อย่างที่ทราบ ผมประเดิมเดือนตุลามาด้วยการ ป่วย 5555 ซึ่งป่วยรอบนี้เลยถือโอกาสเลื่อนตารางงานทุกอย่างไปปลายเดือนทั้งหมด ทำให้....ตั้งแต่ต้นเดือนมา ผมว่างมาก ทีนี้ประจวบกับเป็นช่วงหลานปิดเทอม  บางวัน ช่วงเช้าก็พาหลานไปไหนๆ บ้าง  ตกบ่ายก็เข้าออฟฟิศ หรือบางวันเข้าออฟฟิศเช้า บ่าย 2 บ่าย 3 ก็ออกมา เราสองคนไปทำอะไรกันมาบ้างหรอครับ.... ผม...ก็แค่เป็นคุณน้าชั้นดี พาหลานไปสระตัดผม พาไปทำกิจกรรมแก้เหงาช่วงปิดเทอม พาไปพิพิธภัณ์วิทยาศาสตร์ พาไปซื้อ....ปลา....ที่ชื่อว่า Rabbit, Fishy และ Farr  ผมถามว่า ทำไมปลาถึงชื่อ Rabbit  หลานบอกว่า เพื่อนเค้าเป็นคน ยังชื่อ Shark ได้เลย....อ่ะ โอเค ตกเย็นวันว่างๆ ก็ลากเก้าอี้มานั่งคุยกันชิลๆ หน้าบ้าน เมื่อดูแลรับใช้หลานแล้ว ก็ต้องดูแลหมาที่บ้านด้วย เราต้องช่วยกันพาหมาไปหาหมอ หลานเสื้อชมพูกางเกงเขียว ส่วนผมเสื้อเหลืองกางเกงเขียว 5555 เท่านั้นไม่พอ...และวันที่พี่เพ็ญอยู่ๆ ก็หูดับไป 1 ข้าง ผมบอกพี่เพ็ญแล้วว่า เดี๋ยวผมพาไปเอกชนใกล้ๆ บ้านเอง พี่เพ็ญบอกไม่เอา ขอไปรัฐบาล แม่เลยแนะนำให้พาพี่เพ็ญไป รพ. ภูมิพลฯ คลินิกนอกเวลา และนี่แหละครับ...ประสบการณ์สุดหรรษาของผม ผมรับพี่เพ็ญออกจากบ้านไปกันตอน บ่าย 3 นิดๆ  ขับรถไปถึงหน้า รพ ราวๆ 4 โมงเย็น แล้วก็วน!!!!! หาที่จอดรถอยู่รวม ครึ่งชั่งโมง จอดรถได้ก็เกือบ 5 โมงเย็น แล้วที่ผมหาที่จอดได้คือ ท้ายสุด รพ ติดสวนสาธารณะกองทัพอากาศ "ทำไมคุณปริ๊นซ์ไม่ปล่อยพี่ลงที่ตึกก่อนคะ...." "แล้วพี่จะให้ผมเดินไปคนเดียวหรอครับ ผมสายตาสั้น" "ขอบคุณนะคะที่เอาพี่เพ็ญมาเดินเป็นเพื่อนเป็นกิโล" "ครับพี่ เอ้าไปๆ" แหม!!!!! บ่นอีก!  จริง ๆคือผมลืมส่งพี่เพ็ญลงครับ 5555 แล้วก็กะว่าจะไปทำเรื่องพร้อมพี่เค้าด้วย เผื่อมีค่าใช้จ่ายอะไรที่ดูแล "เอาร่มไปด้วยนะคะ"  พี่เพ็ญบอกผม "เอาไปทำไมพี่ ฟ้าสว่างขนาดนี้" "ฝนชอบตกตอนเย็นๆ นะคะ ที่บ้านเราตกทุกเย็น" "เออ วันนี้ไม่ตกหรอกครับ ขี้เกียจถือ" "พี่ถือให้ค่ะ" "ไม่ต้องๆครับ" หลังจากตีกันอยู่พักใหญ่ ผมกับพี่เพ็ญก็ออกเดินไปยังตึก