ฝันที่่ไม่เคยเป็นจริง   "ฝันที่ไม่เคยเป็นจริง" เป็นโจทย์ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 378 ผู้ตั้งโจทย์  คือ คุณ กะว่าก๋า                                                คำอธิบายโจทย์ (แนวทางการเขียน)                  เคยคิดฝันอะไรไว้บ้าง แล้วทำไมมันถึงไม่เป็นจริง ทำไมมันถึงไม่สำเร็จดังตั้งใจ                             "ฝันที่ไม่เคยเป็นจริง"    จากชื่อเรื่อง  น่าจะตีความได้ว่า  เราฝันที่จะทำ สิ่งใดสิ่งหนึ่ง มานานแล้ว  แต่สิ่งที่ฝันอยากทำ   ไม่เคยทำ ได้สักครั้งเลย นั่นเอง  สำหรับงานเขียน ตะพาบ ฝันที่ไม่เคยเป็นจริง  ฉันคงเขียน ไม่ได้ดี  เพราะ ความฝันของฉัน มันเป็นความจริง และทำได้ ดังที่ตั้งใจไว้  ก็คือ เรื่องฝันที่จะเดินทางท่องไปในโลกกว้าง  ฉันทำได้  คือ มีโอกาสได้ เดินทางเที่ยวไปในโลกกว้าง  ที่ไม่ได้หมายถึง ประเทศไทย  (ประเทศของเราเอง ไว้เที่ยวตอนอายุมาก  เดินไม่ไหว ค่อยเที่ยวก็ได้ อิอิ)  ดังนั้น  ตะพาบครั้งนี้  ฉันจะสรุปเรื่องสถานที่ต่าง ๆ  ที่ฉันมีโอกาสได้ไปเที่ยวดังที่ได้มีโอกาสไปเที่ยวดังที่ฝันไว้ ค่ะ  ในชีวิตของฉัน  มีความฝันที่ตั้งใจไว้อย่างแน่วแน่  ก็คือ ฉันต้องเรียนให้จบปริญญาให้ได้   และความฝันนี้ ก็ประสบความสำเร็จตามที่่ได้เล่าสู่กันฟังไปแล้ว (อ่าน)                       ความฝันในชีวิตของ ฉันอีกเรื่องหนึ่ง  ก็คือ  การเดินทางท่องเที่ยวไปในโลกกว้าง  เพื่อไปชมธรรมชาติของแต่ละประเทศ  แต่ละสถานที่ ไม่ว่าจะเป็นภูเขา  ทะเล  ต้นไม้  ทะเลสาบ  ทะเลทราย  ฯลฯ   สถานที่แต่ละประเทศ  ก็มีลักษณะแตกต่างกันไป  มีอะไรแปลก ๆ ใหม่ ๆ ให้ได้ชม  ทำให้ฉันได้รับความรู้  ความเพลิดเพลิน ตื่นตาตื่นใจไปได้ดีที่เดียว  เรียกว่า   ฉันก็ได้ใช้ชีวิตโสดได้คุ้มค่าพอสมควร  ต่างประเทศที่เคยไปเป็นแห่งแรก ก็คือ ฮ่องกง ค่ะ  เพราะราคาตอนไปถูกที่สุด  ตอนไปกับ ผู้ช่วย ฯ ซึ่งเป็นสาวโสดเหมือนกัน   ก็อยากมีเพื่อน ไปด้วย ฉันเลยสบาย  เธอมารับ มาส่งฉัน  แม่ฉันก็เป็นห่วงมาก ไม่อยาก ให้ไป  เพราะเป็นการไปต่างประเทศครั้งแรก นั่นเอง  ผู้ช่วยก็ดีมาก  รับปากจะดูแลอย่างดี  ผู้ช่วยรวย  