BlogGang.com : : kirofsky : ผจญภัยในญี่ปุ่นแบบหมาป่าโดดเดี่ยว วันที่6 -เลี้ยงส่ง-

ผจญภัยในญี่ปุ่นแบบหมาป่าโดดเดี่ยว วันที่6 -เลี้ยงส่ง-

วันนี้ตื่นขึ้นมาไม่ต้องทำงานโรงงานขนมแต่พาเก็งกินี่ไปเดินเล่นแทน

พอกลับมาบ้านฮารุซังก็บอกว่าวันนี้อากาศดีมองเห็นฟูจิซังได้

จากนั้นก็กินข้าว เสร็จแล้วก็ไปทำงานข้างนอกต่อ

แต่วันนี้ไม่ได้ไปทำงานที่ไร่ แต่ไปบูรณะ Padoma Houseแทน

ฟูจิซังจากชั้นสองของบ้านอายูมิซัง

งานที่Padoma Houseวันนี้คงเป็นงานใหญ่ เพราะถึงขนาดเรียก2หนุ่มไต้หวันมาช่วยด้วย

และเมื่อไปถึงแล้วก็พบว่ามันเป็นงานใหญ่จริงๆ เพราะต้องเคลียร์พื้นที่โรงเลี้ยงไก่เก่าๆโทรมๆให้เรียบร้อย เพื่อที่อายูมิซังจะซ่อมมันในวันหลัง

ผม ดีเวียซัง นี่จังและน่งจังเริ่มงานของเราด้วยการถางหญ้ารอบๆโรงเลี้ยงไก่

เมื่อถางหญ้าข้างนอกเสร็จเราก็ย้ายไปเคลียร์ด้านในโรงเลี้ยงต่อ

ข้างในโรงเลี้ยงมีสมบัติเก่าเก็บมากมาย เช่น จอบ มีดตอนกิ่ง เคียว ผ้าใบเก่าและท่อนไม้

เนื่องจากถูกปล่อยทิ้งร้างไว้นานมาก พวกท่อนไม้ก็แทบไม่เหลือสภาพท่อน แต่ผุซะจนกลายเป็นเศษซะเกือบหมด

ด้ามจอบก็หักหมดแล้วเหลือแต่ใบจอบ แถมยังมีต้นไม้ขึ้นรกในโรงเลี้ยงอีก

งานเคลียร์ข้างในจึงหนักกว่าถางหญ้าข้างนอกมากนัก

นอกจากหนักกว่าแล้วยังสยิวกิ้วกว่าอีกด้วย เพราะมีอยู่ตอนนึง

ผมจะยกถังสแตนเลสเก่าๆที่วางอยู่กับพื้นไปทิ้ง พอยกถังขึ้นมาเท่านั้นแหละ

ก็พบงูขี้เซา(ไม่ใช่แมวเซานะ)นอนหลับสบายอารมณ์อยู่

งูตัวใหญ่เท่านิ้วก้อย แถมยาวซัก6-70เซนแถมกะลังนอนฝันหวานอยู่ถ้าผมจะปลิดชีพมันซะก็ง่ายซะยิ่งกว่าหาแฟน

แต่คนถือศีลห้า หน้าตาดีอย่างผมไม่ทำครับ

ผมเรียกผู้อาวุโสสูงสุดอย่างฮิโร่ซังมา แล้วถามว่า "จะกินมั้ย"

.
.
.
ไม่ใช่! ถามว่า"มีพิษมั้ย"

ฮิโร่ซังบอกว่าไม่มีแล้วจับไปโยนทิ้งอีกด้านนึง

เมื่องูโดนจับโยนทิ้งไปแล้วพวกเราก็ทำงานกันต่อ

...ด้วยใจหวิวๆ

ผมกับดีเวียซังเวลาจะยกอะไรขึ้นจากพื้นก็จะมีอาการระแวงนิดนึง ไม่จับปุ๊บยกปั๊บเหมือนก่อนเจองู

