ชีวิตกับความตายสุดท้ายก็ห่างกัน แค่หนึ่งลมหายใจ จริงๆ!!                               07 | 02 | 66 ปองโย่ไปสบายแล้ว.. ทำใจไม่ค่อยได้ เพราะเป็นเหตุไม่คาดฝัน แต่ชีวิตชีวิตหนึ่ง เมื่อถึงเวลาตาย มันก็ต้องตาย "เพราะความตายแน่นอน แต่..เวลาที่จะตายไม่แน่นอน นี่จึงทำให้ชีวิตมีคุณค่า ทำให้เวลาที่เหลืออยู่มีค่า" จงใช้เวลากับคนที่คุณรักให้เต็มที่ เพราะเมื่อวันนั้นมาถึง คุณจะได้ไม่เสียดาย ชีวิตกับความตายสุดท้ายก็ห่างกัน แค่หนึ่งลมหายใจ จริงๆ!! ปองโย่จากไปตั้งแต่วันศุกร์ที่ผ่านมาค่ะทุกคน ตอนแรกทำใจไม่ค่อยได้ ใครถามเรื่องนี้เราก็จะเงียบๆ เพราะไม่สามารถเล่าโดยที่ไม่ร้องไห้ได้ เมื่อวานพื่อนต๊อดทักมา ก็ยังไม่ตอบ เหตุเพราะว่าถ้าเจอนางก็ต้องพูดเรื่องนี้ . . แต่นาง ดันมาเจอเราร้านข้าวตรงเส้นพระราม 5 ก็เลยได้คุยกัน ก็เลยเล่าให้มันฟัง และสุดท้ายก็ยังร้องไห้อยู่ดี แต่ก็ยังถือว่าดีขึ้น เรียกว่าควบคุมการร้องไห้ได้ดีขึ้นกว่าเดิมมากๆ แล้ว พอจะบอกเล่าเรื่องราวเหล่านี้กับทุกคนได้แล้ว . . แต่ก่อนอื่นมีสิ่งที่อยากจะบอกคือ  ที่ท่านพุทธทาสกล่าวไว้ว่า . . "มีความรักในสิ่งใด สิ่งนั้นแหละ . . มันกัดหัวใจ" นี่มันเป็นอะไรที่จริงมากๆๆๆเลยค่ะทุกคน  เราเสียใจมาก แต่ต้องพยายามทำใจให้ได้  เพราะ ไม่มีทางอื่นแล้ว . .  เรื่องคือ . . อย่างที่ทุกคนรู้ว่าเมื่อวันเสาร์อาทิตย์ก่อนโน่น เราพาปองโย่ไปทำหมัน ในวันที่ทำหมันหมอเจอแผลที่ปากนาง ไม่แน่ใจว่าเกิดจากอะไร ต้องรอตัดชิ้นเนื่อส่งไปตรวจในวัน ที่หมอนัดเย็บแผล  หมอนัดเย็บแผลวันพฤหัส หมอบอกเว้นหน่อย เพื่อรอให้แผลที่ทำหมันดีขึ้นก่อน เราพาปองโย่ไปหาหมอเพื่อฉีดยา ทั้งหมดสามเข็มมียาแก้อักเสบสองเข็มกับยาแก้ปวดหนึ่งเข็ม แล้วก็ล้างแผลที่ปาก ด้วยน้ำเกลือทุกวัน  ต้องบอกว่า . . ปกติแล้วปองโย่ค่อนข้างเป็นแมวอินโทรเวิด ไม่ค่อยสุงสิงกะใคร แต่นางเป็นแมวที่ตะกระเรื่องกินมาก ใครกินอะไรปองโย่วิ่งมาอย่างไวและขอมีส่วนร่วมทุกครั้ง ดังนั้น . . แม้จะมีแผลที่ปาก ก็ไม่มีผลอะไรกับนาง วันพุธ ตอนพานางไปหาหมอ เราชั่งน้ำหนักนางปรากฎว่า น้ำหนักนางขึ้นมา 2 ขีด ตัวอย่างแน่น . . ทุกครั้งที่พานางไปหาหมอ เราจะหลอกล่อนางทุกครั้งว่า . . อดทนหน่อย ยังไงเราก็ต้องทำ ไม่งั้นแผลก็ไม่หาย ถ้าปองโย่เป็นเด็กดีแม่จะให้กินขนม จะให้กินทูเปียกมากกว่าคนอื่นเลย . . เราเหมือนจะมาสนิทกับนาง มากขึ้นก็ตอนมาหาหมอนี่แหละ . . เพราะว่าตอนกลับถึงบ้าน นางก็จะมาอ้อนขอกินขนมขอกินโน่นนั่นนี่ . . แต่ก็ไม่ได้กินสักวัน เพราะหมอบอกว่า . . กินทูเม็ดดีกว่า ทูเปียกทำให้แผลที่ปาก สกปรก . . เราก็ได้แต่บอกปองโย่ไปว่า . .  "รอให้หายก่อนนะลูก แม่จะให้กินทบยอดที่ติดใว้หมดนี่เลย.." วันพฤหัสเราลางานช่วงเช้า เพื่อปองโย่ไปให้ที่คลีนิค รอหมอมาผ่าตัดลิ้น เรางดน้ำงดอาหารตั้งแต่เที่ยงคืน ปองโย่หิวมาก ร้องตลอดทางไป เราได้แต่บอกว่าอดทนลูก ค่ำๆ พฤหัสเรากับเพื่อนบ้านไปรับปองโย่ที่คลีนิค หมอพาไปดู และบอกว่ายังรับกลับไม่ได้ . . สภาพหลังคลีนิค ที่เป็นสถานที่พักฟื้นแมวแย่มากจริงๆ เราเพิ่งเคยเห็น เพราะปกติจะอยู่แต่ด้านหน้า ตอนเอาสุดสวยกับตุ๊บตั๊บมาทำหมันที่นี่ ก็ไม่ต้องค้าง . . คือ ห้องมันเล็กและแคบ มีกรงเป็นซี่ๆ ตั้งซ้อนกันอยู่สามชั้น ทั้งสองฝั่ง มีทั้งแมวและหมาอยู่รวมกัน เสียงหมาแมวร้องดังไปหมด กลิ่นคืออับมาก เรารู้สึกแย่มาก ลูกเรายังไม่รู้สึกตัวดี แต่มีเลือดไหลออก มาจากปาก แข็งตัวหน่อยๆ  หมอบอกว่าให้เช้าวันศุกร์มารับปองโย่ เราเลยบอกว่าเดวให้เพื่อนบ้านมารับแทน เพราะนาง WFH  สามทุ่มวันพฤหัส หมอโทรมาบอกว่าเกิดแอคซิเดน ถามเราว่า เราเห็นเลือดที่ปากปองโย่ไหมตอนมา เค้าบอกว่าตอนเค้า พาปองโย่ออกมาเช็ดเลือด ปรากฎว่า ปองโย่ กัดลิ้นอีกด้าน ของตัวเอง ด้านที่ยังดีอยู่เหวอะอีกแล้ว . . ไม่แน่ใจว่าเพราะอ่ะไร อาจจะรู้สึกว่ามันมีอะไรติดที่ลิ้นหรือเจ็บหรืออะไรไม่ทราบได้ หมอก็เลยเย็บลิ้นให้นางอีกข้าง ตอนนี้นอนเมายาสลบอยู่ แต่ที่ลุ้นคือ หมอไม่แน่ใจว่าพรุ่งนี้เช้าพอตื่นขึ้นมานางจะกัดลิ้นตัวเองอีกไหม คือต้องลุ้นกัน เพราะไม่รู้ว่าจะป้องกันเหตุการณ์นี้อย่างไรเหมือนกัน . .  เราโทรหาเพื่อนบ้าน เล่าเหตุการณ์ให้ฟัง แล้วคุยกันว่า วันพรุ่งนี้ จะลองไปถาม รพ.สัตว์ที่ตื๋อนอนรักษาตัวหน่อยว่า เค้ามีวิธีดูแลแมวเคสแบบนี้ไหม เพราะยังไงสภาพนอนค้าง มันน่าจะยังดีกว่าที่ปองโย่เจออยู่ตอนนี้  จากนั้น เราก็นอนหลับไปด้วยความไม่สบายใจ . . เช้าวันศุกร์ . . เก้าโมงครึ่งเราโทรหาคลีนิคอีกรอบ ถามว่าปองโย่ฟื้นยัง คนรับสายบอกว่า คุณหมอกำลังดูอยู่ ทำความสะอาดแผลและให้ยา . . เพราะเมื่อวานคุยกับหมอว่า ปองโย่ไม่ได้กินอะไรนานเกินไปแล้วนะ หมอบอกว่าเดี๋ยวจะให้ น้ำเกลือและวิตามินนางในวันรุ่งขึ้น . . ประมาณเที่ยงครึ่งเกือบๆบ่ายโมง เรากำลังจะนั่งแทกซี่ไปกินเตี๋ยวเรือที่อนุเสาวรีย์กับพี่ๆ ที่ทำงาน หมอก็โทรมาบอกว่า . . ปองโย่เสียชีวิตแล้ว หมอบอกว่า เมื่อเช้าพยายามเอาปองโย่ออกมาฉีดยาล้างแผล แต่นางไม่ยอมเลย ดิ้นไม่คิดชีวิต เขาส่งคลิปมาให้เราดูทางไลน์แต่เราไม่อ่านไลน์เลย ทีนี้ พอทำเสร็จหมอก็ออกไปซื้อยากลับมาอีกที นางก็ตายแล้ว ไม่รู้สาเหตุเหมือนกัน แต่เหมือนมีอากาศอยู่ใต้ผิวหนังมากเหมือนคนปอดทะลุ ซึ่งหมอก็คิดว่า อยู่ดีๆ นางจะปอดทะลุได้ยังไง หมอก็ไม่เข้าใจ . . เราเหมือนคนฟิวขาด ร้องไห้สะอึกสะอื้นคาโทรศัพท์เลย คืออะไร . . เมื่อวานน้ำหนักนางยังขึ้นอยู่เลย . . เพื่อนที่นั่งแทกซี่ ไปด้วยกันตกใจ มาก เราเลยบอกพวกนางไปว่ากินไม่ได้แล้วนะ แล้วก็เดินข้ามถนนไปเรียกแทกซี่กลับออฟฟิตอีกรอบ ในหัวคือ ต้องไปรับปองโย่กลับบ้าน . . เอาจริงๆ เราเคยคิดว่าเหตุการณ์นี้มันต้องเกิดขึ้นสักวันใดวันหนึ่ง แต่เราก็ไม่คิดว่ามันจะบีบหัวใจขนาดนี้  มันยิ่งกว่าโดนผู้ชายทิ้งสิบครั้งรวมกันซะอีก โทรบอกเพื่อนบ้านบอกว่าปองโย่ตายแล้ว . . จากนั้นเราก็ห้ามเสียงสะอื่น ตัวเองไม่ไหว ปล่อยโฮใส่เพื่อนบ้าน . . นางเลยบอกว่าค่อยๆ ขับรถ กลับบ้านมานะ เจอกันที่บ้าน เดี๋ยวเราไปรับปองโย่แล้วพาปองโย่ไปวัดด้วยกัน จากนั้นเราก็โทรบอกแม่ แล้วก็ขึ้นออฟฟิตไปเขียนใบลางาน ตอนไปรับปองโย่ เพื่อนบ้านเกือบจะไปวีนแตกใส่คลีนิค ถามถึงสาเหตุการณ์ตายของแมวเรา หมอที่อยู่ที่นั่นเค้าก็ไม่ได้ เป็นคนผ่า เค้าบอกว่า หมอใหญ่โทรไปแจ้งแล้วหรือยัง ถ้าอยากถามสาเหตุ เดี๋ยวเค้าจะต่อสายให้คุยกับหมอใหญ่ ซึ่งหมอคุยกับเราหมดแล้ว และสภาพเราตอนนี้ก็ไม่สามารถจะไฟว้กับใครได้ เราเสียใจมาก สงสารปองโย่มาก และที่สำคัญรู้สึกผิดมากๆ จริงๆ . . ในหัวที่นี่คือ . . ถ้านั่น ถ้านี่มาทุกอย่างเลย . . ถ้าเรามีเงินมากกว่านี้ เราพาไปคลีนิคที่ดีกว่านี้ เหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นไหม ถ้าเราทำหมันแล้วรอไปอีกสักพักนึงก่อน หรือควรไปหาที่อื่น เย็บลิ้นให้ทาง นางน่าจะไม่ตายไหม . . เพราะที่นี่สภาพแวดล้อม มันทำให้นางเครียดมากไปไหม นางเลยต้องตาย . .  เพื่อนบ้านเรานี่คือโทษคลีนิคเต็มร้อยเลย แมวของเรายังดีๆ อยู่ดีๆมันตายได้ไง แต่คือ . . เราจะโทษเขาอย่างเดียวไม่ได้หรอก เพราะเราเป็นคนเลือกที่จะพาแมวของเรามารักษาที่นี่เอง "เราโทษตัวเองหนักมาก . ." ปัจจุบันเรามีคลีนิคแมวที่ไปหาวนสลับกับอยู่สี่ห้าที่ ที่นี่คือ ราคาเบาที่สุด . . เราเคยรักษาเหิมๆ ที่นี่ก็หายดี พาสวยกับตั๊บมาทำหมันที่นี่ก็ผ่านไปด้วยดี เพราะงั้น . . ในช่วงที่ขาดสภาพคล่องขนาดนี้ การเลือกพาแมวมารักษาตัวที่นี่ จึงตอบโจทย์ที่สุด . . ค่ารักษารวมทุกอย่างและค่าทำหมัน เราหมดไปประมาณแปดพันบาท . . เราคิดว่าเราเต็มที่ ที่สุดในตอนนี้แล้วจริงๆ . . แต่สุดท้ายปองโย่ก็จากเราไป แต่เราก็ยังรู้สึกว่าเราโชคดีมากๆ ในตอนที่เรารู้สึกแย่ที่สุด ก็ยังมีคนคอยห่วงใย พี่ที่ทำงานนี่โทรมาถามตลอดว่าถึงบ้านยัง นางกลัวเราไม่ถึงบ้านเพราะเราร้องไห้หนักมาก และร้องไห้ ตลอดทางที่ขับรถกลับบ้าน ขับรถไปร้องไห้ไปเช็ดน้ำตาไป  สุดยอดเพื่อนบ้านบอกว่า . . ชั้นก็กลัวเธอไม่ถึงบ้านเหมือนกัน แต่ละคน . . พวกเราสามคนพาปองโย่มาทำพิธีศพที่วัด  นี่เป็นสิ่งสุดท้ายแล้ว ที่เราจะทำได้ . . ลูกสาวเรายังตัวอุ่นๆ อยู่เลย นอนตายตาไม่หลับด้วย เรานึกไปถึงคลิปที่หมอส่งมา นางดิ้นไปร้องไห้ไป น่าสงสารมาก . . ต่อไปก็ไม่ต้องทรมานแล้วนะลูก ภาพพวกนี้ ถ่ายไว้เพื่อปลงอนิจจังว่า . . ไม่ว่ายากดีมีจนแค่ไหน ไม่ว่าจะเป็นคน หรือเป็นสัตว์สี่เท้า สุดท้ายก็ต้องเผาร่างกาย เหลือแต่เถ้ากระดูกจริงๆ ไม่มีสังขารใดคงทนถาวร ในท้ายที่สุดแล้วยังไงซะ พวกเราก็ต้องจากโลกนี้ไป เหมือนๆ กันทุกคน อยู่ที่ว่าใครจะไปก่อนไปหลังเท่านั้นเอง พอทำพิธีเสร็จพระถามว่าจะรอรับกระดูกไปไหม หรือจะฝากพระลอยอังคารให้ พระท่านจะรวบรวมไปลอย ทุกๆ สองเดือน . .