มีน้องสาวไปส่งและรับกลับ    แม่เลยหายห่วงไปบ้าง ค่ะ            กลับจากฮ่องกง   ก็มีเพื่อนมาชวนไปทริปซัวเถา ประเทศจีน  ทริปอาศัยชื่อเราส่งของ ไปให้ญาติที่อยู่ในแผ่นดินใหญ่  ได้ค่าอาศัยชื่อ และซื้อของกลับมาขายในปรเทศไทย ที่ฉันเคยไปเล่าให้อ่านในบล็อกก่อน ๆ แล้ว  น่าจะเที่ยวทริปแบบนี้ได้ 2-3 ครั้ง แล้วก็เลิกไป   เพราะอาอี๊ที่พาไป เริ่มอายุมากขึ้น  ทริปฮ่องกง รูปไม่มีแล้ว ค่ะ         เมื่อทำงานหลายปี  เงินเดือนเพิ่มมากขึ้นตามเวลาของการทำงาน  ฉันก็เริ่มไปเที่ยว ประเทศที่สนใจและใฝ่ฝันที่อยากจะไป ดังนี้ ค่ะ  ปี 2537     ตอนปิดเทอมใหญ่ มีโอกาสไปเที่ยว ประเทศออสเตรเลีย ค่ะ  ปี 2539  ไปเที่ยว อเมริกา  ประเทศที่ไกลสำหรับฉันใจขณะนั้น  ก็ตื่นตาตื่นใจ ได้เที่ยว ดิสนีแลนด์  ปี 2540   ไปเที่ยว ยุโรป 4 ประเทศ คือ เนเธอร์แลนด์   สวิสเซอร์แลนด์  ฝั่งเศส และ เยอรมัน  ปี  2541  ปีนี้ เหมือนบุญหล่นทับ  เพื่อนที่ไปเที่ยวด้วยกัน เขาขายที่ดินแถวพระราม 4 ได้เงิน  15 ล้าน ชวนฉันไปเที่ยว นิวซีแลนด์ โดยออกเงินให้ ไปเที่ยวทั้งเกาะเหนือและเกาะใต้  ค่ะ    ปี 2542   เที่ยวประเทศแคนาดา  ปี  2543  เที่ยวประเทศญี่ปุ่น  ช่วงนั้น ไปญี่ปุ่นแพงมาก   4วัน 3 คืน สี่หมื่นกว่า  แถม  กลับมาถึงเมืองไทย ต้องเอาพัสปอร์ตให้ทัวร์ไปแสดงหลักฐานว่า ไม่ได้หนีไปอยู่ญี่ปุ่น ปี 2543  ไปประเทศเกาหลี   ประเทศแห่งเครื่องสำอาง  แต่ฉันไม่คิดจะซื้ออะไรมากมาย   ครั้งนี้ ไปกรุงโซล มีว่าที่สะใภ้เกาหลีของเพื่อนพาเที่ยวด้วย  ปี 2545  ไปเที่ยวประเทศรัสเซีย     ปี  2547  ไปเที่ยวประเทศอินเดีย    ปี 2549  เรียนภาษาจีน ที่ คุนหมิง   เที่ยวป่าหิน  ต้าลี่ ลี่เจียง   ปี 2549  เที่ยวปักกิ่ง  ปี 2550   ไปเที่ยวประเทศเนปาล    ปี  2552  ไปเที่ยวประเทศ พม่า  ครั้งที่ 1 ปี  2553  ไปเที่ยว เมดาน  ประเทศอินโดนีเซีย       ปี  2554  ไปเที่ยว  จิวไจ่โกว      ปี  2553    ไปเที่ยวประเทศลาว ทางใต้ ปี  2554   ไปเที่ยว  ประเทศแคนาดาและอเมริกา ปี  2555   ไปเที่ยว เจี้ยนสุ่ย หยวนหยาง  ตงชวน  ประเทศจีน  ปี  2555   ไปเที่ยวลังกาวี  ประเทศมาเลเซีย      ปี  2555  เที่ยวยุโรป  