คืนกำไรให้ชีวิต เพื่อพิชิตไปในโลกกว้าง
space
space
space
<<
สิงหาคม 2566
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
space
space
14 สิงหาคม 2566
space
space
space

หลงทาง
หลงทาง  

"หลงทาง" เป็นโจทย์ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 333  ผู้ตั้ง
โจทย์  คือ คุณ *NENE77

           คำอธิบายโจทย์ (แนวทางการเขียน)
เคยหลงทางกันมั้ย หลงทางจริงๆ หรือหลงทางในแบบอื่นๆ เมื่อหลง
แล้วทำอย่างไรต่อ มาเล่าประสบการณ์
การหลงทางของตัวเองให้เพื่อนๆ ได้ฟังกันหน่อย

"หลงทาง"  โจทย์ครั้งนี้  เราสามารถตีความหมายได้ 2 ความหมาย คือ
ความหมายแรก เป็นความหมายนัยตรง 
คือแปลตรง ๆ ว่า  เราหลงทาง  ไม่สามารถไปถึงจุดมุ่งหมายปลายทาง
ได้ตามต้องการ   ความหมายที่ 2 เป็นความหมาย
โดยนัย  คือ เป็นความหมายในเชิงเปรียบเทียบ  หลงผิด  หลงเข้าใจ
ผิด  หลงในอบายมุข  หลงคารม  หลงเชื่อ เป็นต้น
  ความหมายโดยนัย  มักเป็นความหมายไปในทางลบ ค่ะ  

ฉันเชื่อว่า  ทุกคนต่างต้องเคยเจอเรื่องของการ  หลงทาง  ทั้งความ
หมายนัยตรงและความหมายโดยนัยกันทั้งนั้น
แน่นอน ค่ะ ฉันก็เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่อง การหลงทาง
  ทั้งทางตรงและโดยนัย  ค่ะ 
   
 เมื่อประมาณ ปี 62  วันที่ 6 สิงหาคม อี๊ด ลูกศิษย์ของฉัน ได้พาฉันไป
ทำบุญวันคล้ายวันเกิดของฉันที่ จ.ลพบุรี คือ
วัดพระบาทน้ำพุ ซึ่งมีหลวงพ่ออลงกต เป็นเจ้าอาวาส คิดว่า น้อยคนนัก
ที่จะไม่รู้จักหลวงพ่ออลงกต เพราะท่านเป็นพระสงฆ์
ที่มีเมตตาจิตสูงส่งมาก ได้รับอุปการะ ผู้ป่วยโรคเอดส์ ซึ่งเป็นโรคที่
สังคมรังเกียจ  (โดยเฉพาะในยุคที่โรคนี้เริ่มเกิดขึ้น
ใหม่ ๆ ) ตามที่เคยได้อ่านข่าวมา ญาติ ก็รังเกียจ ป่วยหนัก ก็มาทิ้งไว้ที่
หน้าวัด  หลวงพ่อ ก็รับมาอยู่ที่วัด จัดที่ให้อยู่กัน
  มียารักษาไปตามอาการ เมื่อหมดทางรักษาแล้ว  ตายไป ก็ให้จัดพิธี
ศพให้  ท่านยังรับอุปการะเด็ก ๆ ที่ไร้ที่พึ่งมาเลี้ยงดู
  ให้การศึกษา  คนป่วยด้วยโรคเอดส์ มาอาศัยอยู่ที่วัดนี้ เริ่มมีมากมาย
ค่าใช้จ่ายก็มากขึ้นเป็นทวีคูณ ท่านต้องออกมา
ขอให้ประชาชนช่วยกันทำบุญเพื่อให้โครงการช่วยเหลือผู้ป่วยและ
เด็ก ๆ ที่ไร้ที่พึ่งเหล่านี้  โดยให้บริจาคสิ่งของ
เครื่องใช้  อาหาร ฯลฯ  ให้เพียงพอกับจำนวนผู้ป่วยที่มากขึ้นทุกวัน 

อี๊ดเองก็เป็นคนชอบทำบุญ  เลยพาฉันไป และฉันได้เป็นสะพานบุญ
ชวนเพื่อน ๆ ที่ชอบทำบุญ  เพื่อนบ้าน ลูกศิษย์
ได้เงินมามากพอสมควร ซื้อพวกสิ่งของ เช่น อาหารกระป๋อง ผ้า
แพมเพิส ขนมปังปี๊บไส้สับปะรดที่เด็ก ๆ ชอบ 
อาหารกระป๋อง  ข้าวสาร  เป็นต้น (นี่แหละ คือ คนหลงทางผิด จึงทำให้
สังคมเดือดร้อน ต้องให้การช่วยเหลือ เฮ้อ! ) 
     
