lliliil Work it harder, Make it better, Do it faster, Make us Stronger liilill
space
space
space
<<
เมษายน 2568
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
space
space
19 เมษายน 2568
space
space
space

ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.ที่ 374 "เรียนรู้จักความผิดพลาด"


ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 374 


"เรียนรู้จากความผิดพลาด"



โจทย์โดย toor36










บางคน ก็ไม่ค่อยเรียนรู้จากความผิดพลาด....


ครั้งนี้มาช้าไปหน่อย แต่อย่างน้อย...
....มาช้า แต่ก็มานะ....










บริษัทผมมีออฟฟิศอีกที่อยู่ชลบุรี 
เป็นออฟฟิศเช่าพร้อมกับ Werehouse สำหรับเอาไว้รับและจัดการ cargo
พวกผมก็จะมีกิจไปเข้าที่นั่นบ้าง นานๆ ครั้ง
ส่วนใหญ่จะเป็นโปรเจคสำคัญ ๆที่ต้องเข้าไปตรวจรับ
หรือพาลูกค้าไปตรวจรับกันที่นั่นก่อนขนส่งเข้าพื้นที่




แผนกผมกับทาง Werehouse ค่อนข้างสนิทกันดีครับ
เนื่องจากโทรคุยกันบ่อย ดังนั้นเวลาแวะไปทีทางนั้นก็ต้อนรับดูแลเป็นอย่างดี
ไอ่พวกเราก็เป็นคนเฟรนลี่ เฮฮาเป็นกันเองเต็มที่เหมือนกัน
ทำให้ทำงานเข้ากันดีมากๆ ครับ ขออะไรเค้าก็ช่วยเต็มที่

เรียกว่าสนิทกันได้แม้ไม่ได้เจอหน้ากันบ่อย



ล่าสุดเมื่อศุกร์สุดท้ายก่อนปิดสงกรานต์
ผมก็มีคิวต้องเข้าไปที่ Werehouse ชลบุรีอีกครั้ง

แต่ชีวิตเจ้ากรรมก็เหมือนเล่นตลก เพราะอยู่ๆ พวกก็ชวนไปดื่มซะในเย็นวันพฤหัส

พฤหัสใครเค้ากินกัน? ครับ....แก๊งที่แผนก ไม่ได้สนฤกษ์วันศุกร์
วันไหนอยู่ครบ วันนั้นก็นัดกินดื่มกันได้ จังหวะกำลังจะสงกรานต์
พอรู้ว่าเย็นนี้ต้องไปดื่มกับที่แผนก
ผมเรียนรู้จากความผิดพลาดครั้งก่อนๆ เลยบอกว่า


เช้ามามีสิทธิ์แฮ้งค์ เสียสภาพ เสียอาการกันได้
ถ้าเกิดดื่มกันดุเดือดขึ้นมา

ดังนั้น ผมบอกไนท์ก่อนเลยว่า "ไนท์โทรไปขอรถบริษัททีเถอะ เผื่อขับรถไม่ไหว"












แล้วก็จริงครับ....
หลังจากเปิดรีไป 2 กลม ......
สภาพของเช้าวันศุกร์เรียกว่า สะโหลสะเหล่เดินขึ้นรถบริษัทกันเลย
ทั้งผม ทั้งไนท์ ทั้งซีเกมส์
ขึ้นรถได้ ผมรีบใช้สิทธิ์ลูกพี่ ให้น้องนั่ง 2 ที่หน้า ส่วนผมไปนอนอยู่หลังรถ
กระเป๋า โน้ตบุ๊คอะไรก็วางไว้ที่ตัวเบาะกลาง 
ฟื้นเมื่อไหร่ค่อยลุกไปนั่งสบายๆ ที่กลางรถ











วันนั้นทำงานไปซักพัก
ไม่รู้ผมไปโดนอะไรมา เหมือนจะผื่นขึ้น ไม่แน่ใจว่าผื่นแพ้ หรือลมพิษ หรือแอลกอล์ฮอล์
ปกติผมจะมียาแก้แพ้ติดรถไว้ เผื่อกินอะไร หรือโดนอะไรขึ้นมา
แต่วันนั้นไปรถบริษัทไงครับ ผมเลยไม่มียาแก้แพ้ติดตัว
ดีที่ที่ Werehouse เค้ามีห้องพยาบาล เลยเดินไปใช้บริการซักหน่อย




จริงๆ ผมเคยมาใช้บริการห้องพยาบาลที่นี่มาแล้ว 2 ครั้ง
ครั้งแรกคือ เศษบางอย่างเข้าตา พี่ธุรการเลยพาไปล้างตา
พยาบาลที่นั่นดูแลดีมากๆ เปิดยาล้างตาขวดใหม่ให้พร้อมให้กลับมาดูแลตัวเองต่อ


