สวัสดีค่ะน้องก๋า
อ่านแล้วได้ข้อคิดดีๆ
ขอบคุณที่นำมาแบ่งปัน

มา(ร์)ปะ ---- --> มาซิ เดี๋ยวมาใหม่ นะจ๊ะ

สวัสดีก่อนนะจ๊ะคุณก๋า

โบราณ คงลำบากในการ ดู มีสิทธิ์ดูพระสูตร คำสอน....ต้อง
เดินทางไปปักหลัก อยู่อาศัย ศึกษา... ต่างแดน

ผมเดาอีกแหละว่า ท่านผู้แปล คงจะศึกษาปฏิบัติด้วยเพื่อให้ได้
รู้ซึ้งถึงพระสูตร

อีกอย่างการบันทึกถึงพระสูตรคงจะมีน้อย หรือไม่ก็เขียนจารึก
จาก หลายท่าน หลายพระสาวก เลยจะศึกษาว่า ไหนจริง หรือ
ฉบับใด ตีความแบบไหน

ยากเหมือนกันนะครับ

ผมจำ พระถังซำจั๋ง ใช่หรือเปล่า เกี่ยวกับตือโป้ยก่ายเป็น
หลัก อ่านดูการ์ตูนเมื่อก่อนมากไป 555

อังคารสวัสดีครับ คุณก๋า
หนังสือที่คุณก๋าอ่าน+รีวิวเล่มก่อนๆก็ดี เล่มนี้ก็ดี
ดูภาพยนตร์ไซอิ๋ว พระถังซำจั๋ง และ สามลูกศิษย์ ดูกี่รอบปีศาจหรือมารก็ยังเป็นตัวเดิมๆ ไปก็ยังไม่ถึงอินเดีย
นักบวชที่เดินทางไปถึงอินเดียสมัยก่อน ต้องเจอทั้งสัตว์ร้าย โรคร้าย อาถรรพ์ป่า ที่สำคัญจิตใจต้องมั่นคงจริง
ถ้าเป็นพระธุดงค์สมัยก่อน ก็ต้องมีวิชาอาคมขั้นสูงเข้าป่าและออกจากป่าได้
ธรรมะยิ่งลึกซึ้ง ย่อมมีมาร วันที่พระพุทธเจ้าจะตรัสรู้ มารก็ยกมาเป็นกองทัพ
อนาคตถ้าไปทางธรรมเต็มตัว ยังไม่รู้ว่าจะเจอมารอะไรบ้างครับ55

กะว่าก๋า Book Blog ดู Blog
จากบล็อกแสดงว่าหมิงหมิงเริ่มโตไม่สนใจการ์ตูนหลอกเด็กแล้วคุณก๋า

อืมม์...อ่านแล้วก็รู้สึกว่า คำสอนบางอย่างแปลกๆ ดีค่ะ แตกต่างไปดี

เอ นิกายนี้ไหมคะ? ที่เคยมีพระพุทธเจ้าปางประหลาด?

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Book Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

สวัสดีเช้าวันอังคารสุดท้ายของเดือนมกราคมค่ะ...คุณก๋า^^

มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.


บอกแล้วว่าต้องมา แต่สายตาดันไปอ่านตรงข้อความ

ข้างบล็อกโดนเลยจ้า แต่ว่าบล็อกนี้ไงต้องมา

แต่เพื่อนบางบล็อก บางครั้งมองไม่ทันจริงๆ

เขาอัพบล็อกตอนว้า

เห็นปุ๊ปก็ไปปั๊ป มาบ่นอะไรของคู๊ณ


ป.ล.ขอบคุณนะคะกำลังใจที่ให้มาโดยตลอด ขอเปลี่ยนเป็น

อาหารเม็ดได้ปะ คริ คริ (ล้อเล่นจ้า)

พิมพ์ตกไปค่ะ ว่าเขาอัพบล็อกตอนไหน

ขอโทษจ้า

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog
โอน่าจอมซ่าส์ Pet Blog ดู Blog
haiku Art Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Book Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น
หนังสือแต่ละเล่มที่คุณก๋าอ่าน พี่ยอมนับถือเลย ส่วนตัวไม่ค่อยได้อ่านเท่าไรแล้วค่ะรำคาญสายตาตัวเองค่ะ

อ่านแล้วรู้สึกอ่านไม่ยากแต่ก็ต้องแปลไทยเป็นไทยอยู่ดีค่ะ

สวัสดีอีกรอบค่ะ

เอาไว้มีโอกาสจะลองหาหนังสือของพุทธนิกายนี้มาอ่านบ้างค่ะ

อยากรู้ว่ามันเป็นยังไงจริงๆ น่ะค่ะ

ถ้าเห็นหนังสือเล่มนี้ ปี้คงบะซื้ออ่าน
แต่ยังมีบุญได้ความรู้จากหนังสือเล่มนี้ผ่านคุณก๋า

