Bloggang.com : nonnoiGiwGiw : คิดถึงแต่..

คิดถึงแต่..

D A Y : 2 3
M O N T H : M A R
Y E A R : 2 0 2 0

火のないところに煙は立たぬ
ひのないところにけむりはたたぬ
hi no nai tokoro ni kemuri wa tatanu
ที่ซึ่งไม่มีไฟ..ย่อมไม่มีควัน
ถ้าไม่มีเหตุ..ย่อมไม่เกิดผลตามมา!!

อาทิตย์ก่อน..ได้ทราบข่าวร้าย ว่า..ย่าของผู้งานแต่งคนนั้น
คนที่เคยคุยกันอยู่ช่วงระยะหนึ่ง..เค้าเสียชีวิตแล้ว..และ
เหมือนเราจะคิดเองว่า..ตัวเราน่าจะมีตัวตนอยู่ใน Timeline เค้าบ้าง
ตั้งแต่ย่าเค้าล้มสะโพกหัก เค้าต้องกลับไปดูย่าที่ต่างจังหวัด
หมอผ่าไม่ได้และย่าต้องนอนเป็นผู้ป่วยติดเตียง..ได้แต่ส่งกำลังใจอยู่ห่างๆ
เพราะเค้าไม่ได้เปิดประตูให้เราเข้าไปทำหน้าที่นั้น..

เอาจริงๆ..ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์แบบไหน..
เราจะคิดเสมอว่า..ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกนะ
ที่ซึ่งไม่มีไฟย่อมไม่มีควัน..ฉันใด..
ที่ไหนไม่มีเหตุ..ยังไงก็ไม่มีผลตามมา..ฉันนั้น..

การได้คุยกันคนที่เรารู้สึกดี.. ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์
แบบหวังผลหรือไม่หวังอะไรเลยก็ตามแต่นั้น.. เราว่ามันดีนะ
มันดีที่มีใครสักคนคอยถามไถ่สารทุกข์สุกดิบของเรา..และ
เราก็มีความสนใจใครรู้ในความเป็นไปของเค้า..
เรียกว่าเป็นคนที่สามารถเผือกได้ดังใจนึก...แต่..
มันจะมีชั่วขณะหนึ่ง.. ในตอนที่เรารู้สึกว่าตัวเองลุกล้ำ
ความเป็นส่วนตัวของเค้า..มากจนเกินไปหรือไม่..
อาจจะมากไปแบบที่เราไม่รู้ตัว.. หรืออาจจะข้ามเส้นมากไป
จนเค้ารู้สึกแย่..ถ้าเราเกิดรู้สึกแบบนี้ขึ้นมา(ในกรณีที่เรารู้สึกตัวนะ)
เราจะค่อยๆ ถอยตัวเองออกมา...แบบเนิบๆ แล้ว..ปล่อยให้เค้า
เป็นคนตัดสินใจเอง..ว่า จะมอบโอกาสนั้นให้เราหรือไม่..

เราว่า..เราเป็นคนมีเหตุผลอยู่บ้าง..เรายัง
เคยถามเค้าอยู่บ่อยครั้งว่า..บอกเราได้นะ
ถ้าไม่โอเค..เราว่าเราเป็นคนคุยได้
แต่เค้าก็ยังยืนยันว่าเค้าโอเค..

แต่บางทีคำพูดจากปากของเค้า..กับการกระทำ
ที่บางทีมันดูสวนทางกัน..จนเรางง สุดท้าย
เราเลยพยายามถอยออกมา ทำมาหลายรอบเหมือนกัน
แต่ก็เหมือนจะโดนดึงกลับไปทุกที.. ซึ่งดึงง่ายมาก อีนี่ก็ใจง่าย

เอาจริงๆ เราก็ไม่ใช่คนที่แข็งแกร่งพอที่จะเดินออกไป
จากคนที่เรารู้สึกดี..ได้เอง.. แต่ในท้ายที่สุด
มันก็ขาดไปจนได้..ไอ้ความสัมพันธ์นั้น..

ก็ไม่ได้..เจ็บมากอย่างที่คิด..เพราะเหมือนมันจะยัง
ไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นมากมายนักล่ะมัง..
แค่จิตนนาการบ้าบอของตัวเอง พยายามลืมมันไปซะ..
ก็แค่ใช้ชีวิตต่อไปในแบบที่เคยเป็น..

