เจิมๆๆๆ
ข้อมลูเปีะปัง ต้องอาจารย์สุวิมลของน้องๆเพื่อนบล็อกเลยค่ะ

ได้ความรู้เพิ่มมากขึ้นนอกจาก Deja vu ที่อ้อ แปะเล็กๆน้อยๆ
อธิบายโจทย์ตะพาบงวดนี้

ชื่อเรื่องสั้น
แต่เนื้อหาละเอียดยิบ

ออกข้อสอบอัคนัยไปนี่ เด้กๆอธิบาย และยกตัวอย่างได้มากมาย
เป็นโจทย์แบบปลายเปิดจริงๆ

อ้อ..มาแนวซาดิสต์
รออ่านแนวคิดของเรื่องๆค่ะ

ขอบพระคุณอาจารย์ สำหรับตะพาบชวนอ่าน
ชวนติดตาม ตอนนี้

อุปมา อุปมัย..
โจทย์ตะพาบของอ้อ..มาแนวซาดิสต์
รออ่านแนวคิดของเพื่อนๆค่ะ*

สวัสดีค่ะอาจารย์สุวิมล..

ตามมาอ่านงานตะพาบด้วยคะ..

ได้ความรู้จากอาจารย์มากไปเลยคะ..

ขอบพระคุณคะ..

สวัสดีค่ะอาจารย์
ตะกรุดแก้ปวดฟันได้ด้วย
แปลกมากค่ะอาจารย์
หนูตุ๊ก

สวัสดีครับอาจารย์

ผมชอบการสร้างคำ จากเดจาวู กลายเป็น เดจามู มากครับ เท่มาก ๆ
เหตุการณ์ที่ฝันแล้วถูกล๊อตเตอร์รี่นี่สุดยอดไปเลยครับ อันนี้เรียกว่าได้โชคจากความศรัทธาของแท้เลยครับ
เรื่องความศรัทธาผมว่าเป็นเรื่องส่วนบุคคล ทุกคนมีสิทธิเชื่อหรือศรัทธา ที่ทำให้ตัวเองสบายใจและมีความสุข

ตอนอ่านเรื่องตะกรุด ผมกะแล้วเชียวว่า ตม. เกาหลีงี่เง่าต้องคิดว่าเป็นกระสุนปืนแน่นอน เพื่อนผมเป้นผู้หญิงสวย รูปร่างดี แต่งตัวสวย ติด ตม. ทุกรอบ เพื่อนก็งงว่าเค้าเหมือนคนมาทำงานตรงไหน รอบต่อไปสะพานแบรนด์เนมแต่งตัวไม่แฟชั่น แต่เป็นแบรนด์เนม ก็ไม่ได้อีก ติดอีก หลายรอบมาก ๆ จนเพื่อนเลิกไปเกาหลีเพราะเบื่อมาก ผมไม่ค่อยชอบมารยาท ตม. เกาหลีเท่าไหร่ด้วยครับ ขนาดกับผู้ชายยังทำหน้าเหมือนเงินเดือนไม่ขึ้นมา 5 ปี พูดก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง ฟังไม่ค่อยออก - -''

เรื่องมูๆ เป็นเรื่องมหัศจรรย์มาก ๆ ครับ ไม่ทราบเหมือนกันว่ามันเกิดขึ้นมาได้ยังไง แต่ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีที่อาการเจ็บป่วยต่างๆ หายไปได้ หลังจากที่พยายามหลายวิธีก็ไม่หาย บางที่สิ่งศักสิทธิ์ก็เป็นที่พึ่งของเราในเวลานั้น ขนาดแม่ผมเป็นพยาบาล ช่วงผมป่วยหนักๆ รักษาอยู่นานก็ยังไม่ดีขึ้น แม่ก็ไปไหว้พระขอพร ไม่นานผมก็ดีขึ้นจริงๆ เลยแก้บนกันชุดใหญ่เลยครับ 55555555


จากบล๊อก
ขอบคุณมากครับสำหรับคำอวยพรให้บ้านสำเร็จลุล่วงครับ ตอนนี้ต้องการคำอวยพรมาก เพราะผมเหนื่อยคิดเหนื่อยตัดสินใจมากครับ มีคนที่รู้พิธีมาดำเนินการให้ผมว่าดีมาก ๆ เลยครับ เพราะพิธีต่างๆ มันเยอะมาก ๆแล้วหยุมหยิมมาก นี่แม่ผมก็ดีลกับพระที่ศรัทธา เอ่อ...ว่ากันจริงๆ คือท่านมหาที่สนิท มาทำพิธีขึ้นบ้านใหม่ให้แล้วครับ