มารบะมีบารมีบะเกิดนะเจ้า
ก่อนที่พระพุทธเจ้าจะตรัสรู้ ก็มีมารมายั่วยุท่านเยอะแยะมากมาย

"จิตนั้นไซร้ แก่นแท้ของปัญญา"
ฟังหลวงพ่อเปิ้นว่า หมู่เฮาส่วนใหญ่หลับ
หลับทั้ง ๆ ที่ลืมตา บะรู้ตัว
ปล่อยหื้อกิเลสชักจูงไปทางนั่นทางนี้
การฝึกดูจิต คือการตื่นรู้ อย่างแท้จริง

ส่วนเรื่องความฝัน นิมิตร ปาฎิหาริย์ต่าง ๆ
ลึก ๆ ส่วนตัวปี้เชื่ออยู่ผ่องนะเจ้า แต่เชื่อว่าเป็นลาง
ส่วนจะร้ายหรือดีนั้น ขึ้นอยู่ที่ตัวเอง

บะได้หมายความว่า เฮาจะต้องเป็นอย่างนิมิตรหรือฝัน
ทุกสิ่งอยู่ที่กรรม การกระทำของเราเท่านั้น
เพียงแต่เอามาเตือนใจ บะหื้อประมาท

ปาฎิหาริย์ก่อเหมือนกัน พี่เชื่อว่าเกิดขึ้นได้
แต่ต้องเกิดขึ้นกับคนที่มีบุญบารมีที่สั่งสมมาหลายภพชาติเจ้า

ฟังซีดีตะวา ท่านเล่าถึงธรรมะที่ได้จากเหตุการณ์เด็กติดถ้ำหลวง
หลวงพ่อแยกธรรมะเป็นอย่าง ๆ หื้อเห็นภาพชัด
ทั้งเด็กติดถ้ำ ทั้งที่ช่วย เหตุและผลคือหยัง

สรุปได้ว่า บะใช่เรื่องปฏิหาริย์ เป็นเรื่องของกฎแห่งกรรม
เทวดา นางฟ้า การบวงสรวง ทำได้มั้ย พระพุทธเจ้าบะได้ห้าม
เป็นการสร้างกำลังใจ นักมวยยังต้องไหว้ครูเลย เป็นเรื่องของกำลังใจ
แต่ทุกคนต้องช่วยเหลือตัวเองก่อน ถ้าบะช่วยเหลือตัวเองไผ๋กะช่วยบะได้

และท่านกะพูดถึงเรื่องกสินบ่อยว่า
ท่านบะหันตวยเรื่องกสินทุกชนิด เสียเวลา บะมีประโยชน์
เป็นการส่งจิตออกนอก แล้วกลับมายาก

เคยอ่านหนังสือหลายเล่มที่ได้ฌาน
พระที่มีเป้าหมายบรรลุนิพพานบะยึดติดหรือยินดีในฌาน
มีเป้าหมายอย่างเดียวคือการหลุดพ้น

เล่าไปเรื่อยเปื่อย ออกไปไกลละ 555
บะฮู้จะมีหยังมาแลกเปลี่ยนกับคุณก๋าเจ้า
อ่านเจอหยัง ได้ฟังหยัง มาเล่าสู่กันฟัง

สวัสดีมีสุขค่ะ

อ่านไปอ่านมา เบลอค่ะ
เข้าหัวบ้าง ไม่เข้าบ้าง
กินข้าวเที่ยงแยะไป อ่านแล้วง่วงค่ะ

ยิ่งกินเยอะยิ่งง่วง
เหวลึก ภูเขาสูง เท่าไร ยิ่งต้องเสี่ยงมากเท่านั้น
ขอไปงีบก่อนค่ะ...แฮ่ะ