แต่เรื่องที่มีผลกระทบหนักจากความรู้สึกบ้าบอของตัวเอง
ในครั้งนี้คือ..การแดรก(ที่มากเกินไป)แก้เครียด..
และความรู้สึกของตัวเองที่เหมือนจะอ่อนไหวมากมาย
มากเกินไปหน่อย กับคนที่อยู่ใกล้ๆตัว.. ณ เวลานั้น...

เอาเหอะ แค่เรื่องเก่าที่ยกมาเล่าให้ฟัง
ณ ตอนนี้...เราดีขึ้นเยอะแล้ว....เราไปต่อได้..
ด้วยตัวของเราเอง.. โดยไม่ต้องมีเค้า..สถานะของเรา
ย้อนกลับไปเป็นเพื่อนในเฟสบ้าง ใน IG บ้าง.. เหมือนเดิม
เหมือนที่เคยเป็นมาก่อนหน้านี้.. แต่ความรู้สึกดีๆ ต่อคนๆหนึ่ง..
ที่เราคิดว่ามันหายไปแล้ว กลับกลายเป็นว่ามันยังคงเหลืออยู่..
เมื่อเห็นเค้าเกิดมรสุมชีวิตแบบนี้ เลยอดห่วงไม่ได้...

เช้าวันหนึ่งบนทางด่วน..ระหว่างที่เราขับรถไปทำงาน
ถนนโล่งมาก สงสัยเป็นเพราะคนส่วนใหญ่กักตัวอยู่บ้าน
ดวงอาทิตย์สีทองๆ กำลังโผล่พ้นขอบฟ้า.. วิวสวยดี
แต่ไม่รู้จะโทรไปอวดใคร.. ก็เลยกดโทรศัพท์หาเพื่อน..
เพื่อนไม่รับสาย..อาจจะเป็นเพราะมันยังเช้าเกินไป..
แต่ขับรถไปสักพัก..มันก็โทรกลับมา..

เพื่อน: ว่าไง.. เมริง...
เรา: เมิงไปงานศพย่า(ชื่อของผู้งานแต่งคนนั้น)ไหม..
เพื่อน: เออไป... ว่าจะไปวันเผา

อย่างที่คิดไว้..เพราะเพื่อนอยู่จังหวัดใกล้ๆ
กับบ้านของเค้า ยังไงก็ต้องไปแน่ๆ..

เรา: เออ..ดีเลย.. กรูฝากเมริงใส่ซองด้วยนะ
เมริงใส่เท่าไร(เพื่อนบอกจำนวนมา) เออ..
กรูใส่เท่าเมริงนะ เดี๋ยวโอนตังค์ไปให้..

ประเด็นคือ.. เพื่อนบอกว่า..แล้วเมริงจะใส่เยอะขนาดนั้นทำไม
ที่กรูใส่เท่านี้เพราะกรูสนิทกับมันไง แล้วมันก็ใส่ซองงานแต่งกรูเท่านี้..

เหมือนจะสตั๊นไป 3 วินาที และมีคำถามอยู่ในหัวว่า..

สนิทไหม..เราถือว่าเป็นคนสนิทกับเขาไหมนะ
ไม่รู้สิ.. ไม่รู้เหมือนกัน..

แค่รู้ว่าเค้าทำงานที่ไหน เรียนไหนมา มีพี่น้องกี่คน
ย่าเลี้ยงมาจึงสนิทกับย่ามาก..รู้กิจวัตรประจำวันเค้าว่าตื่นกี่โมง
ชอบกินอะไรตอนเช้าไปทำงาน..มีข้าวฟรีเลี้ยงกลางวันเป็นเมนูไรบ้าง
กลับบ้านกี่โมง ให้อาหารแมวกี่โมง นอนกี่โมง..แค่นี้ เรียกสนิทไหมวะ

ในหัวตอบเองว่า..เหมือนจะไม่..
เพราะเรื่องทุกเรื่องที่พูดไปนั้น
มันเป็นสิ่งที่เคยเกิดขึ้นและผ่านไปแล้ว..
ปัจจุบัน..เราไม่ได้รับรู้อะไรแบบนั้นแล้ว..
แบบนี้...ก็คงเรียกว่าไม่สนิทสินะ..

