จากบล๊อกก่อนหน้านี้ที่ผมเล่าไว้ว่า ผมไปไหว้พระ แต่ไป ๆ มาๆ ดันไปบนบานขอพรพระท่านเอาไว้ แถมเป็นการบนเรื่องไม่เป็นเรื่องซะด้วยนะครับ 5555 ตอนไปทำงานที่ฉะเชิงเทรา แล้วทำให้ผมต้องขับรถกลับไปแก้บนไข่ต้ม 200 ฟอง ย้อนไปก่อนหน้านั้นซัก  3 อาทิตย์  ทุกครั้งที่เดินเข้าไปที่บ้านแม่ที่พี่สาวกับหลานอยู่  ผมจะเห็นหลาน เดินไปเดินมาก็นั่งลงเล่นเปียโนเพลงเดิมๆ ซ้ำๆ อยู่ 2 เพลง เป็นแบบนี้ 2-3รอบ เท่าที่ผมเห็น แน่นอนว่าตอนผมไม่เห็นก็มี ดูลักษณะแล้วเหมือนซ้อมจะทำการแสดง ผมเลยถามเค้า "จะมีโชว์หรอคะ" "จะมีแข่งงงงง ค่ะ"   หลานพูดไป วิ่งกระโดดหมุนกระโปรงไปกลิ้งบนโซฟา "แข่งเมื่อไหร่อ่ะคะ" "ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถ้าได้เหรียญทองจะได้ไปญี่ปุ่น" เฮ้ย! เป็นเรื่อง! ผมฟังแล้วหันไปที่แม่ของเค้า แล้วพูดแบบไม่มีเสียงว่า  "แข่งไรวะ" ส่วนพี่สาวก็ขยับตัวเข้ามาใกล้ๆ แล้วเล่าให้ฟังเบาๆ  ว่าหลานได้รับเชิญให้แข่งเปียโนในรายการประจำปีรายการหนึ่ง ซึ่งมีรางวัลคือการได้ ควอลิฟาย ไปต่อรอบชิงที่ญี่ปุ่น ตอนถามหลาน หลานก็ตอบอย่างไม่ลังเลว่า  แข่ง โดยพี่สาวบอกว่า ตั้งแต่รู้ เค้าก็ขยันซ้อมขึ้นมาเอง เพราะเค้าอยากไปญี่ปุ่นมากๆ  และคิดว่านั่นคือรางวัลของการแข่งขัน พี่สาวก็บอกว่าเอ็นดูหลาน ส่วนผมนี่เป็นความสงสารครับ กลัวเค้าจะไม่ได้ไปญี่ปุ่นอย่างที่เค้าตั้งใจ "แต่ถึงจะได้หรือไม่ได้ ปีหน้าพี่ก็ว่าจะพาเค้าไปญี่ปุ่นอยู่ดีนะ" คำพูดนี้ของพี่สาว ทำผมสบายใจขึ้นมานิดนึง ว่าอย่างน้อย นายน้อยของผมก็จะไม่ผิดหวังเรื่องไปญี่ปุ่น เพราะจากที่คุยกัน หลานอยากไปญี่ปุ่นมากๆ  จากรายการทีวี และเห็นผมกับพ่อเค้าไปอยู่บ่อยๆ แต่การได้ไปเอง กับการควอลิฟายได้ไปความรู้สึกไม่น่าเหมือนกันว่ะ อันนี้ผมรู้สึกเป็นการส่วนตัว  ว่าถ้าเป็นตัวเอง ผมก็รู้ครับว่า การไปเองคือ รางวัลปลอบใจ แต่การได้ไปเพราะเข้ารอบ คือ ความสำเร็จ ก่อนที่ผมจะอ่านไฟล์รายละเอียดการแข่งขันในมือถือพี่สาว "จะไหวหรอ เรา 5 ขวบ ไปควอลิฟายกับรุ่น 8 ขวบ น้ำหนักมือก็สู้กันไม่ได้แล้วป่าว อายุห่างกันปีนึงสมองก็คนละเรื่องแล้วป่าว" ทีแรกก็ว่าไม่กังวล แต่พออ่านแล้วกังวลเลยครับ เพราะมันมีรุ่นอายุไม่เกิน 6 ขวบ แต่นี่หลานไปดวนกับรุ่นอายุไม่เกิน 8 ขวบ แล้วเด็ก 