"ไปด้วยได้ไหมคะ" "น้าปริ๊นซ์ช่วยพาข้าวหอมไปด้วยได้ไหมคะ" หลานขอตามผมไปรับงานนอกหลายครั้งมากครับ ผมก็ไอ่นั่นไอ่นี่ ไม่เคยพาไปซักครั้ง  ไม่ใช่อะไรหรอกครับ....มันรอนาน สงสารหลาน แฟนผมยังไม่รอเลย อีกเหตุผล ซึ่งจริงๆ คือเหตุผลหลักเลยคือ..... ....เขิน... เขินคนรู้จัก แล้วมันทำงานไม่ได้ แต่ด้วยประโยชน์ "ช่วยพาข้าวหอมไปด้วยได้ไหมคะ"  โห...ใครมีหลานสาว เจอประโยชน์แบบนี้ใจบางทุกรายละครับ ผมก็อ่ะ....โอเค แล้วน้าปริ๊นซ์จะพาไป ซึ่งผมก็ต้อง วางแผน ใช่ไหมละครับ 55555 ผมก็ไม่ได้พาไปวันที่ทำงานจริงๆ เพราะมันจะวุ่นวายกอง แต่พกไปด้วยในวันที่เป็นการนัดออดิชั่น ให้เห็นแว้บๆ พอ แล้วให้ไปนั่งรอร้านกาแฟ แต่กลับมา สงสัยจะเกิดแรงบันดาลใจ บวกอยู่ว่างๆ ช่วงปิดเทอม เค้าบอกแม่เค้าว่า "คุณแม่ช่วยถ่ายคลิปแนะนำตัวให้ข้าวหอมได้ไหมคะ" แม่เค้าก็ถ่ายให้ ก่อนที่เค้าจะเอามาให้ผมดูว่าเค้าทำได้ดีไหม ผมก็ชมว่าเค้าตั้งใจดีมากๆ น่ารักมาก แต่อยากทำให้ดีกว่านี้ไหม หลานตอบว่า "อยากค่ะ" "แต่มันจะต้องถ่ายซ้ำๆ พูดซ้ำๆ ทำซ้ำๆ เยอะมากนะคะ มันถึงจะได้ซักคลิป ข้าวหอมจะอดทนไหมคะ" "อดทนค่ะ" อ่ะ....ทรงดูตั้งใจ วันหยุดผมก็บอกพี่สาวไว้ว่าบ่ายๆ จะพาหลานไปคาเฟ่ แต่งตัวสวย ๆให้หลานด้วย จะได้ถ่ายรูป ส่วนผมก็เอากล้องPana ไปด้วย พร้อมชุดไมค์ wireless ย้อนกลับมาที่เรื่องไมค์ wireless  อันนี้ก็เรื่องใหม่ของหลานเลยครับ เพราะหลานคือเด็กอนุบาลใสๆ  ไม่เคยใช้ไมค์ wireless แบบติดเสื้อมาก่อน เค้ารู้จักแต่ วอของคุณครู กับไมค์ลอย ผมก็เรียกให้มาเล่นไมค์ wireless ก่อนจะได้เป็นมิตรกับไมค์ ปรากฎสนุกมากครับ เดินๆ วิ่งๆ ร้องเพลงไปทั่วบ้าน แล้วก็ให้พี่สาวช่วยซ้อม คำพูดสั่น ๆ ง่ายๆ ไว้ให้เค้า ช่วงบ่ายของวันอาทิตย์ ผมแฟน พี่สาว กับหลานก็ไปคาเฟ่กัน ซึ่งผมกับแฟนเล็งไว้แล้วว่าเข้าธีม หลานแต่งชุดใหม่ เจ้าหญิงเบลล์ไปพร้อมมงกุฎ ทาลิปมันเบา ๆ ผมจัดการสั่งไอติมโฮมเมดให้กินก่อนเลย 1 สกู๊ปจะได้อารมณ์ดี ระหว่างเค้ากินไอติม ผมก็ออกไปเล่นหาโลเคชั่น พอหลานกินเสร็จก็พาออกมาเดินเล่น ติดไมค์ วิ่งเล่นเดินเล่นให้สบายใจก่อน ก่อนจะเริ่มถ่ายรูปให้เป็นระยะๆ  หลานก็มือใหม่ ไม่ใช่สายออกกล้อง ก็เขินไปเขินมา เกร็งแล้วเกร็งอีก ผมก็ปล่อยไป ถ่ายบ้างหยุดบ้าง เอาจริงๆ ท้อใจมาก 5555 เพราะมันร้อนครับ  และผมรู้สึกว่า พื้นฐานเค้าเป็นคนขี้เขิน ไม่ใช่เด็กซนๆ กล้า ชอบพูดไปเรื่อยอะไร แดดเริ่มลง ผมเลยต้องเร่งเริ่มถ่ายคลิป ก่อนที่แสงจะไม่พอ ซึ่งหลานก็ยืนเกร็งเป็นเสาไฟฟ้าเลยครับ พอบอกให้ยกมือยกไม้ บ๊ายบายอะไร ก็ได้ตามสั่งนะ พร้อมกับยิ้มธุรกิจ ไม่ใช่ละ สั่งแบบนี้กับเด็กไม่ได้ เค้าก็ทำเท่ากับที่เราบอกแบบฝืนๆ  เอาไงดีวะ ไอ่เราก็ไม่เคยบิ้วเด็ก ไม่เคยถ่ายกับเด็ก "เอาแบบธรรมชาติอ่ะคะ ฟีลถ่ายเล่นกัน 2 คน อยากทำอะไร" ผมที่ง่วงนอน สมองไม่ค่อยแล่นละไม่ได้คิดมาก่อนเริ่มท้อใจ "สวัสดีค่ะ หนูชื่อ........." ผมเริ่มถ่าย เค้าเริ่มพูดซ้ำๆ ....และซ้ำๆ  ชื่อะไร อายุเท่าไหร่ เรียนที่ไหน แค่นี้เลยครับ  ถ้าเปิดมาแล้วเฟล ผมหยุดเลยแล้วให้เอาใหม่  บางครั้งกดบันทึกแล้วหลานยิ้มแห้งไม่พูด ก็ต้องเอาใหม่ เปลี่ยนมุมเปลี่ยนอะไรไป.....ผมว่าเกิน 10 รอบ เลยปล่อยให้ไปเล่น....ให้แม่เค้าเฝ้า ให้ไปบิ้วกันใหม่ ส่วนผมกลับเข้ามาให้ห้องแอร์นั่งดื่มอะไรเย็นๆ กับแฟน ถ่ายรูปแฟนแทน 555 คราวนี้หลานเดินมาตามเองว่า "พร้อมค่ะ เอาใหม่!" ผมเด้งออกจากเก้าอี้ แล้วเดินออกไปถ่าย พร้อมแฟนที่ออกมาช่วยบิ้ว ทีนี้ไม่รู้ไปซ้อมอะไรกันมา เหมือนเครื่องติดหลังจากผ่านมาเกือบ 1 ชั่วโมง หลานเล่นไปพูดไปเดินไปเดินมา หยิบนั่นหยิบนี่พูดผิดบ้างถูกบ้าง ผมก็รันยาวไป แล้วค่อยขอให้พูดใหม่ทั้งหมดแต่เปลี่ยนมุม ผมเริ่มถามว่าวันนี้แต่งตัวเป็นใครน้าาาา  ชอบเจ้าหญิงอะไร ถ่ายเก็บถ่ายทิ้ง เริ่มใหม่ เปลี่ยนมุม พักกินน้ำ.... ผมนี่อาร์ค(ถ่ายมุมหมุน)เป็นโดร์นเลย 555555 ถ่ายไป...