BlogGang.com : : จันทราน็อคเทิร์น : รักใสๆ หัวใจว้าวุ่น

ครั้งแรกที่รู้สึกดีกับใครซักคนคือเมื่อไหร่....พอจำได้ไหมครับ

"น้าปริ๊นซ์คะ...I'm gonna tell you something"
หลานผมพูดขึ้นขณะนั่งอยู่ที่คาร์ซีทด้านหลังรถในตอนเช้าไปโรงเรียน
"Yep, can't wait to know" ผมตอบรับก่อนจะเปิดขวดน้ำยกดื่มระหว่างรถติด
"I will marry with Veha"
ผมนี่ถึงกับต้องเอามือปิดปาก เพราะน้ำที่เพิ่มดื่มเกือบพุงออกจากปาก
พร้อมกับมองกระจกมองหลังอยากดูหน้าพี่สาวที่นั่งข้างๆ หลาน
ซึ่งพี่สาวผมก็แค่ดึงยิ้มให้ผมเบาๆ ก่อนจะหันไปหาลูกสาวเค้า
"Really? why do you want to marry with Veha?" พี่สาวถาม
"I love him and he love me too. he always told me"

"I really happy that you have a beloved friend,
but to get married with someone is in a far future.
you must be big like me when you get marry"
พี่สาวพูดพร้อมลูบแขนหลาน
"Yes, I can wait, but I'll marry with Vaha anyway"
"OK just wait for it."

นั่นคือตอนเช้าครับ
พอตกเย็นผมยังไม่ทันกลับบ้าน หลานก็วีดีโอ คอลมาหา พร้อมอัพเดท
"น้าปริ๊นซ์.... I told Vaha already that we will marry together"

หือ....ยังไงนะ.....
"How is Veha's answer ?"
"He said OK! I'll marry you"
พระ!!!!!

"จริงดิ นี่บอกเวหาแล้วจริงๆ หรอ"
"เยส"
"งั้น โอเค ถ้าบอกเวหาแล้วก็ดีแล้ว ก็ไม่ต้องบอกเพื่อนคนอื่นๆ แล้วนะคะ
ไม่งั้นเพื่อนคนอื่นจะเสียใจว่าไม่ได้เป็นเพื่อนรักข้าวหอม" ผมรีบบอกไว้ก่อน
"โอเคค่ะ I promise"

หลังจากนั้นผมก็เห็นพี่สาวเดินแว้บๆ อยู่หลังกล้อง เลยวางสายแล้วเดินไปคุยที่บ้าน
"เค้าเล่าให้ฟังแล้วป่ะ ว่าไปบอกเวหาว่าจะแต่งงานด้วย"
"อืม บอกละ"
"อ้าวแล้วพี่บอกเค้าว่าไงอ่ะ"
"ก็บอกว่า คนที่จะแต่งงานต้องตัวโตๆ ก่อน ต้องทำงานก่อน ไม่งั้นไม่มีตังซื้อชุดสวยๆ ใส่นะ
แล้วก็บอกว่า เพื่อนมีหลายคนเลย ดีกับข้าวหอมทุกคนเลย
ข้าวหอมจะแต่งงานกับเวหา แบบนี้เพื่อน ๆ ไม่เสียใจหรอ มีเพื่อนเยอะๆ สนุกนะ"

"แล้วเค้าโอเคเข้าใจไหม"
"ก็ไม่นะ....ก็บอกว่ารักคนนี้ที่สุด"
ผมกับพี่สาวมองหน้ากันแบบงงๆ พยายามคิดว่าจะอธิบายหลานยังไงให้เข้าใจ
ความที่ว่า เค้ารู้ว่าพ่อกับแม่เรียนที่เดียวกัน แต่งงานกัน
น้าปริ๊นซ์น้าพลอยเป็นเพื่อนกัน ก็แต่งงานกัน

ขณะที่ 2 คนนี้นั่งคุยหาวิธีแก้ พี่เขยที่เล่นกับหลานไปด้วยก็เดินวนมา
"ปล่อยไปเถอะ เด็กสมัยนี้ เชื่อสิ ไม่เกินอ.3 ก็มีแฟน ปกติ"
"มันก็ต้อง Educate ป่ะ มีลูกสาวน่ะ"
ดูแล้วพี่สาวก็ขึ้นแหละครับ มองหน้าแล้วพอเข้าใจ
"หรือว่าเด็กเค้าไม่ซับซ้อน เค้าไม่ได้คิดแบบนั้นจริงๆ" พี่สาวถามผม
ทีนี้ผมละเอียงคอใส่เลยครับ แล้วตบขาพี่สาว แป๊ะๆ ๆ

"เอาเรื่องจริงเลยไหมพี่ปาล์ม......."

