คืนกำไรให้ชีวิต เพื่อพิชิตไปในโลกกว้าง
space
space
space
<<
กันยายน 2564
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
space
space
4 กันยายน 2564
space
space
space

ครั้งแรกในชีวิตของฉัน
  ครั้งแรกในชีวิตของฉัน 

ครั้งแรก"  เป็นโจทย์ตะพาบกิโลเมตรที่ 285  ผู้ตั้งโจทย์  คือ  น้อง
จันทราน็อคเทิร์น (ปริ๊นซ์)   โจทย์ครั้งนี้  มีคำอธิบายว่า
"ทุกอย่างต้องมีครั้งแรกเสมอ มาแชร์ประสบการณ์อะไรก็ได้ ที่เป็น
"ครั้งแรก" ของเพื่อนๆ กันครับ"
  
  จากโจทย์ตะพาบ  "ครั้งแรก"  ครั้งนี้  ไม่ต้องตีความเนาะ  ความหมาย
ชัดเจนตามรูปคำที่กำหนดให้อยู่แล้ว ค่ะ  
เรื่องของ "ครั้งแรก"  ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับชีวิตของเรา  ต้องมี
ครั้งแรกเสมอ  ฉันก็คงจะเขียนถึง "ครั้งแรก"ในเรื่องต่าง ๆ
เท่าที่ฉันจะจำได้เป็นการแบ่งปันประสบการณ์"ครั้งแรก"  ในเรื่องนั้น ๆ

เรื่องแรก คือ  การเข้าโรงเรียน "ครั้งแรก"  ของฉันค่ะ  ฉันเป็นเด็กขี้โรค
ในสมัยเด็ก ค่ะ แม่เล่าว่า ตอนเด็ก ๆ ฉันป่วยบ่อยมาก 
วิ่งหาหมอเป็นว่าเล่นหมอที่ไหนเก่ง แม่จะพาไปรักษา เดี๋ยวเป็นไข้
เดี๋ยวไม่ยอมกินนมกินข้าว เดี๋ยวเป็นฝี สารพัดโรค 
พุงโรก้นปอด ดังนั้น  กว่าฉันจะเข้าโรงเรียนครั้งแรกคือ อายุ 9  ขวบ
เข้าไปแล้ว เกินเกณฑ์ที่กำหนดว่า เด็กต้องเข้าเรียน
อายุ 7 ขวบ  แถมพ่อให้เข้าโรงเรียนจีนอีกด้วย  พ่อบอกว่า ลูกคนจีน
อย่างน้อยต้องเรียนภาษาจีนจบชั้นประถม ค่ะ 
ซึ่งทุกคนก็น่าจะทราบว่าภาษาจีนนั้นยากแค่ไหน ทั้งการอ่าน การเขียน
อิอิ เลยเรียนเตรียมประถม 1 ปี กว่าจะจบ ป. 4 
ก็ 5 ปี ดีนะ ที่ฉันเป็นคนเรียนไม่ขี้เหร่นัก  ตอนจบ ป.4  ภาษาจีน ฉันได้
ที่สอง  ภาษาไทย ฉันได้ที่ 1 ค่ะ ชีวิตช่วงเริ่มเรียน "ครั้งแรก"
ที่โรงเรียน บูรพาวัฒนาเป็นชีวิตที่สนุกสนานตามประสาวัยเด็กมีการจับ
คู่ล้อกันเป็นแฟนกัน  จำได้ว่า ถูกจับคู่กับเพื่อนชาย
ในห้อง  เป็นผลไม่พูดกันเลย  ห้าห้า



