อ่านเพลิน

อันแรกเชื่อว่าหลายๆ คนก็เคยทำ ผมก็เคยได้รับบัตรมางงๆ แบบนี้แหละ แล้วผมก็ส่งต่อให้คนอื่น เคยได้ยินว่าถ้าพนักงานมาเห็นบัตรใบนั้นจะโดนยึดทันทีครับ

BTS แพงครับ เลี่ยงได้ผมเลี่ยงครับ


เรื่องที่สองถือเป็นเรื่องดีครับ มันเป็นเรื่องของเวลา คุณปริ๊นซ์ไม่เคยขึ้นช่วงชั่วโมงเร่งด่วน เลยอาจไม่รู้ สมัยก่อนตอนที่ผมต้องพึ่งพารถไฟฟ้าไปทำงานเพราะยังไม่ค้นพบเส้นทางเดินทาง ผมเคยรอครึ่งชั่วโมงครับ อ่านไม่ผิดหรอก รถมาแต่ขึ้นไม่ได้ รอครึ่งชั่วโมง มันบ้ามาก (จริงๆ วันนั้นระบบมันขัดข้องด้วย)

เรื่องที่สามผมไม่แคร์ครับ บอกตรงๆ เลยว่าจะเป็นลม แต่ไม่มีคนลุกให้หรอกครับ พยายามฝืนเอา ตอนหลังรู้สึกว่านั่งลงไปกับพื้นเลยดีกว่า เลยลงไปนั่งถึงจะมีคนลุกแล้วพยายามลากขึ้นมา คงเพราะตกใจด้วยมั้ง ผมก็ไม่ได้ถึงขนาดนั้น แต่รู้สึกไม่ค่อยดีก็แค่นั้น ผมเป็นพวกชอบปิดความเสี่ยงในทุกๆ เรื่อง ถ้าอะไรที่ทำให้ความเสี่ยงลดลงได้จะพยายามทำ

ไม่ใช่เรื่องน่าอายครับ ถ้าอายเราจะตาย



จริงๆ ถ้าไม่ติดว่า แถวๆ ออฟฟิศผมรถมันติดมาก ผมก็อยากควบรถไปเองครับ แม้ค่าใช้จ่ายจะแพงกว่ามาก แต่เราได้ในแง่ของความสบายใจและสุขภาพจิตที่ดีกว่า ซึ่งในส่วนนี้บ่างครั้งเงินซื้อไม่ได้ครับ

แต่ก็อีกน่ะแหละ เคยคำนวนเวลาแล้ว ใช้ขนส่งสาธารณะมันเร็วกว่า เพราะไม่ต้องไปเสียเวลากลับรถ วกเข้าอออฟฟิศซึ่งน่าจะต้องใช้เวลาเพิ่มอีกราวๆ 40 นาที มันก็ไม่ไหวเหมือนกันถ้าต้องเพิ่มเวลาขนาดนี้

ชอบเรื่องที่ 1 และ 2 มกาเป็นพิเศษครับ
อ่านแล้วชอบเลย
ดีมากเลยครับ ความสุขส่งต่อได้
และน้ำใจก็มีอยู่ทุกที่จริงๆ






ปล.รถไฟที่ไหนก็ยากสำหรับพี่ก๋าครับ 555
เพราะไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไรพวกนี้เลย
เป็นคนเดินทางน้อยมากในชีวิต
และส่วนใหญ่ก็จะมีคนคอยช่วยจัดการให้ เช่น มาดามนี่ล่ะครับ 555

ลบ comment
เรื่องแรก ถ้าพูดกันตามกฎเราไม่ควรทำแบบนี้ แต่เข้าใจได้ว่าหลายๆ คนทำแล้วรู้สึกดี อีกส่วนทำเพราะอยากแก้แค้นทาง BTS เพราะมันแพงเหลือเกิน สำหรับเรา ไม่ได้เป็นพวกสนับสนุน แต่ก็ไม่ต่อต้าน แน่นนอนถ้ามีคนเอามาให้ก็จะรับไว้ใช้พร้อมส่งต่อเช่นกัน

บน BTS เรื่องมันเยอะ บางครั้งไปยืนตรงที่ใกล้ๆ ที่นั่งพิเศษ คนที่มันไม่ลุก ยังไงก็ไม่ลุก ต่อให้เป็นเก้าอี้ที่นั่งพิเศษก็ตาม

ถ้าจะเป็นลมคงต้องออกไปที่ตัวสถานี แล้วไปห้องพยาบาล ส่วนตัวยังไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าอยากจะมี

