|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
 |
|
|
รู้ว่าเสี่ยง แต่คงต้องขอลอง |
|
รู้ว่าเสี่ยง แต่คงต้องขอลอง
"รู้ว่าเสี่ยง แต่คงต้องขอลอง" เป็นโจทย์ ตะพาบกิโลเมตรที่ 291 ผู้ตั้ง
โจทย์ คือ น้อง จันทราน็อคเทิร์น ค่ะ
คำอธิบายโจทย์
"ตรงตามหัวข้อเลย มีเรื่องไหนที่รู้ว่ามันยาก แต่ก็ยังอยากลองทำไหม
ครับ ลองเล่าให้เพื่อนๆ ได้ฟังในแบบของคุณหน่อยเป็นไง"
"รู้ว่าเสี่ยง แต่คงต้องขอลอง" หัวข้อเรื่อง ตะพาบครั้งนี้ คิดอยู่หลายวัน
นะ เพราะในชีวิตไม่ค่อยได้เสี่ยงอะไรมากนัก นอกจาก
การเสี่ยงไปเที่ยวในที่ที่เขาว่า มันลำบากนะ มันเดินเยอะนะ ถ้าเกี่ยว
กับเรื่องเที่ยว ฉันยอมเสี่ยง ถึงรู้ว่า "เสี่ยง" ฉันก็อยากขอลอง
ก็ขอยกตัวอย่าง สัก 3-4 เรื่อง มาเล่าสูกันฟัง นะคะ
ตามปรกติ ฉันชอบท่องเที่ยวมาก แต่ตอนยังไม่เกษียณ ฉันไปกับ
บริษัททัวร์ตลอด โดยให้เพื่อนที่มีอาชีพอิสระ (ค้าขาย)
ไปหาประเทศที่อยากไปเที่ยว หาบริษัททัวร์ ฉันมีหน้าที่จ่ายเงินอย่าง
เดียว (เพราะไม่มีเวลาไปหาทัวร์) การไปกับทัวร์
ส่วนใหญ่ก็สะดวกสบายไม่ลำบาก ไม่ต้องเสี่ยงอะไร มีหัวหน้าทัวร์คอย
ให้บริการ นั่นเอง หลังเกษียณ เพื่อนชวนไปเที่ยว
แบบแชร์ค่าใช้จ่ายกันเองกับคนที่เขาจัดและลงในเฟส ในพันทิบ ที่เขา
อยากหาคนมาเฉลี่ยค่าใช้จ่าย
(ถือว่าเสี่ยงนะ แต่ก็อยากลอง) ทริปแรกจากการเที่ยวแบบรวมกลุ่มกับ
คนที่ไม่รู้จักกัน คณะของฉันมีอยู่ 4 คน ที่รู้จักกัน
ก็ไปร่วมกลุ่มกับเขา ทริปนี้ คนชวนหรือคนที่จัด ไม่ได้เรียกร้องอะไร
นัดเจอกัน เขาช่วยจองตั๋วเครื่องบิน ที่พัก ตั๋วรถไฟ
พวกเรา ก็จ่ายเงินให้เขา (เสี่ยง) ทริปนี้ ก็คือ ไปเที่ยว อินโดนีเซีย มี
ประมาณ 10 กว่า คน เป็นทริปแรกในชีวิตที่เที่ยวแบบ
แบกเป้ ต้องช่วยเหลือตัวเอง ไม่ใช่ไปกับทัวร์ซึ่งมีหัวหน้าทัวร์คอย
ช่วยเหลือ เป็นทริปที่เหนื่อยนะ และต้องเดินขึ้นเขา
ถึงสอง ภูเขา คือ ภูเขาไฟ คาวาอีเจี้ยน และภูเขาไฟโบว์โม ระหว่างขึ้น
เขา คาวาอีเจี้ยน เดินไปไม่ถึงครึ่งทาง ฉันเริ่มไม่สบาย
ปวดท้อง ต้องเข้าข้างทาง คนอื่น ๆ ล่วงหน้าไปก่อน เหลือต้อมกับนา
(สามีภรรยา ผู้จัดทริปนี้) เขาทั้งสองน่ารักมาก
ชวนกันพยุงฉัน ให้ฉันเกาะเดินทั้งขึ้นทั้งลง ทางขึ้นช่างวิบากจริง ๆ ฉัน
เกรงใจเขามาก บอกว่า ถ้าเจอร้านค้าระหว่างทาง
ให้ทิ้งฉันไว้ที่ร้านค้า ให้พวกเขาไปเที่ยวเถอะ แต่ทั้งสองไม่ยอม
บอกไม่เป็นไร มาถึงแล้ว ต้องพาอาจารย์แม่ไปชม
ถึงปล่องภูเขาให้ได้ ค่อย ๆ เดินไป พวกเขาเคยมาแล้ว ไม่ต้องกังวล
