พี่ใบไม้

มาสายยังได้เจิมอีก

สวัสดีค่ะคุณครูก๋า

ช่วงนี้ได้อ่านอะไรดี ๆ

แม้ว่าจะทำได้บ้างไม่ได้บ้าง

ไม่เคยคิดไปถึงขั้นตรัสรู้หรือนิพพานเลยค่ะ คิดเพียงแค่ใช้ชีวิตให้มีความสุขก็เพียงพอแล้ว

มีความสุขมาก ๆ นะคะคุณครูก๋าและคุณภรรยาคนสวย

เอ๋า นู๋นีล

สิ่งที่ค้นหาไม่ได้อยู่ตรงนั้น
ไม่ได้อยู่ตรงไหน
หากอยู่ตรงนี้

เหมือนพระอาทิตย์
ที่ยังคงอยู่บนท้องฟ้านั่น
เป็นความปกติธรรมดา
ที่ถูกบดบังด้วยก้อนเมฆ
และจิตใจอันหม่นมัว

สิ่งที่ตามหาไม่ต้องตามหา
เพราะมันคือสิ่งที่ปกติธรรมดาอย่างยิ่ง
ยิ่งต้องการ ยิ่งขุดค้น
ยิ่งร้อนรุ่ม ยิ่งขุ่นมัว

สวัสดีตอนเช้าวันเสาร์(ที่แสนจะหม่นมัวของตัวเอง)ค่ะ เหอะๆๆๆๆๆ

สวัสดีค่ะครูก๋า ปรัชญาล้ำลึก ให้ต้องคิดตามอีกแว้ววววว
สำหรับป้าแป๋วขอแค่ทำวันนี้ให้ดีกว่าเมื่อวานก็พอ
ทำหน้าที่ของตัวเอง ทำสิ่งที่คิดว่าดีเท่าที่ทำได้และไม่เดือดร้อนใคร

ชอบความหมายคะแถมรูปกสวยมากคะ

มีบางเรื่องยังไม่อาจจะปล่อยวางได้เลยอ่ะคะ
เพราะมันจำเป็นจริงจริ๊งจะต้องเอาใจใส่ให้ได้
แต่ว่ามันก็แย่เหมือนกันนะค่ะ เพราะบางที
มันทำให้เราเหนื่อย เราล้า คิดมาก นอนไม่หลับ
ยาที่ช่วยให้นอนสบายก็หมด เศร้าอย่างแรง
กลายเป็นว่าเครียดไปซ๊า ... ดีหน่อยว่าตอนนี้เป็นช่วง
ดีๆ สิ้นปี ก็เลยได้ปลดปล่อยซ๊าหน่อย ...



..................................


เมื่อวานเป็นยังไงมั่งค่ะ ห้างเปิดแล้ว ได้เลนส์
ที่อยากหรือเปล่าเอ่ย แล้วลองถ่ายพระให้คุณพ่อ
หรือยังเอ่ย ถ่ายได้สวยสมใจนายทุนจ่ายเงิน
หรือเปล่าค๊า

ลึกซึ้งมากคุณเจ็ทลี...
สวัสดีวันหยุด...วันนี้จะไปเดินสวนจตุจักรซะหน่อยค่ะ
วันนี้คุณเจ็ทจะไปไหนค่ะ
เมื่อวานยุ่งมาก..อันเนื่องต้องพาลูกค้าวิ่งหนี

หากเรามีสติในการดำเนินชีวิต และสามารถยับยั้งความโกรธได้ทุกคนโลกนี้คงสงบสุขขึ้นเยอะเลยนะคะ เป็นแบบทดสอบที่ต้องใช้ความอดทนสูงมากเลยนะคะ

สวัสดียามเช้าค่าคุณก๋า

นานๆๆจะมาเช้าได้ซักที

อ้วนกลมคงยังมีกิเลสอีกเยอะอ่ะค่ะ
บางเรื่องก็ยังไม่สามารถปล่อยวางได้
บางอย่างก็รู้สึกว่ายังไม่ได้อย่างที่หมาย
ยังต้องการที่จะก้าวไปเรื่อยๆๆ
ขอให้แค่แต่ละก้าวมั่นคงและมีความสุขก็คงพอ
คงยังไม่ต้องการถึงขั้นนิพพาน

