กับหญิงเรากวนใจ กับชายเรากวนตีน
<<
มิถุนายน 2554
 
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
19 มิถุนายน 2554

ผจญภัยในญี่ปุ่นแบบหมาป่าโดดเดี่ยว วันที่15.4 -ยอมอายเพื่อชาติ!-

จากเอนทรีก่อนผมเล่าข้ามไปตอนนึงครับ



หลังจากที่คุ้ยกองแผ่นเกมเพลย์สเตชั่นทั้ง1และ2อย่าเมามันผมก็เจอเข้ากับสิ่งที่อาจจะดึงเงินออกจากกระเป๋าของผมได้

สิ่งนั้นก็คือเกม Biohazard4 ของเพลย์2นั่นเอง

เกมนี้ออกมานานแล้วคือปี2548 แม้จะออกมาถึง5ปีแล้วแต่ผมก็ยังแปลกใจอยู่ดีที่เกมดังขนาดนี้โดนเอามาวางขายแบกะดิน

ทว่า...ผมก็ยังลังเลที่จะซื้ออยู่ดีเพราะเกมแผ่นนี้เป็นภาษาญี่ปุ่น

(ผมเล่นแต่ Resident evil ที่เป็นเวอร์ชั่นอังกฤษของเกมนี้น่ะครับ)

แต่เมื่อได้รู้ว่าเค้าขายที่ราคา300(หรือไม่ก็500)เยนนี่ความลังเลของผมก็หายไปโดยสิ้นเชิง

ถึงซื้อไปแล้วไม่เล่นแต่ราคานี้ก็เอาสามารถไปปล่อยต่อได้ไม่ยาก อิอิ

งั้นก็เช็คสภาพแผ่นแล้วก็จ่ายตังค์โลด

.
.
.

ความเงียบงันบังเกิดขึ้นกับผมไป3วิเมื่อเปิดกล่องใส่แผ่นเกมขึ้นมาแล้วกลายเป็นเกมอะไรก็ไม่รู้

พอบอกคนขายว่าเกมมันสับกันหวังจะให้คนขายช่วยหาให้หน่อยพี่แกก็ดันทำเฉยๆอีก

...ถ้าพี่มีเซอร์วิสมายด์ซักนิดพี่ช่วยไปหาแผ่นจากร้านอื่นมาขายผมก่อนได้มั้ยยยยยย



...ก็เป็นอันว่าที่ผมไม่ได้ของติดมือจากตลาดนี้มาเลยนี่ไม่ใช่ว่าผมงกนะครับ แค่ไม่มีดวงจะเสียเงินเท่านั้นเอง อิอิ



ตัดฉับมา ณ เวลา13.10กันต่อ...

ผมจดเวลาขึ้นรถไฟมาสองเวลาคือ 13.35และ13.55 กันไว้ก่อนถ้ามีเหตุให้ไปขึ้นเที่ยวแรกไม่ทัน

แล้วมันก็เกิดเหตุขึ้นมาจริงๆ...

ก็ร้านข้าวหน้าเนื้อ(อีกแล้ว)แบรนด์ Sukiya น่ะสิครับเป็นเหตุ



โอโคโนมิยากิ400เยนในตลาดนั่นเป็นแค่เชื้อเพลิงในการเดินตลาดครับหาใช่มื้อเที่ยงไม่

ทำให้การเดินจากสนามม้าไปสถานีรถไฟเที่ยวนี้ผมต้องสอดส่ายสายตาหาร้านกินข้าวเที่ยงไปด้วย

และสายตาในยามหิวก็สอดส่ายได้ดีทีเดียวครับที่มองเห็นโปสเตอร์เมนูทั้งๆที่เดินผ่านหน้าร้านไปหลายเมตรแล้ว อิอิ

(แบบนี้เรียกดวงจะเสียตังค์ครับ ตรงกันข้ามกับตอนจะซื้อแผ่นเกมเลย)



ร้านสุกิยะนี้ไม่มีตู้สั่งอาหารแบบหยอดเหรียญแต่ให้ไปสั่งกับพนักงานเอา

ผมเลือกนั่งหน้าเคาเตอร์แล้วหยิบเมนูขึ้นมาจิ้มให้พนักงานด้านในเคาเตอร์ดู

โดยส่วนตัวผมว่าแบบนี้ง่ายกว่าการสั่งกับตู้หยอดเหรียญเยอะครับ



ชุดนี้380เยนครับ ไม่รวมน้ำชาเพราะน้ำชาฟรี


หน้าตาแบบพร้อมกิน (ถ้าหน้าตาตอนกินแล้วพริกจะเยอะกว่านี้)




