เยือนพังงา เมืองภูผาแปลก เอ็นทรี่นี้ปิดท้ายทริปกระบี่-พังงาเมื่อปลายปีที่ผ่านมาครับ (26-30 ธ.ค. 67) หลังเที่ยวเกาะลันตาและกระบี่ไปหน่อยนึง ผมก็ดิ่งเข้าพังงา ปกติจะขับลงมาจากระนอง ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เข้าพังงาจากฝั่งกระบี่ และเป็นครั้งแรกที่ได้เข้าตัวเมืองพังงาด้วยครับ ก็เพิ่งรู้ว่าจังหวัดที่ฮ็อตด้านท่องเที่ยวขนาดนี้จะมีตัวเมืองที่เงียบเหงาได้ถึงเพียงนี้   ศาลากลางจังหวัดพังงาหลังเก่า (Phang-Nga City Hall)  วันที่ 27 ธ.ค. หลังออกจากถ้ำผีหัวโต ใช้เวลาขับรถต่อมาอีกครึ่ง ชม. ก็ถึงพังงา และนี่คือศาลากลางจังหวัดพังงาหลังเก่า สร้างในปี พ.ศ.2473 หลังควบรวมเมืองตะกั่วป่ามาขึ้นกับจังหวัดพังงาในสมัย ร.7 และย้ายที่ตั้งศาลากลางมาที่นี่ ก่อนย้ายไปหน้าถ้ำพุงช้าง และย้ายอีกทีไปศูนย์ราชการถนนพังงา-ทับปุด จนถึงปัจจุบัน  ปัจจุบันได้ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถาน และปรับปรุงเป็นพิพิธภัณฑ์และสำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดพังงา ของจัดแสดงมีไม่ค่อยมาก มีพัฒนาการของเมืองพังงา สถาปัตยกรรม และภูมิปัญญาท้องถิ่นนิดหน่อย  โบราณสถานถ้ำซำ (Tham Sam Rock Art) ขับขึ้นเหนือผ่านตัวเมืองขึ้นไปด้านบน จะมีโบราณสถานถ้ำซำ เป็นถ้ำหินปูนเล็กๆ หน้าบึงหนองหารซำ จอดรถแล้วเดินเข้าถ้ำได้เลย เที่ยวง่ายมากครับ สิ่งน่าสนใจคือภาพจิตรกรรมฝาผนังสมัย ร.4-5 เป็นภาพลายเส้นลงสีขาว ดำ แดง แสดงเรื่องราวพุทธศาสนาและวิถีชีวิตผู้คน ทั้งรูปคน เด็ก ชาวจีน ฝรั่ง ยักษ์ นก ม้า ดอกไม้ คนมือบอนไปวาดปนๆ กับเค้าก็มี น่าจับไปมัดกับปากถ้ำ ให้ลิงแถวนั้นตบกบาล ไม่ค่อยได้เห็นภาพเขียนแบบนี้ตามธรรมชาตินะครับ ปกติจะวาดบนผนังวัดมากกว่า หน้าถ้ำมีโกลนพระพุทธรูปอยู่ คิดว่าที่นี่น่าจะเคยใช้เป็นที่ปฏิบัติธรรมสมัยนั้นด้วย   ไม่ค่อยได้เห็นภาพเขียนแบบนี้ตามธรรมชาตินะครับ ปกติจะวาดบนผนังวัดมากกว่า หน้าถ้ำมีโกลนพระพุทธรูปอยู่ คิดว่าที่นี่น่าจะเคยใช้เป็นที่ปฏิบัติธรรมสมัยนั้นด้วย   ถ้ำพุงช้าง (Phung Chang Cave) ในเมืองยังมีที่เที่ยวธรรมชาติน่าสนใจอีกแห่งคือถ้ำพุงช้าง อันนี้สะดุดตาป้ายทางเข้าที่สวยงามอลังการ แต่เวลาเที่ยวไม่ค่อยมี เลยกะเข้าไปวนดูแป๊บๆ   ถ้ำพุงช้าง อยู่ใต้เขาช้าง เป็นถ้ำหินปูนที่เพิ่งถูกสำรวจในปี 2544 เองนะครับ หน้าถ้ำมีศาลเจ้าพ่อเขาช้างที่คนพังงาเคารพนับถือ ตัวถ้ำมีความยาวถึง 1,200 เมตร ใช้เวลาเข้าชม 1 ชม.