BlogGang.com : : จันทราน็อคเทิร์น : แต่ละมื้อ แต่ละเดย์... ปวด Head กลุ้ม Heart

ชีวิตช่วงนี้ โหด มันส์ ฮา มากครับ

เริ่มจากเมื่อ 2 อาทิตย์ก่อน ผมเหมือนจะติดไข้หวัดใหญ่......
แต่ด้วยเพิ่งฉีดวัคซีนมาได้ 3เดือน ทำให้ไม่เชิงจะมีอากาศอะไรมากครับ
แค่เจ็บคอค่อนข้างมาก กับเป็นไข้ 37-38 อยู่ 2 วัน
ซึ่งผมหยุดงานไป 1 วันคือวันจันทร์ เพราะถึงไข้ไม่สูงแต่รู้สึกเพลียๆ มึนๆ
แล้วผมจะมีงานเข้าไซต์อังคาร พุธ เลยอยากพักซักวันก่อนออกไซต์ทำงาน
หลังจากนั้นก็โอเคครับ เจ็บคอค่อยๆ เบาลงเหลือแค่พอรำคาญ ไม่มีไข้ ทำงานได้แบบซึมนิดๆ

วันพุธเสร็จจากงานที่ไซต์ แม่ก็ฝากให้ไปรับหลายที่ร้านอาหาร
ที่หลานขอไปกินข้าวกับเพื่อนในวันสุดท้ายของการเรียน K2
ผมก็ไม่มีปัญหา แวะไปรอรับที่ร้านอาหารได้ ซึ่งผมก็นั่งตึง ๆ ดมยาดม
"คุณน้าไม่สบายอีกแล้วหรอคะ" คุณแม่ท่านนึงถาม
"ครับ" ผมแค่ยิ้มๆ
"ปีนี้หลายรอบเหมือนกันนะคะเนี้ย"
"ปกติติดจากคนนั้นครับ" ผมชี้ไปที่หลานที่นั่งกินพิซซ่าพร้อมยักไหล่
"แต่คราวนี้น่าจะป่วยเอง" ผมยิ้มเบาๆ พร้อมดมยาดมต่อ

กินเสร็จไม่จบ เพราะเด็ก ๆ จะไปคาเฟ่ต่อพร้อมเล่นของเล่น
ผมออกตัวว่าป่วย ขอไม่ไปเล่นเป็นเพื่อนเด็กๆ แต่ก็ออกไปยืนๆ นั่งๆ ดูหลานเป็นระยะ
แต่ไม่รู้ด้วยป่วย ด้วยร้อนจัด หรือแพ้หญ้า แพ้ฝุ่นต้นไม้
อยู่ๆ ก็เริ่มไอๆ แน่นๆหน้าอก เลยกำลังจะเดินกลับไปเข้ารอด้านห้องแอร์
แต่แค่คิดเท่านั้น พ่อเพื่อนหลานก็เดินตรงเข้ามาแล้วจับแขนผมให้นั่งคุยด้วย
ไอ่ผมนี่ยิ้มแห้งเลย....
"น้องข้าวหอมจะขึ้นโชว์เปียโนหรอครับ อาทิตย์นี้" คุณพ่อท่านนั้นถาม
"อ้อ ครับ"
"คุณยายบอกว่าคุณแม่กับคุณน้าก็เล่นเปียโนได้ นี่คือสอนเองหรือว่าเรียนข้างนอกครับ"
"ข้างนอกครับ" ผมตอบแบบประหยัดคำพูด เรียกว่าเก็บอาการ
"เรียนปีนึงได้แล้วไหมครับ"
"จะ 2 ปีแล้วครับ"
"โอ้ เร็วจังเลยนะครับ แสดงว่าเริ่มตั้งแต่เข้า K1 เลยใช่ไหมครับ"

