คำชี้แจง
1. เรื่องราวในเอนทรี่นี้ไม่มีความเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องหลักของตัวละครนั้นๆ

2. บล็อกนี้อยู่ในหมวด Cartoon Blog ให้กำลังใจนักแสดงด้วยครับ

มาลงชื่ออ่านค่ะ
มือถือเปฌรปัจจัยที่ 5 ไปแล้วจริงๆ
กำลังคิดๆนึกๆอยู่
ว้าจะเขียนอะไรกี
ที่แตกต่าง..

สุขสันต์วันพฤหัส

หวัดดีจ้าคุณต่อ

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ

คงใช่ปัจจัย 5 ในปัจจุบัน... เมื่อก่อนไปไหน
ตกพกวิทยุทรานซิสเตอร์ไปด้วย เก๋ไม่หยอก 555

รินจัง หนูต้องให้เจ้าของบล็อกซื้อแบตสำรองแล้วลูกกกกกกกก


อิอิ เห็นด้วยว่าโทรศัพท์มือถือกับรถ
ไปต่างจังหวัดรอบนี้มารถพังค่ะ
รถเราอ่ะไปแค่นครปฐมก็เริ่มออกอาการสะอึกแล้ว
จากกลับจากนครปฐมมาถึงนนทะบุรี
สะอึกเกินห้าครั้ง

กลัวมากว่าจะเป็นที่เกียร์เพราะซิตี้รุ่นนี้
มีประวัติเป็นกันเยอะ แล้วเลขไมล์ก็ครบแสนหนึ่งหมื่นพอดี
เขาเป็นกันช่วงนี้พอดี ปวดหัวเลยคุณต่อ
ไม่อยากซื้อรถ ไม่อยากเป็นหนี้
แต่ซ่อมแล้วไม่หายก็อาจจะไม่คุ้ม ยังคิดไม่ตก

มือถือคือปัจจัย5ค่ะ เป็นสิ่งที่จำเป็นในการใช้ชีวิตประจำวันไปแล้ว

ออกจากบ้าน ลืมมือถือเหมือนชีวิตขาดอะไรไปสักอย่างจริง ๆ ครับ เงินก็อยู่ในมือถือหมด

สมัยนี้ลืมมือถือ หรือมือถือเบตหมดนี่หมดกันเลยครับชีวิตลำบากทันที
ไหนจะ GPS ไหนจะแอปธนาคาร ไหนจะเอกสารสำคัญ ไหนจะบันทุกความทรงจำ

อา...เหมือนผมเลยครับ รถก็สำคัญในไทย เพราะการขนส่งสาธารณะมันไม่สะดวก ครอบคลุม
แถมคุมเวลาไม่ได้ รถเมลล์ก็ไม่รู้จะมาเมื่อไหร่ แต่เรื่องหลับได้นี่ใช่เลยครับ
สมัยเรียนผมหลับประจำ

ความเหนื่อย เกินจะรับไหวนี่ เป้นกำลังใจนะครับ พักผ่อนบ้าง อะไรเหนื่อยเกินไปก็วางๆ ก่อนนะครับคุณต่อ


จากบล๊อก
พักมาม่าก่อนครับ 555555 รอเส้นอืดก่อน
ที่กินนั่นรีบจริงๆ ครับ เพราะถ้าฟู้ดคอร์ดมันต้องเลี้ยวเข้าห้าง แต่ร้าน MK นี้อยู่ริมถนนเลย เข้าจอดหน้าร้านแล้วกินได้เลย เร็วมาก ใกล้ รร แค่300เมตรด้วย
ปกติกับหลานผมมีวินัยอะไรต้องดุคือดุครับ แต่ตอนนั้นอยู่กัน 2 คนไม่อยากทะเลาะกันนอกสถานที เห็นปากคว่ำก็กลัวแล้วครับ 5555
จริงๆ ไม่มีใครชอบงานด่วนเท่าไหร่ครับ จริงแบบที่คุณต่อบอก เที่ยวก็ไม่ได้เต็มที่อะไร แต่....พวกผมก็พยายามเต็มที่ที่สุดนั่นแหละครับ 5555 เพราะเราเป็นทีมเสริม เข้าไซต์นาทีแรกผมนี่เดินโง่ๆ เลย555 จนจับทางได้ เข้าใจงานได้

