BlogGang.com : : จันทราน็อคเทิร์น : ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.ที่ 346 "เมล็ดพันธุ์แห่งความรัก"

ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 346
"เมล็ดพันธุ์แห่งความรัก"

โจทย์โดย คุณ กะว่าก๋า

ผมเป็นคนรักอะไรยากมากครับ
ผิวเผิน ฉาบฉวยพอได้ แต่ถ้าจะรู้สึกรักอะไรนี่คือยากมาก
ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์ สิ่งของ

แต่ถ้ารักแล้ว....ผมรักมาก

คน....แน่นอนว่า ผมรักพ่อแม่ พี่สาว หลาน แฟน
ซึ่งตอนนี้หลานเหมือนจะแซงหน้าทุกคนไปหมดครับ 55555
เพื่อน....เพื่อนผมเยอะนะ แต่มีเพื่อนที่เรียกว่าเพื่อนรักไม่กี่คน
หนึ่งในนั้นคือ ไอ่เทป ส่วนไอ่หยวกนี่ยังไม่แน่ใจเลยครับว่ารักมันหรือยัง
แต่ถ้างอนมันได้ น้อยใจมันได้ ก็คงจะรักมันบ้างละมั้ง 5555
อีกคนเป็นผู้หญิงชื่อ กุ้ง ที่ผมไม่เคยพูดถึงเลย
แต่จริงๆ เราสนิทกันมาก ถึง Life style ไม่ได้เหมือนกันเลยเกือบ 100%
และผมพูดได้ว่า มันเป็นเพื่อนรักของผมอีกคนนึง

สัตว์.....ผมไม่รักสัตว์นะครับ 555
สัตว์ที่ผมรักคือสัตว์ที่ผมเลี้ยงเท่านั้น
ซึ่งตอนนี้มีแค่แฟร์รี่ สัตว์อื่นดูห่างๆ ได้ แต่ไม่ได้ชอบครับ

ส่วนสิ่งของ....
น่าแปลกที่ส่วนใหญ่ผมจะรักสิ่งของของผมเกือบทุกอย่าง
ตั้งแต่ปากกาดีๆ ซักด้าม จนถึงรถที่ใช้ในทุก ๆ วัน

เพิ่งรู้ตัวปีนี้ครับว่า ปีนี้รถผมกำลังเข้าสู่ปีที่ 8 แล้ว
อ้าว...แล้วทำไมผมถึงเพิ่งรู้ เพราะจริงๆ ผมควรรู้อายุรถตั้งแต่ปีที่แล้ว
ตอนเข้าปีที 7 ซึ่งตอนต่อภาษีปีที่แล้ว ผมต้องเอารถไปตรวจสภาพ

ครับ.....จะพูดยังไงดี....
....ปีที่แล้ว....ผมไม่ได้ต่อภาษีรถครับ.....

นึกได้อีกทีก็เกินมาครึ่งปีแล้ว เลยตัดสินใจเลยตามเลย
พอต้นปี 2024 ผมก็ตั้งหลักจะต่อตั้งแต่ต้นปี
พร้อมกับที่พี่เขยมามองๆ รถแล้วบอกว่า
"เฮ้ย!!!! รถปริ้นซ์ทะเบียนข๊าดดด!!!"
เรียกว่าร้องเสียงหลงละครับ เพราะวันนั้นเรากินเหล้ากันที่ชงเจริญ
"โดนขึ้นมา 2 ต่อละเมิงเอ้ย!"
แล้วจะให้ผมทำยังไงตอนนั้น....ผมทำได้แค่ยิ้มอ่อน แล้วขึ้นรถเท่านั้น

แต่ก่อนจะต่อทะเบียน ผมก็ต้องพบว่า....
รถผมถูกถ่ายรูปหน้าตรงไป 2 รูป พร้องระบุความเร็ว
และรูปบั้นถ่าย 1 รูป พร้อมมีลูกศรชี้ที่รถผม และไฟแดง.....
ครับ.... 2 เร็ว 1 ฝ่าไฟแดง

