ชีวิตกับความตายสุดท้ายก็ห่างกัน แค่หนึ่งลมหายใจ จริงๆ!!
07 | 02 | 66ปองโย่ไปสบายแล้ว..
ทำใจไม่ค่อยได้
เพราะเป็นเหตุไม่คาดฝัน
แต่ชีวิตชีวิตหนึ่ง
เมื่อถึงเวลาตาย
มันก็ต้องตาย"เพราะความตายแน่นอน
แต่..เวลาที่จะตายไม่แน่นอน
นี่จึงทำให้ชีวิตมีคุณค่า
ทำให้เวลาที่เหลืออยู่มีค่า"จงใช้เวลากับคนที่คุณรักให้เต็มที่
เพราะเมื่อวันนั้นมาถึง คุณจะได้ไม่เสียดาย
ชีวิตกับความตายสุดท้ายก็ห่างกัน
แค่หนึ่งลมหายใจ จริงๆ!! ปองโย่จากไปตั้งแต่วันศุกร์ที่ผ่านมาค่ะทุกคน
ตอนแรกทำใจไม่ค่อยได้ ใครถามเรื่องนี้เราก็จะเงียบๆ
เพราะไม่สามารถเล่าโดยที่ไม่ร้องไห้ได้ เมื่อวานพื่อนต๊อดทักมา
ก็ยังไม่ตอบ เหตุเพราะว่าถ้าเจอนางก็ต้องพูดเรื่องนี้ . . แต่นาง
ดันมาเจอเราร้านข้าวตรงเส้นพระราม 5 ก็เลยได้คุยกัน
ก็เลยเล่าให้มันฟัง และสุดท้ายก็ยังร้องไห้อยู่ดี แต่ก็ยังถือว่าดีขึ้น
เรียกว่าควบคุมการร้องไห้ได้ดีขึ้นกว่าเดิมมากๆ แล้ว
พอจะบอกเล่าเรื่องราวเหล่านี้กับทุกคนได้แล้ว . .
แต่ก่อนอื่นมีสิ่งที่อยากจะบอกคือ
ที่ท่านพุทธทาสกล่าวไว้ว่า . .
"มีความรักในสิ่งใด สิ่งนั้นแหละ . . มันกัดหัวใจ"นี่มันเป็นอะไรที่จริงมากๆๆๆเลยค่ะทุกคน
เราเสียใจมาก แต่ต้องพยายามทำใจให้ได้
เพราะ ไม่มีทางอื่นแล้ว . .  เรื่องคือ . . อย่างที่ทุกคนรู้ว่าเมื่อวันเสาร์อาทิตย์ก่อนโน่น
เราพาปองโย่ไปทำหมัน ในวันที่ทำหมันหมอเจอแผลที่ปากนาง
ไม่แน่ใจว่าเกิดจากอะไร ต้องรอตัดชิ้นเนื่อส่งไปตรวจในวัน
ที่หมอนัดเย็บแผล หมอนัดเย็บแผลวันพฤหัส หมอบอกเว้นหน่อย
เพื่อรอให้แผลที่ทำหมันดีขึ้นก่อน เราพาปองโย่ไปหาหมอเพื่อฉีดยา
ทั้งหมดสามเข็มมียาแก้อักเสบสองเข็มกับยาแก้ปวดหนึ่งเข็ม
แล้วก็ล้างแผลที่ปาก ด้วยน้ำเกลือทุกวัน
ต้องบอกว่า . . ปกติแล้วปองโย่ค่อนข้างเป็นแมวอินโทรเวิด
ไม่ค่อยสุงสิงกะใคร แต่นางเป็นแมวที่ตะกระเรื่องกินมาก
ใครกินอะไรปองโย่วิ่งมาอย่างไวและขอมีส่วนร่วมทุกครั้ง
ดังนั้น . . แม้จะมีแผลที่ปาก ก็ไม่มีผลอะไรกับนาง
วันพุธ ตอนพานางไปหาหมอ เราชั่งน้ำหนักนางปรากฎว่า
