กะว่าก๋า Book Blog ดู Blog
วันนี้ตั้งใจว่าจะต้องโหวตคุณก๋าให้ได้จ้า

สุขจันทร์สวัสดีครับ คุณก๋า
เป็นหนังสือ ที่ช่วยให้เราไม่ประมาทในการใช้ชีวิต
รู้วันเกิด แต่ไม่รู้วันหมดลม บางคนมีเวลาสั่งเสีย บางคนไปปุบปับ
มีธรรมะประจำใจ มีศาสนา ช่วยให้เราไม่หลงทางเดิน

หลายวันก่อนเพื่อนส่งไลน์มา สำหรับคนชราที่อยู่คนเดียว ถ้าเราทำสิ่งเหล่านี้ ไม่ได้ ให้รีบไปศูนย์ช่วยเหลือคนชรา หรือ เนอสเซอรี่(ถ้ามีเงินจ่าย)
-เดินไปอุจจาระปัสสาวะที่ห้องน้ำไม่ได้
-อาบน้ำแปรงฟันไม่ได้
-ใส่เสื้อผ้าไม่ได้
-ตักอาหารเข้าปากไม่ได้
จำมาอีกที ถ้าผิดก็ต้องขออภัย

แก่ตัวไป มีลูกหลานช่วยดูแลบั่นปลายของชีวิต หรือ ช่วยส่งเนอสเซอรี่

มีข่าวอยู่เรื่อยๆ เกี่ยวกับคนชรา ตาดูแลยายที่เป็นอัมพาต วันหนึ่งตาหัวใจวายตายกระทันหัน
ปล่อยให้ยายซึ่งอยู่บนที่นอน นอนดูตาตายต่อหน้า นอนหิว ร้องไห้คนเดียว
กว่าเพื่อนบ้าน หรือ ญาติรู้ข่าว ก็นานหลายวัน
ข่าวที่ญี่ปุ่นก็มี สองตายายขายขนมโบราณ เสียชีวิตทั้งคู่ เพื่อนบ้านก็ไม่ใครรู้เห็น ว่าสองตายายหายไปไหน จนมีกลิ่น ตามเว็บhttps://hilight.kapook.com/view/190786

แถวบ้าน ควันจากบ้านคนที่เผาถ่าน มีคนไปร้องเรียนกำนัน
กำนันมาตักเตือนบอกให้เผาบ่อเล็กๆ ควันเลยน้อยลงครับ

สวัสดีมีสุขค่ะ

คิดว่าถ้าพรุ่งนี้ตาย เราเตรียมอะไรแล้วหรือยังเสมอ
มีบันทึกบอกลูกไว้ค่ะ เรื่องการจัดการเบื้องต้น
การบอกกล่าวญาติผู้ใหญ่
และอีกหลายเรื่อง..
และประโยคสุดท้าย...ขอให้พี่น้องรักกันไม่ทะเลาะกัน
ไม่โกรธกัน ช่วยเหลือกันทุกเรื่อง
ไม่ว่าอนาคตจะมีครอบครัวแยกไปหรือไม่

เมื่อยังไม่ตาย ก็เพิ่มและปรับเปลี่ยนข้อความ ตามกาลเวลาเสมอ...จนลูกบอก แม่..ไม่ต้องบอกไว้ก็ได้ ลูกจัดการได้ค่ะ

เล่มนี้คงช่วยให้คนกลัวตาย ค่อย ๆ หายจากความกลัวได้บ้าง
555

เมื่อก่อนผมเห็นเลือด ศพ บาดแผลต้องเบือนหน้าหนี..ภายหลัง
ดูของจริง ดูยูทูป..ไป รพ.ประจำดูเป็นธรรมดา