แต่ที่นี่ก็น่าจะมีคนมาทำพิธีกันมาก กระดูกน่าจะอยู่รวมๆ กันเต็มไปหมด เราเลยอยากเอากลับไปลอยเอง เราก็เลยมานั่งรอกันอยู่แถวๆ ตลาดน้ำ  บ่ายสองยี่สิบนาที  ทั้งที่ยังไม่ได้กินอาหารกลางวัน แต่ก็กินอะไรไม่ลง . . เพื่อนบ้านเลยไปเอาน้ำเปล่ามาให้กิน ตลาดน้ำวันปกติไม่มีคนเลย แต่ก็สงบเงียบดี เหมาะให้เรานั่งทอดหายใจไปเรื่อยๆ . . จากนั้นเราก็พากระดูกปองโย่กลับบ้าน  ทุกวันนี้ ตอนเราเทอาหารให้พวกนางเรายังเทหกหลุมอยู่เลย เรายังกลัวปองโย่จะอด แต่เพื่อนบ้านบอกว่าอย่าทำอย่างนี้ เราควรต้องปล่อยวาง และปล่อยให้พวกนางไปตามทางของพวกนาง เรานัดตั๊กกรี้ กับ B2 ว่าจะไปลอยอังคารปองโย่กันวันเสาร์นี้ เหตุการณ์นี้ สอนให้เรารู้ว่า . . การปล่อยวางเป็นยังไง และควรต้องรับมือกับมันยังไง เมื่อวานคุยกับเพื่อนต๊อด นางบอกว่า . . "อายุอย่างเราตอนนี้ ไอ้เหตุการณ์พวกนี้  มันก็คงจะมีมาอีกเรื่อยๆ  มึงต้องเตรียมรับมือเอาไว้ ซ้อมปล่อยวาง ซ้อมตายให้ชิน เพราะเมื่อเวลานั้นมาถึงมึงจะได้ไม่ทุกข์มาก" ซึ่งก็จริงของนาง . . ทุกข์ได้ . . เสียใจได้ . . แต่ไม่ควรจมอยู่กับอดีตนาน . . "  พบเจอ.   ผูกพัน.   จดจำ.   จากลา.  " มันล้วนเป็นธรรมดาของโลกจริงๆ เพราะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น . . สุดท้ายชีวิตก็ยังต้อง ดำเนินต่อไปอยู่ดี ปองโย่ไปสบายแล้ว เราก็ควรปล่อยวาง และ Move On จากนั้นก็ดูแลลูกๆ ที่เหลืออยู่ให้ดี . . Note 1:  จากเหตุการณ์นี้เราตัดสินใจว่าต่อไปเราจะไม่หลอกแมวพร่ำเพรื่ออีกแล้ว จะไม่มีการหลอกล่อด้วยอาหารอีก ต่อไปจะทำอะไร เราก็จะพูดความจริงกับนางซึ่ง ไม่ว่าพวกนางจะเข้าใจหรือไม่ เราจะพูดคุยกันด้วยเหตุและผล จะไม่ให้เหตุการณ์แบบนี้ เกิดขึ้นอีก เพราะสุดท้ายแล้ว คำที่เราบอกนางไปว่า จะให้นางได้กินทุกอย่าง ในวันที่นางหายดีมันก็ไม่สามารถเป็นจริงได้แล้ว เราผิดคำพูด และเสียใจมาก จึงไม่อยากให้มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -  2: เราเริ่มมาสวดมนต์ก่อนนอนแล้ว ยาวเหยียดตั้งแต่กราบพระรัตนตรัย มาเรื่อยๆ ไปจนถึงอิติปิโส ชินบัญชร พาหุง ปิดด้วยแผ่เมตตาให้ตัวเอง ให้ครูบาอาจารย์เทพยดาเจ้ากรรมนายเวรและสรรพสัตว์ อุทิศส่วนกุศลให้ปองโย่ด้วย การทำแบบนี้ทำให้ใจเราสงบขึ้นเยอะเลย เราคิดว่าเราจะทำไปเรื่อยๆ   บั น ทึ ก   D i a r y   โ ด ย   ตั ว ห น อ น กิ๊ ว ๆ   Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2566 30 comments Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2566 13:45:28 น. Counter : 1113 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณอุ้มสี, คุณThe Kop Civil, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณtoor36, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณเนินน้ำ, คุณSweet_pills, คุณSleepless Sea, คุณกะว่าก๋า, คุณเริงฤดีนะ, คุณหอมกร, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณkae+aoe, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณtanjira, คุณkatoy, คุณRain_sk, คุณtuk-tuk@korat, คุณกิ่งฟ้า, คุณmcayenne94, คุณnewyorknurse

