lliliil Work it harder, Make it better, Do it faster, Make us Stronger liilill
space
space
space
<<
ธันวาคม 2565
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
space
space
1 ธันวาคม 2565
space
space
space

Long Way Home EP. 2



"เด็กในคาถาของเมิง โคตรโหดเลย...."



เช้าวันจันทร์ หลังจากที่พี่โฟล์คกลับไทยไป
พี่แกก็โทรกลับมาหาผมแต่เช้า เช้าแบบผมเพิ่งจะอาบน้ำแต่งตัวเส็ด
"ทำไมถึงคิดว่าผมตื่นแล้วอ่ะพี่"
"พี่คำนวนแล้วเว้ยว่าปริ้นซ์น่าขี้เสร็จแล้วด้วย"
"เป็นไง เข้าออฟฟิศวันแรก"
"ป่วนชิบหาย...ไม่รู้ต้องไปเจอใคร ไม่รู้ต้องไปตรงไหน
พี่ไม่รู้จักใครเลยนอกจากเอ็ง จะโทรหาก็ไม่ได้"

"แล้วเรียบร้อยดีใช่ไหมครับ แล้วทำไมโทรหาผมละ"
พี่โฟล์คก็บอกว่า ไม่มีอะไรแค่จะโทรมาอัพเดทว่าเข้ามาที่ออฟฟิศแล้ว
เจอคนในแผนกแล้ว ที่เคว้งคว้างมาก เพราะไม่เจอพี่ ผจก 
หรือย้ง หรือ พี่ป๊อปี้ พวก Senoir คนไหนเลย ออกไซต์กันหมด

ใช้เวลาคุยไลน์กันนิดหน่อย ผมก็ขอวางสายเพื่อเดินทางไปประชุมงาน
พี่โฟล์คเลยอัพเดทว่า เดี๋ยวคุณ VP จะบินไปหา เพื่อต่องาน 
รายละเอียดต้องไปถามคุณ VP ส่วนเรื่องอื่นๆ ก็ให้ผมโทรหาน้องธุรการได้เลย

และผมก็ได้รายละเอียดจากน้องธุรการว่า คุณ VP จะบินมาถึงวันพรุ่งนี้
ส่วนผม....ผมจะต้องบินไปพบลูกค้าที่ญี่ปุ่น

ซึ่ง! ผมแม่งไม่ได้เตรียมตัว เตรียมข้อมูลอะไรเลยครับ
เพราะในทุก ๆ วันผมต้องเตรียมงานที่ต้องทำที่นี่
ซึ่งการที่คุณ VP มาจะทำให้ผมยุ่งขึ้นไปอีก 2 เท่า เพราะทุกอย่างจะ out of plan ไปหมด
นึกจะปรับก็ปรับ นึกจะเปลี่ยนก็เปลี่ยน นึกอยากจะให้ทำนั่นก็จะต้องทำทันที เหอะๆ....
ซึ่งมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ เมื่อนายมาถึง........





น้องธุรการจอง ANA จาก มิวนิก ไป โตเกียว ไว้ให้ครับ
เพราะผมมีโน้ตไว้กับเอเจนซี่ว่าถ้าไปโตเกียว ขอ Priority เป็น ANA 787
น้องดีมากครับ เพราะจองไฟล์ทเสาร์เช้าตรู่ให้ผม 55555 
จะได้มีเวลาพักวันอาทิตย์ก่อนทำงานต่อวันจันทร์ 


และเอาจริงๆ ..... ผมมีความสุขมากครับที่ได้มาญี่ปุ่น
นอกจากหนีคุณVP มาได้แล้ว 55555 ยังโคตรคิดถึงญี่ปุ่นเลยครับ
แต่การเข้าประเทศญี่ปุ่นนี่โคตรวุ่นวาย 
คุณต้อง register การเข้าประเทศล่วงหน้าไม่น้อยกว่า 6 ชั่วโมง
ต้องกรอกข้อมูลส่วนตัว แคป QR กรอก immigration แคป QR 
กรอกวัคซีนโควิด แคป QR ลงทะเบียน passport แคป QR 
กรอกวัตถุต้องสำแดง แคป QR ........



นี่กี่ QR แล้วนะ 






ทำไปครับ....ซับซ้อนวุ่นวาย บางอันก็ generate QR ไม่ผ่าน
แต่ผมก็.....
ช่างแม่งครับ......