ถามเยอะจังครับคุณพ่อ ซึ่งผมแค่ยิ้มแล้วพยักหน้า
พร้อมกับที่หลานวิ่งกลับเข้ามาหา ก่อนเอาตัวมาดันจะนั่งตัก
"แล้วดีไหมครับสมาธิงี้ ด้านอารมณ์"
"ช่วงเล่นก็มีครับ แต่ถ้าง่วงอารมณ์ก็ไม่ดี"
ผมยิ้มพร้อมถอนหายใจตั้งหลัก แต่ผมคงยิ้มแห้งจริง เพราะหลานก็นั่งมองหน้า
"What's wrong?" หลานถาม
"Can't breathe well"
"Oh...let's go inside to see Granny. Follow me"
ว่าแล้วหลานก็ลุกขึ้นแล้วจูงมือผมให้กลับเข้าไปข้างใน
"โอ้ ข้าวหอมพูดเก่งเลยนะครับ"
ตรงนี้ผมแค่ยิ้มแล้วจูงมือเดินกลับเข้าด้านในพร้อมหลาน
บอกเลยว่า เกือบหลับแต่กลับมาได้ เพราะทีแรกทำท่าจะขับรถไม่ไหว
หลานก็น่ารักเดินไปบอกแม่เพื่อนว่า "มีใครขับรถให้น้าหนูได้บ้างคะ"
แม่เพื่อนก็ตื่นเต้นเลยครับ 55555 ส่วนแม่ผมก็นั่งกอดอกมองหน้าผมว่าสรุปจะยังไง
แต่พ่นยานั่งพักพร้อมดื่มชาร้อนไป 1 กา ก็ได้อยู่ เลยขอให้หลานลาเพื่อน ผู้ปกครองกลับบ้านก่อน

หลานก็จูงมือยายกลับบ้าน แล้วค่อยๆ ซบหน้าร้องไห้เงียบๆ ในรถ
"ข้าวหอมเป็นอะไร ร้องไห้ทำไมคะ" ยายเข้าไปกอดแล้วถาม
"ข้าวหอมอยากเล่นต่อ....แต่ข้าวหอมต้องกลับบ้าน"
"น้าปริ๊นซ์ไม่ค่อยสบาย แต่น้าปริ๊นซ์มาอุตส่าห์มารับข้าวหอมไงลูก
เรากลับบ้านก่อนให้น้าปริ๊นซ์พักผ่อนแล้วคราวหน้าเรามาใหม่นะ"
"ได้ค่า...."

เป็นได้ค่ะที่พูดไปร้องไห้ไปแล้วนั่งหันหน้าร้องไห้แบบไม่มีเสียงอยู่บนคาร์ซีท
สงสารมากครับ แต่....นั่นก็4โมงครึ่งแล้ว
ทำผมได้แค่เอื้อมมือไปลูบขาหลานแล้วตบเบาๆ

พฤหัสเข้าออฟฟิศก็ส่งบิล เซ็นต์เอกสารหลายสิบ
เบิกเงิน ลงใบงานนอกสถานที่
เคลียร์ mailbox ไม่ให้เต็ม ตอบ e-mail บางเมลล์ที่ทำไม่เสร็จจากที่ไซต์
เรียกว่า ทำงานไป กินข้าวเที่ยงไปบนโต๊ะทำงาน ยังต้องนั่งอยู่จนเกือบทุ่ม
ทั้งๆ ที่เวลาเลิกงานคือ 5 โมงเย็น ไม่งั้นงานไม่เสร็จ

วันศุกร์ผมมีไปทำงานที่นครปฐม
ไหนๆ หลานก็ปิดเทอมแล้ว งานก็พอมีเวลาบ้าง ผมเลยชวนหลานพร้อมยายไปด้วย
ระหว่างทางไป ก็แวะจอดดู Air show 88 ปีกองทัพอากาศ กลางทางครับ 5555
หลานไม่มักจะไปดูใกล้ ๆ ครับ พวกบอกเสียงดัง

ไปถึงนครปฐมผมก็ไปทิ้ง 2 คนไว้ที่คาเฟ่ ที่มีปลาคราฟ เรือเป็ดให้ปั่น มีขนม น้ำ ข้าวให้กิน
มีตุ๊กตาให้ระบายสี เรียกว่าอยู่ได้ยาวๆ
ส่วนผมก็ไปทำงานซัก 2 ชั่วโมงนิดๆ ก็เสร็จ แล้วกลับมาหาหลาน

