lliliil Work it harder, Make it better, Do it faster, Make us Stronger liilill
space
space
space
<<
ตุลาคม 2566
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
space
space
16 ตุลาคม 2566
space
space
space

ถนนสายนี้มีตะพาบ กม. ที่ 337 "เลี้ยงรุ่น"

ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตร ที่ 337

 

"เลี้ยงรุ่น"







 
โจทย์โดย  พี่ธัญ  tanjira










ครั้งนี้ส่งงานช้าหน่อยครับ เพราะพุธ-พฤหัส ที่ผ่านมา
ผมไปทำหน้าที่ล่าม ให้ลูกค้า ไป Audit Supplier 
ผมกับพัทตามไปดูแลลูกค้าและแปลภาษาให้
ซึ่งเอาจริงๆ ...... ผมก็ต้องอยู่ฝั่ง Supplier นะครับ 
เพราะนั่นคือ Supplier ของเรา และเราประสานงานให้ลูกค้าเข้า Audit 
ดังนั้น ผมแปล ก็ต้องแปลและอธิบายให้ดูดีไม่มีปัญหา
ช่วยถามไกด์ให้ซัพฯ เช่น .... ปกติcalibrateถี่แค่ บันทึกมีไหม เอาที่มีลายเซ็นต์มาดูครับ
Lead time นี่ยังไงครับ รวมเวลาติดต่อ วางแผน บวกไว้ซัก 1 วีคนะครับ
คือผมจะไกด์ไว้ว่าควรตอบแบบไหนให้จบง่าย ครบไม่มีเรื่อง
อันไหนที่ซัพฯตอบมา ฟังแล้วไม่เคลียร์ หรือจะเกิดคำถามต่อ
ผมก็จะแปลเท่าที่ควรตอบ หรือแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเองไปให้จบๆ 
ด้วยความที่ผมก็ต้องรู้ทุกอย่างอย่างละเอียดของซัพฯอยู่แล้วเลยช่วยกันได้ครับ
นี่คงเป็นสาเหตุที่วิศวกรเทคนิกต้องมาเป็นล่ามให้การ Audit 

ตกเย็น ผมกับพัทก็เอาลูกค้าซึ่งเป็น Auditor ไปจัดการกินดื่ม
คืนนั้น 4 คนจัดเบียร์ไป 3 ทาวน์ กะเอาให้ลง ซึ่งAuditor ก็พูดกันเบาๆ ว่า
หรือว่าพรุ่งนี้จะยกเลิกออดิท เพราะเมา....แต่ที่ไหนได้ เช้าก็ยังมาไหว แต่แฮ้งค์ 
ซึ่งผมกับพัทก็เมาจัดๆ ดีที่เช้ามาแล้วสบายดี เหมือนไม่มีอะไรเกิดเมื่อคืน



ส่วนศุกร์-อาทิตย์ไปต่างจังหวัด 
ถึงจะไปแบบชิลๆ เน้นพักผ่อน แต่ก็ไม่ได้ใช้โน้ตบุ๊คครับ






บล๊อกนี้ผมไม่มีรูปประกอบที่เกี่ยวกับงานเลี้ยงรุ่นเลยครับ
เพราะอยู่ในมือถือเครื่องเก่าแล้วผมไม่ได้ Syn มาที่เครื่องปัจจุบัน





ผมตอบคำถามจากโจทย์คราวๆ ก่อนตรงนี้ได้เลยครับ
รู้สึกอย่างไรกับงานเลี้ยงรุ่น?  รู้สึกรอว่าเมื่อไหร่จะถึงวันงานซักที
ชอบหรือไม่ชอบงานเลี้ยงรุ่น?  ชอบแน่นอนครับ
รู้สึกอย่างไรว่าเข้าร่วม? ต้องบอกว่าผมเป็น Extrovert ดังนั้นผมชอบงานสังสรรค์
โดยเฉพาะถ้าเป็นกับกลุ่มเพื่อนสนิท ชนิดพูดหยาบแค่ไหนก็ได้ไม่เขิน ผมชอบแน่นอน



จบแล้ว?  ยังสิครับ 55555  
สำหรับผม "รุ่น" สำคัญมาก ทั้งโรงเรียนมัธยม และมหาลัย
เพราะคือ Connection ล้วน ๆ
ทั้งโรงเรียนและคณะที่มหาลัยค่อนข้างเข้มข้นเรื่องรุ่นพี่รุ่นน้อง
ดังนั้น ถ้าเราเจอรุ่นพี่หรือรุ่นน้อง ต่อให้ไม่เคยเจอกันที่เลยตอนเรียน 
แต่พอรู้ เราก็พร้อมจะให้ previllage ในทันที
อย่างเช่น ผมเคยเจอรุ่นพี่ที่ห่างกันมากเป็น 10 รุ่น แต่พอรู้ว่าเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกัน
พี่เค้าก็พยายามยื่นโปรเจคมาให้ผมเสนอ และพยายามดันให้
ส่วนผม ถ้าผมได้ทำ งานก็จะไวกว่าชาวบ้าน ผมจะหาคิวลงให้เร็วที่สุด เหมือนกันครับ

รุ่นพี่รุ่นน้องมัธยมก็เหมือนกันครับ ถ้าธุรกิจไหนที่เป็นของรุ่นพี่รุ่นน้องกัน
ถ้าไม่ได้ต่างอย่างมีนัยสำคัญ ผมก็เลือกรุ่นโรงเรียนก่อน
จริงๆ ร้านเหล้าที่ผมชอบพาเพื่อนที่ทำงานขับรถกันไปนี่ก็ของรุ่นพี่โรงเรียนครับ
ซึ่งโรงเรียนผมใหญ่ นักเรียนเยอะมาก เรียกว่าถ้าขับรถบนถนนแถวบ้าน
รับรองได้ว่ายังไงก็ต้องเจอคนเรียนโรงเรียนเดียวกันมาก่อนแน่นอน