ผมว่าทั้งหมดไม่ต่ำว่า 30 รอบ โดยที่หลานไม่บ่น ไม่หงุดหงิดเลย สงสารหลานมากครับ....เพราะรู้ว่ามันถ่ายซ้ำๆ เยอะมากๆ  ขนาดผม โดนซ้ำๆ ๆ ยังเหนื่อย ยังท้อ  บางครั้งยังต้องขอหยุดพักใจเลยครับ เลยบอกว่า พอแล้ว เอาแค่นี้แหละ ที่เหลือน้าปริ๊นซ์จัดการเอง หลานก็ดูเหนื่อยครับ แต่ความตั้งใจเค้าเกินกว่าความเหนื่อยเยอะมาก แต่ด้วยไอ่สิ่งที่ผมเห็นหลังกล้องเนี้ย...ตอนนั้นผมไม่รู้จะเอายังไงเลย "ใช่ได้ไหมคะ ดีเลยไหม"  หลานถาม "ข้าวหอมทำดีแล้วค่ะ แต่...อืม...ไม่รู้จะใช้ได้แค่ไหนนะคะ เดี๋ยวน้าปริ๊นซ์ดูก่อน" "ได๊....ใช้ได้สิ ข้าวหอมทำดีที่สุดเลยนะ" ผมไม่รู้ว่าในใจเค้าคิดอะไร เพราะเค้าพูดไปก็นั่งมองออกไปนอกหน้าต่างรถ แล้วเหมือนหยุดคิดอะไรซักอย่าง แล้วนั่งเกาหัวบ้าง เกาขาบ้างเงียบๆ  คืนนั้นผมก็เอาคลิปทั้งหมดมาดู แล้วไปวิ่ง 55555555 คือคิดไม่ออกครับ ต้องใช้เอ็นโดรฟินช่วย แล้วดูคลิปทั้งหมดซ้ำ 2-3 รอบ เก็บว่าเรามีช็อตไหนบ้าง วิ่งไปก็คิดไปว่าจะตัดยังไงคลิปไหนตัดออกมาได้ คลิปไหนทิ้ง คอนเซปจะออกมาแบบไหน ภาพที่อยากให้ออกมาเป็นยังไง วิ่งไป 5 โล ก็ไปอาบน้ำ แล้วก็เริ่มเห็นภาพลางๆ ได้ในห้องน้ำนั่นแหละครับ อาบน้ำเสร็จก็ลาก ipad มาตัดคลิปอยู่บนเตียง พอใจเย็น ร่างกายเย็น ก็เห็นว่า จริงๆ คลิปดีๆ มันมีพอตัดเลย ผมตัดนั่นตัดนี่ ปะนั่น ติดนี่ จาก 30 คลิปที่ถ่าย จากเวลาร่วม 3 นาทีที่โยนคลิปเข้าโปรแกรม ผมตัดมาได้ประมาณ 40 วิ ที่แนะนำตัวพร้อมโมเม้นท์น่ารักประกอบ แล้วด้วยคลิปนั้น ผมก็ได้พาหลานไปออดิชั่นสำเร็จ สำเร็จหมายถึงได้ไปออดิชั่น 5555 ไม่ใช่ว่าได้งานนะครับ หลังจากออดิชั่นเสร็จ หลานเดินมาเกาะแขนผมแล้วพูดด้วยเสียงดีใจมากๆ ว่า "ข้าวหอมผ่านแล้วใช่ไหมคะ" เพราะเค้าได้ขนมและของเล็ก ๆ น้อยๆ กลับมาด้วย "ยังคะ...อันนี้เราออดิชั่นเฉย ๆ เค้าจะถ่ายคลิปข้าวหอมไว้ ถ่ายรูปข้าวหอมไว้ ถ้าคาแร็กเตอร์ข้าวหอมตรงกับงานเค้า เค้าก็จะคอมเฟิร์มกลับมาค่ะ" "ถ้าคาแร็กเตอร์ตรงกับงานเค้า...."   ด้วยความอยู่ด้วยกันมา ผมรู้ว่าถามทวนคำพูดของเค้าคงไม่เข้าใจ ผมเลยอธิบายให้ง่ายขึ้นอีกครั้ง "ถ้ามีงานที่เหมาะกับข้าวหอม เค้าก็จะเรียกเราค่ะ" "อ้อ...โอเคค่ะ" "แต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่แปลกนะ เพราะเราก็ไม่ได้เหมาะกับทุกงาน เค้าถึงต้องมีการออดิชั่นไงละคะ"  ผมพูดเผื่อไว้ จะไม่ได้เข้าใจผิด "น้าปริ๊นซ์ก็เคยไม่ได้ใช่ไหมคะ" "เยอะ...เยอะกว่าได้อีก" ผมนี่ฮาเลย แบบนี้ จี้ใจดำมาก55555 หลานก็ขำแล้วเดินจับมือผมแกว่งแขนไปมาแบบสบายใจ ก่อนจะตบด้วยไอติมตามสูตร แต่ในที่สุด...ผมก็พาหลานไปยืนในจุดที่เค้าอยากลองทำจนได้ ด้วยคลิปที่เรา 2 คนใช้ความพยายามทำทั้งคู่ ผลการออดิชั่น ผ่าน และเป็น 1 ใน 20 ที่ได้คัดเลือก พี่สาวนี่ไม่ได้เตรียมตัวเลยครับ 55555 อยู่ๆ ก็มีงานใหญ่ แต่พี่ก็ทำเต็มที่เพื่อให้หลานได้ทำสิ่งที่ตัวเองฝันเหมือนกัน หลานเอง...ผมรู้ว่าเค้าทำเต็มที่ที่สุดที่เค้าทำได้ เต็มที่ที่สุดที่เค้ามีความรู้ มีประสบการณ์ในหัว แต่ที่สำคัญ เค้ามีความสุขมาก แถม...เค้าได้รู้ว่า เค้าสนุกกับมันมาก และอยากพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นในโอกาสครั้งใหม่ วันนั้นก็ไปให้กำลังใจกันยกบ้านละครับ 5555 แม่เค้ากับแฟนผมทำหน้าที่เป็นช่างแต่งหน้าทำผมช่วยกัน พ่อเป็นหน่วยสนับสนุน สนับสนุกทุกอย่าง จะเอาอะไรบอก คุณยายเป็นพี่เลี้ยงนางงาม ดูแลอยู่ใกล้ๆ ที่หลังเวที ส่วนผมเป็นตากล้อง ซึ่งตอนเช้า ท่ามกลางความวุุ่นวาย แฟนผมก็ไปนั่งเตรียมหน้าให้หลาน ตัดมาทางผม.......