ไหน ๆ ก็มานครปฐมแล้ว ประจวบกับ ต้นชมพูพันทิพย์
ที่ ม. เกษตร กำแพงแสนกำลังบาน
ผมเลยถือโอกาสขับรถต่อไปกำแพงแสน ไปดูดอกชมพูพันทิพย์กัน

ตอนที่ผมไป ดอกยังบานเยอะอยู่ครับ แต่เริ่มมีใบแซมๆบ้างแล้ว
แต่ถือว่ายังสวยสดใส ถ่ายรูปแล้วหวานๆ เลยครับ
หลานนี่ร้องว้าวววว So cute!
"อันนี้ซากุระไหมคะ"
"ไม่ใช่ค่ะ อันนี้ชมพูพันธ์ทิพย์ค่ะ" ผมตอบ
"ชมพูพันธ์ทิพย์หรอคะ เหมือนซากุระเลยเนอะ"
"เคยเห็นซากุระหรอคะ"
"เห็นในทีวี แต่อันนี้ก็เหมือนนะ ว้าวววว I like it"

ทรงแล้วผู้หญิงกับดอกไม้จะเป็นของคู่กัน เพราะหลานนี่เดินชมดอกไม้ซะเหมือนอากาศเย็นสบาย
ทั้งๆ ที่อากาศตอนบ่าย 2 นี่ร้อนจนเหงื่อซึมหลัง
ส่วนผมก็ทำหน้าที่เป็นตากล้อง ถ่ายรูปให้หลานอยู่ร่วมชั่วโมง

ก่อนกลับพาแวะคาเฟ่ซักที่ก่อนกลับบ้าน

ส่วนเสาร์หลานมีคอนเสิร์ตเปียโน
วันอาทิตย์ก็พาแฟนไปกินข้าว เดินห้างซื้อของ เอ็นเตอร์เทนตามประสา

You're always my pride

วันจันทร์มามีงานต้องเข้าไซต์และเข้า 3 วันติดๆ
แต่ผมก็ทำเรื่องตั้งแต่เช้าวันแรกด้วยการยืนๆ อยู่แล้วจอดับ
ซึ่ง4-5 วิ ทันทีที่รู้ตัวผมรีบถอยหลังไปเข้ากำแพงแล้วลงนั่ง
....หลังจากนั่นก็ภาพตัดไปเลย....
รู้เรื่องอีกทีก็คือเสียงไนท์เหมือนเรียกชื่อผมเรื่อยๆ แล้วบอกว่าไปโรงบาลกันนะๆ

ไอ่ผมก็ ติดๆ ดับๆ รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง รู้สึกเหมือนจะตายให้ได้ ก็ไม่ได้ฟังหรือตอบไอ่ไนท์
สรุปต้องนอนให้น้ำเกลือ ตรวจเลือด รอดูอาการ ประมาณ 3 ชั่วโมง
ไนท์ก็กลับไปทำงานบอกว่าถ้าหมอให้กลับได้ยังไงให้โทรมาบอก
ถ้างานเสร็จมันจะมารับ ถ้าไม่เสร็จจะให้ซีเกมส์มารับ
แต่ผมต้องขับรถไหวด้วย เพราะไม่มีใครขับรถผมกลับได้ คราวหน้าให้เอาฮอนด้ามา 5555
ครับ....ขับรถไหว แต่ขับแบบเหนื่อยมาก ดีที่ไนท์ขับตามมาเรื่อยๆ เป็นเพื่อน