ผู้เขียนเป็นบุคคลากรแพทย์.. คงถ่ายทอดได้ดีแน่นอน...
อีกอย่างถ้าคนอ่านเข้าถึง พุทธที่แท้จริงมิได้ไปไหว้พระแล้วกลับ
นะครับ ปฏิบัติตามเท่าที่ทำได้และอ่านหนังสือเล่มนี้ คงจะมีความ
สบายใจ ทำใจได้ง่ายครับ

เดี๋ยวก็จะไป รพ.ไปประชุมนะครับ เปล่าปวย

ยังยืนยันว่าไม่กลัวตายค่ะ ขออย่างเดียว อย่าเจ็บเลย ฮืออออ

เมื่อไม่กี่วันก่อนก็คุยกับเพื่อนปอตรีในกลุ่มไลน์ หลายคนก็บอกว่าทำไมพูดถึงเรื่องนี้กันไวกัน ไอ้พวกที่คุยกันก็เลยบอกว่า เตรียมพร้อมไว้ก็ดี เราไม่รู้หรอกว่าเราจะตายวันไหน ต้องทำอะไรยังไงกันบ้าง ก็เลย..นะคะ มันก็มีคนที่ทั้งพร้อมจะตาย ระลึกถึงอยู่ตลอดกับคนที่ยังกลัวที่จะตายอยู่หละค่ะ

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Book Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

สวัสดีค่ะคุณก๋า
หนังสือเล่มนี้ ดีเหมือนกันค่ะ
สอนให้เราฝึก ตระหนักถึงความตาย!
จำไว้ว่า...วาระสุดท้ายของคน คือ ความตาย
เมื่อถึงเวลาที่ต้องตาย...เธอก็แค่ตาย

อ่าน ต.ย. ที่ยกมา ทำให้เราเข้าใจและทำใจถึงเรื่องนี้
จริงๆค่ะ บางครั้งเวลารู้สึก “กลัวตาย” มีนะคะยิ่งอายุมากขึ้น
ต้องนึกถึงข้อความปลอบใจเหล่านี้ไว้ อย่างทำใจให้ได้
ขอบคุณค่ะ

หลายปีมานี้ ชาวบ้านตื่นตัวกับการเตรียมตัวตายกันมาก
มีการจัดคอร์สทางธรรมะอยู่ตลอด

ใน รพ มี พอจ ไพศาล วิศาโล เป็นผู้ผลักดัน ให้บุคลากรทางการแพทย์ นำแนวทางมาใช้กับผู้ป่วย

ทางพุทธวจน มีวิธีช่วยเหลือคนใกล้ตายอย่างไรให้สู่สุคติ
พี่สาวเย็นและเพื่อนๆ เตรียมกันมาก รื้อทิ้งข้าวของ จัดแบ่งสมบัติ จัดบ้านเตรียมยกให้คนรุ่นต่อไป ไม่ต้องเสียเวลารื้อทิ้งของ เย็น ยังไม่ได้เตรียมสมบัติอะไรเลย ใครมีวาสนาก็ได้ไปอย่าทะเลาะแย่งกันก็พอ ไม่มีใครเอาก็ถวายวัด

ความตายมาถึงทุกคน อย่างแน่นอน เกิดมากับตายเหมือนคมมีดและสันมีด ถ้ายังเกิดตายยังหนีสุขทุกข์ไม่พ้น ถ้าเบื่อวนในวงจรเหล่านี้ก็ต้องพยายามออกมาให้พ้น ทุกคนมีศักยภาพในการออกจากวงจรนี้. อยู่ที่จะยังชอบวนloop นี้รึเปล่า ใครชอบยังติดใจอรรถรสของ loop นี้ก็วนกันต่อไป ใครหมดอรรถรสแล้วก็ออกมา ไม่มีใครผิดถูก สุดแต่ใจจะไขว่คว้าค่ะ.

เอ๊ะ หนังเรื่องนี้ยังไม่เข้าเชียงใหม่เหรอคะ? หรือคุณก๋ารอดูแผ่น?

