ชีวิตก็งี้..
 เวลาที่ผ่านมา . . ทำให้รู้ว่า . .
บ้านสักหลังไม่ได้มีง่ายๆ รถสักคันไม่ใช่วันนี้ พรุ่งนี้ได้เลย
ทำงานก็ไม่ได้มีเงินเยอะๆ เหมือนในละคร
หลายอย่างไม่ได้เหมือน "ที่ฝันไว้ตอนเด็กๆ"มันเหนื่อยมาก. . กว่าจะได้มาแต่ละอย่าง
แต่ชีวิตมันก็มีความสวยงามในแบบของมัน
แม้จะไม่สมบูรณ์แบบ หากว่าเราเข้าใจมัน
เราก็จะยังยืนหยัดอยู่ได้ ในทุกโมเม้น ทุกข์-สุข ของชีวิต.
 ช่วงเดือนที่ผ่านมานี้ . . ฝนตกบ่อยมาก แล้วก็ชอบตกตอนเช้า
เวลาแว้นมาทำงาน กับตกตอนเย็นตอนเลิกงาน แว้นลุยฝนจนเหนื่อย
แต่ด้วยสกิลวินมอไซค์ที่ฝังอยู่ในสายเลือด ทำให้ผ่านช่วงเวลา
นอยเพราะรถล้มมาได้ . . อย่างไรก็ตาม แม้สุขภาพจิตจะดี
แต่สุขภาพกายเหมือนจะร้องเตือนว่าไม่ไหวแล้ว 555+
เพราะอาการหอบที่หายไปเกือบสองปีอยู่ดีๆ ก็กลับมาพร้อมฝนซะงั้น
แบบที่นอนหมอนต่ำไม่ได้เลย ต้องเพิ่มหมอนจากใบเดียวเป็นสองใบ
สามใบสุดท้าย ต้องนั่งตั้งฉากพิงพนักเตียงแล้วก็หลับไปทั้งอย่างนั้น
อาการมันแบบ . . เออ หรือกุจะเป็นโควิดอีกรอบ แต่คือคนเรา
มันจะเป็นโควิดแล้วเป็นโควิดอีกขนาดนั้นเลยหรือวะ วิตกจนต้อง
แหย่จมูกกันหลายรอบ แต่ก็ยังขีดเดียวอยู่ อ่อ โล่งไปหนึ่ง
แต่มันยังไม่จบจ้า . . .ในขณะที่หอบก็หอบ นอนก็ไม่ค่อยได้นั้น
วันอาทิตย์ ประจำเดือนก็มาจ้าาา สุดท้ายเช้าวันจันทร์ก็ต้องลางาน
ปวดท้อง ปวดตัว ท้องเสีย รุมเร้าเข้าไป . . วัดไข้ดู อ่อ ยังไม่มาก
ถือว่ายังไปทำงานไหว อยู่ . . ลางานวันเดียว จากนั้นก็ไปทำงานต่อ
กินยาตามอาการที่มี ทั้งพอนแสตน แก้แพ้ ขยายหลอดลม บลาๆ
ลุยฝนไปทำงาน ลุยฝนกลับบ้าน อึดถึกทน จนหมดอาทิตย์ . .
จนประจำเดือนหมดไป . . แต่หอบก็ยังไม่หาย งง มาก
ทำไมรอบนี้ เป็นขนาดนี้นะ . . อาทิตย์ถัดมาข่าวร้ายมาถึง
ในเช้าวันหนึ่ง คือ พี่สาวแม่เสียชีวิตจากอุบัติเหตรถล้ม
ไม่แน่ใจว่าล้มเอง หรือชนแล้วหนี เพราะกว่ากู้ภัยจะไปถึง
ก็เหมือนผ่านไปเป็นชั่วโมงแล้ว รักษาตัวอยู่ในห้องไอซียูวันหนึ่ง
แล้วมาเสียในเช้าวันถัดมา แม่รีบเดินทางกลับบ้านไปตั้งแต่วันอังคาร
เพื่อไปร่วมพิธีศพ เราจะตามไปอีกทีวันเผาคือวันพฤหัส
แบบออกเดินทางตอนเช้า เผาเสร็จพาแม่กลับ กทม.เลย
แต่ใดๆ คือ คืนวันพุธหอบก็กำเริบอีกจร้าาาาา อิหยังน้ออออ
วันพฤหัสจากที่ต้องขับรถกลับบ้านตอนตีห้าเลยต้องไปหาหมอแทน
แล้วสรุปเคราะห์ซ้ำกรรมซัด ช้านนนนนนน เป็นไข้หวัด A จร้าาา
ว่าแล้ววววววว . . ถือว่าเป็นคนที่ 3 ของออฟฟิต . . อ่อนแอก็แพ้
สุดท้ายก็เลยไม่ได้กลับบ้าน เฮ้ออออ . . หมอให้ยาต้านไวรัสมากิน
อย่างเดียว เพราะยาอย่างอื่น มีครบหมดแล้ว และกินมาจะครบอาทิตย์แล้ว
หมอบอกก็ให้กินต่อไป แต่เพิ่มยาต้านไวรัสไปอีกหนึ่ง . .
