อยากลาออก แต่ทำได้แค่หยอกเล่น   > >> >>>>> >> > ผมเพิ่งกลับมาจากทำงานต่างจังหวัดครับ เรียกว่านอนอยู่นั่นยาว 3 วันรวด  แต่ดีครับ....ไม่ค่อยเหนื่อยมาก เพราะทำงานอย่างเดียว ไม่ต้องขับรถไปๆ กลับๆ  ไม่ต้องรู้สึกว่า ที่มันเวลาต้องกลับบ้านแล้วนี่หว่า ไม่ต้องตื่นแต่เช้าเพื่อขับรถไป  ตื่นชิลๆ แล้วไปทำงาน โปรเจคตรงนี้ถือว่าน่าจะใหญ่สุดในปีนี้  เพราะแยกทีมเข้ามารุมไซต์เดียวถึง  8 คน ตลอด 3 วัน ส่วนวันแรก เข้ามาเปิดงานหมดแผนกครับ ครบทีม 12 คน อ้อ...ตอนนี้สมาชิกกลับมาที่ 12  คนแล้วครับ มีสมาชิกใหม่มาเพิ่ม 1 คนหลังปีใหม่ ถามว่าเหนื่อยมากไหม รันงานยาว 3 ยาวรวด ส่วนตัวผม เหนื่อยมากในวันแรกครับ เพราะวันเปิดงานใช้สมองเยอะมาก พูดเยอะมาก เพื่อทำความเข้าใจ ชี้แจ้ง ในส่วนของตัวเอง แต่งานเส็ดไม่ได้เย็นมากนัด 5-6 ก็เรียบร้อย แยกย้ายกลับไปนอน วันที่  2 ลงทำงานหน้างานจริงๆ จังๆ แต่ทำไมไม่ค่อยเหนื่อยไม่รู้ครับ อาจจะเริ่มอยู่ตัว และการลงมือทำงาน ผมไม่ได้ทำอะไรมาก ทีมงานเป็นคนทำซะส่วนใหญ่ ผมแค่ลง  Observe กาแฟก็มีคนสั่งให้ ข้าวก็มีคนหาให้กิน จะเอาอะไรน้องมากันเต็มทีมมันทำให้หมดอยู่แล้ว และด้วยความมีทรงเหมือนไม่ค่อยสบายจากอาการภูมิแพ้ ทีมกับลูกค้าก็ดูใช้งานผมค่อนข้างถนอม ถึงแม้จริงๆ อาการประมาณนี้ผมจะถือว่าปกติ ทำงานได้สบายๆ ก็ตาม ตกเย็นก็ยังขับรถกันนั่งกินข้าวกินเบียร์ริมเขื่อนเปลี่ยนบรรยายายชิลๆ ได้ แหม่....ระหว่างทางนี่ก็ธรรมช๊าด ธรรมชาติ  อีกกลุ่มก็ไปนั่งร้านอาหารฟังดนตรีสดอยู่ในเมือง  ส่วนอีกพวก ก็ไปโผล่อยู่ซุ้มยาดอง บอกว่าได้ฟิลต่างจังหวัดดี วันที่สามถึงจะดูวุ่นวาย แต่ก็มีเวลารอครับ ว่างๆ ระหว่างรอ ก็มีช่วงน้องไปนั่งหาอะไรกินที่คาเฟ่ซักหน่อย ถือว่าเปลี่ยนบรรยากาศเหมือนกัน กลับมาทำงานต่อก็เหนื่อยไม่มาก เพราะผมออกไปเดินหน้างานนิดหน่อย แล้วกลับมานั่งคุยกับทางลูกค้าที่ห้องประชุม ลูกค้าก็ถามเยอะมากครับ ถามเล็ก ๆ น้อยๆ อะไรเยอะมาก เรียกว่าตอบจนเหนื่อย ผมเลยหงายการ์ดาสายเอ็นเตอร์เทน พาออกอ่าวออกทะเล คุยเรื่องอาหาร เรื่องการใช้ภาษาอังกฤษของคนไทยรุ่นใหม่ๆ เรื่องบรรยากาศปีใหม่ของกรุงเทพ เรื่องเที่ยวอะไรไปเรื่อย ไม่รู้ผมนั่งคุยเล่นท่าไหน แต่ตอนช่วงบ่ายผมนั่งทำงานอยู่ที่ห้อง