น้ำหนักนางขึ้นมา 2 ขีด ตัวอย่างแน่น . . ทุกครั้งที่พานางไปหาหมอ
เราจะหลอกล่อนางทุกครั้งว่า . . อดทนหน่อย ยังไงเราก็ต้องทำ
ไม่งั้นแผลก็ไม่หาย ถ้าปองโย่เป็นเด็กดีแม่จะให้กินขนม
จะให้กินทูเปียกมากกว่าคนอื่นเลย . . เราเหมือนจะมาสนิทกับนาง
มากขึ้นก็ตอนมาหาหมอนี่แหละ . . เพราะว่าตอนกลับถึงบ้าน
นางก็จะมาอ้อนขอกินขนมขอกินโน่นนั่นนี่ . . แต่ก็ไม่ได้กินสักวัน
เพราะหมอบอกว่า . . กินทูเม็ดดีกว่า ทูเปียกทำให้แผลที่ปาก
สกปรก . . เราก็ได้แต่บอกปองโย่ไปว่า . . "รอให้หายก่อนนะลูก แม่จะให้กินทบยอดที่ติดใว้หมดนี่เลย.."วันพฤหัสเราลางานช่วงเช้า เพื่อปองโย่ไปให้ที่คลีนิค
รอหมอมาผ่าตัดลิ้น เรางดน้ำงดอาหารตั้งแต่เที่ยงคืน
ปองโย่หิวมาก ร้องตลอดทางไป เราได้แต่บอกว่าอดทนลูก
ค่ำๆ พฤหัสเรากับเพื่อนบ้านไปรับปองโย่ที่คลีนิค
หมอพาไปดู และบอกว่ายังรับกลับไม่ได้ . . สภาพหลังคลีนิค
ที่เป็นสถานที่พักฟื้นแมวแย่มากจริงๆ เราเพิ่งเคยเห็น
เพราะปกติจะอยู่แต่ด้านหน้า ตอนเอาสุดสวยกับตุ๊บตั๊บมาทำหมันที่นี่
ก็ไม่ต้องค้าง . . คือ ห้องมันเล็กและแคบ มีกรงเป็นซี่ๆ ตั้งซ้อนกันอยู่สามชั้น
ทั้งสองฝั่ง มีทั้งแมวและหมาอยู่รวมกัน เสียงหมาแมวร้องดังไปหมด
กลิ่นคืออับมาก เรารู้สึกแย่มาก ลูกเรายังไม่รู้สึกตัวดี แต่มีเลือดไหลออก
มาจากปาก แข็งตัวหน่อยๆ หมอบอกว่าให้เช้าวันศุกร์มารับปองโย่
เราเลยบอกว่าเดวให้เพื่อนบ้านมารับแทน เพราะนาง WFH
สามทุ่มวันพฤหัส หมอโทรมาบอกว่าเกิดแอคซิเดน ถามเราว่า
เราเห็นเลือดที่ปากปองโย่ไหมตอนมา เค้าบอกว่าตอนเค้า
พาปองโย่ออกมาเช็ดเลือด ปรากฎว่า ปองโย่ กัดลิ้นอีกด้าน
ของตัวเอง ด้านที่ยังดีอยู่เหวอะอีกแล้ว . . ไม่แน่ใจว่าเพราะอ่ะไร
อาจจะรู้สึกว่ามันมีอะไรติดที่ลิ้นหรือเจ็บหรืออะไรไม่ทราบได้
หมอก็เลยเย็บลิ้นให้นางอีกข้าง ตอนนี้นอนเมายาสลบอยู่
แต่ที่ลุ้นคือ หมอไม่แน่ใจว่าพรุ่งนี้เช้าพอตื่นขึ้นมานางจะกัดลิ้นตัวเองอีกไหม
คือต้องลุ้นกัน เพราะไม่รู้ว่าจะป้องกันเหตุการณ์นี้อย่างไรเหมือนกัน . .