วันรุ่งขึ้นผมมีงานนะ แต่เลือกไม่เข้าไซต์
อ้อ....ไม่ไปทำงานด้วย....เพราะตื่นมาตอนเช้าอาบน้ำแล้วรู้สึกเวียนหัว เพลียๆ
แฟนบอกว่า ผมนี่หน้าซีด ปากซีด เหมือนจะเป็นลมตลอดเวลา
ถ้าไปทำงาน น่าจะถึงโรงบาลก่อนถึงออฟฟิศ
และด้วยความรู้สึกเพลียๆ มึนหัวมากนั่น แฟนเลยพาไปหาหมอ
ได้นอนให้กลูโคส เพราะน่าจะอ่อนเพลีย จากอาการป่วยก่อนหน้านี้แล้วไม่ได้พักผ่อน

กลับมาเลยลงนอนปิดม่าน ปิดมือถือ ตื่นอีกทีบ่าย
ซึ่งแม่ก็เอาข้าวต้มขึ้นมาให้กินที่ห้องนอน ส่วนแฟนไปทำงาน
โดนบอกพี่เพ็ญให้แวะมาดูผมบ้าง ไล่ให้ดื่มน้ำ หรือกินอะไรบ้าง อย่าเอาแต่นอน

อีกวันมีงานไซต์ ผมก็ไม่ไป
เพราะกางใบรับรองแพทย์มา หมอเขียนให้หยุด 2 วัน
อ่ะ....กูขอใช้สิทธิ์เต็มบาร์เลยแล้วกัน.....เลยนั่งๆ นอนๆ ทำงานอยู่บ้าน
เหนื่อยก็นอน ไหวก็ลุกขึ้นมาทำงาน

กว่าจะมาทำงานจริงๆ ก็วันพุธละครับ เรียกว่าคราวนี้หยุดซะฉ่ำ
งานก็ไม่มีอะไรค้าง เพราะผมนั่งเคลียร์อยู่ทุกวัน
หลังจากนั้น ผมก็อยู่ไซต์ยาวๆ
ยาวจนถึงวันนี้ แต่ไม่ได้ทำอะไรเลยครับ นั่งเป็นพระประธานอย่างเดียว
ให้ไนท์โซโลเอาเอง แถมดูแลซีเกมส์อีกหนึ่งคน มีอะไรค่อยถามผมแล้วกัน

นี่แหละครับ เหตุการณ์ทั้งหมดที่ทำให้ผมหายไปจากบล๊อก
ไม่เข้าไซต์ก็ป่วย ถ้าไม่ป่วย ได้เข้าออฟฟิศก็เคลียร์งานเกือบตาย
เรียกว่าไม่มีเวลาเงยหน้าขึ้นมาจากจอเลยครับ
ข้าวก็กินไม่ค่อยจะลง ซึ่งหมอบอกว่าถ้าเครียด เหนื่อย เบื่ออาหาร กินไม่ลง
ก็ให้นั่งกินน้ำเกลือแร่ซักวันละ 2 แก้ว จะได้ไม่เพลีย

ส่วนเรื่อง มันส์ ฮา เกิดเมื่อไหร่.....
เพิ่งเกิดเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมานี่เองครับ

คืนวันเสาร์ผมได้งานพร้อมกับน้องพีท น้องเนตไอดอลที่ผมเคยเล่าให้ฟังน่ะครับ
ซึ่งตอนทำงานมีเสื้อผ้าที่ทางลูกค้าเตรียมให้ใส่
เสร็จงานราวๆ 4 ทุ่ม ทางลูกค้าบรีฟให้ใส่เสื้อเชิ๊ตขาว กางเกงยีนกลับ
ผมกับพีทมารถคันเดียวกันเหมือนทุก ๆครั้ง
และเข้ามาห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนชุดเตรียมตัวกลับ

พี่ออกาไนซ์เค้าเข้ามาชม มาขอบคุณ แล้วหยิบเบียร์ยื่นให้คนละกระป๋อง
เพราะข้างนอกพวกอินฟูลฯ เค้าก็ดื่ม ปาร์ตี้กันหลังงานเลิก
ผมก็ถามพีทว่ามันก็อินฟูลฯ ทำไมไม่ไปปาร์ตี้กับเค้า
เพราะมันก็มาถ่ายงานส่งเหมือนกัน
แต่พีทบอกพวกนั้นเบอร์ใหญ่ทั้งนั้น เค้าไม่คุยกับมันหรอก
และพรุ่งนี้มันต้องมีไปทำคลิปงานลูกค้าต่างจังหวัดแต่เช้า เลยอยากรีบกลับ