ครั้งที่สอง คือ ปวดหัวจัดมาก เลยไปขอยาพารา
รู้สึกจะเมื่อไม่เกิน 6 เดือนที่แล้ว
ซึ่งผมรู้แล้วว่าห้องพยาบาลมันอยู่ตรงไหนเลยบอกพี่ธุรการไม่เป็นไร ผมเดินไปเอง
ไปถึงห้องพยาบาล ผมเคาะประตูกระจก
พอพยาบาลเงยขึ้นมา ผมก็พยักหน้าให้แล้วเปิดเข้าไป



"มาทำไร" ..... That's คำทักทาย
"ปวดหัวครับ มาขอยาพาราครับ"
"เขียนเลข"  พยาบาลชี้นิ้วไปที่แผ่นกระดาษเหมือน lock book โดยไม่ได้มองหน้าผม
อารมณ์ชี้ไปส่ง ๆ ให้ผมเขียน
เลขประจำตัวพนักงาน ชื่อ ตำแหน่ง เวลา อาการ
แต่เลขประจำตัวพนักงานผมจะไม่เหมือนกับพนักงานที่นั่นอ่ะครับ
คือมีจำนวนเลขน้อยกว่า 2 หลัก
เป็นพนักงาน Head office

"เสร็จแล้วครับ" ผมวางปากกาแล้วยื่นให้พยาบาล
"เขียนให้ครบ เนี้ยๆๆ เขียน ถ้าไม่รู้ก็ไปถามบุคคล" 
อยู่ๆ พยาบาลก็ดูโมโห ขึ้นเสียงดัง พร้อมเอานิ้วจิ้มกระดาษให้เขียน
"ผมมาจากสำนักงานใหญ่ครับ เลขมีแค่นี้" ผมตอบเสียงเรียบ ๆ นิ่งๆ เพราะปวดหัว
ทีนี้พยาบาลคิ้วขมวด เงยหน้ามาน่าจะไม่ถึงหน้าผมหรอก
น่าจะแค่ระดับอกแค่นั้น คือเค้านั่งอยู่นะครับ ส่วนผมยืน

"ทำไมมันจะเขียนไม่ได้! เขียนให้ครบ"  ทีนี้มีอาการโยนปากกามาตรงหน้า

ผมก็ขึ้นนะ แต่แม่งโคตรปวดหัวเลย อยากได้ยามากกว่าอยากมีเรื่อง
จะให้เถียงก็เถียงไม่ไหว ได้แค่ถอนหายใจ
ในใจคิดว่า
หรือกูจะไม่องไม่เอาแม่งแล้วพารา แล้วให้พี่ธุรการมาเอาให้แทนที
หรือให้ไนท์มันไปซื้อพารามาให้ที่เซเว่นดี นี่ดีกว่ายืนเป็นสนามอารมณ์ให้เจ๊นี่เยอะ









"ให้เขียนเลขไรอ่ะ"  ผมถอนหายใจพูดเซ็งๆ 
"ก็คุณอยู่แผนกอะไรละ! โอ๊ย!"
"วิศวะ"

"เอ้าเอาไปดู!" พยาบาลโยนแผ่นกระดาษใบนึงมาให้ตรงหน้า
ซึ่งมีรายละเอียดเลขแผนกของที่ werehouse มาให้ ....
คือแม่งไม่มีวิศวะว่ะครับ

แต่ผมก็เลือกเลขมาซักแผนกแล้วเขียนให้มันจบๆ ไปให้เจ๊พยาบาล
ตำแหน่งผมก็เขียนไว้ว่า
วิศวกร สั้น ๆ พอ
พยาบาลรับเอกสารไปตรวจ แล้วหยิบยาพารามาให้

"1 เม็ด 4-6 ชั่วโมง" นี่ยังไม่เงยมาสบตากันเลยนะ
"เครครับ"

ผมรับยา ไม่สิ...หยิบยาจากโต๊ะแล้วเดินออกไป


ไอ่เฮีย...เสียอารมณ์มาก แค่กูปวดหัวแบบ Physical ก็แย่แล้ว
นี่กูต้องปวดแบบ Mental กับเจ๊พยาบาลด้วยหรอเนี้ย
หลังจากนั้นก็ไม่ได้ใช้บริการห้องพยาบาลที่นั่นอีก
จริงๆ ก็ไม่น่าจะมีกิจให้ใช้หรอก



แต่ด้วยความยั้ว หลังจากว่างๆ 
พอดีมีงานต้องโทรไปที่ werehouse ผมเลยทำทีว่านี่ก็ไม่อยากพูดนะ 555555
แต่อยากแชร์เรื่องนึง แล้วเล่าเรื่องเจ๊พยาบาลให้ที่นั่นฟัง
พี่ที่นั่น ร้อง
"เฮ้ย! พยาบาลเค้าทำแบบนั้นกับคุณปริ๊นซ์หรอ"