ครึ่ง และต้องนั่งเรือยางเข้าไปตามลำน้ำที่ลอดผ่านถ้ำ ใช้เวลาเอาเรื่องอยู่ เลยขอถ่ายแค่หน้าถ้ำแล้วไปสเตชั่นถัดไปครับ ใครมีเวลาลองแวะเที่ยวดูนะ ช่วงเย็นวันที่ 27 ธ.ค. กินร้านนี้ครับ ดวง๑ เป็นร้านอาหารท้องถิ่นริมถนนเพชรเกษม อร่อยและให้เยอะในราคาไม่แพง เจ้าของร้านยิ้มแย้มรับแขกดีมาก ช่วงเย็นคนยังไม่แน่นรอกับข้าวไม่นาน หน้าร้านมีที่จอดริมถนนได้ 2-3 คัน หรือไปจอดในตลาดสดกราภูงาฝั่งตรงข้ามแล้วข้ามถนนมาก็ได้ ร้านอาหารในพังงาที่ผมกิน 3 มื้ออยู่ในตัวเมืองหมดเลย ขอไล่ให้ครบก่อนเลยแล้วกันครับ มื้อเช้าวันที่ 28 ธ.ค. มากินข้าวขาหมู ร้านอยู่แถววงเวียนศาลากลาง หน้าที่พักเลย เดินมากินได้สบาย ขาหมูแม่ศรี เป็นร้านขาหมูชื่อดังและเปิดแต่เช้า มีทั้งขาหมู หมูทอด หมูแดง ข้าวมันไก่ ก๋วยจั๊บ โจ๊ก หมี่ซั่ว ต้มเลือดหมู และติ่มซำ เหมาะเป็นมื้อเช้าก่อนเดินทาง ข้าวขาหมูแยกน้ำราดให้ราดปริมาณตามชอบ ขาหมูหนังเปื่อย เนื้อนุ่มไม่สากเป็นเส้น ไส้หมูไม่มีกลิ่น มีพริกและกระเทียมแกะให้แบบไม่หวงของ ปลื้มเลยมื้อนี้ เที่ยงวันที่ 28 กลับจากพิพิธภัณฑ์เบญญารัญเข้ามาในตัวเมือง ตั้งใจมากินขนมจีนป้าศลหน้าศาลเจ้าแม่ม่าจ้อโป๋ เป็นเจ้าดังของพังงา พอไปถึงไอ๊ย่า... อย่างกับโรงทาน เป็นบริการตัวเอง ที่นั่งแน่นขนัดเลยครับ ขอไม่สู้  เลยไปกินบะหมี่ตลาดขวางเจ้าเก่า เริ่มขายตั้งแต่ปี พ.ศ.2458 นำสูตรบะหมี่กวางตุ้งจากประเทศจีนมาขายบนถนนตลาดขวาง เส้นบะหมี่ใส่ไข่ไก่เยอะพิเศษและทำสดวันต่อวัน กินกับหมูแดงและขาหมูตุ๋น ตอนนี้เปิดกิจการมาถึงรุ่นที่ 4 แล้ว ในตัวเมืองพังงามีสตรีทอาร์ทดูพอเพลินๆ นะครับ ผลงาน Alex Face หลายรูปเลย และนี่คือวงเวียนเขาตะปู จำลองเขาตะปูแลนด์มาร์คชื่อดังของจังหวัด เรียกว่าอยู่ประมาณศูนย์กลางของเมืองพังงาแล้วนะครับ แต่บรรยากาศยังเงียบสงบขนาดนี้ พักที่ราชาวดีเฮ้าส์ครับ เป็นบ้านหลังๆ อยู่ตรงวงเวียนเลย บรรยากาศขนาบด้วยเขาหินปูนกลางเมือง มีที่จอดรถให้พอดีห้อง ปลั๊กไฟในห้องเยอะ เตียงและหมอนนุ่มสบาย ราคาไม่แพง เดินออกไปถนนเพชรเกษมมีปั๊ม มีร้านอาหาร สะดวกมากครับ เป็นที่พักที่ชอบที่สุดในทริปนี้แล้ว    พิพิธภัณฑ์เบญญารัญ (Benyaran Museum)   เช้าวันที่ 28 ธ.