-------------------------------------------------

มีความสุขในวันหยุดสุดสัปดาห์ค่ะ
กทม.ตอนนี้ร้อนมากมายจนไม่แน่ใจว่า ฤดูไหนกันแน่

พี่คิดถึงขั้นบรรลุโสดาบันเลยเหรอ หุหุ
แต่อะไรก็เป็นไปได้นะ (สำหรับพี่)
อนุโมทนาล่วงหน้าเลยเจ้าค่ะ

อืมมมม ต้องหลับตาลงไปทุกๆครั้งเลยนะึคะคุณก๋า

เด๋วที่นี่ก็ถึงเวลาหลับตาแย้วววว อิอิ

เ่อ่อไม่ทานปลานี่เพราะว่ามาดามชื่อปลาอ๊ะเป่า หุหุ

Have a nice weekend na ka.... bye for now.

ปล่อยวางไม่ได้
ไปไม่เป็น
เย็นไม่ได้

ดีจังเลยค่ะ อ่านแล้วเข้าไปถึงในใจเลย
ไม่ค่อยได้แวะเข้ามาเน็ตจ๊ะจ๋าเป็นไรไม่รู้อืดสุดๆ
นี่ขนาดไปขอเพิ่ม ความเร็วแล้วก็ยังเป็นเลย

ก๋าน้อยเป็นอย่างไรบ้างคะ พี่สะใภ้ใส่ชุดคลุมได้ยัง

มันเป็นปรัชญาที่ฝนอ่านและพยายามตีความ --- แต่ขอยอมแพ้ค่ะ ฝนไม่มีหัวในการตีความเลยค่ะ

ในความอร่อยก็มีความไม่อร่อย
ในความขาวก็มีความดำ
ในความอิ่มก็มีความหิว
ในความแข็งแรงก็มีความเจ็บไข้
ในความดีก็มีความชั่ว
ในความสวยก็มีความขี้เหร่
ในความรักก็มีความชัง
ในความสูงก็มีความต่ำ
ในความอ้วนก็มีความผอม
ในความสั้นก็มีความยาว
ในความโง่ก็มีความฉลาด
ในความเกิดก็มีความตาย

........บรรลุโสดาบัน

555

ดีค่ะพี่ก๋า ^_^ บีก็คิดเหมือนกันนะคะ ว่าอยากไปนิพพานซะทีสิ แต่ถ้าเป็นแค่พระโสดาบัน ยังไม่ถึงนิพพานนะคะ ต้องให้ได้ถึงพระอรหันต์เลยดีเดียว >_< เฮ้ออ หนทางยังยาวไกลนัก แต่สู้ ๆ ค่ะ

สวัสดีค่ะอาเฮีย

วันนี้หยุดงานอีกแล้วค่า ได้เงินเดือนปั๊บเก็บของกลับบ้านปุ๊บเลย

ฝนตกไม่มีอารมณ์จะออกไปไหนเลยอ่ะอาเฮีย

...........

น่าเบื่อมาก

มาเยี่ยมค่ะ

หลับตาลงอีกครั้ง

สวัสดียามเช้าค่ะ แอบมาอ่าน หาความรู้

วันนี้มานเป็นไง ฟ้าครึ่มๆ อย่างกะฝนจะตก
พึ่งเอาดอกไม้ปลอมที่ทำจากไม้ไปแต่งสวนกระจ่อยหน้าบ้าน ซวยแล้วไง

อาเฮียไปตกใจซะน่ากลัวเชียว

ฝนตกที่นี่เป็นเรื่องปกติค่ะ ตกมาหลายวันแล้ว

แล้วไม่รู้ว่าจะหยุดตกเมื่อไหร่

เอาไหมส่งมาแลกกันพี่เอาฝนไปส่งหน้าหนาวมาให้นาแทน หนาวได้สองสามวันฝนก็กลับมาอีกแล้ว ไม่น่าเลย

