|
|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
|
จากบล๊อกที่แล้ว ที่ผมบอกว่าอีเว้นท์ผมแน่นจัด ๆ ใช่ไหมครับ ไม่ต้องห่วงครับ....แม่งไม่เบาลงเลย 5555
ซึ่งอาทิตย์ที่แล้ว ผมก็ว่าตัวเองไม่ได้ป่วยอะไรนะครับ เพียงแค่ทำงานเยอะ บวกกับความเครียด ทำให้รู้สึกเพลียๆ ผมก็คิดว่าเป็นอาการเหนื่อยแล้ว Burnout ครับ เลยเหนื่อยๆ หน่ายๆ เหมือนล้าสมอง แล้วหมดแรงไปด้วยงี้ครับแต่ผมไม่ได้เป็นคนเดียว เพราะพี่ ผจก ก็เป็นเหมือนกันน่าจะด้วยงานหนักมากจริงๆ ครับช่วงนี้ ประกอบกับปัจจัยอื่น ๆ ที่น่าหน่ายหัวใจในที่ทำงาน พี่ ผจก เลยชวนผมออกไปซื้อของสำหรับทำงานที่แผนก อย่างที่บอกว่าผมกับพี่ ผจก สนิทกันมาก ผมนี่ลุกตามไปอย่างไม่ลังเล กะว่าจะไปกินอะไรอร่อย ๆ กันซักหน่อย ก่อนจะซื้อของแล้วกลับออฟฟิศซักบ่าย 2
ทีนี้ยังไม่ทันได้ไปไหนละครับแค่ผมเดินลงจากรถพี่ ผจก ที่ลานจอด แล้วเดินตามพี่ ผจก ไปไม่กี่ก้าว อยู่ๆ ผมภาพตัดร่วงไปกองกับพื้นกลางลานจอด จากตรงนั้นคือ ว๊าปไปเลยครับ เหมือน Restart Window สรุปได้ไปนอนให้น้ำเกลือ กลับมาออฟฟิศอีกที 4 โมงเย็นแทน
วันศุกร์ผมลาสิครับ น็อคขนาดนั้น แต่ก็รับโทรศัพท์อย่างกับคอลเซนเตอร์ตลอดทั้งเช้า จนตกบ่าย ผมนี่ปิดมือถือเลยครับ ใครจะเป็นจะตายช่างแม่ง ไม่ใช่กูแล้วกัน แล้วนอนยาว ข้ามมื้อเที่ยงไปยันบ่าย 3 พี่เพ็ญบอกว่าขึ้นมาดูผมหลายรอบมาก ว่าหลับหรือตาย 5555 ยังนอนอยู่ที่เดิมไหม หรือไปนอนอยู่ที่พื้นตรงไหนซักที่
แต่ไอ่ตอนนอนเล่นเพลินๆ นี่.....ผมผีเข้า มือลั่นจองคิวเอาซีวิคเข้าเปลี่ยนโช๊คอัพใหม่ในบ่ายวันเสาร์ แล้วไปโน้นนนน ละครับ.....ตลิ่งชัน เย็นมาบอกแฟน แฟนถามตรงๆ เลยว่า แถวนี้มันไม่มีร้านช่วงล่างหรอ 55555 "เออ...เราอยากไปอีเกีย บางใหญ่" ครับ...ถึงจะเกือบใกล้ แต่แฟนก็ดูคล้อยตามข้อเสนอนี้ครับ
เช้าตื่นมาทำนั่นทำนี่ก็กินข้าวเที่ยงพอดี ซึ่งวันนี้หลานงดเซ้าซี้ให้ผมไปส่งเรียนว่ายน้ำครับ เนื่องจากวีรกรรมที่ผมลงไปนอนที่ลานจอดรถห้างวันก่อน หลานบอกว่า "You take rest, I'm OK. I don't wanna see you die" ไม่ตายโว้ยครับ!!!! 55555 แต่ดีครับ ไปกันเถอะ....ช่วงนี้น้าปริ๊นซ์เหนื่อยเหลือเกิน
