BlogGang.com : : จันทราน็อคเทิร์น : ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.ที่ 344 "ไม่เคยพอ"

ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 344

"ไม่เคยพอ"

โจทย์โดย ผมเอง

จริงๆ พอได้ยินคำว่าไม่เคยพอ จังหวะนี้ผมนึกได้ 2 อย่างทันที
คือ 1. เงิน และ 2. นอน
5555555
เพราะตอนนี้ร้อนทั้ง 2 อย่างนี้มากครับ
เงินก็อยากมี แต่ถ้าจะให้ดีควรจะได้นอนครบ 8 ชั่วโมงด้วย

แต่ถ้าเขียน 2 อย่างนี้คงไม่ amazing ละครับ
ดังนั้น วันนี้ สิ่งที่ผมรู้สึกว่า "ไม่เคยพอ" ก็คือ......

- - - - สปาเก็ตตี้ฝีมือคุณแม่ - - - -

ง้อววว์ อ่านไม่ผิดครับ อาหารจานนี้ผมติดมาก
จำได้ว่าคุณแม่เริ่มทำครั้งแรกตอนผมซัก...มัธยม
จำได้ว่าครั้งแรกก็มั่วเลย 55555
ไม่อร่อยครับ! ใส่อะไรไม่รู้มั่วมาก ผมยอมแพ้แล้วหนึ่ง
ส่วนพี่สาวก็พยายามชิมพยายามแก้ไขกับแม่ ว่าอะไรโอเค ไม่โอเค
น้ำสปาเก็ตตี้รอบนั้นพ่อก็เป็นคนรับผิดชอบฝีมือเมียรักไป

แต่ไม่นาน แม่ก็ทำอีก และทำซ้ำอีกซัก 2-3 ครั้ง
จนในที่สุดแม่ก็ได้สูตรน้ำสปาเก็ตตี้ที่อร่อยถูกปากคนในบ้านจริงๆ
และกลายเป็นอีกหนึ่งเมนูนี่แม่ภาคภูมิใจ
ไม่ภาคภูมิใจยังไง ทำทีไรหม้อใหญ่ทุกที
แล้วผมนี่แหละ ปกติเป็นคนเบื่อง่าย ที่บ้านรู้ครับ
ถ้าทำอาหารอะไรแล้วซ้ำ 2 มื้อ ไอ่นั่นผมไม่กินแล้ว
จับฉ่าย แกงส้ม นี่กินได้ไม่เกิน 2 มื้อก็ไม่กินอีกแล้ว
ตอนนี้อีกคนที่รู้คือ แฟนและพี่เพ็ญ 5555

แต่ถ้าเป็นสปาเก็ตตี้ฝีมือคูณแม่
ผมกินดี กินซ้ำได้อีกหลายวัน....ย้ำครับว่าไม่ใช่หลายมื้อ
แต่เป็นหลายวันเลยครับ
ถ้าทำวันเสาร์เช้า ......มื้อเที่ยงกับมื้อเย็น ผมก็กินแต่สปาเก็ตตี้
มื้อเช้าอีกวันอาจจะกินอย่างอื่น พอเที่ยงก็กลับมากินอีก
มื้อเย็นก็กินได้อีก จนเช้าวันจันทร์ ก็เอาไปกินที่ทำงาน
มื้อเย็นอีกวันอาจจะเลิกกินก่อน แล้วอีกวันเอาไปกินที่ทำงานได้ใหม่

อย่างคราวนี้คุณแม่บอกว่าทำไม่เยอะ
ผมเลยได้กินมา 3 มื้อแล้วครับ คือกลางวันแล้วมื้อเย็นของวันอาทิตย์
ตามด้วยมื้อเย็นของวันจันทร์ หมดพอดี

ผมเอาจริงๆ สำหรับผม ไม่มีสปาเก็ตตี้ซอสมะเขือเทศที่ไหน
อร่อยถูกปากเท่าฝีมือคุณแม่ครับ เพราะตั้งแต่ที่คุณแม่ทำแล้วสูตรเข้าที่
ผมก็เลิกกินสปาเก็ตตี้ซอสมะเขือเทศที่อื่นอีกเลย