ค. 67 ลงใต้แบบยาวๆ เลยครับ ลงไปถึงตะกั่วทุ่ง ห่างจากตัวเมืองพังงา 50 กม. จะมีพิพิธภัณฑ์เบญญารัญ ก่อตั้งในปี พ.ศ.2551 โดยคุณรณชัย จินดาพล นายกสมาคมกีฬาดำน้ำแห่งประเทศไทย รวบรวมข้าวของเครื่องใช้ในอดีต และมรดกตกทอดของตระกูลจินดาพล เช่น เงินตราโบราณ อาหารการกิน สิ่งศักดิ์สิทธิ์ นาฬิกา โทรทัศน์ ฟิล์ม ร้านตัดผม ร้านขายยา ร้านทอง โรงภาพยนตร์ อาวุธสงคราม อุปกรณ์ทำเหมือง ฯลฯ ของเก่าจะเก็บอยู่หลายอาคารและยังคงขยายไปเรื่อยๆ ไม่มีพิพิธภัณฑ์ไหนแม้แต่ในกรุงเทพที่จะมีของเก่าละลานตาขนาดนี้แล้วครับ เปิด 9.00 - 17.00 น. ทุกวัน ค่าเข้าคนละ 100 บาท เบญญารัญ มาจากชื่อของมารดาและบิดาคุณรณชัย (เบญญา+อรัญ) รวมกันมีความหมายว่าป่าที่รุ่งเรืองด้วยปัญญา   อาคารเก็บของเก่าเรียงราย ไล่เดินดูทีละอาคารได้เลยครับ   อุปกรณ์ทำครัวโบราณ   และนี่คืออาคาร 4 อาคารที่เก็บข้าวของมากมายหลายโซนที่สุดในพิพิธภัณฑ์นี้ แค่ตึกนี้ตึกเดียวใช้เวลาเป็นชั่วโมงได้เลยครับ   ห้องเก็บเหรียญและธนบัตรโบราณ ในภาพคือเหรียญตระกูลเจ้าสัว   ภาพบรรพบุรุษตระกูลจินดาพล   โต๊ะกินข้าวจากไม้ตะเคียงทองแผ่นเดียว บนโต๊ะจำลองเมนูอาหารพื้นเมืองของภูเก็ตและพังงา   วิทยุและโทรทัศน์โบราณ   แผ่นหนังและเครื่องเล่นเทป   โรงภาพยนตร์โบราณ   ห้องเหล้าและยาดอง   ร้านตัดผมโบราณ   ล็อตเตอรี่โบราณ ตั้งแต่รุ่นแรกสมัยพระยาชัยสุรินทร์เป็นประธานกองสลาก พ.ศ.2484   ภาพถ่ายเมืองภูเก็ตในอดีต   ออกมาอาคารด้านหลัง ตึกนี้รวบรวมอุปกรณ์ทำเหมือง   ตึกพิพิธภัณฑ์ 4 เหล่าทัพ มีรันเวย์ฉุกเฉินและเครื่องบินที่ใช้ในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 จากญี่ปุ่น   อาคารฟอสซิล มีหินแร่และภาชนะโบราณ ส่วนฟอสซิลจะอยู่ด้านหลัง ถ่ายภาพไม่ได้ แต่ก็เป็นหินชิ้นๆ ดูไม่ค่อยออกครับ มีใบอนุญาตครอบครองอย่างถูกต้องนะ   อุปกรณ์กีฬาดำน้ำและของที่ระลึกของสมาคมกีฬาดำน้ำแห่งประเทศไทย   นาฬิกาโบราณและนาฬิกาปลุก   กล้องถ่ายรูปโบราณ   เสื้อทีมดอร์ทมุนต์พร้อมลายเซ็นนักเตะที่เกิร์ด บรอสกี้ โค้ชของทีม มอบให้คุณรณชัย   ของเล่นโบราณ   รถพระที่นั่งของในหลวง ร.9   บัลลังก์ศาล ในตึกนี้จะมีข่าวคดีที่เกี่ยวข้องกับ คุณเรวุฒิ จินดาพล อดีต สส.