ผมนั่งเซตผมแบบค่อยๆ หนีบยกโคนแบบใจเย็น ทารองพื้น ทาคอนซีลเลอร์ แต่งกรอบหน้าเบาๆ  หาเสื้อเชิร์ทสีดำเลอะยากหลวมๆ หน่อยกับยีนที่ยืดหยุ่นดี เพราะคาดว่าอาจต้องเล่นกายกรรมแน่นอน ไปถึงผมก็หิ้วเก้าอี้สนามไปกางจับจองพื้นที่แบบคนมีประสบการณ์ อย่างน้อยก็มีที่นั่งกันซัก 2 คน เสร็จแล้วไปยืนวัดเวที แล้วให้หลานไปเดินทำความคุ้นเคยก่อนซักหน่อย แล้วค่อยขึ้นไปซ้อมจริงกับทางงาน พอวัดเวที วัดแสง แล้วพาหลานเดินเล่นเสร็จ ก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของแม่กับยายจัดการต่อ  ส่วนผมกับแฟนก็ไปเดินหากาแฟดื่ม แล้วเดินเล่นดูของกิน หาร้านอาหารไปตามเรื่อง จนใกล้ถึงคิวหลาน ผมก็เริ่มมุดลอดขาตากล้องหลัก ไปตั้งหลักอยู่ข้างเสาไฟบอลลูน แล้วไปถางแข้งถางขาเก็บมุมกล้องตอนถ่ายอีกที นี่แหละครับ สาเหตุที่ต้องใช้กางเกงยืดหยุ่นหน่อย เป้าจะได้ไม่แตก บอกเลยว่าตะคริวแทบกิน 5555 อาจจะสงสัยว่าแล้วผมไปยืนเอามุมกล้องหน้าฟอล์ตรงนั้นได้ไง เจ้าหน้าที่คิดว่าผมเป็นช่างภาพ ช่างภาพก็คิดว่าผมเป็นStaff  นี่แหละครับที่ผมเซตผม แต่งหน้าไป เพราะจะได้ดูแปลกๆ  คนจะได้งงๆ ไม่รู้ว่าเป็นใครกันแน่ 55555 แล้วทุกคนเกรงใจหมดเลยครับ เดินไปได้ทั่ว หรือแม้แต่ไปนั่งอยู่เก้าอี้ริมฟอล์ ก่อนขึ้นเวที ผมไม่ได้ให้กำลังใจอะไรหลานเลย เพราะอยู่ประจำจุดตำแหน่งช่างภาพ 55555 ให้พ่อให้แม่เค้าให้กำลังใจไป เพราะผมบอกเค้าไว้ตั้งแต่ก่อนเรียกไปเตรียมตัวแล้วว่า "ไม่ต้องมองหาน้าปริ๊นซ์นะ น้าปริ๊นซ์จะอยู่ในที่ที่มองเห็นข้าวหอมชัดที่สุด ข้าวหอมมองตรงไปที่กล้อง ที่คนดู น้าปริ๊นซ์ถ่ายได้แน่นอน" เอาจริงไหมครับ....ตั้งแต่วินาทีที่ประกาศชื่อหลาน แล้วเค้าเดินออกมายิ้มให้ทุกคน ผมที่เซตกล้องไว้พร้อมแล้ว อยู่ๆ ก็มือสั่นขึ้นมาดื้อๆ 55555 เหมือนตัวเองอยู่ตรงนั้นซะเอง 55555 แต่หลังจากเห็นสีหน้าท่าทางของหลานแล้ว เค้ามั่นใจมาก เหมือนกับทุก ๆ ครั้ง เหมือนตอนที่เล่นเปียโน ไม่มีอะไรต้องห่วงจริงๆ เค้าทำเต็มที่ในแบบของเค้า หลังจากกลับออกมาจากหลังเวที พ่อกับแม่เค้าก็ไปรับถึงที่ ส่วนแฟนก็ช่วยฉุดผมออกมาจากหว่างขาตากล้อง 55555 ก่อนจะเดินไปเจอกับเค้าที่เก้าอี้สนามของเรา ทันทีที่เจอกัน ผมนั่งลง ก่อนที่หลานจะวิ่งเข้ามาหา "ข้าวหอมเก่งไหมคะ" ผมกอดเอวเค้า แล้วยิ้มให้ใบหน้าที่ยิ้มกว้างนั่น "เก่งที่สุดเลยค่ะ ดีใจกับข้าวหอมด้วยนะ" ผมคาดหวังอะไรไหม กับการพาเค้ามาถึงตรงนี้ ....ไม่เลยครับ.... ผมแค่พาเค้ามาทำสิ่งที่เค้าอยากได้ลอง  แค่เห็นเค้ามีความสุข และพูดว่า เค้าทำเต็มที่ เค้าภูมิใจ เค้าได้ทำสิ่งใหม่ที่โคตรจะท้าทาย เค้าได้ค้นพบว่าเค้าสนุกกับการได้ยืนอยู่ตรงนั้น เค้าได้ความภาคภูมิใจในตัวเอง แค่นั้นป๋าดันอย่างผมก็ประสบความสำเร็จแล้ว แต่ผมก็บอกเค้ากับแม่เค้าไว้ว่า ผมอนุญาตให้เค้าไปทำแบบนี้ได้แค่ช่วงปิดเทอม และจะสกรีนงานให้เองว่าอันไหนควรไปหรือไม่ควรไป พี่สาวก็ยัง งงๆ เพราะเคยพยายามดันแล้ว แต่ไม่ขึ้น ไม่เคยได้งาน ทำไมผมพาไปได้ แถมงานแบรนด์ซะด้วย ผมก็บอกว่า ของแบบนี้มันอยู่ที่การพรีเซ้นต์ ตอนเย็นวันนี้.... พวกเดินมาชวนผมไปขี่จักรยาน ขี่ไปขี่มา ผมไปเอาจักรยานแม่มาขี่ ผมนั่งหลังหลานนั่งหน้า แค่ผมขี่...งงไหม ระหว่างที่ขี่เล่นพาไปปากซอย ผมก็บอกเค้าว่า "ก่อนเปิดเทอม...ข้าวหอมอยากจะไปอีกงานไหมคะ" "ไปสิคะ" "สิ้นเดือน เมษานะ ถ้าได้ เสร็จงานแล้วตัดผมนะโอเคไหม" "โอ้วเคร...เอาไม่สั้น" "ได้ อันนั้นไปบอกคุณแม่.... งั้นครั้งนี้จะทำได้ดีกว่าเดิมนะคะ" "ดีกว่าเดิม" "งั้นต้องซ้อมนะ" "แต่ครั้งที่แล้วก็ดีแล้วนะ" "เอ๊ออออ ซ้อมเถอะน่า โอเคนะคะ" "โอเคค่ะ I promise" "We promise"     Create Date : 11 เมษายน 2568 27 comments Last Update : 11 เมษายน 2568 0:07:45 น. Counter : 435 Pageviews. (โหวต blog นี้)  Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณmultiple, คุณหอมกร, คุณThe Kop Civil, คุณnonnoiGiwGiw, คุณ**mp5**, คุณtanjira, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณกะริโตะคุง, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณtoor36, คุณกะว่าก๋า, คุณSweet_pills, คุณชีริว, คุณRain_sk, คุณnewyorknurse, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณkae+aoe

