lliliil Work it harder, Make it better, Do it faster, Make us Stronger liilill
space
space
space
<<
กุมภาพันธ์ 2568
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
232425262728 
space
space
17 กุมภาพันธ์ 2568
space
space
space

Twinkle Twinkle Little Star




พอจะจำได้ไหมครับ ว่าผมเคยสอนดนตรีเด็ก
แต่แรกๆ ผมไม่เคยสอนเปียโนหลานตัวเองได้เลย
เพราะนางบอกว่า นางเรียนมา แต่น้าปริ๊นซ์น่ะ ไม่ได้เรียน 

โอเค ตอนนั้นผมยอมแพ้ ไปเรียนมา แล้วมาเล่นให้ฟังแล้วกัน
แม่เค้า ซึ่งเล่นเปียโนเก่งกว่าผมก็สอนไม่ได้เหมือนกัน
แต่อันนั้นเป็นความใจไม่เย็นของพี่สาวผมเอง
ที่พอตั้งท่าจะสอนกันทีไรก็กลายเป็นหยุมกันซะก่อนได้เริ่มสอน




ส่วนทางผม ผมใจเย็นกว่า อาจจะด้วยไม่ใช่พ่อใช่แม่เค้า
ไอ่ความรู้สึกว่า ทำไมถึงไม่ฟันกันวะ! เนี้ย  มันเลยไม่ค่อยมีมั้งครับ
ไม่ฟังก็ไม่ฟัง บอกว่ากูเล่นไม่เป็น ไม่ได้เรียนก็เออ ตามนั้น
อยากได้อะไรก็มาบอกแล้วกัน

จนวันที่หลานเค้าเริ่มเรียนมาได้ซักพัก ตัวเองเริ่มแยกออกแล้วว่า
อะไรเป็นเพลง อะไรไม่เป็นเพลง อะไรฟังแล้วเพราะ

ไอ่ผมก็มีไปดูเค้าเรียนบ้าง ยืนดูก็คิดว่า ทำยังไงวะ ให้ซ้อมให้ได้









จากนั้นผมก็เริ่มเอาหนังสือเรียนเค้ามาเล่น ตอนที่เค้าอยู่ด้วยนั่นแหละ
แล้วผมจะเล่นบรรทัดที่เวลาเรียนคุณครูเค้าจะเป็นคนเล่น
ด้วยความคิดที่ว่า
ถ้าเค้ารู้ว่าผมสามารถเล่นได้เหมือนครู ก็หมายความว่า ผมจะสอนเปียโนเค้าได้


แล้วก็ได้ผลครับ ทันที่เป็นเค้าได้ยินผมเล่น เพลงอะไรก็ไม่รู้ซักเพลง
ซึ่งเล่นเหมือนครูเค้าเล่น เค้าหยุดฟังแล้วเดินเข้ามาหาทันที

"น้าปริ๊นซ์ play it again"  
ผมเห็นว่า เค้ามองด้วยสายตาสนใจ เหมือนอยากแน่ใจว่า

มึงเล่นเหมือนครูกูเลย....ไหนเอาใหม่สิ  5555555
และเมื่อผมเล่นอีกครั้ง พร้อมเปิดหนังสือหน้าถัดไปเล่นก่อน
หลานคือเข้ามาพยายามเบียดตัวจะนั่งข้างๆ พร้อมบอกว่า

"น้าปริ๊นซ์ Teach me please"


อ่าาาาา เอาแล้วเว้ยยยยยย 
หลังจากนั้น หลานก็มีความเชื่อมั่นว่า ผมเล่นได้เหมือนครูเค้า
เริ่มฟังสิ่งที่ผมบอก ให้ผมชี้โน้ตให้เล่น และยอมฟังสิ่งที่ผมเรียกซ้อม










จนวันหนึ่ง
พี่สาวกับหลานเดินมาที่บ้านหลังจากที่เค้าเพิ่งกลับจากเรียนเปียโน
"น้าปริ๊นซ์...ข้าวหอมมีอะไรจะบอก"  พี่สาวผมเรียก
"หือ อะไรอ่ะคะ"   ผมคุกเข่าลงเสมอสายตาเค้าอย่างสนใจ
"ข้าวหอมจะสอบเปียโนค่ะ"   หลานตอบเสียงใส
แต่ผมเนี้ย....   
"ห๊ะ?!"   เรียกว่าอุทานเสียงหลง
"จะสอบเปียโน? ทำไมจะสอบอ่ะคะ"
"ข้าวหอมอยากรู้ว่าทำได้แค่ไหน"  หลานตอบอย่างมั่นใจ
"แต่ปริ๊นซ์ไม่เคยอยากให้สอบเลยนะ พี่ปาล์มก็รู้ว่าปริ๊นซ์ไม่เคยสอบเลย
พี่ปาล์มไปบอกเค้ารึป่าว"

