BlogGang.com : : จันทราน็อคเทิร์น : ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.ที่ 353 "เปิดประตูผิดบาน"

นี่ผมนั่งคิดมาร่วมอาทิตย์นะครับว่าโจทย์ครั้งนี้จะเขียนเรื่องอะไรดี
ทีแรกไม่ได้อ่านคำอธิบาย 55555 เอาอีกแล้วผม
สมัยเรียนโจทย์สั่งอะไรก็ไม่ค่อยอ่านให้จบหรอกครับ ทำเลย
คุณครูบอก ผิด! เอ็งอ่านโจทย์บ้างไหมเนี้ย
และไอ่สิ่งนี้ส่งต่อไปยังหลานของผมด้วยนะ โจทย์บอกให้ระบายดี
นางวงกลมล้อมรอบเรียบร้อย นั่งทำการบ้านกับผม 555 ดีนะแม่เค้าเห็นเลยให้แก้

พออ่านโจทย์ก็ต้องกลับมาคิดเลยครับว่าชีวิตที่ผ่านมา
มีอะไรที่รู้สึกเป็นความผิดพลาดมาก
ปรากฎว่า...เหมือนว่าสำหรับผม จะยังไม่มีเลยครับ ที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิต
ไม่อยากพูดเลยครับ เพราะพูดไปแล้วเดี๋ยวมันเกิด 5555
แต่ก็นะครับ....ทุกทางเลือกมีทางของมัน และมันดีเสมอ

ถ้าเรื่องที่เกือบจะตั้งสินใจผิดพลาดคือ เกือบลาออกจากงานปัจจุบันครับ
แต่หมอดู....ห๊ะ?! นั่นแหละครับ .... อาจารย์ ป..โท ท่านดูดวงได้
แล้วบอกผมว่าให้ผมให้โอกาสบริษัทก่อน ผมเลยลองดูครับ
ผลออกมาก็เป็นไปตามที่อาจารย์ท่านบอกไว้ ^^

ดังนั้น...วันนี้คงจะขออนุญาตเล่าเรื่องของคนคนนึง
ที่ทุกคนที่รู้เรื่องบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า "เป็นการเปิดประตูผิดบาง"

พีท....จำไอ่พีทเพื่อนผมได้ไหมครับ
พีทคือผู้ชายรู้หล่อ หล่อแบบตะโกน หน้าไทย ผิวน้ำผึ้ง ผู้มีปากและนัยตาสุดเซ็กซี่
หุ่นดี กล้ามแน่น หุ่นลีน Grooming ดี แต่งตัวดี เรียกว่ามันโพสรู้ถือแก้วกาแฟก็เท่จัดแล้ว
ไอ่หมอนี่ไม่ได้มีดีแค่หน้าตา แต่โปรไฟล์มันดีมาก ๆ
จบมัธยมห้องคิง 6 ปีที่เดียวกับผม ด้วยตำแหน่งคนที่เกรดสูงที่สุดในกลุ่ม
จบมหาลัยรัฐชื่อดัง สาขาการตลาด เกียรนิยมอันดับ 1
จบมาก็ทำงานในองค์กรที่ใหญ่และรวย อันดับ 1 ของไทย

คนอะไรโคตรเฟอร์เฟค

แถมพีทไม่ได้มีดีแค่หน้าตา แต่มันรักและจริงใจกับเพื่อนมาก
เรียกว่าเวลาเพื่อนมีปัญหาอะไรมา พีทยืนข้างเพื่อนเสมอ
พร้อมประกาศว่า "ถึงสุดท้ายกุต้องแดกอาหารหมา ก็ถือว่ากุแดก Royal Canin" 555
เป็นคนปากตรงกับใจไม่ต้องคิดอะไรมาก แต่ไม่ขวานผ่าซาก
พีทเป็นคนคิดอย่างเป็นเหตุเป็นผลสูงมาก
และไม่แปลกที่มันจะเตือนสติเพื่อนทันทีที่เห็นว่าเพื่อนกำลังผิดพลาด
ซึ่งจากที่ผมฟังๆ พีทมันเป็นคนมีทัศนคติที่ดีมากๆ คนนึง มองรอบด้าน
มีเหตุผล มีจุดยืน และแน่นอนว่า มันไม่เคยวิ่งในทุ่งลาเวนเดอร์