ผมเพิ่งได้ยินคำว่า สายมู เมื่อไม่กี่ปีมานี้เองนะครับ
เข้าใจว่าคนในวงการบันเทิงเริ่มพูดกัน
แล้วก็ติดปาก กลายเป็นคำนิยมขึ้นมา

เรื่องตระกรุดของอาจารย์น่าเสียดายมากๆครับ
ที่เจ้าหน้าที่ยึดไป
ผมเคยมีประสบการณ์คล้ายๆกับอาจารย์
คือ ปวดฟันมากแล้วก็เดินไปไหว้พระที่หน้าโรงพยาบาล
ตอนไหว้พระผมก็บอกท่านว่า
มันเจ็บมากเลยครับ อยากจะให้บรรเทาความปวดลงบ้าง
น่าแปลกใจมากที่พอเดินออกมาจากวัดมาไม่นาน
อาการปวดก็หายไปเองเลยครับ

ปล. ผมเขียนถึงการเมือง
เพราะเพิ่งอ่านข่าวนักข่าวำทเนียบรัฐบาลตั้งฉายาให้รัฐบาล
ก็เลยนำคำพูดจากข่าวมาเขียนเป็นบล้อกครับอาจารย์

สวัสดีครับอาจารย์
เสียดายมากเลยครับที่ ตม.เกาหลียึดตะกรุดไป
แต่ก่อนที่บ้านผมที่ต่างจังหวัด ก็สายมูเหมือนกันครับ พึ่งสิ่งศักด์สิทธิ์ก่อนที่จะไปหาหมอ ผมบางทีพอมีเรื่องราวที่ไม่สบายใจ ก็อาศัยระลึกถึงพระพุทธคุณด้วยเหมือนกันครับ

วันส่งการบ้านตะพาบก็จะใช้โหวตเปลืองหน่อยนะครับ โหวตหมดแล้ว พรุ่งนี้มาใหม่นะคราบ

อ่านแล้วครับครู... ผมอ่านของคนอื่นด้วย.. แตกต่างกันไปของครู
สายมู.....

บางคนน่าจะ เกี่ยวกับการระลึกชาติได้ หรือรู้สึกว่า นึกถึงเรื่องราวอยู่
ในบ้านหลังโต มองออกดูข้างนอกได้ พอโตมาเลยผูกพันธ์บ้านหลัง
นั้นและเห็นบ้านหลังนัน = เดจาวู ในชาตินี้

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์

สายเดจามู นี่
ช่วยทางด้านจิตใจได้เยอะนะคะ อาจารย์

พุทธกับพราหมณ์ในไทยปนกันมั่วจริงๆ ครับ แถมผสมความเชื่อเรื่องผีเข้าไปอีก บางครั้งคนป่วยเป็นไข้ก็นอนตัวสั่นเพราะหนาว ดันไม่รู้นึกว่าผีเข้าไปตามหมอผีมา หมอผีเอาน้ำมนต์สาดก็ยิ่งสั่นสิครับ หมอผีคิดว่าผีมันสั่นสู้ เอาไม้ตีๆๆ คนป่วยโดนก็ยิ่งสั่น ยิ่งสั้นก็ยิ่งตี ตีไปตีมาตาย หมอผีบอกผีมันเอาชีวิตไป.....

ตะกรุด ผมมีอันเล็กๆ อันนึง

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

อ่านถึงคำว่า อัจฉริยะ แล้วผมก็รู้สึกเขินเลยครับ 555
ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองเก่งขนาดนั้นเลยครับ
บางครั้งวดวงกลมภาพเดียว
ผมวาดเสียไป 50 แผ่นก็มีครับ

แต่ผมชอบการวาดภาพพู่กันเดียว
เพราะผมไม่ชอบนั่งสมาธิแบบนั่งหลับตาครับ
การวาดภาพดูจะเหมาะกับจริตของผม
นั่งวาดได้นานๆไม่เบื่อเลยครับ

อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์

สวัสดีคีครับอาจารย์

เอ้า!!!! อาจารย์ไม่ได้ตั้งใจสร้างคำใหม่หรอกหรอครับ เอาจริงๆ ผมไม่ได้แซวอาจารย์ 5555555555555 ผมคิดว่า อาจารย์เป็นครูภาษาไทยด้วย ก็น่าจะสร้างคำเท่ๆ ขึ้นมาให้มันเข้าประเด็น แต่คำนี้ได้จริงๆ นะครับอาจารย์ เดจามู เป็นสมาดหรือสนธิ อ่ะครับ สนธิแหละมั้ง ใช่ไหมครับอาจารย์ ^^