ผมหันไปถามพี่สาว เพราะคิดว่าเป็นความคาดหวังของพี่สาว ไม่ใช่ของหลาน
"ป่าวเลย พี่ก็ไม่ได้คิดจะให้สอบ ครูบอกว่าเค้าพร้อมสอบแล้ว เค้าเลยอยากสอบดู"
"เสียตัง...."   ผมถามซ้ำ
"เออ เสียตังดิ"
หันไปทางหลาน หลานยังคงยิ้มกว้างอย่างภาคภูมิใจ
"ข้าวหอมจะสอบค่ะ เรา...."
"ต้องซ้อมนะ....ต้องขยันซ้อมน่ะ"  ผมส่วนทันที

"รู้แล้วไง ทำไมต้องแย่งพูดด้วย!"  เอ้า! โกรธเฉย โกรธเลยครับ แล้วเดินกลับบ้านไปเลย.....

นี่คนเราโกรธกันเพราะเรื่องแบบนี้เลย!!! 555555










หลังจากวันนั้น หลานก็ดูเหมือนมีแรงบันดาลใจในการซ้อมเปียโน
พี่สาวบอกว่า อยู่ที่บ้าน เดินไปเดินมาก็มาเล่นรอบนึงแล้ววิ่งเล่นต่อ
พี่ก็ชวนซ้อม ก็มานั่งซ้อมนิดหน่อยแล้วไป

เสาร์อาทิตย์ก็แวะมาให้ผมซ้อมให้ ซึ่งผมพบว่า เค้าเล่นคล่องขึ้นเรื่อยๆ อย่างรวดเร็ว

แต่ไอ่ที่ไม่ได้เลยคือจังหวะครับ 5555 เรียกว่าเล่นเอาแต่สะใจ
ผมเลยมีหน้าที่ค่อยๆ ปรับจังหวะ แทนเมโทรนอม 555555
ปรับมือที่พอยกขึ้นแล้วกลับมาลงที่เดิมไม่ได้ หรือลงผิดลงถูก
แต่ยากมากครับ เพราะต้องเล่นไปปรับไป ทีละนิดๆ 



จน 1 สัปดาห์สุดท้ายก่อนกำหนดสอบ 
ผมยืนสิงหลังหลานฟังเค้าซ้อมทุกวัน ทั้งชื่นชมทั้งแก้ไขให้ทุกวัน
พร้อมเตรียมจัดตารางงานให้กลับมาอยู่แถว ๆบ้านได้ในวันที่เค้าสอบ
เพื่อที่จะไปซ้อมและให้กำลังใจเค้าได้ในตอนสอบ
แม่เค้าก็เหมือนกัน เตรียมตัวเองให้ว่างมาให้กำลังใจ


ไปถึงโรงเรียน มีเด็กหลายคนที่มาเตรียมตัวสอบ บางคนมีครูซ้อมให้ เด็กโตหน่อยก็ซ้อมเอง
และแน่นอน หลานผมไม่มีครูซ้อมให้ เพราะคุณครูติดสอนนักเรียน
หลังจากเห็นหลานเล่นของเล่น Settle ตัวเองดีแล้ว
เลยคิดว่าน่าจะเรียกมาซ้อมซัก 2-3 รอบก่อนสอบซักหน่อย


"ขอโทษนะครับ เอ่อ....พอจะให้น้องข้าวหอมซ้อมกับคุณครูท่านไหนได้บ้างครับ"
ผมเดินไปถามทางโรงเรียนที่กำลังวุ่นวายจับเด็กเข้าห้องสอบ
"คุณครูไม่ว่างเลยค่ะ ผู้ปกครองเปิดห้องว่างๆ ให้น้องซ้อมได้เลยค่ะ"

อ่า.....ในใจผมคือ....บันเทิงละกู....