คนฝั่งลูกค้าเดินมาแวะมาเมียงๆ มองๆ หน้าห้องอยู่หลายรอบ จนจังหวะนึง ผมกำลังจะเปิดประตูไปเข้าห้องน้ำพอดี แล้วก็ป่ะ กับแอดมิน ธุรการ จป. ของไซต์ที่หน้าห้อง ซึ่งก็หัวเราะกันใหญ่ที่จากจะมายืนดู แต่ผมดันเปิดประตูออกมา "มีไรป่ะครับ"  ผมก็ถามงงๆ "ไม่มีอะไรค่ะพี่ๆ"  ว่าแล้วกลุ่มนั้นก็เดินหัวเราะส่วนกับพี่ ผจก ที่ไซต์ ที่หันไปทักอะไรกลุ่มแอดมินซักอย่าง ก่อนจะหัวเราะกันแล้วเดินมาหาผม "มันมาดูคุณกัน ผมบอกว่า วิศวะซัพที่มาโคตรไนซ์ แล้วน่ารักด้วย" "อ้อ ขอบคุณครับ" เขินดิครับ 5555 แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ กลับมาอีกทีผมเปลี่ยนมุมนั่ง   เปลี่ยนมานั่งหันหลังให้ประตู ข้างเดียวกับไนท์และย้ง ส่วนหัวโต๊ะหันข้างให้ประตู เป็น เจมส์ กลายเป็นนั่งกันประหลาดๆ ที่ต่างคนต่างนั่งหันหลังให้ประตูทำงาน 5555 วันที่สี่ของสัปดาห์ผมก็ยังคงต้องออกไซต์ครับ เหนื่อยไหมไม่ต้องถาม เพราะเกินจุดนั้นมาเยอะแล้ว  ไนท์ก็ยังเป็นห่วงถามตลอดว่าเหนื่อยรึป่าว ซึ่งผมก็ตอบไปว่า "อยู่ตัวแล้ว" "วันแรกเราโคตรเหนื่อยเลย วันที่สองสามนี่ชิลแล้ว" "ใช่ไหม....พี่บอกแล้วว่าอยู่ตัว" "เออ เหมือนบูสติดไปแล้ว ที่เหลือก็ไหลๆ" "เอาจริงๆ ไหม....พี่แม่งจะไม่รับงานแบบนี้เลยนะเว่ย แบบที่รับมาแล้วhandle ไม่ได้" ผมเปิดประเด็นขณะนั่งกินอะไรก่อนเริ่มงาน "พี่ด่าใครวะ"  ไอ่ไนท์พูดพร้อมหัวเราะ เหมือนมันก็รู้ว่าผมด่าใคร "ไม่ได้ด่า แค่หมายถึงว่า ถ้าเป็นพี่ แล้วดูดิ...แม่งต้องเอาคนมาทมงานงานเดียว 8 คน งานยาว 8 วันยังไม่จบไม่สิ้น ดีลยังไงวะ....งานอื่นแม่งชิบหายหมด" "เออ เราเข้าใจที่พี่พูดเลย  เราปลงแล้ว" "พี่ก็อยากปลง แต่จะให้ปลงยังไง...." ทำไมไนท์มันถึงต้องมาจุดประเด็นมาให้ผมขึ้นตอนกำลังกินวะ  ทีนี้ก็เซ็งกินไม่อร่อยขึ้นมาซะอีก เช้ามาวันนี้ วันศุกร์หรรษา  ผมว่างได้ทันเวลาพอดี เพราะเป็นวันที่หลานมีแข่งกีฬาสี เลยได้ไปร่วมงาน ดูหน้าแข่งกีฬา เพราะวันนี้หลายเป็นนักกีฬา เรื่องจริงๆ คืออะไรรู้ไหมครับ..... เค้าอยากเป็นดรัมเมเยอร์ครับ  แต่ตัวเองดันเก่งกีฬา 55555 เค้าก็ไปบอกคุณครูว่าขอเป็นดรัมเมเยอร์ได้ไหม คุณครูเลยเริ่มให้ไปซ้อม กีฬาก็ยังต้องซ้อมนะครับ  เรียกว่าจะควง 2 