เครื่องแบบชั้นประถมศึกษาตอนต้น ได้ใสชุดนี้ 5 ปี ค่ะ ภูมิใจชุดเอี๊ยม  

"ครั้งแรก" เรื่องที่สอง ก็คือ ครั้งแรกที่ได้เรียนโรงเรียนของรัฐค่ะ นั่นคือ
ได้มีโอกาสใส่ชุดนักเรียน คอซองไง คะ โรงเรียนของรัฐ
ฉันสอบเข้าโรงเรียนมหาวีรานุวัตร
ที่ตั้งอยู่ในวัดไตรมิตรใกล้บ้านของฉันในวัยเด็ก  เป็นโรงเรียนที่เพิ่งตั้ง
ใหม่  ตอนเรียนมีทั้งหมด  ถ้าจำไม่ผิด มี 7 ห้อง 
คือ ห้อง ก ถึง ช  ค่ะ เป็นประสบการณ์ครั้งแรกที่มีการเรียนต่อด้วยการ
สอบเข้า ตื่นเต้นดี  ทำเองทุกอย่าง เพราะพ่อกับแม่
ไม่มีเวลาเนื่องจากที่บ้านเป็นโรงงานทำน้ำหวาน ยุ่งมาก  ชีวิตของ
นักเรียนเด็กวัด ก็มีประสบการณ์ที่สนุกสนาน
ได้ใกล้ชิดวัด ได้มีการประกอบพิธีเข้าเป็นพุทธมามกะด้วย  เมื่อถึงวัน
สำคัญก็มีพิธีทางศาสนาอย่างเคร่งครัด  เข้าโบสถ์
ฟังพระสวดมนต์  ฟังเทศน์  เวียนเทียน 3 ปี ของการเป็นเด็กวัด  ฉัน
รู้สึกโชคดีที่มีโอกาสซึมซับเรื่องของพุทธศาสนา
  อีกสิ่งหนึ่ง คือ ตอนเย็นยังได้มีโอกาสเรียนภาษาอังกฤษกับพระสงฆ์
ในวัดเปิดสอนวิชาภาษาอังกฤษให้อีกด้วย
  ยังจำชื่อท่านได้เลย ท่านคือ พระมหาณรงค์ ค่ะ  สมัยฉัน ตอนประถม
โดยเฉพาะโรงเรียนจีน ไม่มีการเรียนภาษาอังกฤษหรอก ค่ะ
มาเริ่มเรียน เอ บี ซี ดี,,ตอน ป. 5  นี่แหละ ภาษาอังกฤษของฉันจึงไม่
แข็งแรงเอาเสียเลย  ห้าห้า  
 นอกจากความรู้ทางโลก  คือ วิชาการแล้ว  ฉันยังได้ความรู้ทางธรรม
อีกด้วย  ถือว่า เป็นประสบการณ์ที่ดีกับชีวิตฉันในภายภาคหน้า
ได้เป็นอย่างดี  ชีวิตในโรงเรียนวัดแห่งนี้  พวกเราก็สนุกสนาน ถึงวัน
สำคัญ เช่น วันสุนทรภู่ ก็มีการให้นักเรียนแต่ละห้อง
จัดกิจกรรมต่าง ๆ  เช่น เล่นละครเรื่องสังข์ทอง ฉันยังได้รับคัดเลือกให้
เล่นเป็นหนึ่งในเจ็ดนางเสี่ยงพวงมาลัย สนุกสนานมาก
ยังจำภาพในอดีตได้ดี ได้รับคัดเลือกเป็นรองหัวหน้าห้อง  มีหน้าที่ช่วย
ครูประจำชั้นเช็คชื่อเพื่อน ๆ ในห้อง ช่วยเขียน
สมุดพก  ฯลฯ  นี่ก็เป็นประสบการณ์อีกอย่างหนึ่งในเวลาต่อมาที่ฉันได้
เลือกอาชีพครู  ค่ะ 



ชุดนักเรียนประถมต้นและมัธยมต้น ค่ะ ฉันได้ใส่ชุดนี้เพียง 4ปีกว่า
เท่านั้น  ชีวิตพลิกผันไปเรียนลัด สอบเทียบ ค่ะ 



นักเรียนเรียนดี สอบได้ที่ 1 ของห้อง ค่ะ ได้รับเกียรติรับรางวัลจาก
อธิบดีกระทรวงศึกษาในสมัยนั้นค่ะ  จำได้ว่า
เป็นหนังสือ พจนานุกรม ภาษาอังกฤษ เป็นความภูมิใจอย่างยิ่งของ
ครั้งหนึ่งในชีวิต ค่ะ 

 
"ครั้งแรก"   เรื่องที่ 3 ก็เป็นการสอบเข้าเรียนในระดับมหาวิทยาลัย ได้
เป็น นิสิตนักศึกษาครั้งแรกในชีวิต  สี่ปีในมหาวิทยาลัย ก็ให้
ประสบการณ์ดังที่ได้เขียนใน ตะพาบ
"มหาลัยวัยซน"  ไปแล้ว ก็จะข้ามไปเลย ค่ะ 

   

ไปค้นหารูปนิสิต ปีหนึ่งได้มา 1 ใบค่ะ คราบเหลืองจับภาพเลย  ห้าห้า 

 "ครั้งแรก"  เรื่องที่ 4 เป็นเรื่องที่ฉันได้รับราชการครั้งแรก ในตำแหน่ง
ครูตรี  อิสลามวิทยาลัยแห่งประเทศไทยโรงเรียนแห่งแรก
ในชีวิตข้าราชการครู  เสียดาย ไม่มีรูปถ่ายตอนติดยศชั้นตรี  มีแต่เมื่อ
ได้ชั้นโทแล้ว อิอิ  ชีวิตการเป็นครูในฐานะข้าราชการ
ที่เต็มไปด้วยระเบียบมากมาย   การสอนเด็กอิสลามที่มาจาก 4 จังหวัด
ภาคใต้คือ  ปัตตานี ยะลา นราธิวาส และ สตูล
เป็นส่วนใหญ่ จุดประสงค์ที่คัดเด็กมาเรียนที่นี่ เพื่อที่จะให้พวกเขาพูด
ภาษาไทย อ่านภาษาไทยได้ เพราะพวกเขาส่วนใหญ่
พูดแต่ภาษายาวี  เด็กที่มาส่วนใหญ่อายุมากเกินเกณฑ์ปรกติ  ม.ศ. 5
บางคนแก่กว่าฉันอีก  ตัวก็โต ๆ มีหนวดเคราด้วย
ทรงผมก็ไม่ใช่ทรงนักเรียนอย่างที่เห็นกันในปัจจุบัน เรียกว่า  เป็น
โรงเรียนการเมืองเพื่อให้เด็กอิสลามทาง 4 จังหวัด
ทางใต้มาเรียน  เพราะจะได้ใช้ภาษาไทยในการสื่อสารเข้าใจกันได้
นั่นเอง   ฉันอยู่ที่โรงเรียนนี้ 3 ปีได้ประสบการณ์
เข้าใจวัฒนธรรมประเพณีของชาวอิสลาม เช่น การละหมาดวันละ 5
ครั้ง  พิธีศพ ต้องจัดการให้เสร็จภายใน 24  ชั่วโมง เป็นต้น