โอเค....บุฟเฟ่ก็บุฟเฟ่ ผมเดินไปยืนอยู่หน้าห้องกระจกที่เอาไว้สอบ
ดูเปียโนตัวที่ใช้สอบจริง แล้วเดินไปเปิดห้องที่มีเปียโน upright ยี่ห้อเดียวกันห้องนึง
ก่อนเรียกพี่สาวกับหลานให้เข้ามาซ้อม

"เปิดเล่นได้เองเลยหรอ" พี่สาวถาม
"อืม เค้าบอกให้ดูแลตัวเอง"

ว่าแล้วก็ให้หลานมานั่งซ้อม โดยทีแรกที่สาวนั่งข้างๆ ส่วนผมยืนสิงหลังเหมือนเดิม
แต่หลานคงเกร็งแม่ครับ เล่นผิดเล่นถูก เครื่องรวนซะงั้น
ซึ่งจากที่อยู่ด้วยกันมา ผมรู้ละว่าเค้าอยากเฟอร์เฟคต่อหน้าแม่ เค้าไม่อยากให้แม่ผิดหวัง
ยิ่งเกร็งก็เล่นผิดเล่นถูก ผมเลยบอกพี่สาว
ลุกเลย เดี๋ยวผมนั่งข้างๆ เอง
แล้วไปยืนถ่ายวีดีโอ ถ่ายรูป หรือนั่งหน้าห้องเลย 
เพราะกับผม หลานไม่ได้รู้สึกแบบนี้ จะเล่นบ้างแกล้งบ้าง ช่างมึง 55555

"ไหนเล่นให้น้าปริ๊นซ์ฟังอีกรอบดิ๊ เล่นดีเดี๋ยวตบมือดัง ๆเลย"
แล้วหลานก็เล่นแบบใจเย็น ไม่เกร็ง ไม่แคร์ 
แต่ไอ่แบบนั้นคือเล่นดีมากนะครับ
เล่นผิดผมก็โบกเลย ต่อๆๆ ผ่านเลยผ่านๆๆ ไม่ต้องหยุด











แล้วผมเอาแค่นั้นจริงๆ ครับ เล่นดีๆ ไม่ผิด ติดกันครบ 3 รอบ เลิก....
ให้ใกล้เวลาเข้าสอบ ประมาณว่า เดินออกจากห้องซ้อม ดูดนมกล่องซัก 2-3 อึก
เจ้าหน้าที่ก็เรียกเข้าห้องสอบเลย เครื่องกำลังร้อนได้ที่
เรียกว่าให้ออกตัวแบบ
Rolloing Start 
ไม่ต้องนั่งรอให้ตื่นเต้น เพราะไอ่นั่งนานๆ แล้วตื่นเต้นเนี้ย ผมเป็น

"เดี๋ยวในห้องจะมีคุณครู ข้าวหอมจะอยู่กับคุณครูในห้องนะคะ
แล้วจะมีกล้อง คุณครูจะวีดีโอคอลดูข้าวหอมอยู่ด้วย โอเคไหมคะ"

"โอเคค่ะ"
"สบายอยู่แล้ว เล่นเหมือนเรานั่งเล่นกัน 2คนนะคะ"
ผมคุกเข่าเสมอสายตาไปลูบหน้าลูบหัว จับมือ ยิ้มให้แบบปกติ ให้รู้ว่าไม่มีอะไรต้องเครียด



"ตื่นเต้นไหมคะ"  พี่สาวนั่งลงจับมือเค้าถาม พร้อมหอมแก้ม
"ไม่ค่ะ"   หลานตอบนิ่งๆ แต่นิ่งกว่าปกตินะครับ

เป็นเชิงว่าตื่นเต้นแหละ แต่พร้อม
แล้วให้แม่เค้าจับมือส่งเข้าห้องสอบ ส่วนผมกับพี่สาวก็มานั่งหลบอยู่นอกห้องกระจก
ให้มีแต่เค้า คุณครูคุมสอบ และกล้องอีก 2 ตัว 
หลังจากนั่งได้ที่ ผมก็ได้ยินหลานเริ่มเล่นซ้อมอีก 2-3 รอบ 

ซึ่ง 1 รอบในนั้น ผิด 1 โน้ต... แต่ผิดแล้วเค้าไม่หยุดเหมือนตอนซ้อม
ผิดแล้วเค้าผ่านต่อไปเลยเหมือนที่คุยกันไว้

ผมนั่งกอดอกฟัง ส่วนพี่สาวได้ยินแล้วว่าเล่นผิดก็หันมามองหน้าผม
ผมก็แค่หันไปยิ้ม บอกว่า
"ไม่เป็นไร้---ไม่หยุดก็พอ"

