Bloggang.com : nonnoiGiwGiw - A day without a topic ;)

A day without a topic ;)

ค ว า ม ส ง บ ใ น ใ จ เ กิ ด ขึ้ น ไ ด้
เ มื่ อ เ ร า เ รี ย น รู้ ว่ า . .

สิ่งไหนที่เกิดขึ้นในชีวิตเรา
เรื่องไหนทำให้ "ทุกข์"
เรื่องไหนทำให้ "สุข"
และเรื่องไหนทำให้เรา "เบาสบาย" ได้จริงๆ

เมื่อใดก็ตามที่เราเอาสติไปรับรู้
และแยกประเภทสิ่งที่เกิดขึ้นออกจากกันได้
เราก็จะสามารถจัดเรียงความรุ้สึกนึกคิด
หรือการกระทำของเราที่จะแสดงออก
ต่อผู้อื่นได้อย่างชัดเจนขึ้น

เราจะรู้ว่า.. เหตุการณ์ใดที่ทำให้เราเจ็บปวด
เราจะรู้ว่า.. ความจริงแล้ว สิ่งเหล่านั้น มันก็เป็นเพียง
"บททดสอบ" ที่ถูกส่งเข้ามาสอนให้เราได้เรียนรู้
ว่าเมื่อเราต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้อีกครั้ง
เรา.. จะปฎิบัติกับมันอย่างไร

มันเป็นเพียง "เครื่องมือ" ที่ถูกส่ง
เข้ามาส่งเสริมให้เราเติบโตขึ้นเท่านั้น
ไม่ใช่สิ่งที่จะทำร้ายเราได้

เมื่อเราดึงตัวเองออกมา
มองลึกลงไปด้วยความเข้าใจ เราจะพบว่า..

ความสงบในใจ เกิดขึ้นได้เสมอ
แม้ในวันที่เราต้องเผชิญหน้า
กับสถานกาณ์ที่เจ็บปวดที่สุดก็ตาม!

C r . M e

ปกติหมวด Awakening เนี่ยะ . . เราจะไม่ค่อยเขียนอะไร
ที่ดูไร้สาระเท่าไร(เรื่องที่คุยกะพุดดี้นี่นับว่าเป็นเรื่องมีสาระได้ไม๊นะ55+)
แต่วันนี้ . . ทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้มีหัวข้อเรื่องที่อยากจะเอามาเล่าจริงจัง
แต่ใจมันก็เหมือนอยากจะสิงตัว..อยู่ในนี้อย่างบอกไม่ถูก

คนอินดี้อย่างฉัน . . มันก็ฝืนตัวเองลำบากเสียด้วย
งั้นก็เขียนอะไรที่คิดๆ อยู่ ณ เวลานี้ ลงในไดอารี่วันนี้ก็แล้วกันนะ
"A Day Without a Topic" วันนี้เป็นวันที่พระจันทร์ฟูลมูน
ใกล้โลกที่สุด เป็นรอบสุดท้ายของปีนี้ . . จำได้ว่าครั้งก่อน ฉันนี่เลิกงานไป
กะว่าจะหาจุดวิวดีๆ ถ่ายรูปพระจันร์เก็บไว้ แต่ . . วันนั้นดันฟ้าครึ้ม เมฆบังซะงั้น
บางอย่างมันก็เป็นเรื่องของ D e v i d e T i m i n g เป็นจังหวะชีวิต
ที่ถูกเขากำหนดมาแล้ว คิดดูว่าแค่อยากดูพระจันทร์สวยๆ สักครั้งยังไม่สำเร็จ
แต่นะ . . อยากเมื่อไรก็ทุกข์เมื่อนั้น . . ชีวิตมักจะสอนเราเสมอแม้ในเรื่อง
ที่ไม่เป็นเรื่องแบบนี้ . . ช่วงนี้ คลิปหลวงพ่อปราโมทย์ เด้งมาบ่อยในเรื่อง
ให้เราดูจิตดูใจ . . ดูท่าว่าเราจะฟุ้งซ่านบ่อย จนจักรวาลจับได้

