ถนนสายนี้ ... ... มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 391 "กระจกเงา" โจทย์ครั้งนี้ คุณ จันทราน็อคเทิร์น เป็นคนกำหนด ไม่จำกัดรูปแบบงานเขียน โจทย์คราวนี้หัวข้อคือ "กระจกเงา" เนื้อเรื่องก่อนหน้าตอนนี้ - ถนนสายนี้ ... ... มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 388 "เครื่องดื่มแก้วโปรด" - ถนนสายนี้ ... ... มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 389 "ก่อนฟ้าจะสว่าง" - [Nendoroid Story] คำอธิฐานเล็กๆ ที่แสนเรียบง่าย - ถนนสายนี้ ... ... มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 390 "รากเหง้าของความกลัว" สิ้นสุดการรอคอย คุณนางฟ้านำตัวท่านผู้การกลับมาแล้ว "ในที่สุดท่านผู้การก็กลับมาแล้ว มุตสึกิยืนมองไปข้างหน้าอย่างมีความหวัง" แม้จะไม่เหมือนเดิมทั้งหมด แม้เงาสะท้อนในกระจกจะมีรอยร้าวอยู่บ้าง แต่มุตสึกิรู้ดี แค่การได้เห็นท่านผู้การยืนอยู่ตรงนั้นอีกครั้ง ก็เพียงพอจะทำให้หัวใจของเรือพิฆาตตัวน้อยเต็มไปด้วยความยินดี "บิสมาร์ค เรือธงของกองเรือ เข้ามายืนเคียงข้างมุตสึกิ" บิสมาร์ค : "แบบนี้คงโล่งใจแล้วสินะ มุตสึกิ" มุตสึกิพยักหน้าแรงๆ อย่างไม่ปิดบังความรู้สึก นี่เป็นสิ่งที่สะท้อนออกมาจากใจของเธอ บิสมาร์ค : "ถ้าอย่างนั้น เรามาดำเนินภารกิจที่เหลือให้เสร็จก่อนสิ้นปีกันเถอะ เพื่อท่านผู้การ (เจ้าของบล็อก) และเพื่อกองเรือของเรา" "เบลดันดี้ยังยืนอยู่ไม่ไกลจากท่านผู้การ (เจ้าของบล็อก) รอยยิ้มอ่อนโยนเหมือนเดิม" การที่มีนางฟ้าแบบนี้คอยช่วยเหลืออยู่ อย่างน้อยก็ไม่ต้องกลัวว่าเขาจะล้มลงอีกเพียงลำพัง บิสมาร์ครู้ดี การบาดเจ็บทางจิตใจ และความเหนื่อยล้าทางกาย อาจต้องใช้เวลา แต่ตราบใดที่มีใครสักคนคอยประคองเงาสะท้อนนั้นไว้ เขาก็จะยังมีความหวังที่จะสู้ต่อไป "เพื่อการฮีลใจที่ดีขึ้น การมีเทพคุ้มครองหลายๆ คนอาจเป็นเรื่องที่ดี" บิสมาร์คเห็นภาพของคุณเซ็นโกะสะท้อนออกมาจากความคิดของเธอ เทพจิ้งจอกผู้เปี่ยมด้วยความเอาใจใส่และการดูแล เพื่อกันพลาด ...ฉันควรขอแรงเธออีกคน ไม่ใช่การรบแต่เป็นการดูแลหัวใจของท่านผู้การ บางครั้ง "ความแข็งแกร่ง" ก็ต้องการความอบอุ่นมาค้ำจุน หากมีเซ็นโกะซังคอยดูแลชีวิตประจำวัน ท่านผู้การก็คงฟื้นตัวได้เร็วกว่านี้ นี่คือสิ่งที่สะท้อนออกมาจากความคิดของบิสมาร์ค "บิสมาร์คกระตุ้นมุตสึกิอีกครั้ง" บิสมาร์คหันกลับมาหามุตสึกิอีกครั้ง แววตาเข้มขึ้น เป็นสายตาของเรือธงก่อนออกศึก บิสมาร์ค : "อีก 10 กว่าวันเท่านั้นจะหมดปีแล้ว ไปแสดงฝีมือให้ท่านผู้การเห็นกันเถอะ" มุตสึกิกำหมัดแน่น ยิ้มกว้างแบบไม่กลัวอะไรทั้งนั้น "มุตสึกิยืนคุยกับฟุบุกิ สองเรือพิฆาตที่ผ่านอุปสรรค์มาด้วยกัน" ฟุบุกิ : "คราวนี้พวกเรามาพยายามด้วยกันอีกครั้งนะ" มุตสึกิ: "อื้อ! ลุยกันเถอะฟุบุกิ เพื่อท่านผู้การ เพื่อทุกคน!" เสียงนั้นสะท้อนกันไปมา เหมือนกระจกสองบานที่ยืนยันความตั้งใจเดียวกัน END คุยกันท้ายเรื่อง บอกตามตรงครับว่าเหนื่อย แผนการไม่ค่อยเป็นไปตามแผน หลายๆ เรื่องมีแนวโน้มว่าจะทำไม่สำเร็จในปีนี้ด้วย ทั้งๆ ที่ตั้งเป้าว่าจะต้องทำให้สำเร็จในปีนี้ แต่ก็พยายามอย่างเต็มที่แล้วล่ะครับ ในงานเขียนชิ้นนี้ผมตั้งใจเขียนให้เห็นถึงความหวัง ต่อให้เราเจอเรื่องราวต่างๆ ที่เลวร้ายมากแค่ไหน สิ่งที่ยังทำให้เรายืนหยัดได้ก็คือความหวัง สาวเรือรบเหล่านี้ถือเป็นตัวแทนของผมในรอบปีที่ผ่านมา มีล้มบ้าง เหนื่อยจนลงไปนอนบ้าง แต่ทุกคนก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้เป้าหมาย ภารกิจที่ตั้งใจไว้สำเร็จ แม้จะต้องใช้วิธีการประหลาดๆ บ้าง (เช่น การเรียกเทพมาช่วย) แต่ก็เป็นสีสันอย่างหนึ่งของชีวิต ผมไม่ได้เขียนถึงกระจกโดยตรง แต่การสะท้อนสิ่งต่างๆ ออกมาก็น่าจะพอเทียบเคียงความหมายในส่วนนี้ได้ อย่าว่ากันนะ โจทย์นี้มันยากจริงๆ เราไปดูเรื่องราวต่อจากนี้อีกหน่อยดีกว่า โอโยโดะ : "บอกกับฉันคนเดียวก็ได้นะ จริงๆ แล้วนายแค่อยากแอบอู้ใช่มั้ยล่ะ?" ใครอยากร่วมตั้งโจทย์ให้ส่งหลังไมค์โจทย์มาได้ครับ ผมจะค่อยๆ ทยอยเอามาให้เพื่อนๆ เขียน แต่อย่าตั้งโจทย์แล้วชิ่งล่ะ โจทย์ถนนสายนี้มีตะพาบครั้งต่อไป หลักกิโลเมตรที่ 392 "ขอบคุณที่ไม่ยอมแพ้" โจทย์โดยคุณ toor36 คำอธิบายโจทย์ (แนวทางการเขียน) ในรอบปีที่ผ่านมา มีเรื่องราวต่างๆ เกิดขึ้นมามากมาย แต่เราก็ยังสามารถผ่านมันมาได้ เรามาขอบคุณตัวเราหน่อยดีกว่าที่ไม่ยอมแพ้และผ่านมันมาได้อีกปี เขียนเรื่องราวอะไรก็ได้เพื่อสื่อให้คนอื่นทราบว่าเราต้องการขอบคุณตัวเราเองที่ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ เวลาส่งงาน 3 มกราคม 2569 นี้แล้วเจอกัน~   Create Date : 19 ธันวาคม 2568 7 comments Last Update : 19 ธันวาคม 2568 21:40:48 น. Counter : 101 Pageviews. (โหวต blog นี้)  Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณhaiku, คุณกะว่าก๋า, คุณหอมกร, คุณmariabamboo, คุณกะริโตะคุง, คุณชีริว