ภูเก็ต   และยังมีตึกด้านหลังอีกเพียบ เก็บสแตมป์ อุปกรณ์กรีดยาง ปั๊มน้ำมันเก่า โต๊ะเรียน ฯลฯ ยาวเป็นร้อยเมตรเลยครับ ขยายออกไปเรื่อยๆ สักวันคงยาวไปถึงถนนเพชรเกษม สรุปว่าขนาดดูไวๆ ยังใช้เวลาไปสองชั่วโมงเต็ม เป็นพิพิธภัณฑ์ที่คุ้มค่ามาก    เสม็ดนางชี (Samet Nangshe)   เลยจากพิพิธภัณฑ์ไปไม่ไกล จะมีจุดท่องเที่ยวยอดนิยมของตะกั่วทุ่งคือเสม็ดนางชี เป็นที่ท่องเที่ยวที่เอกชนเพิ่งพัฒนาขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2559 นี้เอง ขึ้นรถสองแถวขึ้นไปส่งด้านบน ค่ารถไป-กลับคนละ 90 บาท ใช้เวลาสิบนาทีก็ถึงด้านบน   และนี่คือความงดงามของจุดชมวิวเสม็ดนางชีครับ อยู่บนยอดเขาสูง 800 เมตร มองลงมาเห็นอ่าวพังงา ที่มีเขาหินปูนเรียงราย ข้างบนให้บริการที่พักและจุดกางเต๊นท์ด้วย ส่วนผมขึ้นไปต่อคิวถ่ายรูปมุมสวยๆ สักครึ่ง ชม. ก็นั่งรถกลับลงมา สถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงที่สุดของพังงาก็คืออุทยานแห่งชาติอ่าวพังงาที่เห็นจากเสม็ดนางชีนี่ละครับ มีแลนด์มาร์คที่สำคัญอย่างเขาตาปูและเขาพิงกันอยู่ เคยไปและอัพบล็อกมานานมากแล้ว รอบหลังๆ ไม่ได้ไปแล้วครับ รอบนี้ขอเที่ยวบนบกเน้นๆ      เมืองเก่าตะกั่วป่า (Takuapa Old Town)   ที่เที่ยวอีกแห่งในพังงาที่เที่ยวบ่อยคือเมืองเก่าตะกั่วป่า อยู่ตรงทางลงจากระนองขับรถผ่านไปภูเก็ตทางนี้ เมืองตะกั่วป่าเป็นเส้นทางค้าขายมานับพันปี และยังเป็นพื้นที่ที่มีเหมืองแร่ดีบุกเป็นจำนวนมาก ซึ่งชาวพื้นเมืองเรียกดีบุกว่าตะกั่วดำ จึงเป็นที่มาของชื่อเมืองตะกั่วป่า ในช่วง ร.5 อุตสาหกรรมเหมืองแร่ดีบุกเติบโตมาก ได้มีชาวจีนเข้ามาค้าขายเป็นจำนวนมาก จึงสร้างบ้านเรือนขึ้น แม้เมืองจะเงียบเหงาลงหลังมีการใช้พลาสติกทดแทนจนเหมืองดีบุกปิดตัวไป แต่ก็ยังคงเหลืออาคารแบบชิโนโปรตุกีสเรียงรายเป็นหลักฐานแสดงความรุ่งเรืองในอดีต อาคารเก่าจะเรียงอยู่ตามถนนอุดมธาราและถนนศรีตะกั่วป่า เย็นวันอาทิตย์จะมีถนนคนเดิน ส่วนวันอื่นร้านค้าขายของค่อนข้างหงอย แต่มุมถ่ายรูปสวยๆ แบบวินเทจก็เยอะครับ ทางตะวันออกของเมืองเก่าจะมีซากกำแพงของจวนเจ้าเมืองตะกั่วป่า สร้างในสมัยพระยาเสนาพิชิต (นุช) เป็นเจ้าเมืองราวปี พ.ศ.2383-2424 ไว้ป้องกันเวลามีการจลาจลจากชาวจีนที่มีความขัดแย้งเรื่องผลประโยชน์ในเหมืองแร่กันบ่อยๆ ที่เที่ยวอีกที่ที่ชอบของตะกั่วป่าคือแหลมปะการังที่มีซากปะการังเรียงราย แต่เคยอัพบล็อกไปแล้ว และไม่ได้ไปมานานมากแล้วครับ ที่เพิ่งไปมาไม่นานจะมีสวนอนุสรณ์สึนามิบ้านน้ำเค็ม สืบเนื่องจากเหตุการณ์สึนามิเมื่อวันที่ 26 ธ.