ฉันขอบคุณเขาเป็นอย่างมาก เป็นทริปที่ฉันประทับใจ
สามีภรรยาคู่นี้มากเลยค่ะ และในที่สุด ความเสี่ยงที่ฉันได้ลอง ก็ประสบ
ความสำเร็จ ค่ะ อิอิ มาชมภาพ ค่ะ
หนทางแสนวิบากที่จะต้องเดินขึ้นไปชมภูเขาไฟ คาวาอีเจี้ยน ค่ะ
ที่พักขายของระหว่างทาง ได้ มาม่า ซดคนละถ้วย มีแรงมากขึ้นค่ะ
ใกล้ถึงยอดเขา คาวาอีเจี้ยนแล้ว ค่ะ
ถึงยอดเขา คาวาอีเจี้ยน ปล่องภูเขาไฟ ยังพ่นกำมะถัน เป็นควัน ค่ะ
ภูเขาไฟอีกลูกหนึ่งที่รู้ว่าเสี่ยง แต่ก็ต้องขอลอง คือ ภูเขาไฟ โบว์โม
เป็นภูเขาไฟอีกลูกหนึ่งที่มีความสวยงามมาก
เป็นที่ปรารถนาของนักท่องเที่ยวที่ไปอินโดนีเซียแล้ว อยากจะไป
หนทางที่ไปไม่ลำบากมากเหมือน ภูเขาไฟ คาวาอีเจียน
เพราะเดินไกลมากก็จริง แต่ก็ยังมีบันไดให้เดิน มีม้าให้เช่าเดินขึ้นเขา
ไปชมพระอาทิตย์ขึ้น ค่ะ ต้องตื่นแต่เช้าตีสามตีสี่
เพื่อไปชมพระอาทิตย์ขึ้น ค่ะ มาชมภาพ แห่งความสวยงามอันเกิดจาก
การอยากลองเสี่ยงไปชม นั่นเอง
ทางที่จะต้องเดินขึ้นไปภูเขาไฟโบว์โม เพื่อชมพระอาทิตย์ขึ้น ค่ะ
ภูเขาลูกนี้ ยังระอุอยู่ค่ะ
ความงามของภูเขาไฟ โบว์โม น่าเสี่ยงขึ้นไปชม นะคะ
ถ่ายรูปกับภูเขาไฟ โบว์โม ยามพระอาทิตย์ขึ้น ค่ะ งดงามมากจริง ๆ ค่ะ
ความเสี่ยงเรื่องที่สอง คือ ความเสี่ยงที่ไปปีนเขาที่หวงซาน เพราะว่า
เป็นภูเขาที่สูงที่สุดของประเทศจีน ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าเสี่ยง
เพราะจะต้องเดินทางผ่านภูเขาหลายลูก เพื่อไปยังจุดที่ชมพระอาทิตย์
ขึ้น ที่ว่าเสี่ยง เพราะถ้าเดินไม่ไหว
จะรออยู่จุดใดจุดหนึ่งไม่ได้ เนื่องจากเดินขึ้นจุดหนึ่งแล้วไปลงอีก
จุดหนึ่ง ฉันจึงว่า มันเสี่ยงนะ เพราะไม่เหมือนสถานที่
อื่น ๆ ถ้าไม่ไหว เรายังนั่งรอหรือหันหลังกลับไปที่เดิมรอเพื่อนได้
เหมือนตอนไปอเมริกาใต้ ไปมาชูปิชู ประเทศเปรู
ฉันเดินไปแค่ครึ่งทาง ก็ไม่ไหวแล้ว ได้แต่เดินชมบริเวณที่สนใจ ถ่ายรูป
แล้วก็เดินลงไปรอยังสถานที่ที่นัดเจอตอนลงจากมาชูปิชู
การไปเดินขึ้นเขาที่หวงซาน จึงถือว่า เป็นความเสี่ยงแต่ก็น่าลองเพื่อ
ไปพิชิตเขาหวงซานที่สูงสุดและมีภูเขา
สลับซับซ้อนเป็นสิบ ๆ ลูก ซึ่งขอบอกเลยว่า มันเหนื่อยเหมือนใจจะ
ขาด เพราะเราต้องแบกเป้เสื้อผ้าและของใช้
ติดตัวไปด้วย เพราะเราจะไม่ได้กลับที่เดิมแล้ว บางช่วงเป็นทางแคบ ๆ
มีราวให้เกาะบ้าง ไม่มีบ้าง เดินจนขาลาก
เพื่อนบางคนต้องจ้างลูกหาบ นำของที่ติดตัวไป เพื่อเดินตัวเปล่า การ
ไปหวงซานครั้งนี้ จึงถือว่า รู้ว่าเสี่ยง
แต่ก็น่าจะลอง จริง ๆ ค่ะ มาชมภาพ ค่ะ
เหนื่อยมาก การเดินขึ้นเขาหวงซานและแบกสัมภาระด้วย