ลงเครื่องมาก็มีเจ้าหน้าที่ ถือป้าย โบกไม้โบกมือตามสไตล์ญี่ปุ่น
ให้โชว์ QR ใครไม่มีเลี้ยวไปยืนออกันอยู่อีกด้านนึง แล้วมีเจ้าหน้าที่ช่วยเหลือ
ใครมีก็ผ่านไปยังอีกจุด โชว์อีก QR ไม่มีก็คัดออกมา ใครมีก็ผ่านไป
ผมก็ผ่านมาเรื่อยๆ จนเจอไอ่อันที่ของผมมันไม่ generate QR code 
ผมยังไม่ทันได้อธิบายอะไร ก็ถูกโบกให้ตกรอบไปยืนสแกนทำแบบสอบถามใหม่
ซึ่งอันนี้เหมือนเป็นทางลัดครับ ลัดแบบได้แทบสีอีกสีที่ผ่านตลอด 555555
ผ่านมาถึงจุดควบคุมโรคที่จะขอดู Vaccine certificate ....

ผะ....ผมมีที่ไหน.....
เลยเปิด "หมอพร้อม" ซึ่ง ณ ประเทศญี่ปุ่น หมอพร้อมก็เสือกจะไม่พร้อมขึ้นมา
เปิดนานมาก จนต้องบอกเจ้าหน้าที่ว่า รอซักครู่นะครับ (เจ้าหน้าที่ก็ไม่พูดอังกฤษอีก)
พอเปิดได้ ทุกอย่างก็เป็นภาษาไทย เจ้าหน้าที่ก็ถามหาชื่อ กับเลขพาสปอร์ต
ผมก็บอกว่า "โทษทีครับ มันเป็นภาษาไทย เลขพาสปอร์ตน่ะ ไม่มีครับ แต่นี่ของผม"  
อาจฟังดูเหมือนผมพูดแปลก ๆ...ใช่ครับ 5555 เพราะต้องพูดญี่ปุ่น!!! 
แล้วปกติผมพูดได้เฉพาะตอนเมา.......
เจ้าหน้าที่ก็พยายามดูแล้วบอกว่า "เอ่อ....ไม่เข้าใจ โอเคๆ go go"

เฮ้ยยยย ผ่านเฉย !!!! 


เดินวนเป็นวงกลมอยู่ 1 รอบถึงถูกโบกให้เข้า Immigration ครับ
มีเจ้าหน้าที่ยืนแจกกระดาษใบยาวที่คุ้มเคยอยู่ 
ส่วนคนก็.....เยอะแยะมหาศาลมาก
เค้าไม่ให้ถ่ายรูปนะเท่าที่จำได้ แต่ผมแอบถ่ายมา

***นี่คือผมเดินมาครึ่งทางแล้วนะ***





ผมยืนอยู่ราวๆ 1 ชั่วโมง พร้อมคนประมาณ 700-800 คนได้
ถ้าจะติดโควิดก็จากตรงนี้ละวะกุ
พอเข้า ตม. เจ้าหน้าที่ยิ้มแย้มน่ารักผิดกับเยอรมันมาก 
ผมแค่สแกน QR แล้วถ่ายรูปแค่นั้น พร้อมกับบอกว่า 
"ถ้ายูมี QR แล้ว ไม่ต้องกรอกกระดาษแล้วนะ"
ป๊าดดดด แล้วเจ้าหน้าที่คนอื่นๆ ที่เค้าตรวจ QR แล้ว เค้ายัดไอ่นี่ใส่มือผมมาทำไมวะ!!!


มาถึง Customs clearance มีเจ้าหน้าที่เดินมาถามหา QR ใครไม่มีก็ยืนไว้
ใครมี เช่นผมเป็นต้น ก็เดินไปอีกด้าน มีเจ้าหน้าที่เอา QR ไปสแกนกับเครื่อง
แล้วถ่ายรูป ถ่ายหน้าpassport อีกรอบ
ผมเลยถามว่า....ตอน register ผมก็แนบหน้า passport ไปแล้ว
กรอกไอ่พวกในจอนี่หมดแล้ว ทำไมต้องทำซ้ำหรอครับ

เจ้าหน้าที่บอกว่า อ่ะ...ขอโทษด้วยจริงๆ แต่ต้องทำอีกรอบ
55555 อันนี้ขำๆ นะ ทำซ้ำไปซ้ำมา แต่เค้าก็เพิ่งเปิดประเทศได้ไม่นาน 
คงยังมี process งง อยู่บ้าง 



