ต.ค. 2564   D A Y : 2 7 M O N T H : O C T     Y E A R : 2 0 2 1                   "ช่างเถอะ..จะคิดเยอะไปทำไมกัน อย่างมากก็แค่ไม่เหลืออะไร เดิมที ก็ไม่มีอะไรอยู่แล้ว บนโลกใบนี้.. บางสิ่งถ้ามันเป็นของเรา โครก็เอาไปไม่ได้ แต่ถ้าไม่ใช่ของเรา แย่งชิงไปก็ไม่มีประโยชน์ ฝืนทำต่อไปก็ไร้ค่า... !! ชีวิตคนเราก็แบบนี้แหละ..ใช่ว่าคุณจะเอาชนะทุกสิ่งได้ แต่คุณต้องรับมือกับมันให้ได้ ในเมื่อไม่มีหนทางที่จะขัดขวาง ถ้าอย่างนั้นก็ลองเปลี่ยนมาเสพสุขแทนเถอะ.. พวกเราไม่มีทางที่จะรู้ว่าในอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่สามารถทำได้ก็คือตอนนี้! เพราะฉะนั้นก็ทำตอนนี้ให้ดีที่สุดเถอะ.." จริงๆเลยนะ.. พอแม่มาอยู่ด้วย ชีวิตที่ล่องลอยก็กลับมามีระเบียบอีกครั้ง เริ่มจากการเอาม่านออกมาซักทั้งบ้าน.. สี่ปีกว่าแล้วสินะ.. นานเกินไปแล้ว แม้ว่าเราจะขี้เกียจอยู่บ้าง.. แต่ก็โดนแม่ขุดออกจากที่นอนมาทำงานบ้านอยู่ดี ไหนๆ ก็ซักม่านแล้ว เลยถือโอกาสเปลี่ยนมุมโซฟา.. พาย้ายโซฟา จากด้านซ้ายมาด้านขวา เจอขยะเพียบ ส่วนใหญ่เป็นของที่เด็กๆคาบไปเล่นกัน เช่นตะขอต่อชั้นในสามสี่อันเป็นต้น ก็ว่าอยู่ว่ามันหายไปไหนหมด เปลี่ยนมุมแล้วบ้านดูกว้างขึ้นหน่อยนึง.. ช่วงก่อนหน้านี้มีความ หวาดระแวงเรื่องน้ำท่วมสูงมาก เพราะว่าบ้านเราห่างจาก แม่น้ำเจ้าพระยาแค่สามกิโลกว่า.. นิติก็รายงานความสูงของน้ำ ในท่อน้ำทิ้งในหมู่บ้านเป็นระยะ ซึ่งตอนนี้ คือระดับน้ำสูงครึ่งท่อไปแล้ว แต่นะ.. พอมาปลายเดือนตค. ใกล้จะเข้าเดือน พย.อยู่แล้ว ก็เลยคิดว่า น่าจะรอดละมังนะ.. รอดเถอะ.. เพราะตอนนี้ยังไม่มีแผนย้ายของอะไรเลย แม่มารอบนี้.. ขยันสุดๆ.. เช้ามาก็ให้เราเอาผ้าลงถังซักไว้ นางตื่นมากินข้าวที่เราทำไว้ให้เสร็จแล้วก็ตากผ้าเกลี้ยง จนตอนนี้ บ้านแทบไม่มีผ้าค้างตะกร้าเลย ผ้าเช็ดทิ้งเช็ดเท้า ก็เอาไปซักให้หมด.. สุดยอดดดดด.. จากนั้นก็มาชี้นิ้วให้เราไปขัดห้องน้ำ 55 ใช่ค่ะ.. ห้องน้ำในบ้านเราที่ไม่ใช่ของเรานั่นแหละ.. ทั้งขัดทั้งถูยันเอากระบะทรายออกไปขัดนอกบ้านพร้อมตากแดด มีคนอยู่ด้วย.. ช่วยเรื่องจิตใจที่ว้าวุ่นได้ดีมาก.. ครัวที่ก่อนหน้าทิ้งร้างตอนนี้ก็ได้ทำหน้าที่ละ.. ถึงแม้จะยังมีแต่เมนูง่ายๆ เพราะความขี้เกียจก็เหอะ โชคดีที่มานุดแม่ลูกเป็นคนกินง่ายอยู่ง่าย มีอะไรก็กินก็ได้หมด เช้าเราทำกับข้าวไว้ให้นางกินแล้วก็ห่อของตัวเองไปกินที่ทำงานด้วย ทั้งเช้าทั้งกลางวัน.. ส่วนมื้อเย็น  งด!!  ใช้แล้วมันเยี่ยมมาก สุดท้ายเราก็กลับมางดมื้อเย็นได้อีกครั้งหนึ่ง..  