เสียใจด้วยนะครับ   โดย: ทนายอ้วน 7 กุมภาพันธ์ 2566 14:57:14 น.

พี่อ่านไปน้ำตาซึมตลอดค่ะ ปองโย่ไปสบายแล้วนะคะ น้องหนอนไม่ต้องโทษตัวเองหรอกค่ะ ปองโย่รู้เข้าจะไม่สบายใจนะคะ ทุกอย่างมันผ่านไปแล้วค่ะ เวลาจะช่วยรักษาใจเรา และทำให้เราดีขึ้นค่ะ มาค่ะ..กอดให้กำลังใจกัน   โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ 7 กุมภาพันธ์ 2566 15:13:01 น.

อ่านแล้ว บีบหัวใจมาก น้ำตาก็มา นึกภาพตามว่าปองโย่จะทรมานแค่ไหน แมวตัวนิดเดียว ไม่อยากโทษใคร แต่หมอน่าจะรู้ดีกว่าเราไหม หรือคุณภาพการรักษาก็ขึ้นกับราคาที่เราจ่ายด้วย ถ้างั้นก็ต้องทำใจแล้วล่ะ หวังว่าจิตใจจะค่อย ๆ ดีขึ้น เพื่ออีก 5 ชีวิตที่ยังอยู่ ขอให้ปองโย่ไปเกิดในภพภูมิที่ดี ไม่เจ็บไม่ทรมานอีกแล้วนะคะ   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 7 กุมภาพันธ์ 2566 15:17:44 น.