ดังนั้น สำหรับผม ถ้าเป็นสปาเก็ตตี้ซอสมะเขือเทศของคุณแม่ละก็
มื้อเดียว "ไม่เคยพอ" ละครับ

เดี๋ยวจะหาว่าโม้ คุณแม่เคยทำไปให้เพื่อนมัธยมกินตอนมาทำรายงาน
เพื่อนนี่ติดใจทุกคน มาบ้านทีไร ถามผมว่า แม่เมิงทำสปาเก็ตตี้ไหม
และช่วงนึง แม่เคยทำขายที่ทำงานด้วยครับ
แต่ไม่นานก็เลิก เพราะออเดอร์เยอะ ทำไม่ไหว 555555

บล๊อกนี้ไม่ได้เอาฮา
แต่ตั้งแต่เปิดบล๊อกบูชาสปาเก็ตตี้ฝีมือคุณแม่ครับ

**********************

วันก่อน.....วันเกิดผมครับ
เค้าบอกว่า ถ้าอายุเข้าเลข 3 เราจะเลิดนับไปเอง 5555

ปกติวันเกิดผมไม่ลางานครับ
เพราะมื้อกลางวันจะมีกินอะไรกันนิดหน่อยเป็นพิธีกับที่ทำงาน
แต่ปีนี้ผมรู้สึกเหนื่อยการอะไรที่ทำงานมาก
เลยอยากให้ของขวัญวันเกิดตัวเองเป็นอิสระจากงานซักวัน

- - - พักร้อน - - -

แต่ไม่ได้ไปไหนครับ
ผมตื่นเช้ามาก็ออกไปส่งหลานที่โรงเรียน
กลับมาก็เพิ่ง 8 โมง เลยออกจากบ้านตามปกติ
แต่จุดหมายของผมเป็นวัดครับ ไปทำสังฆทาน เติมน้ำมันตะเกียง
ปกติผมไม่อินกับวัดกับวาเท่าไหร่ แต่ไม่ใช่ไม่คิดจะไปนะครับ
ไปแล้วมันก็โอเค ยิ่งไปคนเดียว ยิ่งสบายตัวดี

กลางวันก็พาพ่อกับแม่ออกไปทานข้าว
ร้านอาหารวันธรรมดานี่มันโคตรดีครับ
ไม่ต้องรอคิว คนน้อย เลือกที่นั่งที่ต้องการได้สบายๆ
ทานเส็ดก็ออกไปรับหลานที่โรงเรียน
รับมาก็พาเค้าไปซื้อไอติมกิน....หลอกไปซื้อไอติมนั่นแหละครับ
แล้วพาไปลงเรียนเปียโนคอร์ส 2 ตามคำสั่งพี่ปาล์ม

ระหว่างพ่อกับแม่รอหลาน ผมก็ไปนวดไทย
โอ้โห! สะใจ หายเมื่อยมากๆ
ปกติผมไม่ค่อยได้นวกไทยครับ เพราะเจ็บ เน้นนวดอะโรม่าในสปา
แต่คราวนี้มันเมื่อยหลัง เมื่อยไหล่ โดนเข้าไปซะเจ็บแทนเมื่อย 5555

กลับบ้านมาก็ไปวารีบำบัด ออกไปว่ายน้ำในหมู่บ้าน
เส็ดก็กลับมาอาบน้ำ สระผม แล้วมานั่งทานข้าวกับแฟน
นั่งว่างๆ ก็เอามาร์คมานอนมาร์คหน้าดูทีวีกัน

หมดวันแล้วครับ.....หว่า....

ถึงวันนี้มันจะสั้น
แต่ก็เป็นวันที่ผม ใ ช้ คำ ว่ า ค ว า ม สุ ข เ ป ลื อ ง ม า ก
ดังนั้น มันคงเป็นอีกหนึ่งวันที่รู้สึกใช้ชีวิตไร้สาระ แต่คุ้มค่ามากครับ