Group Blog
All Blog |
Side story II Story I ปอมเข้าทำงานที่บริษัทใหม่ได้ไม่นาน พนักงานเก่ายกทีมกันลาออกกว่าครึ่ง ปอมเองก็ไม่ทราบสาเหตุ บริษัทเลยต้องรับคนใหม่เข้ามาพอสมควร หนึ่งในนั้นเป็นน้องที่จบ ปวช. อายุยังไม่ถึง 20 ปี แต่น้องตั้งใจทำงาน สอนอะไรครั้งเดียวทำได้ วันหนึ่งน้องมาบอกปอมว่า น้องไปสอบเรียนต่อปริญญาตรีภาคค่ำ สอบได้แล้ว แต่ติดตรงต้องขอออกจากที่ทำงานก่อนเวลา 1 ชั่วโมงในบางวันที่มีเรียน ตอนนั้นปอมก็เป็นพนักงานตัวเล็ก ต้องขออนุญาตผู้จัดการฝ่ายบัญชีก่อน (ผู้จัดการฝ่ายภาษีลาออกไปพร้อมทีมเก่า) ในความเห็นปอม สิ่งที่ดีที่สุดที่ปอมจะให้ใครสักคนได้นั่นคือ " โอกาส " เมื่อน้องใฝ่ดีปอมควรส่งเสริม ตอนเข้าไปคุยกับผู้จัดการฝ่ายบัญชี ปอมโดนเหวี่ยงใส่ แม้จะได้อธิบายถึงผลดีของการให้น้องไปเรียน คุณปรีชาถามปอม 2 คำถาม 1. คุณจะอธิบายกับคนอื่นอย่างไร กับการที่คนของคุณออกก่อนเวลางาน มันเป็นการเอาเปรียบพนักงานคนอื่น 2. คุณจะทำอย่างไรหากเกิดความเสียหายจากการที่คนของคุณออกก่อนเวลางาน ปอมในวัย 20 กว่า ตอบคำถามทั้ง 2 ข้อว่า ในวันที่น้องมีเรียน ปอมจะให้น้องเริ่มทำงาน 1 ชั่วโมงก่อนเวลางาน และ ความเสียหายใดๆอันเกิดขึ้นจากการที่น้องออกก่อนเวลางาน ปอมขอน้อมรับความผิดนั้นเอง คุณปรีชาหน้าบึ้ง พร้อมพูดกับปอมอย่างโกรธๆว่า "ผมเตือนคุณแล้วนะ" ปอมรีบพนมมือไหว้พร้อมกล่าวขอบคุณและรีบเผ่นออกนอกห้องท่านผู้จัดการอย่างไว ปอมมารู้ที่หลังว่า ที่ปอมโดนโกรธ เพราะก่อนหน้านั้นมีเด็กแผนกบัญชีไปสอบพร้อมน้องแผนกปอม (พวกเขาเป็นเพื่อนกัน ชวนกันไปสอบ) และ พี่ฝ่ายบัญชีได้ไปขอให้น้องออกก่อนเวลาทำงานเหมือนปอม แต่ไม่ได้รับอนุญาต วันนี้ น้องที่น่าภาคภูมิใจของปอม เป็นใหญ่เป็นโต มีชีวิตที่ดี ...ด้วยความสามารถของน้องเอง  Story II ปอมอยู่ที่ตึกมณียาได้ไม่นาน ก็ย้ายมาอยู่ RCA สมัยนั้นยังกันดารมากๆ มีรถโครงการณ์วิ่ง หัวซอยท้ายซอย ปอมกับน้องๆบางทีก็ไปทานข้าวที่เพิงริมถนน พระราม 9 วันหนึ่งประมาณบ่าย 2 โมง ปอมกลับจากไปพบเจ้าหน้าที่กรมสรรพากร นั่งรถเมล์มาลงหน้าเพิง พบคุณยายนั่งขายทองม้วนอยู่ เวลานั้นไม่มีพนักงานมาทานข้าวแล้ว เพิงร้างแล้ว แดดก็ร้อนเปรี้ยง