BlogGang.com : : จันทราน็อคเทิร์น : ผู้วิเศษใกล้ฉัน

เห็นข่าวช่วงนี้ ประเทศไทยมี ผู้วิเศษ เยอะมาก
ทีแรกผมรู้สึกว่า มันน่าจะเกิดจากความเสื่อมของศาสนา
หรือเกิดจากยุคสมัยที่ทำให้มีคนที่เค้าอ่อนแอทางจิตใจเพิ่มขึ้นรึป่าว

จนอยู่ๆ มานึกได้ถึงเรื่องเมื่อนานนนนนนนมาแล้ว
สมัยเรียนอยู่ ป.3-4 อายุซัก 9ขวบ 10 ขวบ
มีเพื่อนผู้หญิงคนนึงเพิ่งย้ายเข้ามาใหม่เมื่อเทอมก่อนหน้า
เอาจริงไหม ผมจำชื่อเค้าไม่ค่อยได้ด้วย เพราะอยู่ห้องเดียวกันแต่ปีเดียว
ถ้าจำไม่ผิด ไม่ชื่อ การ์ตูน ก็ชื่อ นก
เอาเป็นว่า.......นก แล้วกัน.....พิมง่ายดี

นกเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ อวบๆ ผิวคล้ำ เสียงแหลม ๆ เท่าที่จำได้ลางๆ
ผมเคยเห็นนกมาก่อน ด้วยความที่เป็นเด็กใหม่ และ appearance เค้าค่อนข้างจำง่าย
แต่ผมกับนกไม่เคยคุยกันเลยครับ แม้แต่ตอนที่อยู่ห้องเดียวกันแล้ว
ด้วยความเป็นเด็กผู้หญิง กับเด็กผู้ชาย
ด้วยความที่เรามีไลฟ์สไตล์และอะไรหลายๆ อย่างต่างกันมาก
มากซะจน ไม่มีเหตุผลที่ผมกับเค้าจะคุยกัน

จนวันนึงในวิชาดนตรี .....
อ่ะ จำได้ไหมครับ ที่ผมเคยเล่าว่า ผมเล่นขิมได้ เนื่องจากเรียน 2 ถูกกว่า
จัดไป....เรียนทั้งพี่ ทั้งน้อง

ทำให้ตอนนั้น ผมจะเป่าขลุ่ยได้ เพราะโรงเรียนสอน เล่นขิมได้
และเล่นเปียโนได้ ซึ่งอันนี้ก็จะดีสุด
ในชั่วโมงดนตรีวันนั้น เป็นการเรียนอังกะลุง
เอาจริงๆ เลยไหมครับ ผมนี่โคตร VIP เพราะผมไม่เคยเรียนอังกะลุงเลย
เหตุผลง่ายๆ เลยคือ ไม่ชอบ แล้วผมก็บอกคุณครูแบบนั้นละครับ
แต่ด้วยความที่คุณครูรู้อยู่แล้วว่าผมเล่นดนตรีเป็นหลายอย่าง และได้โน้ตสากล
ไม่ชอบไม่อยากเรียน เค้าเลยไม่ได้บังคับ
ชั่วโมงไหน เรียนอังกะลุง นะ ผมก็จะไปนั่งที่อิเล็กโทนแล้วใส่หูฟังเล่นอยู่คนเดียว

วันนั้นก็อังกะลุงครับ ผมก็เลยไปนั่งเปิดกล่องขิม
แล้วนั่งเล่นรอก่อนที่คุณครูจะมา
แต่ผมไม่ได้เล่นคนเดียวนะครับ เพราะขิมมี 3-4 เครื่องได้
มีเพื่อนผู้หญิงอีกคนชื่อนุ่นที่เล่นขิมได้ มาเล่นเพลงเดียวกันด้วย
วันนั้นถ้าไม่เล่น ลาวเสี่ยงเทียน ก็ นางครวญ
เรียกว่ารับบท โกโบริ กับ อังศุมาลิน 55555

พออาจารย์มาก็เลิก แล้วก็นั่งฟังอาจารย์สอนอังกะลุง
เพื่อนก็เขย่ากันไป ผมก็นั่งเชียร์บ้าง นั่งประกบไอ่เพื่อนที่ท่องโน้ตไม่ได้บ้าง
จนช่วงพักครึ่ง ให้นักเรียนไปดื่มน้ำปัสสาวะ 555 อ่า..คุ้นๆ ใช่ไหม
ไอ่ผมก็ผู้ชายฉี่ไว เข้าห้องน้ำเสร็จก็มานั่งเล่นในห้อง
ตอนกลับมาที่ห้อง ก็เห็นแก๊งผู้หญิงเค้านั่งมุมอะไรกันซักอย่าง
ผมก็ไม่ได้เข้าไปดู แต่ก็คนไทยขี้เสือกคนหนึ่ง