ข้ามมาวันจันทร์เริ่มงานเลยครับ 
ราวๆ 11 โมงกว่า ๆ พี่โฟล์คก็โทรมาหาผมอีก
ถามสารทุกข์สุกดิบ ก่อนจะบอกผมว่า
"พี่ขอไฟล์รายละเอียด project on hand ของปริ้นซ์หน่อยได้ไหม"
ผมก็ตอบแบบไม่ต้องคิด "ได้ดิพี่ พี่เจอน้องที่ชื่อพัทหรือยังครับ เอาที่พัทได้เลย"
"เจอแล้วครับ...." พร้อมทำเสียงกระอักกระอ่วนแปลกๆ 
"มีไรอ่ะพี่" 
"บอกน้องให้พี่ทีครับ เด็กในคาถาของเมิง โคตรโหดเลยวะ มันไม่ยอมให้ถ้าเมิงไม่สั่ง" 
พี่โฟล์คพูดเสียงกระซิบกระซาบ พร้อมหัวเราะเบาๆ 
"ห๊ะ! 555555 GM ขอก็ไม่ให้น่ะหรอ"  ผมขำสิครับ นึกไม่ออกเหมือนกันว่าพี่เค้าต้องเจออะไรมา
"เออ...มันบอกว่าลูกพี่มันต้องสั่ง ถึงจะให้ คงคิดว่าพี่จะมาก้าวก่ายงานปริ้นซ์"
"เดี๋ยวผมบอกให้พี่ คุยกันดีๆ ก่อนนะครับ เดี๋ยวผมกลับไปเคลียร์น้องๆเอง"



ป๊าดดดด ไอ่พัท!!!! 
นอกจากเรื่องนี้ พัทยังบอกพี่โฟล์คว่าส่วนไหนที่ผมควบคุมดูแลอยู่
และหน้าที่ความรักผิดชอบขอผมคืออะไร ซึ่งงานสมูทมาก
พี่โฟล์คก็เลยไม่รู้จะเริ่มยังไงดี ส่วนผมก็โทรไปคุยกับน้องก่อน
ว่าพี่เค้ามาช่วย แต่อาจจะยังไม่มีหน้าที่รับผิดชอบชัดเจน
ก็เลยทำงานตามถนัดไปก่อน เพราะเค้าเป็น Sale Engineer Manager มาก่อน
เคลียร์กันเส็ด พัทก็ส่งข้อมูลให้ครับ เหอะๆ......





ตัดมาเรื่องงานผมเองที่ญี่ปุ่น 
ชิลมากครับ ชิลมากจริงๆ 
เช้ามาก็นั่งกิน breakfast ที่ร้านประจำ พนักงานที่คุ้นเคยไม่อยู่แล้ว
แต่เมนูประจำของผมยังอร่อยเหมือนเดิม





เช้าก็ไม่ได้เร่งรีบ ก็ไปนั่งชิลๆ ดื่มกาแฟดีๆ ที่สตาร์บัค
ผมไม่ได้ถนัดกาแฟ เมนูนี้เรียกว่าอะไรไม่รู้ แต่อ่านชื่อแล้วดูดีเลยสั่งส่งๆ 
ปรากฎว่าดีมากครับ! หอมอร่อยมากๆ 
กำลังดีเหมาะกับอากาศเย็นอ่อนๆ ข้างนอกมากๆ ครับ









การพบลูกค้าคุยโปรเจคคือแค่ 30 นาที ที่เหลือคุยเล่นทักทาย
หลังจากไม่ได้มาเจอกัน 3 ปี
คุยงานเส็ดชวนกินข้าวเที่ยง เจ้าบ่ายก็ชวนกินข้าวเย็นต่อ
เฮฮารื่นเริง
ชนแก้วกันวุ่น 5 วันรวด...........








แวะเดินเล่นถ่ายรูปตามทาง
คือไม่ได้โอกาสเที่ยวนะครับ แต่มีเวลาพักผ่อน ย่อนใจ
และไม่ต้องรีบเร่ง หรือตารางแน่นจนเกินไป
ไม่เหมือนตอนทำงานที่เยอรมันที่แทบไม่มีเวลาเงยหน้าเลยครับ







ใบไม้เริ่มเปลี่ยนสีแล้วครับ เมเบิลก็เปลี่ยนสี ร่วงสวยงามแล้ว
คนญี่ปุ่นเองก็ตื่นเต้น ออกมาถ่ายรูปกันเยอะเลยครับ
แยกนี่คือพอไฟแดงคนก็ลงไปกลางถนน ไฟเขียวก็เก็บตัวเองขึ้นฟุตบาต