"เออ...ถ้ามีอออิทหรือลูกค้ามา พี่ช่วยจัดตารางเอาพยาบาลคนนี้ไปเก็บดีๆ นะครับ"
"ได้ๆๆ เดี๋ยวพี่ไปแจ้งธุรการให้ ครั้งหน้าคุณปริ๊นซ์จะเอาอะไร แจ้งธุรการได้เลยนะครับ"
"ก็ไม่คิดไงว่า มันจะฮาร์คคอร์ขนาดนั้นอ่ะครับ พี่ก็รู้ว่าปกติผมไม่ได้อะไรอยู่แล้ว"
ซึ่งธุรการก็ไปจัดพยาบาลให้พูดจาภาษาคนคนพนักงานที่มาใช้บริการให้เป็น
ยั้วใครที่ไหนมา อย่าเอามาลงกับงาน จัดไปหนึ่งดอก




จนกระทั่งครั้งนี้
ทีแรกก็ลังเลว่า จะบอกพี่ธุรการให้เอาให้ดีไหม
หรือกูจะไปลองผจญห้องพยาบาลที่นี่ดูอีกซักรอบ
ปรากฎก็เกรงใจธุรการ ในเมื่อนี่ก็บริษัทเดียวกัน เราก็น่าจะทำเองได้ป่าวว่ะ
ซึ่งในที่สุดผมก็เดินไปเองนั่นแหละ  โดยในมือถือยาดมไปด้วยแก้แฮ้งค์
ระหว่างเดินไป พี่ธุรการที่กำลังจะเดินมาถามว่าเที่ยงจะกินอะไร ก็เจอกันกับผมพอดี

"อ้าวน้องปริ๊นซ์ จะไปไหนอ่ะ กำลังจะถามเรื่องข้าว"
"อ่ะ จะไปหายาแก้แพ้ที่ห้องพยาบาลอ่ะพี่"
"เป็นไรอ่ะ"
"แพ้ไรไม่รู้พี่ เนี้ย"  ผมถกแขนเสื้อเชิร์ตให้ดู พร้อมเปิดผมให้ดูที่หน้าผาก
"เอออออ ไปกินยาไปๆ เดี๋ยวพี่พาไป"
"ขอลองคุยเองได้ป่ะ ถ้าไม่ได้พี่ค่อยช่วย"
พี่คนนี้ผมสนิทครับ แล้วรู้เรื่องผมครั้งก่อน เพราะผมก็โทรไปเล่าให้ฟัง


ไปถึงหน้าห้องพยาบาล มองดูละ

โอ้โห เจ๊คนเดิมกำลังนั่งไถ Tiktok อยู่เลย
ผมนี่สูดยาดมไปหนึ่งทีแล้วเคาะประตูเหมือนเดิมตามมารยาท
แต่ผมไม่ปิดประตูให้นะ แง้มๆ ไว้แบบนั้นแหละ
เจ๊พยาบาลเงยหน้าจากมือถือ มองหน้าผม 1 ที 










"ปิดประตู"
"เดี๋ยวจะไปละครับ ทำไมอ่ะ" อ่าาาา มาทรงกวนตีนเลยผมน่ะ
"มาทำไร"  เจ๊ถามด้วยคำถามเดิม
"ผื่นขึ้น มี Atarax ป่ะครับ" ผมพูดพร้อมยื่นแขนให้ดู
"กินคลอเฟนิรามีน"
"ไม่หาย มี Atarax ป่ะครับ" ผมพูดไปหยิบกระดาษมาเขียนเลข เขียนชื่อไปด้วย
จังหวะนี้เจ๊มองหน้าผมแบบ....ไอ่เวรนี่เรื่องเยอะ 55555



"มีป่ะละพี่"  ผมเขียนไปพูดไป แล้วส่งกระดาษให้
"มี" เจ๊ก็พูดไป ตรวจกระดาษแผ่นนั้นไปเหมือนกัน
ก่อนจะโยนกลับมาให้ผมเหมือนเดิม

"เลข...เขียนให้ครบ"

"พี่ครับ....ผมมาจากสำนักงานใหญ่ครับ ไม่ใช่คนที่นี่ มันไม่มีเลข
ครั้งก่อนพี่ก็บอกผมแบบนี้ แล้วผมก็ต้องเขียนเลขมั่ว ๆ ให้พี่ พี่โอเคใช่ป่ะ"

ผมนี่ก็ยืนเอามือเท้าโต๊ะมือนึง อีกมือนึงยกยาดมขึ้นสูด


"ไปยืนรอ"
"นี่ก็ยืนอยู่เนี้ย..." ผมพูดเสียงขำๆ
เจ๊พยาบาลชักสีหน้าทันทีพร้อมขึ้นเสียงอีกครั้ง

