สักวันหนึ่ง ฉันจะ.........
โจทย์ ตะพาบ กิโลเมตร ที่ 182 "สักวันหนึ่งฉันจะ......." เป็นโจทย์ ของน้อง อ้อมแอ้ม จ้ะ
สักวันหนึ่งฉันจะ.......
ฉันกลับจากมหาวิทยาลัย มาบ้าน เดือนละ ครั้ง เพื่อจะได้ประหยัดรายจ่ายในการเดินทางช่วงเข้ามหาวิทยาลัย เป็นช่วงที่ฐานะทางบ้านลำบาก เนื่องจากพ่อล้มป่วย กิจการค้าต้องเลิกไปเมื่อกลับจากมหาวิทยาลัย ฉันก็คิดถึงเพื่อน ๆ ที่เคยเรียนหนังสือมาด้วยกัน ก็แวะไปเยี่ยมเยียนกันบ้าง ตามประสาเพื่อนที่ดีต่อกัน เดี๋ยวจะหาว่า เราสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้แล้วคนอื่นสอบไม่ติด เราก็ลืมพวกเขาไป เพื่อนของฉันค่อนข้างน้อย เนื่องจากไม่ได้เรียนภาคกลางวันอย่างคนอื่น ๆ เขา นั่นเอง จึงเหลือเพื่อนในวัยประถมศึกษาเป็นส่วนใหญ่
วันหนึ่งฉันก็ไปเยี่ยมเพื่อนที่เรียนกันมาตั้งแต่สมัยประถม เรียกว่า สนิทสนมกันมากพอสมควร
เมื่อไปถึงบ้านเขา ซึ่งเป็นร้านขายนาฬิกา เรียกว่า ฐานะดีพอสมควร
"สวัสดี ค่ะ คุณแม่ เล็ก อยู่ไหมคะ" ฉันเจอแม่ของเล็กเพื่อนของฉัน"อยู่บนบ้าน น่ะ ตอนนี้ เล็กเขาหมั้นแล้วนะ ไม่ได้เรียนต่อ""เอ้าเหรอ คะ น่าเสียดายนะคะ" ฉันแสดงความคิดเห็น "เสียดายทำไม ล่ะ แฟน เล็กเขารวยมาก นะ แต่งไปก็สบาย เรียนไปก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไร" แม่ของเล็กอวดความร่ำรวยของว่าทีลูกเขย แล้วย้อนถามฉันว่า "วันนี้มาหาเล็ก มีธุระอะไรเหรอ" พร้อมกับมองหน้าฉันแปลก ๆ""ก็ไม่มีธุระอะไรหรอก กลับจากมหาวิทยาลัย คิดถึงเพื่อน ก็มาเยี่ยมกัน"ฉันตอบแม่ของเล็ก ไปด้วยเสียงเรียบ ๆ นึกในใจว่า การมาเยี่ยมเพื่อนต้องมีธุระอะไรด้วยเหรอ
สักพักใหญ่ ๆ เพื่อนเล็ก ก็ลงมาจากชั้นบน คำถามแรกที่ถามฉันก็คือ"เธอมาหาฉัน มีธุระอะไร" เขาถามด้วยสีหน้าเฉยเมย ไม่ได้มีความยินดีเลย ที่เพื่อนมาจากแดนไกลมาเยี่ยมเยียนเขา ฉันเลยตอบไปว่า "ไม่มีธุระอะไร ฉันกลับจากมหาวิทยาลัย คิดถึงเพื่อน ๆ ก็แวะมาคุยเท่านั้นเอง" เล็ก ก็ทำหน้าเฉย ๆ น้ำสักแก้วก็ไม่มีมารับแขก ซึ่งผิดกับสมัยที่พ่อแม่ฉัน ยังมีกิจการค้ามีฐานะเท่าเทียมเขา เขาจะให้การต้อนรับอย่างดี เวลาไปมาหาสู่กัน โทรคุยกันอย่างสนุกสนาน
อนิจจา ! นี่ เพื่อนเราเปลี่ยนไปแล้วหรือนี่ เขาคบกับเราที่ฐานะเหรอ นี่หรือ คือเพื่อนที่เคยสนิทสนมกันเคยกิน เคยเล่น เคยเรียน เคย.....ด้วยกันมาตั้ง 3 ปี ไม่มีเยื่อใยกันเลยหรือ ฉันสะกดความเสียใจกล้ำกลืนความเสียใจ เสียความรู้สึกไว้ในใจ เขาคงคิดว่า เราจะมายืมเงินเขาละมั้ง
เพื่อนแบบนี้ อำลาจากกันไปเถอะ ฉันไม่ได้เสียดายมิตรภาพที่เคยคบกันมา 3 ปีเต็ม แต่ฉันเสียความรู้สึก
และตั้งปณิธานไว้ในใจอย่างทรนงว่า "สักวันหนึ่งฉันจะ..ต้องกลับมาทำให้ฐานะทางบ้านเข้าสู่ภาวะปรกติ ฉันต้องตั้งใจเรียนให้จบ สักวันหนึ่งฉันจะ.....ต้องได้ทำงานดี ๆ เพื่อที่จะพยุงฐานะทางบ้านให้พ้นจากการถูกดูถูกให้ได้ และฉันก็ทำได้สำเร็จ แต่น่าเสียดาย พ่อของฉันซึ่งป่วยหนักไม่สามารถรอฉันได้ ไม่สามารถอยู่รอดูความสำเร็จของฉันได้
สักวันหนึ่งฉันจะ...... จึงเป็นความคาดหวังของคนเรา แต่ต้องเป็นความคาดหวังที่ตั้งอยู่บนความเป็นจริงและตั้งใจลงมือทำ เพื่อให้ความคาดหวังนั้น ๆ บรรลุเป้าหมายที่เราตั้งไว้ จึงจะประสบความสำเร็จ ตามที่เราตั้งหวังไว้ว่า "สักวันหนึ่งฉันจะ..........