อย่างไรก็ตาม.. ก็มีบางวันที่สองแม่ลูกว้าวุ่น ฝนตกก็ยังขับรถ ออกไปนอกบ้านกันอิ๊กกก.. พากันชวนไปกินชาบู  นางบอกว่า.. "ฝนตกขนาดนี้.. คนไม่เยอะร๊อกกกกกกกกกกกก.." อ่ะนะ .. ตอนแรกก็ดูโล่งๆ ดี แต่พอกินไปกินมา คนทยอยมากันไม่ขาดสาย รีบกินรีบหนีกลับอย่างไว.. นางบอกคนเยอะเกิน.. ตักติมไปกินในรถกันเถอะ..   เฮ้ยยยยยยยยยย..  #มานุดเบาหวานแม่ลูก แต่นั่นก็เป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่กินนอกบ้าน.. โดยรวมแล้วสองแม่ลูก ก็ยังมีความเกรงกลัวต่อโควิดอยู่ เพราะงั้นการกลับมากินชิวๆในบ้านย่อมดีที่สุด ถึงแม้ว่าตอนนี้ คนจะไปกินนอกบ้านกันเยอะแล้วก็ตามอะนะ อย่างร้านหมูกะทะเจ้าประจำ ก็มีคนกลับมากินมหาศาลแล้ว ต่อคิวกันยาวเหยียด.. ก็หวังว่าเศรษฐกิจมันจะเริ่มดีขึ้นบ้างล่ะเนอะ หยุดเคอฟิว เปิดประเทศ แต่ไม่มีมาตรการณ์รองรับอะไรเลย จะเชิญลิซ่ามาเค้าดาว ในขณะที่คนยังฉีดวัคซีนกันไม่ครบเลย เฮ้อออ.. พอๆ เปลี่ยนเรื่อง คิดแล้วจิตตก ไม่อยากจะคิดถึงมัน.. นี่ขนาดว่า.. แม่อิชั้นเป็น FC ลิซ่านะ หนักเลย ตกเย็นกลับบ้านไป เม้าแต่ข่าวลิซ่ากับดีเจไรสักอย่างที่ชวนลิซ่าไปออกเพลงร่วมกับ นักร้องต่างชาติอีกคน.. ที่แม่บอกว่าตูดบานมากกก เดี๋ยวว ขุ่นแม่FCลิซ่าจะบูลลี่เค้าไม่ด๊ายยยย.. อีกวันเราก็กินหมูทะทะกัน.. แม่บอก..  ไม่ต้องกินหมูกะทะคนเดียวแล้วสินะ คนเดียวที่ไหน.. มีเพื่อนในมือถืออีกตั้งแยะ.. จะว่าไปแล้วชีวิตช่วงนี้.. ก็ไม่มีอะไรจริงๆ ไม่มีโปรแกรมเที่ยว ไม่ออกนอกบ้านถ้าไม่จำเป็น.. ตื่นเช้ามาก็เปิดห้องมาดูๆลูกแมว ชั่งน้ำหนักดูว่าเมื่อคืนนางกินนมพอไหม ถ้าไม่พอจะได้ป้อนเพิ่ม ดูอาหารมอมแอนด์เบบี๋ในชามว่าสุดสวยกินหมดหรือยัง แม้ว่าส่วนใหญ่อีพี่จะมาแอบแดรกตลอดก็เหอะ.. ไม่ต้องมาส่ายหัวเลย พวกเอ็งสองคนนั่นแหละตัวดี.. จากนั้นก็ไปอาบน้ำ ตักขรี้ ทำกับข้าว แล้วก็ไปทำงาน ช่วงนี้ไม่ได้คุยกับใคร รู้สึกเหนื่อยๆ..  ส่วนเรื่องต้นไม้ใบหญ้า.. ก็ยังอยู่ดี มีแอบซื้อ ต้นหนวดปลาหมึกฟรุ้งฟริ้งมาต้น แต่ยังไม่กล้าเอากลับบ้าน  นางก็ยังอยู่ดีที่ริมระเบียงบันไดหนีไฟที่ออฟฟิต.. เหอๆ ส่วนเบอร์มาคก็ออกใบใหม่เพิ่ม.. สวยงามอยู่ แต่ยังไม่มีเวลาเปลี่ยนกระถางเลย แต่เบอร์กิ้นด่างมาใบเดียวแล้วหายจ้อยย ท่าจะต้องเฉือนแล้วล่ะ แต่แค่คิดก็ใจ บ่ ดี ละ 555+ ถ้าเฉือดไปปักใหม่แล้วไม่รอดนี่คงเสียใจแย่ ชีวิตช่วงนี้ก็จะประมาณนี้อะนะ..  เลี้ยงแมว  ดูต้นไม้ ดอกไม้ ทำอาหารให้แม่กิน.. วนไป.. ยังไม่มีอะไรใหม่ แต่นะ.. แค่มีเงินใช้หนี้ กินอิ่มนอนหลับ ไม่ต้องมีโรครุมเร้อเรื้อรังถึงขั้นใช้ชีวิตไม่ได้.. แค่นี้ก็ดีแล้ว.. ยังจะต้องการอะไรอีก..  