จากการที่กินกิวด้งมาแล้วทั้งสุกิยะ โยชิโนยะและมะสึยะ

ผมลำดับความอร่อยได้ ดังนี้

ที่1 โยชิโนยะ
ที่2 สุกิยะ
ที่3 มะสึยะ

...ความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ



นอกจากสายตาจะสอดส่ายหาร้านนั่งกินมื้อเที่ยงแล้ว

สายตาของผมยังสอดส่ายหาน้ำอัดลมแฟนต้ารสอะไรไม่รู้ที่มีลายข้างขวดเป็นรูปวัว! ซึ่งผมเจอแต่หมางเมินมันไปในเที่ยวขาไปสนามม้าตอนแรก

เสียดายว่าผมหาตู้ขายน้ำที่มีแฟนต้ารสนี้ไม่เจอเสียแล้ว

ดังนั้นถ้าคุณได้ไปญี่ปุ่นแล้วเจอน้ำแปลกๆแล้วนึกอยากลองกิน จงซื้อมันตั้งแต่ที่เจอครับ

มิเช่นนั้นคุณอาจจะหามันไม่เจอเมื่อคุณต้องการอยากจะกินมันจริงๆ



ในที่สุดผมก็มาถึงสถานีรถไฟก่อนเวลารถออกแบบชิลๆ

เมื่อซื้อตั๋วและไปรอรถที่ชานชลาแล้วผมเลยมีเวลาสำรวจเสื้อผ้าหน้าผมของตัวเอง

หน้าและผมอยู่ในสภาพดีไม่มีปัญหาแต่ว่าเสื้อยืดสีดำที่ใส่อยู่น่ะสิครับโดนการทัวร์ตลาดกว่า2ชั่วโมงทำเอาขี้เกลือขึ้นขาวเป็นหย่อมๆ

เพื่อไม่ให้คนญี่ปุ่นตราหน้ามาถึงคนไทยทั้งชาติได้ว่าใส่เสื้อมีขี้เกลือออกนอกบ้าน

ผมต้องรีบเปลี่ยนเสื้อให้เร็วที่สุด!

...เพราะรถกำลังจะมาในอีก2-3นาทีนี้แล้ว

ดังนั้นเพื่อประเทศชาติผมจำเป็นต้องเสียสละตัวเอง เอ่อ...ถอดเสื้อเปลี่ยนมันที่ชานชลานั่นแหละครับ



ขึ้นรถไฟตามเวลาที่วางไว้มาจนถึงสถานีนิปโปริ(Nippori)เท่ากับว่าการต่อรถเหลืออีกเพียงสายเดียวคือNarita Express

เมื่อรถขึ้นง่ายและเวลายังพอเหลือผมเลยไปเดินหาซื้อขนมปังไว้ตุนเป็นมื้อเย็นตอนอยู่สนามบิน

ก็ได้ขนมปังของยามาซากิ(อีกแล้ว)มา2ก้อน

ด้วยหน้าตาที่น่ากินผมก็ซัดมันไปทันที1ก้อนทั้งๆที่ไม่หิว แหะๆ


ขนมปังกลิ่นเมล่อนผสมช็อคชิพเคลือบน้ำตาล หน้าตาสวย-รสชาติดีครับ




เมื่อมาจนถึงเคาเตอร์ของยูไนเต็ดแอร์ไลน์ที่สนามบินนาริตะมุกยื่นเอกสารทั้งหมดไปให้ จนท. จัดการก็ใช้ไม่ได้ผล

เพราะที่นี่ไฮเทค ให้ผู้โดยสารออกตั๋วเองทางหน้าจอระบบสัมผัส

ในหน้าจอมีภาษาไทยให้เลือกด้วยแต่เมื่อผมกดไปได้ไม่เกิน3ขั้นตอนผมก็ต้องยอมแพ้ให้กับภาษาไทยที่แปลออกมาแบบทื่อๆแล้วเปลี่ยนเป็นภาษาอังกฤษ

ซึ่งก็พอกล้อมแกล้มออกตั๋วเองได้จนสำเร็จ ฟู่



เมื่อผ่านเข้ามาในส่วนผู้โดยสารขาออกแล้วผมก็เดินหาซื้อของฝากซื้อกลับบ้านตามออเดอร์

จากนั้นผมก็ไปนั่งรอเวลาเครื่องออกที่หน้าประตูที่37

ซึ่งกว่าจะเครื่องออกนั้นมันอีกตั้งเกือบ2ชั่วโมง

มันว่างซะจนผมต้องไปนั่งฆ่าเวลาในห้องส้วมแน่ะ



38579/584




 

Create Date : 19 มิถุนายน 2554
23 comments
Last Update : 19 มิถุนายน 2554 22:57:12 น.
Counter : 9536 Pageviews.