จริงจังทุกเรื่องแม้เรื่องในครอบครัว เพื่อหลานสุดเลิฟ อยากรู้จังว่าถ้า ปริ้นมีลูกของตัวเองความรักจะถูก จัดสรรปันส่วนกันอย่างไรคงยุ่งพิลึก   โดย: หอมกร 11 เมษายน 2568 7:13:04 น.

โอ้ ถ้าหลานข้าวหอมได้เป็นดารานี่ ต้องยกความดีให้ ป๋าปริ๊นซ์ ที่ช่วยผลักดัน เข้าสู่วงการเลยนะครับนี่ ช่วยทำให้ทุกอย่าง เป็นป๋าดัน เป็นเดอะแบก ประจำบ้านเลย555 ถ่ายวีดีโอเด็ก ไม่ใช่งานหมูๆ ใครก็ทำได้ตรงมีความอดทน จิตวิทยาสูง แต่น้องปริ๊นซ์ เป็นเซียนเรื่องเอาใจ เพศตรงข้ามอยู่แล้ว ขีดความสามารถสูงปรี๊ดดด ไม่เหมือน อาจารย์เต๊ะ ดึงดูดแค่ คน สัตว์ สิ่งของ พวกของแข็งจะมาบ่อย 555 แล้วก็ อาจารย์เต๊ะ สังเกตดูส่วนใหญ่ ดาราเด็ก ที่ประสบความสำเร็จนี่ เพราะมีคนในครอบครัวช่วยผลักดัน ให้กำลังใจทั้งนั้น ยอมเหนื่อยยาก ตั้งแต่ การจัดหาชุด ควบคุมการซ้อม ถ่ายรูป แต่งหน้า เตรียมบท สอนบุคลิก เพราะการขึ้นเวที ต่อหน้าคนหมู่มากนี่ ถ้าคนไม่เคยมาก่อน แข้งขาแข็ง เดินไม่เป็นเอาเลย บางทีก็มือสั่นปากสั่น เจอไมค์จ่อปากเข้านี่ องค์ลงเลยเชียวนะครับ555 อาจารย์เต๊ะ นี่สมัยเป็นครูมาฝึกสอนนี่ ก็สั่นเป็นเจ้าเข้า เหงื่อแตก มือแฉะ แพมเพิสเปียก เย้ย ไม่มี้ 555 แต่เดี๋ยวนี้นี่ เห็นเวที เห็นไมค์ไม่ได้ วิ่งเข้าใส่ ห้ามใครมาแย่งไมค์ ต้องข้ามศพตรูไปก่อนนะจ๊ะ 555 ยินดีกับหลานข้าวหอมด้วยที่ คัดตัวครั้งแรกก็ติด1 ใน 20 แบรนด์ดัง เดี๋ยวพอเจนเวที อีกหน่อยก็สบาย ความมั่นใจจะมาเอง เห็นความทุ่มเทของครอบครัวแล้ว อาจารย์เต๊ะ ก้ชื่นใจแทน เห็นโมเมนต์ต่างๆแล้ว ดูแล้วอบอุ่นมาก ชักอยากมีเมียขึ้นมาซะแล้วนะครับ เกี่ยวกันมั้ย เย้ย 555   โดย: multiple 11 เมษายน 2568 8:53:48 น.

