หลงทาง
"หลงทาง" เป็นโจทย์ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 333 ผู้ตั้ง โจทย์ คือ คุณ *NENE77
คำอธิบายโจทย์ (แนวทางการเขียน) เคยหลงทางกันมั้ย หลงทางจริงๆ หรือหลงทางในแบบอื่นๆ เมื่อหลง แล้วทำอย่างไรต่อ มาเล่าประสบการณ์ การหลงทางของตัวเองให้เพื่อนๆ ได้ฟังกันหน่อย
"หลงทาง" โจทย์ครั้งนี้ เราสามารถตีความหมายได้ 2 ความหมาย คือ ความหมายแรก เป็นความหมายนัยตรง คือแปลตรง ๆ ว่า เราหลงทาง ไม่สามารถไปถึงจุดมุ่งหมายปลายทาง ได้ตามต้องการ ความหมายที่ 2 เป็นความหมาย โดยนัย คือ เป็นความหมายในเชิงเปรียบเทียบ หลงผิด หลงเข้าใจ ผิด หลงในอบายมุข หลงคารม หลงเชื่อ เป็นต้น ความหมายโดยนัย มักเป็นความหมายไปในทางลบ ค่ะ
ฉันเชื่อว่า ทุกคนต่างต้องเคยเจอเรื่องของการ หลงทาง ทั้งความ หมายนัยตรงและความหมายโดยนัยกันทั้งนั้น แน่นอน ค่ะ ฉันก็เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่อง การหลงทาง ทั้งทางตรงและโดยนัย ค่ะ เมื่อประมาณ ปี 62 วันที่ 6 สิงหาคม อี๊ด ลูกศิษย์ของฉัน ได้พาฉันไป ทำบุญวันคล้ายวันเกิดของฉันที่ จ.ลพบุรี คือ วัดพระบาทน้ำพุ ซึ่งมีหลวงพ่ออลงกต เป็นเจ้าอาวาส คิดว่า น้อยคนนัก ที่จะไม่รู้จักหลวงพ่ออลงกต เพราะท่านเป็นพระสงฆ์ ที่มีเมตตาจิตสูงส่งมาก ได้รับอุปการะ ผู้ป่วยโรคเอดส์ ซึ่งเป็นโรคที่ สังคมรังเกียจ (โดยเฉพาะในยุคที่โรคนี้เริ่มเกิดขึ้น ใหม่ ๆ ) ตามที่เคยได้อ่านข่าวมา ญาติ ก็รังเกียจ ป่วยหนัก ก็มาทิ้งไว้ที่ หน้าวัด หลวงพ่อ ก็รับมาอยู่ที่วัด จัดที่ให้อยู่กัน มียารักษาไปตามอาการ เมื่อหมดทางรักษาแล้ว ตายไป ก็ให้จัดพิธี ศพให้ ท่านยังรับอุปการะเด็ก ๆ ที่ไร้ที่พึ่งมาเลี้ยงดู ให้การศึกษา คนป่วยด้วยโรคเอดส์ มาอาศัยอยู่ที่วัดนี้ เริ่มมีมากมาย ค่าใช้จ่ายก็มากขึ้นเป็นทวีคูณ ท่านต้องออกมา ขอให้ประชาชนช่วยกันทำบุญเพื่อให้โครงการช่วยเหลือผู้ป่วยและ เด็ก ๆ ที่ไร้ที่พึ่งเหล่านี้ โดยให้บริจาคสิ่งของ เครื่องใช้ อาหาร ฯลฯ ให้เพียงพอกับจำนวนผู้ป่วยที่มากขึ้นทุกวัน
อี๊ดเองก็เป็นคนชอบทำบุญ เลยพาฉันไป และฉันได้เป็นสะพานบุญ ชวนเพื่อน ๆ ที่ชอบทำบุญ เพื่อนบ้าน ลูกศิษย์ ได้เงินมามากพอสมควร ซื้อพวกสิ่งของ เช่น อาหารกระป๋อง ผ้า แพมเพิส ขนมปังปี๊บไส้สับปะรดที่เด็ก ๆ ชอบ อาหารกระป๋อง ข้าวสาร เป็นต้น (นี่แหละ คือ คนหลงทางผิด จึงทำให้ สังคมเดือดร้อน ต้องให้การช่วยเหลือ เฮ้อ! ) อี๊ด ตั้งจีพีเอส ให้พาพวกเราไป ขาไป ก็ไม่มีปัญหา ขับรถไปเรื่อย ๆ ตาม จีพีเอส บอก ในที่สุด เราก็หาวัดเจอ และได้นำของไปบริจาค มีเจ้าหน้าที่มารับสิ่งของที่เราบริจาค มีการ ถ่ายรูปที่เราบริจาคด้วย จากนั้น ฉัน อี๊ด ก็ไปบริจาคเงินสดที่สำนักงานด้วยตามที่เพื่อน ๆ ฝากมาบริจาคด้วยค่ะ
ทางเข้าวัดพระบาทน้ำพุ
สิ่งของที่พวกเรานำมาบริจาคให้วัดพระบาทน้ำพุ ค่ะ
นำสิ่งของ ของพวกเรามาไว้ที่คลังเก็บอาหารของทางวัด ค่ะ
ถ่ายรูปกับรูปภาพของหลวงพ่ออลงกต ไว้เป็นที่ระลึก
นำเงินของตัวเองและของเพื่อน ๆ ที่ฝากมาไปเขียนใบบริจาค ค่ะ