คำชี้แจง 1. เรื่องราวในเอนทรี่นี้ไม่มีความเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องหลักของตัวละครนั้นๆ 2. บล็อกนี้อยู่ในหมวด Cartoon Blog ให้กำลังใจนักแสดงด้วยครับ   โดย: คุณต่อขอชี้แจง (toor36 ) 19 ธันวาคม 2568 21:36:22 น.

หูยคราวนี้กองทัพเรือคันไถมากันเพียบๆเลยนะครับ ผมก็มีโอโยโดะในกรุเหมือนกันแต่ยังไม่ได้แกะเลยครับ 5555+ นอนกล่องคู่กับยามาโต้ไปนะ   โดย: กะริโตะคุง 19 ธันวาคม 2568 22:40:25 น.

การบาดเจ็บทางจิตใจ และความเหนื่อยล้าทางกาย ต้องใช้เวลาในการเยียวยารักษาจริงๆครับ ที่สำคัญ การรู้ว่ามีเพื่อน ครอบครัว เพื่อนร่วมงานที่ไม่ทิ้งกัน ก็กลายเป็นพลังที่คอยค้ำจุนจิตใจ ให้เรายังสู้ต่อไปได้จริงๆ   โดย: กะว่าก๋า 19 ธันวาคม 2568 23:02:45 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องต่อ   โดย: กะว่าก๋า 20 ธันวาคม 2568 5:32:56 น.

เดี๋ยวๆ คุณต่อกระจกร้าวก็ซื้อใหม่ซิ รอยร้าวในเงาสะท้อนนี่ผู้การทำด้วยแก้ว เปราะบางแตกหักง่ายแบบนั้นเชียวหรือ   โดย: หอมกร 20 ธันวาคม 2568 6:00:23 น.

เมื่อวานหมดโควต้าครับ วันนี้มากดให้แล้วนะครับ อิอิ ผมรอสามสาวพี่น้องตระกูลเรือรบกับเจ้ใหญ่ยามาโต้ออกโรงอยู่นะครับ   โดย: กะริโตะคุง 20 ธันวาคม 2568 9:15:21 น.

หายไปพักนึงข้ามไปหลายบล็อกเลยครับ แล้วนึกไม่ออกด้วยนะว่าไปทำอะไร ช่วงนี้ไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย netflix ก็ดูไม่ถึงไหน บล็อกก็ไม่เขียน เกมก็ไม่ได้เล่น สงสัยฉลองส่งท้ายปีรัวๆ ไปหน่อย เอามาเขียนบล็อกก็ไม่ได้อีก มีแต่ที่ๆ เคยไปแล้วทั้งนั้น ยินดีที่ท่านผู้การกลับมาแล้วครับ เบลดันดี ขนาดเป็นด๋อยยังสวยสง่า ไม่ค่อยได้เห็นตัวนี้เลยครับ   โดย: ชีริว 20 ธันวาคม 2568 10:16:20 น.