พระจันทร์คืนนี้งามเป็นพิเศษ ดวงกลมโต และลอยอยู่เหนือเส้นขอบฟ้าเพียงไม่กี่คืบนิ้ว ฉันถึงกับหยุดชะงักเมื่อครั้นกระต่ายตัวนั้นหันมาหลิ่วตาให้ ราวกับต้องมนต์สะกด ฉันยืนนิ่งเป็นตอไม้ที่ค่อยๆถูกสายลมแห่งกาลเวลาผุกร่อนกัดกินเข้าไปถึงเนื้อหนังที่แห้งและแข็งกระด้างแถมจืดชืดเสียยิ่งกว่าอาหารนก พระจันทร์คืนนี้งดงามจริงๆ งามเสียจนฉันรู้สึกละอายที่จะจ้องมองมันอย่างหลงใหลได้ปลื้ม และถึงกับเผลอหลบสายตาโดยไม่ทันรู้ตัวเพียงเพราะความเขินอาย ฉันเบี่ยงบ่ายลานสายตาที่ซุกซนลงไปมองที่เวิ้งมหาสมุทรเบื้องล่าง เงาสะท้อนของดวงจันทร์ไหวระริกเป็นจังหวะแทงโก้ อา...ช่างงดงามเสียเหลือเกิน พระจันทร์คืนนี้ช่างดวงกลมโต และลอยนิ่งอยู่บนท้องฟ้าที่ดำมืดราวกับใครอุตริเอาไปแขวนไว้ ดวงจันทร์และเงาสะท้อนในมหาสมุทร ใครๆก็คงจะพอจินตนาการได้ แต่ไม่มีใครจินตนาการได้ถึงดวงจันทร์ที่ฉันเห็นในคืนนี้หรอก มันกลมใหญ่ยิ่งกว่าหัวแม่โป้ง ใหญ่ยิ่งกว่าหัวแม่เท้า ใหญ่ยิ่งกว่าหัวมนุษย์ ใหญ่ยิ่งกว่าหัวดวงอาทิตย์ พระจันทร์หันหน้ามามองฉันช้าๆแล้วเริ่มอ้าปากพูด ฉันฟังภาษาโลกพระจันทร์ไม่ออกหรอก แต่พระจันทร์กำลังพูดกับฉัน ฉันยังคงยืนนิ่งราวกับจิตได้หลุดออกไปเที่ยวนอกกายเนื้อเสียแล้ว คำพูดของพระจันทร์ล่องลอยออกมาเป็นตัวอักษรที่ฉันแปลไม่ได้ ฉันสาบานได้ว่าฉันเห็นตัวอักษรเหล่านั้นไหลออกมาเป็นคลื่นออกมาจากปากของพระจันทร์ สั่นระริกๆเหมือนกับคลื่นในมหาสมุทรนั่นแหละ และมันก็กำลังมุ่งตรงมาที่ฉัน ฉันไม่สามารถเข้าใจได้ว่าพระจันทร์กำลังพูดว่าอะไร ฉันอ่านไม่ออก แต่พระจันทร์กำลังยิ้ม เรากำลังพูดคุยกัน อย่าไปบอกใครเชียว ไม่มีใครรู้ แต่ฉันรู้ และฉันก็รู้ว่าพระจันทร์รู้