ส่วนคู่เกย์ เอ้ย สองหนุ่มไต้หวันนั่นรึ ไม่กล้าเข้ามาในโรงเลี้ยงไก่อีกเลย

พอเที่ยงเศษ ได้เวลาเลิกงานพวกเราก็ขึ้นรถกลับบ้านโดยอายูมิซังขับรถมารับ

พอขึ้นรถอายูมิซังก็บอกว่าวันนี้ฮารุซังจะกลับบ้านแล้ว เราจะไปส่งฮารุซังกัน

จากนั้นเราก็ไปที่จุดขึ้นรถบัสเพื่อรอให้ยารี่ซังพาฮารุซังมาสมทบ

ชั่วเวลาไม่นานรถของยารี่ซังก็พาพระเอกของงานมาถึง

...และงานเลี้ยงส่งก็เริ่มต้น

ทุกคนยกเว้นฮารุซังได้รับแจกจ่ายกลองไปคนละใบ แล้วเราก็เริ่มบรรเลงเพลงส่งฮารุซังกันตรงที่จอดรถนั่นแหละ

พอจบเพลงก็จับมือและกอดร่ำลาเป็นรายคน พอถึงช่วงนี้ฮารุซังน้ำตาซึมเลย 55

ภาพงานเลี้ยงส่งถ่ายโดยคนถูกเลี้ยงส่ง

ช่วงบ่ายก็ไปทำงานที่Padoma Houseต่ออีกรอบ แต่คราวนี้2หนุ่มไต้หวันไม่ได้ไปด้วยแล้ว

งานที่เหลือก็มีไม่มาก แค่เลาะมุ้งลวดเก่าออก

เลาะหลังคาสังกะสีที่โทรมๆออก แล้วก็เผาขยะที่เผาได้

(ที่นี่เค้าเอาจริงเรื่องแยกขยะมากครับ ...อยากให้บ้านเราทำได้มั่งจัง)

ราว2ชั่วโมงก็มาถึงการเผาเป็นขั้นตอนสุดท้าย

ด้วยฝีมือของมือเผาแบงค์กงเต้กอันดับต้นๆของตระกูลการเผาครั้งนี้คงใช้เวลาเผาไม่นาน

...แต่มันก็ไม่

ขยะที่จะเผาคือเศษไม้และฟาง ฟังดูก็เผาง่ายจะตายนะ ถ้าอีกครึ่งนึงไม่มีดินผสมอยู่

ฮิโร่ซังผู้เป็นประธานอาวุโสในพิธีฌาปนกิจคงจะเล็งเห็นว่าถ้ายังทู่ซี้เผาต่อไปข้าวเย็นที่จะได้กินอาจจะกลายเป็นข้าวดึกซะก่อน

ฮิโร่ซังจึงพรากท่อนไม้ออกจากกองไฟแล้วเอาน้ำพรมซะ

เป็นอันว่าข้าวเย็นวันนี้ก็ยังคงเป็นข้าวเย็นเช่นเดิม ฟู่

สภาพโรงเลี้ยงไก่หลังบูรณะแล้ว
...อยู่ติดดงฟุกิแสนอร่อยด้วย อิอิ

เมื่อเลิกงานตามเวลาปรกติ ผมก็เลยมีเวลาพาเก็งกินี่ไปเดินเล่น

เมื่อไปเส้นทางใหม่ก็ได้ภาพสวยๆมาอีก

สวนงามทำให้บ้านยิ่งดูสวย

เท่โคตร

ถึงจะไม่เห็นบ้านแต่ผมก็มั่นใจว่าสวย

คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายที่จะสามารถไปสัมผัสบรรยากาศญี่ปุ่นเก่าๆที่ Padoma Houseได้

เพราะวันมะรืนที่ผมจะไปนางาโน่ต่อต้องออกเดินทางแต่เช้า

ดังนั้นเพื่อจะได้ไม่ต้องรีบเร่งในวันเดินทางผมว่าคืนนี้แหละเหมาะที่สุดแล้ว

เพราะบ้านนั้นไม่มีห้องอาบน้ำผมและดีเวียซังจึงต้องอาบไปจากบ้านอายูมิซัง

กว่าจะอาบกว่าจะไปก็3ทุ่มเศษ

...ไม่ได้กลัวเรื่องมืด(แม้ว่าจะเดินตัดทุ่งหญ้าไปก็เถอะ)แต่กลัวความหนาวตอนเดินไปตะหาก

