พี่ก๋าชอบข้อ 5.
ผมพูดภาษาญี่ปุ่นได้เฉพาะเวลาเมา ปกติจะพูดไม่ได้

อันนี้เท่ดีครับ



19. ผมอยู่ห้องคิงมาตลอด

อันนี้แสดงว่าเป็นคนเรียนเก่งมากๆ

25. เครื่องดนตรีที่ผมเล่นได้ คือ กีต้าร์ เปียโน อูคูเลเล่ ออแกน ไวโอลิน ขลุ่ย ขิม

แถมมีความสามารถด้านดนตรีด้วย

จริงๆเขียนไปเรื่อยๆพี่ก๋าว่าสามารถเขียนได้ถึง 100 ข้อเลยนะครับเนี่ย

สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์

มีเรื่องราวเกี่ยวกับตัวเองที่มาเล่าให้เพื่อนชาวบล็อกอ่านถึง 50 ข้อ ทำให้รู้จักตัวตนของเธอมากขึ้น อ่านโดยสรุปว่า เธอเป็นคนเก่ง
เรียนเก่ง การศึกษาดี ชีวิตสุขสมบูรณ์ทุกด้าน มีสิ่งที่ชอบและไชอบ
แต่ โจทย์ตะพาบ ครั้งนี้ เขาอธิบายจุดมุ่งหมายไว้ว่า
"คำอธิบายโจทย์ (แนวทางการเขียน)
ตั้งคำถาม 3 ข้อถามตัวเอง จะถามเรื่องอะไรก็ได้ แล้วก็ตอบคำถามนั้น" ดังนั้น ตะพาบของปริ๊นซ์ครั้งนี้ จึงไม่ครบถามจุดประสงค์ของโจทย์ นะจ๊ะ อิอิ
โหวดหมวด ตะพาบ

โห ละเอียดมาก ๆ เลย 555 กินเหล้าเป็นน่าจะอายุใกล้เคียง
กัน

ที่ไม่เหมือนกับผมเลย คือผมเล่นเครื่องดนตรีไม่เป็นเลยสักชิ้น
เดียว แต่ แหะ ๆ ผมเรียนได้อันดับใกล้เคียงกันคือ ที่ 1 - 3
แต่จากท้าย ๆ ห้องนะครับ 555

ที่ไม่เหมือนกัน ทั้งที่ผมเข้าวัดเมื่อ 10 กว่าปีมานี้เรียนสมาธิ
อย่างจริงจัง แต่สวดมนต์ไม่เป็นเลยต้องนั่งรวมกับเพื่อนแล้ว
เปิดสมุดสวดมนต์พอไหวครับ

สุดยอดเลยเรียกได้ว่ารู้จักกันมากขึ้น วิ่งด้วยเหรอครับ ผมก็วิ่งนะ เริ่มมาปีกว่าๆ ละ อารมณ์ร้อนเดี๋ยวอายุมากขึ้นก็เย็นลงเอง เมื่อก่อนผมทำบุญตามวัดบ่อยนะ หลังๆ ไม่เอาดีกว่า เลี้ยงตัวเองยังไม่ค่อยจะรอดเลย ผมยึดหลักตามคำสอนทางพุทธเลยนะ ต้องช่วยตัวเองให้รอดก่อน

หลายๆ อันดูแล้วไม่น่าเชื่อเหมือนกัน บางอย่างก็ดูขัดแย้งในตัวเองเหมือนกันนะอย่างเรื่องหมา หายากที่คนเดี๋ยวนี้จะสวดมนต์ก่อนนอน วัดเดี๋ยวนี้ไม่น่าทำบุญ เดี๋ยวจะเขียนบล็อกแฉไอ้พวกคอสเพลย์คุริริน เอาให้เละเลย

น่ารักค่ะ
ตั้ง 50 ข้อ..ที่น่ารู้เกี่ยวกับN' Prince
อ่านจบแล้ว..สรุป น้องเป็นหนุ่มหล่อ
ถึงไม่บอกก็เฮอะ..มีสไตล์
เป็นตัวของตัวเอง..
and many more

ไว้มาใหม่นะคะ
เพิ่งกลับจากเวียนเทียน
ตาจะปิด..เพราะออกงานบุญมาแต่ตี 4..