ยินดีกับน้องข้าวหอมด้วยนะคะ อ่านแล้วภูมิใจไปกับคุณน้าด้วยเลย เก่งทั้งน้าทั้งหลาน รอชมงานถัดไปนะคะ   โดย: nonnoiGiwGiw 11 เมษายน 2568 13:42:55 น.

สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์ เรียกได้ว่าน้องปริ๊นซ์เป็นป๋าดันอย่างแท้จริงเลยครับ หลานเก่งมาก ๆ เลย เห็นแล้วชื่นใจ พี่ว่าพ่อแม่น้ายิ่งมีความสุขยิ่งกว่าอีกนะ แบบนี้พี่ว่าต้องสนับสนุนเต็มที่ไปเลยครับ   โดย: The Kop Civil 11 เมษายน 2568 14:55:44 น.

สวัสดีค่ะน้องปริ๊น ป๋าดันตัวจริงเสียงจริงก็น้าปริ๊นของหนูข้าวหอมนี่แหละค่ะ น่าภูมิใจนะคะ ข้าวหอมเก่งมากค่ะ เด็กๆถ้าเขามั่นใจและอยากทำ เขาก็เต็มร้อยไปเลยค่ะ ยิ่งถ้าได้กำลังใจดีดด้วยแล้ว ไปให้สุดค่ะ งานหน้าหนูข้าวหอมไม่มีที่ติแน่ๆค่ะ   โดย: tanjira 11 เมษายน 2568 15:46:05 น.

ยอดเยี่ยมมากเลยครับ เห็นแววมาแต่ไกลครับ ดีใจกับน้อข้าวหอมด้วยนะครับ น้าปริ๊นซ์น่าจะนำเสนอ clip ซักหน่อยนะครับ อยากดูเลยครับ   โดย: กะริโตะคุง 11 เมษายน 2568 21:29:33 น.

เดี๋ยวผมมาอีกที วันนี้ไม่ไหวละ ปวดตา   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 11 เมษายน 2568 23:01:06 น.