ชีวิตของคนเรา ล้มแล้วลุกได้ เหมือนดัง ดวงอาทิตย์ที่ลับขอบฟ้าไปแล้ว รุ่งเช้าก็กลับมาส่องแสงได้อยู่เสมอ
(ขอบคุณรูปภาพจากอินเทอร์เน็ต)
| Create Date : 09 กรกฎาคม 2560 |
| Last Update : 9 กรกฎาคม 2560 20:19:50 น. |
|
40 comments
|
| Counter : 2124 Pageviews. |
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณmambymam, คุณtoor36, คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน, คุณกะว่าก๋า, คุณkae+aoe, คุณไอเอิร์ธ, คุณข้ามขอบฟ้า, คุณเนินน้ำ, คุณClose To Heaven, คุณกิ่งฟ้า, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณmariabamboo, คุณสองแผ่นดิน, คุณSai Eeuu, คุณnewyorknurse, คุณชีริว, คุณRinsa Yoyolive, คุณmultiple |
โดย: mambymam   วันที่: 9 กรกฎาคม 2560 เวลา:21:13:44 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 9 กรกฎาคม 2560 เวลา:21:45:30 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 10 กรกฎาคม 2560 เวลา:12:33:26 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe  วันที่: 10 กรกฎาคม 2560 เวลา:14:20:34 น. |
|
|
|
| โดย: mambymam วันที่: 10 กรกฎาคม 2560 เวลา:18:11:46 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 กรกฎาคม 2560 เวลา:19:09:11 น. |
|
|
|
โดย: ไอเอิร์ธ  วันที่: 10 กรกฎาคม 2560 เวลา:22:40:54 น. |
|
|
|
โดย: ข้ามขอบฟ้า  วันที่: 11 กรกฎาคม 2560 เวลา:2:26:53 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 กรกฎาคม 2560 เวลา:6:14:08 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 กรกฎาคม 2560 เวลา:9:03:00 น. |
|
|
|
| โดย: kae+aoe วันที่: 11 กรกฎาคม 2560 เวลา:9:23:48 น. |
|
|
|
โดย: เนินน้ำ  วันที่: 11 กรกฎาคม 2560 เวลา:10:18:30 น. |
|
|
|
| โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 11 กรกฎาคม 2560 เวลา:12:34:48 น. |
|
|
|
โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า  ) วันที่: 11 กรกฎาคม 2560 เวลา:13:37:13 น. |
|
|
|
| โดย: mambymam วันที่: 11 กรกฎาคม 2560 เวลา:16:06:54 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 12 กรกฎาคม 2560 เวลา:6:19:31 น. |
|
|
|
โดย: mariabamboo  วันที่: 12 กรกฎาคม 2560 เวลา:8:50:47 น. |
|
|
|
| โดย: kae+aoe วันที่: 12 กรกฎาคม 2560 เวลา:8:58:37 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน  วันที่: 12 กรกฎาคม 2560 เวลา:23:21:00 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 12 กรกฎาคม 2560 เวลา:23:32:56 น. |
|
|
|
| โดย: ข้ามขอบฟ้า วันที่: 13 กรกฎาคม 2560 เวลา:1:06:12 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 13 กรกฎาคม 2560 เวลา:6:27:31 น. |
|
|
|
| โดย: kae+aoe วันที่: 13 กรกฎาคม 2560 เวลา:8:14:29 น. |
|
|
|
| โดย: Sai Eeuu วันที่: 13 กรกฎาคม 2560 เวลา:14:41:14 น. |
|
|
|
| โดย: mambymam วันที่: 13 กรกฎาคม 2560 เวลา:16:49:04 น. |
|
|
|
| โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) วันที่: 13 กรกฎาคม 2560 เวลา:17:32:06 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 13 กรกฎาคม 2560 เวลา:20:19:30 น. |
|
|
|
| โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 13 กรกฎาคม 2560 เวลา:21:27:06 น. |
|
|
|
| โดย: kae+aoe วันที่: 14 กรกฎาคม 2560 เวลา:15:51:52 น. |
|
|
|
โดย: ชีริว  วันที่: 14 กรกฎาคม 2560 เวลา:22:04:29 น. |
|
|
|
| โดย: mambymam วันที่: 15 กรกฎาคม 2560 เวลา:18:24:49 น. |
|
|
|
โดย: multiple  วันที่: 16 กรกฎาคม 2560 เวลา:5:49:42 น. |
|
|
|
|
|
 |
|
คนแบบนี้มีอยู่ทุกที่เลยค่ะอาจารย์ แต่บางครั้งอุปสรรคต่าง ๆ ก็เป็นแรงผลักดันให้เราลุกขึ้นฮึดสู้ได้
เป็นเพื่อนสนิทเหมือนกัน แต่วันที่เราแย่แล้วไปพูดคุยกับเขา
เขาทำเหมือนไม่อยากพูดด้วย เสียความรู้สึกและเสียใจมาก
เลยตั้งมั่นว่าวันหนึ่งเราจะต้องดีกว่าเดิมให้ได้
และแล้วก็ทำได้สำเร็จค่ะ
จริงอย่างที่ว่า ชีวิตคนเราล้มแล้วลุกได้ เหมือนดวงอาทิตย์ที่ลับขอบฟ้า
ก็กลับมาส่องแสงได้อยู่เสมอ
โหวต Diarist ค่ะ