อาบน้ำอาบท่าไปตากผ้าเช็ดตัวที่ระเยียง
ฝนจะตกไหมหนอ .
แหงนมองท้องฟ้า..
เห็นพระจันทร์ดวงกลมโตใสกิ๊ก
กลางแผ่นฟ้ากระจ่างปราศจากเมฆบัง

งดงามไปอีกแบบ

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์

สวัสดียามเช้าค่ะน้องปริ๊น

เหมือนอ่านไดอารี่ของลูกเลย 555
ข้อ 29 พิมพ์ผิดค่ะ ผมสวดผม(มนต์) แต่เข้าใจได้ค่ะ เพราะสายตาเนาะ

เท่จริงๆ พูดภาษาญี่ปุ่นได้ตอนเมานี่
เรียนเก่งมากด้วย และมีเทปเป็นเงาตามตัวเริ่ดค่ะ
สนใจหลุมดำ อวกาศแบบพี่ป่านเลยค่ะ รายนั้นชอบอ่านแล้วมาเล่าให้พี่ฟัง
มีหลายข้อที่นิสัยน้องปริ๊นคล้ายพี่ป่านเลย พี่เลยบอกเหมือนอ่านไดอารี่ลูกไงคะ

พี่ป่านก็สวดมนต์ก่อนนอนค่ะ ปริ๊นเก่งนะ สวดพาหุงกับมหากาได้ด้วย
พี่กับพี่ป่านสวดแค่ชินบัญชรค่ะ พี่ป่านชอบข้อ47 เหมือนกันค่ะ
เห็นไหมพี่บกแล้ว เหมือนอ่านไดอารี่ลูกเลย 555

พี่ก็ชอบบล็อกแก็งค์มากๆเช่นกันค่ะ เพราะมีมิตรภาพดีดีอยู่

รักษาสุขภาพด้วยนะคะน้องปริ๊น ดวงตานี่ก็สำคัญมากๆเลยค่ะ

เชื่อเรื่องภพนี้ภพหน้าบ้างก็ดี
จะได้สั่งสมบุญเผื่อไว้นะปริ้น
ว่าแต่ตอนนี้ผมสีอะไรเอ่ย

สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์

ตามมาอ่านส่วนที่เพิ่มเติม เพื่อให้ครบตามจุดมุ่งหมายของโจทย์
จะได้เป็นงานเขียนที่สมบูณ์แบบ อิอิ ใช้ได้
อยู่บ้าน ก็ใส่แว่นได้ ถ้าต้องใช้สายตามาก ๆ ไม่งั้นจะปวดตา
และต้องกินยาแก้ปวดมาก ๆ ไม่ดีเลย นะ การใช้คอม ฯ ผ่านไป 1
ชั่วโมงต้องพักตา ไปเดินเล่น ๆ สักพัก ค่อยมาต่อก็ได้ ถนอมสายตาเอาไว้ เรื่องดวงตาเป็นสิ่งสำคัญมาก นะจ๊ะ
สำหรับเม้นท์ของเธอที่มีต่อ งานตะพาบของครู ครั้งนี้ ขอบใจ
ที่เห็นด้วยกับคำถามคำตอบของครู อาจจะเป็นเพราะครูเขียนตาม
ประสบการณ์ที่ครูได้เจอกับชีวิตของครูจริง ๆ ก็เป็นได้
คำถาม คำตอบ ข้อที่ 3 เรื่องของความเป็นโสด ก็เขียนจาก
ประสบการณ์ชีวิตจริง ครูเชื่อว่า ผู้หญิงทุกคนต้องการมีความรัก
ต้องการมีคู่ครองอยู่เคียงข้าง เพื่อความอบอุ่นใจ รวมถึงความมั่นคง
ของชีวิต (แต่ก็ไม่เสมอไปนะ ถ้าเราหาเลี้ยงตัวเองได้) แต่เมื่อเจอกับคนรักที่ขาดความเป็นตัวของตัวเอง ไม่มีความมั่คงในความรัก เรา
ก็ต้องถอย เพื่อสวัสดิภาพในชีวิตของเราเอง เพื่อความมั่นคงของ
ชีวิตเราเอง เพราะเราเป็นผู้หญิงที่หาเลี้ยงตัวเองได้ ไม่จำเป็นต้อง
มีคนมาเลี้ยงดูเรา นั่นเอง อิอิ
ส่วนเธอ โชคดีแล้ว แม่ของเธอน่ารักมาก ที่เตือนสติเธอ คบ
กันเป็น 10 ปี เธอยังงอแง ไม่อยากแต่งงาน เพราะกลัวการผูกมัด
เฮ้อ ! เธอก็คงเหมือนผู้ชายทั่วไปแหละ ที่ไม่ได้เห็นเรื่องความรัก
เป็นเรื่องสำคัญของชีวิต เขาถึงมีคำพูดคำหนึ่งที่กล่าวว่า ผู้ชาย
เขารักผู้หญิงด้วยสมอง ด้วยการคำนวณสิ่งที่เขาจะได้รับมากกว่า
จะเห็นความรักเป็นสิ่งสำคัญ เธอโชคดี ที่มีภรรยาคนนี้ ฉันเชื่อว่า
เขาคงรักเธอมาก เขารักเธอด้วย ความรัก และคงเข้าใจนิสัยของเธอ ถนอมเธอไว้ให้ดีด้วย นะจ๊ะ (ครูเป็นคนวิจารณ์ตรง ๆ นะ คงไม่โกรธครู นะ )

สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
พี่มาอ่านตั้งแต่เมื่อคืนแต่ยังไม่ได้เม็นต์นะ วันนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปปั่นจักรยานนะครับ 100 กม. หอบเลย
อ่านจบครบทั้ง 50 ข้อ เหมือนได้รู้จักตัวตนของน้องปริ๊นซ์มากขึ้นนะ พีว่าเป็นบุคคลพิเศษคนนึงที่น่าสนใจมาก ๆ เลย
เห็นด้วยเลยว่ามิตรภาพดี ๆ หาเจอในบล็อกแก๊งค์แน่นอน

ปลากัดที่ถ่ายภาพมา
เป็นปลาประกวด
บางตัวเป็นหมื่นก็มีครับ
สวยๆทั้งนั้นเลย

พี่ก๋าไม่เหมือนใครในบ้านเลยครับ
เช้านี้ลูกชายก็ถามว่าทำไมไม่ชอบปืน ไม่ชอบนาฬิกา
ไม่ชอบของเก่า ไม่ชอบพระเครื่อง
ที่พูดมา คือ พ่อพี่ก๋าสะสมเอาไว้หมดเลย
ดูทรงแล้วน่าจะเป็นหมิงนี่ล่ะที่สืบทอด
พี่ก๋าไม่สนใจเลยสักอย่าง 555
พ่อเคยให้แหวน พระ สร้อยทอง นาฬิกา
พี่ก๋าส่งคืนหมด

ชีวิตวัย 30 ปีก็ยังร้อนอยู่นะครับ
แต่ไม่ร้อนเท่าก่อนหน้านั้นที่มีปัญหากับโลกและผู้คนมากๆ
พี่ก๋าทะเลาะกับตัวเอง เลยพาลกับโลกรอบตัวด้วย 555

หมิงเกรดร่วงมากเพราะไม่ยอมส่งงาน
พี่ก๋าไม่เคยบังคับลูกเลยนะ
อดทนและอธิบายไปเรื่อยๆ ว่าเพราะอะไรถึงต้องส่งงาน
ครูบอกว่าหมิงฉลาดมาก แต่ไม่ยอมส่งงาน เกรดเลยไม่ดี
พอถามว่าทำไมไม่ส่ง หมิงบอกรู้หมดแล้ว เลยขี้เกียจทำ 555
มาดามทำใจไม่ค่อยได้ แต่พี่ก๋าทำใจได้นะ
สอนลูฏแล้ว ทำอะไรไว้ รับผลกรรมด้วย
เดี๋ยวตอนสอบเข้ามหาวิทยาลัยจะรู้สึก 555

จากบล็อก
พี่ปั่นจักรยานไปอยุธยานะครับน้องปริ๊นซ์ เจอฝนนิดหน่อยแต่สบายมาก 555 แต่ก่อน ยุคสมัยที่บล็อกแก๊งค์กำลังรุ่งเรืองพี่นี่ติดบล็อกงอมแงมเลย ตอนนั้นยังไม่มี FB มีแต่พันทิพย์ บล็อกนี่หละที่เป็นเพื่อนพวกเรา เม็นต์กันทีนึงเป็นร้อยเลย สนุกสนานมาก ๆ คุยเรื่องสัพเพเหระ แต่พี่รู้สึกดีมาก ๆ เลย ตอนนี้มันเปลียนไปแล้ว แต่ก็ยังโอเคอยู่