บางช่วงดีหน่อย มีบันได จะเดินง่าย ค่ะ
ช่วงนี้ เป็นช่องแคบ ๆ เชื่อมภูเขาอีกลูก ค่ะ
เพื่อนร่วมทริป ค่ะ พักเหนื่อย ค่ะ
ขอพักหน่อย ค่ะ เดินจนขาลากเลย
ไม้เท้าก็ช่วยไม่ให้เหนื่อยได้ไม่มากนัก ค่ะ
ความเสี่ยงเรื่องที่ สาม คือ ความเสี่ยงเพื่อเดินขึ้นเขาคิชฌกูฐไปจนถึง
ผ้าแดง การไปสักการะรอยพระบาทของพระพุทธเจ้า
ที่เขาคิชฌกูฐจังหวัดจันทบุรี ซึ่งในหนึ่งปีจะเปิดให้ประชาชนขึ้นเขาไป
เพียงเดือนเดียว ครั้งเดียว เท่านั้น
ซึ่งทุกคนก็อยากไปสักการะรอยพระพุทธบาท
ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ต้องการไปสักการะรอยพระพุทธบาทที่เขา
คิชฌกูฐสักครั้งหนึ่ง แต่เป้าหมายนี้ ยังไม่ใช่เรียกว่าเสี่ยงที่อยากจะไป
เพราะเป้าหมายที่เรียกว่า "เสี่ยง" ที่อยากจะลอง
นั่นก็คือ บนยอดเขาสูงของเขาลูกนี้ ที่เรียกว่า "ผ้าแดง" ค่ะ ซึ่งจะต้อง
เดินไปขึ้นเขาอีกเป็นเท่าตัวของรอยพระพุทธบาท
ที่เรามาสักการะ หนทางที่จะเดินขึ้นไปนี้ นอกจากทางจะไกลแล้ว ยัง
เป็นโขดหินใหญ่น้อย หนทางขรุขระ บางช่วง
ลูกศิษย์ต้องช่วยดึงตัวให้ขึ้นไปด้วย ใครที่สามารถเดินไปถึง "ผ้าแดง"
ไปไหว้ ไปจารึกคำขอพรบนผ้าแดง ไปถ่ายรูป
กับป้ายชื่อที่เขียนว่า"ผู้พิชิต สุดเขตแดนบุญ ขุนเขาคิชฌกูฐ(ผ้าแดง)"
ถือว่า ยอดเยี่ยม ค่ะ นี่แหละที่ฉันอยากจะเสี่ยงขึ้นไป
ช่วงนั้น อายุฉันขึ้นเลข 6 ไปหลายปีแล้วเหมือนกันค่ะ ห้าห้า มาชมรูป
ถ่ายที่ฉันนำมาฝากเป็นหลักฐาน ค่ะ อิอิ
ทางที่จะขึ้นไปนมัสการรอยพระพุทธบาทและผ้าแดง ค่ะ
มุมสวยมุมหนึ่งก่อนจะเดินขึ้นไปถึง "ผ้าแดง" ค่ะ
มาถึงแล้ว ค่ะ เขียนคำขอพรบนผ้าแดง อธิษฐานให้สุขภาพแข็งแรง ๆ
ฉันเป็นหนึ่งในหลาย ๆ คน ที่ได้มาถึงจุดหมายปลายทางแล้ว ค่ะ
ความเสี่ยงเรื่องที่ 4 ที่ฉันอยากไปเสี่ยงดู ทั้ง ๆ ที่รู้ว่า ถ้าเกิดอะไรขึ้นใน
ระหว่างไปร่วมชุมนุมกับเขา ฉันอาจจะโดนเหยียบตาย
หรือโดนอะไรบ้างก็ไม่รู้เป็นเรื่องเสี่ยงเหมือนกัน ครั้งแรกที่ไปร่วมชุมนุม
กับเขา ตอนนั้น ฉันเรียนอยู่ ปี 4 ค่ะ ปี
นั้นที่พวกนิสิตนักศึกษาเรียกร้องประชาธิปไตยและเกิดตายกันมากมาย
คือ เหตุการณ์ 14 ตุลาคม 16 นั่นเอง แต่ฉันก็รอดมาได้
ครั้งที่สองเกิดขึ้นหลังจากที่ฉันเกษียณแล้ว ลูกศิษย์มาชวนไป ฉันก็
ไปด้วย ก็คือ เรื่องเสื้อแดง เสื้อเหลือง ปี 53
เป็นช่วงที่บ้านเมืองเกิดความวุ่นวาย มีการเผาบ้านเผาเมือง ฉันกับ
ลูกศิษย์ ก็ไปช่วยฟังการปราศรัย ช่วยบริจาค บ้าง
ก็เรียกว่า"เสี่ยง" นะ ถ้าเกิดการปะทะกัน แต่ฉันก็ไปร่วมด้วยแค่ 2 ครั้ง
ด้วยวัยที่มากขึ้น ความต้องการอยากลองเสี่ยงนั้น
