อุทยานแห่งชาติหยางหมิงซาน (YangmingShan) .. หลงมั้ย..หลง

เราให้เวลาวันนั้นเต็มวันสำหรับการเที่ยวอุทยานแห่งชาติหยางหมิงชาน Yangmingshan Nationa Park



อทุยานแห่งชาติหยางหมิงชาน(Yangmingshan National Park, 陽明山)เป็นแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติชื่อดังของเมืองไทเป อยู่ห่างจากตัวเมืองไทเปไปทางเหนือประมาณ 20 กิโลเมตร

เป็นเทือกเขาที่กินอาณาบริเวณกว้างใหญ่ถึง 7 หมื่นกว่าไร่ มีแหล่งท่องเที่ยวที่น่าสนใจมากมาย ทั้งจุดแคมป์ปิ้ง, เส้นทางเดินป่า, ปีนเขา, ชมสัตว์ป่า, น้ำตก, ต้นไม้, ป่าไม้, บ่อน้ำแร่ มีสภาพเป็นป่าเขาแบบอบอุ่น และมีความหลากหลายทางธรณีวิทยาและภูมิประเทศที่เป็นภูเขาไฟที่แม้จะมอดดับไปแล้วก็ยังมีไอร้อนพวยพุ่งออกมาอยู่ มีความสูงตั้งแต่ 200 ถึง 1,200 เมตรจากระดับน้ำทะเล

ช่วงนี้เป็นช่วงซากุระบาน .. ที่นี่เป็นจุดชมดอกซากุระอีกที่หนึ่ง
ใคร ๆ เค้าวางแผนไปเที่ยวมี 2 วันบ้าง เต็มวันบ้าง ครึ่งวันก็ยังมี
แต่เราไม่คิดว่าแค่ครึ่งวันจะเที่ยวที่นี่ได้ทั่ว ..

ไปพิสูจน์กัน



การเดินทางจาก MRT Taipei Main Station ออก Exit Y6 จะเห็นป้ายรถบัสเรียงราย มองหารถบัส No.260) จากสถานี MRT Taipei Main Station ทางออก Y6 รถมาทุกๆ 10 นาทีในช่วงหน้าไฮซีซั่น และใช้เวลาเดินทางราว 45 นาทีถึงจุดหมาย

ถ้ามาจากที่อื่น

จริง ๆ เราก็พักแถว Taipei Main Station แหละ แต่กว่าจะเดินข้ามถนน (ผ่านทางออกของ MRT ทั้งหลาย..เล่นเอามึน เดินใต้ดินนี่ไม่รู้ทิศรู้ทาง ทั้ง ๆ ที่รู้ว่า ถ้าเดินอยู่ข้างนอก พิกัดมันอยู่ตรงไหน)

พอเห็นป้ายรถเมล์ เราก็มองหารถไปหยางหมิงชานได้ไม่ยาก มีป้ายบอกชัด มี จนท. มายืนกำกับคิว (คือคิวจะคดโค้งยาวกว่า ป้ายรถบัสสายอื่นอย่างเห็นได้ชัด) แต่เราออกเช้า รถโล่งค่ะ






ชมวิวไป 45 นาที ราคาอย่าได้ถาม เพราะว่ารูด Easy card แตะบัตรตอนขึ้นและตอนลง มันหักไปกี่ TWD ก็จำไม่ได้

รถสายนี้ไปสุดสายที่ Yangmingshan Bus station แต่ไม่ใช่ตัวทำการอุทยานที่ใคร ๆ เค้าบอกว่า ซากุระทกำลังบานบลูม ๆ .. เห็นคนชอบลงก่อนเข้าป้ายสุดท้าย เป็นป้าย 7-11 สงสัยจะไปหาไรกิน

ลงไปก็มีซุ้มดักขายตั๋ววันของรถมินิบัสของอุทยาน (สาย 108) เพื่อเที่ยวชมจุดต่างๆภายในอุทยาน ซึ่งรถมินิบัสนี้จะวิ่งแบบวนลูป ตั้งแต่เวลา 7:00-17:30 ในราคา 15 TWD ต่อเที่ยว (แตะบัตร Easy Card ได้) หรือจะซื้อตั๋ววันในราคาเหมา 60 TWD ขึ้นลงกี่รอบก็ได้ใน 1 วัน รถออกทุกๆ 30 นาทีสำหรับวันธรรมดา และทุก ๆ 10 นาทีในวันหยุด