สวัสดี ยามเย็น จ้ะ น้องปริ๊น

มาอ่านข้อเขียนที่เธอเม้นท์กลับมาให้ครูอ่านอีกรอบ รู้สึกเป็นเกียรตินะ ที่เธอชอบ ไม่โกรธที่ครูวิจารณ์พฤติกรรมของเธออย่างตรง
ไปตรงมา และชอบที่ครูเขียน ปราวณาให้ครูเขียนวิจารณ์เธอได้โดย
ถือว่า ครูเป็นผู้ใหญ่และเอ็นดูเธออิอิ ใช่เลย ถ้าตอนนั้น ครูแต่งงาน
อายุเธอตอนนี้ 30 ปี น่าจะเป็นลูกชายคนสุดท้องของครูได้นะเนี่ย
การเล่าถึงวัยเธอตอนเรียนในมหาวิทยาลัย ชอบเช็คเรตติ้ง
เกี่ยวกับผู้หญิงที่มาชอบเธอ ด้วยวัยของเธอในขณะนั้น ก็น่าจะมี
พฤตอกรรมเช่นนั้นได้ ไม่ว่าผู้หญิง หรือ ผู้ชาย ในวัยนั้น ๆ ก็มัก
จะเป็นเช่นนั้น ยิ่งหน้าตาดี มนุษยสัมพันธ์ดี ก็มักหลงตัวเอง และรู้สึกเท่ นะ ที่มีคนมาชื่นชอบเราหลาย ๆ คน นั่นแหละนะ แต่ข้อสำคัญ อย่าไปหลอกเขา หรือ ทำให้เขามีความหวัง มันบาป จ้ะ
เพราะจะทำให้เกิดความเสียใจ ตามมาด้วยความทุกข์ ที่ครูวิจารณ์
ได้ถูก อาจจะเป็นเพราะว่า อาชีพของครูที่สอนเด็ก ๆ มา 35-36
ปี ถ้ารวมตอนจบ ม.ศ. 3 ไปเป็นครูสอนเด็ก ป.เตรียม หาเงิน
เรียนลัด เพื่อสอบเทียบ ม.ศ. 5 อีก 2-3 ปี ก็น่าจะอยู่ในอาชีพ
นี้ 40 ปีได้นะ ห้าห้า คลุกคลีอยู่กับเด็ก ๆ มานาน ย่อมเรียนรู้
และเข้าใจเด็กแต่ละวัยได้ดี พอสมควรแหละนะ เลยวิจารณ์ได้บ้าง
อ้อ ! อีกข้อ ที่อยากจะกล่าวถึง คือ อ่านข้อที่เธอเขียนไว้ว่า
เธอไม่เชื่อเรื่อง กรรม เรื่อง บาป บุญ แต่เชื่อ เรื่องเหตุผล ครูว่า
เธอ ยังไม่เข้าใจถึงเรื่องของ กรรม นะ กรรมหมายถึง การกระทำ
ของคน ๆ นั้น เมื่อทำอะไรไป มันก็จะได้ผลนั้น ๆ ตามมา นั่นก็คือ เป็นเหตุ เป็นผล ใช่ไหมล่ะ เช่นเดียวกับเรื่อง บุญ บาป ก็
เหมือนกัน บุญ คือ สิ่งดี ๆ ที่เราทำ บาป คือสิ่งที่ไม่ดี ทำแล้ว
ผลตามมาคือ ความทุกข์ มันก็คือ เป็นเหตุเป็นผลต่อเนื่องกันมา
ใช่ไหมล่ะ จ๊ะ
วันนี้คุยแค่นี้นะ เมื่อกี้พิมพ์เสร็จ อยู่ ๆ มันไม่ให้เซฟ หายไป
หมดเลย ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ช่วงนี้อาการเปลี่ยนแปลงบ่อย รักษา
ตัวด้วย อย่าซ่านัก นอนพักผ่อนให้เพียงพอ เพื่อสุขภาพของตัวเอง

ที่พี่ก๋าถ่ายภาพมามีตั้งแต่ตัวละ 3 พัน 5 พัน
ไปจนถึงหลักหมื่นเลยครับ
ตัวที่หางเป็นธงชาติไทย
น่าจะแพงสุดล่ะครับ
(แต่ถ่ายภาพมาไม่ชัดเลยไม่ได้เอามาใช้ในบล็อก)