เสียใจที่ไม่ได้ไปร่วมงานศพ แต่คือสภาพตูแบบนี้
ไม่ต้องคิดว่าจะขับรถไปกลับเลย แถมยังจะเอาเชื้อไปแพร่เขาอีก
แม่ไม่อยู่ . . แมวก็ว้าวุ่นเลย อีแมวสาวมันก็บ้า ไม่มีคนเอาทูเปียกให้กิน
มันก็วิ่งวุ่นปีนนั้นปีนนี่เรียกร้องความสนใจ นางปีนจากตู้เย็นเล็ก
ขึ้นตู้เสื้อผ้า เราก็อยู่ใกล้แมวไม่ได้ เพราะแมวดื้อมันชอบเอาตัวไปคลุกฝุ่น
แต่แมวบางตัวก็ดื้อเหลือเกิน เราก็เอามือดันไว้
ห้ามเข้าใกล้จมุกเรา ในระยะสามฟุต แต่คือ พอเราไม่สนใจแมว
แมวมันก็หาเรื่องเรียกร้องความสนใจจากเรา ตีสามตีสี่ต้อง
มานอนเอาหน้าแนบพื้น เพราะอีเหิม มันแอบมุดฟิวเจอร์บอร์ด
เข้าไปเล่นใต้เตียง คือเราเอาฟิวเจอร์บอร์ดปิดตายช่องใต้เตียงไว้
ไม่อยากให้แมวไปคลุกฝุ่นอยู่ในนั้น . .นี่นะ มีแมวชีวิตก็จะบันเทิงแบบนี้
ไข้หวัดเอรอบนี้ เราไม่ได้ฉีดวัคซีนไข้หวัดใหญ่ไว้ เราว่าเพราะแบบนี้มัง
เลยทำให้หอบเราเป็นเรื่อรังยาวนานมาเกือบสองอาทิตย์
แต่หลังจากทีได้กินยาต้านไวรัสไปวันแรก เราก็สามารถ กลับมานอนหลับ
โดยใช้หมอนสองใบได้ โอเค . . . อย่างน้อยก็ไม่ต้องนั่งหลับล่ะนะ
ก็ได้แต่ กินข้าว กินยา นอนพ้ก ใช้ชีวิตบนเตียงกับกองทิชชู่
พอจบงานศพป้า แม่เรา . . . ยืนยัน
ที่จะกลับมาทั้งๆ เราเป็นไข้หวัด A
นางติดรถลูกพี่ลูกน้องเรามา ให้เราไปรับที่โลตัสรังสิต
ฝนก็ตก น้ำก็ท่วม เราดันขับเลยโลตัสไป ปวดตัวก็ปวด
เหมือนจะมีไข้ด้วยโอ๊ยยย ชีวิต . . นังหนอน
แต่แม่สุดยอดมาก . . สรุป แม่ไม่ติดไข้หวัด A เรานะคะ
อาจจะเป็นเป็นเพราะว่า ปีที่แล้วนางฉีดวัคซีนไว้ ก็เลยยังมีภูมิอยู่
แม่มาเราก็สบายเลย แมวก็ไปจู่จี่อยู่กับแม่ เราก็รักษาตัวไป
แม่ก็ดูแลแมวไป ทั้งเช้า ทั้งเย็น ดูแล 24 ชั่วโมง 5555+
สรุป ป่วยรอบนี้ เราลางานไป 5 วันถ้วน ไม่รวมเสาร์อาทิตย์
ตอนนี้ เราไม่ต้องกินยาขยายหลอดลมแล้วค่ะ ไม่ไอแล้ว
ทอนซินอักเสบก็หายแล้วด้วย แต่เรายังเหมือนมีเสมหะแห้ง
อยู่นิดนึง บางทีร่างกายก็พยายามอยากจะเค้นออกด้วยการไอ
แต่จะเป็นแค่ช่วงเช้าหรือกลางคืนครั้งสองครั้งเท่านั้น . .
