BlogGang.com : : อาจารย์สุวิมล : "สัตว์เลี้ยงของฉันหายไป"

สวัสดีครับอาจารย์

โอ้...อาจารย์เป็นคนรักสัตว์รักสุนัขนะครับเนี้ย ถึงได้เลี้ยงมาหลายตัว
แต่ผมเข้าใจเลยครับ ที่พอใครตัวนึงจากเราไปแล้วเราไม่อยากเลี้ยงอะไรให้รักขนาดนี้อีกเลย
คุณแม่ผมก็พูดแบบนั้นครับ เพราะรักหมาที่บ้านมากเหมือนกัน

ค้อกกี้ฉลาดครับ ก็คงไม่อยากให้แม่โกรธหรอก แต่มันเหงา มันเบื่อ เลยพยายามแก้เบื่อด้วยตัวเอง
ไม่รู้ว่าจะทำให้แม่ยิ่งเหนื่อย ต้องมาเก็บอีกแทนที่จะได้เล่นกับเค้าได้เลย

อ่านจากความน่ารัก ความเอาอกเอาใจและแสดงความรักอย่างน่านเอ็นดูของ ค้อกกี้แล้ว
ไม่แปลกใจเลยครับที่อาจารย์จะรักเค้ามาก ๆ
ร็อกไวเล่อน่ากัวมากครับ พวกนี้เห็นสัตว์เล็กเป็นเหยื่อ ต้องระวังมาก ๆ
สงสารค้อกกี้ดีที่อาจารย์ดึงออกมาได้ ผมเข้าใจเลยครับว่าตอนนั้นอาจารย์ก็พยายามสุดตัวเหมือนกัน เพื่อช่วยสิ่งที่รัก
ผมเป็นคนกลัวหมามาก เคยพาแฟร์รี่ไปเดินเล่น แล้วมาบางแก้วหลุดออกจากบ้าน พุ่งมาใส่แฟร์
โชคดีตอนนั้นแฟร์เพิ่ง ขวบนิดๆ หนัก8-9 โลผมนี่โดดขึ้นท้ายรถกระบะหน้าบ้านแล้วดึงสายจูงให้แฟร์ตัวลอยขึ้นมา
แล้วดึงขึ้นหลังกระบะด้วยกัน จากนั้นก็ตะโกนเรียกพี่เขยให้มาช่วยครับ 55555
อีกทีก็ไปเดินกับพี่เขยครับ เจอไอ่หมาไทยที่เจ้าของพามาเดินไม่ใส่สายจูง พี่เขยเห็นหมาไทยวิ่งเข้าชาร์ตก็รีบอุ้มแฟร์ขึ้นไหล่
แล้วชี้หมาตวาดใส่หมาไทย จนเข้าของยกมือไหว้ขอโทษ.....ถ้าไปกับผมคงต่างคนต่างวิ่งละครับ
เพราะครั้งนึงเจอหมาแบบนี้ แฟร์นี่วิ่งตั้งแต่ปากซอยกลับเข้าบ้าน ทะลุมุ้งลวดเข้าไปแอบ ทิ้งผมปีนโต๊ะม้าหินอยู่ที่สนาม
โกรธก็โกรธ กลัวก็กลัวครับ อยู่ๆ หมาก็ทิ้ง 55555

ตอนกี้ป่วยน่าสงสารมากครับ เราเป็นเจ้าของก็ทุกข์ใจ ไม่รู้เค้าจะเป็นอะไรมากไหม
เจ็บแค่ไหนก็บอกเราไม่ได้ แต่อาจารย์ก็ทำเต็มที่แล้วนะครับ กับการดูแลกี้ตั้งแต่แรกเจอจนวันสุดท้าย
สำหรับผมเหมือนกับที่ผมรู้สึกกับจันทร์เจ้าครับ ว่า ไม่มีอะไรต้องเสียใจแล้ว ช่วงเวลาที่มีด้วยกันน่าจดจำมากที่สุดแล้ว
และภาพความทรงจำของผมกับเค้าก็หยุดอยู่ในช่วงเวลาที่ดีที่สุดเสมอ
ค้อกกี้ก็คงดีใจและจดจำอาจารย์ไว้เป็นความทรงจำที่ดีมากที่สุดในชีวิตเหมือนกันครับ

จากบล๊อก
เม้นเศร้ามาตั้งนาน.....ผมไม่เหมือนพอลสิครับอาจารย์ 55555555 ผมเป็นเด็กดีมาตั้งนานแล้วครับ อิอิ
พิงค์ฉลาดและเป็นแม่ที่เก่งมาก ๆ ครับ และเป็นเมียที่น่ารักมากๆ ถึงพอลมันจะหนีออกไปแอ๊วสาว
แต่พอโดนจับกลับมานอนตัวสั่นหงักๆ อยู่ในกรง พิงค์จะเข้ามานั่งกกแล้วเลียหน้าเลียหูเอาหน้าซบพอลตลอด
ยอดเมียจริงๆ ครับ เป็นผมสิ่งที่ซบไม่ใช่ใช่หน้านุ่มๆ แน่นอน ฮือออออ

เวลาจับกระต่ายจะไม่ดึงหูครับอาจารย์เค้าจะเจ็บมาก หูนิดเดียวรับน้ำหนักทั้งตัวนี่เจ็วปวดรวดร้าว
จะดึงหนังหลังคอแล้วเอามือช้อนก้นครับ ไม่จับพุงด้วย เดี๋ยวปวดท้อง โอ้ย เลี้ยงยากครับ
หมาดีสุดครับ ทนมือทนเท้ามากๆ
กระรอกหางพองๆ แบบนั้นไม่ดุใช่ไหมครับอาจารย์ จริงๆ ชูก้าต้องไปดุนะ ต้องขี้อ้อนน่ารักครับ
แต่จันทร์เจ้าเนี้ย บทจะอ้อนก็น่ารักมากๆ บทหงุดหงิดแม่จะดุขึ้นมาก็ฉีดพิษสุนัขบ้ากันไปคนละเข็มละครับ
กัดเอาเลือดเลย หลังๆ ผมไม่ฉีดแล้ว เพราะไอ่เจ้าฉีดเรียบร้อย คิดถึงเนอะครับ ^^