หมิงเหมือนพี่ชายพี่ที่เสียไปมากที่สุดครับ
ชอบเหมือนกันอย่างกับถอดแบบมาเลย 555
ต่างกับพ่อคนละขั้ว

พี่ก๋ายังร้อนอยู่นะ
ตอนนี้ก็ร้อน
แต่ความเย็นมันเยอะกว่า
เลยดูนิ่ง ดูสงบ

หมิงนี่ไม่อยู่ในกรอบจนครูไม่กล้าส่งประกวดเป็นตัวแทน รร.เลยครับ
ครูมาบอกว่าน้องเก่งนะคะคุณพ่อ
แต่ไม่ค่อยรับผิดชอบ ครูเลยไม่กล้าส่ง
พี่ก๋าบอก แล้วแต่ครูเลยครับ 555

น้องปริ๊นซ์แข่งบทประพันธ์สมัยประถม
และเคยส่งงานเขียนประกวดสมัยมัธยม
ไม่แปลกใจเลยค่ะที่งานเขียนในบล็อกหรือคอมเมนท์
อ่านเพลิน มีลูกเล่น

ไข่ตุ๋นต้มยำและผัดผักบุ้ง
พี่ต๋าเคยแต่สั่งไข่ตุ๋นต้มยำที่ร้าน ยังไม่เคยทำเองเลย
มือ 1 ของบ้านทำต้องอร่อยมากแน่ๆ

อ่าน 50 ข้อ รู้สึกเหมือนยังไม่จบ
เพลินจริงๆค่ะ

ขอบคุณน้องปริ๊นซ์มากค่ะที่แวะชมเมนูบ้านพี่ต๋า
ฝันดีนะคะ

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์

อ่านเพลินเลยค่ะ ^^

ของเรานี่
จุดเริ่มต้นของการทำบล๊อก เพราะต้องการระบายความเศร้า
ผ่านทางภาพถ่าย เมื่อ 15 ปีที่แล้ว

แต่ตอนนี้ไม่เศร้าแล้วนะคะ

สวัสดียามสายค่ะ น้องปริ๊นซ์

เป้น50ข้อที่อ่านเพลินๆเลยค่ะ
พี่ว่าอีกแปป น่าจะได้100ข้อนะ

ไม่กินเนื้อวัวไทยนี่ เหมือนน้องพี่คนนึง
ไม่กินเนื้อจ้า แต่พอไปปุ่น กินเฉย
พี่ถามอ้าววว มัยกินได้
มันบอกก็เนื้อวัวปุ่นไม่มีกลิ่น
เนื้อวัวไทยมันมีกลิ่น 5555 เอากะมันสิ


จากบล็อก
พี่ไม่กลัวงูหรอกค่ะ แต่ว่าในฝันมันเยอะมากกกกเกินร้อยตัวแน่นอน
พี่ตื่นมายังหลับต่อได้นะ แต่พอหลับก็ฝันเรื่องเดิมอีก
ทีนี้พอตื่น สมองมันตื่นแล้ว คิดเลย ว่าชั้นมีซัมติงอะไรกับงู
อยู่ดีๆทำไมฝันแบบนี้ คิดไปคิดมาจนสว่างนั่นหละค่ะ 55555

เขียนได้สนุกดีค่ะ หลายข้ออ่านแล้วย้อนแย้งในตัวนะคะ
อยากเห็นมือหนึ่งทำไข่ตุ๋นต้มยำ และผัดผักบุ้ง ส่งการบ้าน 3F ให้ดูเป็นบุญตา อิอิ

12. กลัวหมามาก แต่รักหมาของตัวเองมาก
21. ชอบปาร์ตี้ สังสรรค์ การอยู่ท่ามกลางเพื่อนฝูง
48. จริงๆ ผมชอบอยู่บ้าน ออกไปแค่ใกล้ๆ มากกว่าหมดเวลาอยู่ข้างนอกทั้งวัน

ความรู้ในทางโลกกับทางธรรมจะมีความแตกต่างกันอยู่บ้าง

ในทางโลก "การไม่รู้" ทำให้เราไม่สามารถพัฒนาตนเองได้
ดังนั้นจึงต้องเรียนรู้ สะสมความรู้ ทดลองเยอะๆ
ตั้งสมมติฐานแล้วหาคำตอบ เอาข้อมูลใส่เข้าไปในตัวเองเยอะๆ
จึงจะเป็นคนเก่ง เป็นผู้เชี่ยวชาญ