อี๊ด ตั้งจีพีเอส  ให้พาพวกเราไป  ขาไป ก็ไม่มีปัญหา  ขับรถไปเรื่อย ๆ
ตาม จีพีเอส บอก  ในที่สุด เราก็หาวัดเจอ
และได้นำของไปบริจาค  มีเจ้าหน้าที่มารับสิ่งของที่เราบริจาค มีการ
ถ่ายรูปที่เราบริจาคด้วย    จากนั้น ฉัน อี๊ด
ก็ไปบริจาคเงินสดที่สำนักงานด้วยตามที่เพื่อน ๆ ฝากมาบริจาคด้วยค่ะ 


   
ทางเข้าวัดพระบาทน้ำพุ

   

สิ่งของที่พวกเรานำมาบริจาคให้วัดพระบาทน้ำพุ  ค่ะ 



นำสิ่งของ ของพวกเรามาไว้ที่คลังเก็บอาหารของทางวัด ค่ะ 



ถ่ายรูปกับรูปภาพของหลวงพ่ออลงกต ไว้เป็นที่ระลึก 







นำเงินของตัวเองและของเพื่อน ๆ ที่ฝากมาไปเขียนใบบริจาค ค่ะ 


 เดินชมและถ่ายรูปบริเวณวัดสักเล็กน้อย  ไม่ได้ไปกราบหลวงพ่อ
อลงกต เจ้าอาวาส  เพราะวันนี้ท่านไม่ได้อยู่วัด นั่นเอง
แต่ก็ได้ไปถ่ายรูปกับภาพถ่ายของท่านไว้เป็นที่ระลึกค่ะ
แล้วก็ถ่ายรูปตามจุดสำคัญ ๆ ของวัด ค่ะ



ให้เจ้าหน้าที่วัดถ่ายรูปเรา 3 คน ค่ะ  ฉัน อี๊ด  ตี่ 



พวกเราถ่ายรูปตรงเชิงบันไดนาคเท่านั้น ไม่ได้เดินขึ้นไป ค่ะ 

ขากลับออกจากวัด  ออกทางผิด ไม่ได้ออกทางที่เรามา  แต่ก็ขับไป
เรื่อย ๆ แต่เราก็ตั้งจีพีเอส  ขับไปถึงทางแยก
  เห็นป้ายให้เลี้ยวเพื่อไปกรุงเทพฯ  แต่จีพีเอส ไม่ได้บอกให้เลี้ยว เรา
เลยเชื่อตามป้ายที่เขียนบอกไว้  ขับไปเรื่อย ๆ
  สองข้างทางเริ่มไม่มีบ้านคน  มีแต่ต้นไม้ ป่าทึบ ไม่เจอถนนแยกหรือ
ป้ายบอกอะไรที่จะไปกรุงเทพฯเลย
บ้านคนก็ไม่เห็น  ระยะทางหลายสิบกิโลเมตรแล้ว  "หลงทาง" แน่นอน
พวกเรา ผู้หญิงทั้ง 3 คน ตอนนั้นก็บ่ายสองกว่า
จะบ่ายสามแล้ว  ใจชักไม่ดี  ตัดสินใจขับรถกลับไปทางที่มา  ถึงปาก
ทางที่บอกว่า ให้ไปกรุงเทพฯ  พอมาถึงถนนใหญ่
ขับไปตามทาง  แล้วแวะถามทาง  คนแถวนั้นบอกว่า  ที่เราเลี้ยวเข้าไป
นั้น ก็ไปกรุงเทพฯได้ แต่คนไม่ค่อยใช้  เพราะมันเปลี่ยว
  แล้วเขาก็บอกทางเรา  ขับตามถนนใหญ่ดีกว่า  เพราะมีป้ายบอกทาง
มากกว่า  เฮ้อ ! กว่าจะได้กินข้าวมื้อเที่ยง ก็ประมาณ
เกือบห้าโมงเย็น  กินตามปั๊มน้ำมันนั่นเอง   นี่แหละ  ประสบการณ์ 
หลงทาง ของฉันกับลูกศิษย์ ค่ะ 