ซึ่งจับระยะแล้วก็ 900กว่าเมตร  ผ่านสวน ผ่านร้านอาหาร ผ่านเซเว่น พร้อมกับที่ผมเห็นคนเดินถือชาตรามือมา โอ้! โรงบาลรัฐนี่ก็มีทุกอย่างเหมือนกันนะเนี้ย นึกว่ามีแต่เอกชน "ผมเคยสอบเตรียมทหารด้วยนะครับ"  ผมชวนพี่เพ็ญคุย "คุณปริ๊นซ์ไม่เหมาะเป็นทหารนะคะ ไม่งั้นป่านนี้ต้องหัวเกรียนแล้ว" "เออเนอะ" "ตอนเด็กอยากเป็นทหารหรอคะ เหมือนเด็กผู้ชายส่วนใหญ่เลย" "เปล่าครับ ตอนเด็กผมอยากเป็นนักบินอวกาศ"   555555 ไม่ได้เอาฮานะ นั่นเรื่องจริง "งั้นเป็นวิศวกรก็ถูกทางแล้วนะคะ เหลือแค่ไปอวกาศ" เดินมาถึงตึก สิ่งแรกที่ผมเห็นคือคนเยอะมากกกกกครับ และอันดับแรกที่ผมทำคือรีบหยิบแมสขึ้นมาใส่  อย่างที่สองคือหยิบแว่นสายตามาใส่ พร้อมเสียงหัวเราะจากด้านข้าง "กลับกันไหมคะ คนที่ควรจะหยิบแว่นมาใส่ควรเป็นพี่เพ็ญไหมเนี้ย" "ก็ผมสายตาสั้นอ่ะ ไม่ได้ใส่คอนแทคมา สรุปคือไปทางไหนนะครับ" ว่าแล้วผมก็เดินไปถามพี่ผู้ชายเสื้อฟ้าคนนึง ที่ผมคิดว่าเป็นเจ้าหน้าที่ "ขอโทษนะครับ ขึ้นบัตรที่ไหนนะครับ"  ผมถาม "ไม่รู้ครับ"  พี่เค้าตอบหน้างง และทำให้ผมรู้ว่า พี่เค้าเป็นญาติคนป่วย ไม่ใช่เจ้าหน้าที่  555555  เชี้ย!!! นี่ขนาดกุใส่แว่นแล้วนะ  ว่าแล้วก็ขึ้นบัตรแล้วรอคิว คนเยอะมากครับ มีคนป่วย คนแก่นอนบนเตียงเรียงอยู่ตามทางเดิน เหลือที่นั่ง 2 ที่ ซึ่งทุกคนนั่งไหล่แทบชนกัน ผมพยักหน้าให้พี่เพ็ญเข้าไปนั่ง ส่วนพี่เพ็ญก็กวักเรียกผมให้นั่งด้วยกัน แต่ผมส่ายหน้า แล้วยืนเล่นมือถืออยู่ตามมุมต่างๆ ไกลผู้คน ซึ่งพี่เพ็ญก็มีมองผมแล้วส่ายหน้าบ้าง ผมเลยเดินเข้าไปหา "ทำไมป่ะครับ" "แล้วไปยืนอยู่ตรงนั้นทำไมคะ คนเดินผ่านไปผ่านมาเค้ามองทุกคนเลย" "ทำไมอ่ะครับ นี่ผมก็ยืนหลบมุมแล้วนะ" "ก็ใครเค้ายืนกันละคะ มันนาน มีตรงไหนเค้าก็นั่งกันทั้งนั้นค่ะ" "ผมก็เคยมาหาหมอโรงบาลรัฐบาลอยู่นะครับ" ผมพยักหน้ายักคิ้วใส่ "จริงหรอคะ คุณแม่คุณปริ๊นซ์ไม่น่าพามานะคะ" พี่เพ็ญดูตกใจ "ตอนซัก14-15 เคยป่วยมากแล้วคุณแม่พามาConsultอาจารย์ที่รู้จักครับ แล้วก็ตอนมหาลัยหลายรอบอยู่ โรงบาลธรรมศาสตร์เป็นสวัสดิการนักศึกษา" "ไปทำอะไรบ้างละคะ" "วาไรตี้เลยพี่ เอารอบไหนดีครับ"  55555 ก็ยืนรออยู่ตรงนั้นตั้งแต่ 5โมงครึ่ง จนราวๆ 6 โมงเย็น พี่เพ็ญก็ได้เรียกเข้าไปตรวจ คือ ไม่ได้เข้าตรวจนะครับ  เข้าไปนั่งรอด้านในอีกทีนึง ซึ่งราวๆ อีก 15-20นาที ระหว่างยืนรอพี่เพ็ญ  ไอ่ผมก็ยืนไอ...ไอๆๆๆ พร้อมสลับกับยืนสูดยาดม ไม่ได้เป็นอะไร แค่ดมให้ชื่นใจ แต่ดูเป็นคนป่วย ไม่ใช่เป็นญาติ 55555 คุณหมอเด็กๆ ที่เดินไปเดินมาก็ดีมากครับ เดินเข้ามาถามว่าผมเป็นอะไรไหม ไม่สบายตรงไหนรึป่าว เหนื่อยไหม นั่งไหม ผมก็บอกว่า ผมไม่ได้เป็นอะไร มารอญาติ ที่ไอนี่คือหลอดลมอักเสบ  คุณหมอก็ดีมากครับ ถึงผมจะไม่ได้เป็นคนไข้ของคุณหมอ แต่คุณหมอก็อยากดูแล พยายามแนะนำการดูแลตัวเอง แนะนำยาให้ทาน "ผมทาน Azithromycin มา 5 วันแล้วครับ เทค Singulair มา 1 เดือนเต็ม Prednisolone 7 วันเต็ม Naclong,  Ropect พ่น Seretide เช้าเย็น" สบตาคุณหมออีกที คุณหมอหน้างงๆ ยิ้มแห้งๆ  "ก็เต็มที่แล้วอ่ะเนอะครับ แบบนี้ต้องเพิ่มการพักผ่อนดูนะครับพี่" บอกแล้วว่าคุณน้องหมอไนซ์มากครับ ก่อนแยกกัน คุณหมอถามอีกที "เอ่อ ไม่ทราบทำงานอะไรครับ" "แนวๆ Sale Engineer ครับ" "อ้อ ต้องหาเวลาพักด้วยนะครับ"  คุณหมอยิ้มก่อนพยักหน้าลากัน ซักพัก พี่เพ็ญก็ออกมาพร้อมบอกว่า เดี๋ยวไปรับยา ซึ่งสอบถามแล้วพี่เพ็ญติดเชื้อไวรัสในหูชั้นใน ไม่อันตรายอะไร กินยาอะไรไปเดี๋ยวก็หายได้ ผมเดินไปจ่ายเงิน....และเงินที่ผมจ่ายไป คือ...........215 บาท!!!!!!!!! เชี้ย!!!!!!!  215 บาท!!!!!!!! ทำไมถูกจังวะเนี้ย  ยาแต่ละอย่าง 20 บาท 30 บาท 40 บาท พี่เพ็ญยิ้มหวาน บอกว่า เห็นไหมบอกให้มา รพ.รัฐ พอเราสองคนเดินออกมานอกตึก  สิ่งที่ผมเห็นคือ......ฝนตก!!! "เฮ้ย! ฝนตกจริงๆ ด้วยอ่ะครับ"  ผมชะโงกดู "เห็นไหม พี่เพ็ญบอกคุณปริ๊นซ์แล้ว แล้วเนี้ย เราไม่มีร่ม" พี่เพ็ญมองค้อนกลับมา "มันหายแล้วมั้งพี่ แต่เราต้องเดินหรอ นี่ทุ่มจะครึ่งแล้วนะ" พี่เพ็ญผู้รู้ใจผม ก็เดินไปถามเจ้าหน้าที่ว่า มีรถรับส่งลานจอดไหม คำตอบคือ...