แต่ในการปฏิบัติธรรม การรู้เยอะเกินไป
เหมือนน้ำเต็มแแก้ว จะมีแต่ความสงสัยเต็มไปหมด
สงสัยมาก ยิ่งทำให้ติดขัดในการศึกษาครับ
พอน้ำเต็มแก้ว เติมอะไรลงไปไม่ได้
คิดว่าตนรู้ธรรมแล้ว ก็เติมธรรมอะไรลงไปไม่ได้
ในทางธรรมจึงมีสองคำคือ

"วิชา" คือ การรู้ รู้จัก รู้จำ
เป็นการนำความรู้จากข้างนอกใส่เข้าไปในตัว
ต้องเติมความรู้เข้าไป จึงจะรู้เพิ่มขึ้นๆๆเรื่อยๆ

ส่วน "วิชชา" คือ การรู้แจ้ง เห็นแจ้ง
เป็นการรู้ "ตัวรู้" ที่อยู่ในตัวเรา
ปัญญานี้ไม่ต้องแสวงหาจากภายนอก
เพราะมันเต็มเปี่ยมอยู่ภายในอยู่แล้ว
บางครั้งเราก็เรียกว่า "สภาวธรรม"
ซึ่งทุกคนมีอยู่แล้วในตัวเอง
แต่เราเอากิเลส ตัณหา ความอยาก
ไปบังมันไว้ มันจึงฉายแสงแห่งปัญญาไม่ได้

คำว่าการ "วางสิ่งที่รู้" ลงให้หมด
ก็คือ การนำกิเลส ตัณหา อวิชชา ความหลงผิด
ที่บดบังตัวปัญญาออกไปจากตัวเรานั่นเองครับ

การปฏิบัติธรรมจึงไม่ได้เป็นการเอาความรู้ใส่เข้าไปในตัว
ไม่ต้องหาอะไรเติมเข้าไป เพราะมันเต็มเปี่ยมอยู่แล้ว
เราปฏิบัติก็เพื่อลด ละ เลิก กิเลส ตัณหา ความอยาก
ถ้าทำได้ สิ่งที่เหลือในตัวเรา คือ "ปัญญา"
ก็จะทำงานของมันอย่างเป็นปกติครับ

.............................

พี่ก๋าระเบิดอารมณ์ได้เร็วและแรงมาก
มากที่สุดตอนทำงานและเลี้ยงลูก
จนวันนึงเรารู้สึกไม่ชอบตัวเองทีเ่ป็นแบบนั้น
ก็ค่อยๆเปลี่ยนตัวเองมาเรื่อยๆครับ
ถ้าถามว่าเป็นคนใจร้อนมั้ย
เคยเป็น
ถ้าถามว่าเป็นคนใจเย็นมั้ย
ก็อยากเป็นครับ 555

...............................

พี่ก๋าไม่ค่อยรู้สึกว่าลูกจะต้องเหมือนพ่อหรือแม่เลย
อยากเป็นอะไรก็เป็นแบบนั้น อยากทำอะไรก็ทำไป
ให้อิสระทางความคิดและการใช้ชีวิตเต็มที่
ขอเพียงเป็นการเลือกที่ดี ตัดสินใจถูกต้อง
ไม่ทำร้ายตนเองและคนอื่นก็พอครับ

ส่วนหนึ่งลูกก็คงซึมซับจากการพูดคุยไม่มากก็น้อย
พี่ก๋าคุยกับลูกทุกวันเลย บางครั้งข้าวเย็นนี่ ใช้เวลา 2 ชั่วโมงคุยกัน
คุยจนทุกคนงงว่าคุยอะไรกัน 555

พี่ต๋าเคยกินแต่ไข่ตุ๋นหม้อไฟตามร้านค่ะน้องปริ๊นซ์
ไข่ตุ๋นต้มยำน่าจะได้รสชาติต้มยำและกลิ่นหอมของสมุนไพร
น่าทำมากค่ะ

น้องปริ๊นซ์ฝันดีนะคะ

สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์

จากบล็อก
จริงๆ แล้วก็น่าคิดเหมือนกันว่าปั่นรึเปล่า แต่ถ้าไม่ใช่การปั่นก็ต้องยอมใจเขาเลยว่าโง่จริง

