:: กะก๋าแนะนำหนังสือ - วิถีแห่งบัวบาน ::
:: วิถีแห่งบัวบาน ::เขียน : ติช นัท ฮันห์ แปล : สุภาพร พงศ์พฤกษ์
“วิถีแห่งบัวบาน” คือ บทภาวนาที่ใช้ฝึกปฏิบัติจำนวน 34 บท การภาวนา คือ การแปรเปลี่ยนความคิดให้งอกงาม งอกเงย สงบ งาม มีสติระลึกรู้และเกิดสมาธิอย่างต่อเนื่อง
ผู้ฝึกฝนการภาวนา จะมองทุกอย่างอย่างลึกซึ้ง จะฟังอย่างตั้งใจ และกระทำสิ่งต่าง ๆ อย่างรู้ตัวทั่วพร้อม
“บทภาวนา” จึงถูกเขียนไว้ เพื่อให้ผู้ฝึกฝนตนได้ทบทวน ดึงสติกลับมาอยู่กับลมหายใจ ดึงลมหายใจให้กลับมาอยู่กับกิจกรรมต่าง ๆ ที่ทำ ดึงความคิดให้กลับมาอยู่กับความเป็นจริงในปัจจุบันขณะ
การภาวนาจึงสามารถกระทำได้ในทุกที่ ทุกเวลา ทุกขณะจิต ไม่ว่าขณะนั้นเรากำลังกลัว โกรธ หลง ไม่ว่าในขณะนั้นเรากำลังสุขหรือทุกข์ใจอยู่ก็ตาม
การตามลมหายใจของตนเองอย่างช้า ๆ หายใจเข้า หายใจออก หายใจเข้า หายใจออก กำหนดลมหายใจเข้า กำหนดลมหายใจออก กำหนดการภาวนาด้วยประโยคต่อประโยค เพื่อโน้มน้าวให้จิตไม่แส่ส่าย ไม่วอกแวกไปกับความคิดที่เกิดขึ้น
การภาวนา คือ การรู้ตัว เมื่อรู้ตัวจึงเห็นความจริงโดยสติที่แท้ รู้ตัวว่าลมหายใจกำลังเข้า รู้ตัวว่าลมหายใจกำลังออก รู้ตัวว่ากำลังโกรธ รู้ตัวว่าโกรธไปแล้วก็ไม่เกิดประโยชน์ รู้ตัวว่าการโกรธนั้นมีโทษ รู้ตัวจนไม่ถูกความโกรธครอบงำจิต และวางความโกรธนั้นลงได้ในที่สุด
บทภาวนาในเล่ม เริ่มตั้งแต่การตามลมหายใจ ผ่อนคลายอวัยวะทีละส่วน ไปจนถึงการฝึกระลึกรู้ถึงอสุภภาวะของตน ของคนที่เรารักหรือแม้แต่ของคนที่เราเกลียดชัง หลายบทภาวนา คือ การนำพระสูตรของพระพุทธองค์มาเขียนเป็นบทภาวนาสั้น ๆ มีลักษณะคล้ายบทกวี
ซึ่งผู้ฝึกฝนตนสามารถเลือกบทใดก็ได้ เพื่อนำมาฝึกร่วมไปกับการหายใจของตน การหมั่นฝึกภาวนาไปเรื่อย ๆ จะทำให้จิตใจสงบเย็น ประโยชน์ได้ที่จะได้รับ คือ สติจะอยู่กับตัวในทุกขณะที่กำลังทำกิจกรรม ไม่ว่าจะยืน เดิน นอน นั่ง หรือ ทำอะไรอยู่ก็ตาม
“ดอกบัวดอกนี้” มีอยู่แล้วในจิตของเราทุกคน แต่บัวจะบานหรือไม่บาน ก็ขึ้นอยู่แต่จิตของคนผู้นั้น ว่าจะกระจ่างแจ้งใสแจ่มด้วยจิตตื่นรู้ หรือหม่นหมองครองทุกข์เพราะจิตอันหลงผิด นั่นย่อมขึ้นอยู่กับคนผู้นั้นว่าจะฝึกฝนและมีสติในตนมากเพียงใด
Create Date : 24 กันยายน 2563 |
Last Update : 16 มกราคม 2564 8:13:31 น. |
|
13 comments
|
Counter : 758 Pageviews. |
|
|
|
|
ดูคุณอ้อซิโหวตอย่างเดียวไม่ทิ้งข้อความนะคุณก๋า