ยิ้มธุรกิจ อ่านแล้วยิ้มตามเลยครับ 555 น้องข้าวหอมเก่งมากๆครับ น้าปริ๊นซ์ด้วย การทำคลิปสำหรับเด็กเล็กไม่ง่ายเลย เค้าต้องใช้ความพยายามมากๆ การออกไปแสดงโดยมีก้องถ่ายภาพเยอะๆ ผู้ใหญ่ยังตื่นเวทีเลยครับ พี่ก๋าคิดว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีเลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 12 เมษายน 2568 6:14:16 น.

พี่ก๋าชอบ AI นะครับ มันทำให้สิ่งที่พี่ก๋าสนใจสนุกขึ้น อย่างการทำเพลงหรือการสร้างภาพประกอบ แต่หมิงซึ่งเป็นเด็กรุ่นใหม่กลับไม่ชอบครับ 555 เจ้าตัวบอกว่าป่ะป๊ากลับไปเขียนเพลงแบบเดิม วาดรูปแบบเดิมดีแล้ว AI มันกากและไม่มีจิตวิญญาณ 555ฃ แต่ก็อีกนั่นแหละ จะให้พี่ก๋ามานั่งลงเสียงร้องเพลง hiphop เอง สงสัยจะไม่มีวันทำได้ครับ 555 น้องข้าวหอมยังน่ารัก และตั้งใจทำการแสดง พี่ก๋าจำได้เลยสมัยหมิงเป็นเด็ก แสดงงานของโรงเรียน จะมีเด็กอยู่คนนึงที่ไม่สนใจอะไรเลย อยากทำอะไรก็ทำ อยากเต้นอะไรก็เต้น ควบคุมอะไรไม่ค่อยได้ นั่นคือ หมิงนี่ล่ะครับ 555 ดีที่ครูเข้าใจ ว่าเค้าสนุกโดยไม่ต้องเหมือนใคร ถ้าเป็นครูคนอื่นสงสัยจะโดนขนาบไปแล้ว 555   โดย: กะว่าก๋า 12 เมษายน 2568 12:10:26 น.

สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์ ข้าวหอมเก่งมากครับ ยินดีและชื่นชมกับน้องด้วย ข้าวหอมเป็นเด็กกล้าแสดงออกดีมากครับ คิดถึง ถ้าเป็นตัวผมเองวัยนี้เมื่อก่อน ก็ไม่กล้าทำอะไรแบบนี้เลย กลัวคน อายคน 555 และชื่นชมคุณน้าผู้เป็นแรงซััพพอร์ตอันยอดเยี่ยมครับ   โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 12 เมษายน 2568 14:13:08 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์   โดย: กะว่าก๋า 13 เมษายน 2568 6:10:17 น.

เป็นเรื่องเล่าที่อบอุ่นและมีพลังมาก เห็นได้ชัดว่า "ความใส่ใจ" กับ "ความพยายามร่วมกัน" ของทั้งน้ากับหลานคือหัวใจของความสำเร็จ มันไม่ใช่แค่การพาเด็กไปออดิชั่น แต่คือการพาเด็กคนหนึ่งไปพบสิ่งที่ตัวเองรัก พร้อมซัพพอร์ตอย่างมีสติและเข้าใจ เห็นแล้วยิ้มเลย   โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) 13 เมษายน 2568 9:24:53 น.

เจ้าหน้าที่คิดว่าน้องปริ๊นซ์เป็นช่างภาพ ส่วนช่างภาพก็คิดว่าเป็น Staff วางแผนได้ดีทุกตรงค่ะน้องปริ๊นซ์ ^^ หลานข้าวหอมกล้าที่จะบอกในสิ่งที่ตัวเองต้องการ กล้าเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ มีความอดทน น่าชื่นชมมากค่ะ ดีใจกับก้าวแรกกับงานแรกด้วยนะคะ น้องปริ๊นซ์ถือเป็นผู้จัดการส่วนตัวของหลานได้เลย ขอให้หลานมีความสุขและสนุกกับทุกสิ่งที่ทำค่ะ สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะน้องปริ๊นซ์   โดย: Sweet_pills 13 เมษายน 2568 23:57:40 น.

nana coffee roaster เมนูไหนอร่อยครับ เดี๋ยวคราวหน้าพาแก๊งไปกินข้าวแถวนั้นจะได้แก้มือสักรอบ หนก่อนสั่งแล้วไม่เวิร์คเท่าไหร่ น้องข้าวหอมแต่งเป็นเจ้าหญิงเบลล์ขึ้นมาก แต่งสโนว์ไวท์ก็ขึ้นมาก ดีกว่านักแสดง live action ของดิสนีย์ล้านเท่า ได้ออดิชั่นก็ถือว่าบรรลุเป้าหมายแล้วนะครับ ก้าวแรกก่อนชีวิตจะไปเจอออดิชั่น/สอบคัดเลือก/สัมภาษณ์ ฯลฯ อีกมากมาย แถมยังผ่านคัดเลือกอีก! กำไรชีวิตเห็นๆ ตั้งแต่ยังเด็กยังเล็ก   โดย: ชีริว 14 เมษายน 2568 0:05:46 น.