โรงเรียนผมไม่ได้มีงานเลี้ยงทุกปี  แต่จะมีเฉพาะเมื่อมีรุ่นที่ลงท้ายด้วย 0 หรือ 5
หมายความว่า เราจะได้มีงานเลี้ยงใหญ่ทุก ๆ 5 หรือ 10 ปี ซึ่งรับรองว่าโคตรตื่นเต้น
ปีนี้ก็กำลังจะมีงานใหญ่ในเดือน พฤศจิกา แต่ผมไม่ได้ไปร่วมแน่นอนครับ
เพราะตรงกับคิวที่ไปเที่ยว แถมเลื่อนไม่ได้ครับ มีปัจจัยอื่นที่เลื่อนไม่ได้
เสียดายมากครับ เพราะอย่างที่บอกว่าผมชอบไปงานเลี้ยงรุ่นมากๆ 


นอกจากการเป็นสายปาร์ตี้ สังสรรค์ ชอบเฮฮากับเพื่อนฝูงแล้ว 
เหตุผลรองที่จริงๆ ก็สำคัญก็คือ.......

"ไปเช็คเรทติ้ง"        55555555555555555
เออ...อาจฟังดูขำ แต่นี่สารภาพจากใจ 
ไม่ใช่แค่ผมหรอกครับ เอาจริงๆ คนอื่นก็เป็น สารภาพมาเถอะครับว่านิดนึงต้องแอบมี
ทุก 5 ปี 10 ปี คนเราเปลี่ยนไปมาก
ถ้าเราเปลี่ยนไปในทางที่ดี ไม่มีทางหรอกครับจะไปขยันลุกเดิน






จำได้ว่าครั้งแรกที่ผมร่วมงานเลี้ยงรุ่นใหญ่ของโรงเรียน ผมยังเรียนอยู่
นั่งๆ เรียนอยู่ในห้อง ก็มีอาจารย์ฝ่ายกิจกรรมเข้ามาขอ Break class 
ยืนมองไปทั่วห้อง ตอนนั้นทุกคนกลัวครับ เพราะอาจารย์คนนี้นอกจากเป็นฝ่ายกิจกรรมแล้ว
ก็เป็นฝ่ายปกครองด้วย แล้วสายตาแบบนี้ใครถูกทักขึ้นมาละดวงกุดแน่นอน
"อัศวิน ยืน"   เพื่อนในห้องคนนึงถูกเรียกยืนขึ้นคนแรก
"จิตราภรณ์ ยืนขึ้น"   ผู้หญิงก็มีโดนเรียก ตอนนี้ทุกคนก้มหน้าครับ กลัว!
"เงยหน้าขึ้นมากันให้หมด มองหน้าครู"  .... ใครไหวมองก่อนเลย ตรงนี้ไม่ไหว....
"ตรีภพ ยืน...3คนเดินออกมานอกห้อง"
หัวใจที่ร่วงไปอยู่ตาตุ่ม ได้ซื้อเข็มขัดใหม่แน่นอนกุ.... เพราะเข็มขัดผิดระเบียบ
พอไปยืนเรียงกันหน้าห้อง แต่ละคนนี่หายใจแรงเลยครับ  กลัวจัดๆ 55555
"3 คนไปเจอครูที่สนามบาสด้านห้องปกครอง คาบกิจกรรม ครูจะให้ไปแสดงในงานเลี้ยง"


ไม่รู้จะตกใจอะไรก่อน.....เพราะอาจารย์เดินจากไปโดยที่ยังไม่ได้บอกเลยว่า
จะให้เราไปทำการแสดงอะไร งานเลี้ยงอะไร แล้ว....ยังไงต่อ
แต่นั่นแหละครับ สุดท้ายก็ต้องทำการแสดงในวันงาน กับเพื่อนอีก 7-8คนได้

 

อีกครั้งนึง ผมอยู่มหาลัย
ซึ่งเป็นครั้งแรกที่จะได้กลับมาโรงเรียนในฐานะศิษย์เก่า 
นี่ก็ตื่นเต้ม แจ่มว้าวมาก เพราะอยากเจอเพื่อนๆ รุ่นพี่ รุ่นน้องที่เคยสนิทกัน
จำได้ว่าผมซวย เป็นหวัดแล้วเสียงหาย หายแบบหายไปเลยครับ
พูดออกมาแล้วไม่มีเสียง แถมหลอดลมอักเสบ 
เพื่อนก็โทรมาเยอะมาว่า จะมาไหมไอ่นั่นไอ่นี่ บอกก็ตอบโทรศัพท์เพื่อนไม่ได้
ต้องพิมไลน์ไปว่า "เมิงไลน์มา กุพูดไม่ได้" 5555
พอมาถึงงาน เพื่อนก็ถึงบางอ้อครับ ว่า เออ....เมิงพูดไม่ได้จริงๆ ด้วย
จำได้ว่าตลอดงาน ผมต้องใช้ ipad เขียนข้อความคุยกับเพื่อน
อ๋อไม่ใช่! ตอนนั้นผมมี Samsung note ก็เขียนในนั้นให้เพื่อนอ่านเอา
แต่เพื่อนก็คุยกับผมตลอดนะ เหมือนปกติ ไม่ได้น้อยลงเลย 55555


พอคนเริ่มเต็ม งานกำลังเริ่มไปได้ซักระยะ
จนมีช่วงว่างๆ ให้ทานอาหารเดินทักทายกันบ้าง
"ลุกเดินกันหน่อยไหมเพื่อน"   พีทสะกิดผม
"กลางรูนั้นเลยไหม"   ผมเขียนจอให้พีท
ซึ่งไม่ต้องพูดกันเยอะครับ ไอ่พีทยิ้มเหมือนมีอะไรในใจ เหมือนกันเห็นอะไรก่อนหน้านี้แหละ
มันแค่พยักหน้า หยิบทิชชูมาเช็ดปาก(กินกันอยู่ครับ แล้วลุกทันที)
"เดี๋ยวกุจะไปทักไอหมีหน่อย"  พีทหันมาบอก  ส่วนผมพยักหน้า
เดินไปถึงโต๊ะแถวกลาง พีทเดินไปทักทายเพื่อนตรงนั้น 
ส่วนผมก็ทักนิดหน่อย แล้วเดินไปหาเพื่อนแก๊งเตะบอลหลังเลิกเรียน
ตอนเดินกลับไอ่พีทก็ยิ้มๆ กลับมา แล้วพยายามพูดอะไรกับผมซักอย่าง
แต่ดนตรีดังเลยฟังไม่รู้เรื่อง เลยบอกให้กลับไปที่โต๊ะก่อน
พอถึงโต๊ะ ผมชูนิ้วเป็นเชิงว่า "เมิงพูดอีกรอบสิ"
"จ๊ะจ๋าแม่งสวยขึ้นเยอะมากๆ ว่ะ....."