จะดีงามมากถ้ามีภาษาอังกฤษกำกับ ..แต่ก็ไม่ใช่ไร้ประโยชน์ พอเข้าตาจนจริง ๆ เราก็เอาใบนี้ถามทางคนในพื้นที่ได้

13 สถานีรถบัสสาย 108

1. สถานีรถบัสสายหยางหมิงซาน

2. สำนักงานใหญ่ศูนย์บริการนักท่องเที่ยว

3. Yangmingshuwu

4. Zhuzihu

5. Mt.Qixing

6. Erziping

7. Xiaoyoukeng

8. Zhonghu

9. Lengshuikeng (ไปยัง Qingtiangang)

10. Qingtiangang

11. Lengshuikeng

12. Songyuan

13. น้ำตก Juansi

รถไม่ได้ผ่านป้ายแบบเรียงเลขนะคะ (น่าจะทำเลขกำกับใหม่ เล่นเอามึน)




รถบัส 108 ก็หน้าตาแบบนี้ล่ะค่ะ แต่คนละเลข ถ่ายไม่ทัน
ยังคิดกันไม่ตกว่าจะลงป้ายไหนดี นั่งรถเล่นไปเรื่อย ๆ ก่อนค่ะ



ฝนตกค่ะ แต่ตกแรงขึ้นเมื่อขึ้นเขาไปสูงขึ้น



ยังไม่พร้อมเปียก .. เลยนั่งรถเล่น จนวนลูปไปจอดที่เดิม ในขณะที่น้อง ๆ คนไทยที่ขึ้นมาพร้อมกัน ลงไปเปียกฝนกันแล้วที่ป้ายที่ 7 เสี่ยวโหย่วเคิง (Xiao You Keng)

ป้ายอื่น ๆ ถ้าไม่ใช่ป้ายใหญ่ คนนิยม จะมองแทบไม่เห็นค่ะ แต่เค้าจะบอกเป็นภาษาอังกฤษก่อนว่าจะถึง ถ้าอยากจะลงต้องกดกริ่ง แต่เราเก้ ๆ กัง ๆ เพราะฟังไม่ค่อยออก + ไม่มีโพยชื่อป้ายเป็นภาษาอังกฤษในมือ (คือโหลดไปค่ะ แต่เปิดไม่ทัน)

ที่ เสี่ยวโหย่วเคิง เค้าไปดูปากปล่องภูเขาไฟเสี่ยวโหย่วคัง (Xiayoukeng) ซึ่งในบริเวณนั้นจะเห็นควันพุ่งออกมาเป็นจุด ๆ แต่ฝนกำลังตก การเดินในที่โล่ง ๆ ตากฝน ไม่น่าจะ OK เลยยังไม่ลง



พอมาถึงที่เดิม ก็เริ่มอยากเข้าห้องน้ำ เดินไปด้านหลังก็มีร้านอาหาร แหม กลิ่นเต้าหู้เหม็นนี่ฟุ้งเลย ทีแรกนึกว่ากลิ่นห้องน้ำ

เติมพลังด้วยเจ้านี่ หน้าตาเหมือนก๋วยจั๊บญวนเส้นอ้วน ๆ



50 NTD ค่ะ จริง ๆ มีเสบียงในเป้ แต่อยากกินอะไรอุ่น ๆ ร้อน ๆ ..

จัดการธุระส่วนตัวเสร็จ ก็กระโดดขึ้นรถสายเดิม โชว์บัตรเบ่งรูปแผนที่ข้างบนนั่นแหละค่ะ (หางตั๋วเค้าฉีกไปตั้งแต่ขึ้นรถรอบแรกแล้ว)

คราวนี้ก็มาเป่ายิ้งฉุบกันในรถ ว่าจะลงสถานไหน .. ฝนก็ยังตกค่ะ แต่ซา ๆ บ้างแล้ว รอบนี้ต้องลงแล้วค่ะ หวยมาออกที่ป้ายที่ 6 Erziping อ่านว่า เอ้อจี้ผิง ..(อ่านแทบตาย ไม่คือเลย)

เหตุผลที่ไม่ได้บอกบัดดี้คือ ป้ายอื่น ลงไม่เป็น ฟังไม่ทัน กดไม่ทัน แต่ป้ายนี้มีสถานีรอรถที่ชัดเจน .. เลยลากบัดดี้ลงไปเลย