รถหมดแล้ว แน่นอนว่างานนี้เราต้องเดินกลับมืดๆ แล้วละครับ แต่นี่เขตทหาร น่าจะเดินปลอดภัยอยู่นะ ว่าแล้วผมกับพี่เพ็ญก็เริ่มเดินกลับไปที่รถ  ซึ่ง.....ฝนมันตก  น้ำมันก็ขังตามสนาม ตามฟุตบาท น้ำหยดจากต้นไม้ แล้วคือผมเนี้ย ใส่เชิร์ตแขนยาวสีกรม ที่ร้อนจนถกแขนขึ้นมาเลยศอก กางเกงสเล็คดำ  รองเท้าหนัง ผมก็เซต เดินยากมากครับ แต่ขอบคุณรถทุกคันที่พยายามชะลอจนเกือบจอดให้เดิน ไม่วิ่งสาดน้ำมาใส่ผมเลยซักคัน   คงเห็นท่าเดินผมหนีน้ำสุดๆ เลยสงสารครับ ส่วนพี่เพ็ญ ขำสิครับ "มันจะถึงไปเน้อคุณปริ๊นซ์" "เออ....นี่ก็กลัวรองเท้าเปียก" "บอกแล้วให้เอาร่มมา แล้วคราวหน้าไม่ต้องใส่รองเท้าหนังพันสองพันมานะคะ" "พันสองพันอะไรครับ.... 4 พัน!!!"  ผมพูดแล้วกระโดดข้ามน้ำไปอีกฝากนึง พร้อมเสียงร้องอย่างตื่นเต้น 55555 ขึ้นรถได้เราก็ขับกลับบ้านกัน ขับรถไปผมก็เปิดโหนกระแสฟังไปด้วย แก้เหงา  ก่อนที่พี่เพ็ญจะพูดขึ้น "คุณปริ๊นซ์ไม่เคยอยากเป็นหมอหรอคะ" "เคยอยาก แต่สุดท้ายก็ไม่อยากแล้วครับ" "ทำไมละคะ" "ผมไม่ชอบแผล ไม่ชอบอะไรไม่น่าดู เห็นแล้วขนลุกครับ" พี่เพ็ญดูไม่เชื่อที่ผมพูดเท่าไหร่ แต่ก็หาสาเหตุอื่นไม่ได้ว่าทำไมผมไม่เรียนหมอ 5555 จบไปอีกหนึ่งธุระครับ กับการพาพี่เพ็ญไปหาหมอ ตอนนี้พี่เพ็ญบอกว่า ไอ่ที่หูอื้อ แล้วมึนๆ งงๆ น้อยลงแล้ว แต่ยังได้ยินไม่เท่าเดิม พร้อมบอกว่า  "นัดครั้งหน้าคุณปริ๊นซ์ไม่ต้องพาพี่เพ็ญไปแล้วนะคะ" ไม่รู้ว่าเกรงใจ หรือผมพาเดินไกลกันแน่555555 แต่เป็นประสบการณ์ที่ทุลักทุเลมาก คือมันไม่ร้ายนะครับ สถานที่ การบริการของเจ้าหน้าที่ คุณหมอ พยาบาล คือดี และเป็นกันเองมากๆ ดีกว่าการพบแพทย์ประกันสังคมโรงบาลเอกชนมาก คือแค่ผมอาจจะ....ไม่ชิน ซึ่งวันนี้ผมไปพบแพทย์ตามนัดของผมมา คือทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยภายใน 1 ชั่วโมงนับรวมจอดรถ แต่เดินไปการเงิน การเงินบอกว่า "5พันค่ะ"    ป๊าดดดดดดด  พี่เพ็ญครับ! พาผมไปด้วย!!!!!!  