สำหรับ  "หลงทาง"  ตามความหมายโดยนัย   นั่นคือ การ "หลงทาง" 
หลงเลือก  คู่รัก ผิด ค่ะ  อิอิ   ในชีวิตของฉัน
เคยมีคนมาชอบพอหลายคนเหมือนกันนะ 
ส่วนใหญ่ ฉันไม่เคยให้ความหวังใคร เพราะโดยนิสัย  เมื่อรู้ว่าใครมา
ชอบเราเราก็ดีใจและชอบนะ  แต่เราต้องบอกเขาว่า
  คบกันเป็นเพื่อนกันก่อนนะ  เพื่อดูใจกันไป  เพื่อไม่ให้เกิดความเสียใจ
หรือคิดว่าเราหลอกเขา นาน ๆ บางคนเมื่อรู้ว่า 
เราไม่ได้ให้ความหว้ง เขาก็จากกันไปด้วยดี ก็มี แต่คนเราถ้ามีกรรมที่
ต้องใช้หนี้กัน ก็คงหนีไม่พ้น(ฉันเชื่อเรื่องกรรมมา
แต่ไหนแต่ใดแล้ว )   ฉันก็คงหนีกรรมเรื่อง "หลงทาง" ผิด ไม่พ้นแหละ
นะ  นั่นคือ หลงคารม หลงเชื่อ หลงภาษา
ที่เขาใช้  หลงความเสมอต้นเสมอปลาย  หลงความห่วงใยทุกข์สุข
ของฉันตลอดเวลาที่คบกัน  หลงการให้กำลังใจ
ฉันยามเมื่อฉันมีปัญหา  ที่มีให้ฉันเป็นเวลานานกว่า 10 ปี  จนตัดสินใจเลือก
ที่จะร่วมสร้างครอบครัวด้วยกัน  แต่สิ่งหนึ่งที่เขาไม่มีให้ฉัน 
คือ ความมั่นคง  ความไม่เป็นตัวของตัวเอง  ความไม่มั่นคงในความรัก
ที่มีให้ฉัน  ฉันกับเขาก็ต้องลงเอยด้วยการจากลา
กันไป  แม้แต่ความเป็นเพื่อน ฉันก็ไม่ให้แก่เขาตามที่เขาขอมา นี่เป็น
ความ "หลงทาง" ครั้งยิ่งใหญ่และหลงทาง ผิด
เพียงครั้งเดียวของฉัน ค่ะ ฉันถือว่า  ฉันได้ชดใช้หนี้กรรมเขาไป แต่
ถ้าฉันเคยทำเช่นนั้นกับเขา หลงทางเมื่อชาติที่แล้ว
แต่ถ้าไม่เคยฉันก็ขอไม่เอาคืนในชาติหน้า ค่ะ อิอิ จะได้ไม่ต้องเจอกันเลย

        ตะพาบ  "หลงทาง"  ครั้งนี้  ฉันก็ได้เขียนตามจุดประสงค์ของผู้ตั้ง
โจทย์เสร็จสมบูรณ์ แล้ว นะคะ  สวัสดี ค่ะ 

  



Create Date : 14 สิงหาคม 2566
Last Update : 17 สิงหาคม 2566 9:02:40 น. 23 comments
Counter : 792 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณกะว่าก๋า, คุณkae+aoe, คุณเริงฤดีนะ, คุณThe Kop Civil, คุณhaiku, คุณปัญญา Dh, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณtoor36, คุณสองแผ่นดิน, คุณSweet_pills, คุณชีริว, คุณหอมกร, คุณ**mp5**, คุณดอยสะเก็ด, คุณnewyorknurse, คุณkatoy, คุณtanjira


 
เรื่องราวของการหลงทางของอาจารย์
มีนัยยะเดียวกันคือ "เสียเวลา"
แต่ความรักที่อาจารย์มั่นคง คงมั่นนั้น
ต้องแลกกับเวลานาน 1 0 ปีเลยทีเดียวครับ
มองอีกมุม ผมว่าอาจารย์โชคดีมากๆ
ที่เดินออกมาจากชีวิตผู้ชายแบบนี้ได้
โดยไม่ต้องใช้ชีวิตร่วมกับเขา
ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นจริงก็อาจยิ่งเสียเวลานานกว่า 10 ปีก็เป็นได้ครับ

ผมเคยหลงทางตอนขับรถครั้งนึง
หลงไปกลางทุ่งนา แต่ได้วิวที่สวยที่สุดเท่าที่เคยเห็นมาเลยครับ
ตอนนั้นไปกับพี่คนขับเลยไม่กลัวเท่าไหร่
แต่ถ้าเจอแบบที่อาจารย์เล่า ไปทางเปลี่ยว ไม่คุ้นที่ไม่คุ้นทาง
แบบนี้ดูน่ากลัวกว่าเยอะเลยครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 สิงหาคม 2566 เวลา:10:38:42 น.  