แฝดนรกนี่ก็ได้ยินบ่อยๆ ตอนเรียนเหมือนกันครับ ตอนเรียนที่โรงเรียนมีแฝดชาย 3 คน หน้าตาดี เรียนเก่งกันทั้ง 3 คน เพื่อนเรียก แฝดหล่อ แต่ก็แฝดชาย 2 อีกคู่ คู่นี้แสบมาก ปีนรั้วโดดเรียน แต่งตัวผิดระเบียบตลอด คู่นี้เรียกแฝดนรก ดูมันภูมิใจด้วยกับฉายา แฝดนรก ครับอาจารย์

ช่วงนี้ผมก็สาย มูเตลู ครับ 5555555 อะไรที่ว่าดังก็หามาไว้ซักหน่อย เพราะเปิดงานไว้เยอะมาก เอาไม่ทัน ต้องใช้เครื่องรางช่วยแล้ว 55555 ช่วงนี้ต้องคุยขายงาน เปิดงานเยอะมาก เลยกลับมาห้อยสาลิกาลิ้นทองครับ อย่างน้อยเวลาพูดอะไรประหลาดๆ ออกไป ลูกค้าจะได้ฟังไม่ทัน หรือแค่ขำ ว่าน่ารักดี 5555555

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

ผมเคยฝึกเขียนเกือบ 20 แบบ
สมัยเป็นนักศึกษา ชอบครับ
ชอบคัดไทย
เคยฝึกเขียนวันละเป็นหน้ากระดาษ
แต่สุดท้ายก็ใช้ลายมือปัจจุบันนี้เป็นหลักครับ

จากบล๊อกครับอาจารย์

ไอ่ที่ผมมัวผมมัวภาษาไทยนี่แหละครับ อาจารย์.... ขออนุญาตนกมือไหว้ T_T คือผมตั้งหลักเป็นอังกฤษมา พอต้องพูดไทย ผมงงมาก คิดภาษาไทยไม่ออก พูดอึก ๆ อักๆ ตะกุกตะกัก พูดอะไรแปลกๆ ที่ในชีวิตเราไม่พูดกันขึ้นมา ปวดหัวปวดใจมากครับ

5555 เรื่องงบอาหาร ผมเป็นคนวาง Budget เองครับ 55555 ก็จะรู้ว่าจะกินกันได้แค่ไหน เอาจริงๆ บริษัทผมก็อยู่กันด้วยความเชื่อใจแหละครับ เราก็ซื่อสัตย์ไม่เอาไปใช้ส่วนตัว ใช้เบิกในงานเท่านั้น

เสียดายตะกรุดมากครับ ถ้าที่ไทยแบบนี้อยากแฮ็ปไว้เองแล้วครับ รู้ว่าของดีอย่างที่อาจารย์ว่าเลย เจ็บใจจริงๆ ครับ
เป็นผมผมจะบอกว่า ส่งไปรษณีย์กลับบ้านให้ด้วยนะ 5555555

เรื่องของน้องชายและอาการปวดฟันของอาจารย์ที่หายน่าอัศจรรย์มากค่ะ
ขอบคุณอาจารย์สำหรับความหมายของเดจาวูนะคะ

ต๋าหายไปอีกหลายวันเลยค่ะ
อาจารย์นอนหลับฝันดีคืนนี้นะคะ

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

ผมชอบวาดภาพวันเพ็ญ
เพราะค่อยๆวาดเส้นไปเรื่อยๆ
ภาพนึงใช้เวลานานกว่าพู่กันเดียวเยอะเลย
แต่ก็สนุกไปอีกแบบครับ

ไม่แน่ใจว่าคนเขียนตะพาบแต่ละคนจะคุ้นกับคำนี้มากน่อยแค่ไหนนะครับ แต่หลังจากเรื่องเมตริกซ์ คำนี้คงเป็นที่รู้จักมากขึ้น

พุทธศาสนากับสายมูเตลูน่าจะคนละแนวกัน ของไทยปนกันไปหมดเลยครับ
เชื่อคำอธิบายของวิทยาศาสตร์เหมือนกัน มันเป็นอาการที่เกิดกับสมองทำให้เราเข้าใจว่าเคยเห็นภาพนั้นแล้ว ทั้งที่ไม่เคย

เรื่องนี้น้องชายอาจารย์ตอนนั้นเพิ่ง 6-7 ขวบ ผ่านมาหลายปีมากๆแล้วนะครับ
ไม่รู้ตอนนั้นวัดเล่งเน่ยยี่ห้าตาเป็นยังไง
ตะกรุดทำให้หายปวดฟัน ฟังแล้วก็ไม่น่าเป็นไปได้ แต่มันเกิดขึ้นจริงแบบอธิบายไม่ได้ก็แปลกจริงนะครับ
เสียดายเครื่องรางที่พกมาตลอดโดนริบตอนขึ้นเครื่อง หลังๆของต้องริบเยอะจนระวังไม่ถูกเลยครับ น้ำ ครีม อะไรโดนหมด