อ้อ ผมยังไม่ได้เล่าว่า เมื่ออาทิตย์ก่อน ผมตั้งใจว่า เดี๋ยวจะออกจากที่ทำงานเร็วซักบ่าย 3 แล้วไปหาหมอ เพราะผมเริ่มกลับมาไอจัด ทำอะไรเยอะแล้วเหนื่อย และเริ่มกลับมามีอาการหอบอีกทั้งๆ ที่ไม่ได้ลดยา แต่ยังไม่ทันเที่ยง อยู่ๆ ผมก็วูบ เพื่อนที่ทำงานก็ต้องหิ้วผมไป รพ ซะก่อน ไปโรงบาลได้เจาะเลือด เจอว่า น้ำตาลในเลือดต่ำ สาเหตุง่ายๆ คือ ผมเหนื่อย ไอมากแล้วทานได้น้อยลงเยอะครับ เลยต้องนอนให้กลูโคสไปชั่วโมงครึ่ง ก่อนจะได้หาหมอติดตามอาการ สรุปว่าผมได้สิทธิ์นอน รพ เป็นรอบที่ 2 ในรอบยังไม่ถึง 1 เดือน เพราะหลอดลมบวมมากและผลปอดไม่เคลียร์ ก็เรียบร้อยครับ นอนชิลๆ ไป 3 วัน เดือนนี้....ชีวิตผมมันเกิดอะไรขึ้นวะเนี้ย!!!     Create Date : 12 ตุลาคม 2567 13 comments Last Update : 12 ตุลาคม 2567 22:46:35 น. Counter : 715 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณกะว่าก๋า, คุณnonnoiGiwGiw, คุณhaiku, คุณสองแผ่นดิน, คุณหอมกร, คุณmultiple, คุณชีริว, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณtoor36, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณดอยสะเก็ด, คุณnewyorknurse, คุณkae+aoe, คุณไวน์กับสายน้ำ

เทวดาไม่ได้พักงาน แค่อาจเป็นเพราะตากป่วยคราวก่อน แล้วร่างกายยังไม่ฟื้นตัวดี บวกกันอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย และ Activity เราอาจจะเยอะจนร่างกาย ที่ยังไม่ฟื้นตัวดี ปรับไม่ทัน.. ใดๆพยายามนอนสี่ทุ่ม ให้โกร๊ทฮอโมนมันทำงานบ้าง รพ รัฐมันก็มีความยุ่งยากในแบบของมัน แต่พี่ว่านั่นไวแล้วนะ คลีนิคนอกเวลาอ่ะ หมอ(ที่ไม่รุ้จัก)ดูจะเปนห่วงมาก แต่เจอคนไข้พูดศัพท์ทางยาใส่ มึนเลย คนไข้(ที่ไม่ใช่คนไข้)ก็ดูจะโปรเกินไป55 พี่เคยหูดับเพราะหูอักเสบเหมือนกัน ตกใจมาก หูไม่ได้ยินอะไรเลยหนึงข้าง แต่ไป รพ หูตาคอจมูก เค้าเอาเครื่องดูดหนองที่หูออกให้ หมดไปพันก่าบาท อะไรคือสองร้อยก่อน ช่วงนี้ฝนตกทุกวัน ดูแลสุขภาพด้วย อย่าเอาตัวเองไปตากฝนล่ะ.. ใดใดคือหลานข้าวดูแฮปปี้มาก คุณน้าดูแลเทคแคร์ สุดยอดมากจ๊ะ   โดย: nonnoiGiwGiw 12 ตุลาคม 2567 20:20:27 น.