ที่จริงอยากดูจูดี้กับอีกเรื่องค่ะ ไนฟ์เอาท์ แต่ก็ไม่ได้ดูอีกแล้ว

ตอนนี้วางแต่แผนการอยู่ให้รอดแต่ละวันแต่ละเดือนแต่ละปีก่อนจ้า

สวัสดีครับคุณก๋า

หนังสือแปลเล่มนี้ ผู้เขียนเป็นชาวตะวันตกนะครับคุณก๋า
แต่สิ่งที่ผู้เขียนบรรยายออกมาตามที่คุณก๋ารีวิว นั้นยอดเยี่ยมมากครับ
คล้ายๆ หรือเหมือนคำสอนของพุทธ อ่านแล้วคุ้นเคยมาก

เวลาในโลกมนุษย์ก็ไม่ได้มีมากนะครับ เมื่อผมอยากทำอะไร ผมก็ทำเลย
จะทำอะไรก็ต้องทำเดี๋ยวนี้ ...
จะเปลี่ยนแปลงอะไรทางกายภาพ ก็ต้อง ณ บัดนาว (ถ้าทำได้)
จะเปลี่ยนนิสัยตัวเอง ก็ต้องทันที เรื่องจิตใจทำได้เลย ไม่ต้องรอ รอไม่ได้
ร่างกายคนมีขีดจำกัด เหมือนที่ผู้เขียนบอกไว้ คือ

“มนุษย์เรา คือ การประกอบร่างหลวงๆ ด้วยกาวติดไว้เพียงชั่วคราว”

ระยะเวลาของร่างกายมันสั้นครับ แต่ระยะเวลาของจิตใจมันยาว

อะไรๆ ทางกายภาพที่เราเห็น ...
คอมเม้นท์ที่คุณอ่านอยู่ตอนนี้ เดี๋ยวก็จะไม่มีแล้ว
แล้วเราก็ไปดูอย่างอื่นต่อ ดูเฟส ดูไลน์ ดูข่าว ดู... ดู ...ดู
แล้วเพียงแค่ทาง bloggang ถอดปลั๊ก sever ...ตัวตนทุกอย่างจะหายวับไป
สรุปแล้ว “ตัวตน” ก็ไม่มีจริง

หนังสือ วาระสุดท้าย คู่มือสบตาความตายอย่างอบอุ่นและซื่อตรง
เป็นหนังสือที่ดีน่าอ่านครับ
งั้นผมขอยืมหนังสือคุณก๋ามาอ่านสักสองอาทิตย์นะครับ จะได้ไม่ต้องซื้อ
พูดมาตั้งนาน สุดท้ายก็มาเนียนตอนจบ ... อิอิ

อ่านวันนี้แล้วปลงไปได้เยอะเลยครับ

ใช่ๆ จำได้เหมือนคุณก๋าเคยบอกว่าไม่ดูในโรง

แต่หนังบางเรื่องการดูแผ่นมันสู้ดูในโรงไม่ได้นะคะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับหนังที่เน้นด้านภาพอะค่ะ

สมัยก่อนมีช่วงนึง.. เคยหัดตายบ่อยๆ พี่

จำไม่ได้ว่าไปอ่านเจอจากหนังสือเล่มไหน


หัดตายหมายถึงลองนอนนิ่งๆ แบบซ้อมเป้นคนตายอ่ะ
นอนแบบไม่ขยับตัวเลย เหงือออกก็เช็ดไม่ได้
ยุงกัดก็ต้องปล่อยให้กัดไป ทำอะไรไม่ได้..