แต่..เราได้แต่..ตอบตัวเองอยู่ในหัว
ทำไมวะ..ทำจะใส่ซองเท่านั้นไม่ได้..
กับคนที่ครั้งหนึ่งเราอุตส่าห์รู้สึกดีๆด้วยทั้งที..มัน
ไม่มีอะไรที่เรียกว่ามากไปหรอก..มีแต่คำว่าอยากให้
แค่นั้น.. และไม่มีอะไรที่ต้องเสียดาย..ถึงเราจะรู้ตัวดีว่า
สิ่งที่เราทำไป.. เค้าจะไม่รู้สึกอะไรด้วยเลยก็ตาม..

เชื่อเถอะว่า แม้ว่าเราเป็นคนที่หลงรักคนง่าย..
แต่ยังไงซะ..ก็ไม่ใช่ทุกคนที่เราจะตกหลุมรัก!!

คิดถึงแต่ต้องทน..
เพราะเราสองคน...
ไม่ได้เป็นอะไรกัน...

รักเธออยู่ทุกวัน..แค่ไม่เคยเอ่ย
ยังไม่อยากเฉลยไว้เธอค่อยเข้าใจ

คิดถึงแต่ต้องทน..คิดถึงเธอเหลือเกิน..เก็บเธอในใจ
รักเธออยู่ทุกวัน และไม่บอกใคร..มีเธอเท่านั้น
แต่เป็นเพียงแค่ฝัน..ฉันคงต้องเข้าใจ..

จบเรื่องเพ้อเจ้อ....มาเรื่องชีวิตในช่วงนี้บ้าง..หลังจากที่
เอารถไปขนคอมฯ มาจากออฟฟิตตอนนี้ก็ได้สถานะ
Work Form Home เต็มตัว..ซึ่งมันดีย์มาก ตรงที่เราไม่ต้อง
แว้นฝ่าควันฝ่ารถเมล์ไปทำงานไปกลับ 40 กิโลเมตร ไม่ปวดหัว
ตอนบ่ายสามเหมือนทุกทีแล้ว.. นอนตื่นสายได้มากขึ้น..

แต่..มีข้อเสียที่ปวดประสาทมากคือ.. ผู้บริหารกลัวพนักงานอู้
เลยสร้างโปรแกรมตรวจ IP Address ให้กดเช็คอินทุกต้นชั่วโมง
แล้วให้กรอกว่าใน 1 ชั่วโมงทำงานอะไรไปบ้างโดย..ปุ่มกดที่ว่านี่
จะโชวร์อยู่ให้เรากดแค่สิบนาทีเท่านั้น.. ถ้าในจังหวะนั้นเราลืม
ไม่กดรายงานจะถือว่าเราขาดงานทันที..มันทำให้บางที
เวลาทำงานเพลินๆ แล้วอดสะดุ้งไม่ได้..ว่าตูเผลอลืมเวลารึเปล่าวะ..
และแน่นอนว่า... ถ้างานไม่เสร็จก็ไม่มีเวลามาเม๊ามอยในบล็อกเรย
เศร้าคอดดดดดดดดดดดด... นั่นล่ะๆ....

ถ้าไม่นับเรื่องประสาทแดรกที่ว่านี่ ที่เหลือดีหมดเลย..
และงานที่ตอนอยู่ออฟฟิตว่างมากมายนั้น พอมาทำที่บ้าน
ถูกส่งมาเพียบเลย..เหอๆ แต่ก็ดีตรงที่ตูจะได้มีอะไรให้เขียนรีพอร์ท
ก็ก้มหน้าก้มตาทำงานไป..ยังดีที่เค้าไม่หักเงินเดือน(อันน้อยนิด55+)

แต่คนที่มีความสุขเลยคือคนนี้จร้าาาาา..
ลูกสาวอยู่บ้านดี๊ดีย์..