แต่เราก็มีชั่วโมงฝึกจิตของเราอะนะ . . จะเป็นช่วงที่เรา
แว้นมาทำงานนี่ล่ะนะ . . ช่วงเวลาไปกลับเช้า 20 กิโลเมตร
เย็น 20 กิโลเมตร ในช่วงเช้า ขับรถไปด้วย . . ดูจิตดูใจตัวเองไปด้วย
การบ้านของหลวงพ่อปราโมทย์ คือ ให้ฝึกจิตวันละ 3 ชั่วโมงให้ได้
แต่ . . ในเมื่อความขี้เกียจเรามันหนัก . . จนเข็นตัวเองเดินจงกลมไม่ได้
เราก็ฝึกตอนขับมอไซค์มาทำงานก็ได้วะ ในเมื่อการเดินจงกลมมัน
ก็เป็นการระลึกรู้ . . ว่าร่างกายกำลังทำอะไร แล้วมันจะต่าง
จากแว้นมอไซค์ตรงไหน 5555+ แว้นมอไซค์บิดคันเร่งก็รู้
เหยีบบเบรคก็รู้ โดนรถเบียดก็รู้ ตาเพ่งไปข้างหน้าใจมีสติ
รับรู้ทุกอิริยาบทของร่างกาย . . ป่านนั้น . . จิตก็ยังจะหนีเที่ยวได้

ฉันจะทำยังไงกะมันดี
มันช่างไม่รักดียิ่งนัก! 5555+

แต่ด่าจิต ก็เหมือนด่าตัวเอง . . ไม่ดี
เราไม่เอ็นดูวตัวเอง แล้วใครจะมาเอ็นดูวเรา
จิตออกไปแรดๆ นิดหน่อย . . ไม่น่าจะเป็นไรมาก (หราาา)

คิดไปแล้วก็ตลก . . เวลาถึงหน้าหนาวปีในก่อนๆ
สิ่งที่ฉันจะคิดถึงเป็นอย่างแรกคือ . . เบียร์วุ้นเย็นๆ
การได้ไปนั่งกินเบียร์วุ้นเย็นๆ ในสถานที่ๆ มีอากาศเย็นๆลมเย็นๆ
น่าจะเป็นอะไรที่ชื่นมื่นหัวใจยิ่งนัก คิดถึงตอนไปนั่งกินเบียร์
ยามค่ำคืนที่เกาะเสม็ด นั่งดูพระจันทร์ไป ฟังเสียงคลื่นไป
โอ้ววว . . เป็นอะไรที่ฟิน . . ตัดภาพมาปัจจุบัน เบียร์คืออะไร
5555+ เรื่องราวในชีวิต มันไม่มีอะไรแน่นอนเลยจริงๆ . .

ลำยองแบบฉัน . . กลายมาเป็นคนฝึกจิตไปเสียแล้ว . .

น้องที่ทำงานถามว่า พี่ๆ แล้วที่เรานัดกัน ว่าจะไปข้าวสาร
งี้ก็ไม่ได้ไปแล้วดิ . . เพื่อนอีกคนเสริมว่า แล้วที่ว่าจะไป
จิบคอกเทลเย็นๆที่รูปทอปบนยอดตึกสักที่ล่ะ ฉันนี่ได้แต่
ทำตาโตใส่ 5555+ ทำไงได้ ความอยากมันไม่มีเลยตอนนี้
ถ้าไปคงได้แต่ไปนั่งฉีกยิ้มแล้วแดรกกับแกล้มเนียนๆ ไปกะเขา
ลำบากแท้ . . แต่นะ มันเหมือนฟิลนั้นหายไปไหนก็ไม่รู้
เข้าป่าไปนั่งฟังเสียงหิ่งห้อยยามค่ำคืน รอเวลากราวดิ้ง
ยามเช้าดูจะยังเข้าท่ากว่า นี่เพื่อนบ้านหนีไปเที่ยวเกาหลีอีกแล้ว
จะเรียกว่าหนีได้ไหม เรียกว่าเราเทพวกเขามันทุกปีน่าจะดีกว่า
55+ อีนี่ไม่ไป แต่ก็ฝากซื้อของฉ่ำ ละนะ ทั้งครีมทาหน้าทั้งกันแดด