ปอมเดินไปหาคุณยาย แล้วถามว่า ทองม้วนหมดนี่คุณยายขายเท่าไหร่ ปอมเหมา คุณยายจะได้กลับบ้าน ปอมเดินเข้า office พร้อมถุงทองม้วนพะรุงพะรัง แจก ทุกแผนก ทุกชั้น ได้กินกันถ้วนหน้า เหตุการณ์คล้ายกันเกิดกับปอมเมื่อปีก่อน ปอมไปทำฟัน กำลังขับรถเข้าซอยกลับบ้าน ปอมเจอคุณยายถือของขาย ปอมเรียกคุณยายให้ตามปอมมา เดี๋ยวปอมหาที่แอบรถไม่ให้ขวางทางก่อน ปอมหาที่จอดได้ไม่ไกล คุณยายเดินตามปอมมา ปอมเปิดกระจกฝั่งข้างคนขับพร้อมบอกคุณยายว่าคุณยายอยากขายอะไร หยิบวางที่เบาะรถได้เลย คุณยายเริ่มต้นด้วยกล้วยตาก 2 แพค ตามมาด้วยข้าวเกรียบและขนมนานาชนิด รอจนคุณยายหยิบจนเป็นที่พอใจแล้ว ปอมถามราคา คุณยายบอก 380 บาท ปอมเลยให้คุณยายไป 500 บาท เรียกว่าสุขใจกันทั้ง 2 ฝ่าย ขนมของคุณยาย ปอมเอาไว้แจกเหล่าไรเดอร์ที่มาส่งของเพราะใกล้ช่วงปีใหม่ Story III ความที่ ที่ทำงานปอมกันดาร บางครั้งการนั่งรถเมล์กลับบ้านรถก็ติดมาก ปอมเคยเดินไปขึ้นเรือคลองแสนแสบแล้วไปลงสุดทางที่แถวสะพานผ่านฟ้า แต่โครงการณ์นั่งเรือของปอมก็ยุติลง เมื่อวันหนึ่งเรือวิ่งแรงจนน้ำเข้าปากปอม ปอมเลยย้ายมานั่งรถไฟที่สถานีคลองตันแทน ปอมกับเหล่าน้องๆเดินนับไม้หมอนรถไฟกันจนรองเท้าพังเป็นคู่ๆ บางวันเคราะห์หามยามซวย เดินมาถึงสถานีรถไฟแล้ว นายสถานีบอก วันนี้รถไฟเที่ยวนี้งดครับ ปกติปอมจะนั่ง(จริงๆยืนค่ะ) มาลงที่หัวลำโพง ความที่ปอมกับน้องๆดูโทรมมาก เคยมีคนมาทักเราว่า "มาหางานทำใช่ไหม" ปอมยิ้มให้กันกับน้อง เราคงดูยับเยินจริงๆ วันที่ปอมลาออก ... ปอมบอกน้องๆว่านี่ไม่ใช่การลาจาก ปอมแค่ออกไปดูลาดเลา ถ้าเข้าท่า ปอมจะมารับพวกเขาไปอยู่ PwC ด้วยกัน 
ปอมขอมาคั่นจังหวะ ตอบ อ. เต๊ะ นะคะ
ภาพประกอบที่ดูเหมือนผัดกระเพรา เป็นของว่างที่เรียกว่า "ม้าฮ่อ" ค่ะ มักใช้ผลไม้ที่มีรสเปรี้ยวเช่น ส้ม สับปะรด ส่วนที่เหมือนผัดกระเพราจะคล้ายๆไส้สาคูไส้หมูค่ะ เป็นอีกของว่างที่ปอมชอบมาก ตอนเล็กๆคุณยายชอบทำขนม ของว่างให้หลานๆทาน ครอบครัวคุณยาย ทำงานในห้องเครื่องเจ้านายพระองค์หนึ่ง ปอมเลยได้ทานอะไรอร่อยๆเวลามาบ้านคุณตา คิดถึง คุณยายจัง  โดย: กาปอมซ่า
 วันที่: 15 มิถุนายน 2568 เวลา:20:33:54 น. |
กาปอมซ่า