เราโทรหาเพื่อนบ้าน เล่าเหตุการณ์ให้ฟัง แล้วคุยกันว่า
วันพรุ่งนี้ จะลองไปถาม รพ.สัตว์ที่ตื๋อนอนรักษาตัวหน่อยว่า
เค้ามีวิธีดูแลแมวเคสแบบนี้ไหม เพราะยังไงสภาพนอนค้าง
มันน่าจะยังดีกว่าที่ปองโย่เจออยู่ตอนนี้ จากนั้น
เราก็นอนหลับไปด้วยความไม่สบายใจ . .เช้าวันศุกร์ . . เก้าโมงครึ่งเราโทรหาคลีนิคอีกรอบ
ถามว่าปองโย่ฟื้นยัง คนรับสายบอกว่า คุณหมอกำลังดูอยู่
ทำความสะอาดแผลและให้ยา . . เพราะเมื่อวานคุยกับหมอว่า
ปองโย่ไม่ได้กินอะไรนานเกินไปแล้วนะ หมอบอกว่าเดี๋ยวจะให้
น้ำเกลือและวิตามินนางในวันรุ่งขึ้น . . ประมาณเที่ยงครึ่งเกือบๆบ่ายโมง
เรากำลังจะนั่งแทกซี่ไปกินเตี๋ยวเรือที่อนุเสาวรีย์กับพี่ๆ ที่ทำงาน
หมอก็โทรมาบอกว่า . . ปองโย่เสียชีวิตแล้ว หมอบอกว่า
เมื่อเช้าพยายามเอาปองโย่ออกมาฉีดยาล้างแผล แต่นางไม่ยอมเลย
ดิ้นไม่คิดชีวิต เขาส่งคลิปมาให้เราดูทางไลน์แต่เราไม่อ่านไลน์เลย
ทีนี้ พอทำเสร็จหมอก็ออกไปซื้อยากลับมาอีกที นางก็ตายแล้ว
ไม่รู้สาเหตุเหมือนกัน แต่เหมือนมีอากาศอยู่ใต้ผิวหนังมากเหมือนคนปอดทะลุ
ซึ่งหมอก็คิดว่า อยู่ดีๆ นางจะปอดทะลุได้ยังไง หมอก็ไม่เข้าใจ . .
เราเหมือนคนฟิวขาด ร้องไห้สะอึกสะอื้นคาโทรศัพท์เลย
คืออะไร . . เมื่อวานน้ำหนักนางยังขึ้นอยู่เลย . . เพื่อนที่นั่งแทกซี่
ไปด้วยกันตกใจ มาก เราเลยบอกพวกนางไปว่ากินไม่ได้แล้วนะ
แล้วก็เดินข้ามถนนไปเรียกแทกซี่กลับออฟฟิตอีกรอบ
ในหัวคือ ต้องไปรับปองโย่กลับบ้าน . .
เอาจริงๆ เราเคยคิดว่าเหตุการณ์นี้มันต้องเกิดขึ้นสักวันใดวันหนึ่ง
แต่เราก็ไม่คิดว่ามันจะบีบหัวใจขนาดนี้ มันยิ่งกว่าโดนผู้ชายทิ้งสิบครั้งรวมกันซะอีกโทรบอกเพื่อนบ้านบอกว่าปองโย่ตายแล้ว . . จากนั้นเราก็ห้ามเสียงสะอื่น
ตัวเองไม่ไหว ปล่อยโฮใส่เพื่อนบ้าน . . นางเลยบอกว่าค่อยๆ ขับรถ
กลับบ้านมานะ เจอกันที่บ้าน เดี๋ยวเราไปรับปองโย่แล้วพาปองโย่ไปวัดด้วยกัน
จากนั้นเราก็โทรบอกแม่ แล้วก็ขึ้นออฟฟิตไปเขียนใบลางาน
 ตอนไปรับปองโย่ เพื่อนบ้านเกือบจะไปวีนแตกใส่คลีนิค
ถามถึงสาเหตุการณ์ตายของแมวเรา หมอที่อยู่ที่นั่นเค้าก็ไม่ได้
เป็นคนผ่า เค้าบอกว่า หมอใหญ่โทรไปแจ้งแล้วหรือยัง ถ้าอยากถามสาเหตุ
เดี๋ยวเค้าจะต่อสายให้คุยกับหมอใหญ่ ซึ่งหมอคุยกับเราหมดแล้ว
และสภาพเราตอนนี้ก็ไม่สามารถจะไฟว้กับใครได้ เราเสียใจมาก
สงสารปองโย่มาก และที่สำคัญรู้สึกผิดมากๆ จริงๆ . .
ในหัวที่นี่คือ . . ถ้านั่น ถ้านี่มาทุกอย่างเลย . . ถ้าเรามีเงินมากกว่านี้
เราพาไปคลีนิคที่ดีกว่านี้ เหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นไหม
ถ้าเราทำหมันแล้วรอไปอีกสักพักนึงก่อน หรือควรไปหาที่อื่น
เย็บลิ้นให้ทาง นางน่าจะไม่ตายไหม . . เพราะที่นี่สภาพแวดล้อม
มันทำให้นางเครียดมากไปไหม นางเลยต้องตาย . .
