17 มีค 67 คอร์สปฏิบัติธรรมอินเดีย 27 มค - 3 กพ 67 Ep 5
เขียนบันทึก ประสบการณ์ไปคยาต่อค่ะ การเดินทางต่างประเทศรอบนี้ได้ฝึกหัดดัดตนได้อย่างมาก ถ้าจะนับว่าขาลุย สำหรับเราก็ไม่ใช่ขาลุยสักเท่าไหร่ โดยเฉพาะการนอน อย่างไรก็ขอวิเวกนอนเดี่ยว หรือ คนที่รู้ใจ ถ้าพักรวมแบบทหารหรือพักกับคนไม่รู้จักกันเลยน่าจะไม่สะดวก ห้อง 3 คน ห้องน้ำรวม ต้องขอให้บทัวร์ หา โรงแรม บ ทัวร์ขอความร่วมมือ ให้พัก รร ที่อยู่ติดวัดนี้เพื่อสะดวกในการบริหารจัดการ การทำกิจกรรม
แต่โชคไม่ดี ที่ รร นี้มีชื่อเสียงด้านการจัดงานแต่งงาน และช่วงที่ไปเป็นเทศกาลแต่งงาน ทั้งคืนทั้งวันมีการเฉลิมฉลอง เสียงเพลง การแสดง จัดเต็มมาก ความดังของเสียงเราว่าน่าจะดังไปทั่วอำเภอ มันดังมากๆๆๆๆ มีการประกอบอาหารตลอดวันตลอดคืน กลิ่นอาหารแขกตลบอบอวลสอดแทรกเข้ามาทั่วห้อง ต้องขอเปลี่ยนห้องจากท้ายลมมาต้นลมห้องถูกกว่าก็ไม่เป็นไร หาผ้ามาอุดช่องใต้ประตูค่อยยังชั่ว
แต่ละคืนหลังจากนั่งสมาธิจนดึก แต่เสียงดนตรี ดึ่งดึ๊ดๆๆ ดังจนกระจกห้องกระเทือนทุกคืน แต่เราก็ผ่านมาได้ มันทำให้หลับช้าเพียงคืนเดียว เมื่อหมดความสนใจ จะเสียงดังขนาดไหน ไม่สนใจ ก็นอนหลับได้สบายๆ เรื่องเสียงสอบผ่านแล้ว
อาหาร เราก็ผ่านมาได้ ไม่ได้มีหลากหลายให้เลือก มีอะไรก็กินให้หายหิวจบ อาหารอร่อยเลิศ อย่าไปหวังจะหา ที่คยาไม่มีที่ให้ซื้อ เบเกอรี่ขนมอร่อย ไม่ต้องคิดหา แม้แต่กาแฟดีๆสักแก้วยังไม่มีร้าน .. แต่วันท้ายๆพบว่าคยา ก็มีโอเอซิสอยู่ที่นึง จะเล่าตอนต่อๆไป
ขนมหวานและเครื่องดื่มที่พอหากินได้ มีอยู่อย่างเดียว ปูรี แป้งทอดกรอบนุ่มคล้ายปลาท่องโก๋ผสมโรตี ดีกว่าไม่มีอะไรกิน กะลัมจาย-ชาผสมเนยและนมแพะหอมหวานมัน
ที่คยามีความล้ำ ใช้วัสดุจากธรรมชาติ จานใบไม้ รถตุ๊กๆเป็นรถไฟฟ้า
งานแทบทุกอย่างมีแต่ผู้ชาย ไกด์บอกอย่าเกิดเป็นชายอินเดีย เป็นเจ้าแค่วันแต่งงานวันเดียวที่เหลือเป็นบ่าว ต้องทำทุกอย่างจริงๆ
ที่ได้ฝึกอย่างสาหัส จนวาระสุดท้าย ฟ้าประทานให้มาดัดสันดานความเยอะ เกิดมาไม่เคยนั่งที่นั่งแถวสุดท้ายของเครื่อง เราก็พยายามคิด อิหยังวะ ลูกพี่ก็ลงทะเบียนมาใกล้กัน ไมได้ที่ตรงกลาง แล้วตรูมานั่งตรงนี้คนเดียว ( ที่จริงก็พอคิดได้ว่าน่าจะจากอะไร ) มานั่งขดอยู่บ๊วยเลย พอแถวหน้าเอนมาหายใจแทบไม่ออก ตอนเบาะหน้าปรับพนักพิงลงมา มันแคบอึดอัดเหมือนตอนเข้าเครื่อง