" ...หัวหน้าชื่ออะไร เดี๋ยวจะแจ้งHR พูดจาให้มันมีดีๆ"
"ตรีภพครับ คุณน่ะ...ก็พูดจาให้มันดีๆ" ผมพูดนิ่งๆ เนิ่บ ๆ ทรงกวนตีน
"ฉันถามชื่อหัวหน้า" เจ๊ตะโกนกลับมา
"ก็ผมเนี้ยหัวหน้า คุณพยาบาลอ่านด้วยดิครับ วันนี้ผมเขียนตำแหน่งจริงให้อ่ะ
แค่ยาแก้แพ้ทำไมมันขอยากจัง ผมไม่ได้เอาไปผสมสี่คูณร้อยหรอก
ถ้ามันพูดยาก ผมให้ธุรการมาเอาให้ก็ได้"

ผมดมยาดมไปสวนพยาบาลไป เกาแขนเกาคอไป ทุลักทุเล
ก่อนที่พี่ธุรการเห็นผมหายไปนานเลยชะโงกมาดู










"ยังไม่เสร็จอีกหรอน้องปริ๊นซ์"
"ยัง...พี่คุยกับพยาบาลพี่หน่อยเถอะ ผมโคตรเหนื่อยเลย"
ทีนี้พี่ธุรการก็หันขวับไปที่พยาบาลที่ลุกขึ้นยืนดูจ๋อยๆต่อหน้าพี่ธุรการ
"ทำไมอีกละ" พี่เค้าถาม แต่ผมตอบแทนให้
"เค้าอยากได้เลขแผนก แต่ผมไม่มี นี่คือให้ผมเขียนมั่วๆ ได้เลยใช่ไหม"
"คุณตุ้มครับ...นี่คนสำนักงานใหญ่ คุณแค่หยิบยาให้เค้าแค่นั้นจบ มันติดอะไร"
พี่ธุรการถาม 


"หนูแค่ให้กรอกเอกสาร" เจ๊พยาบาลพูดเบาๆ 
"
ไม่ต๊อง! ไม่ต้องไปยุ่งอะไรกับเค้าเลย ดูอาการ จ่ายยาให้คุณปริ๊นซ์พอ
นี่รองผู้จัดการจากสำนักงานใหญ่ คนของผู้บริหาร ดูคนด้วยคุณตุ้ม"

พี่ธุรการเข้าไปพูดทำความเข้าใจกับคุณพยาบาลที่พยักหน้ารับ ตอบว่า "ได้ค่ะ"

"ขอพยาบาลดูผื่นคันหน่อยได้ไหมคะ" หุย...เค้าพูด
ค่ะ กับผมว่ะ
ผมยื่นแขนให้ที หันคอให้ทีว่าแม่งคันไปหมดแล้วเนี้ย

"เดี๋ยวพยาบาลให้ยาทาไปด้วยนะคะ จะได้ยุบเร็วๆ"
ว่าแล้วคุณพยาบาลก็หยิบยาให้ผมครบจบพร้อมอธิบายด้วย
"ยาทา ทาบางๆ เช้าเย็นนะคะ ส่วน Atarax ทานได้เลย
ทานแล้วจะง่วงนะคะ หลีกเลี่ยงการขับรถ"

"ขอบคุณครับ...ยาทานี่....TA  ป่ะครับ" ผมขอคำอธิบายเพิ่ม
"ใช่ค่ะ"
"ขอบคุณครับพี่"


ได้ยาก็ไปละครับ เสียเวลามาก 
แต่ตอนที่ผมหันออกจากห้องมาแล้ว พี่ธุรการยังยืนอบรมคุณพยาบาลต่ออีกยาว


"หลายรอบแล้วนะครับ ที่คุณมี่คอมเพลนเรื่องการพูดกาจา
จะกับพนักงาน หรือกับใคร คุณก็ต้องอธิบาย พูดจาดี ๆ กัน 
รับเงินเดือนที่เดียวกันนั่นแหละครับ คุณเป็นสัญญาระยะสั้นด้วยซ้ำ

จะมาใช้อำนาจกับพนักงานของเราไม่ได้"



โดนไปละครับเจ๊ตุ้มตัวตึง 
ก่อนที่ผมจะโผล่กลับเข้าไปอีกรอบตอนเค้าด่ากันไม่ทันเสร็จ

"ผมขอพาราด้วยเลย พูดกับคุณแล้วปวดหัวมาก"
"น้องปริ๊นซ์กลับไปก่อนเลย เดี๋ยวพี่เอาไปให้
แล้วน้องปริ๊นซ์กับทีมจะกินอะไรส่งไลน์มานะ"  

ผมยกมือโอเคแล้วเดินกลับออฟฟิศ


รอบหน้าไม่เอาแล้วนะ
เรียนรู้จากความผิดพลาด จะไม่ยุ่งกับพยาบาลแล้ว
ส่วนเจ๊ตุ้มตัวตึงน่าจะโดนเตือนหลายรอบ ก็ควรเรียนรู้จากความผิดพลาดบ้าง