โลกมักใจดีกับคนหน้าตาดีเสมอ คำนี้ไม่เกินจริง

เพราะพีทได้รับโอกาสที่ดีตั้งแต่สมัยมหาลัย จนถึงทำงาน
ทำให้มันมีสังคมที่ดี และมีความรักที่ดีตลอดมา
แต่เห็นมันเป็นคนหน้าตาดีแบบนี้ เท่าที่ผมรู้มันมีแฟนมาไม่น่าเกิน 3 คนนะครับ
คนคุยๆอาจจะเยอะหน่อย แต่คนที่เป็นแฟนน่าจะมีแค่นั้นจริงๆ
ถึงมันจะไม่เคยมีแฟนเลยในช่วงมัธยม แต่ก็มีคนคุยครับ
พอเข้ามหาลัย มันก็ไปทำจมูก กับดริปวิตตามิน ทำแค่นั้นมันก็ดูหล่อมากกกกกไปเลย

มันประสบความสำเร็จในการทำงานอย่างมาก
โดยพีทก้าวขึ้นมาเป็นผู้บริหารระดับสูงในองค์กรนั้นได้ ก่อนอายุ 30 ซะอีก

ปัจจุบันพีทแต่งงานกับพี่สาวนักธุรกิจคนเก่ง ที่อายุมากกว่า ราวๆ 20 ปี
ซึ่งมันคบหากับพี่หญิง พี่สาวคนนั้นมาร่วม 5 ปีก่อนแต่งงานเมื่อ 2 ปีที่แล้ว
แต่พี่หญิงเป็นคนสวยมาก ๆ ครับ ยังคงมี Life style วัยรุ่น รูปร่างดี แต่งตัวเก่ง
เข้ากับเพื่อนๆ ของไอ่พีทได้ดี และที่สำคัญ ดูแลพีทมันดีมาก ๆ
ซึ่งพีทเองมันก็ดูแลเอาใจใส่พี่หญิงดีมากๆ เช่นกัน
จึงไม่แปลกที่จะเห็นไอ่พีทใส่แบรนด์เนมทั้งตัว เช่น เสื้อยืดหลุยส์ กระเป่ากุชชี่
นาฬิกาปาเต๊ะ ฟิลลิป หรือ พาเนราย ถือกล้องไลก้า ราคาหลายแสน
และล่าสุดพี่หญิงออกรถ BMW ให้มัน 1 คัน เป็นของขวัญวันเกิด

เด็กเจ๊รึป่าว......
ไม่ครับ....เพราะพี่หญิงก็มีมันแค่คนเดียว ไม่มีเด็กผู้ชายคนไหนอีกเลย
ดังนั้น พีทกับพี่หญิงคือแฟนกัน เพียงแค่พี่หญิงมีกำลังจะดูแลคนที่รักให้ดีที่สุดแค่นั้น

จนวันนึง....พวกผมก็นัดกันกินข้าวปาร์ตี้ปีใหม่ ใช่ครับ เมื่อปีใหม่ที่ผ่านมานี่แหละ
อยู่ๆ กานต์ พ่อหนุ่มโปรแกรมเมอร์ ที่ฉีกทุกกฎด้วยการเป็นสายมูเต็ม 100%
แถมศึกษาเรื่องโหราศาสตร์ ดวง โหวงเฮ๊ง ฮวงจุ้ย มาเป็นอย่างดี
แต่มันไม่รับดูหมอหรือดูดวงนะครับ มันแค่ชอบและใช้เมื่อจำเป็น
เพื่อนสาวๆ แทบจะจองคิวดูกับมัน แต่อย่างเพื่อนในแก๊งผู้ชายก็จะแค่ถามๆ พอเป็นพิธี

อย่างผม มันจะทักว่า "มึงต้องเลิกแดกน้ำเย็น อยู่ที่เย็นๆ พลังหยินมึงเกินมากทำให้มึงป่วย"
ก่อนจะแนะนำว่าผมต้องแดก เอ้ย! กินอะไร งดกินอะไร
อย่างพีท มักโดนทักเรื่องกระดูกสันหลัง และพลังหยางสูง
ทำให้ปวดเมื่อย กล้ามเนื้ออักเสบ บ่อยๆ ได้ ซึ่งโอ้โห ไอ่พีทบอกตรงมาก

และวันนั้นแหละครับ ขณะที่ไอ่พีทกำลังนั่งปรึกษาปัญหาอาการไมเกรน
อยู่ๆ จังหวะที่เพื่อนๆ ไปยืนร้องเพลงกันอยู่ด้านหน้า มีมันนั่งกันอยู่ 2 คน
อ่ะ 3 มีผมนั่งหันหลังให้ไอ่พีท จิบเหล้าอยู่ด้วย โดยไม่ได้สนใจ
ไอ่กานต์อยู่ๆ ก็มองหน้าพีทนิ่งๆ ก่อนจะโน้มคอไอ่พีทเข้าไปหาและพูดว่า...
"มึง...ระวังให้ดี การนอกใจพี่หญิงจะทำชีวิตมึงพัง"