ค. 47 ทำให้สวนสาธารณะของบ้านน้ำเค็มได้รับความเสียหาย จึงมีการปรับสวนเป็นอนุสรณ์รำลึกผู้เสียชีวิตและสูญหายจากเหตุการณ์ มีทางเดินอนุสรณ์ติดรายชื่อผู้เสียชีวิตและสูญหายบนกำแพง กลับจากพังงาไปกระบี่ อีกที่ที่วางแผนว่าจะไปคือเหมืองหินทับปุดที่น้ำขังละลายแร่ธาตุออกมาจนกลายเป็นบ่อน้ำสีฟ้าสวย แต่น้องฝนไม่อนุญาตครับ หนีกลับกระบี่แทบไม่ทัน   แม้จะเป็นสถานที่ท่องเที่ยวบนบก พังงาก็มีความน่าสนใจ เหมือนเอาความเมืองเก่าของภูเก็ต ผสมผสานกับความเขาหินปูนของกระบี่ นอกจากเขาหลักและอ่าวพังงาที่คนนิยมเที่ยวกันแล้ว ตัวเมืองเองก็สงบและสวยงาม ควรหาโอกาสผ่านชมสักครั้งนะครับ        Create Date : 05 กรกฎาคม 2568 14 comments Last Update : 5 กรกฎาคม 2568 21:00:50 น. Counter : 144 Pageviews. (โหวต blog นี้)  Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณtoor36, คุณสองแผ่นดิน, คุณกะว่าก๋า, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณmultiple, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณThe Kop Civil, คุณmariabamboo, คุณปัญญา Dh

บล็อกคุณภาพมาแล้ว เเจิมก่อนเดี๋ยวมาอีกทีครับ ช่วงนี้ตารางเวลาผมแน่นมากๆ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 5 กรกฎาคม 2568 21:48:46 น.

ตามเที่ยวพังงาครับ ในจังหวัดเงียบเหงา นักท่องเที่ยวนิยมไปที่เที่ยวทะเล เขาตะปู เกาะสิมิลัน เสม็ดนางชีต้องไปตอนมีหมอก อยากไปวิ่งสวนสาธารณะบ้างครับ แต่อำเภอที่ผมอยู่ไม่มี   โดย: สองแผ่นดิน 5 กรกฎาคม 2568 23:52:49 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องชีริว ภาพวาดในถ้ำซำ น่าสนใจมากๆครับ น่าตกใจด้วยว่าทำไมถึงมีคนไปวาดเพิ่ม 555 พิพิธภัณฑ์เบญญารัญก็น่าสนใจ ของเยอะมาก เก็บดีด้วยนะครับนั่น พังงาเงียบ มาดูเชียงใหม่ตอนนี้สิครับ เงียบกว่าเยอะเลย 555 พี่ก๋าอยากไปอินเดีย เนปาลอีกรอบนะ ถ่ายภาพสนุกดีครับ   โดย: กะว่าก๋า 6 กรกฎาคม 2568 5:30:21 น.

บล็อกคุณภาพที่จริงใจ เข้ามาทุกครั้งอิ่มเอมใจกลับไปทุกรอบค่ะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 6 กรกฎาคม 2568 7:27:35 น.

ป้าดดด พูดถึงซีริวๆก็มาเอาคืนทันที เย้ย 555 แค่เลื่อนผ่านๆยังตั้งนานเลยอ่า อ่านจริงจะขนาดไหนเนี่ย สู้ว้อยยย แต่เดี๋ยวมาใหม่นะตะเองงง555   โดย: multiple 6 กรกฎาคม 2568 9:26:58 น.