ปีนี้เวลาผ่านไปไวมาก . . ทุกปี เวลาสิ้นปีทีไร
เราจะสรุปชีวิตของทั้งปีนี้ ว่าเจออะไรมาบ้าง ทำอะไรมาบ้าง
แต่ . . มันยังไงก็ไม่รู้ พอเข้าเดือนธันวาคมปีนี้ เรากลับไม่อยากทำ
เหมือนว่า . . อะไรที่ผ่านมาแล้ว ก็ให้มันผ่านไปเถอะ
แล้วก็ไม่อยากวางแผนอนาคตปีหน้าให้มันมากมายด้วย
อยู่แค่ปัจจุบันก็พอมั๊ง . . อย่าไปคิดอะไรให้มากมาย
วันนี้ อยากทำอะไรก็ทำ ทำในสิ่งที่เราอยากทำ
ทำให้มันดีที่สุด ไม่เดือดร้อนใครก็พอ . .

แต่ช่วงนี้ . .

ไม่รู้เป็นอะไร ลึกๆ เราเหมือนรู้สึกได้ว่า
ตัวเรา . . จะมีการเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่าง
เราไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่มันเหมือนรู้สึกได้อยู่ลึกๆ
ว่า . . มันอาจมีบางสิ่งบางอย่างหลังจากนี้
ที่จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป . .

เเค่เล่าให้ฟังเฉยๆ . . ในความเป็นจริง
เราก็ไม่อยากไปโฟกัสในสิ่งที่ยังมาไม่ถึงเท่าไร
เพราะมันไม่ได้อะไร . . เปลืองเวลา

แต่ปีนี้ . . ชีวิตเราเปลี่ยนแปลงไปอย่างเห็นได้ชัดจริงๆ
คิดถึงไปสมัยก่อน จำได้ว่ามีเพื่อนบล็อกคนหนึ่ง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
เขากินมังสวิรัต แล้วชอบเอาร้านมังสวิรัติมาลงในบล็อก
เราก็ชอบเข้าไปอ่าน แต่ตอนนั้นที่คิดคือ . . เขาคนๆนี้
ช่างโชคร้าย ที่ไม่กินของอร่อยอย่างเนื้อวัวเนี่ยะ . . ไปๆมาๆ
ล่าสุดฉัน . . กินเนื้อวัวไม่ได้แล้วเหม็นสาป ถถถถถ . .
เรื่องราวต่างๆในชีวิตมันอยู่ที่จังหวะและเวลาจริงๆ

ปีใหม่ปีนี้ . . สองแม่ลูกไม่ไปไหน . .
พี่ที่ทำงานถามว่า เทศกาลไปเที่ยวไหนครับ
ก็ตอบไปว่า . . ไม่ไปไหนค่ะ ไม่อยากไปแย่งกันเที่ยว
แย่งกันกินในช่วงเทศกาล . . คนเยอะแล้วมันเปลืองพลังงาน
แต่แม่ก็วางแผนอยากกินนั่นกินนี่ . . ในช่วงวันหยุดเทศกาลอะนะ
ปีนี้ ออฟฟิตหยุดงาน 31 ธค - 4 มค. โอ้ววว ได้ 5 วันอยู่นะ
นอนอืดเล่นกับแมวเพลินๆ ไปเลยยยยย . .

แต่นะ . . ช่วงนี้มันเหมือนเป็นช่วงว่างของเราจริงๆ
คือ เหมือนเรานิ่งเพื่อรอดูสัญญาณบางอย่างซึ่งไม่รู้ว่าดูอะไร
เทนเซอริงก็ยังไม่ได้ทำ . . คลิปอาหารมังสวิรัติก็ไม่คืบหน้า
เหมือนกำลังหาแก่นที่จะนำเสนอแบบมันยังไม่ถูกใจ
งาน Tarot ก็ไม่คลอด รออะไรก็ไม่รู้ 55555+
เมริง Stop ทุกอย่างแล้ว บอก "รอดูสัญญาณ"