กลางคืนก็เดินเล่น เอาบรรยากาศนิดหน่อยก่อนกลับโรงแรม
แหม่....โคตรคิดถึงเลย



จนวันพฤหัสเย็นลูกค้าชวนกินข้าว แล้วเปิดด้วย
สาเกข้าวอะไรซักอย่าง
ในเซตมีปลาหมึกสด ดองหรืออะไรซักอย่าง
และmain dish เป็น Beef steak แบบ Medium rare
Rare แบบเลือดเป็นเลือด  ซึ่งปกติผมทาน Medium well 
แต่ก็ทานได้ครับ แหยะๆ หน่อย โดนรวมก็อร่อยดี แถมเมาเละเทะเลยครับ
จากไอ่สาเก on the rock ที่ดื่มไม่3-4 แก้ว เบียร์อีก 2 แก้ว






คืนนั้นตี 1 ผมปวดท้องมาก มากแบบนอนต่อไม่ได้เลยครับ
แต่ไม่รู้จะทำยังไง ได้แค่นอนทนๆ จนถึงเช้า
เช้าก็ปวดท้อง ท้องเสีย จนกินข้าวเช้าไม่ได้เลย ได้แต่นั่งจิบชาร้อนอยู่ที่ร้าน
ก็ดีขึ้นหน่อย แต่ยังปวดท้องเป็นระยะๆ 
แถมสิ่งที่ผมเจอคือ.....ผื่นขึ้นตัว 
งานก็ต้องไปทำ ก็ไปประชุมกับลูกค้าต่อแบบซึมๆ หน่อย
ผมก็ยังยิ้มแย้มพูดคุยสนุกสนานอยู่นะ เก็บอาการพอไหว
แต่กินข้าวเที่ยงตามที่ลูกค้าชวนไม่ลงเลยครับ
ทั้งๆ ที่อาหารน่าทานมาก ๆ











ผมเลยบอกลูกค้าว่าไม่ค่อยสบายท้อง ลูกค้าก็สั่งชาอะไรซักอย่างให้ดื่ม
บอกว่าจะได้ดีขึ้น ถ้าไม่ไหวบอกนะจะหายาให้
ไอ่ผมก็บอกว่า ไม่เป็นไรๆ กินชาร้อนแล้วโอเค
บ่ายผมก็มีลูกค้าอีกเจ้าที่สนิทกันมาก ๆ ผมก็ยมมากๆ เดินไม่ค่อยไหว หน้าเซ็ง ๆ
ลูกค้าดูทรงแล้วบอกว่า
"ยูแพ้แอลกอฮอล์"
"WTF!!! ไอแดรกมาไม่รู้กี่แก้วแล้ว มันจะแพ้ได้ยังไง"
ผมเงียบไปพักนึกก่อนจะนึกขึ้นมาได้
"แต่ไอเคยเป็นเว่ย...หลังกลับจากร้านเหล้า ไอ่นึกว่าโต๊ะไม่สะอาด"
ตรงนี้ลูกค้าตาโต จับมือผมไปดูแล้วตบแผะๆ "โซะ เดสสึ โย่ว! แพ้สาเกชั่วร์"





ชิบหาย....แล้วงานการกุจะทำได้ยังไง
ความรู้สึกตอนนั้นนี่เหมือนเด็กดริ้งที่อยู่ๆ เกิดแพ้แอลกอฮอล์ขึ้นมา
ชีวิตไม่รู้ว่าจะไปต่อยังไง



อยู่ๆ ลูกค้าก็หายไป แล้ววิ่งไปซื้อยากับเกลือแร่มาให้ดื่มเลยครับ
แล้วยาญี่ปุ่นมันดีมาก ซักชั่วโมงผมดีขึ้นเลยครับ
ยังทานไม่ค่อยได้ แต่ปวดท้องน้อยลง เดินไหว สดชื่นขึ้น
เกลือแร่ซื้อมาให้หลายขวดเลยครับ บอกว่าให้ผมกินได้เรื่อยๆ 
เพราะผมควรจะโอเคมากพอที่จะบินกลับในวันเสาร์ 

วันนั้นลูกค้าเลยเรียนแท็กซี่ส่งผมกลับโรงแรม
เพราะดูสภาพผมน่าจะต้องพักผ่อน




คืนนั้นผมนั่งจัดกระเป๋าถึง ตี 1 
แต่นอนได้สบายแล้วครับ เพราะอาการปวดท้องดีขึ้นจากยาของลูกค้า