"เค้าทำอะไรกันอ่ะ" ผมถามเพื่อนที่คิดว่าคือคนที่ชื่อ เปา
"นกมันดูดวง มึงไปต่อคิวดูป่ะละ" เปาพูดแบบเอาสนุก
"มันดูลายมือหรอ"
"เหอะ....มันแค่มองมึง มันก็รู้เลย นกมันมีองค์"

อ่า...งงแล้วครับ ชีวิตผมไม่เคยได้ยินคำว่า "มีองค์" มาก่อน
"คืออะไรวะ องค์"
"เทพอ่ะเทพ มันเป็นร่างทรง แม่มันก็เป็นร่างทรง มึงไม่รู้หรอ"
ผมส่ายหน้า แล้วแค่รับรู้ ไม่ได้อะไรมาก แค่สงสัยกับคำว่า "ร่างทรง" นิดหน่อย
ก็กะจะกลับไปถามแม่ 5555555

ส่วนไอ่เปา ไอ่เปาก็ถามว่า มึงไม่ไปก็นั่งรอกูอยู่ตรงนี้
เดี๋ยวก็ขอไปลองดูดวงดูก่อน ว่ากูจะสอบตกไหม

อย่าขี้นะมึง....ไม่งั้นกูแช่ง!!!

ซักพัก เปามันก็วิ่งกลับมาหาผมที่กำลังนั่งเล่นอยู่กับเพื่อนคนอื่น
"ปริ้นซ์ เจ้าแม่เค้าอยากคุยกะมึง" ไอ่เปาบอก
"แม่ไหนวะ" คนงงคือผมเอง....
"เจ้าแม่ๆๆ ทำไมเรื่องแบบนี้มึงโง่วะ"
ดังนั้น เพื่อให้หายสงสัย ผมก็เดินตามเปาไปแล้วนั่งลงตรงหน้านก
ซึ่งนั่งเหมือนคนนั่งสมาธิ พร้อมมีเพื่อนหลายคนยกมือไหว้อยู่

"ทำไมอ่ะนก" ผมถามก่อน
นกมันก็ลืมตาขึ้นมาแล้วเริ่มพูดด้วยเสียงที่ใหญ่ขึ้น และโยกตัวไปมา
ผมจำแทบไม่ได้เลยว่านกมันพูดว่าอะไร แต่สรุปเนื้อหาคราวๆ เท่าที่จำได้ว่า

มันเป็นร่างทรงเจ้าแม่ ฮินดู องค์ไหนผมจำไม่ได้
แล้วมันก็เอามือผมไปจับ ก่อนบอกว่า ผมก็มีเทพนะ เสือ สิง กระทิง อะไรซักอย่าง
ซึ่งผมต้องรับเทพ แล้วเทพจะปกป้องรักษาผมงี้

ผมตอบง่ายๆ เลยว่า "ไม่ละ เราไม่รู้จัก"
มันก็บอกว่า ถ้าไม่รับเทพ ชีวิตจะเชี้ยอย่างนั้นอย่างนี้นะ
ด้วยความโกรธนิดๆ เพราะไม่ชอบให้ใครมาแช่งมาว่าร้ายเป็นการส่วนตัว
ผมก็สวนแบบมีอารมณ์ไปว่า

"เอ้า แล้วเทพเค้าเป็นอะไรมายุ่งกับเราวะ อยู่แต่กับบ้านแกสิ"
มันก็บอกว่า ผมเลือกเองนะที่จะไม่รับเทพ หลังจากนี้ก็รอผลเอาแล้วกัน
ก่อนที่มันบอกว่า มันจะให้พรผม แล้วผมจะสอบได้ที่ 1 ของห้อง

"1 เฮียอะไรละ กูเนี้ย ที่ 1 ของระดับ...ที่ 1 ของ5 ห้องเนี้ย
กูจะเอาที่ 1 ห้องไป (คิด วิเคราะห์ แยกแยะ) อะไร"
อ่ะ....ผมก็ไม่ใช่คนถ่อยหยาบคายกับผู้หญิงอะไร
แต่จังหวะนั้น ผมใส่หมดปลอกเหมือนกัน แถมนกในร่างเทพ มันกูมึงกับผมก่อน

"แล้วมึงเล่นดนตรีไทย ถ้ามึงไม่เอาเทพไม่เอาครู เค้าหักคอมึงแน่"
นี่คือนกเป็นคนบอกด้วยเสียงดัง ดังแบบที่เพื่อนผู้หญิงข้างๆ บอกให้ผมไหว้ขอโทษ
แล้วผมจะไหว้หรอครับ 55555 ศึกคนชนเทพ ต้องมาแล้วไหม
"กูไหว้เครื่องทุกครั้ง มึงอ่ะไหว้รึยัง เค้าหักคอมึงก่อนไหม"
เพราะผมรู้ว่าตอนมันเรียนอังกะลุง มันไม่ได้ไหว้กันแน่นอน
ทีนี้เทพหน้าเสีย แล้วทำทีเป็นร้องไห้ไม่มีน้ำตา ก่อนจะทำเป็นล้มเหมือนคนเป็นลมไป
แล้วตื่นขึ้นมา บอกว่าจำอะไรไม่ได้ ถ้าเป็นตอนนี้ผมคงปรบมือ มอบออสก้าให้