ไม่ใช่เหงาๆ ก็จะเอาคนที่มาขอยาเป็นสนามอารมณ์





แล้ว HR ที่เจ๊ขอ.....ผมสนิทกับ ผจก. มากอยู่นะครับเจ๊







Create Date : 19 เมษายน 2568
Last Update : 19 เมษายน 2568 22:19:04 น. 25 comments
Counter : 592 Pageviews.
(โหวต blog นี้) 

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณกะว่าก๋า, คุณhaiku, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณหอมกร, คุณnonnoiGiwGiw, คุณกะริโตะคุง, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณสองแผ่นดิน, คุณtoor36, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณSweet_pills, คุณดอยสะเก็ด, คุณtanjira, คุณชีริว, คุณRain_sk, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณmultiple, คุณNior Heavens Five, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณThe Kop Civil, คุณ**mp5**, คุณดาวริมทะเล


 
เจอพยาบาลแบบนี้
ชวนให้หงุดหงิดยกกำลัง 3 เลยนะครับ
ไม่รู้ทำไมต้องดุขนาดนี้

โชคดีที่พี่ก๋าไม่เคยเจอพยาบาลแบบนี้เลยครับ
ถ้าไม่จำเป็นนี่ไม่อยากป่วยเลยจริงๆ 555

ปล. สมัยหมิงเป็นเด็ก
พี่ก๋าอ่านหนังสือ ซื้อหนังสือให้เยอะมากครับ
ยังดีที่ตอนนั้นเค้าอ่าน ตอนนี้แทบจะไม่อ่านแล้ว 555




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 เมษายน 2568 เวลา:13:22:52 น.  

 
ขนาดไม่สบายยังเก็บรายละเอียดได้ขนาดนี้
เจอพยาบาลแบบนี้ ถ้าคนป่วยหัวร้อนอีกคนมีหวังได้เรื่องแน่
ดีที่สัญญาระยะสั้น คงไม่ได้อยู่นานนะคะ 555



โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 19 เมษายน 2568 เวลา:14:27:07 น.  

 
พยาบาลคนนี้น่าจะไป
ทำงานที่อื่นได้แล้วมั๊งปริ้น
ไม่มีจิตใจบริการเสียเลยจริงๆ
HR คัดคนเข้ามาทพงานยังไงนะ



โดย: หอมกร วันที่: 19 เมษายน 2568 เวลา:15:14:18 น.  

 
บ่ายโมงจองคุณนี่เรียกเช้าหรอคะ
คุณขี้เมา 555


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 19 เมษายน 2568 เวลา:16:35:16 น.  

 
เจอพยาบาลแบบนี้เข้าไป ปวดหัวจริงค่ะ ยิ่งถ้าโรงบาลรัฐ ไม่ต้องพูดถึงเลย


โดย: babyL' วันที่: 19 เมษายน 2568 เวลา:22:49:52 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 เมษายน 2568 เวลา:5:14:23 น.  

 
ทำตัวเป็นครูมัธยมบ้าอำนาจไปได้

ผมจะเล่าเคสหนึ่งให้ฟัง เคยมีโรงเรียนหญิงล้วนแห่งหนึ่ง ใน กทม. ฝั่งพระนคร น่าจะถนนเจริญกรุง เดาเองละกันครับ มีนักเรียนหญิงคนหนึ่งปวดหัวมาก เดินไปขอยาที่ห้องพยาบาล ครูห้องพยาบาลไม่ให้ครับ ครูหาว่าพูดไม่เพราะ โดยนักเรียนคนดังกล่าวบอกอาการครูพยาบาลว่า "ปวดหัวค่ะ" แล้วครูก็ "อะไรนะๆ" ตลอด แล้วบอกว่าพูดไม่เพราะดังนั้นไม่ให้ ต้องพูดให้เพราะก่อน

ต้องพูดยังไง ต้องพูดว่าปวดศรีษะ แต่ก่อนที่เด็กคนนั้นจะนึกออกว่าต้องพูดยังไง เธอก็ล้มลงไปกองกับพื้นก่อน ดีที่เพื่อนเธอเข้ามาช่วย ไม่งั้นคงหัวฟาดพื้นไปแล้ว


ผมเบื่อนะ พวกที่ชอบโชว์เก๋าว่าตัวเองมีอำนาจ ผมพยายามอยู่เงียบๆ ก็เคยเจอลักษณะอวดเบ่งแบบนี้ ฟาดมาผมหลบ ถือคติไม่ตีคนอ่อนแอกว่า พวกกระจอกไม่ลงมือให้เปลืองตัว แต่ถ้ารักที่จะตี ผมจะตีให้ตายเลย แล้วไม่ต้องมาขอความเห็นใจ (ไม่ได้ทำร้ายร่างกายนะ สบายใจได้)


กรณีนี้ดูไม่ต่างกันเท่าไหร่ มันก็ตลกได้


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 20 เมษายน 2568 เวลา:19:05:51 น.  