อ่านแล้วเศร้าตาม ปองโย่น้องไปสบายล่ะ   โดย: อุ้มสี 7 กุมภาพันธ์ 2566 15:27:16 น.

อ่านแล้วบีบหัวใจคนเลี้ยงจริง ๆ ครับ ใครไม่เลี้ยงสัตว์ ไม่มีทางรู้เลย ผมว่าปองโย่คงจะเจ็บปวดน่าดู ถึงได้กัดลิ้นตัวเองแบบนั้น ยังงัยก็ให้คุณหนอนผ่านช่วงนี้ไปให้ได้ ถือว่าปองโย่ไปสบายแล้ว แม้ว่ามันจะทำใจยากมาก ๆ เลยสำหรับเรื่องแบบนี้ ของผมปัจจุบันเวลากลับบ้าน ก็เรียกเจ้าแอนฟิลด์ทุกครั้ง ถึงแม้ว่ามันจะไม่อยู่แล้ว พยายามมูฟ ออนเหมือนกันครับ   โดย: The Kop Civil 7 กุมภาพันธ์ 2566 16:08:52 น.

แสดงความเสียใจด้วยจริงๆ ครับ สัตว์เลี้ยงเค้าเป็นสมาชิกครอบครัว การจากไปเป็นเรื่องที่เศร้ามาก จริงๆ ช่วงที่เสียใจมากก็ร้องไห้ไปครับพี่ ร้องไห้ไม่ได้อ่อนแอ แต่เพราะเรารู้สึกครับ แต่ยังไงการรักใครซักคน หรืออะไรซักอย่างมันไม่ผิดหรอก รักไปเถอะครับ อย่างน้อยๆ ชีวิตนี้ก็ได้รัก และรักอย่างดีที่สุดแล้ว และพี่ก็ทำทุกอย่างดีที่สุดแล้วจริงๆ ครับ ไม่มีอะไรต้องโทษตัวเองครับ Note ของพี่ดีมาก ๆ ครับ คือสิ่งที่อ่านแล้วคิดตามได้จริงๆ ครับ ความรักที่พี่มีให้ปองโย่ ไม่ได้หายไปไหน แต่จะส่งกลับไปที่เด็กๆ ที่เหลืออีก 5 ตัวนะครับ   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 7 กุมภาพันธ์ 2566 16:41:51 น.

ดันไม่รอดซะงั้นอะ บทจะตายก็ตายง่ายๆ เลย แสดงให้เห็นว่าไม่ว่าคนหรือสัตว์ชีวิตมันเปราะบางมาก ถ้าแก่แล้ว อายุมากแล้ว มันยังพอทำใจได้ แต่นี่ตายแบบนี้มันค่อนข้างกระทันหัน มันสะเทือนใจ ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ ค่าเผาศพสัตว์เลี้ยงแพงเหมือนกันนะ ของคนก็เช่นกัน กลับดาวแมวไปแล้ว ที่เหลือที่เราทได้ก็คือใส่ใจตัวที่ยังอยู่กับเรา   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 7 กุมภาพันธ์ 2566 17:53:50 น.

เศร้า และเสียใจด้วยครับคุณหนอน   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 7 กุมภาพันธ์ 2566 19:10:44 น.

สวัสดีครับคุณหนอน . ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ ขอให้ปองโย่ไปสู่ภพภูมิที่ดีนะครับ . ผมเองก็ผ่านการสูญเสียแมวมาสองครั้ง ตัวแรกจากโรคไต เมื่อ8ปีก่อน ตัวที่สองป่วยและติดเชื้อ เมื่อปีที่แล้ว แต่ตอนไปทำฌาปนกิจ ไปคนละที่ เข้าใจความรู้สึกคุณหนอนครับ แต่ไม่อยากให้โทษตัวเองนะครับ .   โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 7 กุมภาพันธ์ 2566 21:41:24 น.

ปองโย่ไปสบายแล้วนะ ไม่เจ็บไม่ป่วยอีกต่อไป น้องหนอนทำดีที่สุดแล้วค่ะ เวลาจะค่อย ๆ เยียวยาจิตใจนะคะ   โดย: เนินน้ำ 7 กุมภาพันธ์ 2566 22:54:38 น.