ที่รถจอดเป็นแค่ Erziping Visiting Center เราต้องเดินเข้าไปอีก .. เส้นทางนี้เป็นเส้นทางเดินง่าย ๆ ชิลล์ ๆ เข้าไปในป่า ระยะทาง 1.8 กม. ก็จะถึง เอ้อจี้ผิง จริง ๆ



มีเพื่อนเดินค่ะ เด็ก ๆ คนแก่ เห็นเดินกันเพียบ..
ฝนยังตกอยู่ค่ะ เราเตรียมตัวมาแล้วล่ะ เพราะพยากรณ์อากาศบอกว่า ฝนตก



ไม่นึกเสียใจกับสิ่งที่เลือก

เพราะถูกจริตมาก





เป็นป่าที่อุดมสมบูรณ์มาก ทางเดินก็ไม่น่ากลัว เดินง่าย มีป้ายบอกทางเป็นระยะ มีเพื่อนร่วมทางเดินสวนไปมา แต่ไม่ได้เยอะเหมือนจะไปเดินขบวนประท้วงอะไร



ที่นั่งรถบัสมารอบครึ่ง เราเห็นซากุระไม่กี่ต้น และมีดอกหรอมแหรม .. แต่นี่ ดอกไม้บาน .. บานเต็ม ตื่นตาตื่นใจ สำหรับนักเดินป่าสายดอกไม้



คุยกับดอกไม้ ต้นไม้รายทางก็เพลินแล้วค่ะ





เดิน ๆ ไป ฝนก็หยุดค่ะ ดี อากาศไม่ร้อน





ชาวบ้านเค้าเดินไป เดินกลับกันหมดแล้ว เรายังละเลียดเก็บต้นไม้ใบหญ้าอยู่เลย
เค้ามีนก มีสัตว์ตัวเล็ก ๆ ด้วย แต่กล้องเราส่องไม่ถึง งานนี้ใช้กล้องมือถืออย่างเดียว กล้องใหญ่นอนเปลี่ยวอยู่ที่บ้าน





ถึง Erziping แล้ว ..



เป็นลานกว้าง ๆ มีภูเขาล้อมรอบ มีสระน้ำ พท.ชุ่มน้ำ และสายฝนบาง ๆ
มีห้องน้ำ ศาลาพักร้อน หลบฝน






พอได้พักถอดเสื้อกันฝน จัดการกับเสบียงที่เอาติดตัวมา จะได้เบาตัว



อาหารเดินป่า ก็จะประมาณนี้



อันนี้ลอง เพราะไม่เคย เห็นขายที่ร้านค้าแถว ๆ ไทเปเมนสเตชั่น .. ข้าวปั้นสไตล์ไต้หวัน ห่อนี้ 40 NTD มีถั่ว หมูฝอย ไข่ดาว และปาท่องโกแป้งกรอบ ๆ ห่อข้าว .. เกือบอร่อย แต่ตัวเองไม่ชอบอาหารคาวที่ออกรสหวาน เลยไม่ชอบเท่าไหร่



บรรยากาศสวย ๆ ที่เอ้อจี้ผิง ..



ซากุระมีแค่นี้แหละ .. 555



หาทางไปต่อ .. เราไม่เดินย้อนกลับทางเดิม ไม่ใช่นิสัย
จริง ๆ ย้อนกลับทางเดิม แต่เดินทางใหม่ได้นะคะ มีเส้นทางคู่ขนานกันไป 2 เส้น



ตอนแรกก็ว่าจะไปอันแรก ที่บอกว่าแค่ 1 กม. แต่พอไปถึง ..
มันเป็นแค่ทางขึ้นเขา ต้องเดินขึ้นเขาไปอีก เป็นเขาลูกไม่สูง
(ไม่น่าจะมองเห็นวิวได้ 360 องศา) แต่ที่แน่ ๆ คือ ขึ้นไป แล้วก็ต้องลงมาทางเดิม

เลยฟันธง .. ไปวัด Qingtian temple .. ขาลงจะได้กลับรถบัส บัสวิ่งผ่าน Qingtiangang ป้ายเบอร์ 10 ...จะได้กลับทางเดิม

Verb to เดาของเรา .. ผิดหมด Qingtian temple กับ Qingtiangang อยู่คนละทิศ .. มันอนุมานว่าไปด้วยกันได้ ไม่ได้ว๊อยยยยยย...