 
สวัสดีครับอาจารย์

ได้ไปทำบุญกับผู้ป่วยโรคเอดส์ถือว่าได้บุญมากเลยครับ
ผู้ป่วยที่ไม่มีญาติดูแลน่าสงสารมาก ๆ ครับ เพราะเวลาป่วย ใครๆ ก็อยากมีคนที่รักดูแล
ยิ่งผู้ป่วยโรคเอดส์ที่อาการหนักแล้ว ใกล้เสียชีวิตถ้ามีที่ไหนซักที่ให้เค้า Belong to คงเป็นความสุขทุกท้ายครับ

ถ้าได้มาเจอคนที่ชอบอะไรเหมือนๆ กัน ชอบทำบุญเหมือนกันดีเลยครับ
บันไดนาคที่วัดสูงเลยละครับ 5555 นึกถึงวัดถ้ำเสียเลยครับ ดุเดือดมาก

จริงๆ GPS นี่แหละตัวดีเลยครับ ตัวพาหลงเลย 55555
แต่ดูแล ถ้าเป็นสถานที่ใหญ่ๆ คนไปเยอะ ๆ GPS ไม่ค่อยมีปัญหา
แต่ถ้าเป็นที่ unseen หรือที่ใหม่ ไม่ใหญ่มาก โอกาสที่ GPS จะพาเข้าป่าเข้าพงมีสูงมากครับ 5555
ครั้งนี้ ป้ายพาหลง ผมก็เคยเจอครับ ป้ายเยอะไปหมด ไม่รู้ว่าจริงๆ ต้องเลี้ยวตรงไหนกันแน่
หลงตอนบ่าย 2 ยังไม่เท่าไหร่ครับ ถ้าตอนซักทุ่มอันนี้ได้เรื่องแน่ ๆ
โชคดีที่สุดท้าย 3 สาว วนหาทางหลักกันจนเจอ

สำหรับการหลงทางที่ 2 ผมมองว่า ถือเป็นหนึ่งในการลองผิดลองถูกครับ
เพราะเราไม่รู้หรอกว่าเราจะเหมาะหรือไม่เหมาะกับใครอีกคน จนกว่าจะได้ลอง
อันนี้แนวคิดผมนะครับ 555555

จากบล๊อก
จริงๆ ตอนเรียนผมรู้สึกว่า หญิงกับพี่ยุทธเค้าดูหวานดีนะครับ
ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไร ผมก็เป็นของผมปกติ จริงๆ ผมจะระวังปฏิสัมพันธ์บางอย่างกับหญิงมากกว่าคนอื่นๆ ด้วยครับ
เพราะรู้ว่านี่แฟนพี่ยุทธ แต่ถ้าเจอพอดีที่ลาดจอดรถ ก็เดินมาห้องเรียนพร้อมกันครับ
ถ้าเจอเดินข้างนอกผมก็ เรียก ก็รอไปห้องพร้อมกัน เพราะนี่ก็เพื่อน
ผมมารู้เรื่องเอาตอนเรียนจบนี่แหละครับ.....ซึ่งก็แก้ไข หรืออธิบายอะไรไม่ได้แล้ว
ถ้ารู้ก่อน ผมว่าผมอธิบายหรือแก้ไขอะไรพอได้บ้าง แต่....เรื่องทั้งหมดปัญหาไม่ได้เกิดจากผม ผมคงแก้ไขไม่ได้จริงๆ


โดย: จันทราน็อคเทิร์น วันที่: 16 สิงหาคม 2566 เวลา:13:06:59 น.  