ก็ว่าได้ ทีนี้ หลานเคยเห็นรูปว่าผมเคยเป็นดรัมเมเยอร์จากพี่สาวผม  เค้าเลยเดินถือม้วนกระดาษ เดินมาที่บ้านผม พร้อมเดินเป็นจังหวะ "คุณน้าปริ๊นซ์ขา"   มีคำว่า คุณ ด้วยวะ "คะ? เอาอะไรมาให้น้าปริ๊นซ์คะเนี้ย" "น้าปริ๊นซ์สอนข้าวหอมถือไม้หน่อย" "อะไรนะ" ผมถามก่อนที่พี่สาวจะอธิบาย "อยากเป็นดรัมเมเยอร์จ้า อยากให้น้าปริ๊นซ์สอน ตอนนี้มี 10 กว่าคน ต้องไปคัดตัว" ผมได้แต่ยิ้มๆ เขินก็เขิน งงก็งง แต่ก็เรียกหลานให้มาเดินให้ดู หลังจากวันนั้น หลานก็เดินมาพร้อมม้วนกระดาษอันเดิมทุกเย็น แล้วก็มาเดินไปเดินมา อันนี้ท่าพัก อันนี้ท่ารอ อันนี้ท่ายืน ผมก็ follow ที่คุณครูเค้าสอนมา แค่จัดระเบียบท่าทาง มือไม้ให้แค่นั้น "สอนหมุนๆ ได้ไหมคะ" หลานพูด ว่าแล้วก็พยายามหมุนม้วนกระดาษ "คุณครูให้หมุนด้วยหรอคะ" "หมุนได้" ผมเลยต้องนั่งสอนว่ามันต้องทำมือยังไงให้ไม้มันหมุนไม่ฟาดหน้าตัวเอง "โยนได้ไหม" .....ห๊ะ?! "ไม่ได้ค่ะ เค้าไม่โยนกันค่ะ" "โย๊น ข้าวหอมเห็นในทีวี โยนให้ดูหน่อยได้ไหมคะ" "โยนตอนนี้ไม่ได้ค่ะติดเพดาน สมัยก่อนน้าปริ๊นซ์ไปซ้อมที่สวนสาธารณะนะคะ แล้วแรกๆ นะน้าปริ๊นซ์โยนแล้วรับไม่ได้ ลงหัวตัวเองบ้าง ลงขาข้าง เขียวไปหมด ซ้อมไม่ทันถึงอาทิตย์ ไม้หัก..." อันนี้บอกเลยว่าต้องหยุดขำ หลานก็ขำทั้งๆ ที่นึกภาพไม่ออก "หักยังไงคะ" "อันแรก หัวหลุด" "หัวหลุด!!! 55555" "อันที่สอง หักกลางเลย โยนแล้วตกลงพื้นสนามบาส สุดท้ายน้าปริ๊นซ์ต้องไปเอาไม้ที่ตกหัวหลุดมาต่อใหม่มาใช้ซ้อม แต่โชคดีที่มันไม่ตกอีกแล้วนะคะ ไม่งั้นหักกลางอีกนี่คิดไม่ออกเลย" หลานขำมากครับ คงคิดตามแล้วดูทุลักทุเล  แต่ไอ่ที่ผมเล่านั่นน่ะ ความจริงทั้งนั้น  คฑาอันแรกที่ผมใช้ซ้อมเป็นไม้เก่าส่วนกลางของโรงเรียน ซึ่งขนาดมันก็ไม่ได้กับความสูงของผมหรอก แต่เอามาใช้ซ้อมก่อน เพราะคิดว่าต้องพังแน่ๆ  เอามาซ้อมได้ 2-3 วัน ก็ตกบ้าง ฟาดขาตัวเอง ฟาดพื้นบ้าง จนหัวหลุด โรงเรียนซื้อให้ใหม่ ทีนี้ซื้อได้ความสูงผมเลย แหม่เหมือนจะดี แต่คราวนี้มันทำให้ผมต้องกะระยะใหม่หมด รวมทั้งจังหวะที่โยนไม้ขึ้นไป ต้องกะว่ามันจะหมุนกลับลงมาท่าไหน... ซึ่งปกติทั้งที่โรงเรียนและที่บ้าน ผมจะซ้อมอยู่ที่สนามบาส หรือลานปูน เพราะยืนง่าย มั่นคง ตอนนั้นไม่ถนัดยืนบนหญ้า แล้วตอนซ้อมที่โรงเรียน ผมก็โยน ปั๊บ..... คฑาหมุนแล้วรูดผ่านมือ...2มือด้วยนะ 5555 ลงพื้นดัง โป๊ง!!!! อ่ะ...