มันก็ปลงได้นะพี่.. เหมือนทุกวันนี้บางที
ก็เผลอยึดติดกับอะไรหลายๆ อย่างมากเกินไปง่ะ
แต่มันก็เป็นธรรมดาของมนุษย์ปุถุชนอ่ะเนอะพี่ก๋า เหอๆ

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับคุณก๋า

ความตายอยู่ไม่ไกลเลยค่ะ แค่ไม่หายใจก็ตายแล้ว
ขอแค่มีสติอยู่ทุกเมื่อ เราก็จะเผชิญกับความตายได้อย่างสงบ
จะเรียกว่าอบอุ่นและซื่อตรงได้หรือเปล่า

เขียนดีเจ้า

สวัสดี ตอนเย็นจ้ะ น้องก๋า

ชื่อหนังสือที่รีวิววันนี้ ยาวจัง "วาระสุดท้าย : คู่มือ
สบตาความตายอย่างอบอุ่นและซื่อตรง" ตีความก็คือ เข้าใจ
ความตายเป็นอย่างดี ไม่น่ากลัว และเข้าใจว่า ความตายเป็น
เรื่องของธรรมชาติ ทุกคนต้องเจอ เมื่อเข้าใจ เมื่อถึง วาระสุดท้าย ที่ต้องอำลาจากโลกนี้ไป จึง"สบตาความตายอย่าง
อบอุ่นและซื่อตรง (ซื่อตรงนี่ น่าจะหมายถึง ยอมรัย เนาะ อิอิ)

แต่ตัวอย่างที่ยกมา ก็เป็นเรื่องธรรมดา ๆ ที่ ก๋า เคย
เขียนอธิบายเป็นส่วนใหญ่แล้ว แต่ครูชอบการใช้คำของหัวข้อเรื่อง
นะ มันอ่านแล้ว ได้อารมณ์และบ่งบอกเนื้อหาของหนังสือได้
ชัดเจน น่าจะขจัด ความกลัว ของคนกลัวความตายได้ เนาะ

โหวดหมวด แนะนำหนังสือ

แรงจริง.. สองวันเห็นผล..
แต่เมื่อเปลี้ยนยามาสองชุดแล้วไม่หาย​
น้องก้อต้องโดนแรงๆ​ งี้แล..

จริงๆถ้าไม่นับหอบหืดเพื่อนสนิทแล้ว
อื่นๆน้องก้อป่วยไม่บ่อยนะ..
5555+ เหมือนจะแถเนอะ

สวัสดีเจ้าคุณก๋า

อู้ถึงความต๋าย ถึงบะอยากจะพบเจอจะใด
กะหนีบะป้น คนเฮากะจะปลอบใจ๊ตัวเองว่า
ขอหื้อมันมาช้า ๆ และเจ็บปวดน้อยที่สุด
ปลอบใจตัวเอง ต่อรองความต๋าย ยื้อเวลาหื้อนักที่สุด
แต่เอาแต้ ๆ กะบะมีไผ๋ฮู้ว่าตัวเองจะต๋ายมะใด
(นอกจากคนที่ปฏิบัติถึงขึ้นสูงแล้วจริง ๆ)

ศาสนาทำหื้อคลายความโศกเศร้าได้
แต่บะได้ทำหื้อหายจากการโศกเศร้า
ความโศกเศร้ายังคงอยู่ แต่เฮาอยู่กับมันได้อย่างมีสติได้มากขึ้น
โดยมีคำสอนของศาสดาของแต่ละศาสนา
สอนเฮาหื้อมีวิธีรับมือและเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันอย่างมีความสุข
บะทุกทรมานกับการสูญเสียนักล้ำไป

ปี้เหมือนคนที่ตายมาแล้วรอบหนึ่งเจ้า
มันบะฮู้สึกเจ็บ บะฮู้สึกอึดอัด บะฮู้สึกห่วงหา
มันว่างเปล่าไปหมด อะหยังที่คิดที่เตรียมว่า..
เคยคิดว่าถ้าเฮาจะตาย เฮาจะตั้งสติจะใด
ในความเป็นจริง ตอนนั้น คือ มันโล่งไปหมด
แต่หูมันเหมือนได้ยินคนอู้กันจอกแจกรอบตัวอะหยังบะฮู้

