BlogGang.com : : kirofsky : น้ำใจในโลตัส

น้ำใจในโลตัส

วันก่อนนู้นหลังจากวิ่งออกกำลังกายแถวบ้านตอนเย็นๆเสร็จ

ผมก็เกิดนึกขึ้นมาได้ว่าต้องไปซื้อมื้อเย็นที่โลตัสแถวบ้าน

ด้วยความขี้เกียจที่ไหนจะต้องเปิดประตูบ้าน แถมยังต้องถอดๆใส่ๆรองเท้าเพื่อขึ้นบ้านไปเอาเงิน

ผมเลยไปถามป๊าที่เดินออกกำลังกายเช่นกันว่ามีเงินติดตัวมามั่งมั้ย

คำตอบที่ได้คือ ไม่มี

ไม่เป็นไร ยังไงท่านแม่ก็คงไปโลตัสอยู่แล้ว ค่อยไปเอาเงินจากท่านแม่ละกัน

แต่เพื่อความแน่ใจโทรไปบ้านเช็คก่อนละกันว่าไปรึเปล่า

โทรไปคุณพี่ชายเป็นคนรับ บอกว่าท่านแม่ไปโลตัสแล้ว

โอเค ตามไป

พอถึงโลตัสผมก็เดินตามหาท่านแม่เพราะไม่งั้นก็ไม่มีเงินซื้อของ

ผมเดินดุ่มผ่านร้านโน้นร้านนี้ เดินมันจนทั่วโลตัส

จึงพบ...ว่าท่านแม่ไม่ได้มาโลตัส

ไม่สิ ท่านแม่อาจจะแอบหลบอยู่ตามซอกเล็กซอกน้อยก็ได้

หาอีกทีละกัน

ขณะที่กำลังทำใจว่าต้องกลับไปเอาเงินที่บ้านแล้วก็มีเสียงเรียกมาจากด้านหลัง

"มาหาแม่เหรอ" คุณป้าร้านน้ำเต้าหู้เจ้าประจำนั่นเอง

"ครับ ผมเพิ่งไปวิ่งมา นี่ก็จะมาเอาเงินที่แม่ไปซื้อของกินน่ะครับ"

"เอาเงินป้าไปก่อนมั้ยล่ะ แล้วพรุ่งนี้ค่อยมาคืน" ป้าพูดพร้อมยื่นแบงค์ร้อยมาให้ผม

"ไม่ต้องก็ได้ครับเพราะผมก็จะมาซื้อน้ำเต้าหู้ร้านป้านี่แหละ"

"เอาไปเถอะ จะได้ไว้ซื้ออย่างอื่นด้วยไง" ป้ายังคะยั้นคะยอต่อ

"ไม่เป็นไรครับ กะจะกินแต่น้ำเต้าหู้อย่างเดียวนี่แหละครับ" ไม่ได้ปากหวานนะครับ แต่มื้อเย็นไม่กินมาก แหะๆ

สุดท้ายผมไม่ได้น้ำเต้าหู้กลับไปกิน

แต่ได้ถั่วเขียวต้มน้ำตาล2ถุงกลับไปแทนเพราะน้ำเต้าหู้หมด 555

ฝันไปเถอะครับว่าเรื่องข้างบนจะเกิดขึ้นจริง

...ที่โลตัส