หลักฐานนี่ซัดขวามาเต็มคาราเบล
ขอเซ็นเซอร์ความเร็วเพื่อลด ละ เลิกมาม่าครับ อิอิ

เอาน่า...รูปหล่อของพ่อ
จะร้ายจะดี ก็ต้องไปด้วยกัน ผมก็จ่ายไปสิครับ 1500
เรียกว่าเอาคืนค่าภาษีปีที่แล้วไปแบบพอดิบพอดี
และเพิ่งสังเกตว่าภาษีลดจากเดิมแล้ว จาก 1600 กว่าๆ เหลือ 1300 กว่าๆเท่านั้น
เป็นเครื่องเตือนใจว่า รถคันนี้ของผม ไม่ใช่วัยรุ่นซะแล้ว

อย่างที่ผมเคยบอกครับ รถคันนี้ของผมคือ รั ก แ ร ก พ บ
ผมเห็นภาพแรกคือ ภาพRender ว่าจะเปิดตัวเป็นโฉมอเมริกา
เห็นปั๊บ ผมพูดกับตัวเองทันทีเลยว่า
"เราจะต้องมีรถคันนี้จอดอยู่ในบ้านให้ได้"
จนวันที่ประกาศว่าโฉมเมกานั้นจะเข้ามาขายที่ไทยด้วย
โอ้โห!!! ผมนับวันรอเปิดตัวเลยครับ พร้อมกับเริ่มถ่ายรูปรถคันเก่ารอบคัน

ถ่ายทำไม???? ขายสิครับ จะรออะไร 555555
แต่คิวจองรอบเปิดตัวคือยาวมากครับ
จำได้ว่า เปิดตัวมีนา 2016 ผมยังไม่ได้ตองรอบแรก
เพราะไม่มีรถให้ลอง
ตอนนั้นผมต้องการลองขับก่อน เพราะไม่รู้ว่าตัวเองจะชอบรุ่นเครื่องยนต์ไหน
ศูนย์แถมบ้านก็ไม่มีรถให้ลอง แถมเซลล์ก็อธิบายละเอียดให้ไม่ได้
แล้วคนที่ไม่ได้จับรถจะเลือกซื้อได้ยังไงวะ งง.....
กว่าจะมีคิวให้ลองรถ ก็ตุลา ที่ศูนย์ย่านรัตนาธิเบศ
ผมลองขับทั้ง 2 รุ่น และซ้ำรุ่นที่เหลืออีก 1 ครั้งเพื่อความแน่ใจ
แล้วเขียนใบจองวันนั้นเลยครับ 5555
พร้อมเซลล์ที่แจ้งก่อนเขียนใบจองเลยว่า
"สีขาวรอคิว 1 เดือนนะคะ"
ซึ่งไม่ใช่ปัญหาครับ จริงๆ ก็เป็นปัญหาแหละ
เพราะผมกำลังจะนัดส่งมอบรถคันเก่าวันรุ่งขึ้นแล้ว แล้วกุจะเอารถที่ไหนใช่

แต่อย่างที่บอกครับ.... ชอบเค้ามาก ให้รอเท่าไหร่ก็ต้องรอให้ได้
ผมขอเลื่อนส่งมอบรถไป 1 สัปดาห์ ด้วยเหตุผลที่ว่า รอรถใหม่อยู่
แต่คนซื้อก็ใจเดียวกับผมครับ เค้าวางแผนจะเข้ามากรุงเทพ เพื่อรับรถคันนี้กลับบ้าน
เค้าขอเลื่อนออกไปจากวันอาทิตย์ ไปได้แค่วันพุธ
ซึ่งใจเขาใจเรา ผมตกลงส่งมอบรถให้วันพุธตามสัญญา

ไอ่ตอนอยากได้คันใหม่ก็อยากขายตัวสั่นครับ
แต่พอตอนที่ ผมถอด Keychain ออกจากกุญแจ แล้วส่งให้เจ้าของใหม่
ใจหายมาก.....เพื่อนแท้คันแรกที่ได้จากพี่สาว
ใช้เวลาด้วยกันมา2-3ปี ไม่เคยงอแง
จะทำงานเหนื่อยๆ กลับตี 2 ตี3 จากต่างจังหวัด ก็ดูแลพาผมกลับมานอนบ้านทุกครั้ง
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน ผมก็ดูแลเค้าด้วยความรัก
ล้างเองทุกครั้ง เอาไปทำนั่นทำนี่ จนได้รถที่มีความเป็นตัวเองอยู่ในนั้น