ง้อววว์ กุว่าแล้วว่าเมิงต้องไม่ใช่แค่อยากทักไอ่หมี ร้อยวันพันปีไม่เห็นคิดถึงมัน
ผมยกโค้กขึ้นดื่มพร้อมยิ้มกวนตรีน ก่อนจะเขียนไอ่ที่ผมคิดให้มันอ่าน
"....นมจริงหรือนมทำวะ เมิงดูออกไหม...."
พูดไม่อายว่าผมนี่สำลักโค้กเมื่อก่อนทันที ก่อนจะเขียนเส็ดอี๊ก!!!!
ก่อนจะหันไปพูดสดๆ แบบไม่มีเสียง
"เชี้ย!"

จ๊ะจ๋าเป็นรุ่นน้องตัวท้อปครับ เมื่อก่อนเหมือนพีทจะมองๆ อยู่
แต่น้องเค้ามีแฟนเป็นรุ่นปีของเราอีกปีนึง พีทเลยไม่ได้สายต่อ
แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว น้องน่าจะไม่มีแฟน พีทก็ไม่มีแฟน
และตอนนี้พีทเป็นคนจัดว่าหล่อเลยครับ ทำจมูก ฉีดหน้า ดริฟวิตตามิน
และเหมือนว่าจะได้คุยกันอยู่พักนึงแล้วแยกย้าย 
นี่แหละครับ ความบันเทิงของงานเลี้ยงรุ่น 5555555


>>>>> คำตอบของผมคือ เมื่อเพื่อนพิมพ์ไลน์มาว่า  "มึง"  แล้วเงียบ



ส่วนผม ผมเดินเช็คเรทติ้งอย่างเดียวครับ ไม่เน้นอะไรติดไม้ติดมือกลับบ้าน
แถมในงานมีแฟนเก่าแอร์ อยู่ด้วย ผมก็ทำได้แค่นั่งมองผ่านๆ นานๆ ที
แต่ตอนเดินจะไปหาแฟน ขอยาฉีดยุง 
อยู่ๆ ก็มีใครซักคนวิ่งเข้ามาชนแขนผมแบบพอเซ
พอหันไปดู ก็เป็นรุ่นน้องคนนึงที่เกาะแขนผมอยู่แน่น

"พี่ปริ๊นซ์!!!! จำหนูได้ไหม"  น้องคนนั้นยิ้มกว้าง เสียงดูตื่นเต้นดีใจ
ผมนี่มองอยู่พักนึง.... "จำได้"  เฮ้ยผมจำได้จริงๆ ไม่ได้อำ
"น้องมื้น เรียนที่ไหน"  บอกแล้วว่าผมจำได้ 
"เฮ้ย! ไมเสียงพี่เป็นนั้นอ่ะ  แต่โคตรเซ็กซี่เลยอ่ะ หนูเขิน"  ก่อนจะท่าเขิน...
"เนี้ย อยากเข้าธรรมศาสตร์ตามพี่ แต่สอบไม่ได้ หนูเลยไปเรียนใกล้ๆพี่"
"ที่ไหนอ่ะ"
"ม.กรุงเทพไง----- ถึงหนูไม่เจอพี่ แต่หนูรู้ว่าพี่ต้องผ่านทุกวัน"  
คือน้องเป็นสายสดใส สดใสแบบการ์ตูนเลยครับ
น้องมิ้นเป็นคนน่ารัก ตลก ๆ ดีครับ แรก ๆ ผมไม่ชินเลย 5555

น้องมิ้นเข้ามาทักผมครั้งแรกตอน ม.3 น้องอยู่ ม.2 
เวลาเดินสวนกันเวลาเปลี่ยนคาบเรียน น้องมิ้นจะสะกิดเรียก หรือจะโกนเรียกเสมอ
ถ้าไม่ได้รีบ น้องก็จะวิ่งเข้าชาร์ตมาเกาะแขน ยิ้มกว้าง คุยนั้นคุยนี่
พร้อมออกตัวว่า "หนูโคตรปลื้มพี่เลย ให้หนูเป็นแฟนคลับพี่นะ"
งงมากครับ ครั้งแรก ผมก็ยืนตัวแข็งๆ ยิ้มเกร็งๆ พูดแค่ "อือ...."
แต่สิ่งที่น้องคุยด้วย น้องไม่ได้คุยจีบหรืออะไรเลยครับ
ทุกวันที่วิ่งเข้ามาจับไม้จับมือ เอาของเล็ก ๆ น้อยๆ มาให้
เช่น ที่คาดผม ป๊อกกี้ซักกล่อง ไอติมฟรีวันเด็ก งี้ครับ 55555
คือน้องน่าตกใจ แต่จริงๆ เค้าน่ารัก ไม่มีอะไร และไม่ได้คิดอะไรเกินกว่านั้น