เพื่อนบ้านเรานี่คือโทษคลีนิคเต็มร้อยเลย แมวของเรายังดีๆ
อยู่ดีๆมันตายได้ไง แต่คือ . . เราจะโทษเขาอย่างเดียวไม่ได้หรอก
เพราะเราเป็นคนเลือกที่จะพาแมวของเรามารักษาที่นี่เอง"เราโทษตัวเองหนักมาก . ."ปัจจุบันเรามีคลีนิคแมวที่ไปหาวนสลับกับอยู่สี่ห้าที่
ที่นี่คือ ราคาเบาที่สุด . . เราเคยรักษาเหิมๆ ที่นี่ก็หายดี
พาสวยกับตั๊บมาทำหมันที่นี่ก็ผ่านไปด้วยดี เพราะงั้น . .
ในช่วงที่ขาดสภาพคล่องขนาดนี้ การเลือกพาแมวมารักษาตัวที่นี่
จึงตอบโจทย์ที่สุด . . ค่ารักษารวมทุกอย่างและค่าทำหมัน
เราหมดไปประมาณแปดพันบาท . . เราคิดว่าเราเต็มที่
ที่สุดในตอนนี้แล้วจริงๆ . . แต่สุดท้ายปองโย่ก็จากเราไป แต่เราก็ยังรู้สึกว่าเราโชคดีมากๆ ในตอนที่เรารู้สึกแย่ที่สุด
ก็ยังมีคนคอยห่วงใย พี่ที่ทำงานนี่โทรมาถามตลอดว่าถึงบ้านยัง
นางกลัวเราไม่ถึงบ้านเพราะเราร้องไห้หนักมาก และร้องไห้
ตลอดทางที่ขับรถกลับบ้าน ขับรถไปร้องไห้ไปเช็ดน้ำตาไป
สุดยอดเพื่อนบ้านบอกว่า . . ชั้นก็กลัวเธอไม่ถึงบ้านเหมือนกัน
แต่ละคน . .
 พวกเราสามคนพาปองโย่มาทำพิธีศพที่วัด
นี่เป็นสิ่งสุดท้ายแล้ว ที่เราจะทำได้ . .
ลูกสาวเรายังตัวอุ่นๆ อยู่เลย นอนตายตาไม่หลับด้วย
เรานึกไปถึงคลิปที่หมอส่งมา นางดิ้นไปร้องไห้ไป
น่าสงสารมาก . . ต่อไปก็ไม่ต้องทรมานแล้วนะลูก
ภาพพวกนี้ ถ่ายไว้เพื่อปลงอนิจจังว่า . .
ไม่ว่ายากดีมีจนแค่ไหน ไม่ว่าจะเป็นคน
หรือเป็นสัตว์สี่เท้า สุดท้ายก็ต้องเผาร่างกาย
เหลือแต่เถ้ากระดูกจริงๆ ไม่มีสังขารใดคงทนถาวร
ในท้ายที่สุดแล้วยังไงซะ พวกเราก็ต้องจากโลกนี้ไป
เหมือนๆ กันทุกคน อยู่ที่ว่าใครจะไปก่อนไปหลังเท่านั้นเอง
พอทำพิธีเสร็จพระถามว่าจะรอรับกระดูกไปไหม
หรือจะฝากพระลอยอังคารให้ พระท่านจะรวบรวมไปลอย
ทุกๆ สองเดือน . .แต่ที่นี่ก็น่าจะมีคนมาทำพิธีกันมาก
กระดูกน่าจะอยู่รวมๆ กันเต็มไปหมด
เราเลยอยากเอากลับไปลอยเอง
เราก็เลยมานั่งรอกันอยู่แถวๆ ตลาดน้ำ
บ่ายสองยี่สิบนาที ทั้งที่ยังไม่ได้กินอาหารกลางวัน
แต่ก็กินอะไรไม่ลง . . เพื่อนบ้านเลยไปเอาน้ำเปล่ามาให้กิน
ตลาดน้ำวันปกติไม่มีคนเลย แต่ก็สงบเงียบดี
เหมาะให้เรานั่งทอดหายใจไปเรื่อยๆ . .