8 ขวบนี่ โตแล้วนะครับ หลานผมยังต้องอุ้มหนีแมงมุมอยู่เลย แล้วเพลงแรกนี่พอทน แต่เพลง 2 นี่ พอเลย เพราะตอนนี้หลานยังเล่นมือซ้ายไม่ได้เลยครับ!!!! แล้วพี่คิดอะไรวะ ให้ลงแข่งเพลงที่ตอนนี้ยังเล่นไม่ได้ "เดี๋ยวก็ได้ นี่ก็ใกล้แล้ว"  พี่บอก แต่ไอ่ที่ผมเห็นนี่คือ หลานเล่นมือขวา ส่วนพี่สาวเล่นมือซ้ายให้ข้างๆ กัน แล้วก็งึกๆ งักๆ  จนพอเค้าซ้อมกันเสร็จ ผมต้องเดินไปหยิบโน๊ตมาดู ก่อนจะลองซ้อมเพื่อให้ตัวเองเล่นได้อีก 1 คน จะได้ซ้อมให้หลานได้ ซึ่งหลักๆ แม่เค้าก็ซ้อมให้ครับ  นานๆ ที ผมจะไปซ้อมให้เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ แต่ทุกครั้งที่ผมมาเล่นกับเค้า  Performance เค้าเปลี่ยนไปทุกครั้ง ครั้งแรกมือซ้ายเล่นไม่ได้ เล่นขวาไปพร้อมกับผมเล่นซ้าย ครั้งถัดมา เค้าเล่นซ้าย ให้ผมเล่นขวา แล้วตรงจังหวะ ครั้งถัดมา เค้าเล่น 2 มือพร้อมกันได้เองจบ 1 หน้า ครั้งถัดมา เล่นจบเพลงแบบไม่ผิดเลย ครั้งถัดมา เล่นทีเดียว 2 เพลง ไม่ผิดเลย ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นภายใน 10 วัน เร็วมากครับ เร็วจนตกใจ ซึ่งหลานก็ไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตาซ้อมขนาดนั้นนะครับ เสาร์อาทิตย์ไปไปคาเฟ่เด็ก ไปเที่ยวกับเพื่อน เดินสายไปเที่ยวทั่ว แต่พี่บอกว่า กลับบ้านมาหรือก่อนออกจากบ้าน เค้าจะขอซ้อมอย่างน้อย 1 รอบในทุกวัน จนวันที่หลานแข่ง...... คิดว่าผมจะอยู่ไหนครับ......ฮอล์ที่เค้าแข่งใช่ไหม เปล่าเลยครับ!  ผมปาร์ตี้อยู่พัทยา ทั้งๆ ที่เป็นหวัดจนซม แต่แอลกอฮอล์ก็ดันทำให้มีแรงปาร์ตี้จนเที่ยงคืนได้ซะงั้น ซึ่งผมก็เป็นคนแรกที่แพ้บาย ขอแยกย้ายไปนอนนะครับ 55555 ตื่นเช้ามาที่พัทยา ผมก็รีบวีดีโอคอลไปให้กำลังใจหลาน ที่กำลังนั่งรถไปแข่งเปียโน อย่างสดใส สดชื่นดี  "เต็มที่นะคะ น้าปริ๊นซ์ขอให้ข้าวหอมได้ทำเต็มที่เหมือนที่ซ้อมมา" "เข้าใจแล้วค่ะ" หลานตอบแค่นั้น ก่อนจะชวนคุยเรื่องอื่นตามปกติ จนถึงเวลาแข่งขัน ผมนั่งดูไลฟ์การแข่งขันจากหน้าเพจรายการแข่งขัน ซึ่งผมไม่ได้ฟังแค่หลานเล่นคนเดียวนะครับ ผมฟังคนก่อนหน้ามาตั้งแต่คนแรกของรุ่นแข่งของหลาน  ซึ่งมีคนก่อนหน้ามาแล้วประมาณ 10-12 คนมาแล้วด้วย พอหลานเล่น ผมนี่เดินออกจากกลุ่มเพื่อนไปนั่งฟังเงียบ ๆในห้องน้ำ และพอหลานเล่นจบ ผมก็ไลน์ไปหาพี่สาวทันทีว่า "เตรียมพาสปอร์ตได้เลย" แต่พี่สาวยังไม่ได้อ่านทันทีครับ เพราะทันที่ที่หลานเล่นโน๊ตสุดท้ายจบ พี่สาวน้ำตาไหลร้องไห้ปลาบปลื้มอยู่ 555 เค้าก็คงดูประเมิณ Performance ได้ครับว่าขนาดนี้ 90+ คะแนนเต็ม 100 แน่นอน และนั่นละครับ.....