และปีก่อนหน้านี้ ผมกลับไปงานเลี้ยงรุ่นอีก
หลังจากทำงานไปได้ซักพัก 
บอกเลยว่า ก็ยังคงตื่นเต้นทุกครั้ง ด้วยเหตุผลเดิมครับ อยากเจอเพื่อน
งวดนี้ผมไปแบบพร้อมมาก เสียงพร้อม กายพร้อม ใจพร้อม 5555
แต่ครั้งนี้ผมไม่ได้ชวนพีทเดินแล้วครับ เพราะพีทมีแฟน
อ่า.....ผมก็มีแฟนสินะ  แถมแฟนก็นั่งอยู่แถวๆ นั้นด้วย......
แต่มีอีเว้นใหญ่ครับ คือการสร้างความกล้าให้กับ
หมอออฟ
ที่เพิ่งเลิกกับแฟนที่คบกันมา 10 ปี.....ใช่ครับ แฟนก่าไอ่หมอก็เรียนที่เดียวกัน
แต่ครั้งนี้เค้าไม่มา เพราะติดคดีความ 
เพื่อนในกลุ่มเลยส่งผมกับตั้มมาเป็นพี่เลี้ยง สอนหมอให้รู้จักหาสาว
เพราะมันบอกว่า 10 ปีที่มีแฟน มันลืมการเข้าหาหรือคุยกับสาวไปแล้ว

ตั้มสายออนไลน์ก็เปิดโลก tinder ปัดขวาหารัก ให้
ส่วน
ผมสาย Face to Face ก็ช่วยฝึกสกิลเข้าหาหญิงให้






ผมบอกว่า อย่างแรกเมิงต้องกล้าก่อน ถ้าเมิงไม่กล้าขอไลน์ เป้าหมายกฌไม่บรรลุ
กล้าเบาๆ คือ กล้าลุกเดินไปท่ามกลางฝูงชน 
ไอ่หมอบอกว่า เมิงจะบ้าหรอ อยู่ๆ เมิงจะไปเดินผ่ากลางโต๊ะจีนแบบนั้นทำไม
เพื่อให้เมิงเป็นที่สนใจ และเป็นเป้าสายตา 
คนเป็นหลายร้อย มันต้องมีสายตามากกว่า 20 คู่เห็นเมิงแน่นอน
ถ้าโชคดี จะมีหนึ่งในนั้นสนใจเมิง
แต่ไอ่หมอก็ไม่มั่นใจ ผมเลยบอกว่า
นึกตามกุนะ...เมิงเป็นหมอ เมิงรวย เมิงสปอร์ต เมิงมีรถดีๆ ขับ
เมิงขาว หุ่นแดดดี้ มีตรงไหนไม่ดีบ้าง มีคนสเปกเมิงเชื่อกุ
ผู้ชายวัย 26-27 นี่กำลังเป็นผู้ใหญ่กำลังดี สาวชอบ



จากนั้นผมก็พามันเดินไปทักทายตามโต๊ะเพื่อน จนมันดูผ่อนคลาย และดูเฮฮา
จากผู้ชาย ผมก็เริ่มพาไปทักทายผู้หญิงรุ่นเดียวกัน ตามด้วยรุ่นพี่ และรุ่นน้อง
คุยเล่นคุยออะไรให้มันดู ก่อนจะกลับมาที่โต๊ะและได้ฟีดแบคจากออฟว่า
เพื่อนคนนึงดูดีขึ้นมา ทำยังไงให้ได้คุย ผมเลยไปนั่งคุยเล่นกับเพื่อนคนนั้น
ซึ่งผมรู้จักดีครับ เคยทำกิจกรรมด้วยครับ และผมรู้ว่าเค้าเพิ่งเลิกกับแฟน
ก่อนจะทิ้งไอ่ออฟเอาไว้ที่โต๊ะนั้น บอกว่าไปซื้อสลากรางวัลแป็บนึง
ผมส่งกระดาษบิงโก 2 ใบให้สาว กับออฟคนละใบ ของผม 1 ใบ
แล้วให้มันนั่งลุ้นรางวัลด้วยกัน โดยมีผมบิ้วอยู่ข้างหลัง
บรรยากาศสนุกสนาน และคุ้นเคยเนื่องจากเคยเห็นๆ กันมาก่อน
ก่อนแยกย้ายผมเลยตบๆ ตะกิด ๆทั้งคู่ว่า แลกไลน์ไว้ มีไรจะได้คุยกัน
ไอ่ออฟก็เลยได้ไลน์มาครับ และได้คุยกับเพื่อนคนนั้นอยู่เป็นปี
ก่อนที่มันเองจะเจอสาวใหม่ ที่กำลังมีแพลนจะแต่งงานกัน 



ทุกวันนี้มันเรียกผมกับตั้มว่าอาจารย์ 555555


แต่ครั้งนั้นนอกจากความสำเร็จที่ได้เปิดโลกให้ไอ่หมอแล้ว
ผมยังเจอโจทย์เก่าที่เล่นเอา กดดันเลยครับ
ขณะที่ผมเดินเล่นกับออฟอยู่ มีรุ่นน้องที่ผมเคยคุยแต่ไม่ได้คบเป็นแฟนมาทัก
ผมก็ทักทายปกติ คุยนิดหน่อยแล้ว คุยกับเพื่อนคนอื่นต่อ
จนกลับมานั่งที่โต๊ะได้ซักพัก น้องคนนั้นขอเรียกว่ามินนี่ ก็เดินเข้ามา
แล้วนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆผม ซึ่งไอ่เทปไปเข้าห้องน้ำ และที่โต๊ะมีกันแค่ 3 คน
"พี่เป็นยังไงคะ ไม่คิดว่าพี่จะมาเลี้ยงรุ่น"  มินนี่ดูยิ้มร้ายๆ หรือผมคิดไปเองไม่รู้
"มาครับ มากับเพื่อน"
"แล้วนี่พี่ทำงานที่เดิมไหมคะ"
"ทะ....ที่เดิมครับ แต่งานพี่ไม่ค่อยอยู่ออฟฟิศ" ไม่อยากตอบเลยกุ กลัวโดนบุกถึงที่ทำงานอีก
"พี่ดูดีขึ้นเยอะเลยนะ เห็นทีแรกเกือบจำไม่ได้น่ะคะ"
"โอ ขอบคุณครับ น้องมินนี่ก็สวยขึ้นเยอะ" พูดไปตาก็มองหาตัวช่วยไป 
เพราะดูท่าทางน้องมินนี่ไม่น่าจะไปไหนง่ายๆ 
"หาใครอ่ะพี่ปริ้น หาเพื่อนๆ หรอ เห็นอยู่แถวบาร์น้ำ"
"อ๋อใช่ แล้วพี่หาแฟนพี่ด้วย ไม่รู้เดินไปไหนแล้ว"
"พี่คบคนในรุ่นหรอคะ"
"ใช่ครับ เค้าก็มาเนี้ย" ว่าแล้วผมก็ทำท่าจะลุก จังหวะนี้ต้องลุกแล้ว
แต่....น้องมินนี่ก็จับไหล่แล้วกดผมลงก่อนจะขยับเก้าอี้เข้ามา