 

หลงทางไปทำบุญ
นับเป็นบุญกุศลนัก
อนุโมทนาค่ะ


เรื่องชีวิตรัก
อาจไม่ใช่การกลงทางที่แท้ทรู
มันเป็นสิ่งที่ฟ้าลิขิต
และอาจารย์สามารถผ่านมาได้ด้วยดี

มาเป็นแม่พิมพ์ของชาติ
ที่ลูกศิษย์ลูกหาเต็มบ้านเป็นเมือง

เป็นบุญกุศลของคนที่เป็นลูกศิษย์
ที่ได้ผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชา
ที่มีวิญญาณความเป็นครูเป็นเปี่ยม(ล้น)


โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 16 สิงหาคม 2566 เวลา:13:17:02 น.  

 
อนุโมทนาสาธุบุญด้วยครับอาจารย์
หลงทางยังดีมีเพื่อนร่วมทางด้วยนะครับ แต่เป็นผู้หญิงผมว่าถ้ามืด ๆ อันตรายมากเลยครับ แต่เดี๋ยวนี้ GPS นำพาไปได้สบายมากครับ
ส่วนหลงคารม หลงคำพูดผมว่าอันนี้กิเลสล้วน ๆ เลยนะครับ


โดย: The Kop Civil วันที่: 16 สิงหาคม 2566 เวลา:14:22:48 น.  

 
ขอบคุณครับอาจารย์

ผมเขียนเพลงนี้เป็นบทกวีก่อนครับ
แล้วลองฮึมฮัม น่าจะเป็นเพลงได้
ก็เลยนำมาปรับเนื้อเพลงอีกนิดหน่อยแล้วก็อัดเสียงได้เลยครับ

มีหลายคนที่แต่งงานแล้วชีวิตคู่ไม่มีความสุขเลย
แบบนั้นผมว่าทรมานยิ่งกว่าอีกครับ
บางคู่มีลูกด้วยกัน ลูกก็ได้รับผลกระทบด้วย
เพื่อนผมบางคู่อยู่กันมา 17 ปี
เพิ่งมาหย่ากันเมื่อปีที่แล้วก็มีครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 สิงหาคม 2566 เวลา:15:13:09 น.  

 
สวัสดีครับอาจารย์

ผมก็เคยหลงทางทั้ง 2 นัยครับ
อาจารย์ได้ทำบุญด้วย


โดย: ปัญญา Dh วันที่: 16 สิงหาคม 2566 เวลา:16:22:31 น.  

 
หลงทางของแท้เลย แต่เหตุการณ์นี้ยังดีที่ไปกันหลายคน ยังพอจะปรึกษาหรือพูดคุยได้ แต่ไปคนเดียวนี่ลำบากเลยล่ะครับ ต้องทำเอง ตัดสินใจเองทุกอย่างหมด

เลิกกันก่อนแต่งงานดีกว่า เลิกทีหลังนะครับ แบบนั้นเจ็บปวดกว่า แถมเสียอะไรหลายๆ อย่างยิ่งกว่าด้วย


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 16 สิงหาคม 2566 เวลา:22:48:21 น.  

 
วัดพระบาทน้ำพุยังไม่เคยไปเลยครับ ช่วงที่โรคเอดส์ระบาดหนักๆ วัดนี้ดังมาก
ไม่กล้าไปพิพิธภัณฑ์ชีวิตด้วย สมัยเด็กๆ กลัว
วันนี้ขอตามมาชมบรรยากาศในบล็อกนี้แทนครับ
ขาไปไม่หลง แต่ขากลับหลงซะงั้น!
ยุคนี้มีกูเกิ้ลแมปแล้วชีวิตการเดินทางดีขึ้นมากเลยครับ
พวกป้ายตามถนนบางป้ายคืออย่างห่วย ขับตามมาลึกๆ แล้วป้ายบอกทางหายไปเฉยๆ ก็บ่อย


โดย: ชีริว วันที่: 17 สิงหาคม 2566 เวลา:0:17:04 น.  

 
สวัสดีค่ะอาจารย์

ขาไป GPS พาอาจารย์ไปวัดพระบาทน้ำพุถูกต้องไม่หลงทางนะคะ
ต๋าขออนุโมทนาบุญกับอาจารย์ด้วยค่ะ

พระอาจารย์อลงกตท่านมีเมตตามาก
ท่านเคยมาตลาดแถวบ้านต๋าอย่างน้อยสองครั้งที่ได้พบท่านค่ะ

ขากลับหลงทางจริงๆนะคะอาจารย์
อาหารมื้อกลางวันเลยเป็นห้าโมงเย็นไป
แต่ก็กลับกรุงเทพฯอย่างปลอดภัยนะคะ

อาจารย์นอนหลับฝันดีคืนนี้ค่ะ



โดย: Sweet_pills วันที่: 17 สิงหาคม 2566 เวลา:0:28:26 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 สิงหาคม 2566 เวลา:5:23:49 น.  