ตามใจหลานสุดๆ เลย ข้าวหอมอดทนได้ดีมากลูก เห็นเขาพยายามขนาดนี้ น้าอย่างเราก็ได้แต่ยิ้มแหละครับ เหนื่อยแต่ใจเขาได้ สมัยผมไม่ค่อยมีออดิชั่นอะไรพวกนี้เท่าไหร่ (ถึงมีก็ไม่ไป)   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 14 เมษายน 2568 21:20:40 น.

15 เมษายน เป็นวันเถลิงศกหรือวันพญาวัน ขอให้มีความสุข สมใจหวัง โชคลาภภมากมี เงินไหลกอง ทองไหลมา ...   โดย: **mp5** 15 เมษายน 2568 10:31:44 น.

ป๋าดัน รันวงการ เข้าใจตั้งชื่อนะคะ ยุคนี้เปิดกว้างให้เด็ก ๆ ได้แสดงออกหลายเวทีเลยค่ะ ขายความน่ารักสดใส ขำ ๆ กันไป ได้ลองได้สนุก ได้เรียนรู้ แต่ยังไงเรื่องเรียนก็เป็นงานหลักนะคะ ------------------- หอยลายตัวใหญ่อวบอ้วน น่าจะเป็นช่วงหน้าฝนมั้ง เห็นมีขายเยอะ ๆ เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหละจ้า 555   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 15 เมษายน 2568 11:40:33 น.

ไม่ได้จำผิดนะครับ ประโยค หรือประโยชน์.....อ่านเจอสองที่แต่ก็ช่างเถอะถามเฉยๆแค่สงสัยอะครับ น้องเค้าคงเป็นเด็กที่อดทนมากๆ และมีใจรักด้วยไม่งั้นคงผ่านยาก ส่งกำลังใจสู้ๆนะครับทั้งเด็กน้อยและผู้ปกครอง   โดย: Rain_sk 16 เมษายน 2568 1:37:50 น.

สุขสันต์วันสงกรานต์ครับน้องปริ๊นซ์   โดย: กะว่าก๋า 16 เมษายน 2568 6:17:55 น.

สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์ อ่านบล็อกนี้ของเธอจบลง ด้วยความรู้สึกถึงความอบอุ่นใน ครอบครัวของเธอ ข้าวหอม เกิดมาท่ามกลางความรักของทุกคนใน ครอบครัว เขาได้เห็นและได้รับความรัก ความอบอุ่นเช่นนี้ ย่อม เติบโตขึ้นอย่างมีคุณภาพ แน่นอน จ้ะ จากการเล่าเรื่องราวที่เธอเล่าในการถ่านทำ เพื่อเป็นป้าดันให้ ความฝน สานฝันให้ น้องข้าวหอมไปสู่ความฝันของน้องข้าวหอม ซึ่ง การถ่ายทำไม่ใช่ง่ายเลยสำหรับเด็กและคนถ่ายทำ แต่ทั้งสองฝ่าย ต่างก็มีความตั้งใจและมีความอดทนมาก ๆ ทำให้ผลที่เกิดขึ้นประสบ ความสำเร็จเป็นที่ดีใจของทุกคนในบ้าน ขอชื่นชม จ้ะ เรียกว่า ความตั้งใจ ความอดทนต่องาน เป็นหนทางนำไปสู่ความสำเร็จ สมความปรารถนา จ้ะ อยากให้ปริ๊นซื มีลูกเป็นของตัวเอง นะ แต่ง งานมาก็น่าจะ 2-3 ปีแล้วมั้ง ข้าวหอมจะได้มีน้องและมีเพื่อนเล่นด้วย ไงล่ะ อิอิ โหวดหมวด บันทึกประสบการณ์ชีวิต ขอบใจจ้ะ ที่มาให้กำลังใจ ตะพาบ ความผิดพลาดของครู บางคนบอกว่า ความผิดพลาดของครูอาจจะทุกข์ใจในตอนนั้น แต่ ความผิดพลาดนั้น ก็เป็นทางที่ทำให้ชีวิตครูมีความสุขอยู่ได้ในปัจจุบันนี้ แค่นี้ ครูก็พอใจแล้วจ้ะ   โดย: อาจารย์สุวิมล 16 เมษายน 2568 11:31:51 น.

สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์ อ่านบล็อกนี้ของเธอจบลง ด้วยความรู้สึกถึงความอบอุ่นใน ครอบครัวของเธอ ข้าวหอม เกิดมาท่ามกลางความรักของทุกคนใน ครอบครัว เขาได้เห็นและได้รับความรัก ความอบอุ่นเช่นนี้ ย่อม เติบโตขึ้นอย่างมีคุณภาพ แน่นอน จ้ะ จากการเล่าเรื่องราวที่เธอเล่าในการถ่ายทำ เพื่อเป็นป้าดันให้ ความฝ้น สานฝันให้ น้องข้าวหอมไปสู่ความฝันของน้องข้าวหอม ซึ่ง การถ่ายทำไม่ใช่ง่ายเลยสำหรับเด็กและคนถ่ายทำ แต่ทั้งสองฝ่าย ต่างก็มีความตั้งใจและมีความอดทนมาก ๆ ทำให้ผลที่เกิดขึ้นประสบ ความสำเร็จเป็นที่ดีใจของทุกคนในบ้าน ขอชื่นชม จ้ะ เรียกว่า ความตั้งใจ ความอดทนต่องาน เป็นหนทางนำไปสู่ความสำเร็จ สมความปรารถนา จ้ะ อยากให้ปริ๊นซ์ มีลูกเป็นของตัวเอง นะ แต่ง งานมาก็น่าจะ 2-3 ปีแล้วมั้ง ข้าวหอมจะได้มีน้องและมีเพื่อนเล่นด้วย ไงล่ะ อิอิ โหวดหมวด บันทึกประสบการณ์ชีวิต ขอบใจจ้ะ ที่มาให้กำลังใจ ตะพาบ ความผิดพลาดของครู บางคนบอกว่า ความผิดพลาดของครูอาจจะทุกข์ใจในตอนนั้น แต่ ความผิดพลาดนั้น ก็เป็นทางที่ทำให้ชีวิตครูมีความสุขอยู่ได้ในปัจจุบันนี้ แค่นี้ ครูก็พอใจแล้วจ้ะ   โดย: อาจารย์สุวิมล 16 เมษายน 2568 11:36:12 น.