ข้าวหอมปิดเทอม น้าปริ๊นซ์เลยได้รับตำแหน่งพระพี่เลี้ยงไปเลย ดีมกาครับ ถือว่าซ้อมไว้ก่อน 555 เด็กผู้หญิงน่ารักเวลาแต่งตัว แล้วพี่ก๋าว่าขี้อ้อนด้วยครับ ขอให้พี่เพ็ญหายเร็วๆนะครับ เข้าโรงพยาบาลรัฐที่ต้องทำใจมากที่สุด น่าจะเป็นเรื่องคิวนะครับ คือรอนานมากแน่ๆ แต่ข้อดีพี่ก๋าว่าอาจารย์หมอเยอะกว่านะครับ ศิลปะสำหรับพี่ก๋าแค่รู้สึกก็พอแล้ว ไม่ต้องเข้าใจครับ พี่ก๋าก็รู้สึกครับว่าโชคดีในความโชคร้าย เพราะเงินในบ้านก็หมดไปเยอะจริงๆ กว่าจะผ่านโควิดมาได้ กลับมาเปิดร้านได้ก็ถือว่าโชคดีมากๆ ลูกน้องเก่าก็กลับมาเกือบหมด แม้จะขายไม่ดีเหมือนเดิม ร้านเล็กลงกว่าเดิมก็ไม่เป็นไรครับ ดีกว่าปิดถาวร 555 พี่ก๋าฟังธรรมน้อยมากนะครับ ส่วนใหญ่ใช้อ่านหนังสือเป็นหลักมากกว่าครับ   โดย: กะว่าก๋า 12 ตุลาคม 2567 20:42:43 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์   โดย: กะว่าก๋า 13 ตุลาคม 2567 6:13:53 น.

เล่าเรื่องได้สนุกเหมือนเดิมจ้า มีความสุข รักษาสุขภาพนะปริ้น   โดย: หอมกร 13 ตุลาคม 2567 6:42:07 น.

เลี้ยงหลาน เด็กผู้หญิงก็จะมีกิจกรรม ไม่เหมือนเด็กผู้ชายนะครับ ความสวย ความงาม สัตว์เลี้ยง สวยๆน่ารักต้องมา ขนมของหวานก็ต้องจัดมาให้ครบถ้วน ถ้าเป็นเด็กผู้ชายก็จะลุยๆหน่อย แต่ฝึกไว้ก็ดี ตอนมีลูกของตัวเองนี่ ชำนาญ คล่องเลยเชียวครับ 555 ส่วนภาพมุม พาน้องหมาไปหาหมอนี่ อาจารย์เต๊ะ จำแม่นเลย รพสัตว์เกษตร บางเขน เพราะ แต่ก่อนเคยเลี้ยงหมาไปบ่อย เป็นมุมที่ชอบพาหมาออกมาปล่อย ทุ่นระเบิด 555 ที่นี่เสียอย่าง รอนา้น นานมากกกกก แถมหาที่จอดรถย้าก ยากกกก เคยขับขึึ้นตึกที่จอดรถ ไม่รู้ไปให้ใครออกแบบให้ มุมเลี้ยวแคบมาก แบบปราบเซียน แล้วรถ อาจารย์เต๊ะ คันเท่าบ้าน กว่าจะตีวงได้เกือบตาย 555 แล้ว อุ๊ยๆ รพ ที่พาพี่เพ็ญไป นี้ อาจารย์เต๊ะ สมัยก่อนไปบ่อย เพราะพ่อเป็นทหารครับ พาพ่อไปตรวจบ่อย เรื่องที่จอด ย้ากกกสุดๆ ถ้าไม่ใช่นายพล 555 อาจารย์เต๊ะ ไปเวลาปกติตอนเช้านี่ คนป่วยล้านเจ็ด ประเภทไม่มีที่จะยืนด้วยซ้ำ รอเป็น ชมๆๆ แต่โชคดีหน่อย ส่วนใหญ่ทหารจะได้ตรวจก่อน ชาวบ้าน ตามธรรมเนียม รพ ทหาร เป็นทุกที่นะครับ ห้ามไปฟ้องศาลปกครอง เย้ย 555 แต่คลีนิคนอกเวลา คนก็จะน้อยหน่อย ของน้องปริ๊นซ์นี่ถือว่าเร็วแล้วละครับ แล้วถนนเส้นในรูปนี่ อาจารย์เต๊ะ ก็เคยเดินไปที่จอดรถ ตรงแถวสวนสาธารณะนะครับ ไกลไม่ใช่เล่น แต่ปกติมันจะมีรถเวียน ไม่งั้นก้เรียก มอไซด์วินไปส่งได้ครับ ส่วนเรื่องยาที่กิน ตอนป่วยนี่ โห แยะมาก ที่หมอมาถามนี่ สงสัยอยากได้ ไอจี น้องปริ๊นซ์ มั้งครับ เย้ย 555 ยังไงก็ดูแลสุขภาพ พักผ่อนแยะๆนะครับ   โดย: multiple 13 ตุลาคม 2567 8:29:09 น.