 
อนุโมทนาบุญค่ะอาจารย์



โดย: หอมกร วันที่: 17 สิงหาคม 2566 เวลา:6:59:32 น.  

 
แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ


โดย: **mp5** วันที่: 17 สิงหาคม 2566 เวลา:14:12:42 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

การได้เกิดมาเป็นมนุษย์
ผมว่าเป็นโชคดีมากๆเลยครับ
มนุษย์เรายิ้มได้ หัวเราะได้ ร้องไห้ได้
เลือกได้ว่าจะทำดีหรือไม่ดี
โดยมีศีลธรรมกำกับ

เลือกว่าจะเกิดใหม่หรือไม่เกิดได้
โดยการปฏิบัติธรรม

ตรงนี้เป็นโอกาสที่ดีจริงๆครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 สิงหาคม 2566 เวลา:14:54:09 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 สิงหาคม 2566 เวลา:4:53:26 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

ชะตาจะดีหรือร้าย
ผมคิดว่าการกระทำของเรา
เป็นตัวบ่งบอกได้จริงๆครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 สิงหาคม 2566 เวลา:10:19:32 น.  

 
สวัสดีตอนเที่ยงค่ะ อาจารย์สุวิมล

อนุโมทนาบุญค่ะ
จันทร์เคยได้ไปทำบุญที่วัดมาครั้งนึงค่ะ
ไปกับญาติๆ เอาของและเงินไปบริจาคเหมือนกันเลยค่ะ
บันไดนาค จันทร์ก็ไม่ได้ขึ้นไปนะคะ
แค่เห็นก็เข่าลั่นแล้วค่ะ อาจารย์ 55555

ขอให้เป็นวันศุกร์ที่มีแต่ความสุขนะคะ


โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ วันที่: 18 สิงหาคม 2566 เวลา:12:00:45 น.  

 
สวัสดีค่ะอาจารย์

แกงส้มมะละกอใส่ปลาน่าอร่อยน่าทำจังค่ะ
นอกจากใช้มะละกอดิบทำส้มตำแล้ว
ต๋าเคยใช้ใส่ในแกงเลียงครั้งเดียวค่ะ
ขอบคุณอาจารย์สำหรับไอเดียดีๆและกำลังใจนะคะ

อาจารย์พักผ่อนอย่างมีความสุขในวันหยุดค่ะ



โดย: Sweet_pills วันที่: 19 สิงหาคม 2566 เวลา:0:45:54 น.  

 

อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 สิงหาคม 2566 เวลา:5:34:36 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

งานเขียนแนวธรรมะชุดนี้
จบลงตรงบล็อกนี้ครับ
แต่น่าจะมีอีกหลายงานเลยในปีนี้
ที่มีเนื้อหาในแนวธรรมะครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 สิงหาคม 2566 เวลา:15:41:12 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 สิงหาคม 2566 เวลา:6:18:39 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

งานชุดใหม่
เนื้อหาเกี่ยวกับการให้กำลังใจครับอาจารย์
ผมเขียนไว้นานหลายปีแล้ว
ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเขียนก่อนเกิดโควิดอีกครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 สิงหาคม 2566 เวลา:16:07:18 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 สิงหาคม 2566 เวลา:5:03:28 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

พลาดได้ ท้อได้
แต่ใจยังสู้
ก็กลับมาเริ่มต้นใหม่ได้เสมอเลยนะครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 สิงหาคม 2566 เวลา:11:35:12 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
space

อาจารย์สุวิมล
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 46 คน [?]




เป็นครูสอนภาษาไทยที่เกษียณอายุราชการแล้ว สนใจเรื่องการเขียนหนังสือให้ความรู้ ชอบการท่องเที่ยว หากท่านที่เข้ามาชมและอ่านแล้ว มีความสนใจและต้องการสอบถามเรื่องความรู้ด้านภาษาไทย ถ้ามีความสามารถจะให้ความรู้ได้ ก็ยินดีค่ะ

http://i697.photobucket.com/albums/vv337/dd6728/color_line17.gif
space
space
space
space
[Add อาจารย์สุวิมล's blog to your web]
space
space
space
space
space