"มินนี่ขอเบอร์กับไลน์พี่หน่อยสิคะ"
"สมัยนี้มีคนยังขอเบอร์อีกหรอ"  ผมนี่ตลกกลบเกลื่อน
"เอามาทั้ง 2 อย่างค่ะ"
ทีนี้ผมก็แกล้งบอกเบอร์ที่อยู่ในไอแพดไป โทรไม่ได้เอาไว้เล่นเนต
แต่ผิดคาด เพราะพอผมบอกเส็ด น้องแกไม่ได้เมมเลยครับ
แต่กดโทรดูว่าเบอร์ที่ให้ถูกหรือเปล่า 
"มือถือพี่ปริ้นไม่เห็นดังเลยค่ะ ขอเบอร์ที่โทรได้หน่อย เอามือถือพี่มาค่ะ"
ก่อนที่น้องเค้าจะยื่นมือมาขอมือถือผม 
กระอักกระอ่วนใจมากครับ คิดอยู่ว่าจะลุกหนีดีไหม จะเสียมารยาทไหม


"ปริ้นซ์....ปริ๊นซ์ป่ะ"  เสียงใครบางคนดังมาจากด้านหลัง
ผู้หญิงรุ่นพี่ที่หน้าคุ้นเคย ต่างแค่สวยเหมือนเนตไอดอลเดินเข้ามาทัก
"ใช่ครับ....พี่.....พี่เอย พี่เอยใช่ไหม โห สวยจังเลยพี่"
"ปากหวานนะเรา นี่ใครอ่ะ คนนี้ไม่ใช่แฟนแกนี่"
"อ้อ ไม่ใช่ครับ แฟนผมอยู่นู้น"
"ใช่ไหม พี่ว่าพี่เจอแล้ว น่ารักมาก เหมาะกับแก จะแต่งงานแล้วนี่"
ไอ่ผมก็งงจะแต่งอะไรวะ แต่ก็เออออกับพี่เอย
"แกมานี่หน่อย ถ่ายรูปด้วยกันหน่อย พี่จะเก็บเป็นคอลเลคชั่น"
แล้วพี่เอยกก็ลากผมไปถ่ายรูปด้วย ในฐานะ.....
แฟนเก่า.....
ใช่ครับ ผมกับพี่เอยเคยเป็นแฟนกันสมัยเรียน 

ถ่ายรูปกันไป 1 รูปถ้วน พี่เอยก็เลิกถ่ายแล้วบอกจะไปแล้ว
"อ้าว  รูปเดียวหรอพี่ มือถือไม่มีฟิล์มนะ ไม่ต้องกลัวเปลือง"
"ฉันกรวดน้ำสาปส่งแกไปนานแล้ว ไม่ได้อยากมีรูปในมือถือเยอะนักหรอก
เมื่อกี้ฉันแค่ช่วยแก กลับไปนั่งกับเมียซะ เพื่อนมาค่อยกลับไป
อินั่นมันจะแดรกแกอยู่แล้ว"

"โห ขอบคุณนะพี่เอย"
"ไม่ต้องขอบคุณจ้า ไปเลยจ้า"
แล้วพี่เอยก็ยกมือให้เป็นเชิงว่าบ๊ายบาย
แต่ไม่แน่ใจว่าจริงๆ แล้วยกมือบ๊ายบายจริงๆ หรือว่ายกนิ้วกลางให้กันแน่......





นี่แหละครับ งานเลี้ยงรุ่นของผมนี่ทั้งสนุก บันเทิงและหวาดเสียว
และแน่นอน คน Extrovert อย่างผมยังคงชอบไปงานเลี้ยงรุ่น 
เสียดายแค่ปีนี้ ... เดือนหน้า ผมติดธุระไปไม่ได้ เสียดายจริงๆ


 


Create Date : 16 ตุลาคม 2566
Last Update : 19 ตุลาคม 2566 11:12:36 น. 27 comments
Counter : 507 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณThe Kop Civil, คุณLittleMissLuna, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณเริงฤดีนะ, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณสองแผ่นดิน, คุณทนายอ้วน, คุณhaiku, คุณกะว่าก๋า, คุณtoor36, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณ**mp5**, คุณหอมกร, คุณnonnoiGiwGiw, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณkae+aoe, คุณtanjira


 
พี่เพิ่งเลิกงานมาแปะโหวตไว้ก่อนนะครับ จะออกไปวิ่ง ค่ำ ๆ กลับมาอ่านนะครับ


โดย: The Kop Civil วันที่: 16 ตุลาคม 2566 เวลา:16:37:43 น.  

 
มาบล็อกปริ้นนี่มีแต่เรื่องดื่มนะ
รักษาสุขภาพอายุจะได้ยืนยาวจ้า



โดย: หอมกร วันที่: 16 ตุลาคม 2566 เวลา:17:46:38 น.  

 
โห คุณปริ๊นซ์มีคนจ้องเขมือบ 555 ดีนะมีคนมาช่วย

คุยกับเพื่อน ๆ สนุกดี.. ผมก็ชอบฟัง


โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 16 ตุลาคม 2566 เวลา:18:41:57 น.  

 
สรุปว่า เรทติ้งยังดี โจทก์เก่าก็เยอะ
ระวังโจทก์ใหม่ด้วยนะคะ 555



โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 16 ตุลาคม 2566 เวลา:18:52:06 น.  