เดินชมและถ่ายรูปบริเวณวัดสักเล็กน้อย ไม่ได้ไปกราบหลวงพ่อ อลงกต เจ้าอาวาส เพราะวันนี้ท่านไม่ได้อยู่วัด นั่นเอง แต่ก็ได้ไปถ่ายรูปกับภาพถ่ายของท่านไว้เป็นที่ระลึกค่ะ แล้วก็ถ่ายรูปตามจุดสำคัญ ๆ ของวัด ค่ะ
ให้เจ้าหน้าที่วัดถ่ายรูปเรา 3 คน ค่ะ ฉัน อี๊ด ตี่
พวกเราถ่ายรูปตรงเชิงบันไดนาคเท่านั้น ไม่ได้เดินขึ้นไป ค่ะ
ขากลับออกจากวัด ออกทางผิด ไม่ได้ออกทางที่เรามา แต่ก็ขับไป เรื่อย ๆ แต่เราก็ตั้งจีพีเอส ขับไปถึงทางแยก เห็นป้ายให้เลี้ยวเพื่อไปกรุงเทพฯ แต่จีพีเอส ไม่ได้บอกให้เลี้ยว เรา เลยเชื่อตามป้ายที่เขียนบอกไว้ ขับไปเรื่อย ๆ สองข้างทางเริ่มไม่มีบ้านคน มีแต่ต้นไม้ ป่าทึบ ไม่เจอถนนแยกหรือ ป้ายบอกอะไรที่จะไปกรุงเทพฯเลย บ้านคนก็ไม่เห็น ระยะทางหลายสิบกิโลเมตรแล้ว "หลงทาง" แน่นอน พวกเรา ผู้หญิงทั้ง 3 คน ตอนนั้นก็บ่ายสองกว่า จะบ่ายสามแล้ว ใจชักไม่ดี ตัดสินใจขับรถกลับไปทางที่มา ถึงปาก ทางที่บอกว่า ให้ไปกรุงเทพฯ พอมาถึงถนนใหญ่ ขับไปตามทาง แล้วแวะถามทาง คนแถวนั้นบอกว่า ที่เราเลี้ยวเข้าไป นั้น ก็ไปกรุงเทพฯได้ แต่คนไม่ค่อยใช้ เพราะมันเปลี่ยว แล้วเขาก็บอกทางเรา ขับตามถนนใหญ่ดีกว่า เพราะมีป้ายบอกทาง มากกว่า เฮ้อ ! กว่าจะได้กินข้าวมื้อเที่ยง ก็ประมาณ เกือบห้าโมงเย็น กินตามปั๊มน้ำมันนั่นเอง นี่แหละ ประสบการณ์ หลงทาง ของฉันกับลูกศิษย์ ค่ะ
สำหรับ "หลงทาง" ตามความหมายโดยนัย นั่นคือ การ "หลงทาง" หลงเลือก คู่รัก ผิด ค่ะ อิอิ ในชีวิตของฉัน เคยมีคนมาชอบพอหลายคนเหมือนกันนะ ส่วนใหญ่ ฉันไม่เคยให้ความหวังใคร เพราะโดยนิสัย เมื่อรู้ว่าใครมา ชอบเราเราก็ดีใจและชอบนะ แต่เราต้องบอกเขาว่า คบกันเป็นเพื่อนกันก่อนนะ เพื่อดูใจกันไป เพื่อไม่ให้เกิดความเสียใจ หรือคิดว่าเราหลอกเขา นาน ๆ บางคนเมื่อรู้ว่า เราไม่ได้ให้ความหว้ง เขาก็จากกันไปด้วยดี ก็มี แต่คนเราถ้ามีกรรมที่ ต้องใช้หนี้กัน ก็คงหนีไม่พ้น(ฉันเชื่อเรื่องกรรมมา แต่ไหนแต่ใดแล้ว ) ฉันก็คงหนีกรรมเรื่อง "หลงทาง" ผิด ไม่พ้นแหละ นะ นั่นคือ หลงคารม หลงเชื่อ หลงภาษา ที่เขาใช้ หลงความเสมอต้นเสมอปลาย หลงความห่วงใยทุกข์สุข ของฉันตลอดเวลาที่คบกัน หลงการให้กำลังใจ ฉันยามเมื่อฉันมีปัญหา ที่มีให้ฉันเป็นเวลานานกว่า 10 ปี จนตัดสินใจเลือก ที่จะร่วมสร้างครอบครัวด้วยกัน แต่สิ่งหนึ่งที่เขาไม่มีให้ฉัน คือ ความมั่นคง ความไม่เป็นตัวของตัวเอง ความไม่มั่นคงในความรัก ที่มีให้ฉัน ฉันกับเขาก็ต้องลงเอยด้วยการจากลา กันไป แม้แต่ความเป็นเพื่อน ฉันก็ไม่ให้แก่เขาตามที่เขาขอมา นี่เป็น ความ "หลงทาง" ครั้งยิ่งใหญ่และหลงทาง ผิด เพียงครั้งเดียวของฉัน ค่ะ ฉันถือว่า ฉันได้ชดใช้หนี้กรรมเขาไป แต่ ถ้าฉันเคยทำเช่นนั้นกับเขา หลงทางเมื่อชาติที่แล้ว แต่ถ้าไม่เคยฉันก็ขอไม่เอาคืนในชาติหน้า ค่ะ อิอิ จะได้ไม่ต้องเจอกันเลย
ตะพาบ "หลงทาง" ครั้งนี้ ฉันก็ได้เขียนตามจุดประสงค์ของผู้ตั้ง โจทย์เสร็จสมบูรณ์ แล้ว นะคะ สวัสดี ค่ะ
Create Date : 14 สิงหาคม 2566 |
Last Update : 17 สิงหาคม 2566 9:02:40 น. |