แค่คิดผิด ชีวิตก็เปลี่ยน แถมยังมีดอกไม้มาล่อตา ล่อใจอีก



ไม่ว่าจะไปทางไหน เค้าก็มีป้ายบอก .. แค่เดินตามทาง อย่าทะลึ่งเดินออกนอกทาง
ตกใจเล็กน้อย มีคนมุดออกมาจากป่า ..นอกเส้นทาง .. เค้ามุดไปยิงกระต่ายมั้ง..



เส้นทางก็ยังมี มีคนเดินสวนมาเป็นระยะ .. ใครจะคิดว่าหลง





เรามาเจอ Stone House










เป็นบ้านที่สร้างจากหิน สร้างในศตวรรษที่ 19, 20 อยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติหยางหมิงชาน เขตเมือง Beitou, Danshuei และ Sanzhi มีบ้านลักษณะเดียวกันนี้ทั้งหมด 10 หลัง แต่ละหลังคล้าย ๆ กัน ประกอบด้วยห้องหลัก ห้องย่อย ๆ เหมือนห้องชุด มีเสาหลักทำด้วยหิน 7 ต้น พื้นปูด้วยกรวดขนาดใหญ่
เดิมใช้เพื่ออยู่อาศัย แต่ต่อมามีการดัดแปลงทำเป็นคอกปศุสัตว์
บ้านเหล่านีสร้างโดยคนพื้นเมืองละชาวฮั่นของจีน สิ่งเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงการพัฒนาทางด้านอุตสาหกรรมและการปรับเปลี่ยนทางประวัติศาสตร์ของที่นี่

- แปลจาก ป้ายหน้า Stone House

บริเวณรอบ ๆ บ้าน มีต้นคามิเลียขึ้นอยู่เต็ม



ไม่ได้มุดไปถ่ายที่ขึ้นเป็นดงมาให้ดู บัดดี้ไม่รอแล้ว ไปโน่นแล้ว .. อยู่นานเดี๋ยวเจอเพื่อนต่างภพ .. ไม่เอา ไม่อยากเจอ



ต่อจากนี้ไป เป็นทางลงเขาล้วน ๆ ลงไปเรื่อย ๆ .. จนเข่าเสื่อม

แถมทางยังมีแต่ตะไคร้น้ำ .. ต้องระวังไม่ได้ให้ลื่นล้ม





เจอต้นไม้ใบหญ้า แปลก ๆ ตาไปเรื่อย ๆ





เห็นเจ้าของบ้านเดินสวนขึ้นมา ..

พอเข้าป่าไผ่ .. เริ่มมีบ้านคน สวนส้ม .. ให้เห็น







มีผลิตผลมาวางขายให้นักเดินป่า ซื้อติดมือไป ..





เห็นผักที่ขายแล้ว .. แหม อยากกินสลัด




มีดอกซากุระร่วง .. แต่มองไม่เห็นต้น มาจากไหนเนี่ย (แอบดีใจ)



บางบ้านก็จัดพื้นที่ให้คนแวะนั่งพัก ซื้อผัก ซื้อส้มติดมือไปด้วย
(ชีวิตนี้กินเป็นอยู่ส้มเดียว คือสายน้ำผึ้ง ..นอกนั้นไม่คิดจะหอบให้หนักมือ)







ไปเรื่อย ๆ เหมือนจะถึงแต่ไม่ถึง ..

พอเห็นวิวนี้แล้ว หายเหนื่อยเลย (และรู้เลย .. ว่าคนละทางกับที่เราจะไป)








ปลายทางชัดเจน .. New Taipei City



ที่ดีใจยิ่งกว่าเห็นหมาขาวตัวเมื่อกี้คือ.. บ้านคน ..





สวนผัก .. และผลผลิต



ซ้ายมือที่คุณบัดดี้ลงไปลิ่ว ๆ .. ไม่รอ จขบ. (เดาว่า น่าจะปวดห้องน้ำ) คือวัด Sensheng temple (มั้ง .. อ่านไม่ออก)



ที่กรี๊ดคือวิวนี้ ..