รูปนี้ได้เลื่อนเป็นชั้นโทแล้วค่ะ เก่า มีคราบเหลืองจับอยู่เช่นกัน ค่ะ อิอิ

 "ครั้งแรก"  เรื่องที่ 5  เป็นเรื่องความรักค่ะ เป็นรักครั้งแรก และครั้ง
สุดท้าย  เป็นภาพที่เขาพาไปเที่ยวที่เกาะล้าน
เป็นการเที่ยวต่างจังหวัดเป็นครั้งแรก ค่ะ และเป็นการเที่ยวครั้งแรกและ
ครั้งสุดท้ายด้วยค่ะ ประสบการณ์ครั้งนั้น ก็ต้องบอกว่า
มีความสุขดีที่เขาพาไปเที่ยวไปกับพี่สาวของเขา  แต่ก็ไม่นึกว่า จะเป็น
ความสุขครั้งสุดท้ายเช่นกัน อิอิ  ไม่มีประสบการณ์จะเล่า
  เพราะมันมากมายเหลือเกิน  อิอิ อดีตก็คืออดีต ความสุขไม่อาจหวน
คืนมาได้แล้ว  คิดไปก็ปวดหัวเปล่า ๆ ห้าห้า 



ภาพเที่ยวเกาะล้านค่ะ ภาพเก่าคร่ำคร่า 

"ครั้งแรก"  เรื่องที่ 5  เป็นครั้งแรกที่ฉันมีความสุขมากที่สุด เป็น
ครั้งแรกที่ฉันมีโอกาสได้ไปเรียนเมืองนอก อิอิ 
คือ ทางราชการส่งครูไปเรียนภาษาจีนที่เมืองคุนหมิง  มณฑลยูนนาน 
เป็นเวลา 1 เดือน  (ที่ส่งไปเพราะฉันมีพื้นฐานภาษาจีนอยู่บ้าง) 
เป็นประสบการณ์ที่ประทับใจมาก  ได้เรียนภาษาที่ตัวเองชอบ ได้ไป
รื้อฟื้นภาษาที่ไม่ได้ใช้มาเป็นเวลาหลายสิบปี 
ได้เจอเพื่อนจากโรงเรียนต่าง ๆ รวมถึงศึกษานิเทศก์ ด้วย  ได้พบอาจารย์ที่สอนภาษาจีน สอนพวกเราอย่างตั้งใจ
 ทางมหาวิทยาลัยหวินหนัน จัดกิจกรรมพาพวกเราไปเที่ยวตาม
สถานที่ต่าง ๆ เช่นที่ป่าหิน  ไปเที่ยวต้าลี่  ลี่เจียง ฯลฯ 
เป็นช่วงชีวิตที่ฉันมีความสุขที่สุดที่ได้กลับไปเป็นนักเรียนอีกครั้งหนึ่ง
ถึงแม้ว่า  เมื่อเรียนจบหลักสูตร 1 เดือน
(เรียนที่ กรุงเทพฯ ก่อนไปเรียนที่คุนหมิง 200 ชั่วโมง )  ก็ได้ฟื้นฟู
ความรู้ภาษาจีนได้พอสมควร  เรียนมาแล้ว
 ก็ต้องกลับมาเป็นผู้ประสานงานกับครูจีนที่มาสอนในโรงเรียนของเรา 
จึงมีโอกาสได้ฝึกภาษาจีนต่อเนื่องไปด้วย 
ครูจีนเขาก็พยายามเรียนภาษาไทยกับเราด้วย เป็นการแลกเปลี่ยนกัน
ไปในตัว ค่ะ ถึงแม้จะเป็นงานหนัก 
เพราะนอกจากทำหน้าที่ประสานงานกับครูจีนแล้ว ยังต้องจัดกิจกรรม
ต่าง ๆ เพื่อส่งเสริมการเรียนการสอนภาษาจีน
ของนักเรียน  แต่ก็มีความสุขในการทำหน้าที่ดังกล่าว ค่ะ
มาชมภาพเล่าเรื่อง ค่ะ 
 