ตอนมันผ่านมือลงไป ผมหลับตาด้วย เพราะกลัวฟาดหัว พอลืมตามาได้นี่....... "เชี้ย......" คฑาอันไหมอายุไม่ถึง 1 อาทิตย์ หัวไปทาง หางไปทาง ตัวไปทาง เรียกว่าไม่เหลือชิ้นดี หันไปมองหน้ารุ่นพี่ที่มาซ้อมให้ รุ่นพี่ก็กุมหัวตัวเอง ประมาณว่า กูคิดถูกหรือผิดวะ เอาไอ่นี่มาเป็นดรัมเมเยอร์ 555555 ก็ต้องเอาไอ่อันแรกมาซ่อมแล้วใช้ซ้อมครับ เพราะแม่งต้องตกอีกหลายรอบแน่ๆ  ซึ่งผมก็ต้องเปลี่ยนที่ซ้อมมาเป็นสนามหญ้า ตกมาจะได้ไม่พังไปมากกว่านี้ 2 อาทิตย์ผ่านไป จับ2มือตั้งแล้วโยน เริ่มรับได้ทุกรอบ อีกอาทิตย์ มือเดียว โยน..... ......รับได้แล้ว...... ตัดภาพมาที่หลาน..... หลานซ้อมทุกวันติดต่อวัน 2 อาทิตย์เลยนะครับ  จากเดิมที่เค้าเล่ามามีเพื่อนซ้อมด้วย 10 กว่าคน ตอนนี้เค้าบอกว่า "เพื่อนไม่มาแล้วนะคะ ตอนนี้ซ้อมแค่ 5 คน" "วันนี้เหลือ 3 คน" คงจะเริ่มคัดเลือกกันแล้ว และเค้าก็ยังอยู่ในกลุ่มนั้น "คุณแม่ขา น้าปริ๊นซ์ขา....วันนี้คุณครูให้จับกระดาษขึ้นมาจากกล่อง ข้าวหอมไม่ได้เป็นดรัมเมเยอร์นะ" ผมนั่งฟังอยู่ด้วย คิดทันทีเลยว่า เค้าจะเสียใจไหมนะ "แต่ข้าวหอมเป็นนักกีฬาได้ ถ้าเป็นนักกีฬาจะได้เหรียญด้วย" พี่สาวก็บอกว่าใช่ครับ และบอกข้อดีของการเป็นนักกีฬา พร้อมชมเค้าว่าเค้าทำดีมากๆ แล้ว ผมก็บอกเค้าว่า ผมภูมิใจในความพยายามของเค้ามาก และเค้าทำได้ดีมากๆ อยากให้ดีใจที่ได้ทำ สุดท้าย นักกีฬาของผมก็ได้เหรียญทองมาจนได้ ยินดีด้วย คนเก่งของน้า จบกีฬาสีของหลานผมก็เข้ามาออฟฟิศส่งบิลทำเอกสารนั่นนี่ วันนี้ไม่อยากทำงานเลยครับ ยังสนุกกับกีฬาสีหลานอยู่เลย     Create Date : 24 มกราคม 2568 15 comments Last Update : 24 มกราคม 2568 17:40:43 น. Counter : 394 Pageviews. (โหวต blog นี้)  Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณ**mp5**, คุณnonnoiGiwGiw, คุณtoor36, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณหอมกร, คุณอุ้มสี, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณThe Kop Civil, คุณทนายอ้วน, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณกะริโตะคุง

งานแบบนี้รักษาสุขภาพด้วย เห้นออกงานแบบนี้แล้วเป็นห่วงแทน ส่วนหลานนี่เก่งเหมือนกันนะ ได้เหรียญมาด้วย   โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) 24 มกราคม 2568 21:45:40 น.

เอ็นดูคุณหลาน อุส่าห์ซ้อม ไม่ได้เป็นซะงั้น แต่ชื่นชมน้องค่ะ คิดบวกสุดๆ   โดย: babyL' 24 มกราคม 2568 23:39:15 น.

เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมมาใหม่อีกที ตอนนี้เริ่มไม่ไหวแล้ว แม้ตารางกำหนดการผมยังทำไม่เสร็จ แต่ที่เคยได้ประมาณการไว้ นอนตอนเที่ยงคืนครับ ให้ +- ได้ ไม่เกิน 10 นาที เดี๋ยวต้องไปละ ต้องทำเวลา   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 24 มกราคม 2568 23:41:04 น.

ปริ้นงานยุ่งแบบนี้ แสดงว่าภาคธุรกิจ บ้านเรายังขับเคลื่อนไปด้วยดีจ้า   โดย: หอมกร 25 มกราคม 2568 6:24:14 น.

ยินดีกับสายสะพายด้วยจ้า   โดย: อุ้มสี 25 มกราคม 2568 18:57:25 น.

ถ้าเริมชินก็จะโอเคครับ จริงๆ ผมไม่ค่อยชอบคำนี้เท่าไหร่ เพราะบางครั้งมันำม่ควรจะชิน ร่างกายเรามีขีดจำกัดของมันเหมือนกัน ไปในนามบริษัท ยังไงก็ไม่รู้สึกเหมือนเที่ยว ต่อให้พักที่ดียังไงก็ตาม มีการมาดูกันด้วย อืม..... เป็นผมอาจจะโกรธได้นะ แต่ถึงโกรธก็เก็บอาการแหละ ไม่ใช่เด็ก 17-18 แล้วนี่ วันหลานยังไงก็ต้องหาเวลาให้เขาล่ะนะ หลานนี่ใช้ได้เลยได้เหรียญมาด้วย   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 26 มกราคม 2568 21:01:52 น.

ผมลืมไปจากบล็อก รางวัลนักแสดงขาประจำ ขอแค่ได้แสดงทุกปีไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อเนื่อง 3 ปี ก็มีโอกาสได้รับรางวัลแล้วครับ เกณฑ์อย่างง่ายเลย ดังนั้นน้องพาชูลี่ โนวเลจที่ครองหมวดหนังสือซึ่งรีวิวทุกปี จึงได้ไป (การตัดสินของกรรมการถือเป็นที่สิ้นสุด) หึหึหึ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 26 มกราคม 2568 21:52:36 น.

"อยากลาออก แต่ทำได้แค่หยอกเล่น" เศรษฐกิจยามนี้มีงานทำถือว่าดีที่สุดแล้วจ้า แต่ถ้าเหนื่อยมากนักก็พักบ้าง ได้เปลี่ยนบรรยากาศบ้างก็ดีนะคะ บางครั้งอาจรู้สึกไม่ OK แต่สำหรับคนที่ยังมีภาระส่งบ้านส่งรถ ถือเป็นแรงบันดาลใจได้อย่างดีเลยนะ 555 อ่ะ ใช้เป็นพล็อตเขียนโจทย์ตะพาบงวดนี้ได้เลยค่ะ อิอิ   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 27 มกราคม 2568 13:56:30 น.

สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์ พี่ชอบฟีลต่างจังหวัดเหมือนกันครับ เหมือนว่าไม่ต้องฟิกอะไรมาก ไม่เหมือนกับอยู่ส่วนกลาง อยู่ออฟฟิสใหญ่ต้องเข้าระเบียบทุกอย่าง หลานน้องปริ๊นซ์มีแววเป็นนักกิจกรรมตัวยงละนะ จากบล็อก รอบนี้พี่ไม่ได้เลยไปสวนผึ้งครับ อากาศกำลังดีเลยครับ นี่พี่ก็เพิ่งกลับมาจากบุรีรัมย์ สนุกสนานมากครับ   โดย: The Kop Civil 27 มกราคม 2568 15:01:48 น.

หลานยังร๊ากขนาดนี้ ถ้ามีลูกนี่คงเลิกดื่มได้เด็ดขาดปริ้น   โดย: หอมกร 27 มกราคม 2568 16:21:07 น.

เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่มาคุยด้วยนะคะ วันนี้ได้เวลานอนแว้ว   โดย: nonnoiGiwGiw 27 มกราคม 2568 21:09:30 น.