ประเทศฮังการี    เชคโกสโลวาเกีย    ออสเตรีย     ปี   2555   เที่ยว แคชเมียร์   ประเทศอินเดีย 2555  ไปเที่ยวไต้หวัน  ครั้งที่ 1 ปี   2556   ไปเที่ยว ประเทศเวียดนาม   ดาลัด  มุยเน่   ปี  2556  ไปเที่ยว   จางเจียเจี้ย  ประเทศจีน   ปี  2557   ไปเที่ยว ประเทศฟิลิปปินส์ และบรูไน     ปี   2557  ไปเที่ยว ประเทศอินโดนีเชีย   บาหลี  ปี  2557 ไปเที่ยว  ย่าติง  ประเทศจีน    ปี   2557  ไปเที่ยว  เซี่ยงไฮ้  หวงซาน ซูโจว ประเทศจีน  ฮ็อกไกโด เหนือและใต้  ประเทศญี่ปุ่นรูป    ปี  2558  ไปเที่ยวอเมริกาใต้  เปรู โบลีเวีย  อาร์เจนตินา  บราซิล ปี  2558  ไปเที่ยว ประเทศพม่า ครั้งที่ 2 พุกาม  มัณฑเดย์   ปี  2558  ไปเที่ยวเขมร    ปี  2559  ไปเที่ยงเมืองฉงชิ่ง  ประเทศจีน   ปี  2559  ไปเที่ยวล่องเรือ  ที่ประเทศสิงคโปร์     ปี   2559  ซีอาน  คานาสือ อุรุมูฉี ไป่ฮาปา  เหอมู่  ทะเลสาบไป่ซาหู  ลั่วหยาง เส้าหลิน หลงเหมิน ประเทศจีน ปี   2561  ไปเที่ยวประเทศตุรกี     ปี  2561  เที่ยวเกาะเซจู  ประเทศเกาหลี   ปี  2562   ไปเที่ยว ไต้หวัน  ครั้ง 2    ปี  2562  ประเทศ เวียดนาม  (กลาง) ปี   2563   ไปอินเดีย  สังเวชนียสถาน     ปี   2565  เที่ยวประเทศลาว  หลวงพระบาง  เวียงจันทร์  ปี   2566  ไปเที่ยว  เลห์ ลาลัก  ประเทศอินเดีย ปี  2566  ไปเที่ยวประเทศจอร์แดน      ปี   2567   ไปเที่ยว  มะนาลี ธรรมศาลา อัมริดสาห์  อัครา  ทัชมาฮาล  ประเทศอินเดีย             ทั้งหมดที่ได้กล่าวมาข้างต้น  คือ ความฝันที่เป็นจริง  ที่ได้ไปท่องเที่ยวในโลกกว้าง ยังสถานที่ต่าง ๆ ที่ได้ตั้งความฝันไว้ค่ะ  ที่ยกมา  น่าจะมีอีกหลายทริปที่จำไม่ได้  รูปในสมัยก่อน ก็เป็นฟิล์ม  ไม่เหมือนสมัยยุค ปัจจุบัน  มีกล้องมือถือ  ถ่ายเสร็จดูได้เลย  ไม่พอใจก็ลบทิ้ง  ถ่ายใหม่  ไม่เสียค่าฟิล์ม  ค่าล้าง  ค่าอัดรูป มาดู ค่ะ           อย่างไรก็ตาม  ฉันก็ยังมีสถานที่ที่คิดว่า  ตอบคำตอบของ หัวข้อ ตะพาบ  "ฝันที่ไม่เคยเป็นจริง"   ได้  นั่นคือ  ความฝันที่ต้องการไปดู "แสงเหนือ"  ที่บางคนใช้คำว่า   "ตามล่าแสงเหนือ "   แสงเหนือ  เป็นปรากฏการณ์ ของธรรมชาติ  ทริปนี้  