เจอแล้ว ซากุระที่โหยหา .. กับวิวเทพ ๆ ..
ดีใจที่ได้หลงมาเจอ









ถึงแล้ว เขตวัด Qingtian .. น่าจะอ่านว่า ฉิงเทียน





ดูเป็นวัดเล็ก ๆ .. เลยไม่คิดจะสำรวจ.. ที่คิดได้ตอนนี้คือ หาห้องน้ำ และหาทางกลับ




ป้ายรถเมล์หน้าห้องน้ำ บอกเราว่า ..มีรถแค่สายเดียวที่ผ่าน และสายนั้นไปลง Beitou..

เห็นรถแท็กซี่เหลืองสด จอดอยู่คันนึง แต่หาคนขับไม่เจอ
ถามคนที่อยู่ในวัด ว่าเราจะไป Yangmingshan จะไปยังไง คุยกันไม่รู้เรื่อง เห็นชี้ ๆ ให้เดินลงเขา

ซากุระของชาวบ้าน ระหว่างทางลงเขา สวยได้อีก







นั่นคือเขาที่เดินลงมาแล้ว .. และคิดว่าเดินลงไปอีกหน่อย รถบัสน่าจะผ่าน





เห็นป้ายรอรถแล้ว แต่ไม่เห็นป้ายรถเมล์ว่ารถสายไหนอะไรผ่าน แต่มีคุณลุงคุณป้ากลุ่มหนึ่งยืนรอรถอยู่





รุม ๆ ช่วยกันดู .. ได้ความว่า .. รถ 108 ไม่ผ่านตรงนี้ มีรถสายเดียวที่ผ่านคือสายที่จะไป Beitou .. เป่ยตั๋ว ..เค้าออกเสียงยังงี้ ..

เค้าถามว่าเราจะไปไหน บอก ไทเปเมนสเตชั่นไป เค้างง .. ไอ้เราก็ไม่รู้ว่าสถานีนี้ภาษาจีนเรียกอะไร เลยบอกจะไป ซีเหมิน แทน คราวนี้อ๋อ..กันเป็นแถว

ได้คุณพี่เสื้อลายสก็อตคนนี้ค่ะ จะไปลงซีเหมิน เราเลยขอติดสอยห้อยตามไปด้วยเลย รอดแล้วเรา (จริง ๆ ก็รอดตั้งแต่ถึงสถานี MRT Beitou แล้วล่ะค่ะ)



ตกลงเราก็ขึ้นรถบัสสาย S6 ที่ผ่านหน้าวัดนั่นแหละค่ะ แต่เราไม่ได้ขึ้นเพราะอยากเข้าห้องน้ำ คันถัดมาก็รอไม่นาน

คุณพี่พาเราไปลง MRT Beitou แล้วพาเราไปจนถึง MRT Taipei Main Station แกกวักมือเรียกให้ไปเปลี่ยนสายรถไฟเพื่อไปซีเหมิน แต่เราบอกว่า เราถึงแล้ว นี่แหละที่เราอยากมา

วันถัดมา เรายังได้เจอคนกลุ่มเดิมที่สถานีไทเปเมนสเตชั่น โดยบังเอิญ เค้าเห็นเราก็เข้ามาทัก .. คนเรามีวาสนาต่อได้ ได้ช่วยเหลือเกื้อกูลกันมา ก็ได้มาเจอกัน..

เวลาใครมาถามทาง .. ก็บอกเค้าไปด้วยความเต็มใจนะคะ อานิสงฆ์จะช่วยเราคืนในภายหน้า .. (เอิ๊ก .. มีบุญประเภทนี้บ่อยค่ะ หลงจนได้เพื่อนมาหลายคน)

สรุปวันนั้นก็ไม่ไปไหนต่อ หาอะไรกินแถวนั้น ช้อปปิ้งแล้วก็นอนตายอนาถ.. เพื่อเที่ยววันต่อไป ..

ขอบคุณที่มาหลงด้วยกัน

สายรถเมล์ที่วิ่งผ่านอุทยานแห่งชาติหยางหมิงชาน
 

ตอนที่ 1 : Yilan อี้หลาน .. Welcome to Taiwan

ตอนที่ 2 : Yilan อี้หลาน .. มีอะไร


ตอนที่ 3 : ล่าซากุระที่วัดเทียนหยวน (Tianyaun temple) นิวไทเป

ตอนที่ 4 : Around Taipei 101
 

Create Date : 09 มีนาคม 2562		8 comments
Last Update : 9 มีนาคม 2562 13:44:57 น.
Counter : 233 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Tweet