ป่วยก็ดีนะครับ ได้พักผ่อน ว่าแต่คุณหลานทำกิจรรมอะไรครับ ระบายสีโตีะเหรอลูก? พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ใช่ที่รังสิตคลอง 5 หรือเปล่าครับ รพ.รัฐหาที่จอดยากทุกแห่งเลย ไม่ได้ไปนานแล้วครับ จอดรถแล้วเดิน 1 กม. คนป่วยหนักๆ ซี้ม่องเท่งก่อน แต่ราคาถูกจริง ตกใจแทนเลย ผมไปเอกชน โรคขี้หมูขี้หมาก็เป็นพันแล้วครับ ประกันบริษัทก็จ่ายกันไป พักผ่อนเยอะๆ ครับ ช่วงเดือน ต.ค. ป่วยกันเยอะเลย โรคตามฤดูกาล   โดย: ชีริว 13 ตุลาคม 2567 15:19:32 น.

คนอวดหลาน 555 ป่วยก็ต้องพักครับ หุดับแย่เลยครับ จริงๆ น่าจะปล่อยพี่เพ็ญก่อนถึงจะถูก โรงพยาบาลรัฐมันคนเยอะด้วยแล้วค่อยไปหาที่จอดรถ ผมไม่แน่ใจว่าเพราะไม่มีโทรศัพท์กลัวติดต่อไม่ได้รึเปล่า ถ้าไม่ใช่ถือว่าพลาดจริงๆ ครับ นี่คือผลของการไม่เชื่อพี่เพ็ญไงล่ะ ฝนตก รองเท้าหนังสินะครับ ราคาประมาณนั้น แต่จะว่าไปรองเท้าวิ่ง หรือรองเท้าเดินแบบแฟชั่นก็ราคาประมาณนั้นได้เหมือนกันขึ้นอยุ่กับว่าเราจะเลือก พามาหาลักษณะนี้อาจจะเกรงใจมั้ง คนละครึ่งทางมั้ยครับ มาส่งแต่ให้กลับเอง ผมว่าคนไทยโดยทั่วไปในปัจจุบันนี้พักผ่อนน้อยนะครับ น่าห่วงจริงๆ (มองมาที่ตัวเอง) เทวดาประจำตัวน่าจะเชื่อใจคุณปริ๊นซ์ คิดว่าน่าจะเอาตัวรอดได้เลยไม่ช่วยมั้งครับ ไปช่วยคนอื่นแทน   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 13 ตุลาคม 2567 20:29:19 น.

ป่วยแบบนี้ไม่ไหวแล้ว การเจ็บป่วยหมายถึงร่างกายมันเตือนเราแล้วให้เราดูแลมันดีๆ ตอนนี้อาจไม่เป็นไรมาก แต่เมื่ออายุมากขึ้นมันจะส่งผลกระทบ อยากให้พิจารณาในจุดนี้ให้ดีๆ ด้วยความเป็นห่วงจากใจจริง เด็กๆ ทำอะไรก็น่ารัก ให้เขาเรียนรู้ในโลกนี้่เยอะๆ แต่ก็ต้องปกป้องเขาด้วย เป็นเรื่องปกติของโรงพยาบาลรัฐ ที่จอดรถไม่ค่อยจะมี ช่วงนี้ช่วงกำลังจะเปลี่ยนฤดู ต้องดูแลสุขภาพกันหน่อย   โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) 13 ตุลาคม 2567 21:34:38 น.