ตั้งใจไปอย่างมาก  เป็นทริปที่ลูกศิษย์และเพื่อนร่วมเที่ยวด้วยกันจัดขึ้นเอง  ฉันก็ฝันอยากไปล่าแสงเหนือสักครั้งหนึ่งในชีวิต   ตอนนั้น  คือปี 2560   อายุของฉันตอนนั้น ก็  69 แล้ว   ทริปนี้ ลูกศิษย์ จองตั๋วเครื่องบิน  ห้องพัก   พวกเราไปยื่นขอวีซ่าเองทั้งหมด   กำหนดวันเดินทาง 13  ต.ค.  60  แต่ความฝัน ที่เจิดจ้า พังทลายลง  เหมือนฝันสลาย   เพราะเกิดอุบัติเหตุ หกล้ม  เนื่องจากไปช่วยเพื่อนบ้านคนแก่จอมดื้อ  ไม่ยอมนำบัตรจอดรถไปแสตมป์บัตรจอดรถ ตามระเบียบ  จะขับรถออกจากที่จอดรถ   ยามก็ไม่ยอมให้ออก  เถียงกันอยู่อย่างนั้น  หลายนาที  ฉันรำคาญมาก  เลยนำบัตรจอดรถ  จะไปแสตมป์บัตร จอดรถให้เขา  ด้วยการเดินเร็ว  ไปถึงที่จะให้แสตม์บัตร   ซึ่งต้องลงบันไดไป 3 ขั้น  ด้วยความเดินเร็ว  จึงลื่นไถล  ก้นกระแทกตกบันได  ขาแพลง  ปวดหลังมาก  เห็นดาวเลย  ลุกไม่ขึ้นคนที่เดินผ่านมา ต้องมาช่วยกันพยุงให้ลุกขึ้น   เฮ้อ !  ผลสรุป ไป  ร.พ. พระรามเก้า  ซึ่งใกล้ที่สุด  กระดูกฝ่าเท้าร้าว 4 นิ้ว  กระดูกสันหลังยุบไปสองข้อ   เสียเงินไป เจ็ดพันกว่าบาท  มีประกันอุบัติเหตุไว้  แต่ฉันต้องไปรักษาต่อที่ ร.พ.ตำรวจ  เบิกได้ ทุกอย่าง เอกชนบางอย่างก็ไม่ให้เบิก  ใส่เฝือกประมาณ เดือนเศษ ๆ จึงถอดเฝือกได้  ส่วนกระดุกสันหลังที่ยุบไป 2 ข้อ แต่ไม่ทับเส้นประสาท  หมอถามว่า  จะผ่าไหม  จะได้ใส่ไททาเนี่ยมดันให้ตรง  ลูกศิษย์ ที่พาไป ร.พ. บอกว่า ไม่ต้องผ่า  ผ่าแล้วไม่รู้ว่าจะเกิดอันตรายไหม เพราะกระดูกสันหลัง มีเส้นประสาทมากมาย  ผ่าแล้วใครจะมาดูแลอีก กินยาไปดีกว่า   ก็เลยไม่ได้ผ่า  ตอนที่เกิดอุบัติเหตุ  คือ 1 ก.ย.  แต่เราจะเดินทางไปดูแสงเหนือที่ ไอส์แลนด์ วันที่ 13 ต.ค.  ฉันถอดเฝือกประมาณต้นเดือน ต.ค. เลยถามหมอว่าฉันจะเดินทางไป ไอส์แลนด์  วันที่ 13 ต.ค.  จะไปได้ไหม   หมอตอยว่า  ไม่สมควรไป  เพราะว่า  นั่งเครื่องบินนาน  ไม่ดีต่อสุขภาพที่เพิ่งหายป่วย  ฝันที่จะดูแสงเหนือ เป็นอันฝันสลายแล้วค่ะ  ชีวิตที่เหลือสำคัญกว่า  เสียเงินไป  ยังหาใหม่ได้ เนาะ   เลยเป็น ฝันที่ไม่เคยเป็นจริง   เพราะ  อายุฉันก็มากแล้ว ตอนนี้ ก็ใกล้บันไดขั้น 8 แล้ว  เนาะ  