น่ารักดีนะคู่นี้ แม้ว่าจะมีโทรศัพท์มือถือ แต่ถ้าไม่มีไฟ หรือแบ็ตหมดก็ทำอะไรไม่ได้เลยเหมือนกัน

ขาดมือถือ
เหมือนขาดใจ
ใครหลายคนอาจคิดแบบนี้
โทรศัพท์พี่ก๋าเพิ่งเสีย
ไม่มีโทรศัพท์ใช้สองวัน
อยู่ได้นะครับ 555
เพราะปกติก็ไม่ค่อยได้โทรหาใครเลย
แถมพอใช้งานได้
กล้องก็เสียซะอีก 555

โทรศัพท์ถ้าลืมชาร์จแบตก็เป็นได้แค่ที่วางทับกระดาษ

อรุณสวัสดิ์ครับน้องต่อ

พี่ก๋าเจอคนที่ชอบมานั่งคุยด้วย
แต่ก็กดไลน์ดูตลอดเวลา
สักพักก็คุยธุระของตนเอง
แล้วก็ปล่อยให้เรานั่งอยู่ตรงนั้น
เป็นภาวะที่กระอักกระอ่วนดีครับ 5555

คุณต่อน่าจะลองไปงานวิ่งสักครั้งนะครับ ผมว่าประทับใจแน่นอน ของกินเยอะ สาว ๆ เพียบ เสียอย่างเดียวต้องตื่นแต่เช้านะครับ

สวัสดี จ้ะ น้องต่อ

ครูก็เห็นด้วยนะว่า ปัจจุบันนี้ มือถือ นับเป็น
ปัจจัยที่ 5 ไปแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างเราหาได้จาก
มือถือ ทำธุรกรรมต่าง ๆ ก็ใช้มือถือได้ เดินทางไป
ยังสถานที่ที่ เราไม่รคู้จัก ก็อาศัยมือถือบอกทาง
ได้ ถึงบางครั้งจะพาเราหลงทางไปบ้างก็ตาม
แต่ เมื่อมันทีคุณอนันต์ มันก็มีโทษมหันต์ได้
เช่นกัน มันเป็นตัวที่ทำให้สัมพันธภาพในบ้านเรา
ขาดหายไป สุขภาพก็แย่โดยเฉพาะต้นคอ นะ อิอิ
โหวดหมวด การ์ตูน

เหนื่อยนัก พักก่อนครับ
ผมก็ออกมาทำงานต่างจังหวัดเหมือนกัน ดีที่ป่วยดีขึ้นแล้ว 5555

ชาร์จแบตสำคัญจริงค่ะคุณต่อ
โดยเฉพาะยามเกิดอะไรฉุกเฉิน
มีมือถือก็อุ่นใจ ช่วยได้มากๆค่ะ

ขอบคุณคุณต่อสำหรับกำลังใจด้วยนะคะ

อรุณสวัสดิ์ครับน้องต่อ

ในยุคนึง
พี่ก๋าทึ่งกับความมุ่งมั่นตั้งใจของคนญี่ปุ่นมากๆ


โดยเฉพาะช่วงหลังสงครามที่ตนเองพ่ายแพ้
แล้วเค้าก็ใช้เวลาไม่กี่ปีกลับมาเป็นประเทศผู้ชนะทางการค้า
แต่เมื่อเวลาผ่านไป
ประเทศก็เริ่มตกต่ำลงไปเรื่อยๆ
กลายเป็นจีนที่กลับมาผงาดอีกครั้ง
เยอรมันก็ใช่

ส่วนประเทศเรานั้น
คงต้องรอดูต่อไปครับว่าจะเป็นอย่างไร

สวัสดีคะคุณต่อ..