พังงา มีเพื่อนบล้อกอยู่คน ตอนนี้เลิกเล่นไปแล้ว หรือเราจะอยู่นานเกินไปแล้วนี่ 555 ถ้ามีโอกาสไปพังงาจะไปตามหาคนหายซะหน่อย แฮร่ โบราณสถานถ้ำซำ มีคนมือบอนไปช่วยวาดด้วย ถามคำเดียวว่าวาดสวยมั้ย ถ้าไม่สวยให้ลิงตบกบาลได้เลย 555 ถ้ำพุงช้าง นี่ให้นั่งเรือรอดถ้ำ น่ากลัวมากกก นึำถึงพวกหมูป่าเลย กำลังรอดอยู่น้ำมาติดออกไม่ได้ โอ๊ยไม่อยากจะนึกเลย ไปกิน ขาหมูแม่ศรี ดีกว่า ของอร่อยแยะดี อิอิ ต ต ต ตแต่ โรงทาน ขนมจีนป้าศล นี่ ไม่สู้เหมือนกันครับ ชอบร้านคนน้อยๆ แย่งกันกิน นั่งตัวติดกันแบบนี้ บ๊าย บายดีกว่า 555 ส่วนงานสตรีทอาร์ตนี่ คงไม่ใช่ Alex Face ตัวจริงมาวาด แต่ฝีมือดีเลยนะครับนี่ ให้ A ได้เลย อิอิ นั่นไงอ่านมาเจอ พิพิธภัณฑ์เบญญารัญ ว่าแล้วเชียว ไม่รอดซินะเรา555 เอาไงดี พักทำใจแป๊บเดี๋ยวมาใหม่นะคร้าบบบบ   โดย: multiple 6 กรกฎาคม 2568 10:20:56 น.

กลับมาใหม่ เอ้า เข้าใจผิดคิดว่าพามาดูซากอิฐ ไม่ใช่นะครับ อันนี้ของเก่า ของสะสม ท่านเจ้าของนี่น่าจะเป็นตระกูลเก่าแก่ ทรัพยืสมบัติมากมายมหาศาลมาก ชอบโต๊ะไม้ตะเคียนแผ่นเดียว อยากได้ อิอิ แล้วก็มีรถของ ร.9 ด้วย สุดยอดมากกก นาฬิกา เครื่องบินโบราณแบบนี้ชอบ ถ้าของโบราณแบบนี้ชอบดูครับ ดุได้ทั้งวันเลย เสม็ดนางชี วิวสวยร้อยล้านมากกก คุ้มค่าต่อคิวถ่ายรูปนะครับ เมืองเก่าตะกั่วป่า นี่รูปน้อยไปนิด สงสัยจะหมดแรงนะครับ ดูรวมๆแล้ว ก้น่าไปเที่ยวพักผ่อน เมืองดูเงียบสงบมากๆ อาหารท้องถิ่นเค้าก็น่าอร่อย โดยเฉพาะแกงส้มกับ หมูฮ้องนี่ ชอบมากเลยครับ หมดอะยัง อุ๊ยไม่น่าเชื่อ วันนี้บล็อกสั้น เม้นท์น้อย วันเดียวเสร็จวุ้ย ดีจายยย555 เรื่องจากบล้อกนี่ ข้าวผัดน้ำพริกกะปิปลาทู หาคนทำอร่อยยากครับ อาจารยืเต๊ะ เลยต้องลงมือเอง อิอิ ส่วนทุเรียนซื้อมาแยะก็จริงแต่แจกเค้ามั่ง กินเองแค่ลูกเดียวครับ เพราะค่ารักษา เบาหวานแพง กลัวตาบอดด้วย 555 ขอบคุณชื่อดอกไม้ด้วย คนที่มาบอกชื่อนี่ มีความรู้มากกว่าอาจารย์ตอนนี้ทุกคน555 ขนาดเรียนมาตอนเป็น นศ แต่ คืนครูหมดเกลี้ยงเลยตรู 555   โดย: multiple 6 กรกฎาคม 2568 10:56:42 น.

555คนมือบอน นอกจากลายมือไม่สวย องค์ประกอบศิลปไม่มี ให้เรียกลิงมาทั้งฝูงเรียงแถวตบได้เลยครับ555 เพือนบล็อกที่อยู่พังงาเลิกเล่นไปนานแล้วครับ แกชอบเปลี่ยนชื่อบ่อย ตอนนี้ไม่รู้ว่าใช้ชื่ออะไรแล้วด้วยครับ555   โดย: multiple 6 กรกฎาคม 2568 14:53:59 น.