พี่คิดบ่อยมากเลยว่า ที่ลำบากเจ็บไข้ได้ป่วยสารพัดนี่
เพราะเข้ามาอาศัยร่างกายนี้อยู่ เมื่อไรน้ออออ ที่จะทิ้ง
ร่างนี้ให้เป็นอิสระเสียที ไปร.พ.ที่ไร เจอแต่คนป่วย
ที่หง่อมจนเดินจะไม่ได้แล้ว อายุยังแค่ 6-70 ถ้าเค้าแก่
เท่าพี่ เค้าจะลำบากมากกว่าพี่ขนาดไหน แล้วพี่จะต้อง
ลำบากอยู่อีกมากเท่าใด เนอะ คิดอยู่แค่นี้ ยังหาทาง
ให้พ้นทุกข์ไม่ได้มากเท่าใด ยังไม่ฝันจะปรารถนานิพพาน
คงยังต้องเวียนว่ายอีกสักพัก ทำบุญจะหวังได้แค่ตั้งเจตนา
ว่าเกิดใหม่ขอให้ได้เกิดใต้ร่มพระพุทธศาสนา ในครอบครัว
ที่ใฝ่ธรรม สอนพี่ให้ตั้งมั่นในการทำดีตั้งแต่ยังเล็กๆ เช่น
ในชาตินี้ก็พอ นี่ก็ยังทำไม่ได้มาก บางครั้ง ก็ยังกำจัด
มิจฉาทิฐิให้เป็นศูนย์ไม่ได้ คือเท่าที่พยายามเข้าใจ คนเรา
จะดับทุกข์ได้ ต้องมี สัมมาทิฏฐิ 10 ประการ และต้องเห็น
ได้ด้วยใจตัวเอง ไม่ใช่คุยว่าเห็นนะ ต้องทำได้ด้วย พี่ยัง
ดื้ออยู่บางประการ 55 จึงยังปรารถนานิพพานไม่ได้ อีกไกล
มากค่ะ ตอนนี้เอาแค่ไม่ต้องถึงตกนรกหมกไหม้ก็พอแล้ว

กลับไปเค้งก่อนน้า สองวันนี้เหนื่อยที่ร.พ.มากมาย

ท่านเป็นตัวอย่างของความเพียรพยายามและการใฝ่รู้ค่ะ
ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ หากมุ่งมั่นด้วยความศรัทธา มานะพยายาม และนำไปสู่การปฏิบัติ

ชีวประวัติของท่านมาร์ปะน่าสนใจมากค่ะคุณก๋า
ยกย่องท่านในเรื่องความเพียรพยามยามจากความศรัทธา
และท่านได้นำคำสอนมาใช้ให้เกิดประโยชน์กับตนและผู้อื่น
โดยใช้ความเมตตากรุณาโดยการแผ่กุศลเป็นหัวใจอีกด้วยนะคะ

ขอบคุณสำหรับหนังสือดีๆเล่มนี้ค่ะ

ความมุ่งมั่นของมาร์ปะ ไม่มีอะไรมาขัดขวางได้เลย
ขอบคุณคุณก๋าที่สรุปมาให้ ซึ่งอ่านเข้าใจได้ง่ายๆ
เห็นชื่อผู้แปลก็คุ้นๆอยู่ครับ

โห สั่งซื้อผ่านสนพ.เลยเหรอคะ?

ตั้งแต่เจอหน้าหนังสือหาย เข็ดนิดหน่อย 5555

แต่เอาไว้จะลองหาดู ขอบคุณค่ะคุณก๋า

อ่านแล้วชอบค่ะ จิตนั้นไซร้ คือ แก่นแท้ของปัญญา ^____^

เวลาปอมไปฟังเทศน์ กับแม่ ปอมก็ชอฟังพระสูครค่ะ สนุกดี

ธรรมะยิ่งลึกยิ่งมีมาร เหมือนทำความดีเลย ทำความดีที่ยิ่งใหญ่มันมักจะมีอุปสรรค์ที่เราคาดไม่ถึงเสมอ

จิตเราโดนปรุงแต่งได้ง่ายครับ อย่างพวกอารมณ์ก็เป็นการปรุงแต่งแล้ว รสชาติดีซะด้วย หอม หวาน มัน กรอบ (เริ่มไม่ใช่แล้ว)

จากบล็อกที่ไปคุย
ผมเหลือประจำครับ บางวันไม่โหวตเลย แล้วค่อยไปกดโหวตวันอื่นก็เคย คะแนนผมเหลือเยอะกว่าที่พี่ก๋าคสดเดาครับ แต่ปีที่แล้วมันชัดเจนมากจริงๆ เหลือแบบ ประมาณว่าวันนึงโหวตแค่ 1-2 คนก็มี มันมีคนเคยพูดกับผมนะว่า "ในเมื่อเขาไม่อ่าน แล้วเขาจะแวะมาทำไม" ตอนงานมิตติ้งรอบแรก ผมลังเลใจที่จะไปหรือไม่ รู้มั้ยครับเพื่อนบล็อกท่านหนึ่งกล่าวกับผมว่า "ไปสิ ไปดูหน้าคนที่มันไม่เคยอ่านบล็อกกัน"

ผมขำไม่ออกนะครับ

ธรรมชาติแท้ของจิต คือ ความว่างเปล่า

สาธุ สาธุ สาธุ

กำลังดูถ่ายทอดสดส่งหลวงพ่อคูณพอดี