จากนั้นเราก็พากระดูกปองโย่กลับบ้าน
ทุกวันนี้ ตอนเราเทอาหารให้พวกนางเรายังเทหกหลุมอยู่เลย
เรายังกลัวปองโย่จะอด แต่เพื่อนบ้านบอกว่าอย่าทำอย่างนี้
เราควรต้องปล่อยวาง และปล่อยให้พวกนางไปตามทางของพวกนาง
เรานัดตั๊กกรี้ กับ B2 ว่าจะไปลอยอังคารปองโย่กันวันเสาร์นี้เหตุการณ์นี้ สอนให้เรารู้ว่า . . การปล่อยวางเป็นยังไง
และควรต้องรับมือกับมันยังไง เมื่อวานคุยกับเพื่อนต๊อด
นางบอกว่า . . "อายุอย่างเราตอนนี้ ไอ้เหตุการณ์พวกนี้
มันก็คงจะมีมาอีกเรื่อยๆ มึงต้องเตรียมรับมือเอาไว้ ซ้อมปล่อยวาง
ซ้อมตายให้ชิน เพราะเมื่อเวลานั้นมาถึงมึงจะได้ไม่ทุกข์มาก"ซึ่งก็จริงของนาง . .
ทุกข์ได้ . . เสียใจได้ . .
แต่ไม่ควรจมอยู่กับอดีตนาน . ." พบเจอ. ผูกพัน. จดจำ. จากลา. "มันล้วนเป็นธรรมดาของโลกจริงๆ เพราะ
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น . . สุดท้ายชีวิตก็ยังต้อง ดำเนินต่อไปอยู่ดี
ปองโย่ไปสบายแล้ว เราก็ควรปล่อยวาง และ Move On
จากนั้นก็ดูแลลูกๆ ที่เหลืออยู่ให้ดี . .Note 1: จากเหตุการณ์นี้เราตัดสินใจว่าต่อไปเราจะไม่หลอกแมวพร่ำเพรื่ออีกแล้ว
จะไม่มีการหลอกล่อด้วยอาหารอีก ต่อไปจะทำอะไร เราก็จะพูดความจริงกับนางซึ่ง
ไม่ว่าพวกนางจะเข้าใจหรือไม่ เราจะพูดคุยกันด้วยเหตุและผล จะไม่ให้เหตุการณ์แบบนี้
เกิดขึ้นอีก เพราะสุดท้ายแล้ว คำที่เราบอกนางไปว่า จะให้นางได้กินทุกอย่าง
ในวันที่นางหายดีมันก็ไม่สามารถเป็นจริงได้แล้ว เราผิดคำพูด
และเสียใจมาก จึงไม่อยากให้มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 2: เราเริ่มมาสวดมนต์ก่อนนอนแล้ว ยาวเหยียดตั้งแต่กราบพระรัตนตรัย
มาเรื่อยๆ ไปจนถึงอิติปิโส ชินบัญชร พาหุง ปิดด้วยแผ่เมตตาให้ตัวเอง
ให้ครูบาอาจารย์เทพยดาเจ้ากรรมนายเวรและสรรพสัตว์ อุทิศส่วนกุศลให้ปองโย่ด้วย
การทำแบบนี้ทำให้ใจเราสงบขึ้นเยอะเลย เราคิดว่าเราจะทำไปเรื่อยๆ บั น ทึ ก D i a r y โ ด ย ตั ว ห น อ น กิ๊ ว ๆ
| Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2566 |
| Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2566 13:45:28 น. |
|
30 comments
|
| Counter : 1187 Pageviews. |
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณอุ้มสี, คุณThe Kop Civil, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณtoor36, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณเนินน้ำ, คุณSweet_pills, คุณSleepless Sea, คุณกะว่าก๋า, คุณเริงฤดีนะ, คุณหอมกร, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณkae+aoe, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณtanjira, คุณkatoy, คุณRain_sk, คุณtuk-tuk@korat, คุณกิ่งฟ้า, คุณmcayenne94, คุณnewyorknurse |
โดย: ทนายอ้วน   วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:14:57:14 น. |
|
|
|
โดย: ฟ้าใสวันใหม่  วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:15:17:44 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี  วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:15:27:16 น. |
|
|
|
| โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:17:53:50 น. |
|
|
|
โดย: เนินน้ำ  วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:22:54:38 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills  วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:0:20:50 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:5:12:56 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ  วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:7:02:15 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร  วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:7:50:33 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe  วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:8:26:47 น. |
|
|
|
โดย: tanjira  วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:13:15:33 น. |
|
|
|
โดย: nonnoiGiwGiw  วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:17:38:52 น. |
|
|
|
โดย: กิ่งฟ้า  วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:22:56:11 น. |
|
|
|
| โดย: หอมกร วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:7:18:28 น. |
|
|
|
| โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:14:03:28 น. |
|
|
|
| โดย: mcayenne94 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:18:45:29 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 54 คน [