พีทรับเบียร์ แล้วเปิดชนกับทีมงานทันที ส่วนผมรับไว้แต่ไม่ได้เปิดดื่ม
กระป๋องเดียวอ่ะครับ น้องพีทยกสามทีก็หมดแล้ว
จากนั้นก็ดื่มน้ำเปล่ากันคนละขวด แล้วเดินกลับ
ระหว่างกลับก็ลาลูกค้า ตากล้อง ช่างผม ช่างไฟ อินฟูลฯ อะไรไปเรื่อย
กว่าจะเดินไปถึงรถก็น่าจะครึ่งชั่วโมงได้

"พี่ขับป่ะละ พี่ไม่ได้กินเบียร์"
ผมพูดพร้อมเปิดประตูหลังโยนเบียร์ลงเบาะ
"ไม่เป็นไรพี่ คอนแทคเลนส์ไม่ตรงสายตาไม่ใช่หรอ ผมขับเอง"
ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้วเดินไปนั่งที่ข้างคนขับปกติ
เพราะรู้อยู่แล้วว่า เบียร์กระป๋องเดียว พีทไม่ได้เมาหรือจะมีอาการอะไรอยู่แล้ว

ระหว่างทางก็คุยกันเรื่อง Avatr 11... รถน่ะครับ
กำลังคุยกับสนุกก็ผ่านที่ทำการตำรวจทางหลวง พร้อมเจอด่านโบกให้เปิดกระจก
พีทก็เปิดกระจกปกติ เพราะคิดว่ายังไม่ดึก น่าจะเป็นด่านความมั่นคง

"สวัสดีครับ" คุณตำรวจทักทายพร้อมส่องไฟมาใกล้ๆ
แต่ดูทรงแล้วเค้าคงตกใจพีทนิดนึง ที่เซตผมแต่งหน้ามาแน่น
"อุย...นี่ไปไหนมาครับเนี้ย"
"ทำงานให้ลูกค้าครับ" พีทตอบ

จำได้ไหมครับ ที่ผมเคยบอกว่า พีทมันจะเป็นคนล้นๆ พูดเยอะๆ ลุกลิกๆ
นี่ก็เหมือนกัน มันก็เล่นบทคนเฟรนลี่ ยิ้มแย้มพูดเสียงสดใส แถมพูดเยอะอีก
"แล้วกำลังจะไปไหนครับ" คุณตำรวนพูดเสียงเป็นกันเอง
"กลับบ้านแล้วครับพี่ แต่เดี๋ยวต้องไปส่งพี่ผมก่อน"
"ทำงานนี่ดื่มรึป่าว"
"ดื่มมาครับ แต่ดื่มมานิดเดียว"
"นานยังครับหนุ่ม"
"ซักใหญ่แล้วนะครับ น่าจะเกินครึ่งชั่วโมงแล้ว"
"เดี๋ยวเป่าหน่อยนะครับ"

แล้วพีทก็เป่าครับ......เป่าแบบไม่ลังเล
เป่าเสร็จเราไม่รู้ผล แต่คุณตำรวจบอกว่า ....
"เดี๋ยวลงหน่อยน้า เข้าไปข้างในหน่อย"

เท่านั้นแหละไอ่พีทกับผมหันหน้ามามองกันทันทีที่กระจกปิด
แล้วพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
"....ชิบหาย...."