จำไม่ได้แล้วว่ายังไงต่อ
แต่ผมเดินแยกออกมาแน่นอน ก่อนจะไปนั่งใส่หูฟังเล่นอิเล็กโทน

แต่เอาจริงไหมครับ ตอนนั้นผมเด็กมากเลย
แล้วเจอใครมาพูดอะไรทำนองนี้ใส่ ใจมันก็ต้องมีกลัว ๆ บ้าง
ผมกลับไปเล่าให้ที่บ้านฟัง ว่า ไปเปิดวอร์กับเทพมา (แบบไม่หยาบคาย555)

คุณพ่อกับคุณแม่บอกว่า ร่างทรง ทรงน่าคือคิดไปเอง เป็นการแสดง
แค่อาจจะอยากให้เพื่อนสนใจ อาจจะอยากเป็นคนสำคัญ
ด้วยความที่นกเป็นเด็กใหม่ แถมรูปร่างหน้าตาไม่ได้ Attractive
นกเลยอาจจะพยายามสร้างอะไรขึ้นมาเพื่อให้ตัวเองถูกสนใจ
แล้วที่บ้านเค้าอาจจะมีความเชื่อแบบนี้ เค้าเลยเลือกทำแบบนี้
อย่างตอนนี้ เค้าก็ถูกเพื่อนๆ สนใจ

นั่นทำให้ผมเข้าใจเหตุการณ์ หลักการ เรื่องที่เกิดมากขึ้น
เข้าใจสาเหตุของร่างทรงปลอม หรือคิดว่าตัวเองเป็น
ไม่รู้สึกกังวล หรือกลัว เรื่องอะไรที่นกพูดอีก
โล่งละครับ

อีกเรื่องคือ....เรื่องครูดนตรีไทย
ผมก็ไปถามคุณครูที่สอนขิมในตอนที่ไปเรียนพร้อมพี่สาว
ว่า....ถ้าไม่ไหว้ครู มันจะเกิดเรื่องร้ายจริงรึป่าว

คุณครูบอกว่า "ไม่จริง" ครับ
เนื้อหาคือ ครูดนตรีท่านให้ความรู้ให้หลักการให้คำสอน
ที่ไหว้ ก็ไหว้แสดงความเคารพ และขอบคุณ ที่ได้รับความรู้
ไม่ได้ไหว้ด้วยความหวาดกลัว
อีกความเชื่อ นอกจากแสดงความเคารพ ก็เพื่อขอพรให้การแสดงราบรื่น

ก็จบที่ตรงนั้นครับ ผมในวัยเด็กก็หายกลัว
และพร้อมเปิดศึกคนชนเทพอีกรอบ ถ้านกมันจะมายังไงอีก

ซึ่งหลังจากวันนั้น ผมที่ห่างจากนกอยู่แล้ว ยิ่งห่างเลยครับ
จนอยู่ๆ นกมาขอโทษผม พร้อมบอกว่า เทพเป็นคนบอกไม่ใช่มัน
แล้วพยายามบอกว่ามันเป็นร่างทรงจริงๆ
และมันจะให้พร
แต่ผมไม่เอาแล้วครับ ไม่คุยด้วย ไม่อะไรอีกเลย
แล้วนกก็ชอบเอาของเล็ก ๆ น้อยๆ มาให้ครับ ดินสอ ยางลบ ขนม
ผมไม่รับเลยนะ ใจนึงคือไม่อยากยุ่ง อีกใจนึงก็กลัวว่ามันเอาของเทพอะไรมาให้อีกรึป่าว

นั่นแหละครับ ผู้วิเศษ ที่ผู้รู้จัก 555555
มาถึงตอนนี้ พอมาเจอ ร่างทรงโดราเอมอน ร่างทรงอิกคิวซัง นี่เลยไม่แปลกใจ

แต่ผมก็ไม่ได้ลบหลู่ความเชื่อของคนที่เชื่อนะครับ
คนที่เค้าเป็นของจริง สืบทอดศาสตร์บางอย่างมาจริงๆ ก็อีกเรื่อง
แต่เจ้าพ่อออฟติมัส ไพรม น้องหญิงท่านพี่ เชื่อมจิต นี่ก็เกินไป๊.....