 

ขนมปังเมล่อนน่ากินง่า

ไปเข้าห้องส้วมฆ่าเวลา? จริงง่ะ ไม่เชื่อ 555

 

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 20 มิถุนายน 2554 16:03:56 น.  

 

"เพื่อประเทศชาติ..." เขียนได้ฮาดีค่ะ ชอบค่ะ

 

โดย: นา IP: 101.51.93.132 20 มิถุนายน 2554 22:15:14 น.  

 

ได้ยินว่าเเผ่นเกมส์ซื้อที่ญี่ปุ่นเอาไปเล่นต่างชาติไม่ได้ เเต่ที่เมืองไทยเล่นได้เพราะเรามีอะไรไม่ทราบปรับ
เช่น Wii ซื้อที่ญี่ปุ่นเอาไปเมกา เเผ่นเมกาจะลงเครื่องญี่ปุ่นไม่ได้ เเผ่นประเทศไหนก็ประเทศนั้น..

คุณคีย์ขอบคุณมากค่ะเรื่องนมถึ่วเขียว เเถบทุกคำต้องหาคำไทยเพรากลัวผิดเเม้กระทั่งคำว่า ตะไคร้ มะกูด ความรู้น้อยไปนิดค่ะ ขอบคุณคุณคีย์มากๆค่ะที่เเนะนำ
เเก้ไขเรียบร้อยเเล้วค่ะ..ไม่อายเพราะชินที่มีเพื่อนๆเตือนมาค่ะ

คิดถึงนะ..

 

โดย: YUCCA 20 มิถุนายน 2554 23:48:18 น.  

 

พี่คีย์ว่าอารายอาหย่อย ไอก็ว่าอันนั้นแหละ

 

โดย: I_sabai 21 มิถุนายน 2554 10:43:25 น.  

 

อยากลองชิมขนมปังกลิ่นเมล่อนจังเลยค่ะ
สีสวยจริงๆ ด้วย ท่าทางอร่อย

ขอบคุณที่แวะมาชมภาพทริปทะเลสาปนะคะ


 

โดย: diamondsky 21 มิถุนายน 2554 17:25:22 น.  

 

แวะมาเยี่ยมค่ะ
เปิดเข้ามาเจอรูปอาหาร
ร้อง อู้....เลยเรา
น่ากินทั้งนั้น

 

โดย: ต้นข้าวรวงรัก 21 มิถุนายน 2554 19:25:18 น.  

 

นั่นสิ ขนมปังเลม่อนหน้าตาสวย แถมยังรสชาติดีๆ น่าชิมมากเลยค่ะ

พ่อบ้านชอบทานค่ะ ทำเองทานเองอ้วนเองไงคะ ฝรั่งผู้ชายที่นี่ชอบโชว์เรื่องปิ้งย่างมากๆค่ะ แม่แอ๋นก็ปล่อยๆเค้าไป

 

โดย: anigia 22 มิถุนายน 2554 2:12:54 น.  

 

เห็นหัวข้อแล้วแอบฮาพอมาอ่านก็อมยิ้มตาม ใช้เวลาเที่ยวคุ้มมากเลยค่ะ อาหารก็น่าทานมากๆ เรื่องเกมส์นี่ดวงไม่เสียตังค์จริงๆ นะเออ ซื้อของที่เมืองจีนนี่ก็ต้องระวังเหมือนกันค่ะ

 

โดย: Thairabian 22 มิถุนายน 2554 18:47:45 น.  

 

เพิ่งเคยได้ยินค่ะ ขนมปังกลิ่นเมล่อนแถมมีช็อคชิพอีก
เห็นรูปแล้วก็อยากทานเลยค่ะ
เสียความรู้สึกนะคะ ตั้งใจจะซื้อของพอเปิดกล่องดู อ้าว!ไม่ใช่ ผิดอัน
แต่ยังไงก็ได้เซฟ 300 เยน ไปอิ่มท้องแทน

 

โดย: MamaBun 23 มิถุนายน 2554 7:24:44 น.  

 

เวลาทานอาหารที่ญี่ปุ่น
ง่ายที่สุดสำหรับเราคือ
เรียกพนักงานมาหยอดตู้ให้

 

โดย: Suessapple 25 มิถุนายน 2554 2:50:28 น.  

 

ไม่มีดวงเสียเงินเรื่องเกมส์ แต่มีดวงเสียเงินเรื่องกินนะ 5555+

ขนมปังภาพสุดท้ายน่ากินดีนะ

 

โดย: sierra whiskey charlie 27 มิถุนายน 2554 20:19:55 น.  

 

ขอบคุณสำหรับความห่วงใยที่มีให้กันเสมอนะคะ

ขอให้มีความสุข สดชื่น ไม่เจ็บไม่ป่วยนะคะ

 

โดย: ข้ามขอบฟ้า 29 มิถุนายน 2554 4:42:57 น.  