 
คุณก็ใจดีเกิน แต่แบบนี้ดีแล้ว ถือว่าให้โอกาสเด็กมัน

เราไม่ค่อยชอบวิธีให้ข้างบนบังคับลงมา แต่หลานเรามันสอนอย่างนี้ว่า ให้ร้องเรียนเบื้องบนเลยแล้วให้เบื้องบนกดดันลงมา ยิ่วถ้าเป็นบริษัทข้ามชาติ อีเมล์ถึงบริษัทแม่เลย แล้วก็ได้ผลจริงๆ ทางนั้นเต้นยิ่งกว่าดิ้นยิ่งกว่าหมาถูกน้ำร้อนอีก แต่กรณีนี้แค่นี้เด็กนั่นก็น่าจะได้รับบทเรียนแล้วมั้ง


โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) วันที่: 20 เมษายน 2568 เวลา:20:55:12 น.  

 
หนก่อนผมอัพเกาะสีชังครับ ช่วงนี้เที่ยวเกาะรัวๆ เกาะล้านยังไม่เคยไป แต่คนบนเกาะสีชังบอกว่าเกาะล้านของแพงเอาเรื่องอยู่

Nana Coffee สั่งไปหลายอย่างมากครับ ไปแก๊งหกคน แต่จำได้ว่าไม่เวิร์คเลย คนก็แน่นนนน แต่ตอนไปกิน Harudot ที่ชลบุรีชอบมากนะครับ

-----

วันนี้ตามมาเที่ยว warehouse ชลบุรีครับ ดื่มวันอื่นนอกจากวันศุกร์ร้านคนไม่แน่นดีนะ แต่วันถัดมาก็จะตุยไปเลย
ถั่วลิสงกับแกล้มนั่นพริกเยอะมาก กะว่าเมาๆ อยู่ เจอพริกถอน
ขนาดว่าไม่ค่อยได้ไป warehouse ยังไปใช้ห้องพยาบาลเขาซะ 3 ครั้งเลยนะครับ
อิเจ๊พยาบาลก็คงช่วยลดต้นทุนบริษัทไปได้เยอะเหมือนกันนะครับ ตึงจนไม่มีใครอยากมาเบิกยา
มาหนหลังนี้มีภูมิต้านทานอิเจ๊พยาบาลเหมือนตรียมตัวมาจากบ้าน 555
เป็น contract สัญญาสั้นแบบนี้เอาออกได้ตลอดเวลาคับ พยาบาลแถวนั้นหายากรึไง?
กลับไปรอบ 4 อาจได้เจอพยาบาลคนใหม่ครับ


โดย: ชีริว วันที่: 20 เมษายน 2568 เวลา:23:31:40 น.  

 
สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
พยาบาลเกือบสิ้นชื่อไปแล้วนะ 555 ไม่รู้เรื่องเลยว่าใครเป็นใคร
พี่ว่าอาชีพพยาบาลเป็นอาชีพที่น่าสงสารจริง ๆ เลยนะครับ เหนื่อยด้วย ต้องรองรับอารมณ์ผู้คนในแต่ละวัน เป็นแทบจะทุกที่เลยทั้งคำพูดคำจา ลักษณะท่าทาง


โดย: The Kop Civil วันที่: 21 เมษายน 2568 เวลา:12:09:34 น.  

 
เป็นไปได้อย่างไร ทำไม..
ความหล่อของแกร..ถึงเสื่อมสภาพไปแล้ว
แม้แต่นุดป้าพยาบาล ก็มัดใจเอไว้ไม่ได้

ที่ที่ว่านั้น พี่ก้ออยากได้สักไร่นะ
เอาเต้นไปกาง ส่วนไฟฟ้าและของกินทุกอย่าง
เราก็หาเอาจากที่ข้างๆบ้านอา 5555


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 21 เมษายน 2568 เวลา:17:00:22 น.  

 
อ่านได้แง่คิดดีจุง


โดย: อุ้มสี วันที่: 22 เมษายน 2568 เวลา:1:06:34 น.  

 
เดี๋ยว อาจารย์เต๊ะ มาใหม่ ค่ำๆนะครับ
พึ่งกลับจาก รพ มา เจอพยาบาลขี้วีนมาเหมือนกันครับ แฮร่555



โดย: multiple วันที่: 22 เมษายน 2568 เวลา:14:47:19 น.  