MRI สมอง จะปรับเอนบ้าง ว้ายปุ่มหายไปไหนมีแต่รูโบ๋ พยายามหาไม้เขี่ยมาเผื่อจะกดได้ ก็ไม่เป็นผล กำลังใจคือ หันไปมองคนข้างๆ เธอบอกอย่าพยายามเลยขามาเธอนั่งมาแล้วมันเสียหมดแล้ว โอยเธอทำไมโชคสองชั้นได้นั่งแถวบ๊วยทั้งขาไปขากลับ สุดยอด แถมพุงเธอใหญ่กว่าเราสักสองคืบ เธอยังนั่งชิลล์มาก เราก็ต้องผ่านได้ นอกจากที่นั่งติดหน้าต่างแถวสุดท้าย ดุกดิกไม่ได้แล้ว อาหารจ้ะ อาหารคือบ๊วยอีก มาถึงเหลือแต่ vegetarian เจ้าประคุณหมูหมากาไก่ไม่มี ในสลัดอุดมไปด้วยผักแกะฝากระดาษฟอยด์ลุ้นอาจมีของดีอยู่ข้างใน OMG พริกผสมมาในน้ำมันแดงเชียว ทั้งเลี่ยนทั้งเผ็ด โชคดีที่ใช้เวลาบินแค่ 3 ชม และกัปตันภูฏาณแอร์ฝีมือดีเยี่ยม บินเร็ว 2ชมครึ่ง ลงพื้นนิ่มมาก ทุกคนพยายามทำสุดฝีมือเท่าที่เป็นไปได้ สจ๊วตรูปหล่อก็กรุณาบอกคนเบาะหน้าไม่ให้เอนเบาะ ระหว่างรอกระเป๋าที่สนามบิน คณะจัดงานถามว่า คราวหน้าพี่จะมาอีกไหม ได้แต่ยิ้มไม่รู้จะตอบยังไง เพราะอนาคตไม่มีใครรู้ ถ้ามีคนรับดูคุณแม่ให้ ถ้าเนตไวพอจองทัน อยากมาทุกปี ปีละหลายครั้ง เราชอบอินเดีย ชอบพุทธคยา แต่ละที่มีเสน่ห์ของเขา มีสิ่งที่ต้องใช้ความรอบคอบใช้สติและความระวัง อยู่กับคนหมู่มาก คำพูด การกระทำความคิดจากคนหลากหลายที่เขาไม่ได้รู้จักเรา ได้ฝึกตนฝึกสติ เห็นความคิด ความเคลื่อนไหวของจิต เรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปในใจตัวเอง ถ้ายึดไว้ไม่ปล่อยผ่าน เราเองที่จะทุกข์ ขัดเคือง ไม่มีใครมาเป็นอะไรกับเราไปด้วย ชีวิตเราเลือกเองจะคิดจะหยิบฉวยสุขหรือทุกข์ให้ตัวเอง แค่รู้แล้วปล่อยผ่านไป ไม่หยิบฉวยกระโดดจับสิ่งใด ฝึกทำให้ได้ให้จริงทุกขณะ การมาก็คุ้มค่าไม่สูญเปล่า
Create Date : 17 มีนาคม 2567 |
|
6 comments |
Last Update : 18 มีนาคม 2567 2:54:46 น. |
Counter : 85 Pageviews. |
|
|
|
ผมว่าเพลงต้องดังแน่ๆ
คุณเย็นรักษาสมาธิได้ดีมากๆเลยครับ
จนเสียงดังเหล่านั้นไม่มีผลต่อการนอนหรือปฏิบัติธรรมเลย
เวลาเดินทางไปกับคนหมู่มาก
คนเหล่านั้นเหมือนเป็นบททดสอบอารมณ์
ไม่นับรวมการเดินทาง การรอคอย อาหาร บรรยากาศ
ทั้งหมดเป็นครูทางธรรมได้เลยนะครับ
เชียงใหม่มีภาคีภาคประชาชน 140 หน่วยงาน
ที่ทำงานด้านอากาศ แต่ต้องดูทางภาครัฐแล้วล่ะครับ
ว่าจะทำงานยังไงให้ได้ผลเชิงบวก
ไม่เช่นนั้นคนเชียงใหม่ก็จะต้องเจออากาศแย่ๆแบบนี้ไปอีกหลายปีเลยครับ