 
ยาวอ่านเพลินเป็น Short story เลยค่ะ
เป็นการเช็ค rating ที่น่าเพลิดเพลินพลอยให้ FC หนุ่มภพ สนุกสนานตาม

พี่อ้อยิ่งช้า..ยังไม่ได้สร้างงานเลี้ยงเลย
พอดีหยุดเพราะปัญหาทางสายตา..

วันหน้าจะเขียนการบ้านส่งคุณธัญฯต่อไป..
ช่วงนี้กินเจด้วย..

ไม่ได้เข้าบล็อก หรือ ใช้ Social..


โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 16 ตุลาคม 2566 เวลา:18:53:15 น.  

 
สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์

อ่านเรื่องราว การจัดงาน เลี้ยงรุ่น ของเธอแล้ว ก็คงตามประสา
ผู้ชายวัยกำลังสนุกกับการเช็คเลทติ้งว่า เป็นที่หมายปองของสาว ๆ
มากน้อยแค่ไหน และยังเป็นกูรู ในการแนะนำวิธีจีบสาว ขอเบอร์ขอไลน์ หาคู่ให้เพื่อนอีก เรียกว่า สนุกตามประสาคนหนุ่ม
แต่สาวมินนี่ นี่ ช่างกล้าหาญชาญชัยจังเนาะ รุ่นพี่เธอคนนั้น
ที่เคยเป็นแฟนเธอก็ช่วยเธอได้ทัน แต่ตอนเรียกไปถ่ายรูป ถ่ายเสร็จ
แล้ว ก็ตอบด้วยคำพูดที่แสบดี นะ อิอิ

โหวดหมวด ตะพาบ


โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 16 ตุลาคม 2566 เวลา:21:22:13 น.  

 
พี่มีประสบการณ์ไม่ดีกับการเลี้ยงรุ่นอ่า



เคยเล่าให้ฟังไปแล้วคร่าวๆในโจทย์ตะพาบก่อนๆนี้


กำลังคิดว่าจะเล่าเรื่องยังไงไม่ให้มีความแค้นฝังหุ่นดี ฮ่าๆๆๆๆ


โดย: ทนายอ้วน วันที่: 16 ตุลาคม 2566 เวลา:21:34:49 น.  

 
สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
มารอบดึก อ่านจนจบบันเทิงเริงใจจริง ๆ ครับ เรื่องรุ่นนี่ของพี่นี่เคร่งเหมือนกันครับ แบบเดียวกับน้องปริ๊นซ์เลย ของพี่เจอที่ไหนเลี้ยงกันที่นั่นเลย พี่ว่าน้องปริ๊นซ์น่าจะเป็นตัวท็อปของรุ่นเลยนะนี่ ตามสไตล์เด็กวิดวะนะมันต้องมีอะไรพิเศษแน่นอน
ส่วนเลี้ยงรุ่นนี่ของพี่ ชลประทานมันจะเป็นชายล้วนนะ ก็เลยไม่ค่อยมีผู้หญิงสักเท่าไหร่ ตอนงานเลี้ยงปีแรก ๆ แต่พี่ว่าก็สนุกไปอีกแบบนะตามประสาผู้ชาย พอมาปีหลัง ๆ ก็พาลูกพาเมียไปกัน คนละฟีลกันเลย แต่ก็ยังสนุกอยู่นะ
ปีนี้ของพี่ไปเลี้ยงรุ่นกันที่ปากเซ พี่อยากไปมาก แต่ติดไปเวียดนาม ก็เลยขอไปเวียดนามดีกว่า


โดย: The Kop Civil วันที่: 16 ตุลาคม 2566 เวลา:21:55:39 น.  

 
น้องปริ๊นซ์เล่าสนุกดีครับ
อ่านแล้วนึกถึงเพื่อนพี่ก๋าคนนึง
ที่เอาพี่เอาน้องเอาเพื่อนมากๆ
คือมีประชุม มีงานอะไร
เพื่อนไปหมดทุกงาน
ข้อดีคือ ได้งานกลับมาเยอะมาก
ลักษณะเดียวกันเลย
พอรู้รุ่นรู้สถาบัน
ก็จ่ายงานให้กันทำ
ถือว่าได้เพื่อนด้วย ได้หน้าที่การงานด้วย

กลับกันคือพี่ก๋าไม่ออกไปเจอใครเลยครับ 555



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 ตุลาคม 2566 เวลา:22:01:10 น.  

 
ผมตอบก่อนที่จะไม่ไหว เวลาไม่มีแล้ววันนี้

โหมดเอาจริงแบบ Activated 250% ผมจริงจังและตึงมากกับตารางงานเวลา ทั้งงานหลัก งานรอง และงานที่ไม่จำเป้นต้องทำ งานที่ทำก็ได้ไม่ทำก็ได้ มีเกณฑ์บังคับชัดเจน บังคับตัวเองหลายๆ อย่าง ซึ่งก็กดดันตัวเองดี เราต้องยอมแลกครับเพื่อให้ได้ผลลัพท์บางอย่างมา ก็จำเป็นต้องเสียบางอย่างไป ผมไม่สามารถที่จะรักษาหลายๆ อย่างพร้อมกันได้จริงๆ เดี่ยวปลายปีจะได้เห็นผลลัพท์บางอย่างปะทุขึ้นมาในบล็อกบล็อกหนึ่ง

เอาเข้าจริงผมไม่ได้เขียนบล็อกมาเกือบครึ่งปีแล้วครับ บล็อกล่าสุดน่าจะเป็นบล็อกแรกในรอบครึ่งปีเลยมั้ง ส่วนใหญ่ผมเขียนสต็อกไว้ก่อน แล้วค่อยมาปรับแก้นิดๆ หน่อยๆ นี่ก็ถือเป็นข้อดีของคนจัดคิวโจทย์ครับ ยุ่งบางเรื่องแต่ก็สะดวกจัดระเบียบได้เพิ่มขึ้นในบางเรื่อง

จากบล็อก
น้องผมยาวผมดำบล็อกผมมีเยอะนะ หลายคนเลย 555 ไว้ถ้าเอามารวมตัวกันน่าจะมีมึนกันล่ะ สำหรับคนที่ไม่ได้ดูการ์ตูนเลย (ต้องมีสับสนบ้างแน่ๆ) มันเหนื่อยนะกับการที่อยู่กับคนที่ไม่ได้สนิทด้วย ใช้พลังงานชีวิตเยอะมาก HP จะหมดหลอดเอา


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 16 ตุลาคม 2566 เวลา:22:45:47 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับคุณน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 ตุลาคม 2566 เวลา:5:18:57 น.  