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์

สวัสดีค่ะอาจารย์มาอ่านเรื่องเล่าของอาจารย์แล้วเป็นแดจาวูที่แปลกแต่จริงนะคะ กิ่งเองเพียงแค่เหมือนเคยเห็นทั้งๆที่ไมเคยมาเลยเท่านั้นค่ะ

เสียดายตะกรุดจังเลยนะคะ ของดีมีคนเอาไปแล้วต้องปล่อยวางจริงๆไม่งันก็คิดเสียดายอยู่อย่างนั้นจริงๆค่ะ

โหวตงานเขียนให้นะคะ

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

ผมเชื่อว่าอาจารย์ชอบจด ชอบเขียนแน่นอนครับ
เพราะบล็อกท่องเที่ยวของอาจารย์เป็นการเขียนที่ละเอียดมาก
มีข้อมูล มีการเรียงลำดับสถานที่ เหตุการณ์ต่างๆอย่างละเอียด
ถ้าเขียนจากความจำอย่างเดียว
ไม่น่าจะจำรายละเอียดได้หมดแน่นอน

เมื่อก่อนเวลาไปเที่ยวผมก็จดละเอียด
มีบันทึกแยกออกมาเป็นเล่มต่างหากเลยครับ

ต๋าเพิ่งมาทำขนมบ่อยขึ้นช่วงนี้ค่ะอาจารย์
ยังคงทดลองปรับเปลี่ยนและฝึกต่อไปค่ะ

ขอบคุณอาจารย์มากนะคะสำหรับกำลังใจ
อาจารย์นอนหลับฝันดีคืนนี้ค่ะ

ได้ความรู้เพียบค่ะ

เดจาวู อ.เต๊ะ รู้จัก ครั้งแรกก็เพราะดูหนังเรื่องนี้ละครับ สนุกมากแต่ หนังออกแนววิทยาศาสตร์ ล้ำยุคไฮเทค ย้อนเวลาไปจับผู้ร้ายกัน

แต่เดจาวูของไทยออกแนว ความเชื่อ+ไสยศาสตร์ซะมากกว่า
ยิ่ง สาย มู ที่ ดารา คนค้าขาย ชอบกันนี่ บูชากันหนักเลยนะครับ
ยิ่งถ้าได้ถูกหวย รวยล็อตเตอรี่แยะๆนี่ ยิ่งต้องบูชากันหมดหน้าตักเลยนะครับ555

แล้วก็เรื่องตะกรุดนี่ น่าเสียดายนะครับ ตม.ก็เหลือเกิน
โดยมากที่ เครื่องบินตก เท่าที่ดูจากสารคดีสืบสวนหาสาเหตนี่
ส่วนใหญ่มาจากเครื่องขัดข้องซะมาก ความผิดพลาดนักบินไม่เท่าไหร่ แต่บางทีฟลุคๆ ซวยจริงๆโดนขีปนาวุธก็มี
แต่ไม่เคยได้ยินสาเหตุที่ตก มาจากตะกรุด ซักอันนะครับ

ไม่งั้น บริษัทผลิตอาวุธ ไม่ต้องเสียเวลาไปคิดค้นจรวดต่อสู้อากาศยานไฮเทคกันแล้ว ใช้จรวดติดตะกรุดแทนดีกว่านะครับ 555

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์

สวัสดีค่ะอาจารย์ขอบคุณที่ไปชิมวุ้นเส้นผัดไข่นะคะ

ตามมาอ่านแดจาวูอีกครั้งค่ะ เป็นเรื่องที่แปลกและลี้ลับจริงๆนะคะที่คนป่วยหายได้และอาจารย์หายปวดเข่าได้จริงๆ

มีความสุขวันเสาร์นะคะ

เมื่อวานข้างบ้านให้สะเดามาค่ะ
ลองทำ สะเดา น้ำปลาหวาน
มาเรียนเชิญอาจารย์สุวิมลไปชมไปชิม

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

จริงๆในบล้อกก็มีบันทึกการเดินทาง
ทั้งสองแบบเลยนะครับ
รูปเยอะ คำน้อย
กับเรื่องราวเยอะ รูปน้อย
ผมว่าดีไปคนละแบบ
ถ้าคนถ่ายภาพเก่งๆก็ใช้ภาพเล่าเรื่อง
ส่วนคนที่จดบันทกึละเอียด
ก็ใช้เรื่องเล่าเป็นตัวเดินเรื่อง

บางครั้งบล็อกที่เราไปเที่ยว
ก็กลายเป็นไกด์บุ๊คอย่างดีให้กับคนที่กำลังสนใจ
เมืองนั้นหรือประเทศนัันได้เป็นอย่างดีเลยครับ

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์