พบเจอ ผูกพัน จดจำ จากลา ขอแสดงความเสียใจกับน้องหนอนอีกครั้งนะคะ ขอให้ปองโย่น้อยไปสู่ภพภูมิที่ดีค่ะ   โดย: Sweet_pills 8 กุมภาพันธ์ 2566 0:20:50 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับน้องหนอน ปกติเวลามีคนถามว่าทำไมไม่เลี้ยงสัตว์ พี่ก๋าพูดเสมอว่ามันคือ "ภาระ" ภาระนั้นหมายถึง ว่าเรากับสัตว์เลี้ยง ต้องมีความรับผิดชอบร่วมกัน ต้องมีความผูกพันร่วมกัน คนที่เลี้ยงสัตว์ด้วยความรัก จึงเป็นคนที่พร้อมรับภาระนี้อย่างเต็มใจ เพราะมันต้องใช้ทั้งเวลา ความห่วงใย การดูแล และค่าใช้จ่ายที่ตามมา น้องหนอนดูแลเจ้าปองโย่อย่างดีมาโดยตลอด เชื่อว่าช่วงที่อยู่ด้วยกัน ต่างก็มีความสุขเป็นอย่างดี "ภาระ" จึงเป็น "วาระ" แห่งการแยกจากกัน ที่ทุกคนทำดีอย่างที่สุดแล้วครับ   โดย: กะว่าก๋า 8 กุมภาพันธ์ 2566 5:12:56 น.

อ่านแล้วพาลจะร้องไห้ตาม Life goes on.ชีวิตต้องดำเนินต่อไป รักจ๋าสุขภาพพยายามทานอาหารทีาเป็นประโยชน์ พาลไม่สบาย..น้องๆอีก 5 ชีวติจะไม่สบายตัวไปด้วย Take care นะคะ..   โดย: เริงฤดีนะ 8 กุมภาพันธ์ 2566 7:02:15 น.

คุณหนอนจิตใจดีงามมกค่ะที่ไม่โทษคลินิก เพราะคงไม่มีใครอยากทำให้สัตว์ตายนะคะ   โดย: หอมกร 8 กุมภาพันธ์ 2566 7:50:33 น.

ไปดีนะลูก น้ำตาซึมเลย สงสาร T_T   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 8 กุมภาพันธ์ 2566 8:01:54 น.

สวัสดีครับ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ   โดย: Sleepless Sea 8 กุมภาพันธ์ 2566 8:24:38 น.

เสียใจด้วยนะคะ   โดย: kae+aoe 8 กุมภาพันธ์ 2566 8:26:47 น.

จากบล๊อก เดี๋ยวผมกลับมาตอบเม้นนะครับ วันนี้เข้าไซต์ น่าจะคุมงานทั้งวัน เดี๋ยวจะเข้าแล้วคงออกจากแพลทอีกทีบ่ายเลย แล้วเย็นต้องไปต่อกับลูกค้า ขอกลับมาพรุ่งนี้เลยนะครับ   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 8 กุมภาพันธ์ 2566 9:29:34 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 8 กุมภาพันธ์ 2566 9:44:59 น.

น้องหนอน พี่เสียใจด้วยนะคะ พี่เข้าใจความรู้สึกของน้องเลยว่ามันทุกข์ใจขนาดไหน ปองโย่ไปสบายแล้วค่ะ เขากำหนดมาแล้วเนาะว่าเขามีชีวิตได้แค่นี้ มีเวลาแค่นี้ที่จะอยู่กับเรานะคะ พี่เคยเจอแมวจรที่บาดเจ็บ พี่นี่อาการบอกไม่ถูกเลยค่ะ รีบพาไปหาหมอ สุดท้ายเขาไม่รอด ใจพี่นี่ทุกข์ไปหลายวันมาก ภาวนาว่าต่อไปอย่าได้เจอกับสิ่งเหล่านี้เลย พี่ทำใจได้ยากค่ะ แม้จะรู้ว่าเกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องปกตินะคะ พี่เป็นกำลังใจห้น้องนะคะ เลี้ยงลูกๆที่เหลือให้ดีที่สุดก็พอค่ะตอนนี้   โดย: tanjira 8 กุมภาพันธ์ 2566 13:15:33 น.