ก็ลดลงไปตามวัย นั่นเอง ห้าห้าห้า
อยู่บนสกายวอร์ค รถไฟฟ้า ค่ะ
ประชาชนมาร่วมชุมนุมมากมายเลย ค่ะ
มุมนี้น่าจะเดินทางมาร่วมชุมนุม ฟังคำปราศรัยที่ อโศก ค่ะ
ลูกศิษย์ที่มาชวนไปร่วมชุมนุม ค่ะ
ชุมนุมที่สี่แยก อโศก ค่ะ คนมาชุมนุมมากมาย จริง ๆ
แพทย์หญิงคุณหญิง พรทิพย์ ก็มาร่วมปราศรัยด้วย ค่ะ
ตะพาบ "รู้ว่าเสี่ยง แต่คงต้องขอลอง" ของฉัน ก็ขอเล่าเรื่อง
เสี่ยง ๆ ที่ฉันได้ลองไป 4 เรื่อง ค่ะ ขอร่วมเขียน
ตะพาบ โจทย์ของน้องจันทราน็อคเทิร์น เพียงเท่านี้ นะคะ
สวัสดี ค่ะ
| Create Date : 03 ธันวาคม 2564 |
| Last Update : 4 ธันวาคม 2564 14:22:15 น. |
|
43 comments
|
| Counter : 980 Pageviews. |
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณอุ้มสี, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณกะว่าก๋า, คุณสองแผ่นดิน, คุณกิ่งฟ้า, คุณhaiku, คุณmultiple, คุณร่มไม้เย็น, คุณหอมกร, คุณทนายอ้วน, คุณtoor36, คุณSertPhoto, คุณThe Kop Civil, คุณmariabamboo, คุณเริงฤดีนะ, คุณkatoy, คุณkae+aoe, คุณtuk-tuk@korat, คุณnewyorknurse |
โดย: อุ้มสี   วันที่: 4 ธันวาคม 2564 เวลา:15:59:23 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร  วันที่: 4 ธันวาคม 2564 เวลา:21:03:27 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 4 ธันวาคม 2564 เวลา:21:34:22 น. |
|
|
|
| โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 4 ธันวาคม 2564 เวลา:23:16:36 น. |
|
|
|
| โดย: multiple วันที่: 5 ธันวาคม 2564 เวลา:5:21:00 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 ธันวาคม 2564 เวลา:6:43:29 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 ธันวาคม 2564 เวลา:23:27:32 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 ธันวาคม 2564 เวลา:6:23:34 น. |
|
|
|
โดย: ทนายอ้วน  วันที่: 6 ธันวาคม 2564 เวลา:11:56:15 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 ธันวาคม 2564 เวลา:17:58:18 น. |
|
|
|
| โดย: multiple วันที่: 6 ธันวาคม 2564 เวลา:18:51:07 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 6 ธันวาคม 2564 เวลา:19:16:50 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 ธันวาคม 2564 เวลา:6:17:10 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 ธันวาคม 2564 เวลา:18:54:14 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 ธันวาคม 2564 เวลา:6:41:18 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 ธันวาคม 2564 เวลา:11:22:53 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ  วันที่: 8 ธันวาคม 2564 เวลา:18:12:38 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 ธันวาคม 2564 เวลา:7:10:37 น. |