เป็นตอนที่อ้ายเต้ยว่าปี้ ตาเหลือกขาว
หมดสติบะฮู้สึกตัว แล้วทุกอย่างไหลออกจากตัว
เหมือนทวารทั้งหกมันเปิด
อุ้มปี้ใส่รถไป รพ. ตบหน้าหื้อปี้ฮู้ตัว
ปี้ฟื้นมา แต่บะมีแฮงอะหยัง เหมือนผัก
แต่หูได้ยินเสียงฮ้องปี้ตลอดตาง

พอมาถึง รพ. ใครทำหยังกับร่างกายฮู้หมด
แต่บังคับร่างกายบะได้เลย มันลางเลือน ความดันเหลือ 30
ความรู้สึกเฉียดต๋าย มันเป็นแบบนี้นี่เอง

เหมือนได้ชีวิตใหม่ เตือนว่าชีวิตที่เหลือ
ควรสร้าง ควรละ อะหยัง พอหายดีกลับมาบ้าน
ปี้เขียนทุกอย่างที่มี คือ ถ้าไปแห๋มกำ จะได้บะวุ่นวาย 5555

พอมาเป็นตัวกูของกู ความห่วงหายึดเหนี่ยวลูกมีเต็มที่เหมือนเดิม
แต่กะแปลกใจ๊ ณ วินาทีที่เกือบไป ความห่วงมันหายไป
หรือว่าเฮาบะทันได้ตั้งตัว กะบะฮู้เนอะ

ถ้าไปแทบค่อย ๆ ไป
อาจจะห่วงสารพัดเพราะมันมีเวลาหื้อคิดทบทวนสารพัด
.
.
อากาศแย่แต้ ๆ เน้อเจ้า ท่าจะเริ่มละ
หันว่าจะมีพายุอิหนาช่วงนี้ เพจ cm108 บอกจะอั้น
แต่กะบะหันมีวี่แววพายุเล้ยยย รอขนาด 555

ตะวาถอดหน้ากากแล้วเอามาเทียบกับหน้ากากใหม่
ดำขิมมิมแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดเลยเจ้า น่ากลัวมาก

เป็นหนังสือที่ ไม่ค่อยจะอยากอ่านเลยละครับ

ไม่กล้าสบตากับความตายซักกะทีด้วย 555

ญาติพี่น้อง คนใกล้ชิด นับวันก็ทยอย ล้มตายกันไปเรื่อยๆ ที่ยังอยู่ก็ดูแลกันไป ครอบครัวยามมีชีวิตต้องเอาใจใส่ดูแลกันให้มากๆ พอตายไปจะได้ไม่ต้องมานึกเสียใจนะครับ

อ.เต๊ะ ถ้าโชคดี ก็ขอตายแบบปุ๊บปั๊บ ไม่ต้องเจ็บป่วย ทรมาณไปนานๆดีกว่าครับ อันนี้จะโชคดีมากเลยทีเดียวเชียว

ปล่อยให้ทุกสิ่งทุกอย่่งเป็นไปตามธรรมชาติ
หากเป็นดังนั้นจะเป็นการดีที่สุด

จริงๆ ผมมองว่าความตายมันไม่ได้น่ากลัวหรอก แต่ที่ทำให้เรารู้สึกกลัวคือ เรามีห่วงครับ ห่วงเต็มไปหมด แล้วก็ความอยาก คืออยากทำแต่ไม่ได้ทำ มันเลยรวมตัวกันทำให้เรากลัว

หนังสือดีมากค่ะคุณก๋า
สัจธรรมของชีวิต ให้เราเตรียมพร้อมกับความรู้สึกและสิ่งที่
ต้องเผชิญอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้นะคะ

เพิ่งกลับจากพิจิตรกับพิษณุโลก หายไป 2-3 วันค่ะ
ฝันดีนะคะ

สวัสดีค่ะน้องก๋า