|
23 comments
|
Counter : 949 Pageviews. |
|
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณกะว่าก๋า, คุณkae+aoe, คุณเริงฤดีนะ, คุณThe Kop Civil, คุณhaiku, คุณปัญญา Dh, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณtoor36, คุณสองแผ่นดิน, คุณSweet_pills, คุณชีริว, คุณหอมกร, คุณ**mp5**, คุณดอยสะเก็ด, คุณnewyorknurse, คุณkatoy, คุณtanjira |
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 สิงหาคม 2566 เวลา:10:38:42 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 16 สิงหาคม 2566 เวลา:13:17:02 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 สิงหาคม 2566 เวลา:15:13:09 น. |
|
|
|
โดย: ปัญญา Dh วันที่: 16 สิงหาคม 2566 เวลา:16:22:31 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 16 สิงหาคม 2566 เวลา:22:48:21 น. |
|
|
|
โดย: ชีริว วันที่: 17 สิงหาคม 2566 เวลา:0:17:04 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 17 สิงหาคม 2566 เวลา:0:28:26 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 สิงหาคม 2566 เวลา:5:23:49 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 17 สิงหาคม 2566 เวลา:6:59:32 น. |
|
|
|
โดย: **mp5** วันที่: 17 สิงหาคม 2566 เวลา:14:12:42 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 สิงหาคม 2566 เวลา:14:54:09 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 สิงหาคม 2566 เวลา:4:53:26 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 สิงหาคม 2566 เวลา:10:19:32 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 19 สิงหาคม 2566 เวลา:0:45:54 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 สิงหาคม 2566 เวลา:5:34:36 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 สิงหาคม 2566 เวลา:15:41:12 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 สิงหาคม 2566 เวลา:6:18:39 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 สิงหาคม 2566 เวลา:16:07:18 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 สิงหาคม 2566 เวลา:5:03:28 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 สิงหาคม 2566 เวลา:11:35:12 น. |
|
|
|
|
|
|
|
มีนัยยะเดียวกันคือ "เสียเวลา"
แต่ความรักที่อาจารย์มั่นคง คงมั่นนั้น
ต้องแลกกับเวลานาน 1 0 ปีเลยทีเดียวครับ
มองอีกมุม ผมว่าอาจารย์โชคดีมากๆ
ที่เดินออกมาจากชีวิตผู้ชายแบบนี้ได้
โดยไม่ต้องใช้ชีวิตร่วมกับเขา
ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นจริงก็อาจยิ่งเสียเวลานานกว่า 10 ปีก็เป็นได้ครับ
ผมเคยหลงทางตอนขับรถครั้งนึง
หลงไปกลางทุ่งนา แต่ได้วิวที่สวยที่สุดเท่าที่เคยเห็นมาเลยครับ
ตอนนั้นไปกับพี่คนขับเลยไม่กลัวเท่าไหร่
แต่ถ้าเจอแบบที่อาจารย์เล่า ไปทางเปลี่ยว ไม่คุ้นที่ไม่คุ้นทาง
แบบนี้ดูน่ากลัวกว่าเยอะเลยครับ