|
|
|
โดย: mariabamboo  วันที่: 9 ธันวาคม 2564 เวลา:12:51:53 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 ธันวาคม 2564 เวลา:23:26:05 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 ธันวาคม 2564 เวลา:6:56:05 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe  วันที่: 10 ธันวาคม 2564 เวลา:11:37:10 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 ธันวาคม 2564 เวลา:18:20:52 น. |
|
|
|
| โดย: ทนายอ้วน วันที่: 10 ธันวาคม 2564 เวลา:20:07:39 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 ธันวาคม 2564 เวลา:7:39:14 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 ธันวาคม 2564 เวลา:18:01:30 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 12 ธันวาคม 2564 เวลา:6:22:14 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 12 ธันวาคม 2564 เวลา:14:42:09 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 13 ธันวาคม 2564 เวลา:6:04:16 น. |
|
|
|
| โดย: kae+aoe วันที่: 13 ธันวาคม 2564 เวลา:11:21:33 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 13 ธันวาคม 2564 เวลา:12:08:14 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 ธันวาคม 2564 เวลา:6:23:01 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 ธันวาคม 2564 เวลา:10:21:01 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 15 ธันวาคม 2564 เวลา:5:52:49 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 15 ธันวาคม 2564 เวลา:13:25:27 น. |
|
|
|
| โดย: ทนายอ้วน วันที่: 15 ธันวาคม 2564 เวลา:21:20:38 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
ฝากข้อความหลังไมค์ |
 |
Rss Feed |
 | Smember |  | ผู้ติดตามบล็อก : 46 คน [?]
|
เป็นครูสอนภาษาไทยที่เกษียณอายุราชการแล้ว สนใจเรื่องการเขียนหนังสือให้ความรู้ ชอบการท่องเที่ยว หากท่านที่เข้ามาชมและอ่านแล้ว มีความสนใจและต้องการสอบถามเรื่องความรู้ด้านภาษาไทย ถ้ามีความสามารถจะให้ความรู้ได้ ก็ยินดีค่ะ
http://i697.photobucket.com/albums/vv337/dd6728/color_line17.gif |
|
|
|