 

bio เกมส์ในดวงใจมิ้งเลยแหละพี่คีย์

 

โดย: pinkbuffy 29 มิถุนายน 2554 21:44:29 น.  

 

หุหุ น่าเสียดาย อุตสาห์ไปเดินทั้งทีน่าจะมีของอะไรติดไม้ติดมือมานะคะ

นี่ถ้ามีเวลาแนะนำให้อยู่ถึงตลาดวาย เพราะจะมีคนทั้งลดแลกแจกแถมกันอุตลุต

ที่เราไปคราวที่แล้วหลังจากสอยเสื้อกันหนาว 50 เยน กับโค้ท 1000 เยน

ก็ไปเจอร้านที่เค้าแจกชุดยุกาตะฟรี จะหยิบกี่ตัวก็ได้ เลยหยิบมา 2 ตัว ไว้เป็นของฝากเพื่อน อิอิ

 

โดย: harumi 30 มิถุนายน 2554 18:52:38 น.  

 

มาลงชื่อไว้ก่อน...
ตอนนี้อ่านไม่จบเนื่องจากง่วงนอนมาก ตาลายย
เด่วแวะมาอีกทีไปงีบก่องนะ ...ฟิ้ววววว

 

โดย: Sassy Imp 3 กรกฎาคม 2554 19:39:33 น.  

 

ขอข้าวจานนั้นเถอะคะ

ว่าแต่ ฆ่าเวลาตายไปกี่ตัวคะ ??? ฮ่าๆๆๆ

 

โดย: primany 12 กรกฎาคม 2554 23:15:09 น.  

 

สุดเลยอ่ะ ตั้งแต่พี่กินข้าวหน้าเนื้อมา พี่ก็ว่าโยชิโนย่านะอร่อยสุดๆ แต่แถวๆบ้านมีแต่สุกิยาอ่ะ

ว่าแต่กลับไทยมาแล้วหรอคะ

 

โดย: เราอุ้มนะ 14 กรกฎาคม 2554 5:20:04 น.  

 

แวะมาทักทายจ้า



Apple black friday dealsBlack Friday camera Deals Black Friday Canon PowerShot Sx20is Dell black friday saleHP Touchpad Black Friday saleBlack friday sony vaio

 

โดย: jaratse 8 ตุลาคม 2554 14:07:45 น.  

 



Happy Valentine's Day
Love & Hugs


。คุณคีย์ 。
幸せなバレンタインデー

 

โดย: YUCCA 14 กุมภาพันธ์ 2555 13:54:50 น.  

 

ฆ่าเวลานานเกินไปแร๊ะ
รีบกลับมาเขียนต่อเร็วๆ เน้อ

 

โดย: sierra whiskey charlie 18 มีนาคม 2555 21:33:08 น.  

 

อารายกัน หายไปเป็นปี ?
กลับมาด่วนค่ะ..คิดถึง

 

โดย: YUCCA 18 กรกฎาคม 2555 6:52:02 น.  

 

ยังไม่กลับมา ....

 

โดย: sierra whiskey charlie IP: 223.206.32.152 2 กุมภาพันธ์ 2556 1:01:02 น.  

 

หายไปนานเกินไปแล้วววว
กลับมาอัพเดทเรื่องราวต่อสิ

 

โดย: sierra whiskey charlie IP: 171.4.117.88 3 เมษายน 2556 20:55:31 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


kirofsky
Location :
ปทุมธานี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




บล็อกนี้ไม่ใช่บล็อกไร้สาระนะเพียงแต่...

แอบซ่อนสาระขนาดนาโนไว้ด้วยเทคโนโลยีใหม่ล่าสุด

ถ้าผู้อ่านท่านใดต้องการสาระควรปฏิบัติตัวดังนี้

- อดทนต่อความไร้สาระที่เคลือบไว้หลายชั้นซะเหลือเกิน

- ทำสมองเบลอๆ (แบบที่ทำตาเบลอเวลาดูภาพสามมิติ) แล้วคุณอาจจะมองเห็นสาระที่แอบซ่อนอยู่ระหว่างบรรทัด

- ติดตั้งตะแกรงกรองสาระตาละเอียดที่สุดไว้ที่สมอง (ถ้าตะแกรงไม่ละเอียดจะไม่เหลือสาระติดตะแกรงนะเออ)

- ถ้าทำตามทุกข้อแล้วยังหาสาระไม่เจอก็ไม่ต้องแปลกใจ จากข้อมูลของสถาบันเอลิด้า ปารีสระบุว่ามีผู้อ่านบล็อกนี้เพียง0.000186%เท่านั้นที่หาสาระเจอ

..ขอบคุณที่ทนอ่านจนจบครับ 555+
New Comments
[Add kirofsky's blog to your web]