 
รออ่านรีวิวทริประยองนะครับน้องปริ๊นซ์
พี่เพิ่งสังเกตุเห็นตอนน้องปริ๊นซ์มาเม็นต์ เวลา 15:15:15 พอดีเลขสวยมา


โดย: The Kop Civil วันที่: 17 ตุลาคม 2566 เวลา:15:55:19 น.  

 
กินเจดิ.. แต่งานยุ่งมาก แปะโหวตก่อนนะ เดวเข้ามาคุยด้วยใหม่อีกที


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 17 ตุลาคม 2566 เวลา:18:07:30 น.  

 
"โจทย์ใหม่ไม่มีสิครับ ^^"

มีสิ กลับไปโหวตให้ที่บล็อกยัง 555



โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 17 ตุลาคม 2566 เวลา:18:20:28 น.  

 
รักแค่ไหน
ถ้าใกล้กันเกินไป
พี่ก๋าว่ามันก็อึดอัดนะ

ถึงชอบเพลง "ที่ว่าง" ของพอส
เพราะมันจริงเลยครับ
เราต้องแบ่งที่ว่างให้กันและกัน
มันถึงจะรักกันแล้วสบายใจ

ตอนนี้วัดทางเหนือมีค่านิยมแปลกๆ
พระดังๆ หนุ่มๆ
บางทีก็แทนตัวเองว่าเป็น "ครูบา" แล้ว
สมัยก่อนครูบาต้องใช้กับหลวงพ่อ หลวงตา หลวงปู่
ที่ประพฤติปฏิบัติดีมากๆ
ตอนนี้ครูบาหลายรูป ทั้งเสก ทั้งสร้าง
ขยายวัดกันใหญ่โต มีวัตถุมงคลขาย
ทำพิธีเสน่ห์อะไรต่อมิอะไรวุ่นวายไปหมดจริงๆครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 ตุลาคม 2566 เวลา:21:24:20 น.  

 
ผมอ่านแล้วรู้สึกดี อยากมีความรู้สึกแบบนั้นบ้าง แต่โรงเรียนมัธยมผมมันชายล้วน 555 จบเกม ผมเดาถูกด้วยแฮะว่าเขาเข้ามาช่วย ส่วนน้อนนั่นจีบแน่นอน มีเช็คเบอร์ก่อนด้วย


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 17 ตุลาคม 2566 เวลา:23:14:05 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 ตุลาคม 2566 เวลา:5:17:46 น.  

 
ของพี่เลี้ยงกันส่วนใหญ่เน้นต่างจังหวัดเป็นหลักเลยครับน้องปริ๊นซ์ สลับกันปีละภาค พอไปกันครบแล้วตอนนี้เน้นต่างประเทศใกล้ ๆ แถวนี้ละครับ


โดย: The Kop Civil วันที่: 18 ตุลาคม 2566 เวลา:11:23:00 น.  

 
โห.... เม้นไวโคตร ฝนจะตกไหมวันนี้ 555


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 18 ตุลาคม 2566 เวลา:17:32:10 น.  

 
จากบล็อก

ใส่ฟ้าไทยมันอร่อยจริงๆ นะ 5555+
แต่ความจริงของพี่ไม่ใส่ก็ได้ แม่พี่นั่นแหละติดความอร่อย
หลังๆ นี้พี่ก็ไม่รุ็เป็นไร กินส้มตำพริกสามเม็ดเผ็ดอ่ะ
แม่ไม่เป็นนะ นี่ต้องลดเหลือ สองเม็ด

ใช่แม่ยกนิ้วทุกรูปจนต้องบอกว่า เปลี่ยนท่าอื่นบ้างสิ

งานเยอะเป็นช่างๆ นี่ก็ใกล้ออกบูท โบรชัวร์ก็พิมพ์อีกรอบ
หน้าร้านก็จะเปลี่ยนป้ายไฟ นายก็จะให้ออกแบบ App
ทุกอย่างกำกับว่า เล่งๆๆ จะเอาวันนั้นวันนี้ บลาๆ

ฝนไม่ตก แต่แว้นไม่ค่อยโอ เพราะตั้งแต่กินเจ
เหมือนว่าจะเป็นตะคริวกับเหน็บชา
ขับๆ อยู๋ก็นิ้วเกร็ง เหน็บกิน ปวดบ่า บลาๆ
แต่ไปซื้อยาพ่นคลายกล้ามเนื้อกับวิตามินมากินแล้ว
ดีขึ้นหน่อย


จากบล็อกเก่า

เรื่องรถ ก็ไม่ได้งอนนะ แค่จำไว้ 5555+
รถตอนนี้ ไปซ่อมมาแล้วเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
หมดไปเจ็ดพันกว่า แต่ไม่รู้จะหายไหม
เพราะพาเจอช่างอาการมันไม่ออกมาก
ถ้าไม่หายต้องไปไล่เปลี่ยนใหม่ รอบนี้ น่าจะหมดหมื่นกว่าเลย
ก็กำลังลุ้นอยู๋เหมือนกัน

แม่เป็นแผลรอบนี้ หายช้ามาก น่าจะเกิดจากเบาหวาน
แผลเป็นที่เท้า กับหน้าขา แค่แผลถอกเองนะ
แต่เป็นหลุม แล้วก็ดำ น่ากลัวมาก
แต่ตอนนี้แผลที่หน้าขาหายแล้วแต่พอสะเก็ดออก
มันดูเหมือนเป็นแผลน้ำร้อนลวกเลย
นางกำลังทาฮีลูดอยอยู่