แล้วแหม่....น้องแม่งจอง
ไฟล์ทกลับซะ 10 โมงกว่า
ผมต้องไปถึงสนามบิน 7 โมงครึ่ง ซึ่งก็ออกจากโรงแรม 6 โมงครึ่ง
โชคดีที่รถไม่ติด ผมถึงสนามบินตั้งแต่  7 โมง 
ต้องยืนรอเคาน์เตอร์เปิดอีก 15 นาที แต่มีคนถึงก่อนผมอีกเยอะเลยนะ 5555





ผมยังปวดท้องอยู่นิดหน่อย เลยไม่ค่อยเอ็นจอยที่จะซื้อของอะไรที่ Duty Free
เลยซื้อแค่ของฝากนิดหน่อยแล้วไปกินข้าวเช้า และนั่งสบาย ๆ พักผ่อนที่เลานจ์






ระหว่างทางกัปตันก็ชวนให้ดู
ฟูจิซังครับ! 
แล้วผมก็นั่งดูหนังยาวๆ จนถึงไทย





ถึงไทยผมต้องยืนรอกระเป๋านานกว่า 1 ชั่วโมง
แต่ลูกค้าบอกว่า ยูโชคดีแล้วนะ เพราะคนอื่นเค้ารอกัน 2 ชั่วโมงก็มี
ผมยืนรออยู่ใกล้ๆ ลูกเรือ ลูกเรือผู้ชายก็เข้ามาคุยด้วยครับ เพราะเห็นผมยืนคนเดียว
และเค้าก็พยายามสอบถามเรื่องกระเป๋าให้ตลอดว่าเมื่อไหร่จะมา
พอได้กระเป๋าลูกเรือป้าจำปี ก็ยกมือไหว้ บอกว่าขอโทษด้วยนะครับ ที่ต้องรอนาน
ผมก็บอกว่า ไม่เป็นไรครับ ก็รอเหมือนกันหมดนี่แหละ



การเดินทางครั้งนี้ป้าจำปีทำให้ผมประทับใจมากครับ
ทั้งตอนไปมิวนิก และขากลับจากโตเกียว
การบริการ อาหารดีหมดครับ
ทำให้ผมอยากกลับไปบินกับป้าอีกเลยครับ และทำให้การเดินทางของผมดีเยี่ยม



เจอกันใหม่ทริปหน้านะครับ
ยังไม่อยากเดินทางหรอก แต่ขึ้นกับคุณ VP แหละครับ  ^^ 



กลับไทยมาก็จัดน้ำแข็งไสเลยครับ 555555
ก็ญี่ปุ่นไม่หนาวเลยนี่ครับ 
หนาวๆ จากเยอรมันมา คาดหวังมากจากญี่ปุ่น ^^ แต่ไม่เป็นไร สบายดีครับ



 




 

Create Date : 01 ธันวาคม 2565
28 comments
Last Update : 1 ธันวาคม 2565 17:29:20 น.
Counter : 838 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณสองแผ่นดิน, คุณtoor36, คุณhaiku, คุณnonnoiGiwGiw, คุณSweet_pills, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณกิ่งฟ้า, คุณหอมกร, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณกะว่าก๋า, คุณtanjira, คุณเริงฤดีนะ, คุณThe Kop Civil, คุณtuk-tuk@korat

 

การงานน่าสนุก ถ้าไม่มีปัญหาการแพ้สาเกนะคะ
จะว่าไป ถ้าแพ้แอลกอฮอล์ ก็ดีนะ จะได้เลิกดื่มไปซะเลย 555

 

โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 1 ธันวาคม 2565 20:44:33 น.  

 

เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมมาอีกที วันนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ

 

โดย: คุณต่อ (toor36 ) 1 ธันวาคม 2565 22:50:47 น.  

 

โดยรวมแล้วถ้าไม่นับผื่นขึ้นกับท้องเสีย
ก็จะเปนการปิดจ๊อบที่สมบูรณ์แบบมาก

อิจฉาปาตี้ห้าวันรวด อยากได้ฟิลใบไม้เปลี่ยนสีบ้าง
พัทน้องรักก็ทำหน้าที่ได้ดีมาก..
คนใหม่ก็ถือว่าเค้า เข้ามาแบบนอบน้อม
น่าจะอยู่ด้วยกันได้ดี..

ปล.อยากกินเอมเคบุฟเฟ่เรย

 

โดย: nonnoiGiwGiw 2 ธันวาคม 2565 0:04:36 น.  