เสาร์ อาทิตย์  ทางมหาวิทยาลัยพาไปทัศนศึกษา ที่ป่าหิน ค่ะ 



คณะนักศึกษาไทยที่ไปเรียนที่มหาวิทยาลัยหวินหนัน ค่ะ 



จบหลักสูตร พวกเรามีการเก็บเงินกันเพื่อจัดงานเลี้ยงเล็ก ๆ น้อย ๆ 
และมอบของที่ระลึกให้แด่ครูอาจารย์ที่สอนพวกเรา ค่ะ 



รับประกาศนียบัตรจบหลักสูตรภาษาจีน จากอธิการบดีของ
มหาวิทยาลัยหวินหนัน  ค่ะ 



ถ่ายรูปกับครู อาจารย์ที่สอนและเพื่อนที่เรียนร่วมกัน ค่ะ 

"ครั้งแรก" เรื่องสุดท้าย   ถือว่า เป็นเรื่องมีความสุขของชีวิตหลังเกษียณ  ค่ะ  น่าจะหลังเกษียณได้ประมาณ 3-4 ปี 
ชีวิตเริ่มเหงา ๆ  ลูกศิษย์มาสอนให้เล่นโซเชียลจึงได้พบกับ
"บล็อกแก๊ง"  ที่เขาให้เขียนเรื่องราวต่าง ๆ
ตามที่เราชอบใจ  จึงให้ลูกศิษย์ช่วยสมัครให้เป็นสมาชิกของ บล็อก
แก๊ง   น่าจะปี  53-54  นะ ใหม่ ๆ ก็เล่น
ไม่ค่อยเป็น ไม่รู้เรื่องการโหวด  เขียนเรื่องความรู้ เกี่ยวกับภาษาไทย 
ก็มีเด็กนักเรียนเข้ามาถาม เข้ามาขอความรู้
แล้วก็มีผู้ปกครองด้วย  สนุกสนาน ในการเผยแพร่ความรู้เป็น
วิทยาทาน จากนั้น ก็เริ่มเขียนเรื่องท่องเที่ยวซึ่งเป็นเรื่องที่ชอบ 
เริ่มมีเพื่อนบล็อกแก๊งมาเป็นเพื่อนบ้าง เช่น คุณไวน์ คุณโอเล่  คุณอา
คุงก่อง (ปัจจุบันหายไปจากบล็อกแก๊งแล้ว  อิอิ)
คุณน้อย   ฯลฯ  พัฒนาไปเรื่อย ๆ มารู้เรื่องของการโหวด ตอนที่บล็อก
แก๊งจัดมิตติ้งครั้งแรก ที่เขาโหวด ๆ กัน
จัดงานพบปะสังสรรค์และมอบสายสะพาน  น่าจะปี  57  จากปีนี้เอง
ฉันจึงเริ่มรู้จักการใช้โหวด  ห้า ห้า ห้า  
        เหตุการณ์ที่เล่ามาเป็นการเกริ่นความเรื่องของการโหวด เรื่อง สายสะพาย ค่ะ และแล้ว ก็ตื่นเต้น นะ 
ฉันก็ได้รางวัลชมเชยในหมวดของการบันทึกประสบการณ์ชีวิต
ในปี 2560  ซึ่งจัดขึ้นที่  โรงแรม บางกอก มารีออต
เป็นครั้งแรก  ค่ะ ก็ถือเป็นกำลังใจในการเขียนหนังสือ
แก้เหงาและให้ความรู้เป็น
วิทยาทานมากกว่าเรื่องสายสะพายซึ่งเป็นผลพลอยได้มากกว่า ค่ะ 




รางวัลชมเชย หมวด บันทึกประสบการณ์ชีวิต ค่ะ 


           
ตะพาบ "ครั้งแรก"   ที่เกิดขึ้นกับตัวฉันเป็นประสบการณ์ดี ๆ  เป็นทั้งความรู้  เป็นทั้งประสบการณ์ที่ฉันสามารถนำไปปรับ
ใช้ในชีวิตประจำวัน  ด้านการดำรงชีวิตได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็น
เรื่องอาชีพ  การงาน  การคบคน  คบเพื่อน  ฯลฯ 
ฉันก็หวังว่า   ตะพาบ "ครั้งแรก" ของฉันคงจะเป็นประโยชน์ แก่สมาชิก
เพื่อนบล็อกแก๊งบ้างพอสมควร  ค่ะ   
         (ขอบคุณภาพบางภาพจาก อินเทอร์เน็ต)    สวัสดี ค่ะ 


 



Create Date : 04 กันยายน 2564
Last Update : 6 กันยายน 2564 5:10:07 น. 34 comments
Counter : 1343 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณกะว่าก๋า, คุณเริงฤดีนะ, คุณkatoy, คุณหอมกร, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณThe Kop Civil, คุณตะลีกีปัส, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณzungzaa, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณเนินน้ำ, คุณhaiku, คุณNior Heavens Five, คุณtoor36, คุณสองแผ่นดิน, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณ**mp5**, คุณtuk-tuk@korat, คุณอุ้มสี, คุณSertPhoto, คุณkae+aoe, คุณSweet_pills, คุณดาวริมทะเล, คุณKavanich96, คุณร่มไม้เย็น, คุณชีริว


 


สุดยอดครั้งแรก 4 ตอน
ของพัฒนาการตั้งแรก เด็กเล็ก
มาจนเติบใหญ่
และประสบความสำเร็จ

น่าอ่าน น่าชื่นชมค่ะ



โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 6 กันยายน 2564 เวลา:6:16:03 น.  