"ไม่ต้องเครียดดิ คนสอบยังไม่เครียดเลย ไม่ต้องโผล่ไปดูด้วยนะ"
นี่ต้องรีบดักคอพี่ไว้ เพราะเดี๋ยวก็นั่งไม่ติดโผล่ไปดูให้เสียสมาธิอีก

"ข้าวหอมมั่นใจมาก ไม่ต้องห่วงหรอก"











"Examinee number 8 ....." 
ตามด้วยเกรดและชื่อจริง ดังลอดผ่านประตูออกมา

เริ่มแล้ว......
หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงเพลงซ้ำๆ เล่นติดต่อกันไม่หยุด 
เดาคราวๆ ได้ว่า 5 รอบ
ไม่ผิด ไม่ติด ไม่ช้าหรือเร็วไป แม้แต่รอบเดียว


เอาจริงๆ ไหมครับ....วันนั้นนะ ตั้งแต่เช้า คนไม่บาปบุญอย่างผมเนี้ย
ยกมือไหว้พระก่อนออกจากบ้านเลยนะว่า "ขอให้ข้าวหอมสอบผ่านนะครับ"
ขับผ่านพระของหมู่บ้าน ก็ไหว้อีก 1 ที "ขอให้ผ่านนะครับ"

เรียกว่าไหว้ไปทั่วเลย 5555 เพราะคิดว่า นอกจากซ้อมมาดีที่สุดแล้ว
ที่เหลือก็คงลมฟ้าอากาศ อะไรที่นอกเหนือการควบคุมแล้ว


แต่ไม่รู้ทำไมครับ ตอนที่ซ้อมครั้งสุดท้ายก่อน
rolling start 
ตอนนั้นผมลืมเรื่องพระเรื่องเจ้า เรื่องโชคลางอะไรหมดเลยนะครับ
ในหัวคิดอย่างเดียวว่า


"เราสองคนทำดีที่สุดแล้ว....พรสวรรค์น่ะ ไม่ต้องก็ได้
น้าปริ๊นซ์กับแม่จะเป็นต้นทุนให้เอง ความพยายามก็เป็นกำไรของตัวเองนะ
ถ้าจะมีพรข้อไหน....น้าจะเป็นพรข้อนั้นเอง"





ไม่นาน แต่ความรู้สึกทั้งผมทั้งพี่สาวคือนานมากกก 55555
หลานก็เดินออกมาจากห้องพร้อมหนังสือ 

"เรียบร้อยแล้วค่ะ น้องไม่ตื่นเต้น น้องเล่นมั่นใจมากค่ะ
เล่นไม่หยุดเลยด้วย"

หลานก็วิ่งออกมานั่งข้างๆ แม่เค้า หน้าตาสดใส 
พร้อมกับที่คุณครูหยิบของขวัญมาให้ บอกว่า
แก๊งเพื่อนสาวของเค้าฝากไว้ให้
พร้อมข้อความให้กำลังใจในการสอบ หลานดีใจมาก ลืมทุกอย่างไปเลย


ไม่นาน ผลสอบก็ออก.....
ข้าวหอมสอบผ่าน ผ่านแบบคะแนนดีด้วย
ผมเลยบอกว่า "เย็นนี้ไปกิน MK ไหมคะ"  ร้านโปรดของเค้า
"Prize หรอ" หลานถาม
"แล้ว...กินป่ะละ"
"กินสิ" 

เอ้อ.....แล้วจะถามทำไมเยอะ 55555 ไปดิ ไปกินหมี่หยกที่เรารักกัน!










จนเมื่อวาเลนไทด์ที่ผ่านมา ผมวางแผน...อีกแล้ว 
วางแผนให้ตัวเองเสร็จงานแล้วมาอยู่ใกล้ๆ บ้านได้ เพื่อจะได้ไปกินข้าวกับแฟนตอนเย็น
ทำให้ระหว่างวัน ผมว่างพาหลานไปเรียนเปียโนซะก่อนในตอนบ่าย
หลานก็ชอบไปเร็วครับ เพราะจะไปเล่นกับแก๊งเพื่อนสาว
ไปถึงหลานก็เล่นกับเพื่อน ผู้ปกครองก็นั่งคุยกัน
คุณยายก็เม้าท์กับแก๊งผู้ปกครอง...แล้วผมละ.....
ผมเดินโทรศัพท์อยู่ซักพัก เสร็จแล้วก็กลับเข้ามานั่งรอ 
พอหลานเข้าไปเรียนซักพัก ผมเลยแก้เหงา เดินเข้าไปเปิดเปียโนแล้วนั่งเล่น
ซึ่งผมเล่น
Lover Concerdo กับ Thousond year  ให้เข้ากับบรรยากาศวาเลนไทน์
ก็พยายามจะเล่นเบาๆ แต่อารมณ์มันพาไปก็ไม่ค่อยจะเบาอ่ะครับ 5555