ลืมไป ปัญหาเรื่องหูห้ามประมาทเด็ดขาด บางโรคกลับมาไม่ดีเท่าเดิม บางโรคได้แค่บรรเทา หรือชะลอก็มี   โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) 13 ตุลาคม 2567 21:35:54 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ วิธีเลี้ยงลูกนั้น 10 บ้าน 10 แบบครับ แม้กระทั่งเพื่อนหมิงเอง ก็เลี้ยงไม่เหมือนกันเลย เราต่างเลี้ยงลูกตามความเชื่อ และความกลัวในใจพ่อแม่ครับ 555 ไม่มีผิด ไม่มีถูก พี่ก๋าเชื่อแบบนั้นนะ หากมันไม่ทำร้ายชีวิตและจิตใจของลูก ตอนหมิงยังเด็กพี่ก๋าเขียนเรื่องการเรียนรู้และวิธีเลี้ยงลูกเอาไว้เยอะเลยครับ มาดามบอกเสมอว่าใครจะกล้าเลี้ยงลูกอย่างเธอ 5555   โดย: กะว่าก๋า 15 ตุลาคม 2567 5:30:20 น.

สวัสดียามสายค่ะ น้องปริ๊นซ์ ปิดเทอมได้พาข้าวหอมทำกิจกรรมแน่นเลยค่ะ งานน้องดีที่ไม่ต้องเข้าออฟฟิศเต็มเวลานะคะ ได้มีเวลาให้หลาน พาทำกิจกรรมหลายอย่างสบายเลย ปลาที่ซื้อเป็นปลากัด (พี่ดูจากรูป) แล้วตั้งชื่อเอาใช่ป่าวคะ รพ.รัฐคนจะเยอะจริงๆค่ะ คุณหมอเด็กน่ารักเชียว อ้าววววว ทำไมพี่เพ็ญเสียค่ายาด้วยคะ ไม่ได้ใช้สิทธิ์บัตรทองเหรอคะ หรือว่าเป็นยานอกบัญชี ฝนตกจริงๆด้วย เนี่ยยยย ต้องเชื่อผู้มีประสบการณ์ค่ะ อ่านไปนึกถึงท่าเดินน้องไปค่ะ 555555 ขอให้พี่เพ็ญหายไวไวนะคะ ค่ายา 5พัน เบิกประกันได้ป่าวคะ ถึงกับวูบเลย พอบอกน้ำตาลในเลือดต่ำ เออใช่เลย มันต้องวูบ กินไม่ค่อยได้ แสดงว่าน้องผอมลงไปอีกแน่ๆค่ะ รักษาสุขภาพ แข็งแรงไวไวนะคะ จากบล็อก พี่หายป่วยแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ เรื่องทำงานกับคน นี่ต้องตั้งสติให้มั่นค่ะ 55555 ประสบการณ์สอนให้เราปรับตัวไปในแบบที่ควรจะเป็น ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ   โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ 15 ตุลาคม 2567 11:38:25 น.

สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์ พี่ว่าหลานยกให้น้องปริ๊นซ์เป็นที่หนึ่งเลยนะครับ ส่วนประสพการณ์ไปโรงพยาบาลรัฐนี่พี่ว่าน่าจะเป็นเหมือนกันทุกที่เลย รอนานมาก ทำใจไว้เลยเสียเวลาไปวันนึง กดบัตรคิวรอหมอเรียกตรวจ รอจ่ายตังค์ รอรับยา ดีอย่างเดียวราคาเป็นมิตร รักษาสุขภาพด้วยครับน้อง   โดย: The Kop Civil 17 ตุลาคม 2567 11:06:59 น.

สู้ ๆ ครัย   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 17 ตุลาคม 2567 12:44:10 น.