 
ครูเรียนแถววัดไตรมิตร... ดีใจจัง เมื่อก่อนผมทำงานตรงสามแยก
อาคารธ.กรุงศรีปี 2511

...

ครูผ่านการเรียนการสอน หลายแห่งน่าทึ่งด้วย ไปอยู่ทางใต้ด้วย
และเข้าเขียนในบล๊อกแกงค์ ทำให้พวกเราได้รู้จักกัน การเขียน/ทำบล๊อกทำให้ เราไม่เหงา ฝึกสมองได้ดีเลยครับครู


โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 6 กันยายน 2564 เวลา:6:16:08 น.  

 

อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์

อาจารย์ดูจะผูกพันกับ "ภาษา" มาตั้งแต่เด็กเลยครับ
ได้เรียนภาษาจีนด้วย ผมเสียดายมากตอนเด็กไม่ตั้งใจเรียนภาษาจีนครับ
พอโตมาชอบเรียนรู้เกี่ยวกับจีน ก็ต้องอาศัยอ่านหนังสือแปลแทน

ครั้งแรกเป็นประสบการณ์และความทรงจำไปพร้อมๆกันเลยนะครับ

บล็อกแก๊งเป็นพื้นที่แบ่งปันประสบการณ์และความรู้ที่ดีมากจริงๆ
ผมเองก็ได้รับมิตรภาพดีดีจากที่นี่มากมายเหลือเกินครับ




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 กันยายน 2564 เวลา:6:19:20 น.  

 
เพิ่งรู้ค่ะว่าอาจารย์ได้ภาษาจีนกับเขาด้วย



โดย: หอมกร วันที่: 6 กันยายน 2564 เวลา:8:05:17 น.  

 
ว๊าว...ครั้งแรกของโอเล่เหมือนกันได้เห็นรูปเก่าๆของครูสุวิมลค่ะ


โดย: โอน่าจอมซ่าส์ วันที่: 6 กันยายน 2564 เวลา:8:37:14 น.  

 
สวัสดีครับอาจารย์
สมัยก่อนผมชอบชุดนักเรียนมากเหมือนกันครับ ต้องรอช่วงเปิดเทอมเพราะแม่จะซื้อชุดนักเรียนใหม่ให้ครับ
คิดถึงงานบล็อกแก๊งค์เหมือนกันนะครับ อยากให้มีจัดอีกครับ


โดย: The Kop Civil วันที่: 6 กันยายน 2564 เวลา:11:24:52 น.  

 
สวัสดีมีสุขค่ะ

อ่านเพลินเลยค่ะ
มาอยากอ่านต่อตอนรักครั้งแรก แต่ไม่เล่า
เสียดายเลยค่ะคุณครูขา
คุณครูเรียนเก่งนะคะ
ได้ทั้งภาษไทยภาษาจีน
เป็นกำไรชีวิตค่ะ


โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 6 กันยายน 2564 เวลา:12:26:05 น.  

 
สวัสดีครับอาจารย์ ^^
ขอบคุณที่ร่วมเขียน ตะพาบ ครั้งแรก ของผมครับ
หัวข้อคือ "ครั้งแรก" แล้วก็ร่วมตั้งหัวข้อเป็น "ครั้งแรก"ด้วยครับ

ครั้งแรกที่อาจารย์เล่าทั้งหมด ตั้งแต่เริ่มเข้าโรงเรียนจนวัยเกษียญ ถ้าเป็นนิยายก็ต้องบอกว่า จบบริบูรณ์ เลยครับ ได้อ่านเรื่องสำคัญ ๆ และประทับใจของอาจารย์ตั้งแต่โน้นนนน จนมาปัจจุบัน

อาจารย์โชคดีมากเลยครับที่ได้ภาษาจีนตั้งแต่เด็ก ๆ สุดท้ายได้ไปเรียนต่อที่จีนด้วย ผมว่ามันเป็นส่วนผสมชีวิตที่เตรียมไปสมบูรณ์แบบมากครับ เหมือนกับที่เค้าบอกไว้ว่า "เรื่องบังเอิญไม่มีจริง" เพราะทุกอย่างเป็นเหตุเป็นผลของกันและกันอยู่แล้ว

เริ่มอาชีพครั้งแรกก็ต้องไปอยู่ในที่ที่ต่างวัฒนธรรมเลย น่าสนุกนะครับอาารย์ เราไปสอน แต่เหมือนได้เรียนรู้ไปในตัว ไม่งั้นก็คงห่โอกาสสัมผัสเพื่อนต่างศาสนายาก อย่างงี้อาจารย์ก็ต้องรู้จัก ญิง ด้วยใช่ไหมครับ อิอิ เรื่องศาสนาผมไม่ค่อยถนัด ถนัดแต่เรื่องผีๆ สางๆ 555555