คงตอบโจทย์ ตะพาบ ครั้งนี้ได้ เนาะ ฝากภาพแสงเหนือ มาให้ชม ค่ะ  ภาพแรกนำมาจากอินเทอร์เน็ต  สองภาพหลัง เพื่อนที่ไปดูแสงเหนือทริปที่ฉันไปไม่ได้ ส่งมาให้ชม ค่ะ      Create Date : 10 มิถุนายน 2568 16 comments Last Update : 10 มิถุนายน 2568 23:04:07 น. Counter : 301 Pageviews. (โหวต blog นี้)  Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณปัญญา Dh, คุณกะว่าก๋า, คุณหอมกร, คุณดอยสะเก็ด, คุณThe Kop Civil, คุณ**mp5**, คุณmultiple, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณสองแผ่นดิน, คุณอุ้มสี

สวัสดีครับอาจารย์   โดย: ปัญญา Dh 10 มิถุนายน 2568 23:47:54 น.

อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ผมจำได้เลยครับ ตอนที่อาจารย์ล้มแล้วไม่ได้ไปทริปแสงเหนือ แต่มันคงเป็นอะไรบางอย่าง ที่ทำให้เกิดเหคุการณ์นี้ขึ้น บางครั้งไม่ได้ไปหรือไม่ได้ทำอะไรบางอย่าง อาจดีกว่าได้ไปหรือได้ทำก็ได้ครับ ผมคิดแบบนี้เสมอเวลาเกิดอะไรขึ้นในชีวิต อาจารย์ได้เที่ยวหลายที่มากๆ คนที่ชอบพูดว่าอยากไปเที่ยวรอบโลกอย่างผม ยังแทบไม่ได้ไปไหนเลย อาจารย์ไปมาหมดแล้ว 555   โดย: กะว่าก๋า 11 มิถุนายน 2568 5:50:45 น.

อย่างอาจารย์นี่เขาเรียกไกลเกินฝันแล้วค่ะ   โดย: หอมกร 11 มิถุนายน 2568 9:37:10 น.

สวัสดีครับอาจารย์ โอวว เรียกได้ว่าอาจารย์ไปเที่ยวรอบโลกเลยครับ ผมก็ฝันอยากไปเที่ยวแบบนี้เหมือนกันครับ แอบอิจฉาอาจารย์เล็ก ๆ นะครับนี่ มีแต่สถานที่สวย ๆ ทั้งนั้นเลยครับ แสงเหนือก็อยากไปครับ ผมว่าอาจารย์เชื่อคุณหมอดีแล้วครับ ไปตอนที่แข็งแรงดีกว่านะครับ ผมอยากไปทุกที่เลย 555 ผมติดปัญหาอย่างเดียวเลยครับเรื่องเงิน กับเรื่องทำงานนี่ละครับ   โดย: The Kop Civil 11 มิถุนายน 2568 10:30:36 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์ ความเศร้าจผ่านเราไปได้ ก็ต่อเมื่อเราไม่ยึดมันไว้กับตัวเรานะครับ ซึ่งก็เหมือนกับที่อาจารย์บอกไว้เลย ว่ามันไม่ง่ายเลยครับที่จะทำได้   โดย: กะว่าก๋า 11 มิถุนายน 2568 14:00:24 น.

อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์   โดย: กะว่าก๋า 12 มิถุนายน 2568 4:56:53 น.