จำได้ว่าวันนั้นเราขับรถ 3 คันไปเพื่อส่งมอบรถผมให้เจ้าของใหม่ที่ห้างแห่งหนึ่ง
ผมขับรถตัวเองไปส่งมอบ พี่สาวขับตามไป 1 คัน และพี่เขยขับไปอีก 1 คัน
เจ้าของใหม่ เป็นผู้ชายอายุใกล้เคียงกับผม มาพร้อมพ่อ
ผมเปิดรถให้เค้าตรวจเช็คได้ตามสะดวก
พร้อมเปิดสมุดเช็คระยะ อุปกรณ์ฉุกเฉิน ชี้ให้ดูแม่แรง
ชี้อายุแม้คอายุยาง ให้ดูตามตกลง และให้เค้าเช็คภายใน
"เรียบร้อยดีครับ รถน้องสวยมาก เดี๋ยวพี่จะขับกลับนครสวรรค์วันนี้เลย"
คนพ่อเดินมาพูดกับผม ผมพยักหน้ารับ
"โค๊คหลังผมเพิ่งเปลี่ยนนะครับ รุ่นนี้โค๊คหลังเค้ารั่วบ่อยอาจจะต้องดูบ่อยๆ นะครับ"
"ได้น้อง พี่เอาไปใช้ครอบครัว ไม่น่าเป็นปัญหา"

ผมยิ้มแล้วถอด Keychine ที่ห้อยมาตั้งแต่วันแรกได้รถมาจากพี่สาวออก
ก่อนส่งกุญแจ 2 ดอกให้กับเจ้าของใหม่
พร้อมกับที่พี่เค้าจะส่งซองเงิน 3 แสนให้กับผม

"เข้าไปนับที่แบ้งค์ด้วยกันไป" คนพ่อยิ้มเดินพาผมเอาเงินไปเข้าธนาคาร
เงิน 3 แสนครบถ้วนไม่ขาดไม่เกิน
พี่เค้ากลายเป็นเจ้าของใหม่ของรถผมโดยสมบูรณ์

เราเดินกลับมาที่รถอีกครั้ง
"ขอบคุณมากครับพี่ เดินทางดีๆ นะครับ สงสัยอะไรโทรหาผมได้นะครับ"
"ขอบคุณเช่นกันครับน้อง ดีใจที่ได้ดูแลต่อนะ"
เรากล่าวลากัน ก่อนที่คนพ่อจะเข้าไปนั่งในที่คนขับ
ยกมือไว้แล้วเอาพวงมาลัยวาง ส่วนลูกชายเปิดประตูไปนั่งไหว้ข้างๆ
และตอนนั้นมือผมแตะอยู่ที่เสาซีอดีตรถตัวเอง

"ขอบคุณนะ สำหรับทุก ๆ วันที่ผ่านมา ขอบคุณสำหรับวันนี้ด้วย
ดูแลเจ้าของใหม่ให้ดีนะ เค้าจะได้รัก เหมือนกับที่เรารัก"

ผมเอามือตบไปที่รถ 2-3ครั้ง พร้อมกับเสียงสตาร์ทเครื่อง
ก่อนที่พี่สาวกับพี่เขยจะเป็นคนลาคนซื้ออีกครั้ง
และรถคันนั้นก็ค่อยๆ เคลื่อนที่ออกจากมือผมไป
เป็นการจากกันโดยสมบูรณ์

จังหวะนั้นใจหายมากครับ ไม่รู้ว่าเราคิดถูกหรือคิดผิด
รู้สึกเหมือนเราทรยศเพื่อนที่ซื่อสัตย์ของตัวเอง
แต่ชีวิตก็แบบนี้ เค้าอาจจะกำลังไปเป็นรถคันใหม่ของอีกครอบครัว
ไปสร้างความสุข ไปสร้างเรื่องราวดีๆ การเดินทางดีๆ ให้กับอีกคนหนึ่ง
เค้ากำลังจะเป็นที่รักของใครอีกคน .... ก็แค่การเริ่มต้นชีวิตใหม่