ตอนผมเรียนอนุบาล จะมีผู้หญิงคนนึงคือ ฟ้า ครับ
ฟ้าเป็นคนตัวเล็ก ๆ ขาวๆ ปากนิดจมูกหน่อย โตมาตอนนี้ไม่รู้ดีไหม
แต่ตอนนั้น ฟ้า ดูเหมือนนางฟ้าตัวน้อยๆ เลย ยิ่งเวลามีงานแล้วใส่ชุดสวย ๆยิ่งน่ารัก

อ่า.....เด็กผู้ชายจะกี่ชวบ มันก็คือผู้ชายตัวเล็กครับ
ผมก็มองว่า ฟ้า น่ารัก
แต่เวลาเรียนเวลาเล่นก็ไม่ได้เล่นกับเค้านะครับ ก็เล่นไปทั่วปกติ เรียนก็ไม่ได้สนใจ
เพราะเค้าก็มีแก๊งเพื่อนประจำของเค้าเหมือนกัน
แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เค้ากลับบ้านช้า แล้วเพื่อนเค้ากลับไปหมดแล้ว
ผมก็จะเลียบๆ เคียงๆ ไปเล่นด้วย แบบที่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเล่นอะไร
รู้แต่ว่า ดีใจมากที่ได้เล่นด้วย 555555 เรานี่มันเป็นแบบนี้แต่เด็กเลยแฮะ....

ฟ้าด้วยความที่คุณพ่อเป็นนักบิน เค้าเรียนบัลเล่ครับ ก็จะเต้นเก่ง
เวลามีการแสดงจะอยู่แถวหน้า รับบทสำคัญ ๆ
ส่วนผม..........ถ้าไม่ใส่หัวเป็นต้นไม้ ก็ก้อนหิน ไม่ก็ถือพัดโบกไปโบกมา
ขนาดโบกยังไม่ตรงจังหวะเลย 55555 เออ ตอนนั้นเรื่องจังหวะกับศิลปะผมบัดซบมาก
เรียกได้ว่าไม่มีโอกาสเลยครับที่จะได้เต้นคู่ฟ้าแน่ๆ
แต่ผมก็หวังนะ .... หวังว่า ฟ้า จะมาเต้นคู่กับต้นไม้บ้าง 555555

เออ พูดตรงๆ เลยคือ ชอบเค้าแหละครับ
แต่เป็นความชอบที่ไม่ได้ซับซ้อนเหมือนตอนโตแล้ว
เป็นความชอบที่เค้าดูน่ารัก แล้วมันก็น่าจะปกติที่ใครๆ จะชอบของสวยๆ งามๆ
แถมโอกาสจะได้เจอได้ใกล้ก็ยาก ยิ่งทำให้รู้สึกทุกโอกาสมันมีค่าและน่าตื่นเต้น
จน อ. 3 ผมก็มีโอกาสได้เต้นครับ เต้นแบบเต้น ที่ไม่ใช่ก้อนหิน ต้นไม้
ไม่ใช่ฝีมือพัฒนา แต่เพราะทุกคนต้องเต้นหมด
ผมก็พยายามล็อบบี้คุณครู ล็อบบี้เพื่อนว่า เราอยากคู่กับฟ้า
แต่มันก็จะมีไอ่หนุ่มขาประจำของฟ้าอยู่ ที่ผมต้องพยายามเอาชนะมัน
ผมจำไม่ได้แล้วว่าผมไปทำอิท่าไหน แต่สุดท้าย ผมก็ได้เต้นคู่กับฟ้า

จำได้ว่าตอนซ้อมจับมือฟ้าทีนี่เขิ้นเขิน....... 55555
มองหน้าทีก็เขิน เขินอยู่แบบนั้นจนวันแสดง
ซึ่งวันแสดงก็ไม่ได้เขินแล้วครับ เพราะมัวแต่มองหน้าพ่อกับแม่ ลืมเรื่องหญิงไปเลย

แต่ว่า....ชื่อ "ฟ้า"...... มันก็กลายเป็นชื่อที่ได้ยินแล้วต้องสนใจเป็นพิเศษเสมอ....
....จำพี่หมอฟ้า ได้ไหมครับ....นั่นก็เริ่มด้วยที่พี่เค้าชื่อ "ฟ้า" ....