กินข้าวอะไรเสร็จ เปลี่ยนน้ำตู้ปลาเสร็จ ก็ขับรถออกไปทำ ก่อนไปแวะเอาแอปเปิ้ลไปแบ่งบ้านแม่กับหลาน เจอโจทย์พอดี "น้าปริ๊นซ์จะไปไหนคะ" หลานรีบวิ่งมาหา "เอารถไปทำค่ะ โช๊คจะพังแล้ว" "เค้าไม่สบายหรอคะ" "ใช่ค่ะ" "ข้าวหอมไปด้วย" ..........ห๊ะ?!!!!โอ้โห พี่สาวรีบวิ่งมาคว้าหลานบอกว่า อย่าไปเลยลู๊กกก มันร้อน มันเหม็น มันเสี่ยงดัง ดีที่ด้วยระวังชุลมุน หลานงง แล้วเออ ออ ตามแม่เค้าไปได้ครับ
ไปถึงจะจัดการจอดรถไว้ คุยรายละเอียดเพิ่มเติมนิดหน่อยแล้วนั่งรอ ก่อนที่แฟนจะปวดฉี่ แล้วห้องน้ำอู่มัน...เค้าเข้าไม่ได้หรอกครับ โชคดีที่ใกล้ๆ ไม่กี่ร้อยเมตรมีคาเฟ่ดี ๆ ผมกับแฟนเลยเดินไปนั่งที่คาเฟ่ใกล้ๆ นั่งแทน...ดีที่ใกล้แบบเดินได้เลย
ไปถึงผมหันไปบอกแฟนอย่างแรกเลยว่า "เราหิวว่ะ" แฟนงงสิครับ เพิ่งกินข้าวมาตอนเที่ยง บ่าย 3 อะไรมาหิว ผมบอกขนมจีนมื้อเที่ยงมันอยู่ท้องที่ไหน "เรากินข้าวนะ" แล้วผมก็จัดเลยครับ
คัตสึเคอร์รี่ โคฮัง เจ้านี้ โคตรอร่อย เข็มข้นมาก ที่แปลกคือ เค้าใส่ช็อกโกแลตบาร์เล็ก ๆ ให้คนกับแกงกะหรี่ด้วยครับ ซึ่งรสชาติออกมาสุดยอดมากๆ
กินเสร็จนั่งซักพัก ผมก็งอแงจะกลับไปที่อู่ แฟนถามจะกลับไปทำไม ไม่รอให้เค้าโทรมาให้ไปรับรถ ผมบอก "ไม่ได้ดิ มันต้องกลับไปดูบ้างดิว่า progress เป็นยังไงบ้าง" "แต่ร้านเค้าใหญ่เชื่อถือได้มากนะ ไม่ต้องเฝ้าหรอ" "ไม่ได้เฝ้า....เรา...อยาก...ไป...ดู...รถ" ซึ่งแฟนก็คงไม่เข้าใจผู้ชายหรอกครับ แต่ก็ยอมเดินกลับไปอู่ด้วย แล้วพอดีมากครับ ได้เอารถออกไปเทสพอดี ซึ่งสุดยอดครับ เหมือนได้รถใหม่
หลังจากทำรถ 1 ชั่วโมง แต่ยืนคุยกับพี่เค้าไปแล้วเกือบครึ่งชั่วโมง ก็ออกไปเวสเกท ทีแรกไม่เปิด Google map เล่นเอาเกือบหลง 5555 แต่ก็ได้เดินอีเกียสมใจครับ
ซึ่ง...เอาจริงๆ แม่งเป็นการเดินอีเกียที่มีความสุขมากครับเดินดูของแต่งบ้าน ของใช้ในบ้าน กับคนที่เราอยู่ด้วย อธิบายไม่ถูกครับ 5555 แต่ในใจคิดแบบนั้นจริงๆ ความเครียดทุกอย่างหายไปหมด ไม่เคยรู้สึกว่าเรามีอนาคตร่วมกับใคร จนเรามีบ้านที่ช่วยกันสร้างขึ้นมา 5555 อาจจะฟังเป็นเรื่องตลกที่คนคดีเยอะอย่างผมรู้สึกแบบนี้
