เรียนไปเที่ยวไป: เส้นทางบังคับภาคกลาง - Part IV: วัดไชยวัฒนาราม

เว้นวรรคการอัพช่วงหนึ่ง กลับมาเขียนต่อให้จบ 
และจะตั้งใจเขียนต่อให้จบทุกทริปจากการเรียนรู้ 
ซึ่งยังมีอีกหลายทริปเลยล่ะ 

ความเดิมตอนที่แล้ว

จุดหมายสุดท้ายของการเรียนรู้เมื่อวันเสาร์ที่ 8 กรกฎาคม 2566 คือ วัดไชยวัฒนาราม
ซึ่งโด่งดังและเป็นไฮไลท์ของการท่องเที่ยวเมืองเก่าอยุธยา เมื่อเกิดกระแสบุพเพสันนิวาสฟีเวอร์ 



ที่นี่ จะเป็นจุดชมพระอาทิตย์ตกดินที่สวยที่สุด ตั้งอยู่นอกเกาะเมืองทางทิศตะวันตก 
ฝั่งตรงข้ามเป็นที่ตั้งของพระตำหนักสิริยาลัย ซึ่งในหลวงรัชกาลที่ 9 และรัชกาลที่ 10 เมื่อดำรงพระอิศริยศเป็นมกุฎราชกุมาร ใช้ทุนทรัพย์ส่วนพระองค์ โปรดเกล้าให้สร้างพระตำหนักเรือนไทย เพื่อถวายแด่สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติต์ ในวโรกาสเจริญพระชนมายุครบ 60 พรรษา 



เมื่อเลือกทำเลได้แล้ว ก็เริ่มเรียนกันเลย เวลามีน้อย หลายคนยุกยิกอยากเดินไปถ่ายรูปแล้ว 

เริ่มกันที่ชื่อก่อน "ไชยวัฒนาราม" แปลว่า ชัยชนะอันยั่งยืนถาวร  

ทำไมจึงใช้ชื่อนี้ ก็ต้องว่ากันด้วยเรื่องประวัติการขึ้นครองราชบัลลังก์ของพระเจ้าปราสาททอง 
เมื่อครั้งที่ดำรงตำแหน่งที่สมุหพระกลาโหม ต่อจากพระเชษฐาธิราชและพระอาทิตยวงศ์
ก็มีผู้เพ็ดทูลว่าท่านซ่องสุมกำลัง หมายจะก่อการกบฏ เพราะมีอำนาจทางการทหารในมือมาก 
ลือกันไป ลืมกันมา ท่านก็เลยทำข่าวลือเป็นข่าวจริงซะเลย 

เมื่อปราดาภิเษกแล้ว โดยธรรมเนียมก็ต้องบำรุงพุทธศาสนา แสดงพระราชอำนาจในทางธรรม
จึงโปรดเกล้าให้สร้างวัด ณ นิวาสสถานเดิมของพระราชมารดา เมื่อปีพ.ศ.2173



รูปแบบผังก็เป็นขนบของสมัยอยุธยาตั้งแต่ตอนต้น - ตอนกลาง จนมาถึงตอนปลาย คือ
มีพระอุโบสถอยู่ด้านหน้า มีพระเจดีย์เป็นประธาน  โดยของวัดนี้ อาคารทั้งหมดนี้
ตั้งอยู่บนฐานไพที มีระเบียงคด ล้อมรอบเจดีย์ประธาน และมีเมรุทิศ เมรุราย
มองโดยรวมจะเป็นเป็นอาคาร 9 ยอด ที่มีเจดีย์ประธานทรงปรางค์ เป็นแกนกลาง เสมือนเป็นศูนย์กลางจักรวาลนั่นเอง 

 