ผมจำได้ว่า ผมยืนมองรถคันเดิมของผมขับออกไปจนลับสายตา
แล้วเดินกลับมายืนเงียบๆ อยู่ที่ลานจอด
"เอ้า! ได้เวลาซิ่งแล้ว เอากุญแจไปเลย เอามาสด้า 3 ไปซิ่งซักเดือน"
เสียงพี่เขยดังขึ้นเรียกสติ ก่อนกุญแจของรถอีกคันจะมาอยู่ในมือผม
"โคตรเจ๋งนะ มีซันรูฟด้วย แต่งรอบคัน Remap ใส่ท่อสูตร
แรง! เชื่อพี่ ซิ่งให้สนุกเลย 1 เดือน ชินเท้า"
พี่เขยกำลังพูดถึงรถที่เค้าไปยืมมาให้ผมใช้สำรองระว่างรอรถคันใหม่
ที่แจ้งว่าต้องรอถึง 1 เดือน
ผมรับกุญแจมา เดินไปจับแขนพี่สาว บอกว่าขอบคุณนะสำหรับรถคันนั้น
แล้วเดินไปเปิดรถมาสด้า 3 ก่อนจะขับไปทำงานเงียบๆ

พูดอะไรยังไม่ออกครับ ใจหายกับรถคันแรกของตัวเอง
แต่ขณะที่ผมกำลังขับเจ้ามาสด้าจะไปทำงานต่อ
ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากเซลล์พร้อมแจ้งว่า
เค้าสามารถตัดรถรุ่นเดียวกัน สีเดียวกัน จากอีกที่มาได้
เนื่องจากผมไฟแนนซ์ผมผ่านก่อน และดาวน์สูงกว่า
"กำลังเอาไปติดฟิล์มให้นะคะ เสาร์อาทิตย์นี้คุณผู้ชายมารับรถได้เลยค่ะ
มีฤกษ์ไหมคะ"
"ไม่มีครับ วันเสาร์ผมไปรับรถครับ"
"ได้เลยค่ะ งั้นวันเสาร์คุณผู้ชายมา 8 โมงไม่เกินครึ่งนะคะ สิ่งที่ต้องเตรียม...."
"ครับผม"
ตอนวางสายผมยิ้มกับตัวเองในรถมาสด้าคนนั้น

อันนี้คือภาพหน้าปัดตอนกำลังวิ่งไปส่งมอบรถคันเก่าครับ
ผมวางพวงมาลัยไว้ให้เป็นการอำลา กลัวเจ้าของใหม่เค้าไม่เตรียมให้
แต่เจ้าของใหม่ก็เตรียมมาวางให้เหมือนกันครับ

ผมก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าถ้ารถจะมีแม่ย่านางจริงๆ
แล้วแม่น่านางท่านจะเข้าไปอยู่ตอนไหน
แต่ถ้ามีจริง แม่ย่านางรถคันเก่าท่านคงจะกลัวผมลำบากไม่มีรถใช้
เลยไปปาดหน้าคิวชาวบ้านเอารถคันใหม่มาให้ผมเร็วกว่าที่คิดมาก

ถึงจะไม่เคยให้ผมถูกหวย
แต่ทั้ง 2 คันก็ไม่เคยทำให้ผมลำบาก

นี่ละมั้ง....รักของผม

และนี่คือภาพวันเสาร์วันนั้นที่ผมไปรับเค้ามาอยู่ด้วยกัน
ให้หลานดูหลานถึงกับจำไม่ได้ครับ บอกว่าใช่หรอ ไม่เหมือนเลย 5555

ปล. ช่วงนี้อาจจะตอบหรือไปเม้นท์ไม่ค่อยทันนะครับ
งานเยอะ ดูหนังเยอะ แถมป่วยผสมโรงอีก
ตั้งแต่ไอ่แมทดื่มที่เจอพี่เขยนั่นแหละครับ กลับมาผมไอเยอะแปลกๆ
1 วีคผ่านไปวันนี้รู้เรื่องเลย ไอหนักมาก เหนื่อย นอนไม่ได้เลยครับ
นี่ก็นั่งพิมไปไอไป แถมไอไม่ยอมหยุด....