กินข้าว เดินเล่นจนห้างปิด กลับมาถึงบ้าน 4 ทุ่มกว่า...เหมือนตอนเราอายุ 20 ปลายๆ
เช้ามาอีกวัน ผมตื่น 7โมงนิดๆ เพราะกว่าจะได้นอนเมื่อคืนเกือบตี 1 พอดีที่บริษัทมีกีฬา เริ่มงานตอน 8โมงครึ่ง ผมจะไปทันได้ไงครับ 55555 ไปถึงสนามก็เกือบ 9 โมงโดนด่าเช็ดสิครับ เพราะเค้านัดผมมายืนถ่ายรูปกับป้ายบริษัท คราวนี้ผมมีคิวลงสนามนะครับ 55555 แต่ลงไปซัก 5 นาทีได้ แค่ให้ช่างภาพถ่ายส่งสปอร์นเซอร์ สปอร์นเซอร์คงดูออกละครับ เล่นบอลยังไงผมยังแน่น หน้าไม่มีเหนื่อย 5555 พอได้รูปได้อะไรเป็นที่พอใจ แล้วให้ผมลงสนามซักพักก็เรียกให้เปลี่ยนตัวออก ช่วงนี้ร่างกายยังไม่พร้อมเล่นตลอดเกมส์ครับ เดี๋ยวงานเข้า
มานั่งก็ได้เครื่องดื่มเย็นๆ มา 1 แก้วพอให้หายร้อน ก็เพิ่งมาเข้าใจเพลงเชียร์กีฬาสีตอนประถมก็ตอนโตนี่แหละครับ"เก็กฮวยถ้วยใหญ่ๆ เก็บเอาไว้อยู่ในตู้เย็น...."ไอ่เก็กฮวยนี้แน่นอนที่พูดถึงกัน 5555
บ่ายๆ ก็กลับมาบ้านผมนี่เปิดแอร์นอนตั้งแต่บ่ายโมง ยันบ่าย3 ข้ามข้าวกลางวันไปอีกแล้ว เย็นก็ขับรถออกไปหาอะไรกินแถวบ้าน จบวันหยุดอาทิตย์นี้ที่โคตรมีความสุข
แต่....ความสุขอยู่ไม่ค่อยนานครับเพราะคืนนั้นผมปวดท้อง....ก็ปวดไม่มากคิดว่าน่าจะเพราะหลับ ลืมกินข้าว แต่เช้าวันจันทร์มานี่....โคตรปวดท้องเลยครับ ปวดแบบแต่งตัวเตรียมไปส่งหลานที่โรงเรียนแล้ว แต่มานอนปวดท้องอยู่ที่โซฟาข้างล่าง ลุกอีกทีคือไปเข้าห้องน้ำครับ.....ท้องเสีย!!!!หลานก็เดินมาหาที่บ้าน แล้วลูบหัวผมนี่นอนอยู่ "น้าปริ๊นซ์ไม่สบายหรอคะ" "อือ ปวดท้อง เหมือนท้องจะเสียเลย" ว่าแล้วหลานก็สะกิดแล้วกระซิบว่า "น้าปริ๊นซ์ลางานเนอะ ลาได้นะ ข้าวหอมล้มมาลาเหมือนกันก็ได้" "ไม่....น้าปริ๊นซ์แต่งตัวเสร็จแล้วเนี้ย....ไปเปิดรถเลยคะ"แหม่!!!!! หาเรื่องจะไม่ไปโรงเรียนพอออกมาที่บ้านหน้า เจอรอยตรีนแมวเต็มฝากระโปรงพร้อมกับคู่กรณีที่ยืนอยู่บนหัวเสาหน้าบ้าน ผมก็แกล้งพูดคนเดียวให้ข้างบ้านที่ชอบให้อาหารแมวจรแล้วบอกไม่ได้เลี้ยงได้ยิน "เดี๋ยวกูจะสั่งปืนอัดลมมายิงตูดมึงเรียงตัวเลย ไม่รับผิดชอบเลยไอ่สัส"....อันนี้คงไม่ได้ด่าแมว.....