สวัสดีค่ะน้องปริ๊น

พี่พอจะคุยกับคนอื่นได้รู้เรื่องค่ะ สำหรับการนั่ง BTS MRT Airport link

เมื่อเราเจอคนที่แบ่งปัน เราก็แบ่งปันต่อไปนะคะ
ความสุขที่ส่งต่อให้กันคือดีงามค่ะน้อง

ตอนที่พี่พาหนูดาริญขึ้นรถไฟไปหาพี่ป่าน ไม่มีคนไทยใจดีลุกให้นั่งเลยคะ
ทุกคนก้มหน้าก้มตาดูมือถือกันทุกคน ดีจังเนาะคนเดี๊ยวนี้
จริงๆก็มีแหละค่ะคุณใจดี เพียงแต่เรายังไม่เจอ
ถ้าพี่อุ้มน่าจะไปไม่ถึงพี่ป่านแน่ๆ 555

และพี่ก็ยังไม่เคยเป็นลมในรถไฟฟ้าสักทีค่ะ ไม่กล้าเป็นด้วย อายยย
แต่ถ้าจะเป็นคงห้ามไม่ได้นะคะน้อง เนาะ

น้องก็มีอะไรให้ตื่นเต้นได้เรื่อยๆนะคะนี่

ช่วงนี้ฝนลงมาบ้างแล้วล่ะค่ะ เลยคลายร้อนไปบ้าง
แต่ก็ดูแลสุขภาพกันต่อไปนะคะน้องปริ๊น

สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
เรื่องแรกพี่เคยได้บัตรแบบวันเดียวเหมือนกัน มีคนเอามาให้ พี่ส่งต่อเหมือนกันครับ หลัง ๆ มา ไม่แน่ใจว่าบัตรนี้ยังมีอยู่หรือเปล่านะ
เรื่องที่สอง ความจริงบนรถไฟฟ้าจะมีเก้าอี้พิเศษ สำหรับเด็ก คนท้อง คนแก่ แต่หลัง ๆ มานี่ไม่ค่อยมีคนลุกให้ละ เฮ้อ พี่ขึ้นรถไฟฟ้าส่วนใหญ่ตีตั๋วยืนตลอด 555 ชาวต่างชาติมีน้ำใจมาก ๆ เลย
เรื่องที่สาม โอวว อันตรายมากเลย บนรถไฟฟ้าเค้าจะมีเจ้าหน้าที่ตามจุดอยู่นะ แต่ไม่เห็นหน่วยพยาบาลนะ 555
ุ

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์

นี่ขนาดไม่มีเรื่องเล่านะ
ยังมีมากกว่าพี่อีก

เนี่ยพี่ตั้งอีกกระทู้นึง ก็ได้เป็นพันทิปพิคอีกแล้ว
ปรินช์ลองตั้งดูบ้างสิ เผื่อได้กับเขาบ้าง

รถไฟฟ้ามาหานะเธอ ชื่อเก๋มากค่ะ 555
เราใช้บริการรถไฟฟ้าน้อยมากค่ะ แทบจะนับครั้งได้

อ่านเรื่อง ความสุขส่งต่อได้ นี่ดีจังค่ะ
แต่ไม่เคยเจอก็แอบกลัวว่าที่พยายามมายัดเยียดคืออะไร
เป็นพวกมิจฉาชีพ วิ่งหนีตำรวจเอาของผิดกฎหมายมายัดให้เราหรือเปล่า 555

---------------------

แมมชูแมนช่วงนี้ออกดอกต่อเนื่อง ไม่เว้นวรรคเลยค่ะ
จะบอกว่าก่อนหน้านี้เกือบจะโละทิ้งไปแล้ว เพราะฟอร์มเริ่มสูงปรี๊ด เอียงกระเท่เร่
สรุปเองว่า ต้นไหนไม่สวย โดนคัดออก 555

หนังรถไฟฟ้ามาหานะเธอนี่ อ.เต๊ะชอบมากดูหลายรอบเลยเชียว
ชอบนางเอก ที่พยายามลงจากคานทอง แถมต้อง ต่อสู้ ฟาดฟันแย่งชิงพระเอกกับ คู่แข่งวัยรุ่นอีก สนุกสนานเฮฮา ลุ้นไปด้วยตลอดทั้งเรื่องเลยเชียวครับ

เรื่องรถไฟฟ้านี่ อ.เต๊ะ ขึ้นไม่เกิน10ครั้งตลอดชีวิต
เพราะชอบขับรถไปไหนมาไหนเอง
จะขึ้นรถไฟฟ้าก็ต่อเมื่อไปเส้นที่รถติดมากๆ หรือรีบจริงๆ
ไม่งั้นก็ไปที่ ที่หาที่จอดไม่ได้