วันนี้พี่ชอบเรืองนี้จังหว่ะ

เลยเอาไปอ่านให้พ่อบูฟัง

อ่านสองรอบ ช้า ช้า

พ่อบอกว่าให้โหวตสาขาธรมะให้ก๋าด้วย

พี่ถามว่ามี หนึ่ง สอง สาม

คะแนน

เอากี่คะแนนดี

พ่อบอกว่าเรื่องวันนี้เอาไปสามคะแนนเลย

เอาก็เอา เดี๋ยวขอลอคอินก่อนนะ

ชอบอ่ะ

มัน contrast ดีจริงๆๆกับสิ่งที่คนกำลังคิดอยู่

จะปีใหม่แล้ว เป็นโอกาศที่ดีสำหรับการปล่อยวางในหลายๆสิ่ง (คนเราชอบหาฤกษ์ยามนะคะ ทั้งที่ทำเมื่อไหร่ก็ได้ อยู่ที่ใจตัวเองแท้ๆ )

ศักดาพิกุล?????????????

เพิ่งกลับจากเชียงของมาค่ะ
แวะมาเยี่ยม
เดี๋ยวตกtrend...

ต้นเดือนไปเชียงใหม่..ค่ะ
เช้าวันที่ 8 มค.
ถ้ามีเวลาจะไปเยี่ยมตัวเป็นๆที่ร้านนะคะ
ได้เก๊าะ???

แปลว่าเปิ้นก็เป็น ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน อยู่นะซิเนี่ย
เพราะยังตัดกิเลสภายนอกยังไม่ได้เลยอ่า แหะๆ

แวะมาทักทาย ส่งความสุขให้กับคุณก๋า พี่มาดามและเจ้าตัวเล็กในวันหยุดจ้า

มีความสุขมากๆนะคะ

ด้วยความแรงของเน็ต (กร๊าก) เลยเข้ามาได้อีกรอบ และหลายๆรอบ เพิ่งสังเกตเห็นรูปใน profile
ผู่ได๋หนอ?????

อย่างเราคงเป็นได้เเค่.............

ผู้รู้ ( เรื่องของคนอื่น )
(จึงเป็น) ผู้ตื่น (เต้น)
(ทำให้เกิดสภาวะ)....ผู้เบิกบาน...( )

อย่างเราคงเป็นได้เเค่.............

ผู้รู้ ( เรื่องของคนอื่น )
(จึงเป็น) ผู้ตื่น (เต้น)
(ทำให้เกิดสภาวะ)....ผู้เบิกบาน...( )

อ้าว...ทำไมมันเด้งสองอันหว่า....

................
อ๊ะเห็นคนทักรูปprofile....
ขนาดรูปยังเเสดงให้เห็นสัจธรรมเลย...โห้นับถือจริงๆ

เวลา.....นั้นพรากเอาทุกอย่างไป

เห็นด้วยอย่างแรงค่ะ หนูพยายามปล่อยวางแล้วนะ แต่คนที่หนูอยู่ด้วยแต่ละคนทำให้จิตใจหนูอ่อนแอลงทุกวันเลย

555+ พินิจนัยสุดหล่อ หายไปไหนแล้วละคะคุณก๋า
ตอนนี้เหลือ กะก๋า ศักดาพิกุลแล้วหรอจ๊ะ แล้วศักดาพิกุล ????

สวัสดีค่ะคุณกำนัน แห่งทุ่งสองยาง

อย่าลืมสัญญาน่ะค่ะ....ลืมแล้วล่ะสิ

ก็จะลงรูปพี่ชายในวัยเยาว์อ่ะค่ะ

รออยู่น่ะค่ะคุณกำนันก๋า

ครูก๋า ทริปพีพียกเลิกอ่ะ ลูกๆ จ๋อยกันเป็นแถว

คำแนะนำของพี่ชายเข้าท่าเลยนะค่ะ ...
นายทุนออกปากครั้งนี้ จริงๆ น่าจะถามทั้ง
เลนส์และกล้องไปพร้อมๆ กัน เอ หรือว่า
อาจจะมีอีกในอนาคตไม่แน่นะคะ เผื่อว่า
ภาพสวย คุณพ่ออาจจะเสนอให้อีกรอบ
ก็ได้ งานนี้บอกเลยว่า "กล้องใหม่เอาไม๊ " ..