"ดีจังนะคะ ทั้งคุณแม่ทั้งคุณน้าเล่นเปียโนได้ สอนข้าวหอมได้หมดเลย"
คุณแม่ของเพื่อนหลานพูด แล้วยิ้มๆ ตอนผมเดินกลับมานั่งเปิดขวดน้ำกิน
"ก็ถ้ายอมให้สอน 2 คนเค้าก็สอนได้"  แม่ผมขิง...ขิงแหละ ไม่มีข่าเลย 555555
ซักพัก หลานก็เรียนเสร็จแล้ววิ่งออกมาจากห้องอย่างสดใส

"จินนี่ ก็จะสอบแล้วนะคะ น้าปริ๊นซ์ซ้อมให้จินนี่สิ" หลานเดินมาเกาะแขน
ส่วนผมนิ่งๆ ไม่ได้พูดอะไร แค่ยิ้ม ๆ แล้วหันไปยิ้มให้คุณแม่ท่านนั้นนิดหน่อย

คือกับผู้ปกครองเพื่อนหลานเนี้ย ลุคผมจะเงียบๆ พยายามเงียบ
รักษาภาพลักษณ์ ไม่เปรี้ยว ไม่ห้าวใด  ๆ เกรงใจหลาน
ก่อนกลับ ผมก็บอกว่า
"ผมพอดูให้ได้นะครับ ยังไงบอกได้ครับ"



หลังจากนั้น...พอขึ้นรถ หลานก็ช็อตฟิลอีกต่อ
"น้าปริ๊นซ์..."
"หือ?" 
"I'm gonna show in concert next month"
"ห๊ะ?!  Show what?"
"Concert....I will play piano on stage ไง"
"จะเล่นเพลงอะไรอ่ะเราน่ะ หนูมาลี หรอ"
"what?"
"แล้วจะเล่นเพลงอะไรคะ" 
"I don't want to tell you. it's secret....Se-crect!"
"OK I see. you will surprise me, right?"
"Yes!"




เช้าวันอาทิตย์ ก็มีใครบางคนหอบหนังสือเดินมาที่บ้านพร้อมแม่เค้า

"น้าปริ๊นซ์ขาาาาาาา"









............. ว่าแล้วเชียว ..............









 



Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2568
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2568 23:39:13 น. 18 comments
Counter : 346 Pageviews.
(โหวต blog นี้) 

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณกะว่าก๋า, คุณThe Kop Civil, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณmultiple, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณtanjira, คุณอุ้มสี, คุณกะริโตะคุง, คุณtoor36, คุณnonnoiGiwGiw, คุณSweet_pills, คุณNoppamas Bee


 
วันก่อนพี่ก๋าเพิ่งคุยกับแม่เด็กคนนึง
เค้าถา่าสอนลูกยังไงเรื่องดนตรี ศิลปะ
พี่ก๋าบอกว่า "ไม่สอนเลย" เค้าทำหน้างงมากครับ 555
แต่พี่ก๋าอธิบายต่อว่า

ลองเปลี่ยนจากคำว่า "เรียน" เป็นคำว่า "เล่น" ดู
เล่นดนตรี เล่นกีฬา เล่นวาดรูป ฯลฯ

พ่อแม่แค่ช่วยเสริมความชอบ สร้างสิ่งแวดล้อมที่ดี
สำคัญสุด คือ สร้างแรงบันดาลใจ

อ่านบล็อกนี้จนจบ
น้องปริ๊นซ์คือ ผู้สร้างแรงบันดาลใจให้ข้าวหอมเลยครับ






โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:5:45:55 น.  

 
สอนเด็ก ๆ ต้องใจเย็นอย่างมากเลยค่ะ ไม่บังคับ แต่เหมือนเล่น ๆ กันมากกว่า
ก่อนจะสอนกันได้ ก็ต้องให้นักเรียนยอมรับในตัวครูก่อนนะคะ ไม่งั้นนักเรียนไม่ยอมเรียน 555

ข้าวหอมเก่งมากค่ะ
ถึงเล่นผิดก็ไม่เสียสมาธิ เนียน ๆ ไปเลย The show must go on.
คุณน้าสอนมาดีนะคะ


โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:14:31:40 น.  