สิ้นคำพูดไอ่กานต์ ไอ่พีทหันมองหน้ากานต์ช้าๆ ก่อนจะหันมามองหน้าผม
ที่ได้ยินประโยคนั่นแล้วหันมามองเช่นกัน
"ทำไมมึงถึงพูดแบบนั้นวะ" พีทถาม
"เออน่า...กุเตือนมึงเพื่อน"
ไม่มีคำตอบอะไรมากไปกว่าที่กานต์พูด ซึ่งผมเห็นเลยครับว่าไอ่พีทนี่หน้าเสียมาก
เชื่อว่ากานต์ก็เห็นเหมือนกัน แต่มันเลือกจะไม่พูดอะไรต่อแล้วลุกไปเข้าห้องน้ำ

จำได้ไหมครับ...
ว่าโลกมักใจดีกับคนหน้าตาดีเสมอ.....

เมื่อมีคน 2 คนที่เก่งพอๆ กัน แต่อีกคนหน้าตาดีมากๆ บุคลิกดีมากๆ มีเสน่ห์มากๆ
คิดว่าคนไหนจะได้รับโอกาสนั้นก่อน ถ้าที่นั่งมีแค่ที่เดียว
ครับ....คนที่ได้ที่นั่งนั้นคือไอ่พีท
พีทสนิทสนมอย่างพิเศษกับผู้บริหารระดับสูงคนนึง
ต่างคนต่างชื่นชมในกันและกัน มีโอกาสใกล้ชิดกัน และนำไปสู่เรื่องพิเศษ

ตั๋ว Express pass ที่พีทถือ ใช้งานได้ดีมากๆ จนมันก้าวหน้าในงานอย่างก้าวกระโดด
พีทบอกผมด้วยคำว่า "มึงคิดว่าในองค์กรใหญ่ขนาดนั้น ทำไมตัวเลือกถึงเป็นกู
เป็นเพราะเค้าก็สนับสนุนช่วยให้กูมีอย่างทุกวันนี้"
ผมบอกว่า แต่มึงก็ต้องเก่งด้วยป่าววะ คิดแบบนั้นก็ไม่ได้
"เก่งเท่ากู หรือเก่งกว่ากูก็มีอีกเยอะ เรื่องนี้กูไม่ได้ขอ แต่พี่เค้าให้กูเอง"
คือ มันก็ไม่ได้ตั้งใจใช้ K เลื่อนขั้นหรอครับ แต่ความสัมพันธ์ต่างหากที่ให้โอกาสกับมัน

ใช่ครับ...ก่อนหน้าที่กานต์จะทัก ผมรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว
และรู้กับมันแค่ 2 คน เพราะนั่งกินเหล้ากัน ไอ่พีทเมาแล้วพรั่งพรูความทุข์ให้ฟัง
ฟังไม่ผิดครับ เรื่องที่มันเล่าก็เรื่องนี้แหละ และมันเรียกว่า "ความทุกข์"
เพราะมันเหมือนกำลังขี่หลังเสือ อยู่ก็อันตราย แต่ถ้าลงมาก็ตายเหมือนกัน
พีทบอกว่า มันรู้สึกผิดกับพี่หญิงมากๆ และกลัวพี่หญิงจะรู้ความจริงซักวัน
ทีนี้ชีวิตมันชิบหายแน่ๆ แต่ไอ่ครั้นจะไปบอกยุติความสัมพันธ์กับผู้บริหาร
สิ่งที่มันต้องแลกก็คือ การต้องลาออกจากที่ทำงาน ซึ่งมันคงหาโอกาสแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว
กลัวผัวทางนั้นรู้แล้วมายิงเอา มันก็กลัว กลัวตกงานก็กลัว กลัวพี่หญิงก็กลัว
พีทบอกว่า ไม่มีวันไหนเลยที่มีความสุข

เรื่องนั้นจึงมีแค่ผมกับพีทที่รู้
และไอ่พีทก็แน่ใจว่าผมไม่ใช่คนเล่าเรื่องนี้ต่อแน่นอน
เพราะถ้าจะเล่าต่อ ไอ่กานต์คงพูดไปก่อนหน้านี้นานแล้ว
เพราะผมรู้มาน่าจะเกือบปีแล้ว