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [?] กาปอม....เป็นกิ้งก่าตัวอวบ.... อารมณ์ดี เฮฮา ร่าเริง หัวเราะเก่ง..... ชอบสรรหาของอร่อยๆหม่ำ..... ชอบถ่ายรูป เน้นรูป ดอกไม้ ตุ๊กตาหมี และ ของกิน.... โดยเฉพาะขนม..หุ...หุ ตอนแรกชอบหาขนมมาแจกคนรอบข้าง....ถูกกล่าวหาว่าทำให้คนอื่นอ้วน...เพื่อให้ตัวเองดูดี ปอมเลยส่งภาพของกินให้แทน.... คนดูภาพก็ไม่อ้วน...... เว้นแต่ท่านทั้งหลาย...ยั้งใจไม่อยู่แล้วไปหาของจริงหม่ำ อันนี้ว่ากันไม่ได้นะจ๊ะ จริงๆแล้วปอมชอบเล่นตุ๊กตาหมี...ชอบอ่านหนังสือ...ชอบเขียนบันทึก....เขียนกลอน......กำลังหัดเขียนเรื่องสั้น . . . ปอมชอบอยู่ท่ามกลางเพื่อนฝูงเยอะๆ อ้อ.....ชอบดูดาว และรักวิชาดาราศาสตร์มากๆด้วยจ้า Friends Blog
Link |
||||||||||||||||
ที่ทำงานเก่า อาจารย์เตีะ ที่สนามบินนี่ เป็นรัฐวิสาหกิจ แต่พนักงานส่วนใหญ่ ก็มาจากข้าราชการเก่า เก๋าๆทั้งนั้น เช้ามาทำงานกว่าจะกินกาแฟกินข้าวเสร็จ เดินไปเดินมา จะเริ่มทำงานได้ก้ปาเข้าไป10โมง 555
พอ 11โมง ออกไปกินข้าวกัน กว่าจะกลับมาอีกทีก็บ่าย2 ยิ่งถ้ามีกินเหล้ายาปลาปิ้งด้วยก็หายไปเลย555
จริงๆน้ำใจเป็นสิ่งสำคัญที่จะมัดใจพนักงาน อาจารย์เคยเจอหัวหน้าใจดี
งานแยะ ทำที่ทำงานไม่ทัน ยังหอบงานเอาไปทำที่บ้านให้เลยด้วย
แต่ถ้าเจอหัวหน้าเห็นแก่ตัว งานเร่งๆนี่ อาจารย์เต๊ะ ลาพักร้อนมันเลย 555
เรื่องที่ 2 นี่การช่วยเหลือคนชรา ผู้ยากไร้ ด้อยกว่าเรานี่ เค้าจะซาบซึ้งและดีใจมากมาย น้องปอมเป็นคนมีจิตใจดีมากๆ แล้วถ้ามีโอกาส ตอบแทนเราเมื่อไหร่ เค้าจะไม่เคยปฎิเสธ เราเลย
อาารย์เต๊ะไปสอนหนังสือที่มหาลัย แม่บ้าน คนทำความสะอาด ทำขนมมาขาย ก็ชอบช่วยอุดหนุนประจำ ลุงรปภนี่ อาจารย์เต๊ะก็ ซื้อน้ำซื้อขนมเลี้ยงอยู่บ่อยๆ เวลารถอาจารย์เต๊ะ ขับมาหาที่จอดนี่ แกจะกุลีกุจอรีบวิ่งหาที่จอดให้ประจำ น้ำใจเล็กๆน้อยๆนี่ มีค่าเสมอเลยนะครับ
ปล จานอาหารนี่ เหมือนออเดิฟ คล้ายๆผัดกระเพราวางบนส้มเลย เห็นแล้วหิวขึ้นมาทันที แฮร่ 555
ไขมันพอกตับคนเป็นกันแยะแต่ไม่ค่อยรู้ เพราะมันไม่มีอาการเลยเชียว ถ้าไม่ได้ไปตรวจเลือดหรืออุลตร้าซาวด พอรู้อีกทีก็จะเป็นมากแล้วด้วยซี้
ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วยจ๊ะ