"พี่ว่าขึ้นไหมอ่ะ" พีทยังจะมีหน้ามาถาม
"ไม่ขึ้นเค้าจะให้ลงไปห้องเย็นหรอพีท" ผมนี่ถึงกับกุมขมับ
"แต่ป๋องเดียวนะ"
"พี่ว่ามันขึ้นเว่ย...แต่พี่ว่าไม่เกิน ป๋องเดียวไม่น่าเกิน"
"ไม่เกินเนอะ" ไอ่พีทยิ้มแล้วทำท่าจะเปิดประตูรถ
ส่วนผมก็ดึงไหล่มันไว้แล้วยื่นน้ำที่หยิบมาให้มันกิน
"เอาไง คิดยัง" ผมถาม
"ก็.....ก็ต้องคุยดูอ่ะเนอะ"
ใจเย็นชิบหาย.....พีทสูดลมหายใจแล้วยิ้มอีกครั้งเหมือนกำลังเปิดโหมดอะไรซักอย่าง

ลงจากรถได้พีทยิ้มให้คุณตำรวจ
"พี่ถามจริงๆ น้อง งานลูกค้านี่ต้องชงต้องดื่มรึป่าว"
"ป่าวเลยครับพี่....เป็นงานอีเว้นท์ครับ" แล้วพีทก็เริ่มพูดถึงงานให้พี่เค้าฟัง
ยิ้มหัวเราะกันเหมือนไม่ได้โดนด่าน..... ก่อนคุณตำรวจจะแตะหลังพีทเบาๆ
"เดี๋ยวเชิญข้างในนะหนุ่มนะ"

ส่วนผม ผมค่อนข้างกลัวเหตุการณ์นี้ครับ
เนื่องจากมีประสบการณ์โดนค้นตัวค้นรถมาก่อน
แล้วถ้าค้นรถนี่ชิบหายเลยนะ เพราะมีเบียร์ในรถ แถมเหล้าของพีทอีก 1 ขวดไปอีก

แต่ผมก็ลงจากรถพร้อมพีทมายืนเงียบๆ สังเกตการณ์ข้างรถ
ซึ่งสภาพผมก็ไม่ต่างจากพีทเลยครับ หน้า ผม มาอย่างแน่น
พี่ตำรวจ 2 คนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ หันมองแล้วยิ้มๆ ไอ่ผมก็ยิ้มธุรกิจนิดๆ ยืนกอดอกพิงตัวรถ

จนพี่ตำรวจที่อยู่กับพีทหันมาเรียกผมอีกคน
"เข้าให้นั่งให้กำลังใจเพื่อนได้นะครับ"
พี่ตำรวจยิ้ม พูดด้วยน้ำเสียง สีหน้าสุภาพเป็นกันเอง
ในใจผมนี่คิดว่า ตายห่านแน่มึง ถ้าเป่าไม่ขึ้นเค้าจะให้กูมาให้กำลังใจเพื่อ....

ส่วนคุณตำรวจอีกคนที่เป็นคนให้เป่าและพูดคุยกับพีทซึ่งอายุน้อยกว่า
ก็เดินนำผมกับพีทให้เข้าไปนั่งด้านในที่ทำการ
"เดี๋ยวพี่นั่งตรงนี้นะครับ"
คุณตำรวจท่านเดิม ผายมือให้เราทั้งคู่นั่งหน้าโต๊ะ
ส่วนคุณตำรวจในห้องดูงงนิดๆ อาจจะด้วยเสื้อผ้าหน้าผมของเราสองคน
แถมแต่งตัวเหมือนกัน เค้าก็มองแล้วมองอีก 55555

"เอ๊ะนี่....คุณพี่มาด้วยกันรึป่าวครับ หรือว่า....."
"พี่เค้าเป็นนายแบบ มาด้วยกัน...มาสด้าสีดำ 7XX" คุณตำรวจท่านเดิมบอก
"อ้อ...อ๋อ....โอเคครับ"
พอหายงงคุณตำรวจเริ่มเริ่มอธิบายหลักการและให้พีทเป่าซ้ำ

พีทเป่า ก่อนเครื่องจะเริ่มประมวลผล
ซึ่งนาทีนี้ ทั้งผมทั้งพีทนี่ใจจะขาด เสียวมาก ลุ้นมาก
พีทมันเอื้อมมือมาจับขาผม ส่วนผมดันมือมันออกว่า มึงจะจับกูทำไม อย่าพิรุจดิวะ 5555