เรากะว่า เราเว้นสักระยะ จะไปหาหมอให้เอ๊กเรย์ปอดดูหน่อย
ใดใด คือลางานติดกันเยอะเกิน ช่วงนี้ต้องทำตัวดี ห้ามลาห้ามป่วยห้ามสาย
แต่เรื่องมาสายไม่ต้องห่วง ปีนี้ตั้งแต่ต้นปี เรามาสายแค่วันเดียว
เนื่องจากต้องไปปะยางรถ เพราะยางแตก เราก็เป็นพนักงานที่ขยันฝุดคนหนึ่ง
(ถ้าไม่นับเรื่องอู้งานมาอัพบล็อกนะนะ)
แม้ว่าจะหายดีแล้ว แต่อย่างไรก็ตาม . . เราก็ยังต้อง
ลุยฝนมาทำงาน ลุยฝนกลับบ้านอยู่เหมือนเดิม เราว่า
ช่วงสองสามเดือนมานี้ ชีวิตเราไม่แผ่วจริง . . มันเหมือน
หายจากอย่างนึง ก็เป็นอีกอย่างนึงต่อ โควิด รถล้ม หอบหืด ไข้หวัดเอ
อยากขอบคุณร่างกายนี้เหลือเกิน ที่สู้อดทนจนผ่านมันมาได้ . .
ยังดีที่สุขภาพจิตตอนนี้ เราดีมาก ไม่ได้เอาใจไปฝากไว้ที่ใคร
เราดำเนินชีวิต เพื่อตัวของตัวเองแบบสุดๆ . . แต่ตั้งแต่ป่วย
ก็ไม่ได้เข้าเผ่าเลยค่ะ หาทางเข้าเผ่าไม่เจออีกแล้ว 55+ น้ำหนักที่
ลงไป 10 กิโลฯ ตอนนี้ก็ขึ้นๆ ลงๆ เราออกเผ่ามาหนึ่งเดือน
มันเด้งขึ้นมาประมาณ 1 กิโลค่ะ คิดว่าจะได้กลับไปเข้าเร็วๆ นี้แหละ
เพราะเราเริ่มเบื่ออาหารนอกบ้านแล้วค่ะ อาหารตามสั่งก็มีแต่ข้าว
กับข้าวนิดเดียว เราคิดถึงโมเม้นการกินกับเล่นแบบสุดๆ
เรื่องชีวิตเรื่องสุขภาพก็จะประมาณนี้ . . อ่อ มีอัพเดทเรื่องหนี้สิน
เดือนที่แล้วเราตัดสินใจ ว่าจะไม่ปล่อยหนี้บ้านลอยตัวแล้วค่ะ
ดอกเบี้ยบ้านเราตอนนี้ สี่กว่าเราว่ามันแพงมากเลย เลยไปแบ้ง
หลายแบ้งเพื่อทำเรื่องจะรีไฟแนนซ์บ้าน . . ความจริงเราขอ
ดอกเบี้ยพิเศษไปกับแบ้งค์เก่าแล้ว แต่รอบนี้ นางให้ดอกเบี้ยถูก
แค่ปีแรก ลอยตัวสองปี ถึงจะครบกำหนดขอดอกเบี้ยใหม่ . .
แต่เผื่อว่าจะได้ . . เลยไปยื่นเรื่องกับแบ้งว่าจะรีไฟแนนซ์
สามารถปรับดอกเบี้ยพิเศษให้ ก่อนเวลาได้ไหม สรุปว่าได้เฉย
แม้จะไม่เยอะ (3.85คงที่ 3 ปี) แต่เราก็โอเค เรากับแม่ตัดสินใจจะ
ใช้ชีวิตแบบพอเพียง(หราาา)สักสองสามปี แล้วตั้งใจถมบ้าน
แต่นะ พอคิดว่าจะเอาเงินมาตั้งใจถมบ้าน รายจ่ายมาตามมาเพียบ
เริ่มจาก ใส่ซองงานศพป้า ไปหมื่นนึง นี่ประกันรถจะหมดปีนี้
หมายถึงว่าไม่สามารถใช้สิทธ์ประวัติดีเพื่อต่อประกันชั้นหนึ่งได้แล้ว
เราเลยตัดสินใจเคลมรอบคัน หมายถึงแคลมสีรถทุกชิ้น แต่ต้อง
เสียค่าเอ๊กเซ็บค่ะ เค้าคิดว่าเอ๊กเซ็บมาหมื่นนึงจร้าา
อ่ะจร้ายังจะค่าต่อประกันด้วย แล้วนะ อีเหิมๆ ลูกชายเรามันก็ปว่ยอีกแล้ว
จร้าาา มันน่าจะแพ้อะไรสักอย่างที่ใต้เตียงนั่นแหละ . .
