นั่งคุยกับตัวเอง
นั่งคุยกับตัวเอง : นั่งคุยกับตัวเอง เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ 31 ธันวาคม 2550
วันนี้คือวันสิ้นปี 2550….
1 มกราคม 2550 ผมเริ่มต้นเขียนบันทึกความคิดลงบล็อกเป็นวันแรกในบล็อกกะว่าก๋า.... บล็อกนั่งคุยกับตัวเองถือกำเนิดขึ้นในวันนั้น
ผมคิดเอาไว้ว่าปีนี้ผมจะเขียนบันทึกให้ได้อย่างน้อยวันละ 1 เรื่อง เขียนติดต่อกันหนึ่งปีเต็มแล้วหยุด
356 เรื่อง...ไม่ง่ายนักเมื่อมองจากตัวเลขที่ปรากฏ แอบหวั่นใจเล็กๆว่าจะเอาเรื่องอะไรมาเขียนนักหนา
คงเริ่มจากสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวมากที่สุดก่อน ผมค้นสมุดบันทึกที่ตัวเองเขียนเก็บเอาไว้ตั้งแต่ ม.2 จนถึงปัจจุบันมากอง สมุดบันทึกประมาณ 50 เล่ม เลือกอ่านดูบันทึกที่น่าสนใจ คัดออกมาเป็นหมวดหมู่ ดูสำนวน สำรวจความรู้สึกที่ตัวเองเมื่อครั้งที่เขียนข้อความเหล่านี้
ผมเลือกบันทึกเก่าๆมาใช้บ้าง แต่น้อยชิ้นมาก อยากเขียนสิ่งที่ตัวเองรู้สึกในช่วงเวลาปัจจุบันมากกว่า
ผมเริ่มต้นพิมพ์ต้นฉบับเก็บไว้เรื่อยๆ บางวันคิดและเขียนได้ 3- 4 เรื่อง ผมคิดไว้ล่วงหน้าประมาณ 1 เดือน ว่าเดือนนี้จะเขียนเรื่องเกี่ยวกับอะไร หัวข้อไม่พ้นไปจากสิ่งที่ผมสนใจ ความรัก ความตาย การใช้ชีวิต เรื่องราวรอบตัว การเรียนรู้ การเติบโต ฯลฯ รวมไปถึงเรื่องที่ย่อยได้ยากอย่างธรรมะหรือปรัชญาในแบบที่ผมเชื่อ
การทำบล็อกบันทึกนั่งคุยกับตัวเอง ทำให้ผมได้มีเวลาย้อนกลับมามองส่องตน มานั่งดูความคิด วิธีคิด และมุมมองที่ตัวเองมีต่อเรื่องราวรอบตัว การทำบล็อกทำให้ผมถ่ายรูปมากขึ้น ทำให้ต้องสังเกตสิ่งต่างๆรอบตัวมากขึ้น เพื่อเก็บเกี่ยวความรู้สึกที่พบเจอ นำมาแปรเปลี่ยนเป็นสวนอักษร เพื่อบอกเรื่องราวและความคิดของตัวเอง
ดีใจที่วันนี้....สิ่งที่คิดไว้เดินทางมาถึงจุดที่ตัวเองตั้งเป้าหมายไว้แล้ว นี่ย่อมเป็นเป้าหมายเล็กๆที่ไม่ได้ใหญ่โตอะไร แต่เป็นสิ่งที่ทำให้ผมรู้ว่าตัวเองไม่ได้เดินเดียวดาย ในระหว่างที่ผมสำรวจความคิดและตัวตนของตัวเอง
ระหว่างทางผมได้รับ “มิตรภาพ” มากมายจากเพื่อนๆในบล็อก เพื่อนซึ่งเราไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยได้ยินเสียง ไม่เคยรู้จักตัวตนกันมากไปกว่า “คอมเม้นท์” ที่เข้ามาทายทักกันทุกวัน
จากคนแปลกหน้า กลายมาเป็นคนที่พูดคุยผ่านตัวอักษรกันทุกวัน ความสนิทก่อตัวขึ้น พัฒนาเป็นความรู้สึกดีดีที่มีต่อกัน และสัมผัสได้.......
