:: กะก๋าแนะนำหนังสือ - ศาสตร์แห่งความเข้าใจ ปรัชญาปารมิตาหฤทยสูตร ::
:: ศาสตร์แห่งความเข้าใจ ปรัชญาปารมิตาหฤทยสูตร ::
เขียน : ติช นัท ฮันห์
แปล : สงบ งามมงคล
ในบรรดาพระสูตรสำคัญของพระพุทธศาสนาฝ่ายมหายาน
“วัชรปรัชญาปารมิตาสูตร” หรือ “ปรัชญาปารมิตาหฤทยสูตร”
นับเป็นหนึ่งในพระสูตรที่สำคัญยิ่ง
ได้รับการยอมรับนับถือจากผู้ปฏิบัติธรรมเป็นจำนวนมาก
ว่าเป็นพระสูตรที่มีความเก่าแก่ และลึกซึ้งในถ้อยธรรมคำสอน
โดยเนื้อหาสำคัญของพระสูตร คือ คำสอนในเรื่องของ “ความว่าง”
หรือ “สุญตาภาวะ”
ท่านติช นัท ฮันห์ได้สาธยายธรรมพระสูตรนี้
ให้เห็นรายละเอียดซึ่งซ่อนอยู่ในหลักธรรมคำสอน
โดยท่านยกตัวอย่างที่ทำให้เราเห็นหลักสำคัญของพระสูตรนี้
นั่นคือความสืบเนื่องของสิ่งต่าง ๆ
เช่น เมื่อเราหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมา
บางคนอาจมองเห็นและคิดว่านี่เป็นเพียงกระดาษแผ่นหนึ่ง
แต่หากเรามองกระดาษแผ่นนี้อย่างลึกซึ้งตั้งใจ
เราจะมองเห็นดวงอาทิตย์อยู่ในกระดาษแผ่นนี้
เหตุใดจึงกล่าวเช่นนั้น.... เพราะถ้าไม่มีแสงอาทิตย์
ต้นไม้ในป่าย่อมมิอาจงอกงาม ไม่มีต้นไม้ก็ไม่มีวัตถุดิบในการทำกระดาษ
ทั้งกระดาษและดวงอาทิตย์ต่างอิงอาศัยกัน
หากมองลึกลงไปอีกเราจะเห็นคนตัดไม้ นำไม้ไปยังโรงงาน
เห็นคนแปรรูปกระดาษ คนทำงานต้องกินข้าว คนที่ปลูกข้าว
ก็เป็นความนับเนื่องอิงอาศัยกัน
“การดำรงอยู่ร่วมกัน” นี้เอง
คือ สัจธรรมแห่งความเป็นจริง
เรามิอาจตัดขาดตนเองจากสิ่งต่าง ๆ ได้
ความทุกข์ของเรามิได้ดำรงอยู่โดยตัวมันเองโดด ๆ
แต่มันกำลังส่งผลสืบเนื่องไปยังคนอื่น ๆ รอบ ๆ ตัวเรา
ทุกข์ของคนหนึ่งคน
จึงอาจกลายเป็นทุกข์ของคนนับล้าน
ทุกข์ของคนนับล้าน
อาจกลายเป็นทุกข์ของคนหนึ่งคน
ความรู้แจ้ง จะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อเรามองเห็นความจริง
ความจริงอย่างที่มันเป็นจริง ๆ
ไม่ใช่ความจริงที่เราคิดไปเองว่าจริง
หรือเป็นความจริงที่เราเลือกรับเฉพาะส่วนที่ถูกใจเราเท่านั้น
เหมือนเกลือเม็ดหนึ่งซึ่งปรารถนาจะหยั่งรู้ความเค็มของมหาสมุทร
ดังนั้นมันจึงต้องโถมตัวเองลงไปเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับกับน้ำทะเล
มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่เกลือจะบรรลุความเข้าใจอันถ่องแท้ได้
การมองเห็นความเป็นไปของโลก
จะทำให้เราเข้าใจและยอมรับความจริงได้อย่างถูกต้องตามธรรม
ไม่หลงไปกับสิ่งสมมติที่จิตของตนเองสร้างขึ้น
การเห็นความจริงอย่างกระจ่างแจ้ง
จะทำให้เราคลายความยึดติดในตัวตน
เห็นความทุกข์ของเพื่อนร่วมโลก
ประหนึ่งความทุกข์ของตัวเราเอง
มนตร์ท้ายบทในพระสูตร
คือคำสวดที่ว่า
“คเต คเต ปารคะเต
ปาระสังคเต โพธิ สวาหา”
มีความหมายว่า
“ไป...ไป...ไปจากหนทางทั้งปวงสู่ฝั่งโน้น
สู่ฝั่งแห่งการตรัสรู้”
คนเราเกิดมา
และท้ายที่สุดก็ต้องตายไป
แต่ก่อนตาย เราควรตายอย่างผู้ที่เข้าใจชีวิต
แต่ละก้าวก่อนล่วงเข้าสู่ดินแดนสุดท้ายแห่งชีวิต
ควรเป็นย่างก้าวอันเปี่ยมสุข สงบ สันติ
ประจักษ์แจ้งในการอิงอาศัยกันของทุกสรรพสิ่ง
เปิดรับสุขและทุกข์ของสรรพสัตว์
ประหนึ่งสุขและทุกข์ของตัวเธอเอง
| Create Date : 11 มกราคม 2564 |
| Last Update : 17 กรกฎาคม 2565 6:57:51 น. |
|
23 comments
|
| Counter : 688 Pageviews. |
|
 |
|
|
สวัสดียามเช้าค่ะคุณก๋า
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [
ถ้อยคำช่างสร้างความงวยงงได้เป็นอย่างมากคุณก๋า