อ้อ...อ่านเรื่องตอนเด็กแล้ว อาจารย์ก็เป็นคนตัวเล็ก ๆ อยู่แล้ว สมัยเด็กต้องเล็กมากแน่ๆ ครับ แต่ตอนนี้สุขภาพแข็งแรงแล้วก็เยี่ยมเลยครับอาจารย์ ตอนเด็กแม่ก็บอกว่าป่วยเก่ง แต่กินยาเก่งมาก แม่เลยไม่ปวดหัวครับ 55555 ตอนนี้เลยเหมือนเป็น signature ที่แม่ชอบเล่าให้เพื่อนฟังอย่างภูมิใจว่า เนี้ยๆ ลูกฉันกินยาง่ายมากกกกก - -'' มันใช่เรื่องหรอครับแม่.......


โดย: จันทราน็อคเทิร์น วันที่: 6 กันยายน 2564 เวลา:14:16:25 น.  

 
เป็นประสบการณ์ เป็นความทรงจำดีๆครั้งแรกนะคะ ดีจังอาจารย์เรียนภาษาจีนมาตั้งแต่เด็กๆ


โดย: zungzaa วันที่: 6 กันยายน 2564 เวลา:14:40:42 น.  

 
สวัสดีค่ะอาจารย์
ครั้งแรกหลายเรื่อง แต่ละเรื่องก็น่าประทับใจทั้งนั้นค่ะ


โดย: เนินน้ำ วันที่: 6 กันยายน 2564 เวลา:19:53:12 น.  

 

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 กันยายน 2564 เวลา:6:48:45 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับอาจารย์
มาอ่านเรื่องราวประสบการณ์ครั้งแรกของอาจารย์ครับ เรื่องราวต่างๆครั้งแรกที่ผ่านไปได้ด้วยดี จะเป็นประสบการณ์ที่ประทับใจไปตลอด
อาจารย์สบายดีนะครับ ผมไม่ได้เข้าบล็อกมาสักพักหนึ่งแล้ว
โหวตครับ


โดย: Nior Heavens Five วันที่: 7 กันยายน 2564 เวลา:7:38:11 น.  

 
เป็นบล็อคที่เขียนแล้วอ่านสนุกมากเลยค่ะอาจารย์
เมื่อเช้านี้ได้เยี่ยมเพื่อนๆมา 4 บ้านและอ่านบทความทั้ง 4 บ้านรวมอาจารย์ด้วยค่ะ ประทับใจมาก กับสไตล์การบอกเล่า
ไม่ได้เข้าบ้านมานานมากเพราะล็อคอินไม่ได้และบ้านถูกบล็อคอยู่นาน จนเมื่อเช้านี้ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นเข้าบ้านได้ทางพันทิพย์ เลยได้มีโอกาสเยี่ยมเพื่อนๆในบล็อคแก้งค์

ทำให้บรรยากาศในการอ่านกลับมาอีกครั้ง จากที่เล่นยูธูปมา 4 เดือน ทำให้ติดการดู ซึ่งแตกต่างกันมากมายจากการอ่าน

โหวต กันรัวๆเลยค่ะอาจารย์


โดย: Lee Jay วันที่: 7 กันยายน 2564 เวลา:11:34:57 น.  

 
หลายๆ ส่วนผมได้อ่านจากบล็อกเก่าๆ ที่อาจารย์เคยเขียนถึง บางเหตุการณ์อย่างมิตติ้งก็ไปอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย

เห็นรูปที่จีนยังไงก็คิดถึงที่นั่นจริงๆ ครับ ช่วงเวลาที่อยู่ที่นั่นเป็นช่วงเวลาที่สนุกสนานไปพร้อมกับการเรียนรู้ในชีวิตเลย อาจารย์เสื้อเหลืองในภาพ ตอนผมอยู่ผมยังเห็นแกยังสอนอยู่นะครับ (ไม่ได้สอนผม แต่เห็นบ่อยๆ)


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 7 กันยายน 2564 เวลา:14:23:24 น.  

 
6 เรื่องราวครั้งแรก
ที่ดีดีนะคะ
เหมือนจำได้ว่าครั้งแรกที่ไปงานมีตติ้ง
ที่ชวนครูมางานด้วยกัน
เจอหน้ากันเป็นครั้งแรก
คริคริ


โดย: อุ้มสี วันที่: 7 กันยายน 2564 เวลา:15:57:40 น.  

 
ที่ไปพูดคุย
คนที่ 3 ที่เสื้อออกน้ำตาลทองครับ


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 7 กันยายน 2564 เวลา:15:59:22 น.  