อาจารย์เต๊ะ มาอ่านเที่ยวนึงแล้ว ต้องกลับไปตั้งสติก่อน555 เพราะเรื่องยาวมากกกก ไม่รู้จะเม้นท์ไงดีเลยครับ วันนี้เอาใหม่ ต้องค่อยๆเม้นท์ ไปทีละนิด จะได้มีความหวัง แฮร่ 555 เรื่องแรก พบว่า อาจารย์สุ มีกัลยาณมิตร ที่ดีมากกก คือรวยๆๆๆ คบคนรวยดีอย่าง คือ เค้าจะไม่ยืมตังเราแน่นอน อิอิ ของอาจารย์ผู้ช่วยรวยก็ดูแลเราดีมาก เที่ยวไหนเราก็สบายใจนะครับ ฝันของอาขารยืเรื่องเที่ยวรอบโลกนี่ อาจารย์เต๊ะ ตั้งแต่อ่านบล็อกมาหลายสิบปี อาจารย์สุ น่าจะติดอันดับ 1 คนที่เที่ยวรอบโลกมากที่สุด ได้ไปเกือบครบทุกประเทศเลยมั้งครับนี่ อาจารย์เต๊ะ นี่ได้ไปเที่ยวเมืองนอกครั้งแรกก็ตอนทำงานสนามบิน สหกรณื การท่าอากาศยาน สมัยนั้นเค้าจัด ทัวร์ให้พนักงานไปเที่ยวกัน ไปเที่ยวเกาหลี 10กว่า วัน แค่10000 กว่าบาท แต่ตอนนั้น อาจารย์เต๊ะ พึ่งเข้างานเป็น สถาปนิก ระดับ 3 ต่ำสุด เงินเดือน แค่ 8000 เอง เลยต้องผ่อนหักเงินเดือน กับสหกรณ์อยู่หลายเดือนครับ ของอาจารย์นี่ ดูแล้วทริปไปที่ต่างๆ รวมแล้วน่าจะหมดเป็น ล้านแล้วมั่งครับ ขนหน้าแข้งไม่ร่วง เพราะ อาจารย์ไม่มีเย้ย 555 แต่เทียบกับความสุขและประสบการณื ได้เพื่อนใหม่ ได้มิตรภาพที่ได้ก็ถือว่าคุ้มค่ามากกกที่สุดแล้วละครับ ส่วนเรื่องเพื่อน ขายที่ดินได้หลายล้านนี่ เราต้องคบไว้ให้แน่นๆเลยนะครับ5555 ของอาจารย์เต๊ะ เคยมีรุ่นพี่ขายที่ดินได้เหมือนกัน แกลาออกจากงาน แบงค์ มานอนตีพุงอยู่บ้านเลย เจออาจารย์เต๊ะ ก้พาไปเที่ยว ไปกินทุกมื้อ ตอนนั้นอาจารย์เต๊ะ ก้เงินเดือนน้อย ไม่เคยต้องออกซักกะบาทเหมือนกันครับ ส่วนทริปแสงเหนือนี่ น่าเสียดายที่อาจารย์มาเกิดอุบัติเหตซะก่อน ยังโชคดีที่ รักษาหายกลับมาเดินได้นะครับ ไม่งั้นละลำบากแย่เลย แต่แสงเหนือก็ยังมีอยู่เรื่อยๆมั้งครับ ยังไงซะ ถ้าพรหมลิขิต ชะตาวาสนาจะได้ไป เดี๋ยวก็ต้องได้ไปนะครับ อาจารยืเต๊ะ คิดว่างั้น ของอาจารย์เต๊ะ ช่วงนี้เที่ยวแต่ รพ เข้า โรงซ่อมตลอดเลยครับ ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลยครับ ช่วงนี้โควิดระบากหนัก ไป รพ ที นี่ ระแวงมากเลยละครับ 555 อาจารย์สุดูแลสุขภาพด้วยนะครับ   โดย: multiple 12 มิถุนายน 2568 8:25:55 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์ ผมเพิ่งเคยได้ยิน โรคโปรตีนรั่ว ครับอาจารย์ อาการมันเป็นอย่างไรบ้างครับ หรือว่าไม่ได้มีผลอะไรต่อร่างกายโดยตรง แต่ใช้ยาควบคุมได้ ผมเบี้ยวนัดหมอมาหลายรอบแล้วครับ 555 มาดามอยากให้ไปตรวจ แต่ผมใช้เครื่องวัดความดันที่บ้านวัดดูก็ปกติดีครับ โดยผมก็ระวังเรื่องอาหาร และทานยาสม่ำเสมอครับ   โดย: กะว่าก๋า 12 มิถุนายน 2568 22:40:53 น.

อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์   โดย: กะว่าก๋า 13 มิถุนายน 2568 5:30:55 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์ ผมเห็นด้วยกับวิธีคิดของอาจารย์เลยครับ คนที่กังวลมากๆ เวลาเป็นโรคที่อาการไม่รุนแรง ก็จะกลายเป็นรุนแรงเพิ่มขึ้นด้วยความกังวลจริงๆครับ เช่น มาดามเป็นต้น 555 โรคไตคนไทยก็เป็นกันเยอะเลยครับ ด้วยเรื่องน้ำ-กับอาหาร ซึ่งมีผลต่อไตมากๆครับ   โดย: กะว่าก๋า 13 มิถุนายน 2568 11:27:45 น.

ขอให้ฝันครูเป็นจริง ได้ไปเห็นแสงเหนือกับตา ตัวเอง   โดย: อุ้มสี 13 มิถุนายน 2568 13:01:52 น.

อาจารย์เต๊ะ ตั้งแต่รักษามานี่ 20ปี ตอนแรกก็มีแค่หมอเดียวตอนนี้มี 3หมอแล้วครับ ตอนได้ได้มาง่าย แต่จะเอาให้เลิกหาหมอแต่ละคนนี่ แสนจะยากเลยเชียวครับ 555 เรื่องโปรตีนรั่ว ถ้ารู้เร็วก็รักษาได้เร็วนะครับ ดีกว่าปล่อยให้เป็นแยะแล้วค่อยรักษา อาจารย์นั่งมอไซค์เดี๋ยวนี้ ต้องใส่หมวกกันน็อคด้วยนะครับ ไม่งั้น ตำรวจเห็น ดึงตกรถเลยเชียวนะครับ แบบที่เห็นในข่าว ยังไงอาจารย์สุก้ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ จะได้แข็งแรง มีแรงไปเที่ยวต่ออีกหลายประเทศ แฮร่ 555   โดย: multiple 13 มิถุนายน 2568 18:41:18 น.

อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์   โดย: กะว่าก๋า 14 มิถุนายน 2568 5:56:32 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์ นิ้วกลมเดินทางเยอะมาก สัมภาษณ์คนเยอะมาก อ่านหนังสือเยอะมาก ผมว่าเหล่านี้ เป็นวัตถุดิบชั้นเยี่ยมของการเป็นนักเขียนเลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 14 มิถุนายน 2568 20:05:20 น.

อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์   โดย: กะว่าก๋า 15 มิถุนายน 2568 5:20:41 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์ " น้ำหน้าอย่างเธอเหรอ จะสอบเข้าเรียนโรงเรียนนายร้อยได้หรอก เป็นได้แค่ทหารเกณฑ์แหละ" โห...คำนี้แรงมากเลยนะครับอาจารย์ แต่เห็นถึงความมุ่งมั่นตั้งใจเลยครับ ตามหาอาจารย์จนเจอ และขอติวตัวต่อตัวเลย แม้จะมีเวลาสั้นๆเพียง 5 วัน แต่อ่านจากที่อาจารย์เขียน เขาตั้งใจมากจริงๆครับ งานนี้ต้องชมทั้งอาจารย์และลูกศิษย์เลยครับ ที่ตั้งใจมากๆ จนสอบติดในที่สุด   โดย: กะว่าก๋า 15 มิถุนายน 2568 16:02:25 น.