หลังจากนั้น ไอ่กานต์ไม่พูด ผมไม่พูด ไอ่พีทก็ไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก
จนกระทันเมื่อแมชล่าสุดในวาระประชุมของไอ่เทปนั่นแหละครับ
ช่วงท้ายๆ เกือบเที่ยงคืนได้ พีทที่เมาก็เริ่มพูดถึงเรื่องชีวิตตัวเอง
ซึ่งจริงๆ ไอ่พีทนี่เมาแล้วชอบเล่าความทุกข์อยู่แล้วนะครับ

"ตอนนี้วันทำงานกูก็นอนบ้าน กลับมาก็ต่างคนต่างขึ้นนอน
บางเสาร์อาทิตย์ พี่หญิงก็จะไปนอนบ้านที่เขาใหญ่
ต่างคนก็ต่างอยู่นะ คุยกันน้อยลงเยอะ"
"เฮ้ย...แล้วแบบนี้ก็เหมือนมึงแยกกันอยู่เลยนะ" หมอออฟพูด
"ก็...ก็ไม่รู้เหมือนกัน กูเลือกที่จะไม่พูดแล้ว
กูว่ามันไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว เพราะกูพูดไม่ได้ กูได้แค่ทำตาม" พีทระบาย
เพื่อนทุกคนก็เข้าใจ เพราะอาจจะเป็นเรื่องของอายุ

"แต่กูก็โอเค กูก็สบายดี"
พีทจบเรื่องไว้แค่นั้น เพราะพนักงานร้านเริ่มอยากเชิญลูกค้ากลับครับ
ได้เวลาร้านปิดพอดี เลยคุยกันว่า ไว้แวะมาคุยกันที่บ้านผมแล้วกัน

แต่ยังไม่ทันได้นัด
เมื่อเมษาที่ผ่านมา หมอออฟโทรมาหาผม ตอนที่กำลังนั่งรถพีทออกไปดื่มด้วยกัน
พร้อมกับที่มันเปิดประเด็นกับผมแปลกๆ
"เสาร์นี้มึงว่างไหม"
"ทำไมวะ วันนี้กูไปแดก เสาร์แดกอีกไม่ไหวแล้ว อาทิตย์หน้าได้ป่ะ"
"คือ ไอ่กานต์มันอยากคุยเรื่องไอ่พีท มึงจำที่ไอ่พีทเล่าได้ป่ะ น่าเป็นห่วงนะเว่ย"
"ห่วงอะไรมันวะ มันก็บอกว่ามันสบายดี"
"สบายเฮียไร กูดูก็รู้ว่ามันไม่มีความสุข มึงกูว่ามันอาจจะมีคนอื่นนะ แล้วชีวิตคู่แม่งจะพัง"
พ่อพระหมอออฟที่เพิ่งแต่งงานมีความอินเรื่องชีวิตคู่มาก
แต่ผมฟังแล้วสตั้นนิดๆ ตรงทำว่า "กุว่ามันอาจจะมีคนอื่น"

"มึงเอามาจากไหน" ผมถามเสียงต่ำๆ ดูพิรุจน์มาก 5555
"เอ้อออน่า มึงไม่เคยคิดแบบนั้นบ้างหรอ"
"กูถามว่าทำไมมึงถึงพูดว่ามันมีคนอื่นนอกจากพี่หญิง" พิรุจน์แหละ ผมเล่นถามซ้ำอีก 5555
"ฮะ...มึงเอามาจากไหน"

"ไอ่กานต์บอก"
"ห๊ะ?! มึงบ้าป่ะ ทำไมอ่ะ ไอ่กานต์มันฝันหรอ" ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้
"มึงจำตอนปีใหม่ได้ป่ะที่มาเจอกัน"
"เออ"
"ไอ่กานต์มันบอกว่า ตอนคุยกับไอ่พีทมันเห็นว่าพีทมีเรื่องนอกใจพี่หญิง"
"งี้ถ้าไอ่กานต์ฝันถึงใครไม่ชิบหายกันหมดหรอ มึงเป็นหมอนะไอ่ออฟ เชื่อเฮียไรไม่รู้เรื่อง" ผมนี่แกล้งขำเลย
"กูบอกแล้วว่า มึงอย่าฝันถึงกูนะ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ"