แต่ . . ความเฉื่อยที่ว่านี้ . . มันก็ทำให้เราได้ข้อคิด
ในการใช้ชีวิตเหมือนกันนะ . . ก็นี่มันเป็นข้อดีของเรานี่นา
จุดขายเลย กับการมองหาสิ่งดีๆให้ได้ในทุกสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอะนะ
เราว่า . . การใช้ชีวิตแบบไม่ต้องรีบเร่งมันก็เป็นเสนห์อีกอย่างหนึ่งเหมือนกัน
พอมันไม่ต้องบังคับตัวเองให้ทำอะไรมากมายจนเกินไปแล้ว
มันเลยเหมือนเราตื่นมาทุกเช้า แล้วอยากออกไปใช้ชีวิตทุกเช้าเลย
ทั้งๆ ที่เราก็เหมือนรู้สึกว่างานที่ทำอยู่มันยังไม่ใช่อย่างที่เราต้องการ
แต่เราก็ตื่นตีห้าลุกมาเข้าครัวหอบข้าวกล่องมากินที่ทำงานทุกวัน
มาทำงานไม่สายสักวัน ยังสนุกกับงานที่ทำได้อยู่ทั้งๆ ที่รู้สึกว่า
เหมือนงานนี้มันยังไม่ใช่นี่ล่ะ มันเหมือนยังมีงานบางอย่างที่มัน
เหมาะกับเรา รออยู่ที่ไหนสักที่ . . แต่ในเมื่อตอนนี้ เวลานี้
เรายังอยู่ที่นี่ เราก็ทำสิ่งที่ทำได้ให้ดีไปก่อน ก็ได้เหมือนกัน
เป็นความสุข ณ ปัจจุบัน พอใจในสิ่งที่เรามีมันก็ไม่แย่

เดือนธันวาคมปีนี้ . . เราว่าจะไม่ทำอะไรแล้ว พักร่าง พักใจ
คิดซะว่า ให้โอกาสตัวเองได้ Vacation ยาวไปถึงปีใหม่เลย
ปีหน้า . . ค่อยวางระบบกันใหม่ ว่า จะดำเนินชีวิตไปในทางไหน
โปรเจคไหน ที่ต้องการทำ ค่อยๆคิดจัดเรียงใหม่ในเดือนธันวาคม
แล้วค่อยเริ่มต้นตั้งใจทำมันให้ดี ในต้นปีหน้าก็แล้วกัน . .
ฝืนไปก็เหนื่อย ใช้ชีวิตให้มีประโยชน์มันดี แต่มันก็ต้อง
มีความสุขไปด้วย แน่นอนพูดอย่างภูมิใจว่า..
เรามันสายสโลว์ไลฟ์ของแทร่...555+

ปีปีนึง . . ผ่านไปไวเหลือเกิน เผลอแพร่บๆ ก็ใช้ชีวิตอยู่
บนโลกใบนี้มาสี่สิบสี่ปีแล้ว เวลาไม่เคยรอใครเลยจริงๆ
เหอๆ . . คนเรานี่ก็เนอะ พอแก่แล้ว ถึงค่อยเห็นคุณค่าของวันเวลา
แต่เนอะ . . เราก็ไม่อาจรู้ได้ว่า เราจะใช้ชีวิตอยู่บนโลกนี้
ได้อีกนานเท่าไร เห็นข่าวน้ำท่วมแล้วก็ปลง เมื่อถึงเวลา
มันก็ต้องไปกันทุกคนจริงไรจิง เอาอะไรไปก็ไม่ได้
เพราะงั้น . .ถ้าทำอะไรได้ ก็ทำมันดีที่สุดเถอะ (บอกตัวเอง)

Note >> ปีหน้าจะตั้งใจให้มากกว่านี้ . .ตั้งใจทำ
ในสิ่งที่อยากจะทำ ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ให้มากขึ้น
จริงนะ..ถ้าเราตั้งใจทำในสิ่งนั้นๆ สิ่งที่เราตั้งจิต
ปรารถนาไว้ในใจของเรา เมื่อเราทำมันออกมาดีที่สุด
เท่าที่เราจะทำได้ ทำด้วยความตั้งใจอย่างถึงที่สุดแล้ว
ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นยังไง..หรือแม้กระทั่งว่า..เราจะตาย
วันนี้พรุ่งนี้ เราก็จะไม่รู้สึกเสียดายอะไรเลย เพราะ
เราทำทุกอย่างเต็มที่จากใจแล้วจริงๆ ประมาณนั้น..

ปล. เพิ่งเข้าเดือนธันวาคมแต่ทำไมฟีลรู้สึกเหมือน
จะได้เค้าดาววันสองวันนี้แล้วก็ไม่รู้ 5555+
วันนี้ไปก่อน..ไว้อาทิตย์หน้าจะมาโม้ใหม่นะครัช