เดี๋ยวก็เอาผลไม้มาวางให้.. เดี๋ยวก็เอาน้ำมา..
กินหน่อยๆ บริการทุกระดับประทับใจ 555+ เรื่องไอเอฟไม่ต้องคิดจะทำ

Happy สุดๆ....วันหยุดก็ดี๊ด๊า.. ข้างนอกจะวุ่นวายแค่ไหน
แต่ในบ้านอิชั้นเป็นแบบนี้จร้าาาา... แดรกสู้โควิด 555+

แล้วก็แพลนกันว่า.. จะออกจากบ้านไปตุนของแค่ Week ละครั้งเท่านั้น..
ไปตุนของแล้วก็ทำอะไรกินกันที่บ้านนั่นล่ะไม่ออกไปไหน..

เฮ้อออนะ... ตั้งแต่ไอ้โควิดมันระบาดหนักเนี่ยะ นับวันก็รู้สึก
เหนื่อยง่ายมาก แล้วก็เหมือนไม่ค่อยจะมีแรงเลย ไม่รู้คิดไปเองหรือไม่
ได้แต่อยู่บ้าน คอยวัดไข้กินยา กินวิตามิน...

ออกจากบ้านก็พกเจลแอลกอฮอลร์ ซื้อของกลับมายังพ่นแอล์ฯ
แม้กระทั่งเงินทอนอ่าาาาาาาาาาาาาา.. เหอๆ เป็นมาก..

เหมือนบล็อกจะยาวเขียนรวบยอดมาก... และบล็อก
ลดน้ำหนักก็ยังไม่ได้อัพฯ เรยย ดองการกินมาสี่วันแล้ว
พอไปเขียนอีกทีตูจะทำไอ้ที่กินๆ ไปทั้งหมดได้ม๊ายยยยยย
ไงก็...................

รักษาสุขภาพกันนะคะทุกคน..

ช่วงนี้อะไรก็แพง.. โดยเฉพาะเจลล้างมือ
นี่ขนาดไปหาซื้อแถวศิริราชยังแพงดับ..
ปวดใจแต่ไงก็ต้อง PAY เหอๆ

ปล. ลืมบอก..ว่าหลังจากที่เรารู้ข่าว
ก็เลยไลน์ไปหาว่า.. เสียใจด้วยนะคะ พอพิมพ์เสร็จ
ก็ลบข้อความไปทันทีเพราะไม่อยากมาตามดูอยู่นั่น
ว่าเค้าจะอ่านเมื่อไร.. จนลืมไปเลย... สรุป เค้ามาตอบมา
ตอนเที่ยงคืนครึ่งซึ่งเราหลับไปแล้วว่า..

"ขอบคุณมากครับหนึ่ง
เราเพิ่ง ถึงบ้าน
สักพัก
ฟังพระสวดเสร็จ
กลับมาอาบน้ำ
ไปนอนวัดต่อ..."

แค่นี้ก็ดีใจละ.. อย่างน้อยก็ยังคุยกันได้..
ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้เรานะ..

บันทึกไดอารี่โดย . . ตัวหนอนกิ๊วๆ

Create Date : 22 มีนาคม 2563

Last Update : 23 มีนาคม 2563 6:23:20 น.

16 comments

Counter : 1385 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณทนายอ้วน, คุณThe Kop Civil, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณmultiple, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณตะลีกีปัส, คุณอุ้มสี, คุณhaiku, คุณสองแผ่นดิน, คุณtoor36, คุณกะว่าก๋า, คุณสาวไกด์ใจซื่อ, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณเริงฤดีนะ, คุณ**mp5**, คุณสันตะวาใบข้าว, คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน

จิงพี่ ที่คอนโดมีคนเอา ศิริบัญชา Alc มาขายขวดละ 300
ผมแทบจะแคปไปฟ้อง สคบ. คนก็ซื้อ....ผมก็ซื้อ ป่านนี้แม่งรวยตายแล้ว
เจลล้างมือบริษัทผมมีแจกนะ แจกรอบเดียวหมดให้ไปซื้อที่ธุรการ ฝันไปเถอะจะได้แดรกตังตรู ผมก็ไปกดของส่วนกลางมาใส่หลอดตัวเองเอา

