อั้ยย่ะ มาอย่างต่อเนื่อง ตอนที่แล้วยังไม่ได้อ่านเลยครับอาจารย์ ขอติดไว้ก่อนนะครับดึกแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้มาใหม่~

  

เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมชาติจริงๆ ค่ะ พยายามคิดแบบนี้เหมือนกัน

ครูสุ ยังคงแวดล้อมด้วยเพื่อนฝูงมากมายและลูกศิษย์ที่รักนะคะ ชีวิตสนุกสนาน ไม่เหงาเลยนะคะ บันทึกไว้แบบนี้ ก็ดีนะคะ

  

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์

ทั้งสามท่านเป็นบุคลากรด้านการบันเทิงที่ทำงานมาอย่างยาวนานจริงๆครับ
ผมเพิ่งทราบจากบล็อกอาจารย์ว่าคุณสวลีจากไปเพระาการกินยาแล้วติดคอ
ไม่น่าเชื่อเลยครับ

  

อาจารย์ขยันจดบันทึกมาเขียนบล็อกนะคะ
พี่ตามอ่านจนจบแล้ว รับสารภาพว่า จำเรื่อง
และชื่อไม่ได้เลย 55

อากาศแถวบ้านเราฝุ่นเยอะจริงๆ พี่ตามดูในเน็ต
ทุกวันแล้วแทบไม่อยากออกไปไหน อยู่บ้านก็
ปิดบ้านเกือบหมด บางทีก็เริ่มรำคาญความอุดอู้
หมอลูกชายสั่งว่า ถ้าวันไหนรายงานเรื่องฝุ่น
ว่ามีฝุ่นมาก เวลาออกไปทำสวนในบ้านก็ให้แม่
ใส่ mask ด้วย หูยยยย อะไรกันนักกันหนาไม่รู้
เหนื่อยใจแท้ๆเลยค่ะ

อาจารย์ก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ

  

แวะมาเยี่ยมครับ

  

เพิ่งรู้เหมือนกันค่ะว่าคุณสวลี กินยาติดคอจึงเสียชีวิต คุณดอกดินรุ้งก็รู้จัก
แต่นักร้องอีกท่าน นพดฬ ชาวไร่เงิน เพิ่งเคยได้ยินชื่อค่ะ ชื่อสะกดแปลกจัง

อาจารย์ยังคงแวดล้อมด้วยลูกศิษย์ อบอุ่นมากเลยนะคะ ลูกศิษย์อาจารย์เก่งจังรวบรวมครูบาอาจารย์รวมตัวกันได้หลายท่านขนาดนี้

ชีวิตโสดแบบนี้ก็สุขดีนะคะ ถึงเกษียณแล้วก็ยังไม่เหงา เพราะบรรดาศิษย์แวะเวียนเยี่ยมเยียนสม่ำเสมอ แสดงให้เห็นว่าอาจารย์ต้องเป็นที่รักในหมู่ลูกศิษย์มากๆ แน่เลยค่ะ

ปัจจุบันรุ้งว่าความผูกพันระหว่างอาจารย์กับศิษย์แบบนี้นับวันจะหายากนะคะ แต่รุ้งก็เชื่อว่ายังมี เพียงแต่ตัวรุ้งไม่โชคดีขนาดนั้นค่ะ

  

สวัสดีค่ะอาจารย์^^

อบอุ่นนะคะ ภาพทุกภาพของอาจารย์มีแต่รอยยิ้ม

  

ครูสุวิมลจ๋า เที่ยงคืนนี้หนูมาใหม่นะคะ

  

สวัสดีค่ะ มาชมภาพและเรื่องราวน่ารักของครูและศิษย์
บล็อกแก่งกระจานเคยได้อ่านบล็อกแล้วค่ะ จำได้ ^__^

  

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

ผมตั้งใจทำภาพให้จางๆครับ 555
พี่ไวน์ก็ทักมาว่าทำไมมันจาง มัวๆ อ่านยาก 555
คือตอนที่ผมอ่านจบ
ผมรู้สึกว่าถ้อยคำในหนังสือเล่มนี้
ให้ความรู้สึกฟุ้งฝัน เลือนราง
เหงา เศร้า ซึม
ก็เลยเลือกสีภาพในแนวนี้เลยครับ 5555