 
สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
มีหลานเก่งและน่ารักแบบนี้ พี่ว่าต้องสนับสนุนเต็มที่เลยครับ อนาคตสดใสแน่นอน พี่ว่าทั้งเรื่องดนตรีและกีฬา เวลามีพ่อแม่ไปคอยสอนหรือเป็นโค้ชนี่ ลูก ๆ จะเกร็งกันมากเลย นี่ลูกของเพื่อนพี่ไปแข่งแบดให้พ่อนั่งเป็นโค้ช ตีไม่เป็นเลย พอพ่อไม่อยู่ตีดีเหมือนคนละคนไปเลยครับ


โดย: The Kop Civil วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:14:39:55 น.  

 
มาแล้วคร้าบ เมื่อวานมาอ่านแล้วก็เผลอหลับ เครื่องดับซะงั้น555

เปียโน นี่เป็นความฝันของเด็กผู้หญิงเลยนะครับ
ขนาด อาจารย์เต๊ะเป็นผู้ชาย ยังอยากเล่นเลย
แต่ถ้าหัดเล่นเอง จะเป็นช้ามาก หรือก็เล่นเป็นแบบลูกทุ่ง

ของอาจารย์เต๊ะ นี่เล่นได้แค่มือเดียวเองครับ 555
แถมตอนนี้ โดน หนูสกัด ดาวรุ่งมากัด คีย์ซะอีก
มันบอกเอ็งเล่น ปวดประสาทข้ามาก แทะแมร่งเลย 555

เด็กๆ สมาธิจะสั้น ครูก็ต้องมีจิตวิทยาสูงเลยนะครับ
ถึงจะหลอกล่อเด็ก ให้ตั้งใจเรียนได้
ถ้าได้ครูดีนี่ มีชัยไปกว่าครึ่งเลยนะครับ

แล้วก็คนเก่งนี่ ไม่ว่าจะเรื่องไหน บางทีก็มาเป็นครูไม่ได้
เพราะขี้รำคาญ

อาจารย์เต๊ะ ตอนมาเป็นครูใหม่ๆนี่ ถ้าเจอเด็ก หัวช้าๆนี่
ต้องตั้งใจสอนเป็นพิเศษ เด็กหัวไว แนะนำนิดหน่อย
เค้าก้ไปต่อได้ แต่เด็กช้านี่ แทบจะต้องจับมือทำกันเลยเชียวครับ
555

เปียโนของเด็กนี่ ก็พึ่งรู้ว่ามีการสอบเพื่อวัดระดับด้วยนะครับ
เรื่องทุกเรื่อง ถ้ามีการสอบเมื้อไหร่ ก็ต้องมีการฝึกฝน
ยิ่งฝึกฝนมาก ก็ยิ่งมั่นใจ แบบหลานข้าวหอมนี่
โชคดีมีคุณน้าปริ๊นซ์ เป็นครูคอยสิงให้ 555

แล้วชุดวันไปสอบนี่ น่ารักมาก ใส่ชุดไทยซะด้วย

ที่เหลืออีกงานก็การขึ้น concert นี่ น่าจะเหนื่อยน้องปรินซ์อีกรอบ
แต่ก้เป็นการเหนื่อยที่มีความสุขมากเลยนะครับ

ความทรงจำดีๆ ในวัยเด็กนี่จะอยู่กับเค้าไปนานแสนนาน
น้าปรินซ์ก็จะเป็นส่วนสำคัญในความทรงจำนี้แน่นอนเลยนะครับ

จากบล้อกนี่ งานนี้ไม่ได้รางวัลละครับ เพราะค่าเลือด
แย่กว่าคราวก่อน 555แต่เดี๋ยว รอบหน้าแก้ตัวใหม่
มีเวลาฟิตซ้อมการกินอีก 7เดือนครับ

เรื่องรถนี่ รถที่บ้าน อาจารย์เต๊ะ จอด N ไม่ได้ซักกะคัน
ห้างไหน หาที่จอดยาก ไม่ไปมันเลย เลยเหลือแต่โลตัส
ที่พอจะไปได้ 555

ส่วนวัคซีนนี่ ปอดอักเสบนี่ ถ้าหมอไม่สั่งก็หาที่ฉีดยากมาก
ถ้าของเอกชนก็จะแพงกว่าหลายเท่า โชคดีหมอให้รางวัลสั่งให้
แต่ฉีดแล้วปวดแขนมาก นี่ยังแขนห้อยอยู่เลยครับ 555





โดย: multiple วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:4:53:29 น.  