ส่วนคนที่เชื่อเรื่องพวกนี้ใกล้ตัวผมคือ พี่หมิง
ล่าสุดขึ้นลิฟต์มาด้วยกัน ผม พี่หมิง ย้ง ซึ่งในลิฟต์แผนกอื่นขึ้นมาด้วยอีก 4 คน
เป็นผู้หญิงอายุซัก 40 กว่า 3 คน ผู้ชายวัยเดียวกัน 1 คน
ผม 3 คนเลยขยับเข้าไปยืนในสุดต่างคนต่างยืนพิงพนักลิฟต์คนละมุม
ผมกับพี่หมิงเข้ามุมซ้ายคนขวาคน ส่วนย้งยืนกลาง
พวกผมเข้ามาในลิฟต์ก่อน แล้วกลุ่มพี่ๆกลุ่มนั้นค่อยเข้าตามมา

พี่ผู้หญิงอวบๆ ตัวเล็ก ๆ คนนึงยืนชิดพนักลิฟต์ติดกับผม
เค้ายิ้มให้ผมก็ยิ้มให้ปกติตามประสาคนทำงานที่เดียวกัน
แต่พี่เค้ายิ้มเสร็จแล้วทิ้งสายตามองตั้งแต่อกลงไปถึงขาผมเนี้ย
ก่อนจะเงยขึ้นมายิ้มแบบไม่เห็นฟันอีกรอบ
ผมก็ยิ้มเบาๆ พร้อมทำตัวลีบ ๆ ย้ายมือมากุมของรักไว้
คิดในใจว่า พี่เค้าคงชอบกลิ่นน้ำหอม เลยยิ้มฉ่ำแบบนั้น

ขาออกจากลิฟต์ ก็เป็น ย้ง ผม แล้วพี่หมิงปิดท้าย
พอลิฟต์ปิด พี่หมิงก็เดินมาสะกิดผมทันที
"เค้าทำอะไรวะ" พี่หมิงถาม
"ใครทำอะไรอ่ะ"
"พี่ในลิฟต์เมื่องี้ไง เค้าทำอะไรอ่ะ"
"เอ้า...ผมมก็ถึงว่ามือพี่ ไม่ใช่หรอ"
อ่ะ....ใช่ครับ ผมรู้สึกว่ามีคนจับเอวแต่คิดว่าเป็นพี่หมิงที่คงจะดันให้ออกจากลิฟต์

"ไม่ใช่ พี่เค้าข้างๆ มึงเค้าจับ มึงจะให้ใครจับแบบนี้ไม่ได้นะเว่ย
น่ากลัว ไม่รู้เค้าทำอะไรเรา"
"เฮ้ยเดี๋ยว ถ้ารู้นี่ก็ไม่ให้จับ ผมคิดว่ามือพี่ แต่เออ...ช่างแม่ง คราวหน้าจะระวัง
ดีนะตอนอยู่ในลิฟต์เอามือไว้งี้"
แล้วผมก็ทำท่าให้ดู 555555
"ไม่เคยได้ยินหรอคนทำของอ่ะ แม่งก็มาจับซี้ซั้วแบบนี้แหละ
กูระวังมากนะ เวลามาใครอยู่ๆ มาจับตัวไม่มีสาเหตุ"

ไสยศาสตร์มาเลยครับ ในใจผมคือ เฮ้ย คิดมาก แต่ด้วยรู้ว่าพี่หมิงเชื่อ
เลยบอกแค่ว่า เออๆ ครั้งนี้ไม่รู้ คราวหน้าจะระวัง

ส่วนย้งคนไม่เชื่ออะไรทั้งนั้น แต่กลัวผี ก็เสริมว่า
"กูหลอนพี่มึงกว่าอีก....ที่โต๊ะย้งแม่งมียันษ์ด้วยนะ"
"ลูกค้าให้มา" พี่หมิงตอบ
"มึงก็ซี้ซั้วรับมาจากสระแก้ว ยันอะไรหน้าตาประหลาดๆ เขมรรึป่าวมึงดูดียัง
แล้วไอ่กระจกแปดเหลี่ยมสีๆ ที่โต๊ะมึงน่ะ เข้าหน้าแบงค์มันเต็มๆ
ถึงว่าแบงค์มันงานเข้าทุกวัน"
"ก็มึงไม่ใช่หรอที่ด่ามันเช้าด่ามันเย็น...." พี่หมิงหันไปส่วนย้ง

"ผู้วิเศษใกล้ฉัน"
ย้งพูดจบก็เดินฉีดออกไปนั่งโต๊ะตัวเอง
เหลือแต่พี่หมิงที่เดินกลับไปนั่งโต๊ะ พร้อมมองกระจกแปดเหลี่ยมอีกครั้ง
แล้วเอามือปรับองศาไม่ให้มันไปสะท้อนหน้าน้องแบงค์

....ผะ....ผู้วิเศษ...