|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ความเศร้าของผี
ฉันได้รับข้อความทางโทรศัพท์มือถือจากเพื่อนชาวจีนที่อาศัยอยู่ในหอตึกเดียวกันกับฉัน เธอส่งมาบอกว่า รู้รึเปล่า ว่าเพิ่งมีคนฆ่าตัวตายที่ชั้น 3 ข้อความสั้นๆนี้ทำให้ฉันอยู่ไม่สุข ชักจะเดือดเนื้อร้อนใจ เสียบสันหลังวูบวาบ ฉิบหายแล้วไง ตายชั้น 3 กูอยู่ชั้น 4 ตามประสาวิญญาณแบบที่เห็นกันในทีวีมันก็น่าจะลอยๆหวิวๆ งี้มันก็มีสิทธิ์ลอยขึ้นมาถึงชั้น 4 ได้ไม่ยากล่ะสิ แต่ฉันจำเป็นต้องเก็บความอัดอั้นตันใจเอาไว้เพราะกำลังนั่งเรียนหนังสืออยู่ในห้องเรียน พอเลิกคาบฉันก็โทรกลับไปหาเพื่อนชาวจีนคนนั้น เสียงปลายสายเป็นเสียงกระซิบกระซาบ สรุปว่าเธอกำลังป่วยและบวกกับข่าวคนฆ่าตัวตาย เธอเลยรีบจรลีไปนอนบ้านแฟนเสียคืนนั้นเลย ฉันถามเพื่อนว่ารู้ข่าวนี้ได้ยังไง เพราะปกติเหตุการณ์แบบนี้ถ้าเกิดขึ้นในญี่ปุ่นมักจะถูกปิดเงียบเอาไว้ก่อนไม่ให้คนแตกตื่น เธอตอบมาว่าเพื่อนของเธอเป็นคนไปรู้มาอีกที น่าจะเกิดเหตุเมื่อคืนวาน เหล่ายามและผู้ดูแลหอต้องนัดประชุมกันยกใหญ่ แล้วสรุปว่าฆ่าตัวตายสำเร็จไหม ฉันถาม เธอก็ไม่ค่อยแน่ใจแต่ก็บอกว่าน่าจะอย่างนั้น ฉันก็แอบพะวงต่อไปอีกว่ามันจะเป็นการฆ่าตัวตายจริงหรือเปล่า ตามประสาคนดูโคนันและ CSI มากอย่างฉัน ไม่แน่บางทีอาจจะมีฆาตรกรโรคจิตแฝงตัวอาศัยอยู่ในหอนี้ก็เป็นได้ เธอก็เหมือนจะคล้อยตามฉันง่ายๆเสียอย่างนั้น ฉันเลยบอกว่างั้นขอให้มันเป็นการฆ่าตัวตายจริงๆเถอะก็แล้วกัน และฉันอยากจะรู้เหลือเกินว่าห้องของผู้ตายคือห้องเบอร์อะไร จะใช่ห้องที่อยู่ด้านล่างห้องฉันหรือเปล่า ถ้าเป็นอย่างนั้นวิญญาณก็ต้องลอยขึ้นมาโผล่ในห้องของฉันได้ง่ายมากเลยสิ แต่เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าห้องของผู้ตายเป็นห้องหมายเลขที่เท่าไหร่ ฉันเดินกลับเข้าหอด้วยท่าทีที่มีพิรุธ พยายามสอดส่องดูว่ามีใครมีอาการตื่นตระหนกอะไรบ้างหรือเปล่า โดยรวมทุกอย่างดูปกติดีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ฉันก็ยังแอบเห็นผู้ดูแลหอสองสามคนนั่งจับกลุ่มกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ฉันเดินผ่านพลางโบกมือทักทายก่อนจะเดินกลับเข้าห้องของฉันไป
สองสามวันหลังเทศกาลปีใหม่ ฉันได้รับตะเกียบเงินสไตล์เกาหลีคู่หนึ่ง หย่อนทิ้งเอาไว้ในตู้ไปรษณีย์ของฉัน ไม่มีจดหมาย โปสการ์ด หรือข้อความใดๆแนบมาด้วย มันเป็นตะเกียบที่สวยมาก มีปลอกเป็นผ้าไหมสีครามลายใบไม้และลวดลายตกแต่งตามสไตล์เกาหลี พร้อมสัญลักษณ์ลายขัดทำจากโลหะติดอยู่ ตัวตะเกียบเป็นสีเงินมีลวดลายดอกไม้และผีเสื้อตกแต่ง ฉันรู้สึกชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น ส่วนตัวฉันชอบใช้ตะเกียบเงินด้วยเพราะมันให้ความรู้สึกสบายมือ คีบง่ายแม้อาจจะลื่นไปหน่อย ฉันจึงหยิบเอากลับมาเก็บไว้ที่ห้อง ฉันคิดเอาไว้ว่าคงเป็นเพื่อนคนเกาหลีที่อยู่ในชั้นเดียวกันเอามาให้เป็นของขวัญปีใหม่ ฉันจึงส่งข้อความไปถามว่าใช่ของเขาหรือเปล่า แต่เขาตอบกลับมาว่าไม่ใช่ นอกจากเขาแล้ว ฉันก็นึกไม่ออกว่าจะมีคนเกาหลีคนไหนที่ฉันสนิทด้วยและอาศัยอยู่ในหอพักนี้อีกหรือเปล่า ฉันเล่าให้เพื่อนของฉันฟังติดตลกว่าคงมีใครสักคนแอบชอบแล้วเอาตะเกียบมาให้แน่ๆเพราะจะได้อยู่เป็นคู่ แต่เพื่อนฉันกลับตอบมาว่า เฮ้ย หรือว่ามันจะเป็นของคนที่ฆ่าตัวตายว่ะ?