"มันจะมาให้มึงไง๊" ผมเรียกสติไอ่ออฟที่ไฟกำลังลุกโชน
"ไอ่พีทมันสนิทกับมึง ไว้ใจมึง มึงน่ะไปนัดมันมาไอปริ๊นซ์"
ตรงนี้ผมถอนหายใจปนขำ จนหมอออฟต้องถามว่า "ทำไมวะ"
"ฟังกูนะ...ข้อแรก...คนอยากไอ่พีทมันไม่โง่มานั่งให้มึงซักหรอก
ข้อสอง...มึงจะเอาเรื่องโหวงเฮ้ง หรือความฝันเอาไปพูดเรื่องแบบนี้กับมันไม่ได้"
"ไม่ว่าจะจริงหรือไม่จริง แต่ไอ่ที่มันเคยเล่า เราก็ควรต้องคุยกับมันไหม
ถ้ามึงเห็นว่าเพื่อนกำลังมีปัญหา มึงจะปล่อยไปงี้หรอไอ่ปริ๊นซ์"

พูดซะกูรู้สึกผิดเลยไอ่หมอ.....
ผมเลยถอนหายใจแล้วถามมันว่า "ถ้ารู้แล้วมึงจะช่วยมันยังไง"
"ก็ต้องหาทางออกให้กับเรื่องนี้ป่าววะ" หมอออฟยืนยัน
ผมเงียบไปพักนึงจนไอ่ออฟต้องฮาโหลซึ่่งว่าผมยังอยู่ไหม
ก่อนจะตอบมันไปว่า "งั้นมึงไม่ต้องไปถามมันแล้ว ก็อย่างที่มึงรู้นั่นแหละ"
"ห๊ะ?! เดี๋ยว ๆ อะไรนะไอ่ปริ๊นซ์ หมายถึงไอ่กานต์พูดถูกหรอ"
ไอ่หมอออฟตกใจแต่ฟังน้ำเสียงยังเก็บอาการ
"อืม...มีอะไรที่จำเป็นต้องรู้อีกไหม"
"เป็นคนที่ทำงานใช่ไหม"
"ใช่"
"แบบนั้นก็เล่นๆ ป่าววะ หรือว่าเป็นหัวหน้ามัน"
"กูไม่รู้ แต่เลิกคือลาออก"
"อ๋า.....กูเข้าใจๆ มีผลกับเรื่องงานใช่ไหม แล้วพี่หญิงไม่สงสัยเลยหรอ
มันจะทำทำไมวะ มันก็โปรไฟล์ดี ทำงานเก่ง ไม่จำเป็นป่าววะ"
"มึงคิดแทนมันไม่ได้หรอกว่าอะไรจำเป็นไม่จำเป็น
และมันก็ไม่ได้คิดเรื่องงานตั้งแต่แรก มันเองก็ชอบพี่เค้า เรื่องนั้นก็ผลพลอยได้"
"ไอ่เชี้ยยย พีค! พีคชิบหาย พีคตรงที่มึงรู้เรื่องทั้งหมดนี่แหละไอ่สัส"

"กูถึงบอกไงว่า ถ้ารู้แล้วมึงจะช่วยมันยังไง
เพราะแม่งเป็นเรื่องที่มึงช่วยมันไม่ได้ มึงรู้เพื่อเข้าใจเพื่อนก็พอ
ไม่ต้องเสือกไปพยายามจูงให้มันเดิน ไอ่พีทมันรู้ทางที่มันต้องเดิน
และรู้ว่าปลายทางแม่งต้องเป็นยังไง มึงกับไอ่กานต์ก็แค่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นกับมันก็พอ"
"เออ...มึงพูดถึง กูรู้แค่เพื่อให้เข้าใจมันพอแล้ว
ว่าทำไมมันต้องคิดแบบนี้ หรือทำแบบนี้ เออ กูเข้าใจอะไรมากขึ้นแล้ว"
"บอกไอ่กานต์ด้วยละ....นี่ไม่ต้องนัดแล้วใช่ไหม"
"ไม่ละไอ่เฮีย เพื่อนก็แค่ซัพพอร์ตมันแล้วกัน"
ผมตอบแค่ อืม ไปกินเหล้าก่อน 555555

นั่นแหละครับ....ถ้าอะไรที่จะเกิดจากการตัดสินใจผิดพลาด
ก็คงเป็นไอ่พีทนี่แหละที่เปิดประตูผิดบาง
และไอ่ทางที่เปิดเข้าไป ก็ดันไม่มีทางแยก ไม่มีทางเดินกลับ
ทำได้แค่เดินต่อไปเงียบๆ บนแผ่นไม้บางๆ

โชคดีก็รอดปลอดภัยถึงปลายทาง
โชคร้ายก็ไม้หัก หรือตกลงไปซะก่อน