 
สมัยก่อนปกเทฟ ซีดี ดีวีดี
มีผลต่อการซื้อมากๆเลยนะครับ
ตอนนี้อาจจะน้อยแล้ว
เพราะไปอยู่ในสตรีมมิ่งกันหมด

พออายุมากขึ้น
พี่ก๋าพบว่า
ยิ่งพูดน้อยลง
ยิ่งมีความสุขจริงๆครับ 555



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:5:31:57 น.  

 
สวัสดียามสายค่ะ น้องปริ๊นซ์

น้องใจเย็นเสมอเมื่ออยู่กับหลาน
ข้าวหอมเก่งมากค่ะ มีแรงบันดาลใจ มีความมุ่งมั่นตั้งใจ
มีแบ็คอัพที่ดีอย่างคุณแม่และน้องปริ๊นซ์ด้วยค่ะ

นี่พี่อ่านไปก็ตื่นเต้นตามไปด้วยนะคะ ลุ้นตามค่ะ

ทีนี้น้าปริ๊นซ์ก็เจองานช้างซะแล้วววววว อิอิอิ


จากบล็อก

ช่วงนี้เด็กๆป่วยกันเยอะจริงๆค่ะ ที่รร.หลาน หยุดกันเยอะเลยค่ะ
พี่ก็คอยๆดูหลาน ถ้าเริ่มมีอาการต้องรีบรักษา

ตอนนี้ข้าวหอมอาการดีขึ้นเป็นปกติหรือยังคะ
ขอให้น้องแข็งแรง หายไวไวนะคะ



โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:9:16:03 น.  

 
ICQ เล่นแป๊บเดียว
พี่ก๋าก็เลิกเลยครับ 555

ใช่ครับ
Forward mail อารมณ์มันเหมือนกับไลน์จริงๆ
บางเรื่องก็จริง บางเรือ่งก็หลอกนะครับ

พี่ก๋าผ่านการเรียนมาแบบเรียนด้วยตัวเองครับ
ไม่เคยเรียนพิเศษ ไม่เคยเรียนวาดรูป
ไม่เคยเรียนดนตรี
ถามว่าดีมั้ย
ก็ไม่ทุกเรื่อง

ย้อนกลับไป
ถ้ามีครูดีดี
ก็น่าจะทำให้รู้อะไรเยอะขึ้น ลึกขึ้น
เช่น ดนตรีเป็นต้น
พอไม่ได้เรียน ไม่รู้โน๊ต
ก็มีข้อจำกัดมากในการพัฒนาฝีมือครับ
(กรณีถ้าจะเอาจริงเอาจังทางด้านดนตรี
แต่พอดีพี่ก๋าใช้มันเป็นแค่งานอดิเรก
ก็เลยไม่เรียนจริงจัง)

เวลาโกรธแล้วไม่โกรธ
คงไม่ใช่ไม่รู้สึกนะครับ
พี่ก๋าว่าน้องปริ๊นซ์รู้สึกตัวเร็วขึ้นมากกว่าครับ
เวลาเรารู้สึกตัวเร็ว และรู้ว่าโกรธไปก็ไม่มีประโยชน์
เราก็จะรู้สึกว่าไม่โกรธดีกว่า
แต่จิตมันทำงานเร็วมาก
ระหว่างโกรธกับไม่โกรธ
จนเราอาจไม่รู้สึกตัวว่ารู้สึกตัวครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:15:11:02 น.  

 
อบตรงเล่นเปียโน


โดย: อุ้มสี วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:18:22:54 น.  

 
อ่านไปก็ใจฟูไปครับ น้องข้าวหอมน่ารักมาก
จะเหมือนโนดาเมะมั้ยนะ อิจฉาจริงๆคนที่เล่น piano ได้คล่องๆ ผมก็ชอบเปียโนนะ (ถ้าสายดนตรีเบาๆ ฟังสบายๆ - เปียโน แซค ฮาร์ป ผมชอบมากครับ) สมัยประถมเคยเล่น keyboard ตอนเข้าค่ายดนตรีช่วงปิดเทอมครับ สนุกมากๆแต่ผมไม่มีพรสวรรค์กว่าจะเล่นได้จบเพลงก็ครึ่งเดือนแล้ว พอคิดๆดูก็เลยไม่ไปต่อครับ ยิ่งเปียโนนี่โน๊ตน่าจะเยอะมากขึ้นเยอะ เพราะกดค้างไม่ได้เหมือน keyboard เคยลองแล้วยากมากเลยครับ


โดย: กะริโตะคุง วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:19:11:19 น.  