ฉันตื่นนอนตั้งแต่ตี 5 เพราะวันนี้ฉันจะออกเดินทาง ฤดูหนาวใครๆก็รู้ว่ากลางวันนั้นแสนสั้น และกลางคืนก็แสนยาวนาน ต่อให้ 6 โมงเช้าก็ยังมืดตื๊ดตื๋อไม่ต่างจากเที่ยงคืน ฉันค่อยๆแง้มประตู้ห้อง ในมือถือกระทะกับไข่เตรียมจะออกมาทอดไข่กินเป็นอาหารเช้าที่ห้องครัวรวม โอย ทำไมข้างนอกมันทั้งมืดทั้งหนาวขนาดนี้เนี่ย ระบบไฟอัตโนมัติตรงทางเดินก็ไม่ทำงานอีกเพราะมันมักจะหยุดพักช่วงเช้ามืด ฉันจึงต้องเดินต๊อกแต๊กๆมาตามทางเดินมืดๆตามลำพังจนมาถึงห้องครัว ในขณะนี้อะไรๆที่เคยเป็นเรื่องธรรมดาแสนสามัญก็กลายเป็นเรื่องน่ากลัวไปหมด แค่จะออกมาทอดไข่ยังทำเอาฉันใจแป้ว เดินมาตามทางมืดๆก็ทึกทักไปเองว่ารู้สึกเหมือนมีอะไรวิ่งตามอยู่ข้างหลัง มองไปทางไหนก็มีเรื่องให้น่าหวาดเสียวไปหมด ไม่ว่าจะเปิดก๊อกน้ำ ล้างหน้า ฟังวิทยุ หรือแม้แต่สระผม การจากไปของชีวิตชีวิตหนึ่งนั้นได้สร้างผลกระทบให้แก่ฉันเป็นอย่างมากในยามที่ฉันต้องอาศัยอยู่ใกล้ชิดกับสถานที่เกิดเหตุและโดยเฉพาะในเวลาที่ฉันต้องอยู่คนเดียว
ในโตเกียว มหานครใหญ่อันดับหนึ่งของประเทศญี่ปุ่น เหตุการณ์รถไฟต้องหยุดทำงานกะทันหันเพราะวิ่งทับคนตายเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นแทบจะเรียกได้ว่าบ่อยมาก ฉันได้ยินมาว่าสถิติการฆ่าตัวตายของคนญี่ปุ่นสูงถึงปีละสามหมื่นคน และวิธีฆ่าตัวตายที่ได้รับความนิยมมากที่สุดก็คือการกระโดดลงรางรถไฟให้รถไฟวิ่งทับนี่ล่ะ ซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นตามมาหลังจากที่คนๆนั้นตายแล้วก็คือ หนึ่ง รถไฟต้องหยุดวิ่งกะทันหันเพราะต้องจัดการเก็บศพให้เรียบร้อย สอง เมื่อรถไฟหยุดวิ่ง นั่นหมายถึงผู้โดยสารที่ติดอยู่ในรถไฟกำลังจะไปถึงที่หมายช้าลงกว่าเดิม และในเมืองที่มีเวลาแบ่งให้กับประชากรน้อยมากๆอย่างโตเกียวนั้น การไปสายเพียงไม่กี่นาทีอาจกลายเป็นความผิดพลาดที่ใหญ่หลวงมากเลยก็ได้ สาม พอผู้โดยสารทุกคนในรถไฟรู้ว่าตัวเองกำลังจะไปทำงานสาย ก็จะเริ่มเกิดกระแสการก่นด่าไอ้คนที่บังอาจมากระโดดขวางทางรถไฟของข้า รู้บ้างมั้ยว่ามันทำให้คนอื่นเดือดร้อนเนี่ย อยากตายก็ไปตายที่อื่นสิ จะตายทั้งทียังจะพาลทำให้คนอื่นซวยตามไปด้วยอีก กระแสก่นด่าจะเกิดขึ้นทั้งทางปากเปล่าและแน่นอนทางโซเชียลมีเดีย โลกเสมือนในอินเตอร์เนท ที่พละกำลังความรุนแรงจะทวีคูณยิ่งขึ้นไปอีกเป็นสิบๆเท่าๆ ได้ยินมาว่าญาติของผู้ตายจะต้องจ่ายค่าเสียหายให้กับบริษัทรถไฟด้วย เพราะคนตายหนึ่งคนสร้างความเดือดร้อนให้กับคนอีกตั้งไม่รู้เท่าไหร่ ฉันลองนั่งนึกๆดูก็รู้สึกเห็นใจทั้งสองฝ่าย ครั้งแรกฉันเห็นใจคนที่ไปทำงานสายมากกว่าเพราะหลายๆคนเดือดร้อนจริง อย่างที่รู้กันว่าระบบการทำงานของญี่ปุ่นเคร่งครัดเรื่องความตรงต่อเวลามาก แต่พอลองนึกดูอีกที ฉันกลับรู้สึกเห็นใจผู้ตายมากยิ่งขึ้น แน่นอนล่ะว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะตัดสินใจฆ่าตัวตายอย่างจริงๆจังๆ และสาเหตุที่คนส่วนมากเลือกที่จะฆ่าตัวตายโดยการให้รถไฟทับนั้นก็อาจจะเป็นเพราะมันสร้างแรงกระเพื่อมได้มาก พวกเขาที่อาจจะเคยรู้สึกเหมือนเป็นคนที่ไม่มีความสำคัญอะไรในชีวิตก่อนตาย เป็นเพียงซากเดนของชีวิต อาจต้องการสื่ออะไรบางอย่างให้สังคมได้รับรู้ อยากที่จะตะโกนบอกให้โลกนี้ได้รับรู้ว่าพวกเขามีตัวตนอยู่จริง พวกคุณอาจจะไม่เคยรู้จัก ไม่เคยได้ยินชื่อพวกเขามาก่อน แต่ในวินาทีนั้นพวกเขาได้เข้าไปอยู่ในชีวิตของพวกคุณแล้ว น่าเสียดายที่หลายๆครั้งสาส์นเหล่านี้ที่พวกเขาต้องการที่จะสื่อ ไม่อาจตกไปถึงมือของผู้รับได้ เพราะในเมืองที่ทุกคนมัวแต่ยุ่งวุ่นวายอยู่กับเรื่องต่างๆมากมายในโลกใบนี้ มันไม่มีแม้แต่ที่ให้ผียืน