  

ขอบคุณค่ะอาจารย์

ไม่ใช่ประสบการณ์ของรุ้งค่ะ

อย่างที่อาจารย์บอก รุ้งไม่มีวันนั่งรอคอยให้ใครกลับมา

สำหรับรุ้งแล้ว หากเลือกที่จะไปแล้วก็จงไปลับอย่าหวังได้กลับคืนมาค่ะ5555

  

ข่าวการเสียชีวิตของคุณสวลีทำให้การรณรงค์กินยาให้ปลอดภัยดังขึ้นมาเลยครับ
คุณนพดฬคงเป็นรุ่นก่อนๆ ไปอีก ไม่ค่อยได้ยินชื่อในยุคนี้ แต่เราเสียนักร้องดังติดๆกันเลยครับ
ตุรกีเห็นภาพแล้วก็คิดถึง ยิ่งช่วงหลังๆราคายิ่งถูกลงไปอีก ในภาพมีบางที่ผมยังไม่ได้ไปด้วยครับ

  

ครูจ่าโอเล่ชอบ คุณเอียว คุณมิ้งค์ คุณนที ที่ดูแลครู

พาไปกินร้านลาบและซื้อของมาฝากครูค่ะ น่ารักจังค่ะ

  

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์

  

ยาติดคอไม่ใช่เรื่องตลกจริงๆ บางคนอาจขำ แต่ถ้ามันเกิดขึ้น มันไม่ขำจริงๆ ครับ ปีที่ผ่านมาพวกศิลปินนักร้องจากไปเยอะจริงๆ

ล่องแก่งเป็นกิจกรรมที่สนุกได้เฮฮาร่วมกัน แต่ต้องไม่ลืมทาครีมกันแดด ไม่งั้นเกรียมแน่นอน อาจถึงขั้นผิวไหม้เลย

ลูกศิษย์แวะเวียนมาไม่ขาดสายเลย อาจารย์เป็นที่รักของลูกศิษย์เป็นอย่างมากเลยครับ

ไปเที่ยวประเทศตุรกีผมได้อ่าน ยังพอจำได้บ้าง

  

คุณนพดล ชาวไร่เงินเป็นนักร้องในวงสุนทราภรณ์ชุดดาวรุ่งค่ะอาจารย์

คนสงอายุ หลอดลมและหลอดอาหาร การสั่งงาของสมองช้าทำให้สั่งงานไม่สัมพันธุ์กัน
เกิดการสำลักง่ายขี้นค่ะ
เวลาทานอาหารทุกอย่าง ต้องทานช้าๆและมีสติ
การสำลักอาหารของผู้สูงอายุ อันตรายมากค่ะต้องระวังอย่างยิ่ง

เห็นอาจารย์มีลูกศิษย์ห้อมล้อมแล้ว รู้สึกยินดีจริงๆ แสดงว่าอาจารย์เป็นที่รักและเคารพของลูกศิษย์มากๆค่ะ

  

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

พี่พิบูลศักดิ์เป็นศิลปินแห่งชาติ
เริ่มเขียนบล็อกในยุคแรกด้วยครับ
ผมได้รู้จักกับพี่ปอนก็จากบล็อกนี่ล่ะครับ
จากนั้นก็เขียนจดหมายคุยกันมาเรื่อยๆ
ติดตามผลงานการเขียนมาโดยตลอด

ตอนที่ผมหัดเขียนกลอนใหม่ๆ
พี่ปอนมาคอมเม้นท์แบบขำๆให้ด้วย
ว่าลกอนของผมนั้น โคลงเคลงมาก" เพราะไม่มีสัมผัส
ไม่มีจังหวะของคำ 5555
ผมก็เลยใช้คำแนะนำของพีป่อนเป็นแรงบันดาลใจในการเขียน
ในการหัดแต่งบทกวีจนมาถึงทุกวันนี้เลยครับ

  

สวัสดียามค่ำครับอาจารย์
เกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่มีใครสามารถหนีได้จริงๆครับ
โหวตครับ

  

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์