ขอบคุณทุกคนที่แวะเวียนเข้ามาทักทายกันอย่างสม่ำเสมอ ขอบคุณทุกคำชมที่มีให้กันอย่างสม่ำเสมอ และนั่นเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้การเขียนบันทึก 356 ชิ้น กลายเป็นเรื่องที่ไม่หนักหนาและยากเย็นมากนักสำหรับผม
ผมอาจเดินทางถึงเป้าหมายที่ตัวเองตั้งไว้ แต่การได้มิตรภาพใหม่ๆจากเพื่อนๆ ทำให้ผมอบอุ่นและรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้เดินทางอย่างโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงา
ผมคิดว่าสิ่งนี้มีความสำคัญยิ่งกว่า “เป้าหมาย” ที่ผมตั้งใจไว้ในตอนแรกเสียอีก สิ่งนี้คือ “ความสวยงามจากมิตรภาพ” ที่หยิบยื่นเป็นกำลังใจให้ผมตลอดระยะเวลาการเดินทางหนึ่งปี
มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ผมคิดไว้ ว่าในปีหน้า (อีก 24 ชั่วโมงข้างหน้า) ผมอาจไม่เขียนบันทึกแบบนี้แล้ว... ยังมีอะไรหลายสิ่งหลายอย่างที่ผมอยากทำ อยากสนุกกับการทำบล็อกหนังสือ บล็อกภาพยนตร์ ดนตรี ศิลปะ ภาพถ่ายวัด ฯลฯ
สิ่งต่างๆเหล่านี้ผมต้องหยุดไป เพราะมุ่งมั่นและให้น้ำหนักกับบล็อกนั่งคุยกับตัวเองมากเป็นพิเศษ
“นั่งคุยกับตัวเอง” จึงขอปิดตัวเองลง…..
ผมคุยกับ “ตัวเอง” มาหนึ่งปีเต็ม เป็นหนึ่งปีที่ผมบอกตัวเองเสมอว่า “ความสุข” หาไม่ยาก และถ้าอยากมีความสุขมากๆ จงเริ่มต้นแบ่งปันให้คนอื่นก่อน แล้วเราจะได้รับสิ่งที่มีค่ามากกว่ากลับมา
ผมคิดว่าเพื่อนๆคงได้รับอะไรไม่มากก็น้อยจากบล็อกกะว่าก๋า ผมเองได้มุมมอง แง่คิด ได้รับไมตรี รับน้ำใจ ความสุข จากพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ มากมาย ไม่มีคำไหนจะบอกนอกจากอยากขอ “ขอบคุณ” ขอบคุณจากใจจริงๆครับ
ปี 2551 ที่กำลังจะผ่านเข้ามา เราจะใช้ชีวิตแบบไหนกันดีครับ
ผมขอยืนยันประโยคซ้ำๆที่ผมพิมพ์จนเคยมือ พูดจนเคยปาก
“ขอให้คุณมีความสุขมากๆนะครับ”
สุจริตใจ
วีระกิจ (กะว่าก๋า)
เชียงใหม่
..........................................................
กะว่าก๋าชวนคุย
ปีนี้กำลังจะหมดลง ปีใหม่กำลังจะผ่านเข้ามา
ปีที่แล้วผมตั้งเป้าหมายเล็กๆเอาไว้คือ
1. เขียนบันทึกความรู้สึกลงบล็อกเป็นเวลา 1 ปีเต็ม 2. เขียนนวนิยายธรรมะหนึ่งเล่ม 3. มีความสุขกับการใช้ชีวิตทุกขณะ
ข้อ 1. กับ ข้อ 3. ไม่มีปัญหา ทำได้....ทำได้อย่างที่ใจคาดหวัง
แต่ข้อ 2. ไม่สำเร็จ..... ไม่สำเร็จไม่ได้แปลว่าผมจะเลิกหรือไม่ทำต่อ ทำต่อครับ....ปีนี้ผมจะทำต่อ
แต่บันทึกความรู้สึกในบล็อกไม่เขียนแล้ว รู้สึกเต็มอิ่มและล้าอยู่บ้างกับการคิดและเขียนเรื่องราวต่างๆ ถึง 365 เรื่อง ทำไปทำมาเขียนมากกว่านั้นเยอะ จนน่าจะแตะ 5-600 บทความ ที่เขียนในปีนี้ปีเดียว....