 

มาลงชื่ออีกแล้วค่ะน้องปริ๊นซ์
พรุ่งนี้พี่ต๋ามาใหม่ค่ะ

 

โดย: Sweet_pills 2 ธันวาคม 2565 0:26:28 น.  

 

รอเข้าเมืองนี่มันเยอะขนาดนั้น เซ็งเลย... ตม.บางที่เหี้ยมมาก
บางคนใบหน้าเรียบเฉย คุยแพล๊บตอกโป้งเฉยเลย..

...
แพ้เหล้าสาเก... แต่อย่างว่าสาเก คงทำมาจากข้าวหลายพันธ์มั้ง
เดา ๆ เอา... คงจะเหมือนเหล้าป่าทำจากข้าวโพด บางทีก็ข้าวเหนียว (ผมเจอที่ตาหานเขาทำให้กินแถว เขาค้อ หุ หุ) เมามากมาย

 

โดย: ไวน์กับสายน้ำ 2 ธันวาคม 2565 6:20:36 น.  

 

สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์ ดีใจจังที่กลับมาไทยแล้ว อ่านบันทึกการเดินทางแล้วมีทั้งสุขและตื่นเต้นไปด้วยค่ะ แพ้สาเกต่างบ้านต่างเมืองนี่น่ากลัวนะคะเป็นเอามากๆเลยไปคนเดียวด้วยดีที่ได้เพื่อนดีคอยช่วยเหลือซื้อยาให้
ชอบภาพวิวที่ญี่ปุ่นสวยค่ะเสียดายไม่เห็นเมเปิลสีแดงด้วย

น้ำแข็งใสบ้านเรายังไงก็หวานเย็นชื่นใจนะคะ

จากบล็อก ขอบคุณกำลังใจค่ะ พี่กิ่งก็ทดลองทำดูค่ะ ทำแล้วไม่ผิดหวังเลยค่ะ อร่อยมากๆๆ

โหวต Diarist

 

โดย: กิ่งฟ้า 2 ธันวาคม 2565 7:54:49 น.  

 

บล็อกนี้เลยได้เห็นโทษของแอลกอฮอล์
จากประสบการณ์ของปริ้นเลยทีเดียว

 

โดย: หอมกร 2 ธันวาคม 2565 9:24:29 น.  

 

ยินดีด้วยนะคะ ที่ได้กลับบ้านแล้ว
ลูกค้าที่ญี่ปุ่นนี่ น่ารักจัง ดูแลอย่างดี

 

โดย: VELEZ 2 ธันวาคม 2565 13:09:41 น.  

 

พี่ไม่มีไข่ไง..

 

โดย: nonnoiGiwGiw 2 ธันวาคม 2565 16:34:39 น.  

 

ถุยยยยยย..

 

โดย: nonnoiGiwGiw 2 ธันวาคม 2565 17:37:06 น.  

 

555+

 

โดย: nonnoiGiwGiw 2 ธันวาคม 2565 17:37:23 น.  

 

ขั้นตอน Immigration ใช้เวลานาน
และคนเยอะแบบนี้ น่ากลัวเหมือนกันนะครับ
แต่เค้าก็คงพยายามจัดการให้ดีที่สุด
ด้วยมาตราฐานแบบญี่ปุ่น

ลูกค้าน่ารักมากครับ
ซื้อยาและเกลือแร่มาให้ด้วย

 

โดย: กะว่าก๋า 2 ธันวาคม 2565 21:00:52 น.  

 

สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์

ขอบคุณกำลังใจทั้งบล็อกต้มจืดแตงร้าน
และการ์ตูนแม่เปียดื้อด้วยครับ


นึกฟีล หมอพร้อม ที่ไม่พร้อม ออกเลยครับ
เคยเป็นเหมือนกันครับ พวกแอพต่างๆ พอจะต้องใช้งานด่วน
เหมือนจะแกล้ง 55
ภาพมูฟออนเป็นวงกลม คนเยอะเชียวครับ
เห็นเค้าว่าช่วงนี้เกาหลีเข้าง่ายกว่าใช่ไหมครับ

กระเป๋าสงครามดาว สวยดีครับ
ตอนสั่งกาแฟคุณปริ๊นซ์ต้องไปร้องเพลง คิดสิคิดสิ คาปูชิโน่
ที่หน้าเคาน์เตอร์นะครับ 55
ปลื้มใจที่ลูกค้าใจดีด้วยครับ

 

โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 2 ธันวาคม 2565 21:45:05 น.  