ดังนั้น....ผมจะบอกว่า ผมพอจะเข้าใจหลานนะครับว่าเค้าหมายความว่ายังไง
คือ เค้าน่าจะชอบเพื่อนคนนี้มาก ด้วยหน้าตา ด้วยนิสัย ด้วยหลายๆ อย่างที่เข้ากันได้ดี
เค้าเลยรู้สึก "รัก" เพื่อนคนนี้เป็นพิเศษ
แต่รักของเค้า หรือ ชอบ ของเค้าไม่ได้มีความหมายซับซ้อนอย่างที่ผู้ใหญ่คิด

แล้วน้องเวหานี่ ทำไมถึงเป็นที่ถูกใจหลานผมได้
น้องเวหาเป็นเด็กขาวๆ สูงๆ ปกติไม่ได้ยิ้มเก่ง แต่ยิ้มกับหลานนะ
ไม่เล่นกับผู้หญิงแรง ไม่วิ่งวุ่นวาย ไม่เสียงดัง
เป็นคนอบอุ่นมาก โอ๋หลานเวลาร้องไห้ไม่ได้ดั่งใจ คือน้องจะมานั่งโอ๋เลย
ดูแลหลานดีมากๆ ด้วยความที่น้องเป็นคนอบอุ่น
เอาทิชชูให้เช็ดน้ำตา หลานผมก็เช็ดแล้วส่งคืนให้พ่อหนุ่มเวหาเอาไปทิ้งให้ด้วย
ก่อนจะมานั่งปลอมว่า "ไม่เป็นไรนะ เวหาอยู่ด้วย"

นอกจากนั้น น้องเวหายังช่วยดูแลปกป้องหลานเวลาเด็กผู้ชายเล่นแรงๆ
หลานก็บอกเสมอว่า "ไม่เป็นไรข้าวหอมมีเวหาอยู่ด้วย"
ทุกครั้งที่เจอกัน สองคนเค้าจะรีบวิ่งมาจับมือกัน
หลานผมก็ด้วยความเอ็นดูเพื่อนหรือชอบ หรือยังไงไม่รู้
หลานผมก็ชอบจับแขน จับหน้า จับแก้ม พ่อหนุ่มเวหาซะด้วย

ส่วนหลานผมเป็นผู้หญิงเฟรนลี่
คุยเก่ง หยุกหยิก ยุ่งเยอะเล็กๆ ใส่ใจรายละเอียด แถมอ่อนโยน
ถ้าใครเจ็บ หลานจะเข้าไปดูแลทันที บวกกับเค้าเป็นคนเสียงหวานๆ ท่าทางน่ารัก
ไม่แปลกที่หนุ่มๆ จะชอบความน่ารักของเพื่อนผู้หญิงด้วย
ถึงกับได้ข่าวว่า มีหนุ่มบางคนกลับนั่งเขินจนแม่ต้องถามว่ามีอะไร
ก่อนจะบอกแม่ว่า "วันนี้ข้าวหอมแต่งตัวน่ารักมาก ชอบมาก"
หรือหนุ่มบางคนที่บอกให้แม่ช่วยโทรมาหาหลาน เพื่อบอกว่า "หยุดหลายวัน คิดถึงข้าวหอม"

หลังผมเล่าเรื่องตัวเองให้พี่สาวฟัง
พี่สาวก็ดูกรอกตาเลิ่กลั่ก ก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงว่าเข้าใจ

"มันไม่ได้ซับซ้อนแบบที่เราคิด แต่ต้องยอมรับว่ามันคือความรู้สึกพิเศษน่ะ
เค้าไม่ได้ผิดอะไร หรือเราเองก็ไม่ได้ผิดอะไรหรอกที่รู้สึกแบบนั้น
ปริ๊นซ์ว่าดีนะ ที่เค้าบอกสิ่งที่เค้ารู้สึกให้เรารู้ แบบ positive ด้วย
ตอนนั้น ปริ๊นซ์ไม่กล้าบอกใครเลยนะ บอกเพื่อนก็ไม่ได้ เพื่อนแม่งล้อ
บอกพ่อกับแม่ก็ไม่ได้ ไม่งั้นโดนดุแน่นอน"

ครั้งนี้พี่สาวดู วางลง ปลงได้ เข้าใจมากขึ้น
เหลือแค่ว่าไม่ให้ผู้ใหญ่ไปใส่ความคิดที่เกินวัยใส่หลานก็พอ

ว่ายังไงละคนสวย
เดี๋ยวนี้ป๊อบไม่ไหว....แม่สาว เฟรนลี่ ขี้เล่น หน้าเป็น แต่...จริงใจ