ขอบคุณพี่ๆเพื่อนๆทุกคน ที่แวะมาส่งกำลังใจนะคะ ^ ^   โดย: nonnoiGiwGiw 8 กุมภาพันธ์ 2566 17:38:52 น.

จากบล๊อก หลังจากฝนตกมานิดหน่อย ฝุ่นเหมือนจะดีขึ้นนะครับ ไม่รู้ว่าแถวบาง.....บางอะไรนะบ้านนี่น่ะ นี่ไม่ใช่บางกรวย บางแกวก บางอะไรนะ 5555555 อากาศพอจะดีขึ้นไหมครับ แต่เข้าใจเลยครับ กว่าจะขี่มอร์ไซด์มาถึงที่ทำงานนี่ ฝุ่น ควันอะไรมากมายเลยจริงๆ เลี่ยงได้ก็เลี่ยงหน่อยนะครับ ไอ่ท่อท้ายรถเมล์เนี้ย เพราะถึงมีคนบอกว่า ไม่มีรถเมล์ควันดี แต่อย่างที่รู้ๆ รถเมล์นี่แม่มดำปี๋ ถ้ารู้สึกว่าเริ่มไม่ปกติ ก็รีบดูแลตัวเอง รีบพักผ่อน เลี่ยงปัจจัยเสี่ยงที่พอเลี่ยงได้นะครับ อย่าให้แย่ จริงๆ จากที่ทำงานพี่มาอีกนิดเดียวก็เกษตรแฟร์แล้วนะ PM2.5 นี่ก็ทำร้ายสัตว์เลี้ยงนะครับ หมาแมวเจ็บตากันเยอะ ดูแลเด็ก ๆ ด้วยนะๆๆๆ   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 9 กุมภาพันธ์ 2566 11:28:33 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ เข้าใจความรู้สึกเลย วันนี้สิทธิ์โหวตหมดแล้ว ขอติดไว้ก่อนค่า   โดย: Emmy Journey พากิน พาเที่ยว 9 กุมภาพันธ์ 2566 13:04:37 น.

สวัสดียามบ่ายนะคะน้องหนอน   โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ 9 กุมภาพันธ์ 2566 13:51:14 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ   โดย: tuk-tuk@korat 9 กุมภาพันธ์ 2566 15:02:57 น.

ขอบคุณ คุณหนอนที่แวะไปนะครับ   โดย: Sleepless Sea 9 กุมภาพันธ์ 2566 17:12:41 น.

สวัสดีค่ะน้องหนอน พี่กิ่งงขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะเข้าใจความรู้สึกนี้ดีเลยค่ะ เพราะหมาพี่กิ่งแพนด้าก็จากไปเพราะพาไปให้หมอฉีดยาเหมือนกัน หมอฉีดยาให้แพนด้าเป็นยาแก้อักเสบเข็มใหญ่เลย พี่กิ่งก็หวังแต่ว่าแพนด้าจะหายพอกลับมาบ้านแพนด้าเหมือนแพ้ยาดิ้นทุรนทุรายทั้งอ้วกทั้งถ่ายพี่กิ่งตกใจช่วยอะไรไม่ได้เลยจนในที่สุดแพนด้าก็จากไป เสียใจมากๆสงสารแพนด้าที่สุดคงจะเป็นภาวะเดียวกันกับน้องหนอนพี่กิ่งยังดีที่แพนด้าจากไปต่อหน้าพี่กิ่งแต่น้องหนอนไม่เห็นปองโย่ตอนจาก เสียใจด้วยจริงๆต่อจากนี้ไปน้องหนอนก็ทำบุญอุทิศให้ปองโย่บ่อยๆเค้าจะไปเกิดใหม่ในภพทีดีแล้วคิดเสียว่าปองโย่ไปสบายแล้วนะคะ กอดๆๆๆ โหวต Diarist ขอบคุณที่ไปให้กำลังใจบล็อกยำถั่วพูหมูสับนะคะ   โดย: กิ่งฟ้า 9 กุมภาพันธ์ 2566 22:56:11 น.

โดย: หอมกร 10 กุมภาพันธ์ 2566 7:18:28 น.

โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 10 กุมภาพันธ์ 2566 14:03:28 น.

เสียใจด้วยค่ะน้องหนอน สิ่งที่น่าดีใจในเรื่องราวนี้คือ ตอนนี้ปองโย่ไปสบาย ไม่ต้องเจ็บหรือทรมานแล้ว   โดย: mcayenne94 10 กุมภาพันธ์ 2566 18:45:29 น.