 
ตอบต่อ จ้ะ

ก็เป็นภาพสุดท้าย คือ อาจารย์แซ่โฮ้ว จ้ะ เป็นอาจารย์ที่น่ารักมาก
ตั้งใจสอนมาก ๆ ท่านพูดภาษาไทย ภาษาอังกฤษไม่ได้ เวลาสอน
ท่านอธิบายเป็นภาษาจีน มีการบ้านให้ทำทุกครั้งเลย จ้ะ ได้ความรู้
จากอาจารย์ท่านนี้มากทีเดียว


โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 7 กันยายน 2564 เวลา:18:24:23 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

ต้นไม้ในบล้อกผม
มีต้นส้นแผง กับ ต้นกกอียิปต์ครับ

เชียงใหม่ก็มีประท้วงแล้วนะครับอาจารย์
แต่คนละโซนกับที่ผมอยู่
ผมจะอยู่นอกตัวเมืองออกมาหน่อย
เงียบสงบดีครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 กันยายน 2564 เวลา:18:40:22 น.  

 

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 กันยายน 2564 เวลา:6:27:50 น.  

 
แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ


โดย: **mp5** วันที่: 8 กันยายน 2564 เวลา:8:57:38 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

ดอกหญ้าในบล็อกผม
คือ ต้นตีนตุ๊กแกครับ
เป็นดอกหญ้า ไม่ใช่ไม้เลื้อยนะครับ
ที่เป็นไม้เลื้อยชื่อตีนตุ๊กแก
ไม่มีดอก มีแต่ใบครับ

ต้นนี้ขึ้นเอง
ผมต้องคอยรื้อทิ้งเป็นระยะๆ
แต่เด๊่ยวเค้าก็ขึ้นมาใหม่ครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 กันยายน 2564 เวลา:9:31:05 น.  

 
สวัสดีค่ะอาจารย์
ครั้งแรก บอกถึงการเริ่มต้นเมื่อเราได้เริ่มต้น เราก็ได้ไปต่อข้างหน้าแน่นอน
แต่ถ้าครั้งเดียว บอกว่าไม่ได้ไปไหนเลยนะคะ
หนูตุ๊กค่ะ


โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 8 กันยายน 2564 เวลา:14:35:56 น.  

 
สวัสดีค่ะอาจารย์

อาจารย์เรียนเก่งมากๆค่ะ
ป.4 ได้รางวัลที่ 1 ภาษาไทย ต่อมาสอบได้ที่ 1 ได้รับรางวัลนักเรียนเรียนดี
อาจารย์สอบเทียบได้ สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้
เข้าทำงานและได้รับเลือกให้ไปเรียนที่คุณหมิงเดือนนึงด้วยนะคะ

ขอบคุณลูกศิษย์ที่ช่วยสมัครสมาชิกฯให้อาจารย์ด้วยค่ะ
บล็อกของอาจารย์ให้ความรู้ทางภาษาไทย
ให้ความเพลิดเพลินเรื่องท่องเที่ยว
อาจารย์แบ่งปันประสบการณ์ที่ให้ข้อคิดดีๆ
ขอบคุณอาจารย์มากนะคะ



โดย: Sweet_pills วันที่: 8 กันยายน 2564 เวลา:23:08:50 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 กันยายน 2564 เวลา:6:19:54 น.  

 
สวัสดีค่ะอาจารย์

อาจารย์มีนัดกับคุณหมอแต่เช้า ขอให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นนะคะ

ต้นไม้บ้านต๋าส่วนใหญ่ต้นเล็กๆ
มีลีลาวดีต้นเดียวที่น้องชายให้มาต้นใหญ่แบบกลางๆค่ะ
ส่วนไม้ดอกมีชวนชมเป็นหลักและปลูกผักสวนครัวอีกเล็กน้อยค่ะ

ขอบคุณอาจารย์มากนะคะสำหรับกำลังใจที่ให้ต๋าเสมอ



โดย: Sweet_pills วันที่: 9 กันยายน 2564 เวลา:8:25:13 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

โลกทุกวันนี้
เต็มไปด้วยข้อมูลข่าวสารและความเชื่อจริงๆครับอาจารย์
อยู่ที่ใครจะชอบ จะเชื่อแบบไหน
บางครั้งในบ้านหลังเดียวกัน
ยังคิดไม่เหมือนกันเลย
แต่สุดท้ายผมคิดว่าเราควรคุยกันได้ด้วยความเข้าใจ
และยอมรับในความเห็นต่างนั้น
โดยไม่ต้องผลักอีกฝ่ายไปเป็นศัตรูนี่ล่ะครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 กันยายน 2564 เวลา:16:04:22 น.  

 

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 กันยายน 2564 เวลา:6:37:10 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

การให้อภัย
ทำให้คนที่สบายใจคนแรกก็คือ ตัวเราเอง
ผมเคยผ่านอารมณ์นี้มากับตัวเองครับ
โกรธคน ๆ หนึ่งสองปี
วันที่ให้อภัยเขาได้
ผมเองเป็นคนแรกเลยที่มีความสุขครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 กันยายน 2564 เวลา:14:30:33 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณครู

ขอเรียกคุณครูนะคะ เพราะรู้สึกสนิทมากกว่าค่ะ ถ้าไม่ชอบใจบอกได้นะคะ

เข้ามาอ่านครั้งแรกของคุณครู มีถึง 6 เรื่อง ล้วนแต่เป็นเรื่องดีๆทุกเรื่องเลยนะคะ
น่าชื่นชมมากๆค่ะ ทุกเรื่องราวที่ผ่านมา ล้วนเป็นความทรงจำที่ดีๆทั้งนั้นเลยค่ะ
ชอบที่คุณครูเล่าทุกเรื่องเลยค่ะ อ่านเพลินดีค่ะ

นู๋ยังไม่ได้เขียนตะพาบนี้เลยค่ะ แต่คิดว่าจะเขียนนะคะ
แต่คงช้าหน่อย เพราะเพิ่งออนบล็อกใหม่ไปเมื่อเร็วๆนี้เองค่ะ



โดย: ดาวริมทะเล วันที่: 10 กันยายน 2564 เวลา:20:18:55 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 กันยายน 2564 เวลา:6:22:27 น.  