ตี๊ด ----- เสียงเครื่องดัง
"ตรวจไม่พบแอลกอฮอลล์นะครับคุณพี่" คุณตำรวจยิ้มให้
"ถ้าระหว่างกลับบ้านเจอด่านที่ไหนอีก พี่บอกว่าเป่าผ่านมาแล้วนะครับ
แล้วใช้เอกสารนี้นะครับ ขอบคุณสำหรับความร่วมมือมากครับ
เดินทางกลับบ้านปลอดภัยนะครับ"

หุย...บอกเลยว่า ถ้านี่ไม่ใช่การโดนเป่าแอลกลฮอล์
เรียกว่าเป็นการให้การบริการ ดูแลที่ดีมากๆ
คือมันไนซ์มากครับ ดูแลดี พูดจาดีมาก จัดการทุกอย่างให้เราเสร็จ
พร้อมทั้งบอกด้วยว่า .... "พี่ฉีดแอลกอฮอล์ล้างมือในรถเนอะ"
งงไปหมดเลยครับ ........

ทั้งผมทั้งพีทพยักหน้ารับ พีทมันก็นิ่งๆ รับเอกสารแล้วขอบคุณ
แล้วลุกขึ้นหันหลังเดินออกจากที่ทำการ

พี่ตำรวจอีกท่านที่โบกเรา มายืนส่งพร้อมตะเบ๊งหนึ่งที
"โชคดีนะหนุ่ม เดินทางกลับบ้านปลอดภัย"

พีทหันมาหาผมในรถ
"เชี่ยยยยย โล่งชิบหาย...แต่งงมาก 0.00 นี่ตลกมาก"
"ไม่ตลก กูไม่ตลก ถ้ามึงนอนคุกยิ่งไม่ตลก ชิบหายของจริงแน่"
"เออ จริงนะพี่ ตอนนั้นคิดเหมือนกันว่าถ้าโดนนี่จบเลย
งานต้องถูกยกเลิก ลูกค้าต้องไม่จ้าง จบหมดเลยนะสายนี้"

"แล้วพีทบอกเค้าหรอว่าเป็นอินฟูลฯ ถ้าเกินละโดนหนักแน่ ถ้าขอให้เค้าช่วยน่ะนะ
คราวหน้าพีทไม่ต้องไปบอกอะไรเค้าเยอะ ถามอะไรก็ตอบแค่นั้นพอ"
ผมนี่ก็จัดหนักแทนแม่มัน
"ก็เค้าถามไงพี่ เป็นใครเห็นก็ต้องถาม ผมก็บอกว่าเป็นอินฟูลฯ เป็นนายแบบ
ทำงานไม่ดื่มอยู่แล้ว แล้วพี่ปริ๊นซ์รู้สึกป่ะว่าเค้าดีกับเรามากเลยนะ
อาจจะเป็นเพราะเค้ารู้ก็ได้ เราไม่อยากมีปัญหา เค้าก็ไม่อยากมีปัญหา"

อ่ะ....ก็ตามใจมึง....
ส่วนพีทก็ตบท้ายว่า "ใช้โชคดีที่เดือนนี้หมดไปแล้วมั้งเนี้ย
ไม่งั้นไม่อยากคิดเลยว่า ป่านนี้ยังต้องนั่งอยู่ที่นั่นแน่เลย"
"เออ...แล้วนอนที่นั่นเลย 2 คืน วันจันทร์ส่งศาล" ผมตบให้

"ฮื้ย.....ไม่เอาแบบนั้นสิ แต่ตำรวจเค้าดีมากนะพี่ปริ๊นซ์ ดีจนอยากคุยกัน
แต่ก็ไม่กล้าคุยมากกลัวเค้าหาว่าเมาแล้วรั่ว พูดไปเรื่อยงี้"
ว่าแล้วมันก็หัวเราะอย่างสบายใจ
"เออ...หันนั่งเงียบๆ บ้างนะ"

โอย.....แต่ละมื้อแต่ละเดย์ นี่ผมต้องเจออะไรบ้างครับเนี้ย......