 

เคยดูในยูทูปช่อง ครบเครื่องเรื่องญี่ปุ่น เห็นขั้นตอนอยู่ครับ ประเทศญี่ปุ่นก็มีระเบียบในแบบของเขาล่ะ ญี่ปุ่นยังไงผมก็ชอบอะ ตอนที่เงินเยนตกที่บ้านผมก็ไปซื้อเงินเยนไว้นะ (ช่วง 25 บาทกว่า) เพราะหวังว่ามีโอกาสจะไปเที่ยวอีก แต่แน่นอนว่าคงไม่ใช่ช่วงนี้

ป่วยในต่างประเทศนี่ลำบากจริงๆ ครับผมนึกถึงตอนอยู่จีน ที่ร้อนในมากจนนอนป่วย มันรู้สึกแย่จริงๆ (แต่เตรียมยาไปตั้งแต่ที่ไทยแล้ว) เป็นวันพฤหัส ศุกร์ฝืนๆ ไปเรียน เสาร์-อาทิตย์นอนซม จนเริ่มดีขึ้น (ฝืนไปเรียน) แต่ปวดท้อง/ท้องเสียนี่ลำบากจริงๆ

ลูกค้านี่สุดยอดเลย ดูแลดีจริงๆ ถ้าไม่แพ้สาเกนี่จะเป็นทริปที่ดีนะครับ พอป่วยอะไรมันก็ไม่อยากทำไม่เอ็นจอยทุกรณี ดีแล้วครับที่ประทับใจป้าจำปี ป้ารีบกลับตัวซะก่อนที่จะพินาศไปมากกว่านี้

เอาน่าไปญี่ปุ่นไม่ได้เที่ยวก็น่าจะได้ซื้อของบ้างล่ะ สำหรับผมถ้าไปแบบนี้แล้วไม่มีเวลาเที่ยวไม่มีเวลาช็อป แน่นอนล่ะวิ่งเข้าเซเว่น ไม่ก็ร้านขายยา แล้วกวาดของ

 

โดย: คุณต่อ (toor36 ) 2 ธันวาคม 2565 22:20:56 น.  

 

ลูกค้าน่ารักมากค่ะน้องปริ๊นซ์
ดูแลหาหยูกยาเกลือแร่ เรียกแท็กซี่ให้

ใบไม้เปลี่ยนสี บรรยากาศดีจังนะคะ
ที่ญี่ปุ่นน้องปริ๊นซ์มีเวลาพักผ่อนหย่อนใจ ได้พบลูกค้าที่คุ้นเคย
อาหารแต่ละมื้อน่าอร่อย
เป็นการทำงานที่น่ารื่นรมย์มากค่ะ

ทริปต่อไป ไม่ว่าเมื่อไหร่
จะรออ่านบันทึกน้องปริ๊นซ์นะคะ

 

โดย: Sweet_pills 3 ธันวาคม 2565 0:50:17 น.  

 

ว่าไง ขี้เมา

 

โดย: nonnoiGiwGiw 3 ธันวาคม 2565 8:59:17 น.  

 

ดันแพ้สาเกซะอย่างงั้น บล็อกนี้เป็นนักดื่มไม่ใช่เหรอ? เอาน่าบางอย่างมันจะแพ้มันก็คือแพ้ช่วยไม่ได้ เพื่อนเราคนนึงแพ้เหล้าขนาดหนัก ส่าเหล้าขึ้นทั้งตัวเลย

กลายเป็นประทับใจลูกค้ากันไป

 

โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) 3 ธันวาคม 2565 17:16:46 น.  

 

มีบางคนชอบพูดว่า
ไม่สนใครทั้งนั้น
เพราะไม่ได้ทำอะไรให้ใครเดือดร้อน
บางทีเค้าแค่ไม่รู้ตัวนะครับ 555
เพราะสิ่งต่างๆที่ทำอยู่
โคตรจะทำให้คนอื่นเดือดร้อนเลย



เจอช่างทำสีผมที่ทำออกมาไม่ได้อย่างใจ
ก็ชวนให้อารมณ์เสียได้เหมือนกันนะครับ
เพราะมันทำให้เราเสียเวลาด้วย

 

โดย: กะว่าก๋า 3 ธันวาคม 2565 17:21:50 น.  

 

สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์

 

โดย: กะว่าก๋า 4 ธันวาคม 2565 6:22:34 น.  