 
เดี๋ยวผมมาอีกที


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:23:59:30 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:3:38:06 น.  

 
สวัสดียามสายค่ะ น้องปริ๊นซ์

ฝนตกมา2วัน ฝุ่นหายไปแปป
วันนี้ค่าพุ่งเกินร้อยอีกแย้วววววว
สู้กับฝุ่นกันต่อค่ะ

วันนี้ขอให้เป็นวันที่สดใสนะคะ


โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:8:52:12 น.  

 
ใช่แล้วว มันคือเปอเซนFat แต่เกณเผ่า
ก็โหดๆทั้งนั้น อย่างโค้ชอ้อมพี่ นางหนัก45
แต่เปอร์ Fat นางคือ 9% เหอๆ


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:20:44:27 น.  

 
สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์

เรื่องสอบหลานตัดสินใจเองมีความมุ่งมั่น เก่งมากๆค่ะ
ยินดีกับหลานด้วยนะคะที่สอบครั้งแรกก็ผ่านฉลุย
ประโยคที่ว่า "เล่นเหมือนเรานั่งเล่นกัน 2 คน"
เป็นประโยคที่ให้กำลังใจ ทำให้หลานไม่เกร็ง เล่นแบบสบายๆ
และผลก็ออกมาดีจริงๆ
น้องปริ๊นซ์เป็นคุณน้าที่สนับสนุนหลานสาวได้ดีเยี่ยมเลยค่ะ

อากาศช่วงนี้เปลี่ยน มีฝนตกมาอีกหน่อย
ค่าฝุ่นก็ยังสูง น้องปริ๊นซ์รักษาสุขภาพมากๆนะคะ

ขอบคุณที่แวะชมเมนูบ้านพี่ต๋าค่ะน้องปริ๊นซ์



โดย: Sweet_pills วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:0:19:33 น.  

 
สวัสดียามสายค่ะ น้องปริ๊นซ์

จากบล็อกถ้าให้พี่เดา ต้องเป็นพี่สาวคนดีคนเดิมของน้องแน่นวลลลล
พี่หญิง หรือ พี่ทิพย์ มั้ย พี่จำชื่อไม่ได้ 5555555

ตกลงประสบความสำเร็จไหมคะ ทั้งข้าวฟรีและงาน


วันนี้ฝุ่นหนาค่าแดงแต่เช้าเลยค่ะ
รักษาสุขภาพนะคะน้อง



โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:9:22:32 น.  

 
น้าปรินซ์เก่งนะคะ
น่องช้าวหอมต้องชม


โดย: Noppamas Bee วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:9:33:37 น.  

 
น้องเก่งมากค่าาา
ทางนี้ก็ชอบเปียโนนะ สมัยเด็กๆบอกแม่ซื้อให้หน่อย แม่เลยซื้อแบบของเด็กเล่นเล็กๆให้ แต่สักพักก็เลิกสนใจไปเลย ก็เลยเล่นอะไรไม่เป็นสักอย่าง


โดย: babyL' วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:19:34:05 น.  

 
น่าจะเป็น "ทำไมถึงไม่ฟังกันวะ!" รึเปล่าครับ ถ้าฟันกันนี่เลือดอาบได้เลยนะ

55555 พอหลานรู้ว่าเป็นมวย ก็ให้สอนเลย 55555 มีตื่นสนามด้วย เอา!! ลุ้นๆๆ อาาาา ผลออกมาดีเลย ส่วนมากเรามักจะหวังพึ่งพระครับ แต่ถ้าพระไม่ช่วยแสดงว่าพระเชื่อว่าเราทำได้

ต้องมั่นใจจริงๆ ครับ พลาดก็ต้องลุยต่อชีวิตจริงไม่ว่าสถานการณ์ไหนก็แบบนั้นจริงๆ เราไม่มีจุดเซฟให้กลับไปเล่นใหม่ พลาดแล้วก็ลุยต่อไป



มาช้าไปหน่อย ช้าสุดแล้วมั้ง เดี๋ยวแวะไปอีกบล็อกที่พึ่งอัปครับ


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:8:58:59 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
space

จันทราน็อคเทิร์น
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 19 คน [?]




* Engineer
* Guitar trainer
* Casual gamer



space
space
space
space
[Add จันทราน็อคเทิร์น's blog to your web]
space
space
space
space
space