ขนาดเดินเอาผ้าห่มๆไปยังหนาวเลย

พอไปถึงPadoma Houseที่ไม่มีไฟฟ้า สิ่งแรกที่ทำก็คือจุดเตาผิง

จากนั้นก็ไม่มีอะไรให้ทำนอกจากนั่งคุยกะดีเวียซัง

ซึ่งมีตอนนึงดีเวียซังเล่าว่า ทุกวันนี้ในฝรั่งเศสก็ยังระลึกถึงและชื่นชมพระปิยมหาราชของเราชาวไทยอยู่

ฟังแล้วปลื้มใจจัง

...ที่นี่หนาวไปนิดแต่ก็หลับสบายมาก

18857/488

Create Date : 03 ตุลาคม 2553

Last Update : 5 ตุลาคม 2553 22:06:17 น.

12 comments

Counter : 1241 Pageviews.

ถ้าเป็นงูไม่มีพิษ เราไม่กลัวนะ แต่ถ้ามีพิษนี่อีกเรื่อง แหะๆ

จริงๆ เหรอ คนที่โน่นยังคิดถึงล้นเกล้ารัชกาลที่ ๕ อยู่เหรอคะ ปลื้มจัง ดีจังค่ะ

แหะๆ

รูปเยอะเหรอคะ นี่ขนาดแบ่งอัพสองบล็อกแล้วนา เง่อ

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 6 ตุลาคม 2553 เวลา:8:24:24 น.

หุๆ ทำไมอยากกินปูผัดกะเพราขึ้นมาอ่ะ

แล้วคงใกล้วันกลับแล้วสินะ
ใจหายแทนเลยอ่ะ

โดย: far_sexy1

วันที่: 6 ตุลาคม 2553 เวลา:13:52:17 น.

ขำน้ำตาไหลเลยคุณคีย์ ..จากประสบการณ์กินกล้วย
ฉาบมาทั้งชีวิต กร๊ากกกกก
กินอย่างอื่นบ้างก็ดีนะคะ 555

ตามมาเที่ยวญี่ปุ่นต่อ

คนถือศีล 5 จะกินมั๊ย 555 มุขกระจาย อิอิ
ชอบเรื่องที่เขียนมากค่ะ วันนี้จะส่งบล็อกคุณคีย์ให้น้องชายดูค่ะ

ฟังแล้วปลื้มจังเกี่ยวกับพระิปิยะ

โดย: coffeebake (CoffeeBake

) วันที่: 6 ตุลาคม 2553 เวลา:15:37:15 น.

ิคิคิ ที่จับงูโยนไปนี่.. โยนลงหม้อ.. รึเปล่าคะ..

บ้านน่ารักนะคะ ..

ริมรั้วบ้านทางน้ำไหล ยิ่งน่ารัก......... น่าไปวักน้ำเล่น......

มีปลา.....ให้จับ..มั้ยคะ.......... ปลากัด.......

โดย: poongie

วันที่: 6 ตุลาคม 2553 เวลา:19:12:56 น.

4 7 ครับ 4 7 ที่บล๊อกนี่ใบ้หวยหรือเปล่า 5555+
ชาลีก็ชอบทั้งสองเมนูเหมือนกันจ้า

ชอบบ้านของอายูมิซัง วิวสวยดีจังเลยนะ

โดย: sierra whiskey charlie

วันที่: 6 ตุลาคม 2553 เวลา:19:24:03 น.

ก็นั่นดิ ไปมา 2 รอบ ก็ซื้อก่อนขอวีซ่าตลอด แล้วก็ลุ้นๆ

ต่อไปนี้เค้าสัญญาว่าจะไม่ซื้อก่อนขอวีซ่าอีกแล้ว

ป.ล. บ้านทรงนั้นแปลกๆนะ แต่สวยอ่ะ

โดย: เก่ง (keng_toshi

) วันที่: 6 ตุลาคม 2553 เวลา:20:46:31 น.

หวัดดีตอนเย็นจ้า... ภูเขาฟูจิสวยและน่าไปเที่ยวมั่กๆค่ะ
ชอบอากาศแบบบ้านนอก สดชื่นดี เคยไปเที่ยวญี่ปุุ่นแต่อยู่ในเมืองค่ะบ้านเมืองเค้าสวยงามและสะอาดมากมายค่ะ

โดย: วาดะจัง

วันที่: 7 ตุลาคม 2553 เวลา:16:32:53 น.