Create Date : 10 มกราคม 2555 |
|
28 comments |
Last Update : 10 มกราคม 2555 19:37:47 น. |
Counter : 10867 Pageviews. |
|
 |
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 10 มกราคม 2555 20:42:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: haiku 12 มกราคม 2555 19:09:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: Unravel 14 มกราคม 2555 18:17:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: haiku 23 มกราคม 2555 19:34:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: แด๋นฯ IP: 61.19.201.7 28 มกราคม 2555 18:37:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: haiku 14 กุมภาพันธ์ 2555 22:41:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: Dingtech 15 กุมภาพันธ์ 2555 16:31:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: haiku 13 เมษายน 2555 11:44:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: haiku 13 เมษายน 2555 11:45:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: minporee 17 กรกฎาคม 2555 15:02:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: haiku 4 สิงหาคม 2555 8:52:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 15 กันยายน 2555 6:02:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: haiku 25 ธันวาคม 2555 19:29:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: haiku 1 มกราคม 2557 13:57:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: Mariomab IP: 190.2.133.230 14 มิถุนายน 2564 10:48:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: BennieRar IP: 190.2.130.167 13 พฤศจิกายน 2564 5:06:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: Louisunalo IP: 89.38.97.125 11 ธันวาคม 2564 22:26:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: DJCharlesSyday IP: 92.119.179.84 8 กุมภาพันธ์ 2565 17:51:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: Richardsaisa IP: 213.159.38.90 15 พฤษภาคม 2565 13:57:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: MatthewhulsE IP: 45.132.194.17 2 ธันวาคม 2566 5:24:49 น. |
|
|
|
|
|
|
|
พูดถึงนี่ถ้าเป็นการฆ่าตัวตายที่เมืองไทยเรานะ ขึ้นหน้าหนึ่งรู้กันทั้งประเทศละ ไม่มีปิด โตเกียวนี่คงอยู่ไม่ได้ ขนาดปารีสกับกทม.ยังไม่ค่อยจะไหว ยังเขียนได้น่าอ่านตามเคยค่ะ ขำไปด้วยว่ากลัวผี นี่ก็อยากดูหนังผีไทยเรื่องลัดดาแลนด์ คิดมาสองเดือนละว่าจะดูดีไม่ดูดี เพราะเป็นคนกลัวผีแต่ก็อยากดู ฮ่า ๆๆ