BlogGang.com : : kirofsky : ผจญภัยในญี่ปุ่นแบบหมาป่าโดดเดี่ยว วันที่3.2 -สุดสวิง-

ผจญภัยในญี่ปุ่นแบบหมาป่าโดดเดี่ยว วันที่3.2 -สุดสวิง-

หลังมื้อกลางวันคือไฮไลท์ของวันนี้ พวกเราทั้งบ้านจะไปโชว์"การตีกลองและการเต้นพื้นบ้านของชาวมาลี"ให้คนพิการที่ศูนย์แถวบ้านดู

คืออายูมิซังกะยารี่ซังเนี่ยเคยไปเที่ยวแถบแอฟริกามาหลายประเทศ

แล้วเกิดไปถูกใจกลองและการเต้นรำของชาวมาลีเข้า เลยศึกษามาจนช่ำชอง

แล้วกลับมาสอนให้กับคนในชุมชนที่สนใจและก็ไปเป็นอาสาสมัครเปิดแสดงให้กับคนที่ติดต่อเข้ามา (มีการทำใบปลิวติดประกาศและลงวารสารท้องถิ่น)

นั่นก็คือวูฟเฟอร์ที่มาที่นี่ทุกคนต้องมีส่วนร่วมในกิจกรรมนี้ด้วย!!! (ไม่รู้มาก่อนเลยนะเนี่ย

)

การฝึกสอนมือใหม่ทั้งหลาย (ผม ดีเวียซัง นี่จัง น่งจัง) มีก่อนการแสดง15นาที!!!

และนี่คือครั้งแรกที่ผมได้ตีกลองเป็นชิ้นเป็นอัน

ได้ซ้อมแค่15นาทีนี่ทำเอาผมเกร็งพอดูทีเดียว

นอกจากสมาชิกบ้านเราแล้ว ยังมีลูกศิษย์ชาวญี่ปุ่นของอายูมิซังและยารี่ซังมาร่วมด้วย

ทุกคนตีกลองและเต้นเก่งมาก บรรยากาศการแสดงก็สนุกกันสุดเหวี่ยง

ยิ่งเมื่อมารู้หลังการแสดงจบว่าเพิ่งหัดกันมาได้แค่1เดือนยิ่งทึ่งเข้าไปใหญ่

แต่สิ่งที่ประทับใจที่สุดหาใช่เรื่องฝีมือไม่แต่เป็นสาวญี่ปุ่นคนนั้นมากกว่า เอ้ย ไม่ใช่!

แต่เป็นความตั้งใจที่ทำเพื่อคนพิการมากกว่าซึ่งมันแสดงออกมาได้ชัดเจนมากในระหว่างการแสดง

ขอคารวะทุกคนไว้ ณ ที่นี้ครับ

...จนท สาวประจำศูนย์คนนั้นก็น่าประทับใจเช่นกัลลล

ศูนย์อยู่ใกล้ เดินไปก็ถึง
...ยารี่ซังลั้ลลามาก

ถึงแล้ว ตึกสวยเชียว ^ ^
...อายูมิซังขับรถขนกลองมา

หลังการแสดงจบสิ้นลงเราก็เคลื่อนย้ายไปสนามเด็กเล่นใกล้ๆเพื่อมีทติ้งกันต่อ

ก่อนไปก็แวะซื้อเสบียงที่ร้านสะดวกซื้อกันก่อน (เป็นร้านของยามาซากิด้วยนะ)

ขณะที่ผมยืนดูนมอยู่เพลินๆ (แน่นอนว่านมกล่องนะคร้าบ) ยารี่ซังก็บอกว่าหยิบเลย เจ๊เลี้ยง โชคดีจริงๆ

นอกจากอิ่มจังตังอยู่ครบจากนมกล่องแล้ว ยังได้อิ่มจังตังอยู่ครบจากของที่คนอื่นให้อีก

ที่ได้ลองชิมก็มี มันฝรั่งแผ่นของcalbee ไอติมนมฮอกไกโด ฮานามิยี่ห้อของญี่ปุ่น แล้วก็เซมเบ้ อิอิ

ก็แค่สนามเด็กเล่นในบ้านนอกอันห่างไกล...

สไลเดอร์จิ๊บๆ2อัน

อันนี้งบน้อยต้องใช้ลูกกลิ้งแทน...

มุมนี้มีเครื่องเล่นคล้ายๆชิงช้าอยู่อัน

ใกล้ๆเป็นม้า ไกลๆนั่นเป็นลูกรอกให้โหนเชือก

อีกด้านของสไลเดอร์เป็นฐานให้ปีนเล่น

ชาวญี่ปุ่นมีทติ้งกัน ชาวต่างชาติไปเล่นกันอยู่ 55

แวนฮูเทนอีกแล้ว กี่ร้านๆก็มีช็อกโกแลตยี่ห้อเดียว

(พอใช้)
ไอติมนมฮอกไกโดอร่อยพอประมาณ

ก่อนมื้อเย็นพาเจ้าเก็งกินี่ไปเดินเล่น

...ก็เบิ้ลอาหารยารี่ซังทุกมื้อมันก็ต้องออกแรงเพื่อเอาออกมั่ง แหะๆ

การพาเก็งกินี่เดินเล่นครั้งแรกนี้ฮารุซังอาสาพาไปเดินเส้นทางโปรดของเค้าก่อนเพื่อให้รู้จักทาง

และการพาหมาไปเดินเล่นของคนญี่ปุ่นจะต้องมีอุปกรณ์ที่ขาดไม่ได้เลยคือพลั่วอันเล็กๆ

เอาไว้คอยตักดินไว้กลบทุ่นระเบิดที่หมาปล่อยไว้ (ซึ่งผมไม่เคยเห็นคนไทยทำเลยให้ตาย)

(ส่วนถ้าอยู่ในเมืองก็จะต้องตักอึใส่ถุงไปทิ้งทีหลัง -อันนี้อ่านจากการ์ตูน-)

อ้อ และอีกอย่างนึงคือต้องมีสายจูงสุนัขด้วยนะ

เจ้าหมาน่อยเก็งกินี่ (มาจากชื่อกลอง

)

หลังจากพาหมาเดินเล่นเสร็จวันนี้ก็ไม่มีงานแล้ว รอกินข้าวอย่างเดียว

นับว่าวันนี้ทำงานน้อยมาก อิอิ

แต่ถึงงานหลวงจะหมดไปแต่งานราษฎ์นั้นสุมรออยู่เพียบ...ก็งานเขียนไดอารี่ยังไงล่ะ

แต่ละวันที่อยู่ญี่ปุ่นนี่มันช่างมีเรื่องให้เขียนเยอะเหลือเกินนนนน

กว่าจะเขียนเสร็จแล้วอาบน้ำนอนก็ล่อไปห้าทุ่มนู่น

15670/457

Create Date : 15 สิงหาคม 2553

Last Update : 17 สิงหาคม 2553 13:59:09 น.

10 comments

Counter : 1371 Pageviews.