ต้องฉีดยาสามเข็มสามวันติด แล้วก็ต่อมากินยาต่ออีก ใช้เงินเพลินเลยจ้า
เราป่วยจนเลยนัด สิทธิ์เติมคิ้วฟรีหนึ่งครั้ง ที่เลยเวลานัดไปเกือบครึ่งเดือน
ซึ่งก่อนหน้านี้ก็เลื่อนนัดเค้ามาแล้วสองรอบจร้า แต่ทางร้านน่ารักมว๊าก
พอบอกว่ามาไม่ได้เพราะเป็นไข้หวัดเอ เค้าบอกมาเลยว่าไม่เป็นไรค่ะ
ถึงเลยกำหนดแล้วก็ยังมารับบริการได้เหมือนเดิม
ปกติดเราจะมาทำคิ้ว หมายถึงมาฝังสีทวิสทุกสี่ห้าเดือน
อาจารย์ที่ทำคิ้วมูสาขานี้ ระหว่างทำเค้าจะเปิดฟังรายการ
อะไรสักอย่าง ครั้งที่แล้วพูดถึงการทำไสยขาว ทำมูนั่นมูนี่
มารอบนี้ ได้ฟังเรื่องเกี่ยวกับการระลึกชาติ เรานิฟังเพลินเลย
แล้วก็คุยๆ ว่าถ้ารอบหน้าเปลี่ยนจากฝังสีทวิสไปเป็น
ฝังสีเส้น 6D โครงคิ้วเราจะทำได้ไหมยังไง คุยไปคุยมา
ลืมตามาอีกที คิ้วกลายเป็นฝังเส้น 6D เลยจร้าาาา โอ๊ยน่ารักสุด
สรุป นอกจากหายป่วย แล้ว คิ้วก็กลับมาเข้มอีกรอบแล้วนะ
แบบที่ตื่นขึ้นมาก็มีคิ้วเลยอ่ะ เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
จะว่าไปคนเรานี่ก็นะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหนักหนาทั้งร่างกายหรือจิตใจ
แต่สุดท้าย . . มันก็ผ่านไปได้เองนั่นแหละ ชีวิตก็งี้อ่ะเนอะ . .วันนี้ไปก่อน ขอบคุณเพื่อนๆ ที่แวะมาทักทายนะคะ . .
เค้าหายป่วยแล้ว มารายงานตัวคร้าาาาา  บั น ทึ ก D i a r y โ ด ย ตั ว ห น อ น กิ๊ ว ๆ
| Create Date : 26 กรกฎาคม 2567 |
| Last Update : 26 กรกฎาคม 2567 12:18:05 น. |
|
16 comments
|
| Counter : 418 Pageviews. |
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณหอมกร, คุณmultiple, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณThe Kop Civil, คุณกะว่าก๋า, คุณtoor36, คุณhaiku, คุณสองแผ่นดิน, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณSweet_pills, คุณRain_sk, คุณkae+aoe, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณดอยสะเก็ด, คุณtanjira |
โดย: หอมกร   วันที่: 26 กรกฎาคม 2567 เวลา:12:09:27 น. |
|
|
|
| โดย: multiple วันที่: 26 กรกฎาคม 2567 เวลา:13:43:33 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 26 กรกฎาคม 2567 เวลา:20:06:01 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 27 กรกฎาคม 2567 เวลา:5:42:52 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 28 กรกฎาคม 2567 เวลา:21:19:45 น. |
|
|
|
| โดย: Rain_sk วันที่: 29 กรกฎาคม 2567 เวลา:3:16:36 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 สิงหาคม 2567 เวลา:5:29:33 น. |
|
|
|
โดย: tanjira  วันที่: 2 สิงหาคม 2567 เวลา:6:55:00 น. |
|
|
|
| โดย: หอมกร วันที่: 2 สิงหาคม 2567 เวลา:7:09:18 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 52 คน [
เป็นโรคทันสมัยเสียด้วยนะคะ
เสียใจกับการจากไปของคุณป้าด้วยจ้า