เพิ่งส่งงานตะพาบคะ..

เลยตามอ่านของเพื่อนๆบ้าง..

แต่ละท่าน สนุกดีคะ..อ่านเพลินดี..

ขอบคุณจ้าคุณต่อ
อย่าลืมไปหามาดูนะ

สวัสดีค่ะคุณต่อ
จะว่าไปตอนนี้มือถือน่าจะใช้บ่อยกว่ายารักษาโรคแล้วนะคะ

การเมืองไทยตอนนี้
เหมือนนิยายซ่อนเงื่อนหักมุม
เดาอะไรไม่ถูกเลยครับ 555

"โทรศัพท์มือถือนั่นเอง ก่อนออกจากบ้านต้องชาร์จแบตให้เต็ม"

จริงด้วยค่ะ ถ้าไม่มีแบต ลำบากมาก
ยิ่งหลงทาง จะเครียดมากกก เพราะ
ติดต่อใครไม่ได้ด้วย

อรุณสวัสดิ์ครับน้องต่อ

ชัยชนะที่ยิ่งใหญ่
มันจะเต็มเปี่ยมอยู่ในความทรงจำเลยนะครับ

อรุณสวัสดิ์ครับน้องต่อ

สวัสดีค่ะคุณต่อ

มือถือนี่ขาดไม่ได้จริงๆนะคะ
แต่พี่อยู่ ตจว. บางครั้งก่อนออกจากบ้านคิดว่าไม่เอาไปล่ะ ขี้เกียจหยิบ
นี่คือต้องดูให้พร้อมค่ะ ว่าเราไม่ต้องการใช้จริงๆ ก็ไม่พกติดตัวไปค่ะ

แต่ก็มีบางครั้งพกเงินสดไปซื้อเกินจำนวนเงิน ก็อดคิดถึงมือถือไม่ได้เหมือนกันนะคะ
เพราะถ้ามีมือถือ เราก็ใช้สแกนจ่ายได้

ขอให้ความเหนื่อยลดลงนะคะ

จากบล๊อก

ไม่ติดมือถือน่ะดีแล้วครับ โลกเรามีอะไรให้เอ็นจอยอีกเยอะ มากกว่าใช้ชีวิตอยู่ในมือถือ
แต่ก็ต้องยอมรับว่า การทำงานเราใช้มือถือตลอดเลย และบางทีมันก็มีประโยชน์ อย่างที่คุณต่อบอกว่าเอาไว้ฟังพอร์ดแคชนี่แหละครับ

จริงๆ มันไม่เสียก็ไม่ต้องเปลี่ยนหรอกครับ ถ้าไม่ได้ติดเทคโนโลยี หรือต้องการสเปกใหม่ๆ อะไร แต่ของผมมันชอบพัง คือใช้งานดุไปหน่อยนี่แหละครับ เมาแล้วตกจอแตก โดดน้ำแล้วมือถือตกพื้นก่อนกลิ้งตกน้ำ .....

อ่ะใช่ครับ การหยิบกุญแจรถมันชินมือ คือไว้แล้วอุ่นในว่ากุญแจอยู่กับเรา 5555
จริงครับ กระบอกน้ำกับต่างประเทศจำเป็นมาก เสียดายที่น้ำประปะที่ไทยกินไม่ได้ ใครบอกกินได้ กินก่อนเลยครับ 55555 คุณต่อต้องเหมือนเพื่อนผมที่ชื่อเทปแน่นอน ที่มีของที่เวลาจำเป็นมันเยี่ยมมากๆ อยู่ ส่วนผม เป็นอีกประเภทตรงข้ามครับ ไม่เคยมีอะไรเลยมีแต่ตัว

พี่ก๋าชอบคำคมที่บอกว่า

จุดไฟ
ดีกว่าด่าความมืด

มันปรับใช้ได้หลายเรื่องในชีวิตเลยครับ

ขอบคุณทุกคนที่แวะมาเยี่ยมบล็อกนะครับ