สวัสดีค่ะชายปริ๊นซ์

พี่แอบมาอ่าน 50 ข้อตั้งแต่วันแรกแล้วแหละ แต่ไม่ได้เม้น 55+
พี่ว่าเหมือนยังไม่จุใจ ขอมีต่ออีกห้าสิบข้อได้ไหม
มีข้อที่พี่ไม่รู้หลายข้อเหมือนกันนะ เช่น จบวิศวอุตสาหกรรม
กลัวหมาไม่เชื่อเรื่องบาปบุญ มีหนี้สามล้าน
(ซึ่งพี่ว่าน้อยมากแกรกะแฟนช่วยกันส่งแป๊บเดียวก็หมด)
อันดับสองสวนกุหลายคิ้วบอยนี่ก็ไม่คุ้นเหมือนกัน

ไม่เชื่อเรื่องชาตินี้ชาติหน้าด้วยหรอ
อันนี้ก็เพิ่งรู้ แต่เรื่องเกี่ยวกับการกลับชาติมาเกิดนี่
พี่ก็เพิ่งคุยกับแม่ไปเมื่อวานเหมือนกัน
ประเด็นว่า คนที่ชาติที่แล้วเป็นคนเลวๆ
มาอีกชาติจะนิสัยดีแตกต่างจากชาติที่แล้วขนาดนั้นเลยหรอ บลาๆ

พี่เชื่อเรื่องเวรกรรมมากเลยนะ
ในเรื่องของกรรมคือผลของการกระทำ
ที่เราเคยทำไว้ แล้วมันส่งผลมาถึงปัจจุบัน
อันนี้นี่ค่อนข้างเข้าใจอย่างถ่องแท้
แต่ถ้าเป็นกรรมจากชาติที่แล้วอะไรแบบนั้น
พี่ก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน เพราะว่าเราจำชาติที่แล้วไม่ได้
มันก็เลยไม่ทำให้เห็นภาพอ่ะ

พี่มาเขียนบล็อกนี่อาจจะแตกต่างจากแกรนิดหน่อย
เพราะพี่นี่เหมือนไม่ได้ชอบเขียนแต่อย่างใด
แต่ความเวิ่นเว้อในตัวเองมีมาก แล้วไม่รู้จะไประบายออกทางไหน
จะไประบายทางเฟสเหมือนสมัยสาวๆ ก็ไม่ได้
สังคมในเฟสเพื่อนๆ มีแต่แก่ๆ แล้ว ไปเพ้ออะไรมันก็ดูตลก 55+
มาระบายออกในบล็อกนี่คือตอบโจทย์สุดละ


จากบล็อกที่ไปคุยไว้

เสาร์อาทิตย์ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยได้ไปไหนหรอก
มีความอยากอยู่บ้านสูงมาก อยากนอนนิ่งๆซะเยอะ
อาทิตย์ก่อนโน้นนนนนนนนนนน จำไม่ได้ว่าอาทิตย์ไหน
มันมีอยู่วันนึง ที่เลิกงานหกโมงแล้ว ท้องฟ้ายังไม่มืด
พี่ลงมาจากตึกมองเห็นท้องฟ้าเหมือนบ่ายสามโมงเย็น
เลยถ่ายรูปไว้เยอะเลย วันนั้นคือมีแต่คนไปอวดรูป
ในกลุ่มคนรักท้องฟ้าเต็มไปหมด พี่ก็หนึ่งในนั้น

เข้าเผ่าหรือยัง?
ยังเลยจร๊ะ 5555+ อยากจะหัวเราะยาวๆ
ไปถึงกลางสี่แยก แต่คงใกล้ได้เข้าละ
เพราะเมื่อวานไปหาหมอมาแล้ว น้ำหนักลง
งง มาก เพราะไม่ได้คุมอาหารเลย
เลยเดาว่าน้ำตาลมันขึ้นปะวะ
เพราะช่วงนี้ไม่ได้เจาะนิ้ววัดน้ำตาลเลย
ก็ต้องแล้วแหละ..

กิจกรรมพี่เดือนนี้ พี่ไม่เยอะเท่าไร
แต่น่าจะยุ่งๆ หลังปลายเดือน
ก็มีไปทะเล เดือนหน้ามีไปแก่งกระจาน
แล้วก็อาจจะมีวันเดย์ทริปวันนึงมัง
กำลังหาเวลาอยู่..

แกรหายปวดตาแล้วใช่ไหมอ่ะ..