หินเกลือในห้องนอนพี่ ตอนนี้ ไม่ได้ใช้แล้วนะ
เพราะอ่ะไรน่ะหรอ ก็อีแมวๆก่อนทำมัน
มันก็ไปเลาะฉี่ใส่ เลยไม่กล้าเปิดโคม
ไม่มั่นใจว่าเปิดแล้วกลิ่นจะเป็นยังไง
ว่าจะลองเอาไปล้างอยู่ ไม่รู็จะช่วยได้ไหม

เออ พี่อินโทรเวิดมากนะช่วงนี้ นี่เพื่อนซื้อของฝากมาให้
บอกให้ไปเอายังไม่ไปเลย สงสัยมันถึงวัย

แต่เห็นทะเลบล็อกแกแล้วก็อยาเที่ยวนะ
แต่ขี้เกียจเดินทางเหมือนมีพลังงานจำกัด

แต่ก็ยังชอบกินเบียร์วุ้นอยู่นะ 5555+


ว่าแต่เที่ยวยังไงให้ถึงหมื่นสอง แต่ละทริปพี่
ในประเทศรวมทุกอย่างแล้วไม่เกินสี่พันนะ 555+


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 18 ตุลาคม 2566 เวลา:17:41:36 น.  

 
จากด้านบน งานเลี้ยงรุ่นแกรนี่สนุกดีนะ
พี่ก็มีเพื่อนที่เป็นสายเช็คเรตติ้งนี้เหมือนกัน
มันก็ดูเหมือนเป็นความสนุกในช่วงหนึ่ง
ของชีวิตเค้าล่ะนะ

ของพี่ไม่เคยไปงานเลี้ยงรุ่นเลย
อาจจะเป็นเพราะขี้เกียจเดินทางแหละ
เพราะงานมันไม่ได้จัดที่กรุงเทพ
เพื่อนจะได้เจอกันก็ในงานแต่งงานงานบวชงานศพ55+
ซึ่งหลังจากไปงานแต่งล่าสุด ก็คิดว่าจะไม่ไปอีกแล้ว
ส่งเงินใส่ซองโอนไปพอละ

เห็นงานเลี้ยงรุ่นแกรดูน่าอิจฉานะบันเทิงดี
ไปงานเลี้ยงรุ่นยังไงให้เหมือนไปเที่ยวผับ กร๊ากก
ส่วนเรื่องสกิลจีบสาวอันนั้นน่าจะรู้อยู่แล้วว่าเทพแค่ไหน
ชั้นมันสายเรียบร้อย จีบหนุ่มไรแบบนี้ไม่มี๊ อยู่กับแมวไปวันๆ



โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 18 ตุลาคม 2566 เวลา:17:45:28 น.  

 
ลืมบอก รูปทะเลรูปนี้ก็สวยอีกแล้วนะ
ฟ้าใสเชีย ดูแล้วอากาศน่าจะดี แบบสดชื่นไม่เจอฝนอ่ะ


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 18 ตุลาคม 2566 เวลา:17:46:02 น.  

 
ทุกชีวิต
มีรายละเอียดลึกๆที่เขาก็ไม่ได้บอกใคร
แม้กระทั่งเพื่อนที่รวยที่สุดในรุ่นของพี่ก๋า
ชีวิตก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบนะ
มีความทุกข์ในแบบที่คนรวยต้องเผชิญครับ 555

ทางเหนือมีครูบาเยอะมาก
ตอนนี้เริ่มลามไปทางอีสานแล้วครับ
จริงๆพี่ก๋าไม่ติดหรอก
จะเรียกตัวเองว่าอะไรก็เรียกไป
สุดท้ายก็ดูที่คำสอนและการสอนนี่ล่ะครับ
ว่าควรจะเชื่อรึเปล่า



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 ตุลาคม 2566 เวลา:20:46:06 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 ตุลาคม 2566 เวลา:5:32:20 น.  

 
สวัสดียามสายค่ะ น้องปริ๊นซ์


แหมมม อ่านเพลินมากค่ะน้อง เหมือนอ่านเรื่องสั้นเรื่องนึงเลย
สายปาร์ตี้อย่างน้อง การได้ไปเจอเพื่อนๆคือที่สุดแล้ว
ฮอทฉ่ามากนะเราอ่ะ 5555555
ผู้หญิงสมัยนี้ฉลาดเป็นกรดค่ะ กล้าแสดงออกมากกก พี่ว่าน่ากลัวนะ
โชคดีนะ แฟนเก่ามาช่วยได้ทัน อิอิอิ

อ่านเรื่องเรา พี่ก็เลยนึกถึงสมัยคอซองเหมือนกัน
พี่เรียนรร.สตรีนะ แต่จีบผช.นี่หละ ประจำ 55555
จีบหลายรร.ด้วย นึกถึงทีไรขำทุกที

ฝุ่นPM2.5 มันกลับมาอีกแล้วค่ะ
รักษาสุขภาพนะคะน้อง


โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ วันที่: 19 ตุลาคม 2566 เวลา:9:53:28 น.  

 
จากบล็อก
น้องพิงค์นี่พี่เชียร์มาตั้งแต่เด็ก ๆ เลย ตอนนี้เริ่มโตเป็นสาวแล้ว ด้วยหน้าตาที่สะสวยมีแฟนคลับเพียบเลยครับ


โดย: The Kop Civil วันที่: 19 ตุลาคม 2566 เวลา:11:00:04 น.  

 
บางทีก็น่ารำคาญ พิมพ์ไลน์มาแค่ มีอะไรจะถามหน่อย พอเราถามว่า อะไร ก็หายหัวไปเลย นี่ก็คล้ายๆ กัน พิมพ์แค่นั้น หรือพิมพ์เรียกเราแล้วก็หายไปยาวๆ เลย

แสดงว่าเรทติ้งดี เดี๋ยวนี้ผู้ญิงก็ร้ายเหมือนกัน


โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) วันที่: 19 ตุลาคม 2566 เวลา:21:34:13 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
space

จันทราน็อคเทิร์น
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [?]




* Engineer
* Guitar trainer
* Casual gamer



space
space
space
space
[Add จันทราน็อคเทิร์น's blog to your web]
space
space
space
space
space