โบราณสถานถ้ำซำ พวกจิตรกรรมฝาผนัง คือถ้าไม่มีเจ้าหน้าที่ฝ้าไว้น่าจะมีพวกมือบอนอยากฝากชื่อตัวเองไว้เยอะนะครับ น่าละอายใจมากๆ ถ้ำพุงช้างขนาดไม่มีเวลายังเข้าไปวนๆ แบบนี้ถือว่าเที่ยวไประดับนึงแล้วครับ 555 อย่างน้อยก็มีรูปถ่ายอวดคนอื่นนะเออ เรื่องอาหารบางครั้งเราก็ต้องยอมครับ คนเยอะมันเสียเวลาด้วย ผมพึ่งทราบว่าตัวละครที่เห็นมันเรียกว่า Alex Face ที่พักพท้นกระเบื้องเลย จริงๆ ที่พักผมไม่ค่อยเรื่องมาก แค่สะอาดปลอดภัย มีน้ำอุ่นก็พอใจระดับนึงแล้วครับ พิพิธภัณฑ์เบญญารัญ ของโบราณเยอะจริงๆ ครับ ถ้าเป็นสิ่งที่เราสนใจมากๆ มันใช้เวลาจริงๆ ไม่ว่าจะเที่ยวที่ไหนฝนมักเป็นอุปสรรค์ในการท่องเที่ยวเสมอครับ จากบล็อก ไม่ต้องแปลกใจเพราะบล็อกภาษาจีน 2 ครั้งล่าสุดผมจงใจเขียนแบบให้คนที่ไม่ได้อยู่ในวงการ หรือไม่มีความรู้ทางภาษาอ่านแทบไม่รู้เรื่องเลยครับ (ผมทดลองงานเขียนอยู่น่ะ) ผมตั้งใจว่าจะลงแบบนี้อีกสัก 2-3 เอนทรี่ เรื่องสงครามส่งด่วนผมเห็นมีม แต่ยังไม่ได้ดูเรื่องนี้เลยครับ จริงๆ จับพวกรายละเอียดในหนังบ้าง การ์ตูนบ้างมาเขียนบล็อกมันสนุกนะ แต่ต้องทุ่มกับมันค่อนข้างมาก ใช้พลังงานมากจริงๆ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 6 กรกฎาคม 2568 17:25:26 น.

พี่ก๋าอยากเที่ยวรอบโลก อยากเที่ยวเมืองไทย อยากพาหมิงเที่ยว แต่มันยากเหลือเกินครับ ทั้งหมิงเรียน ร้านก็ต้องดู ผู้ใหญ่ที่บ้านพี่ก๋ากับบ้านมาดามก็เริ่มป่วย เลยได้แค่อยาก ยังไม่ได้ไปไหนเลย 555 แต่วันนี้ก็ดีนะครับ พาหมิงไปถ่ายภาพที่เขื่อนแม่กวง อยู่แถวบ้านพอดี ตอนนี้หมิงถ่ายภาพสวยกว่าพี่ก๋าอีกครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 6 กรกฎาคม 2568 19:51:52 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องชีริว   โดย: กะว่าก๋า 7 กรกฎาคม 2568 5:41:59 น.

ไม่เคยไปพังงาเลยค่ะ ที่นี่น่าสนใจดีนะคะ   โดย: mariabamboo 7 กรกฎาคม 2568 6:45:25 น.

ตามคุณชีริวมาเที่ยวพังงาด้วยคนครับ เป็นบล็อกทรงคุณค่าอีกแล้วครับ ผมเคยไปพังงาแต่ไปโซนทะเลนะครับ พอมาอ่านบล็อกคุณชีริวแล้วเราพลาดสถานที่ท่องเที่ยวของพังงาไปอีกเยอะเลย โบราณสถานถ้ำซำเก่าแก่มากเลยนะครับ ตั้งแต่สมัย ร.4 เลย เห็นอาหารบนโต๊ะแล้วของชอบผมหมดเลยครับ 555 พิพิธภัณฑ์ของคุณรณชัยก็ทรงคุณค่าอีกแล้วมีเสื้อดอร์ทมุนด้วย คราวที่แล้วผมไปนอนที่เสม็ดนางชีมาคืนนึง ที่พักแพงเอาเรื่องอยู่นะครับแต่พอเห็นวิวแล้วก็คุ้มค่าอยู่นะ อยากไปตะกั่วอีกยังไม่ได้เที่ยวที่ไหนเลยครับ   โดย: The Kop Civil 7 กรกฎาคม 2568 11:01:17 น.