เป้าหมายเล็กๆในปีนี้ที่อยากทำเกี่ยวกับบล็อก คือ
1. เขียนบล็อกเกี่ยวกับเพลงและเนื้อเพลงของครูจรัล มโนเพ็ชร ผมจะนำเพลงของครูพร้อมเนื้อร้องทุกเพลงที่ผมแกะไว้ มาแบ่งปันให้เพื่อนๆได้อ่านและฟัง ความเป็น “อัจฉริยะ” ของครูจรัลครับ ครูจรัลเป็นหนึ่งในศิลปินในดวงใจตลอดกาลของผม
2. อยากทำบล็อกรูปถ่ายและเพลงที่ผมชอบ อาจจะเป็นบล็อกศิลปะ พู่กันเดียว หรือแม้แต่รูปวัดที่ผมหยุดทำไปเพราะให้น้ำหนักกับบล็อกนั่งคุยกับตัวเองมากในปีที่ผ่านมา ปีนี้บล็อกนั่งคุยฯไม่มีแล้ว ผมคงมีเวลาทำบล็อกอื่นมากขึ้น
3. ตอนแรกคิดว่าจะทำบล็อก “ก๋าราณี” เลียนแบบ “ศิราณี” ไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นที่ปรึกษาเรื่องหัวใจอะไรหรอกนะครับ คิดเล่นๆว่าจะเอาไว้ในเพื่อนๆถามสิ่งที่อยากรู้ แล้วผมตอบได้ก็ตอบ ตอบไม่ได้ก็ให้เพื่อนๆมาช่วยแสดงความคิดเห็นร่วมกัน มาหาคำตอบร่วมกันสนุกๆ ปรึกษาได้ทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องเงิน อิอิอิ ตอนนี้ก็เป็นแค่แนวคิดอยู่ครับว่าจะทำดีไหม มีเพื่อนคนไหนอยากอ่านบ้างไหมครับ ส่งคำถามมาได้เลยนะครับ 5555
4. อยากทำบล็อก “วันละคม” โดยเอาคำคมที่ผมชื่นชอบมาลง วันละหนึ่งคำคม (คล้ายๆที่คุณต่าย บางพลีทำอยู่อ่ะครับ) แต่คิดไปคิดมามันก็เหมือนบล็อกบันทึกนั่งคุยฯอีกแล้ว คือต้องทำทุกวัน
5. บล็อกแสงแรกก็ทำต่อไปครับ...
6. เพื่อนๆอยากอ่านหรืออยากเห็นอะไรในบล็อกกะว่าก๋าบ้างครับ ? ที่ผ่านมาผมตามใจตัวเองมาตลอด ตอนนี้ผมตามใจคุณๆบ้าง 5555 ลองบอกกันได้นะครับว่าอยากอ่านหรืออยากดูอะไรบ้าง
…………………………………………
ส่วนเป้าหมายส่วนตัวในปีนี้ผมอยากทำ
1. ลดน้ำหนักลง 5 กิโลกรัม 2. เขียนนวนิยายธรรมะให้เสร็จ หรือทำให้ได้มากที่สุด 3. มีความสุขกับการใช้ชีวิตทุกขณะ 4. ดูแลต้นไม้ที่มีอยู่ให้ดีขึ้นบ้าง หลังปล่อยปละละเลยมานาน 5. เป็นพ่อที่ดีของลูกที่กำลังจะเกิดขึ้นมา และเป็นสามีที่น่ารักของภรรยา
เป้าหมายอื่นๆของผม คือ ใช้ชีวิตให้ดีและมีความสุขเหมือนปีที่ผ่านมา ทำทุกสิ่งให้ดีที่สุด.....
เป้าหมายในชีวิตของผมเล็กๆ ผมเดินก้าวเล็กๆ ช้าๆ….. แต่ไม่เคยหยุดเดิน
กะว่าก๋า ---- เชียงใหม่
Create Date : 31 ธันวาคม 2550 |
|
60 comments |
Last Update : 31 ธันวาคม 2550 7:58:26 น. |
Counter : 8321 Pageviews. |
|
|
ดีใจที่ได้เจิมส่งท้ายปี
ยินดีด้วยค่ะที่ทำได้สมดั่งความตั้งใจ
เหนือสิ่งอื่นใด้ก็คือมิตรภาพดี ๆ นี่เอง
ขอบคุณสำหรับการนั่งคุยกับตัวเองของคุณครูก๋าที่ทำให้คิดเป็นมากขึ้น หาความสุขได้ง่ายขึ้นเพียงแค่เปลี่ยนมุมมองของตัวเอง แล้วก็ได้อะไรหลาย ๆ อย่างอีกมากมาย ขอบคุณค่ะ
สำหรับปีหน้า ไม่ว่าจะเป็นบล๊อกประเภทไหนก็จะตามไปค่ะ
มีความสุขมาก ๆ นะคะคุณครูก๋าและคุณภรรยาคนสวย