แต่มีซื้อเอานะ แพงขึ้นเยอะเลยพี่
Work from home นี่ก็ดีนะ อาจจะลดมลภาวะ กทม ได้ด้วย พี่ก็ไม่ต้องลุยแว้นไปทำงาน
ที่ออฟฟิศผมยังไม่มีนโยบายก็ทำงานกันต่อไปอ่ะครับ

เอ้อ บางความสัมพันธ์ไม่ต้องมีสถานะก็ได้นะผมว่า
บางทีพอมีสถานะ ความคาดหวังมันตามมา แล้วมันไม่มีความสุขเหมือนเดิม
กับบางคน แค่รู้สึกดีต่อกันด็พอแล้ว คาดหวังแล้วปวดหัว 55555

ซี แซน ซัน

โดย: จันทราน็อคเทิร์น

วันที่: 22 มีนาคม 2563 เวลา:13:21:07 น.

ที่บ้านก็จับตัว วัดปรอทกันทั้งวันเลยคราบ อิอิ

โดย: ทนายอ้วน

วันที่: 22 มีนาคม 2563 เวลา:13:30:58 น.

พูดลอยๆ

โดย: จันทราน็อคเทิร์น

วันที่: 22 มีนาคม 2563 เวลา:13:44:29 น.

ช่วงกักตัวอยู่ที่บ้าน สู้โควิดกันต่อไปนะครับ

ประเทศไทยต้องชนะ 5555

โดย: The Kop Civil

วันที่: 22 มีนาคม 2563 เวลา:14:57:38 น.

เรื่องแรก อ.เต๊ะ ก็เคยมีนะ ความรู้สึกแบบนี้ เวลา คนที่เราเคยชอบ มีปัญหา มีเรื่องเดือดร้อน มักจะทำให้เราใจอ่อนเสมอ ก็พยายามไม่ ก้าวข้ามเส้นไปมาก เพราะคนเคยมีความรู้สึกดีๆกันกลับไปใกล้ชิดกัน เดี๋ยวจะถอยออกมายาก แล้วมันจะทรมาณด้วยกันทั้งคู่นะจ๊ะ

ส่วนเรื่อง ทำงานที่บ้านนี่ อ.เต๊ะ โชคดีมาก ไม่มีใครมาคุมเลย อาจจะเพราะเป็นอาจารย์อาวุโส แต่พวกอาจารย์เด็กๆนี่ เห็นข่าวว่า มหาลัยตามจิกน่าดู 555

ส่วนเรื่องอุปกรณ์ฆ่าเชื้อนี่ โชคดีมาก เพราะที่บ้านมีคนป่วย เลยตุนไว้ตั้งแต่ โควิด ยังไม่มา เดือนที่แล้วไปเดินร้านขายยาแถวศิริราช ไม่มีขายเลย เกลี้ยงหมดทุกอย่างเลยจ๊ะ

แล้ วก็ดูหน้าตาคุณนายแม่แล้ว ท่าทางดีใจมากนะเนี่ย ที่น้องหนอนมาทำงานอยู่บ้าน มีแม่มีคนที่เรารักอยู่เคียงข้าง นี่ดีที่สุดแล้วละจ๊ะ

ถ้าให้ดี ฝึกให้คุณนายแม่ ช่วยทำงานง่ายๆด้วยก็ดีน้า จะได้ไม่เหงา 555

โดย: multiple

วันที่: 22 มีนาคม 2563 เวลา:20:01:28 น.

สวัสดีมีสุขค่ะ

ย๊าว...ยาว..สรุปได้แว่ รู้ดีไปหมดในเรื่องของคนที่เคยมีความรู้สึกดีๆต่อกันในอดีต ..ลืมไม่ลง
ลดนน. ลดไปได้ แต่ก็สลับการกินอย่างบ้าคลั่ง ...เพราะคุณแม่ไม่เข้าคอร์สลดด้วย แต่กินยั่วตลอดเวลา
ป้องกันตัวเองสุดฤทธิ์ จะได้ไม่ติดโควิด 19
เมื่อยลูกตาแล้วอ่ะ...ไปดีกว่า

โดย: ตะลีกีปัส

วันที่: 22 มีนาคม 2563 เวลา:21:22:28 น.