ไม่รู้จะโม้อะไรละ.. ไปก่อน รวมๆ ชีวิตในตุลาคม ก็จะประมาณนี้แหละถ้ามีอะไรอัพเดทจะแวะมาใหม่เน่อ.. เฮ้ยยยยยยย... มีอีกเรื่องลืมเล่า... อาทิตย์ก่อน ตอนขับรถกลับบ้านหลังเลิกงานในวันหนึ่ง มันก็จิตใจว้าวุ่นนิดหน่อย.. อยู่ดีๆ ก็มีความคิดขึ้นมาในหัวว่า ตัดผมดีไหม แบบว่าตัดสั้นไปเล้ยยยย.. คิดปั๊บก็เลยไปร้านทำผม กะว่าเนี่ยะ สั้นๆ ต้องมา ไปๆ มาๆ ช่างชวนทำวอลุมตัว G ก็ใจง่ายทำซะงั้น สรุปหมดไปสามพัน(แต่บอกแม่ว่าพันห้า) ช่างก็ปราณีตมากกรู ห้าทุ่มกว่าแล้ว ยังจะอบไอน้ำอยู่อิ๊กกกกก.. นี่ก็นอนดูไอน้ำพวยพุ่ง พร้อมกับมองนาฬิกาข้างฝาไปด้วย ลุ้นว่าช่างจะมาเชิญหัวตรู ไปไดรฟตอนไหน สรุปเสร็จเที่ยงคืนจร้าาา แน่นอนว่าเลยเคอฟิว ยังดีที่ใกล้บ้าน แต่หลอนมาก ถนนโล่งมาไม่มีตำรวจทั้งคน..  คราวหน้าไม่เอาอีกแล้วนะแบบนี้  สติๆ ท่องไว้ บั น ทึ ก    D i a r y   โ ด ย . . ตั ว ห น อ น กิ๊ ว ๆ   Create Date : 27 ตุลาคม 2564 5 comments Last Update : 27 ตุลาคม 2564 18:05:39 น. Counter : 55 Pageviews. (โหวต blog นี้)  Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณเพรางาย, คุณสองแผ่นดิน, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณhaiku, คุณกะว่าก๋า

ขยันสุด ๆ ถอดม่านมาซักทั้งบ้าน อยากขยันบ้างจัง เฮ้ออออ ของเล่นเยอะนะเนี่ย ต้นไม้ดอกไม้และแมวเหมียว ชีวิตน่าจะมีความสุข ไม่มีเวลาให้เบื่อเลยแหละ ปล. ดอกสีชมพูนั่นคือต้นอะไรเอ่ย แล้วใบแปลก ๆ ที่อยู่ใกล้ ๆ ใช่ต้นเดียวกันหรือเปล่าคะ   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 27 ตุลาคม 2564 18:13:24 น.

ใช่แล้ว แม่จะขยันที่สุดในบ้านเลย มีแม่อยู่ด้วย อุ่นใจและอุ่นใจที่สุด ส่วนเจ้าเหมียวคือตัวสร้างสีสันในชีวิตเนอะ   โดย: เพรางาย 27 ตุลาคม 2564 18:22:15 น.

โหวตหมดแร๊ววว พรุ่งนี้นะจุ๊ๆ   โดย: ทนายอ้วน 27 ตุลาคม 2564 19:59:37 น.

ขอบคุณสำหรับกำลังใจให้บล็อกโจทย์ตะพาบด้วยนะคราบ   โดย: ทนายอ้วน 27 ตุลาคม 2564 20:00:44 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องหนอน ต่อให้ชีวิตจริงมันจะเครียดและมีปัญหาต้องรับมือแค่ไหน ก็ยังมีมุมที่สงบ มีคนที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุข มีความทรงจำที่ดีรออยู่ที่บ้านเสมอนะครับ ภาพสวยๆที่น้องหนอนถ่ายเอาไว้ บวกกับบันทึกที่เขียน อ่านเพลินเลยล่ะครับ   โดย: กะว่าก๋า 28 ตุลาคม 2564 5:41:48 น.