 
เจ๊นี่ น่าจะเคยทำงาน รพ รัฐ หรืออนามัย มาก่อนมั้งครับ
เลยติดนิสัยมา 555

แต่จาก ประสบการณ์ ที่พบเจอมา ถ้าเป็น รพ รัฐ ละก็
เหมือน ถอดแบบกันมาเลยละครับ น้อยมากที่จะเจอพยาบาลพูดเพราะๆ
ไม่เหมือนของเอกชนนี่ แทบจะอุ้มนั่งตัก โอ๋เอ๋กันทีเดียวเชียว 555

วันนี่ อาจารย์เต๊ะ ก้ไป รพ มาครับ พอเข้าหน่วยที่จะต้องไปตรวจ
พยาบาลถามทันที โทรไปทำไมไม่รับ เสียงยังกะทะเลาะกะผัวมา
เอ้า กรูแทบจะนอนเฝ้าโทรศัพท์ จะเป็นมะเร็งขึ้นสมองอยู่
ถ้าไม่รับมันก็ต้อง มีmisscall โชว์ นี่ไม่มีเลย
เจ๊เอาเบอร์ใครมาโทร มั่วซะแล้ว ดีนะที่วันนี้ยังอารมณ์ดีอยู่
ไม่งั้นต้องมีกวนตรีนกันต่อบ้างละครับ 555

จริงๆ คนเรา ถ้าไม่มีใจรักงานบริการ หรืองานที่ตัวเองทำ
ก็น่าจะเปลี่ยนอาชีพ ไปทำอย่างอื่นนะครับ

จากบล้อกนี่ ช่วงสงกรานต์อาจารย์เต๊ะกินแหลกลาญ
วันนี้ไปเจาะเลือดมา แอบถามหมอ ว่า ค่าน้ำตาลสะสมขึ้นมั้ย
โชคดี ยังเท่าเดิม แต่หมอบอกว่า มันจะยังไม่ขึ้นหรอก
เดือนหน้าถึงจะแผลงฤทธิ์555

ส่วนกุ้งอบวุ้นเส้นนี่ สมัยก่อนก็ทำไม่เป็น แต่ได้อาจารย์ดีในยูทูป
ช่วยกันสอน ทำบ่อยๆก็อร่อยไปเองละครับ 555

จริงๆก่อนมาเล่นบล้อกนี่ อาจารย์เต๊ะ ทำกับข้าวอะไรไม่เป็นเลยนะครับ พอมาเล่นบล็อก โดนคุณป้าโอแก เคี่ยวเข็ญ
สมัยก่อนบ้านอยู่ใกล้กัน ไปๆมาๆ ก็ทำได้หลายอย่าง
ไม่ต้องกินแต่เมนูไข่อย่างเดียว

วันนี้ออกจากบ้านตั้งแต่ ตี5ครึ่ง รพ ก็คนมากมายมหาศาล ล้านเจ็ด
กว่าจะเสร็จเรื่อง ทั้งเจาะเลือด หาหมอ ไปจองห้อง ก็แทบสลบ เอาแค่นี้ก่อนนะครับ ตอนนี้ง่วงมากมาย ต้องนอนซักงีบครับ แฮร่ 555



โดย: multiple วันที่: 22 เมษายน 2568 เวลา:19:31:29 น.  

 
สวัสดีครับพี่ปริ๊น
พยาบาลคนนี้บริการได้แย่มากเลยจริงๆ เหมือนถูกบังคับให้มนทำงานเลยจริงๆ ถ้าเป็นผมคงเป็นเรื่องใหญ่


โดย: Nior Heavens Five วันที่: 22 เมษายน 2568 เวลา:20:13:52 น.  

 
สตาร์บัคเค้าเน้นประสบการณ์ของการดื่มกาแฟนะครับ
เหมือนร้านอาหารที่หรูหราราคาแพง
เค้าไม่ได้ขายอาหาร
แต่ขายประสบการณ์การดื่มกินอีกระดับ

พี่ก๋าเคยรู้จักร้านขนมเล็กๆในเชียงใหม่ที่ทำส่งสตาร์บัค
ที่สตาร์บัคขายชิ้นละ 85-95 บาท
แต่หน้าร้านเค้าขาย 35 บาทเองครับ

แต่เข้าใจนะครับ
ว่าค่าเช่า ค่าพนักงานของสตาร์บัคนั้นสูงมากจริงๆ

ปล. ดีแล้วล่ะครับ
ลูกหลานพี่ก๋าว่าสนับสนุนเค้า
เป็นลมใต้ปีกให้เค้า
อยากทำอะไร อยากเรียนรู้อะไร
สนับสนุนไปเรื่อยๆ
เดี๋ยวเค้าก็หาตัวเองเจอครับว่าชอบอะไร



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 22 เมษายน 2568 เวลา:21:06:34 น.  

 
พยาบาลดูอาการและจ่ายยา คงหงุดหงิดเรื่องกระดาษฟอร์มที่ให้คุณปริ๊นซ์กรอกหรือเปล่า อันนี้ไม่เข้าใจ


โดย: Rain_sk วันที่: 23 เมษายน 2568 เวลา:2:24:17 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 เมษายน 2568 เวลา:5:46:34 น.  