สวัสดี จ้ะ น้องชีริว ครูมาให้กำลังใจไว้ตั้งแต่วันที่ 6 แล้ว แต่ไม่สามารอ่านได้เลย จอคอมฯ มันเป็นเส้น ๆ เต้นด้วย สักพักก็ขาวทั้งจอ เม้นท์และอ่านไม่ได้ เมื่อวาน ต้องให้ลูกศิษย์มาช่วยพาไปซ่อมถึง เชียร์ รังสิต ไกลกจากบ้านครูมากเลย ร้านนี้ลูกศิษย์หามาจากเพจ ทีไปร้านนี้ เพราะเขาบอกว่า รอรับได้ในวันเดียวกัน นั่นเอง ปรากฏจอเสีย จ้ะ ค่าเสียหายครั้งนี้ 4500 บาท เพิ่มตัวกันไฟฟ้ากระชากอีก 1700 บาทรวม 6200 บาท วันนี้ เลยอ่านได้เม้นท์ได้ ไง อิอิ มีในหลวงช่วย เป็นดีที่สุด เนาะ อิอิ บล็อกพังงาของเธอครั้งนี้ ครูเคยไป น่าจะสองแห่ง มั้ง คือ ถ้ำพุงเช้า ซึ่งก็เพิ่งไปเมื่อไม่นานมานี้เอง อีกแห่งคือ เขาพิงกัน และเขาตะปู แต่ไปนานมาก น่าจะไปช่วงที่ครูยังไม่เกษียณ นะ ไป ดูรูปเก่า ๆ ที่ถ่ายเอาไว้ แหละ สถานที่ใหม่ ๆ ที่ได้จากบล็อกเธอ ก็มีมากไม่น้อย นะเริ่ม โบราณสถน ถ้ำซำ มีภาพจิตกรรมฝาผนัง แสดงเรื่องราวต่าง ๆ ถือว่า เป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ คนมือบอนที่เธอกล่าวถึง ดู เหมือนมีทุกที่ทุกแหงเลยเนาะ น่าจะให้ลิงมาตบกบาลอย่างที่เธอว่า - ถ้ำพุงช้าง ตอนครูไป ก็ไม่ได้เข้าไปในถ้ำ แต่ไม่เห็นม่เรือรับจ้าง เลยนะ เดินเข้าไปนิดเดียว มืดมาก แคบด้วย ทุกคนถอยออกมา เพราะไม่กล้าเดินเข้าไป ภาพที่เธอถ่ายมา ครูก็ถ่ายนะ ยังหยอด เงินทำบุญเลย อิอิ - อาหารแต่ละมื้อที่เธอ ที่นำมาให้ชม ดูน่ากินดี จ้ะ ที่ใต้ เขาชอบ มีน้ำยา น้ำพริก สารพัด ที่ดีเหมือนที่ภาคอื่น เขามีผักเป็นเครื่อง เคียงมากมาย เนาะ ร้านที่เธอไม่ทนรอ คนเยอะจริง ๆ เนาะ - วงเวียนเขาตะปู พิพิธภัณฑ์เบญญารัญ รู้ประวัติความเป็นมาของ การก่อตั้ง ค่าเข้าแพงเหมือนกันละ 100 บาท แต่มีของให้ชมมาก นะ ก็สมราคานะ โดยเฉพาะเธอ ซึ่งเธอชื่นชอบ เนาะ - เสม็ดนางชี ครูได้ชื่อเสียงมาเหมือนกัน เขาว่าเป็นจุดชมวิวสวย มาก เห็นอ่าวพังงา สวยมากนะ น่าถ่ายรูป - เมืองตะกั่วป่าดูเงียบเหงา ดูจากภาพก็เงียบจริง บ้านช่องดูโบราณ ครูเคยไปที่ภูเก็ต บ้านก็มีลักษณะอย่างนี้ นะ - สวนอนุสรณ์ สึนามิ ครูก็เพิ่งไปมา นะ ที่นี่ ทะเลสวยงามมาก ตอนที่ครูไป น้ำทะเลสีฟ้า ชายหาด ขาวสะอาด ยังถ่ายรูปที่นี้หลาย รูปอยู่ นะ - สุดท้าย คือ เหมืองหินทับปุด จบทริปพอดี อิอิ เดินทัวร์บล็อก เธอมาจนจบแล้วนะ โหวดหมวด ท่องเที่ยว อีก 2 วันจะต้องส่ง ตะพาบแล้ว มีเวลาก็เชิญไปอ่านได้นะ อิอิ   โดย: อาจารย์สุวิมล 8 กรกฎาคม 2568 15:34:21 น.