สวัสดีค่าาา ก่อนอื่นต้องขอชมคุณหลานข้าวหอมตัวน้อย เก่งมากลูก ได้เหรียญทองด้วย คุณน้าก็น่ารักมาก คอยซัพพอททุกความต้องการของหลานหมดเลย ทำงานสามคืนรวดแบบไม่มีเอฟเฟคถือว่า ร่างกายแกรยังโอเคอยู่นะนี่ รูปวัวนี่ได้ฟิล ตจว สุดๆ เห็นแล้วคิดถึงบ้านปู่พี่เลย จากบล็อกพี่ เมื่อวานพี่หนาวมาก ช่วงเช้า อยากออกไปตากแดดเหมือนกัน ตอนนี้ในเผ่าฮิตยืนหญ้ากับตากแดด แล้วก่องส่องไปสีแดงกัน ถึงขั้นซื้อหน้ากากมาส่องเลย ยืนหญ้าก็ถึงขั้นซื้อเสื้อกราวดิ้งเลย ตากแดดนี่ เค้ามีแอพตากแดดกันด้วยนะ มันจะคำนวนว่า ตากกี่นาที เวลาไหน ได้วิตามินดีเพียงพอต่อวันหรือยัง แต่พี่ยังไม่ได้โหลดมาลองเลย จะออกไปทำอะไรแบบนั้นได้ตอนไหนก่อน ฝุ่นเยอะขนาดนี้ แทบไม่อยากเปิดประตูบ้าน ซาซิมิที่เห็นพี่ลองทำกินครั้งแรก ปกติไปกินบุฟเฟ่ 555 แกรกินโปรตีนไม่ถึง ทำไมพี่คุ้นๆ ว่าแกรกินเวย์ไม่ใช่หรอ กินไม่ถึงก็ตบเวย์เพิ่มไปสิ ตอนนี้พี่ได้ความรู้ใหม่มาว่า ให้กินกาแฟดำก่อนออกกำลังกาย จะสามารถยืดเวลา หลั่งสารเอ็นโดฟิน หลังออกกำลังกายเสร็จเพิ่มไปได้อีกครึ่งชั่วโมงแนะ ้เจ็บกล้ามเนื้อหรอ นั่นเหมือนจะหนักหรือเปล่า S25 เอาเครื่องเก่าไปเทิร์นยังสามหมื่นกว่าเลย รอบหน้าถ้ามือถือพังพี่จะไปใช้แบบก๊องแก๊งแล้วเหนื่อยตาม มันคือมัทฉะอูจิ 555+ พี่ชอบเรียกชาทุกอย่างว่าชาเหมือนกันหมด เห็นเขาว่ามันฉะพันธ์ไทยมันได้ พี่ว่าจะลองอยู่ ว่าแต่อีอเมซอนมันขายแล้วรึ มันเนี่ยะ ตามกระแสแหละ 555 พี่ชงกินเองหมดเรื่องหมดราว ค่าน้ำตาลพี่ ดีมากแรก พี่คาดว่า อีกสามสี่เดือน น่าจะได้อยู่ในสภาวะเบาหวานสงบแน่นอน ปล ช่วงนี้ฝุ่นเยอะใส่แมสยี่ห้อดีๆ ล่ะแกร เดวภูมิแพ้กำเริบนะ   โดย: nonnoiGiwGiw 28 มกราคม 2568 14:07:27 น.

ดอกคาร์ล่าลิลลี่มันจะบานกว่าที่เห็นไม่มากครับ แค่กลีบมันคลี่ออกมานิดเดียวครับ คาร์ล่าลิลลี่เป็นดอกไม้สกุลใกล้เคียงกับดอกหน้าวัวและว่านหลายสายพันธุ์ แต่ทำไมเรียกว่าลิลลี่ก็ไม่รู้นะครับ ไม่ชอบอากาศเย็นมากด้วย ชอบที่ชื้นๆ แฉะๆ อีกตะหาก ฮ่าๆๆ   โดย: ทนายอ้วน 28 มกราคม 2568 14:39:16 น.

สวัสดียามบ่ายค่ะ น้องปริ๊นซ์ หนุ่มฮอตทั้งทีม เค้ามาส่องความน่ารัก ก็ให้เค้าส่องไปค่ะ นั่งหันหลังกันหมด สงสารคนตั้งใจมาส่องเลย 55555 เผื่อเค้าเครียดจากงาน โดนหัวหน้าด่ามา ต้องมาหาอะไรที่มันช่วยซัพพอร์ตใจได้ อดกันพอดี อิอิอิ น้าปริ๊นซ์นี่แทบจะเป็นโลกทั้งใบของข้าวหอมแล้วนะคะ น่าทำและเป็นตัวอย่างให้ได้ทุกเรื่องเลย กลับมากรุงเทพเจอฝุ่นเข้มๆอีก พี่ขอให้น้องรอดปลอดภัยตลอดฤดูฝุ่นนะคะ   โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ 28 มกราคม 2568 15:28:29 น.

อ่านๆไป คุมงานหน้า site อยู่ดีๆ เปลี่ยน feeling กระทันหันมากครับ แต่น้องข้าวหอมน่ารักดีครับได้เหรียญมาเหมือนได้สายสะพายเลย ไม่น่าเชื่อว่าาผู้ชายเป้น drum major ได้ด้วย ผมเคยเห็นแต่ผู้หญิงเป็นนะหนิ   โดย: กะริโตะคุง 30 มกราคม 2568 21:36:36 น.