ไม่แน่นะค่ะ



ช่วงนี้ไม่ได้ถ่ายรูปเลย ไม่ได้งัดกล้องออกมา
ส่องอะไรหลายวันแล้วอ่ะคะ แต่ร่ำ ๆว่า อีกไม่นาน
จะต้องไปถ่ายรูปเด็กๆ วันกีฬาสีต่างจังหวัดแบบนี้
เด็กเค้าจะมีขบวนพาเหรดด้วยน่ะคะ เหนื่อยพ่อแม่
เหนื่อยคนถ่ายรูปเลยที่ต้องถ่อไปแต่เช้า 7 โมง
แน่ะค่ะ เหนื่อยหน่อยแต่ว่าเต็มใจเลยเพราะว่า
ไม่บ่อยนักจะได้ถ่ายรูปเด็กๆ น่ะค่ะ

หวัดดีค่ะ ข้าพเจ้าวาฬอันดา ขอเรียกขานท่านกะก๋าว่าท่านพี่

เนื่องจากจิ้มด้านขวาเห็นปีเกิดแล้ว ท่านศักดาพิกุล เกิดก่อนอาเฮียแท้ๆของข้าน้อย
-----------------------------------------------------------
อ่านที่ท่านนั่งคุยกับตัวเองแล้ว

โสดาบันฆราวาสก็ลุถึงนี่นา

ขอผ่านจ้ะ
....
สิ่งใดต้องขบคิด...จะทำเมื่อได้ตังค์เท่านั้น อิอิ

คิดถึงวันรับน้องวันสุดท้าย

ท่ามกลางหมู่ดาวเต็มฟ้า
คืนหนึ่งที่หาดทรายแก้ว


หลังจากที่ทุกคนเหน็ดเหนื่อยแทบสิ้นเรี่ยวแรง
ปล่อยพลังทั้งหมดไปกับด่านต่างๆเกือบ 24 ชั่วโมง

พวกรุ่นพี่ก็พามาชุมนุม ที่ ลานเปิดใจ
ริมหาด.....ที่มีหน้าผาล้อมรอบ


จากนั้นก็ให้ ลุกขึ้นทีละคน
แล้วบอกต่อคนอื่นถึงสิ่งที่เลวที่สุดที่ตัวเองได้ทำมา


บางคนลุกขึ้นพูดด้วยเสียงแหบพร่า
บางคนลุกขึ้นพูดด้วยเสียงสั่นเครือ น้ำตาแห้งเหือด
บางคนลุกขึ้นมาได้ พูดไม่ทันจบก็ทรุดลงเดี๋ยวนั้น



และ หลังจากที่ทุกคนได้พูดถึงเรื่องเลวร้ายของตัวเองจน

ตอนนั้นรู้สึกว่า
ตัวเองไม่มีความลับอะไรอีกแล้ว
ชีวิตที่จะดำเนินต่อไป
จะเป็นยังไง ต้องขอเต็มที่กันสักตั้ง


แต่ความรู้สึกทั้งหมดที่ฮึกเหิมที่ว่า ก็พลันดับสูญไป

ด้วยระเบิดเพลิงกองใหญ่ที่อยู่บนหน้าผาที่ล้อมอยู่ทั้ง 3 ด้าน

เปลวไฟ มันร้อนแรง และอลังการมากๆ
จนคิดได้ว่า แท้ที่จริง เราเล็กนิดเดียว.....

ไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรเลย

เป็นการรับน้องที่ทำให้ทุกคน ไร้ซึ่งจุดอ่อน
เพราะไม่มีจุดอ่อนในใจอีกแล้ว

ไม่มีความกังวล

และสอนให้ทุกคนเข้าถึงความคงอยู่ ของชีวิต ได้ดีมากๆ


อ่านเรื่องของพี่ แล้วนึกถึงวันนั้นอ่ะครับ......

โหพี่กะก๋า..จะรีบละทิ้งทางโลกไปไหน

แหม เพลง x japan เชียวนะ วัยรุ่นมิใช่น้อยเลยแฮะ