เบื่อหน่าย
เมือ่ไหร่โควิด-19 มันจะไปเสียที

โดย: อุ้มสี

วันที่: 22 มีนาคม 2563 เวลา:21:40:45 น.

การจากลานั้นเศร้าเสมอ

ผู้บริหารกลัวพนักงานอู้ ผมก็เจอบ้าบอมาก รู้สึกแบบนี้เลยว่า ทำงานที่บ้าน งานหนักกว่าทำที่ออฟฟิศเสียอีก ผมมองว่ามันอยู่ที่ทัศนะของคนในการมอง มองโลกในแง่ร้ายแบบนี้เราๆ ก็ซวยไป

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 23 มีนาคม 2563 เวลา:0:11:46 น.

สวัสดียามเช้าครับ

น้องหนอนอัพเดทชีวิต
ทั้งเรื่องความรัก การงาน
และอาหารเลยนะครับ

เมื่อวานพี่ก๋าเจอพนักงานห้าง
เธอบอกว่าวันนี้ 6 โมงเย็น
ห้างปิดแล้ว
พนักงานในห้างน่าจะมีเป็นพันๆคนเลย
โควิดรอบนีั้ ส่งผลกระทบเป็นวงกว้างจริงๆ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 มีนาคม 2563 เวลา:6:40:03 น.

พี่ก๋ามองทีละวันครับ
ยากที่จะทำอะไรมากกว่านี้ได้
ตอนนี้ที่ทำได้
ก็แค่ประคองอารมณ์ไปเรื่อยๆนี่ล่ะครับ 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 มีนาคม 2563 เวลา:7:50:50 น.

อ่านแล้วเศร้าเจือหวานนะ

คนบางคนเราก็ได้แต่เก็บเขาไว้แบบนั้นแหละ

ได้ห่วงใย ได้รู้ว่าเขาสบายดี บางทีมันก็ดีพอแล้วหละนะ

เลยได้รู้ชื่อเล่นเลย จะได้เรียกว่าน้องหนึ่งหละนะ

ออฟฟิศพี่ยังให้เดินทางมาทำงานอยู่เลย

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เนินน้ำ Food Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
The Kop Civil Movie Blog ดู Blog
tuk-tuk@korat Music Blog ดู Blog
อุ้มสี Review Travel Blog ดู Blog
ทนายอ้วน Food Blog ดู Blog
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog
บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน Review Food Blog ดู Blog
nonnoiGiwGiw Diarist ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 23 มีนาคม 2563 เวลา:9:45:09 น.

ทำงานอยู่กับบ้านดี๊ดีย์ มีหน่วยเสบียงคอยส่งกำลังบำรุง
จบงานนี้พวกทำงานอยู่กับบ้านคงได้น้ำหนักขึ้นไปตาม ๆ กัน 555
ยังไงก็ขอให้ปลอดโรคปลอดภัยนะค้าาา

โดย: ฟ้าใสวันใหม่

วันที่: 23 มีนาคม 2563 เวลา:10:28:27 น.

ส่งกำลังใจครับ

โดย: **mp5**

วันที่: 23 มีนาคม 2563 เวลา:11:51:35 น.

ที่ซึ่งไม่มีไฟ..ย่อมไม่มีควัน
ที่ซึ่งไม่มีไฟ...จะไม่ค่อยสว่างเท่าไหร่..อิอิ

วันหยุดดี๊ด๊าเนอะ^^
คุณแม่น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก

โดย: สันตะวาใบข้าว

วันที่: 23 มีนาคม 2563 เวลา:14:48:29 น.

กรี๊ดดด เพิ่งเห็นว่า HD ใหญ่มากกกกก

โดย: ทนายอ้วน

วันที่: 23 มีนาคม 2563 เวลา:16:03:55 น.

ขุ่นแม่หน้าตาแฮปปี้มากที่คุณลูกอยู่บ้านนะคะ

ก็ไม่ใช่ทุกคนที่เราจะตกหลุมรัก อันนี้จริงค่า ทำไปเถอะถ้ามันไม่เดือดร้อนเราหรือใคร ทำแล้วเราสบายใจก็ดีแล้ว

โดย: บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน

วันที่: 23 มีนาคม 2563 เวลา:16:22:01 น.