เรื่องซื้อตั๋วนี่ ขึ้นรถไฟฟ้าครั้งแรก ก็ซื้อกับเค้าไม่เป็น
ต้องไปยืนจ้องคนอื่น ดูตัวอย่างก่อนว่าเค้าทำยังไง 555

พอครั้งหลังนี่เลยซื้อบัตร rabbit มันซะเลย ง่ายดี คอยเติมเงินไปเรื่อยๆแค่นั้น

เรื่องบัตรใช้วันเดียว นี่ ถ้าคนขึ้นบ่อยๆ ก็สะดวกดีนะครับ
พอเราไม่ใช้แล้วก็ส่งต่อ แต่ถ้าเป็นสาวๆเอามาให้ นี่
อ.เต๊ะ จะคิดเข้าข้างตัวเองว่า เธอคงจะอยากรู้จักเรา แหงๆ นู่นคิดมิดีมิร้ายไปนู่นเลยเชียวครับ 555

ส่วนเรื่อง พาหลานไปเที่ยวเดินหลาย ชม หลานแบตหมด
นี่ถ้าหลานตัวเล็กหน่อย น่าจะเอานั่งรถเข็นเด็กได้อยู่นะครับ
ช่วยเบาแรงกล้ามเนื้อแขนได้บ้าง รถไฟฟ้าก็น่าจะเอาขึ้นได้มั้งครับ
โชคดีที่ทริปนี้ เจอผู้ใหญ่ใจดี แถมเป็นชาวต่างชาติด้วย
แสดงว่า ไม่ใช่เฉพาะคนไทยที่มีน้ำใจ ชาติอื่นก็มีน้ำใจเหมือนกัน
งั้นจับมือ ร้องเพลง we are the world กันดีกว่า แฮร่ 555

ตอน3 เรื่องป่วยบนรถไฟฟ้า นี่ อ.เต๊ะ ไม่มีประสบการณ์เลย
มีแต่เรื่อง น่ากลัวปนสยองกว่า คือปวดอึนี่แหละ
เคยปวดหนนึง นั่งขนลุกซู่ไปตลอดทาง ใจหายใจคว่ำ ต้องนั่งทำสมาธิ พุทโธ ฮึบไปตลอดทาง นี่ก็เป็นอีกสาเหตุนึง ที่ไม่ชอบขึ้นรถสาธารณะละครับ
ทุกวันนี้ ยังต้องพก กกน ติดรถไว้ตลอด เพื่อความปลอดภัยนะครับ แฮร่ 555

คนมีความสามารถ2 คนทำงานพร้อมกัน
แต่ประสบความสำเร็จไม่เท่ากัน
อันนี้มีให้เห็นมากจริงๆ
จะว่าดวงก็ได้
แต่พี่ก๋าว่าความสามารถสำคัญที่สุด
แล้วก็เรื่องของการสื่อสาร การสนทนา
อันนี้ก็สำคัญ คนที่มีความสัมพันธ์ที่ดี นิสัยดี
โอกาสประสบความสำเร็จก็สูงขึ้นตามไปด้วย

หัวหน้าคนเก่าของน้องปริ๊นซ์น่ารักมากๆ
เหมือนมอบโอกาสที่ดีในชีวิตให้เลยนะครับ

ที่บอกว่า "ผมไม่กล้าตั้งครับ 555 กลัวดังแล้วตั้งตัวไม่ทัน "

งั้นตั้งเลย พี่อยากมีน้องชายเป็นคนดัง อิอิ

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์

จากบล็อก
พี่รอสายที่เข้าในเมืองทองอีก 2 สถานีเสร็จ ต่อไปเข้าไปดูคอนเสิร์ตนี่สบายเลยครับ กับเดินทางไปสนามบินดอนเมืองแปบเดียวถึงละ แม้ว่าตรงดอนเมืองจะเดินไกลไปหน่อย

เคยขึ้นสองครั้งค่ะ วิวสวยดี

พี่ก๋าเป็นคนชอบอ่านบทกวี
แต่ก็ตีความไม่ค่อยถูกครับ 555
เรียบกว่าอ่านตามใจตัวเองมากกว่า

ที่ชอบเป็นพิเศษ คือ กลอนไฮกุของญี่ปุ่นครับ

การสื่อสาร ความสัมพันธ์ บุคลิก
พี่ก๋าว่าเป็นส่วนสำคัญหมดเลยครับในการทำงาน
ใครมีทักษะเหล่านี้เยอะ
ก็ประสบความสำเร็จง่ายเลย

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์

สะดวกดีครับ เคยจิ้ม ๆ จุดหมายปลายทาง เพื่อหยอดเงิน
แต่ไม่สำเร้จ

เลยไปเคาเตอร์ซื้อตัวแทน ก็โอเคครับ