มีระเบียงคตล้อมองค์เจดีย์ประธาน สันนิษฐานว่าเป็นอาคารหลังคาคลุมเครื่องไม้ ซึ่งผุพังไปตามกาลเวลา  โดยมีเจดีย์ประดับเมรุทิศเมรุราย เป็นเจดีย์ทรงสี่เหลี่ยมเพิ่มมุมไม้สิบสอง ประดับภาพเล่าเรื่องพุทธประวัติตอนต่าง ๆ  เมื่อเดินเวียนประทักษินจะเดินเรื่องต่อกันจนจบ ซึ่งชำรุดเสียหายไปมากแล้ว ที่หลงเหลือให้เห็นและศึกษารูปแบบศิลปะอยุธยาตอนปลายได้ไม่กี่ภาพ 







บริเวณโถงเจดีย์เมรุทิศและเมรุราย ประดิษฐานพระพุทธรูปทรงเครื่อง ที่เรียกกันว่า "ทรงเครื่องต้นอย่างพระมหาจักรพรรดิ์"  ซึ่งก็มีธรรมเนียมการสร้างพระพุทธรูปแบบนี้มานาน แต่ไม่นิยม มานิยมในช่วงอยุธยาตอนปลาย โดยสร้างตามพุทธประวัติตอนเทศนาโปรดท้าวมหาชมพูบดี



  

ช่วงผนังระเบียงคด ประดับแนวช่องแสง เป็นลายลูกมะหวดเหลี่ยม เป็นรูปแบบที่อาจารย์เน้นย้ำให้จดจำไว้ เพื่อแยกแยะรูปแบบศิลปกรรมสมัยอยุธยา ต้น-กลาง-ปลาย 




จบการบรรยายเนื้อหาหลัก ๆ ที่ควรรู้เกี่ยวกับสถานที่แล้ว ก็เป็นช่วงเวลา "ตามอัธยาศัย" 
เราเดินวนรอบระเบียงคด เก็บภาพพระพุทธรูปที่เหลือบางส่วนไว้
ให้จินตการถึงส่วนที่หายไปเอาเอง



วนออกไปเดินชมภายนอกอีกรอบ เพื่อเก็บภาพประติมากรรมประดับพระเจดีย์
ซึ่งก็เหลือเพียงร่องรอยให้เดาเองว่าเป็นพุทธประวัติตอนใด  

  



วนมาถึงเจดีย์ทรงระฆัง ซึ่งแตกต่างจากเจดีย์องค์อื่น ๆ โดยสิ้นเชิง 
สันนิษฐานว่า เป็นเจดีย์บรรจุพระอัฐิ เจ้าฟ้าธรรมาธิเบศรหรือเจ้าฟ้ากุ้ง 
กรมพระราชวังบวรสถานมงคลในรัชสมัยพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ
ที่ต้องพระราชาอาญาเฆี่ยนจนสิ้นพระชนม์ 

  





ก่อนจะกลับขึ้นรถบัส ตามเวลานัดหมาย ...ก็ต้องเก็บภาพพระอาทิตย์ยามอัสดงกันซะหน่อย 



จากนั้นก็มุ่งหน้าไปกินข้าวมื้อเย็นกันที่ร้านอาหารเดอริว่า อโยธยา (De Riva Ayothaya)
ริมแม่นำเจ้าพระยา รับลมแม่น้ำยามค่ำคืน พร้อมฟังดนตรีสดไปด้วย 


กินอิ่มกันแล้ว ก็ได้เวลาเข้าที่พัก โรงแรม Classic Aameo Ayutthaya 



ส.ว.อย่างเรา อาบน้ำ บันทึกสั้นๆ บนหน้าเฟซแล้วก็นอนพัก  เก็บแรงไว้ลุยกันต่อในวันรุ่งขึ้น 
ส่วนน้อง ๆ ก็มีนัดทบทวนคณิตศาสตร์กันที่ห้องใครสักคน ...

โปรดติดตามตอนต่อไป

Create Date : 15 ธันวาคม 2566		0 comments
Last Update : 25 มีนาคม 2567 20:14:23 น.
Counter : 274 Pageviews.
Share Tweet