ไปส่งหลานนี่ ผมอึนมากครับ ผู้ปกครองเพื่อนหลานเดินเข้าทัก ก็จะเห็นผมยืนพิงเสาสูดยาดม พร้อมยกมือสวัสดีเบาๆ ไม่พูดไม่จาไม่คุยอะไรต่อ ให้คุณยายเค้าคุยแทน ก่อนที่หลานจะมาสะกิดแล้วบอกว่า "Have a nice day... Get well very soon นะคะ" แล้วเค้าก็เดินจูงมือเข้าประตูไปกับเพื่อน
แล้วผมก็ไปทำงานสภาพนั้นแหละ เพราะมีงานต้องเคลียร์ ซึ่งพี่ ผจก เห็นแล้วขยาดเลยครับ "มึงกลับบ้านไหม....ไม่ใช่นั่งๆ อยู่แล้วร่วงไปละ" ผมโบกมือว่า ไม่ๆ "รถอยู่ในสุด" "ปัญหาหรอ กูก็ไปส่งมึงบ้านทุกรอบ" "เออ ไม่เป็นไรพี่ ให้น้องไปซื้อยาให้แล้ว"
วันนั้นนี่นั่งดื่มน้ำเกลือแร่แทนน้ำเลยครับ น้องมาคุยงาน ผมนี่บอกว่า จะทำอะไรมึงทำกันเลย....กูจะตายอยู่แล้ว สรุปซื้อยามาให้ไม่ครบอีก ผมเลยต้องเดินไปด้วยอีกรอบ พอไปยืนจ่ายเงิน ผมนี่ก็ไปซูมดูราคาแบล็ก 5555 พี่ที่เซเว่นนี่ขำ บอกว่าจะกินไอ่นี่ฆ่าเชื้อแทนยาไหม
แต่วันนี้ผมดีขึ้นละครับ ยังปวดท้องอยู่ แต่กินข้าวเริ่มได้ ทำอะไรได้ สดชื่นปกติ ออกมานั่งทำงานอยู่ร้านกาแฟเหมือนเดิม และเดี๋ยวออกไปรับหลานตอนบ่าย ขอใช้ชีวิตผ่อนคลายซักวัน เพราะพรุ่งนี้ผมต้องเอาลูกค้าไปเอนฯ ท้องต้องหายเสียก่อนไม่งั้นลูกค้าสาวจะไม่บันเทิง......
ยังไม่สุดอีกหรอ.....สุดไม่เคย เลยตลอดครับ 55555
Create Date : 26 พฤศจิกายน 2567 |
Last Update : 26 พฤศจิกายน 2567 12:29:44 น. |
|
20 comments
|
Counter : 403 Pageviews. |
|
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณหอมกร, คุณกะริโตะคุง, คุณnonnoiGiwGiw, คุณปัญญา Dh, คุณThe Kop Civil, คุณกะว่าก๋า, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณชีริว, คุณสองแผ่นดิน, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณtoor36, คุณhaiku, คุณmultiple, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณSweet_pills, คุณtanjira, คุณ**mp5** |
โดย: หอมกร วันที่: 26 พฤศจิกายน 2567 เวลา:12:46:44 น. |
|
|
|
โดย: กะริโตะคุง วันที่: 26 พฤศจิกายน 2567 เวลา:14:45:28 น. |
|
|
|
โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 26 พฤศจิกายน 2567 เวลา:15:00:41 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 26 พฤศจิกายน 2567 เวลา:18:56:23 น. |
|
|
|
โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 26 พฤศจิกายน 2567 เวลา:19:25:01 น. |
|
|
|
โดย: ชีริว วันที่: 26 พฤศจิกายน 2567 เวลา:20:57:31 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 26 พฤศจิกายน 2567 เวลา:22:36:10 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 27 พฤศจิกายน 2567 เวลา:5:07:30 น. |
|
|
|
โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 27 พฤศจิกายน 2567 เวลา:10:50:08 น. |
|
|
|
โดย: multiple วันที่: 27 พฤศจิกายน 2567 เวลา:19:03:18 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 27 พฤศจิกายน 2567 เวลา:19:17:34 น. |
|
|
|
โดย: multiple วันที่: 28 พฤศจิกายน 2567 เวลา:3:21:07 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 พฤศจิกายน 2567 เวลา:5:16:41 น. |
|
|
|
โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 28 พฤศจิกายน 2567 เวลา:11:02:47 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 2 ธันวาคม 2567 เวลา:9:24:56 น. |
|
|
|
โดย: tanjira วันที่: 2 ธันวาคม 2567 เวลา:14:00:21 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|