น่ารัก   โดย: kae+aoe 17 เมษายน 2568 8:14:06 น.

พี่ก๋ายังอ่านหนังสือเกือบทุกวันครับ มีหนังสือวางไว้ใกล้ตัวตลอด เด็กยุคนี้โชคดีนะ อยากเรียนรู้อะไร กดๆจิ้มๆด้วยปลายนิ้ว ข้อมูลนี่เพียบเลยครับ ที่เหลือเค้าศึกษาเพิ่มเติมได้ตลอดเวลา หรือจะเลือกครูเก่งๆแล้วก็เรียนแบบจริงจังก็ยังได้ สมัยก่อนพี่ก๋าจะหาความรู้ต้องเข้าห้องสมุดอย่างเดียวเลยครับ 555 นี่หมิงชอบกล้องฟิล์ม หาข้อมูลไม่นานก็รู้ข้อมูลเยอะมาก ถ่ายเป็นแล้ว พี่ก๋านี่ลืมไปหมดแล้วว่ามันถ่ายยังไง 555   โดย: กะว่าก๋า 17 เมษายน 2568 21:47:55 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์   โดย: กะว่าก๋า 18 เมษายน 2568 6:02:12 น.

สวัสดีจ้าาา คุณน้องชายปริ๊นซ์ นี่ยังหยุดอยู่หรือมาทำงานแล้วเนี่ยะ จิงๆ ถ้าได้อยู่ต่ออีกสองวันก็ยาวเลยนะ เพื่อนบ้านพี่ไปเที่ยวจีนทั้งเทศกาลเลย ส่วนพี่ไม่ทำอะไร นอนอย่างเดว เผ่าแตกทั้งเทศกาล นน ขึ้นมาโลกว่าๆ ยางจิงๆ ก็รู้ว่า ข้างนอกถูกกว่า แต่แค่อยากได้ผ่อน 0% นี่แหละ ก็ถือว่าจ่ายดอกไป 555 มีคนเลี้ยงกาแฟด้วย แต้ม KTC หรอ เอาจิงๆ แค่มีคนเลี้ยงก็ดีแล้วนะ ของฟรีพี่เอาหมด 5555+ แต่แต้มพี่นี่ไม่เคยเหลือเลยแถมปกติ จะใช้เซนทรัลการ์ดส่วนใหญ่ด้วย แค่คะแนนเดอะวันก็ไม่เหลือเหมือนกัน วันนี้พี่กินชาเขียวฟินมาก อยากได้อีกเลยเนี่ยะ หลานข้าวคืออัพเดทสถานการณ์น้ำท่วมมาก อีน้ำแข็งละลาย เพราะโลกเดือดที่ว่าเขาบอกจะท่วมปี 73-75 นะ รอดูกันต่อไป แต่พี่คือ ไปป่าวประกาศไว้หลายบ้านละ ว่าจะไปขออยู่ด้วย ถ้าน้ำท่วม แต่ไม่มีเงินไปซื้อที่ทางกับเขาหรอกนะ ล่าสุดตอนนี้แพลนว่า จะซื้อเสื้อชูชีพผู้ใหญ่ 2 กับ สัตว์เลี้ยงอีก 5 พอ แต่เอาจิงๆ ถ้ามันจะท่วมขนาดนั้น ตายตั้งแต่ล๊อตแรกๆ ก็ดีนะ ไม่ต้องมาทนหิวด้วย เหอๆ ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะค้า   โดย: nonnoiGiwGiw 18 เมษายน 2568 17:30:59 น.

สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์ เดี๋ยวนี้สู้ร้อนได้ไม่เท่าเมื่อก่อน แดดนอกบ้านนี่ทำให้เพลียจริงครับ แต่ถ้ากลับมาแล้วได้อาบน้ำก็จะสดชื่นขึ้นมาเหมือนได้ชาร์จแบต ถ้าไม่อาบแต่ตากแอร์เฉยๆ ว่าตัวมันก็ยังเหนียว . เด็กรุ่นใหม่กล้าคิด กล้าแสดงออกมากขึ้น ผู้ใหญ่อย่าไปยอมแพ้ 55 (กดดันตัวเอง)   โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 18 เมษายน 2568 22:27:32 น.

เด็กสมัยนี้กล้าแสดงออกค่ะ ถ้าสนับสนุนเค้าในสิ่งที่เค้าชอบแบบนี้ก็ยิ่งทำให้เด็กมีความมั่นใจค่ะ เป็นกำลังใจให้หลานตัวน้อยได้ทำสิ่งที่ชอบนะคะ   โดย: babyL' 19 เมษายน 2568 20:48:31 น.