สิ่งที่ผมยกมือไหว้พระท่านในวันนั้น ตัดมาที่วัด ในจังหวัดฉะเชิงเทรา ผมยกพนมมือไหว้พระ ก่อนที่จะขอพระท่านว่า "ขอให้ข้าวหอมแข่งเปียโนผ่านได้ไปญี่ปุ่น ไม่มีอุปสรรคด้วยครับ ถ้าเค้าได้ไป ผมจะกลับมาถวายไข่ต้ม 200ฟองภายใน 1 เดือน" เรื่องไม่เป็นเรื่องแต่ก็ที่พึ่งทางใจครับ 555 ปกติผมไม่ใช่คนพึ่งโชคพึ่งลางนะครับ เอาตนเป็นที่พึ่งแห่งตน แต่ครั้งนี้ เอาซักหน่อยครับ และครั้งนี้ ผมได้มายืนดูหลานขึ้นแสดงที่เอ็มควอเทียร์แล้วครับ ผมน่ะ ไม่ได้เล่นเปียโนเก่งเท่าพี่สาว ดังนั้น...ผมคงซ้อมให้เค้าได้อีกไม่กี่ปีแน่นอน 5555 เพราะออกจากสายคลาสิกมาเล่นป๊อบตั้งแต่มัธยมแล้ว แต่ตอนนี้ที่ยังซ้อมให้ได้ แล้วเห็นคนที่เราซ้อมให้มาอยู่บนเวทีอย่างงดงาม แม่งโคตรภาคภูมิใจเลยครับ สอนเด็กก็ว่าภูมิใจแล้ว แต่สอนหลานตัวเองมานี่ สุดยอดแห่งความภูมิใจจริงๆ  ตอนนี้หลานอ่านหนังสือได้เยอะแล้ว  ข้อความแชทในมือถือผมนี่ขึ้นจอเมื่อไหร่  อ่านออกเสียงเมื่อนั้น ซึ่งบล๊อกนี้ ผมบอกไว้ว่าจะให้เค้าดู พร้อมขอรูปเค้าเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นวันเสาร์.....คำสบถจะถูกลบไปนะครับ 5555555 เพลงที่มีคน "บังคับ" ให้ผมใช้........... ไม่ได้เข้าธีมเลย 5555555     Create Date : 02 ธันวาคม 2568 6 comments Last Update : 2 ธันวาคม 2568 23:25:10 น. Counter : 118 Pageviews. (โหวต blog นี้)  Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณกะว่าก๋า, คุณหอมกร, คุณThe Kop Civil, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณnewyorknurse

10 วันนั้นพอสำหรับความตั้งใจเสมอครับ พี่ก๋าเชื่อว่าข้าวหอมมีความสุขขณะเล่นเปียโน ดีใจกับก้าวแรกและก้าวต่อๆไปในเส้นทางดนตรีของน้องครับ น้าปริ๊นซ์น่าจะต้องบนไข่อีกหลายรอบแน่นอน 555   โดย: กะว่าก๋า 3 ธันวาคม 2568 5:06:47 น.

หลานเลิฟตัวยาวขึ้นเยอะจ้าปริ้น สงสัยจะสูงเหมือนน้า   โดย: หอมกร 3 ธันวาคม 2568 11:01:24 น.

สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์ หลานเก่งมากเลย แบบนี้เป็นพรสวรรค์แล้วนะ ขอแสดงความยินดีด้วยครับ ที่พึ่งทางใจก็ช่วยได้นะ ไข่ 200 ฟอง เยอะจริง ๆ ของพี่บนไข่ต้ม 50 ฟองว่าเยอะแล้วยังสู้ไม่ได้ 555 Avatar ภาคใหม่เตรียมตัวเข้าฉายแล้วใช่มั๊ยครับ   โดย: The Kop Civil 3 ธันวาคม 2568 15:39:07 น.

อภินิหารไข่ต้ม 200 ฟอง ... แอบฮา 555 แต่ใด ๆ คือความตั้งใจฝึกซ้อมของหลานรัก ฟ้าลิขิตหรือจะสู้มานะตน ส่งกำลังใจให้คนเก่ง สู้ต่อไปนะคะ   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 3 ธันวาคม 2568 16:18:28 น.

ว้าว นั่นไง ว่าแล้วเชียว ต้องไปแก้บนไข่ต้ม ก้ต้องวัดหลวงพ่อโสธรนี่แหละครับ 5555 เรื่องเปียโน นี่ไม่รู้เค้ามีแข่งรุ่น คนชราบ้างมั้ย 555 เพราะอาจารย์เต๊ะ ก็เล่นได้มือขวามือเดียวเหมือนกัน มือซ้ายไม่เคยเล่นได้เลย แยกประสาทไม่ได้ซักกะที แถมหัดเองไม่มีครูสอนอีกด้วยครับ แล้วของน้องนี่ แข่งข้ามรุ่นอีกตะหาก ต้องถือว่าเก่งมากๆเลยเชียวครับ แล้วนี่แค่ภายใน 10 วัน นี่ถือว่าเป็นอัจฉริยะข้ามคืนได้เลยนะครับ สุดยอดมากกก แต่ใดๆนี่ น้องจะเก่งได้ก็ด้วยแรงเชียร์ แรงใจ จากพ่อแม่ พี่ป้า น้าอา แบบน้องปริ๊นซืนี่แหละนะครับ ที่คอยเอาใจใส่ ดูแล ช่วยฝึกซ้อมและเล่นทางไสย สายมู มาหมด ไม่รู้ว่า นอกจากบนให้น้องเข้ารอบแล้วนี่ มีบนควายธนูไล่ขวิด คุ๋แข่งน้องด้วยหรือเปล่า เย้ย 5555555 แล้วบล็อกนี้ หลาน จะได้อ่านด้วย อุ๊ย ไม่รู้อาจารย์เต๊ะ เม้นท์เกิน เรท PG13 ไป 18+ หรือเปล่า แฮร่ ไม่มีนะครับ งั้นเรื่องที่บล็อก อาจารย์เต๊ะ ต้องเก็บไว้ก่อน ยังไม่เม้นท์ดีกว่า555 อันนั้น ถ้าให้เม้นท์ เดี๋ยวติดเรท อีกแน่นอน 555 ดีใจเรื่องความสำเร็จของหลานด้วยนะครับ และก็ขอบคุณกำลังใจเรื่องการผ่าตัดด้วย เคส อาจารย์เต๊ะ นี่ ส่องกล้องไม่ได้ครับ หมอบอกเป็นแยะ ต้องผ่าแบบเจ็บแยะๆครับ สายซาดิสท์ครับ 5555   โดย: multiple 5 ธันวาคม 2568 8:35:54 น.

"ท่วมหาดใหญ่ครั้งนี้ ผมเรียนรู้อะไรมาเตรียมตัวเยอะ การเป็นสายอุปกรณ์น่าจะมีประโยนช์ในช่วงภัยธรรมชาติ" น่าสนใจนะคะ เรามีแต่การซ้อมหนีไฟ แต่ไม่เคยมีการซ้อมเอาตัวรอดจากน้ำท่วมกันเลย แต่จะว่าไปแล้วก็ควรหาวิธีไม่ให้น้ำท่วมมากกว่า ซึ่งก็ต้องเป็นวาระแห่งชาติแล้วค่ะ สายอุปกรณ์ก็เตรียมไว้ค่ะ ... น่าเป็นโจทย์ตะพาบก็ดีนะเนี่ย 555   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 5 ธันวาคม 2568 11:42:49 น.