 

สวัสดีค่ะน้องปริ๊น

ป๊าดดด หลับตามาตื่นที่ญี่ปุ่นเลยพี่ 555
กาแฟแก้วนั้นเค้าเรียกว่า ล้าเต้ร้อนค่ะน้องปริ๊น
เมนูประจำของพี่ 555

หนุ่มนักดริ๊งดันแพ้สาเกเนาะ แปลกแต่จริง

จ๊ากกก จะ 8 โมงแล้ว เดี๊ยวพี่ว่างจะมาใหม่นะคะ

เทคแคร์นะคะน้องปริ๊นนน

 

โดย: tanjira 4 ธันวาคม 2565 7:43:48 น.  

 

พี่ก๋าใช้ชีวิตเสี่ยงตอนเป็นวัยุร่น
โดยเฉพาะเรื่องการขี่มอเตอร์ไซด์และการขับรถเร็ว
ตอนนี้ตัดความเสี่ยงไปเลย
เพราะไม่ได้ขับแล้ว 555

เรื่องการลงทุนไม่ชอบครับ
ยิ่งเสี่ยง ยิ่งดูไม่น่าไว้ใจ
เชียงใหม่ตอนนี้เป็นนครแห่งแชร์ลูกโซ่เลย
ปีนี้จับไป 4-5 ราย
มูลค่าความเสียหายเป็นหมื่นล้านเลย
แล้วก็ชอบมาอยู่เชียงใหม่กันด้วยนะ
ไม่รู้ทำไม 555

 

โดย: กะว่าก๋า 4 ธันวาคม 2565 15:40:17 น.  

 

ตอนไปเรียนที่กรุงเทพ
พี่ก๋าก็ขี่มอเตอร์ไซด์นะ
แต่แถวลาดกระบังในตอนนั้นบ้านนอกมากๆครับ 555
เมื่อก่อนมีทุ่งนา มีควายเต็มไปหมด
เดี๋ยวนี้เจริญมากเลย

 

โดย: กะว่าก๋า 4 ธันวาคม 2565 18:50:51 น.  

 


สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์

 

โดย: กะว่าก๋า 5 ธันวาคม 2565 6:03:52 น.  

 

สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
โอวว บินตรงจากเยอรมันไปญี่ปุ่นเลย แต่มีธุรการจัดการให้สบายหายห่วงเลยนะครับ ญี่ปุ่นช่วงนี้น่าจะคึกคักเลยนะครับ มาตรการเข้าเมืองตรวจเข้มพอสมควรเลย เห็นบรรยากาศยามค่ำคืนของญี่ปุ่นแล้ว อยากไปเดินเที่ยวเหมือนกัน 555
รักษาสุขภาพด้วยครับน้อง

 

โดย: The Kop Civil 5 ธันวาคม 2565 16:39:11 น.  

 

หากสุขภาพปกติดีก็ไม่ใช่Little Prince เน๊าะ!!
อะล้อเล่น..
ต้องมีเรื่องให้ตื่นเต้นไปเสมอ
น้องพัทน่ารักค่ะ
ลูกน้องที่ไม่ฆ่านานควรมีและเป็นเช่นนี้
555

น้องน่าจะกลับจากญี่ปุ่นก่อน
ทีมญี่ปุ่นแข่งบอลโลก
ทิฉะนั้นคงมี Feel ญี่ปุ่นวิ่งลงไปเฮบนถนน
ขณะไฟแดง มาฝาก
หรือร่วมกิจกรรม

 

โดย: เริงฤดีนะ 6 ธันวาคม 2565 7:03:07 น.  

 

หายเหนื่อยยังคะ

 

โดย: tuk-tuk@korat 6 ธันวาคม 2565 16:13:38 น.  

 

สวัสดีค่ะน้องปริ๊นส์ขอบคุณที่ไปเยี่ยมชมบอนสีนะคะ แต่ราคาสู้ไม่ไหวจริงๆค่ะ

กลับมาไทยแล้วหายเหนื่อยแล้วยังคะ วันเวลาแปรปรวนไปบ้างมั๊ยคะ หลายวันแล้วน่าจะเข้าที่เข้าทางแล้วนะคะ

 

โดย: กิ่งฟ้า 7 ธันวาคม 2565 1:50:33 น.  

 

"นี่คือเหงา นี่แหละเหงา นี่คือความจริงที่ได้เจอ.."

ถามนี่ไม่คิดเล้ยยยย
ถ้าไม่เหงาจะมาบ่นไม๊..

 

โดย: nonnoiGiwGiw 7 ธันวาคม 2565 13:43:49 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

space

จันทราน็อคเทิร์น
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?]




* Engineer
* Guitar trainer
* Casual gamer



space
space
space
space
[Add จันทราน็อคเทิร์น's blog to your web]
space
space
space
space
space