 
สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์

อ่าน ตะพาบ ของเธอแล้ว เจอ พยาบาลแบบนี้ ก็อารมณ์เสีย
แน่นอน ยิ่งปวดหัว อยู่ด้วย ดีที่เธอไม่ตะเบ็งกับเธอด้วย อิอิ แต่
เธอก็ไม่เบานะ เล่าให้เจ้าของสถานที่ฟัง แต่น่าเสียดาย เธอไม่ยอม
แก้ไขข้อผิดพลาดที่เธอทำเลย ครั้งนี้ ก็โดนเหมือนเดิม ห้าห้าห้า
สมควรโดนอบรมเรื่องพูดจาเหมือนมะนาวไม่มีน้ำ
โหวดหมวด ตะพาบ


โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 23 เมษายน 2568 เวลา:11:47:21 น.  

 
สวัสดีค่ะน้องปริ๊น

โจทย์นี้พี่ไม่ได้เขียนอีกแล้วค่ะ
คำตอบเดิมๆพี่ไม่มีเวลา อ่ะ! ไม่ใช่ซิ หาเวลาเข้าบล็อกยังไม่ค่อยได้ค่ะ

เจอพยาบาลแบบนี้น่าวีนไปเลยตั้งแต่แรกนะคะ
เป็นอะไรมากป่ะเนี่ย

นึกถึงพยาบาลบางคนที่โรงบาลรัฐบางที่เลยค่ะแบบนี้

คุยแบบรวดเร็วก่อนค่ะวันนี้

รักษาสุขภาพนะคะน้องปริ๊น


โดย: tanjira วันที่: 24 เมษายน 2568 เวลา:6:36:13 น.  

 
555 เรื่องพยาบาลขี้วีน นี่มีเรื่องเล่าแยะ
เคยไป รพ แถวใกล้ๆอนุเสาวรียืชัย พยาบาล ไม่รู้ไปว่าอะไรญาติคนไข้
ที่เผอิญเป็น แม่ค้า แม่ค้าที่แรกก็เฉยๆ สักพัก ขึ้นเลยทีนี้ ท้า นางพยาบาลตบลั่น รพ ไอ้เราก้เชียร์ฝ่ายแม่ค้าซะด้วย อิอิ
เสียดาย พยาบาลวิ่งหนีไปซะก่อน ไม่แน่จริงนี่หว่า อดดูเลยครับ 555

เรื่องไส้เลื่อนนี่ หมอใจดี หรือร้อนเงินไม่รู้ จัดคิวด่วนให้ 555
ได้คิวผ่า อาทิตย์หน้านี่แหละครับ อาจารย์เต๊ะ คงลาป่วยไปซักพักนะครับ



โดย: multiple วันที่: 24 เมษายน 2568 เวลา:8:29:52 น.  

 
ที่มาคุย

คุณรู้มั้ยคำพูดนี้ "เด็กต้องเชื่อผู้ใหญ่" นี่แหละที่ขัดขวางวัฒนธรรมของไทยเราให้ไมา่สามารถพัฒนาหรือสามารถปลูกฝังค่านิยมอะไรได้เลย

เพราะไม่ว่าผู้ใหญ่จะทำผิดอะไรแต่เด็กค้านไม่ได้ จะโดนหาว่าไม่เชื่อฟัง นี่แหละปัญหามันเป็นปัญหาระดับรากของวัฒนธรรมไทยที่จะไม่สามารถพัฒนาอะไรดีๆ ต่อได้ สังเกตได้ชัดจากกรณีคนไทยไปอยู่ต่างแดน ต่างบ้านต่างเมือง ได้ดีแทบทั้งนั้น


โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) วันที่: 25 เมษายน 2568 เวลา:22:09:50 น.  

 
สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์

อ่านแล้วก็บอกเลยว่า
เป็นผมก็พร้อมบวกเจ๊พยาบาลแบบนี้ครับ 55


โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา วันที่: 26 เมษายน 2568 เวลา:5:54:46 น.  

 
สวัสดียามสายค่ะ น้องปริ๊นซ์


ชีวิตก็จะวุ่นวายเยอะหน่อยค่ะ ชีวิตยังไม่สงบดีค่ะ
แต่บล็อกบอลก็ดองมาจนถึงวันสุดท้ายที่ต้องอัพ 5555

พรุ่งนี้อีกแต้มเดียวพี่ก็กอดแชมป์ล่ะนะ

วันนี้ขอให้เป็นวันที่ดีนะคะ


โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ วันที่: 26 เมษายน 2568 เวลา:10:28:14 น.  

 
อ่านแล้วก็ขำค่ะ ขนาดต้องเอายาดมไปด้วยเลยรอบนี้
แต่คุณพยาบาลคนนี้ ก็จริงๆเลยนะคะ

แวะมาอ่านตะพาบค่ะ


โดย: ดาวริมทะเล วันที่: 26 เมษายน 2568 เวลา:20:20:49 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
space

จันทราน็อคเทิร์น
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 19 คน [?]




* Engineer
* Guitar trainer
* Casual gamer



space
space
space
space
[Add จันทราน็อคเทิร์น's blog to your web]
space
space
space
space
space