 
สวัสดีค่ะอาจารย์
วันก่อนที่เข้ามาอ่านบล็อกนี้
คิดถึงเพลงภาพเก่าที่เคยถอดความไว้
วันนี้ได้นำมาลง
จึงมาเรียนเชิญอาจารย์
หนูตุ๊กค่ะ


โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 11 กันยายน 2564 เวลา:12:54:11 น.  

 
ขอบคุณที่แบ่งปัน


โดย: Kavanich96 วันที่: 11 กันยายน 2564 เวลา:17:18:16 น.  

 
จากที่บล็อก


ช่วงนี้ก็ดูแลคนในบ้านเลยครับงานหลักๆ อิอิอิ


ขอบคุณสำหรับกำลังใจให้บล็อก 3 F - บะหมี่พิชัยญาติ ด้วยครับ


โดย: ทนายอ้วน วันที่: 11 กันยายน 2564 เวลา:20:29:29 น.  

 
เด็กสมัยนี้เข้าโรงเรียนตั้งแต่เนิร์สเซอรี่ (นับมั้ย) ก่อนอนุบาลอีก
9 ปีแรกที่อาจารย์ไม่ได้เข้าโรงเรียนจะว่ายาวก็ยาว จะว่าสั้นก็สั้นนะครับ
เพราะหลังจากนั้นชีวิตของอาจารย์เกี่ยวข้องกับโรงเรียนไปตลอดชีวิต

ภาษาจีนใช้เยอะก็จริง แต่ผมไม่คิดจะเรียนเลย ทรมานความจำเกิน
สมัยเด็กๆก็ล้อว่าเป็นแฟนกันบ้าง ล้อชื่อพ่อชื่อแม่บ้าง ไม่รู้เราจะไปโกรธทำไมนะครับ แต่ล้อแล้วได้ผล
เด็กประเทศอื่นเป็นงี้ไหมเนี่ย แฟนอาจมีบ้าง แต่ชื่อพ่อชื่อแม่นี่คงเป็นวัฒนธรรมเฉพาะ

พูดถึงวัดไตรมิตรผมยังไม่เคยไปถ่ายรูปพระพุทธรูปทองคำเสียที ผ่านไปผ่านมาแถวนั้นก็บ่อยนะครับ
รูปรับรางวัลจากอธิบดีศึกษานี่คือรูปอาจารย์เลยหรือเปล่าครับ
ถ้าใช่ถือเป็นรูปที่เก่าแก่ที่สุดเท่าที่อาจารย์เคยลงเลยไหมครับ
ส่วนชีวิตมหาลัยนี่ได้อ่านบ่อยในหลายๆตะพาบ อิอิ

สอนเด็กอิสลามจากภาคใต้ แต่โรงเรียนอยู่ กทม. แหม่ ถ้าได้ไปสอน 4 จังหวัดจริงๆ จะเป็นประสบการณ์ครั้งนึงเลยนะครับ
รู้สึกอย่างนึงคือแถวนั้นอาหารอร่อยอะ ชอบกับข้าวฝีออิสลามครับ วิวทะเลก็สวยสงบ

เที่ยวต่างจังหวัดครั้งแรกเกาะล้านเลยนะครับ ของผมบางแสนมั้ง ...หลายๆคนก็น่าจะเหมือนกัน

ไปยูนนาน 1 เดือน เก็บอะไรมาได้เยอะเลยนะครับ
ผมเคยเที่ยวจีนแค่ครั้งเดียว ไปปักกิ่ง ถ้าได้ไปอีกคงเลือกไปซีอานครับ


โดย: ชีริว วันที่: 13 กันยายน 2564 เวลา:21:24:07 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
space

อาจารย์สุวิมล
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 46 คน [?]




เป็นครูสอนภาษาไทยที่เกษียณอายุราชการแล้ว สนใจเรื่องการเขียนหนังสือให้ความรู้ ชอบการท่องเที่ยว หากท่านที่เข้ามาชมและอ่านแล้ว มีความสนใจและต้องการสอบถามเรื่องความรู้ด้านภาษาไทย ถ้ามีความสามารถจะให้ความรู้ได้ ก็ยินดีค่ะ

http://i697.photobucket.com/albums/vv337/dd6728/color_line17.gif
space
space
space
space
[Add อาจารย์สุวิมล's blog to your web]
space
space
space
space
space